De kunst van het loslaten van een ex. (Deel 25)

quote:

Op maandag 5 september 2005 22:50 schreef MelodyCool het volgende:

[..]

Ik weet wel waarom ik persoonlijk het wel zou doen maar wrom doe jij het toch nog voor haar?
En denk je echt dat het daarbij op zal houden... ? Of zou ze niet nog een klusje voor je in petto hebben?

Het gaat niet om het wel of niet doen an sich, ik vind het op zich niet erg om iets voor haar te doen.......het is een afspraak die ik een tijd geleden met haar gemaakt heb. Alleen in die periode was ik nog lang niet over haar heen en dus had ik overal mee ingestemd. Nu vraag ik haar, aangezien een nieuwe vriend heeft, of hij dat niet kan doen omdat ik toch weer herinnerd ga worden aan andere tijden als ik haar ouders en broertje weer zie. Dat heb ik liever niet, maar ze wilt geen enkele concessie doen. Ze wil er niet eens over denken en haar vriend ook niet, die zal er wel geen zin in hebben. Dat stoort me en dat valt me echt van haar tegen.

Hierna hebben we nog enkele afspraken staan, ik heb haar katten en nog wat spullen, verder niks. Als ze nog iets vraagt zeg ik wel dat ze naar haar vriend moet gaan.

Dus het is eigenlijk je belofte nakomen?

Ow... Sorry ik dacht dat je nog niet over haar heen was... Lees dat pas nu...

quote:

Op maandag 5 september 2005 23:37 schreef MelodyCool het volgende:
Dus het is eigenlijk je belofte nakomen?

Beloftes vervallen als je relatie eindigt... ik heb m'n ex ook beloofd altijd bij 'm te blijven. Dat liep ook wat anders.

quote:

Op maandag 5 september 2005 22:45 schreef Tomek het volgende:
euhm, viper, is dat nou wel zo verstandig?

hoe was het?

Ik idealiseer haar nu. Ze is in mijn ogen perfect. Door met haar om te gaan zou ik theoretisch gezien afbreuk aan dat beeld kunnen doen. Niemand is immers perfect.

En hoe het was. Ach, best gezellig. Alleen, het voelt zo raar. Ik moet ineens een andere rol spelen.
Dat ging overigens goed. Tot op het einde. Afscheid genomen met een kusje in haar nek en later bij de deur nog een knuffel. Was niet mijn bedoeling. Totaal niet. Ik wist niet wat me bezielde. Alle emotie kwam er ineens uit. Ze vond het niet erg. Zegt ze. Maar ik voel me er best wel rot onder, ik kan blijkbaar nog niet -helemaal- goed met mijn emoties omgaan.

Verdomme.

quote:

Op maandag 5 september 2005 23:39 schreef Christine het volgende:

[..]

Beloftes vervallen als je relatie eindigt... ik heb m'n ex ook beloofd altijd bij 'm te blijven. Dat liep ook wat anders.

Ja, oke weet wel wat je bedoelt... Maar een afspraak bijv. om iemand te helpen enzo is eigenlijk ook een belofte.

quote:

Op maandag 5 september 2005 23:40 schreef Viperdesign het volgende:

[..]

Ik idealiseer haar nu. Ze is in mijn ogen perfect. Door met haar om te gaan zou ik theoretisch gezien afbreuk aan dat beeld kunnen doen. Niemand is immers perfect.

Maar als je nu bij haar bent, denk je dan ook steeds in je achterhoofd hoe ze nou eigenlijk echt is (en dat ze misschien wel niet perfect is)? Of vind je haar dan weer helemaal geweldig?

In dat laatste geval is het dan denk ik toch niet handig om haar in het echt te zien.

quote:

En hoe het was. Ach, best gezellig. Alleen, het voelt zo raar. Ik moet ineens een andere rol spelen.
Dat ging overigens goed. Tot op het einde. Afscheid genomen met een kusje in haar nek en later bij de deur nog een knuffel. Was niet mijn bedoeling. Totaal niet. Ik wist niet wat me bezielde. Alle emotie kwam er ineens uit. Ze vond het niet erg. Zegt ze. Maar ik voel me er best wel rot onder, ik kan blijkbaar nog niet -helemaal- goed met mijn emoties omgaan.

Verdomme.

Ja das inderdaad raar om aan dat idee te wennen. Mijn ex en ik zijn narmate we langer uit elkaar zijn ook afstandelijker gaan doen. Ik voel me daar af en toe ook best wel raar onder.

We doen nu bij afscheid nemen gewoon ff omhelsen, dan er ook niks mis gaan

quote:

Op maandag 5 september 2005 23:40 schreef Viperdesign het volgende:

[..]
Ik wist niet wat me bezielde. Alle emotie kwam er ineens uit. Ze vond het niet erg. Zegt ze. Maar ik voel me er best wel rot onder, ik kan blijkbaar nog niet -helemaal- goed met mijn emoties omgaan.

Verdomme.

Ships.. Viper.. Ken jou verhaal niet.. Dus kan er me eigenlijk niet mee bemoeien...
Zover ik begrijp is relatie dan uit en je nog verlieft op haar bent/gevoelens heb voor haar....

Dat je nog niet goed met je emoties kan omgaan is op zich toch niet zo erg.
Je hoeft je niet rot te voelen want je heb ze nou eenmaal en het heb tijd nodig.
Wel fijn dan dat ze het niet erg vond en wel begrip voor je kan opbrengen toch..
Beter dan dat ze je een klap in je smoel geeft...

quote:

Op maandag 5 september 2005 23:39 schreef Christine het volgende:

[..]

Beloftes vervallen als je relatie eindigt... ik heb m'n ex ook beloofd altijd bij 'm te blijven. Dat liep ook wat anders.

Ook als je beloftes na je relatie maakt? In een periode dat ik haar nog op een voetstuk had staan

quote:

Op maandag 5 september 2005 23:46 schreef Tomek het volgende:
Maar als je nu bij haar bent, denk je dan ook steeds in je achterhoofd hoe ze nou eigenlijk echt is (en dat ze misschien wel niet perfect is)?

Dat probeer ik dus wel. Ik schrijf de minputen op en daar herinner ik mezelf aan.
_{Ik heb een erg slecht geheugen, zodoende.}

quote:

Op maandag 5 september 2005 23:46 schreef Tomek het volgende:
Ja das inderdaad raar om aan dat idee te wennen. Mijn ex en ik zijn narmate we langer uit elkaar zijn ook afstandelijker gaan doen. Ik voel me daar af en toe ook best wel raar onder.

Mijn ex was direct afstandelijk. Ach, in de relatie eigenlijk ook al.

quote:

Op maandag 5 september 2005 23:46 schreef Tomek het volgende:
We doen nu bij afscheid nemen gewoon ff omhelsen, dan er ook niks mis gaan

Mijn ex had vroeger op de avond telefonisch nog gezegd dat ze eigenlijk niet de confrontatie aan wilde gaan. Ze was bang dat ik haar aan zou raken en daar kan ze niet tegen. Van niemand niet. Ik heb haar toen op het hart gedrukt dat ik dat niet zou doen. Dat wilde ik ook niet. Ik wil niets tegen haar zin doen. Maar uiteindelijk gebeurde het wel. En ik vind het vreselijk. Ik begrijp mezelf niet.

quote:

Op dinsdag 6 september 2005 00:01 schreef Viperdesign het volgende:
Mijn ex had vroeger op de avond telefonisch nog gezegd dat ze eigenlijk niet de confrontatie aan wilde gaan. Ze was bang dat ik haar aan zou raken en daar kan ze niet tegen. Van niemand niet. Ik heb haar toen op het hart gedrukt dat ik dat niet zou doen. Dat wilde ik ook niet. Ik wil niets tegen haar zin doen. Maar uiteindelijk gebeurde het wel. En ik vind het vreselijk. Ik begrijp mezelf niet.

Is ze er erg van geschrokken dan dat je dat deed? Of boos?
[/quote] blowen

edit: o shit, ik lees weer eens niet goed, er staat gewoon dat ze het niet erg vond

quote:

Op maandag 5 september 2005 23:46 schreef MelodyCool het volgende:
Ships.. Viper.. Ken jou verhaal niet.. Dus kan er me eigenlijk niet mee bemoeien...

Het is samen te vatten als een hoop emotionele/psychologische ellende.

quote:

Op maandag 5 september 2005 23:46 schreef MelodyCool het volgende:
Dat je nog niet goed met je emoties kan omgaan is op zich toch niet zo erg.
Je hoeft je niet rot te voelen want je heb ze nou eenmaal en het heb tijd nodig.

Drie maanden. Kom op zeg! .

quote:

Op maandag 5 september 2005 23:46 schreef MelodyCool het volgende:
Wel fijn dan dat ze het niet erg vond en wel begrip voor je kan opbrengen toch..
Beter dan dat ze je een klap in je smoel geeft...

Ja, dat vind ik erg knap van haar. Hoewel een klap ook goed zou zijn. Maakt het loslaten makkelijker.

quote:

Op dinsdag 6 september 2005 00:05 schreef Tomek het volgende:
Is ze er erg van geschrokken dan dat je dat deed? Of boos?

Nee, niet eens. Ze vond het niet erg. Ze begreep het wel. Zei ze. Ik weet het niet.

quote:

Op dinsdag 6 september 2005 00:07 schreef Viperdesign het volgende:

[..]

Nee, niet eens. Ze vond het niet erg. Ze begreep het wel. Zei ze. Ik weet het niet.

Ik denk dat ze op dat moment ook wel weer even voelde dat het allemaal kut is, en normaal dat je dan zo reageert.

Maar of jij hier nou echt beter van wordt

Viper.... Ja 3 maanden... Dus?
Voor iedereen is het verschillend ik ken mensen die na 2 jaar nog niet over hun ex zijn.

quote:

Op dinsdag 6 september 2005 00:12 schreef MelodyCool het volgende:
ik ken mensen die na 2 jaar nog niet over hun ex zijn.

Ja, praat die jongen helemaal even een complete depressie aan

Maar het kan inderdaad lang duren. 3 maandjes vind ik niet zo veel hoor.

quote:

Op dinsdag 6 september 2005 00:12 schreef MelodyCool het volgende:
Viper.... Ja 3 maanden... Dus?

Ik wil dit niet voelen. Ik nam contact op, ging samen met haar een koelkast halen om voor mezelf vast te kunnen stellen dat dit niet het persoon is waar ik mijn leven mee wil delen. Maar, mijn god, wat heb ik laten lopen... .

quote:

Op dinsdag 6 september 2005 00:18 schreef Tomek het volgende:
Ja, praat die jongen helemaal even een complete depressie aan

Das wel vaag trouwens. Vroeger ben ik vaak erg depressief geweest maar tegenwoordig heeft dat geen vat meer op me.

Ik heb alle voorgaande 24 delen niet gelezen, en dit deel ook niet, maar ik ben er wel achter.

Gewoon verliefd worden op iemand anders

<sub>ps: dat die komma voor en er niet hoort weet ik ook, maar het typt gewoon lekker; zovan: "blablabalablaa, (komma dus) en zus en zo, dit en dat

Zouden ze in de nieuwe spelling moeten opnemen eik, maargoed; dat geheel terzijde</sub>

Al een poosje heb ik deze topic gevolgd. Misschien is het niet slecht ook eens mijn verhaal te doen.
Begin deze zomer zijn mijn ex-vriendin en ik uit elkaar gegaan na een realtie van 5 en een halve jaar. Wel moet gezegd worden dat we binnen deze relatie enkele malen gebroken zijn (beiden hebben ook kort een relatie aangegaan met iemand anders in die periode..), maar dat wel elkaar nooit echt konden lossen.

Het afgelopen jaar leefden we samen, bijna constant, en dat beviel haar niet zo best. Ze wou meer vrijheid, en hoe meer vrijheid ze wou, hoe banger ik werd dat ze mij ging verlaten. Ik heb toen best jaloers gereageerd soms, uit schrik dat onze relatie zou stuklopen. Uiteindelijk werd het echt niet meer leuk, en heb ik haar de keus gegeven: ofwel laten we elkaar een stuk los, zien we elkaar veel minder (en zien we wel wat er gebeurd..), ofwel breken we compleet! Ze koos voor het laatste..

In het begin was ik razend..hoe kon ze dat kiezen! Ze zei steeds dat ze het anders wou, maar niet compleet wou breken. Die 2de optie gaf ik eigenlijk om er wat druk op te zetten..Daar had ik me duidelijk mispakt . Ik was razend op haar en heb toen ook enkele minder mooie dingen gedaan tov haar. Nu zijn we 2 maanden verder, en kan ik enkel zeggen dat het de beste keuze was van haar (een keuze die ik jammergenoeg niet kon maken toen, daar was ik niet sterk genoeg voor)!
De eerste maand was absoluut een ramp: met wie ik er ook over praatte, iedereen gaf me het gevoel dat alles wel weer in orde zou komen. Dat deed me enkel maar meer naar haar terugverlangen, en dan loste ik op door elke avond uit te gaan, foute meisjes te versieren (en de dag nadien enkel meer en meer het gevoel hebben dat mijn ex de enige ware was),.. Toch leerde ik ook zo meer en meer weer met andere mensen ook dingen doen!
Half augustus leerde ik een meisje kennen, die me echter vanaf dag 1 een bijzonder gevoel gaf. Ik was, voor het eerst in jaren, opnieuw verliefd geworden. Die nieuwe liefde leek in niets op mijn ex, was gewoon totaal anders. Ik genoot van de vele contacten, wilde niks overhaasten,maar kreeg hier en daar wel signalen die me het gevoel gaven dat alles ok zou komen. Bovendien kon ik stilaan weer in contact komen met mijn ex zonder dat ik er hartzeer van had. We konden elkaar alles vertellen over deze zomer, wat we beiden uitstaken met andere meisjes (jongens in haar geval..) zonder dat ik me nadien slecht voelde.
Maar vanavond kwam ik te weten dat mijn nieuwe "verovering" opnieuw samengekomen is met haar ex...Ik confronteerde haar hiermee en ze reageerde best overdonderd, maar gaf dit nadien toe (ook wel met de melding dat ze zich er ook nie super bij voelt, maar haar ex ergens niet kan loslaten..)...

Ik hoop vooral dat ik nu niet opnieuw fout ga reageren op mijn ex.. we zetten beiden een grote stap...hopelijk is die niet tenietgedaan. Ik heb geen trek in een nieuwe relatie met die ex. Ik wil iemand die me zekerheid kan geven, en dat kon zij niet. De vriendschap die er nu is is perfect voor mij..morgen ga ik zwemmen met mijn ex, en s avonds quizzen met de andere..

quote:

Op dinsdag 6 september 2005 00:18 schreef Tomek het volgende:

[..]

Ja, praat die jongen helemaal even een complete depressie aan

Maar het kan inderdaad lang duren. 3 maandjes vind ik niet zo veel hoor.

Ja hallo ken ik er wat aan doen.. die jongen word boos op zich zelf dat ie er na 3 maanden niet overheen is........................ Ik wil er alleen mee zeggen dat dat nergens voor nodig is.
Je heb nou eenmaal dat gevoel en enige wat je kan doen is het accepteren dat het zo is... Meer kan je er verder niet mee..

Maar goed...... Nou bemoei ik me er dus toch mee... Sorry

quote:

Op dinsdag 6 september 2005 00:24 schreef vosss het volgende:
Gewoon verliefd worden op iemand anders

Geprobeerd. Drie keer. Maar dan ben ik mezelf niet. Ik speel een rol. Can't let go.

quote:

Op dinsdag 6 september 2005 00:26 schreef MelodyCool het volgende:
Je heb nou eenmaal dat gevoel en enige wat je kan doen is het accepteren dat het zo is... Meer kan je er verder niet mee..

Maar goed...... Nou bemoei ik me er dus toch mee... Sorry

Klopt. En je hebt gelijk. Ik vind het ook fijn dat je reageert. Ik kan zelf niet geheel objectief zijn. Jullie min of meer wel, ook al kennen jullie niet alle achtergronden.

Ik denk dat ik het er zo moeilijk mee heb omdat ik altijd zo'n 'meant to be' gevoel bij haar heb gehad. .

Als ik eraan toe ben... Dan vertel ik wel me eigen verhaal...

Voor nu hou ik het voor me.. Want het los laten van je ex... Is een hele kunst...

quote:

Op dinsdag 6 september 2005 00:33 schreef MelodyCool het volgende:
Voor nu hou ik het voor me.. Want het los laten van je ex... Is een hele kunst...

Sterkte meiske.