Ik heb geen flauw idee waarom ik niet gewoon meteen wat schrijf nadat ik een filmpje heb gezien, zo alles tegelijk is veel te veel werk. Ben nog veel films aan het herkijken om te kijken op welke positie ze mogen in de top100:
It's a Wonferful LifeBlijft de ultieme Capra film. Alles komt samen in een geweldig mooi, leuk, lief stukje werk waar je je echt zo ultiem goed door gaat voelen. Heerlijk. Er is een prachtig stadje gecreeerd, met als middelpunt mijn held Jimmy Stewart, die een rol heeft waar je heerlijk in mee kunt leven. ZIjn gevoelens over zijn vrouw, kinderen, keuzes e.d. komen goed naar voren en het verhaal wordt geweldig ondersteunt door de geweldige cast. Dit is gewoon keer op keer genieten!
GloryBah, wat een rukfilm. Heb hem een keer eerder gezien en dacht toen dat ie goed was, maar hoe heb ik dat ooit kunnen denken. Sentimentele draak van een film, voorspelbaar als de tering, weinig tot geen motivatie of karakterontwikkeling en een zeer matige hoofdrolspeler zorgen ervoor dat ik hem de tweede keer kijken maar heb uitgezet.
Touch of EvilBest leuk hoor, maar meer dan een 8tje is ie mij niet waard. Daarvoor vind ik de karakters te shallow. Verder is de hoofdpersoon echt een vreselijk mannetje, en dat moet ie dan misschien ook wel voorstellen, maar goed, geen pretje om naar te kijken. Ik vond alles ook een klein beetje te simpel gedacht. Scenes volgden elkaar rap op, maar dat het soms niet allemaal evenveel met elkaar te maken had maakte niet veel uit, als het er maar leuk uitzag en bepaalde scenes iig in de film zaten.
Wat wel een dikke 10 verdiend is natuurlijk het prachtige prachtige trackingshot aan het begin. Om van te kwijlen!
The Gold RushSimpeler verhaaltje dan andere chaplins uit deze tijd. Ook weinig boodschap, maar dat maakt de film niet minder leuk. Het is lekker simpel vermaak en mijn hemeltje, wat zitten er toch leuke scenes in. Met als hoogtepunt natuurlijk de broodjesdans. Schitterend. Ook zijn verliefdheid op dat meisje is erg leuk om te zien. Blijven zeer fijne films om te zien en zijn voor mij de ultieme stille films. (samen met Buster)
All the President's MenWat een ontzettend sterke film. Ik vind films waarbij een soort docu look wordt aangenomen altijd reuzeinteressant. Beelden van zaken die echt gebeurd zijn erbij doet het dan ook altijd goed. Je wordt prachtig meegenomen met Bernstein en Woodward in hun poging het watergate schandaal te onthullen. Hoe ze dat doen is echt leuk om te zien. Redford en Hoffman zetten een zeer sterk koppel neer. Mooi camerawerk ook, met de camera vaak observerend van afstand.
The ConversationWow! Gene Hackman en Coppola zetten hier 1 van de meest interessante en beste karakterstudies van de mens neer. Zeer snel begrijp je wat er in het hoofd van Hackman om gaat en zie je dat het een man is met vele geheimen en iemand die niet behendig is in sociale contacten. Dit wordt zo goed uitgespeeld door Hackman, Coppola met zijn manier van filmen en de prachtige pianomuziek. Wow!
Our HospitalitySimpelere en misschien flauwere humor dan Chaplin, maar net zo goed. Wat die vent toch allemaal bedenkt (dat treintje!!!
![]()
) en wat voor stunts hij allemaal uitvoert verdiend alleen maar alle respect. Ik denk niet dat er een andere filmster is die grotere stunts heeft gedaan als Buster Keaton. Prachtig!
Lost in TranslationZucht! Wat kan een film je toch meevoeren met haar gevoelens. Prachtige beelden, prachtige muziek en een prachtig japan zorgen voor de backdrop voor een verhaal van twee mensen die een beetje lost zijn. En wat wordt dit mooi uitgebeeld door Scarlett en Bill, het springt echt van het scherm dat ze eenzaam zijn en het zo fijn vinden met z'n tweetjes. Ik had het geluk dat ik deze op het grote scherm mocht aanschouwen en dat maakte alles nog des te mooier. Voor mij de mooiste film van dit decennium.