ik snap het helemaal niet meer :'(

Er is in een korte tijd gigantisch veel gebeurd.. Mijn leven staat op zijn kop. Sinds eergisteren heb ik te horen gekregen, dat mijn vader kanker heeft. Over tweeenhalve week horen we hoe ver de kanker is uitgezaaid. Ik heb er erg veel moeite mee. Gelukkig heb ik steun van mijn familie en vrienden.

Ik heb dit aan mijn ex vertelt, met wie ik nog goed contact heb. Helaas wil hij mij niet steunen. Is hem ook een goed recht. Het is nu 1.5 maand uit tussen ons. Ik heb er vreselijk veel moeite mee. Nu des te meer hij mij niet wil steunen. Ik moet dit helaas alleen doen met mijn familie. Ik mis mijn ex gigantisch. Hij is kil en zakelijk tegen mij. Toen ik mijn verhaal deed, begon hij ineens over zaken (ik verzorg publiciteit zaken in zijn bedrijf). De wereld draait door.. Dat klopt, maar hij houdt geeneens rekening mee met mijn gevoelens. Hij is een egoïst en dat zei hij zelf ook.
Ik weet dat ik hem met rust moet laten en we zien wel over een lange tijd hoe het verder ontwikkelt. Maar ik begin ondanks ik nog verliefd ben en nog veel van hem houdt, grip te verliezen op het alles. Alles gaat voor de wind, werk, studie, sport, vriendschappen behalve met m'n ex en mijn vader. Ik begin mijn ex te haten.. Ik wil dat niet, maar toch gebeurd het. Ik krijg een slechte herinnering van hem ipv van een leuke dierbare herinnering. Het zegt idd veel over hem hoe hij nu doet.

Ik mag volgens hem niet meer hopen.. Ik mag mijn mening niet weergeven en hoef niet alles te verantwoorden. Nee, zijn wil is wet en daarmee basta. Hoe hij dingen ziet, is het vervolgens zo voor hem. Hij praat met niemand over zijn gevoelens, hij is een workalcoholic, hij vindt dat ik continu verander van mening etc. Ik ben onlangs weer van opleiding veranderd na goede gesprekken waarvan ik inzag dat het toch niets voor mij is. Liever nu dan een jaar later Hij vindt mij nog steeds wispelturig en dat doet vreselijk veel pijn. Ik wil het hem vertellen maar dat mag niet van hem. Waarom voel ik mij zo vreselijk verdrietig over dit alles? Ik ga over een jaar verhuizen richting het mooie zeeuws vlaanderen om daar op kamers te wonen. Hij weet inmiddels mijn plannen.. Hij woont ook in zeeuws vlaanderen (we hebben samengewoond) en hij schrok ervan.
Logisch, want dan ben ik ineens dichtbij ipv 300 km verderop. Ik doe het niet alleen voor hem, maar omdat ik zeeland een hele mooie provincie vind. Zeeuws Vlaanderen heeft mijn hart gestolen.

Ik wil hem zo graag terug ondanks hoe hij nu doet. Ik vind het alleen niet eerlijk dat hij gemeen doet over het veranderen, ik maak bewuste keuzes. Ik weet van mezelf dat ik een lieve meid ben en soms wel te lief. Ik geef mij graag ergens aan over. Ik vraag mij alleen af hoe het goed komt.. Ik neem afstand en eventjes geen contact, omdat ik er vreselijk veel moeite en verdriet heb (om hem en om mijn vader). Ik hoop dat er hij gaat nadenken als de hectische zomermaanden voorbij zijn.

Ik weet het niet meer... Ik wil hem niet kwijt.. Hij weet dat ik ontzettend gek op hem ben, alles voor hem doe.. Maar wederzijds is het blijkbaar niet meer doordat ie mij niet wilt steunen. Ik vraag mij echt hard af of zijn liefde voor mij wel oprecht is geweest. Ben ik ineens als een stuk prularia in de prullenbak geworpen? Als ik over hem praat is dat nog steeds met veel liefde.. :'(

*zucht... Ik vind het zo moeilijk. Ik wil hem zo graag zien, knuffelen, tegen hem aanliggen en een aai over mijn bolletje.. En horen dat het goed komt... Met mijn vader komt het hopelijk goed. Ik bid en steek elke avond een kaarsje aan.

Ik mag helaas niet hopen op een goede afloop met mijn ex

Met mijn vader heb ik er goed over gepraat.. Ja ik zit erover in met mijn ex. Zeker nu in deze moeilijke periode..
Hij heeft kanker en het is kwaadaardig.. Maar het is afwachten hoe ver de uitzaaingen zijn.

Ik ben bij hem weggegaan en heb er spijt van. Met mijn vader heb ik veel goede gesprekken. Ik kan het gelukkig goed relativeren en het naast mij neerleggen. Mijn vader en ik zijn maatjes, dat zijn we altijd al geweest. Ik maak mij daarover niet zoveel zorgen. Hij is in goede handen.

quote:

Op woensdag 3 augustus 2005 14:43 schreef petitlapin het volgende:
eigenlijk wou je de ziekte van je vader gebruiken om je ex terug te winnen ...

sorry, maar ik had dus net zo gereageerd als je ex ...

sterkte met je vader in ieder geval ...

Ik ben daar het niet mee eens en ik het doet mij pijn dat je het zo durft te zeggen. Je bent wel direct maar daarvoor had ik dat niet gedaan. Hij had ook een goede band met mijn vader. Hij heeft ook recht om te weten hoe het met mijn vader is.

quote:

Op woensdag 3 augustus 2005 14:45 schreef Alicey het volgende:

[..]

Nu proberen terug te gaan naar je ex is geen optie. Hij zal eerst zelf weer terug op aarde moeten komen.

Waarom twijfel je eigenlijk nu? In je vorige topic leek je uiteindelijk zeker, en stond je achter je beslissing om hem te verlaten.. Of had je misschien gehoopt dat hij zou veranderen daardoor?

Ik hoopte niet dat hij mij zou terug nemen omdat wat met mijn vader aan de hand is. Ik heb het erg moeilijk. Ik merk gewoon dat veel dingen niet meer belangrijk zijn door gesprekken met mijn vader. Het enige wat belangrijk is gelukkig zijn, vertrouwen, liefde en hoop. Meer niet..