Vandaag was er kerstlunch bij Eva op school. Omdat het niet Eva's schooldag is vandaag (ze gaat nog steeds maar 3 dagen) gingen we vanmorgen samen met de auto. Dat vond ze al grappig want normaal gaat ze met het busje. Toen we er bijna waren hoorde ik achter me "we zijn er bijna hoor mama, nog een klein stukkie"
![]()
Alle 7 andere kinderen waren er al, en op het schoolplein waren de andere 2 groepen ook aan het spelen. Toen we aankwamen hoorde ik een heleboel jongetjes (er zijn maar 2 meisjes waaronder Eva) roepen "heeeeeee Eva" en Eefje begon gelijk te stralen.
![]()
Ze vond het geweldig dat ik er ook was, ze bleef maar tegen de leidsters vertellen "kijk, ik ben samen"
Tijdens de lunch kwam de kerstman binnen, dat vond Eva nog wel leuk maar er kwam ook een meneer met een accordeon en dat vond ze helemaal niks. "neee niet muziek maken!" brulde ze keihard, want ze heeft een enorme hekel aan alles waar muziek uitkomt. (zingende kerstmannen e.d. worden ook zorgvuldig weggesmeten, terwijl ze muziekinstrumentjes waar ze zelf mee kan spelen wel weer heel leuk viind)
Affijn, er zijn wel 10 liedjes gespeeld en bij elke pauze tussen 2 nummers in vroeg ze hoopvol "klaar, dag meneer?" maar hij ging steeds maar door.
Daarna nog eventjes gespeeld en toen zijn we weer naar huis gegaan. Erg leuk zo'n lunch maar wederom erg confronterend. Ineens zei je allemaal kinderen die, zoals Eva, in meer of mindere mate verstandelijk gehandicapt zijn en dat drukt je wel weer met je neus op de feiten. Wij zien Eva gewoon als Eva, een kindje met een gebruiksaanwijzing, maar in zo'n groep is het ineens een heel ander beeld.
Ik kan het moeilijk uitleggen, ik vond het weer ongelooflijk pijnlijk allemaal.
En als ze lacht, dan lacht de wereld met haar mee....
Eva ♥ en Iris ♥