Eetstoornissen

Of je nou niet eet, teveel eet, jezelf krast, met je kop tegen de muur bonkt of wat dan ook....het zijn allemaal uitingen die vaak veroorzaakt worden door een gebrek aan zelfvertrouwen, verkeerd zelfbeeld, jezelf haten, anderen belangirjker vinden.....

Kortom: hoe het eruitkomt is anders, maar de oorzaak is hetzelfde!

Esto....er is daarom niet erger en minder erg......

quote:

Op donderdag 1 september 2005 17:17 schreef Toeps het volgende:
Jij vind jezelf misschien niet ernstig/belangrijk genoeg, maar zo'n leven dat gun je toch niemand?

Dat hoor je toch vrij vaak bij mensen met een eetstoornis: zo erg is het niet, en zichzelf vergelijken met anderen bij wie het veel ernstiger zou zijn, of kijken naar mensen die veel dunner zijn.

Dat vond ik destijds ook nml, en als ik er nu op terugkijk weet ik dat het wel ernstig was.

Ergens wist ik het ook wel, dat het niet goed was wat ik deed, maar ik wilde het gewoon niet weten.

quote:

Op donderdag 1 september 2005 17:35 schreef Toeps het volgende:

[..]

Ja, lachen in zo'n therapie praatgroep. "Nee, vertel jij maar eerst." "Nee joh, jouw verhaal is veel belangrijker." "Ik heb helemaal niks te bespreken..."

de therapiegroep waarin ik zat was niet specifiek voor eetproblemen, maar ik herken het idd wel ja

@NoxXa: wat superfijn om te horen dat het wel redelijk goed gaat met je vriendin! Ik hoop zo erg dat ze er zelfstandig bovenop komt he, dat ze niet verder afzakt. Volgens mij zijn jullie een leuk stel samen...
Je hebt ook gelijk dat je in een relatie de problemen en meningsverschillen niet uit de weg moet gaan, maar soms is dat wel moeilijk. Ik ben er weleens bang voor omdat wij samen zo'n smalle basis hebben. Toch doen, want ik weet dat het beter is, en ben blij dat jij dat ook weet.

quote:

Op donderdag 1 september 2005 17:30 schreef Toeps het volgende:

[..]

Therapie is dé oplossing. Want ik geloof niet dat jij zo'n naar persoon bent dat je dit verdient, en dat moet jij ook gaan geloven.

Ben de laatste 4 jaar al bij 3 verschillende psych's geweest, maar mag elke keer na een paar maanden weer vertrekken... Ben het daar een beetje zat, bij de laatste psych, toen ik daar voor 't laatst was, kreeg ik zelfs het gevoel dat ze me niet serieus nam.

quote:

Op donderdag 1 september 2005 17:45 schreef Esto het volgende:

[..]

Ben de laatste 4 jaar al bij 3 verschillende psych's geweest, maar mag elke keer na een paar maanden weer vertrekken... Ben het daar een beetje zat, bij de laatste psych, toen ik daar voor 't laatst was, kreeg ik zelfs het gevoel dat ze me niet serieus nam.

ben je ook al eens bij een gespecialiseerd psycholoog geweest?

quote:

Op donderdag 1 september 2005 17:51 schreef Ami80 het volgende:

[..]

ben je ook al eens bij een gespecialiseerd psycholoog geweest?

Die gespecialiseerd is hierin? Nope.... Was toen voor m'n depressies en hoofdpijn naar de psych gegaan. Heb toen wel verteld wat ik met het eten uitspookte maar daar zijn ze nooit echt diep op in gegaan...

Hihi, ik zal niet schrikken Ik woon iig tussen Dordrecht en R'dam ergens...

Ursula is toch de strengste kliniek in Nederland?
Waar de 'meest erge gevallen' heengaan?

@ Toeps: heb jij ook een eetstoornis-verleden?

@ Esto: heb jij het idee dat je er zelf bovenop kunt komen helemaal?

quote:

Op donderdag 1 september 2005 18:58 schreef CleeJee het volgende:
@ Esto: heb jij het idee dat je er zelf bovenop kunt komen helemaal?

Niet helemaal denk ik. Ik dacht dat ik vorig jaar ermee gestopt was, maar blijkt dus van niet
Hoewel het weleens erger is geweest...

@ Esto: je kunt het nu dus aanpakken voor het erger gaat worden weer....ik zou zeker keertje dan bij Ursula gaan praten, wie weet lukt het je nu met 1*/week, en moet je over half jaar er veel vaker heen.....

@ Toeps: in hoeverre ben je er nu vanaf?
(wow, wel knap dat je dan nu veel foto's van jezelf laat maken...)

@ Esto: kun je er goed over praten met je vriend?

quote:

Op donderdag 1 september 2005 19:34 schreef CleeJee het volgende:
@ Esto: kun je er goed over praten met je vriend?

Ik durf het hem niet goed te vertellen.. Kijk hij weet wel dat ik niet zoveel eet, maar verder niet zeg maar.

Hmmm, wat houdt je tegen? Ben je bang dat hij slecht reageert? hoe lang heb je met je vriend?

Als ik kijk naar vriendin van me die dus de ziekte heeft...die heeft ook lang getwijfeld om het te vertellen....maar ontvangt alleen maar positieve reacties!

Ik zou het je vriend écht vertellen....het er al over hebben met iemand die heel dicht bij je staat kan opluchten!

Ik zou het je - als vriend van iemand met AN - ook aanraden. Als je het verborgen probeert te houden, dan vergroot je de kloof alleen maar, en als hij van je houdt (en dat lijkt me wel), dan gaat hij je volledig steunen! Ik was zelf heel blij dat mijn vriendin het me vertelde, want ik vermoedde wel dat er iets speelde, maar wist het nog niet zeker. Toen ze het me vertelde voelde het alsof ik in vertrouwen werd genomen, en dat deed me ongelovelijk goed. Ik zeg niet dat hij het er niet even moeilijk mee zal hebben hoor, maar als ik zou mogen kiezen, dan zou ik echt kiezen voor het vertellen.

quote:

Op zaterdag 20 augustus 2005 13:39 schreef robh het volgende:

[..]

Nu volg ik je niet meer

Als dun worden niet het doel is waarom ligt de schuld dan bij de media en het ideaalbeeld van volslanke vrouwen?

Het probleem is zoals inderdaad al eerder is gezegd dat het gaat om vrouwen die ontevreden zijn, onzeker, psychische klachten hebben, en dat op een bepaalde manier gaan afreageren. Door de media (maar vooral door 'ons' zelf) heerst er het beeld dat je gelukkiger en succesvoller wordt als je dun bent. Neem bijvoorbeeld dat ene spotje voor leningen. Aan de ene kant de meneer die te veel betaalt, die is dik en kaal. De meneer die leent bij het bedrijf waar het spotje van is heeft een bos haar en een normaal postuur. Zo wordt onbewust bij iedereen de boodschap gebracht dat je uiterlijk meespeelt in je succes, terwijl dit in de praktijk niet per definitie het geval is.

Verder wil ik ook absoluut niet de schuld volledig bij de media leggen. Het eetprobleem is een probleem wat uit jezelf komt, alleen hoe je er mee omgaat ligt een beetje aan je omgeving.

Wat het probleem is met wat jij zegt is dat het niet zo is dat die meisjes denken "ach ik heb een dikke kont en geen borsten, laat ik de effectiefste manier zoeken om af te vallen: namelijk weinig eten en braken". Die meisjes hebben een verstoord zelfbeeld. Als je iemand met een eetstoornis laat aanwijzen hoe dik hij/zij denkt dat hij/zij is, an wijst ie iemand aan die veel dikker is. Bovendien laten ze hun eigenwaarde er vanafhangen, dus zij voelen zich waardeloos omdat ze dik zijn. Bovendien komen eetstoornissen ook niet alleen voor bij mensen die echt dik zijn of uit verhouding, het gaat gewoon door wanneer je maatje 36 hebt, of 34, of 32, of wanneer je zo dun bent dat je lichaam het niet meer trekt.

Ik heb zelf boulimia gehad, en heb gelaxeerd. Natuurlijk vond ik het toen allemaal wel meevallen, maar nu ik waarschijnlijk levenslang last van m'n darmen zal houden ben ik er toch een stuk minder blij mee.

Ik hoop dat dit het wat duidelijker maakt.

Ik geloof dat robh het inmiddels begrepen heeft, die is met zijn staart tussen zijn benen naar huis teruggekeerd. Maar komt dat vaker voor, dat de darmen zichzelf niet meer kunnen reguleren? En komt dat door de lax of door het verstoorde eetpatroon? Wel heel naar voor je hee, echt waardeloos. Wel goed dat je ervanaf bent natuurlijk! Heb je het alleen gedaan of met hulp?

Goedemorgen!

Ami, je zal zelf wel aan je vriendin merken (of gaan merken) dat door het niet of nauwelijks eten het hele lichaam gaat reageren: darmen die niet meer gaan werken, menstruatie die uitblijft, blauwe plekken, altijd koud, veel beharing.....

Weet je wat bij Ano patiënten vaak grootste eye opener is? Laat ze voor- en nadelen van de ziekte opschrijven...dan schrijven ze 1 nadeel op (altijd koud) en tig voordelen...en dan moet je eens die voordelen in een negatief perspectief plaatsen...komen ze er achter dat zij zelfs de negatieve dingen als 'normaal' zijn gaan zien...

(volg je me nog?)

Tuurlijk reageert het hele lichaam, dat is nogal logisch, en het laat maar weer eens zien dat je lichaam echt vetten nodig heeft. Die opschrijftruc die kennen we ja, maar toch bedankt Er zijn nog wel meer trucjes, zoals de toekomstschetsen met en zonder eetstoornis, die dan te vergelijken, en te kijken of ze reëel gesteld zijn. Vaak zitten er discrepanties tussen de twee schetsen.

Maar dat neemt niet weg dat het heel moeilijk is om dit soort dingen samen te doen: de meeste eetstoornispatienten beschouwen hun stoornis als iets van henzelf, iets waar anderen vanaf moeten blijven. En dat is ook wel logisch, aangezien het door niemand begrepen wordt. Het voelt heel 'bloot' aan om je gevoelswereld zo open te leggen.

De meeste mensen met een eetstoornis ontkennen het zelfs helemaal. En vinden eten gewoon een walgelijke slapheid van andere mensen wat zijzelf hebben overwonnen.