Eetstoornissen

quote:

Op vrijdag 2 september 2005 17:27 schreef Ami80 het volgende:
Ja, dat was het ook wel. Ik weet niet eens of ze het van te voren van plan was hoor, maar we zaten daar zo innig tevreden dat het moment gewoon daar was voor haar. Ik weet dat ze me op een avond vertelde over een opdracht die ze van haar psych had gekregen omdat er iets helemaal niet goed ging. Dat gaf nogal wat stress toen, dus we hebben toen gewoon lekker gepraat om de spanning een beetje te laten zakken. Ze kon me toen nog niet vertellen wat er aan de hand was en dat kan ik me heel goed voorstellen: er is moed voor nodig. Het moment dat ze het me vertelde moet een kleine maand later zijn geweest, ik denk een week of vier. Dus in de tijd daartussen heeft ze waarschijnlijk wel zitten te twijfelen ja, vooral die laatste weken. Toen hebben haar vriendinnen haar echt moeten geruststellen dat ik echt niet zomaar bij haar weg zou gaan. En dat was ook zo, dat heb ik meteen gezegd: dat we ons er samen wel doorheen zouden slaan. Niet dat ik toen nog besefte hoe moeilijk het zou gaan worden, maar daarom was het niet minder gemeend! Ik voelde me opgelucht dat ik eindelijk bevestiging had van het gevoel dat er iets mis was met haar. Op haar beurt voelde zij zich ook opgelucht dat ze het me verteld had en dat ik positief gereageerd had.

Overigens was ik de week daarna ontzettend overprotectief en dat bleek natuurlijk totaal niet te werken. Ik had best even tijd (en nu nog steeds) moeite om de goede formule te vinden om met haar om te gaan. Je kunt zeggen dat er niks verandert, en in de liefde verandert ook niks, maar weten dat er iets mis is met je partner heeft toch wel invloed op de manier waarop je met elkaar omgaat. Niet alleen bij mij (die overprotectieve reactie dus), maar ook bij haar, want ze moest oppassen dat ze haar eetstoornis niet veel meer ruimte gaf: toen ik het nog niet wist moest ze net doen alsof er niks aan de hand was, en nu hoefde dat niet meer.

Toch heeft het bij ons in die periode alleen maar bijgedragen in het verdiepen van onze relatie. We konden er zo goed met elkaar over praten! Dat hielp enorm en daar waren we allebei erg blij mee!

quote:

Op zaterdag 3 september 2005 17:47 schreef Baleog het volgende:

[..]

dat is idd best lullig, maar aan de andere kant is het voor de partner ook verdomd moeilijk om met zo iemand te leven, je voelt je zoooo machteloos..

quote:

Op zaterdag 3 september 2005 17:54 schreef thaleia het volgende:

[..]

Daar kan ik me op zich wel iets bij voorstellen. Vooral als het een dierbare collega was.
Ik heb zelf in het verleden als er zelfmoordgedachten opkwamen ook wel overwogen dat dat verdomd lullig zou zijn tegenover mensen die zich kapotvechten om maar te kunnen blijven leven.

quote:

Op zaterdag 3 september 2005 17:57 schreef boekenworm het volgende:
Eetstoornissen genezen is ook enkel een kwestie van willpower. Als je het niet wilt zal het je ook nooit lukken. (met dat betreft heb ik mijn vader naar gedaan, alleen hij had niet de will en ik wel).

quote:

Op zaterdag 3 september 2005 18:09 schreef boekenworm het volgende:

[..]

Maar iwe zegt dat je je emotisch ondercontrole moet hebben? Dat komt in de loop der jaren wel. Het gaat erom dat je het lef durft en wil hebben om te eten, ook al staat het je 100% tegen. Maar goed, dat zal wel per persoon verschillen.

quote:

Op zaterdag 3 september 2005 22:17 schreef Ami80 het volgende:
Als ik naar mijn vriendin kijk dan zijn die emoties er sowieso wel, daar is niks tegen te beginnen. Zij zal die 'willpower' juist nodig hebben om die emoties te overwinnen.