hebben anderen dit ook? is dit hollandse nuchterheid of is er meer aan de hand?"no joy or grief touches me"
dude... heb ik ook een tijd gehad. het kon me totaal geen ene donder schelen dat bijvoorbeeld mijn vriendin moest janken etc., dat mensen verdrietig waren, dat er iemand stierf...
serieus. in foute volgorde, maar dat soort dingen maken je ook allemaal hard, kan ook 1 van de redenen zijn. overigens had ik wel blijdschap, maar kon verdriet me totaal niets doen.
maar het komt vanzelf wel weer.
!quote:al een paar jaarop dinsdag 2 augustus 2005 01:18 schreef heiden6 het volgende:
het kan gewoon een dipje zijn, hoe lang heb je er al last van?
en ik voel me niet echt depri ofzo. niet meer dan anders iig 
het is voor mij wel een soort constante, zeg maar. quote:geen of weinig last hebben van negatieve emoties lijkt me juist een voordeel. althans, dat vind ik wel, en ik heb dat ook wel. ik ben juist altijd erg vrolijk.op dinsdag 2 augustus 2005 01:20 schreef lazz het volgende:
ja, meer aan de hand.
dude... heb ik ook een tijd gehad. het kon me totaal geen ene donder schelen dat bijvoorbeeld mijn vriendin moest janken etc., dat mensen verdrietig waren, dat er iemand stierf...
serieus. in foute volgorde, maar dat soort dingen maken je ook allemaal hard, kan ook 1 van de redenen zijn. overigens had ik wel blijdschap, maar kon verdriet me totaal niets doen.
maar het komt vanzelf wel weer.
vind jij het wel echt een probleem dan viking, of is dat meer omdat mensen er raar op reageren?
nou biertje dan maar drinken renske? kom ook uit de stad
quote:precies, maar dat was een tijd lang ernstig. gewoon de tiefus aan verdrietige mensen.op dinsdag 2 augustus 2005 01:23 schreef heiden6 het volgende:
[..]
geen of weinig last hebben van negatieve emoties lijkt me juist een voordeel. althans, dat vind ik wel, en ik heb dat ook wel. ik ben juist altijd erg vrolijk.
vind jij het wel echt een probleem dan viking, of is dat meer omdat mensen er raar op reageren?
mindere actie.
maar ik ben inderdaad ook altijd de vrij vrolijke kerel.
toen ik jarig was enzo, het boeide me allemaal niet zo heel veel. ik verheugde me weinig op vakantie enzo en geniet niet uitermate van alles. zelfde geld over dat verdrietig zijn, dingen boeien me minder snel enzo. maar ik ben dan ook een stuk jonger dan jij, jij bent geen puber meer dus er kan bij jou meer aan de hand zijn.
quote:ik zie het probleem daarmee echt niet. het geeft ontzettend veel innerlijke rust, en inderdaad, vrolijkheid.op dinsdag 2 augustus 2005 01:24 schreef lazz het volgende:
[..]
precies, maar dat was een tijd lang ernstig. gewoon de tiefus aan verdrietige mensen.
mindere actie.
maar ik ben inderdaad ook altijd de vrij vrolijke kerel.
quote:ach, het probleem is dat meeleven met mensen ook wel goed is.op dinsdag 2 augustus 2005 01:26 schreef heiden6 het volgende:
[..]
ik zie het probleem daarmee echt niet. het geeft ontzettend veel innerlijke rust, en inderdaad, vrolijkheid.
als je al die zooi zo nuchter bekijkt als ik dat doe dan is dat best vreemd. ben nogal rationeel. maar of dat echt de tiefus is aan dat soort dingen.
quote:mja, een sterk relativeringsvermogen is wat mij betreft een pluspunt. de tegenhanger van labiliteit.op dinsdag 2 augustus 2005 01:27 schreef lazz het volgende:
[..]
ach, het probleem is dat meeleven met mensen ook wel goed is.
als je al die zooi zo nuchter bekijkt als ik dat doe dan is dat best vreemd. ben nogal rationeel. maar of dat echt de tiefus is aan dat soort dingen.
quote:een quarter life crisis?op dinsdag 2 augustus 2005 01:33 schreef hokkepok het volgende:
je leven is waarschijnlijk een grote sleur en ik denk dat je toe bent aan iets nieuws om jezelf te "herontdekken". ga eens bungee jumpen in venezuele, of oliefanten pesten in afrika.
begeef je eens wat meer onder jongens en word weer verliefd... gegarandeerd dat je emoties weer opleven. zowel positief (verliefdheid) als negatief (onzekerheid).
maar ja, zonder pieken geen dalen, en vice versa.
quote:true, true, dude.op dinsdag 2 augustus 2005 01:28 schreef heiden6 het volgende:
[..]
mja, een sterk relativeringsvermogen is wat mij betreft een pluspunt. de tegenhanger van labiliteit.
maar vrouwen vinden dit af en toe minder fijn.
quote:het leven is 1 grote crisis als je niet uitkijkt. de term "midlife crisis" is bijvoorbeeld "speciaal" uitgevonden zodat mensen een reden hebben om hun (in hun ogen) mislukte leven aan iets algemeens te kunnen verwijten. (maar dit even terzijde natuurlijk)
quote:toch?op dinsdag 2 augustus 2005 01:40 schreef henryhill het volgende:
aangezien je neerlandica bent...
begeef je eens wat meer onderjongensmeisjes en word weer verliefd... gegarandeerd dat je emoties weer opleven. zowel positief (verliefdheid) als negatief (onzekerheid).
maar ja, zonder pieken geen dalen, en vice versa.
maar zoals (heiden6 volgens mij) er eerder gevraagd werd, vind jij het persoonlijk een groot probleem? of is het meer omdat je denkt dat je iets moet voelen wat, je op dit moment niet voelt.
zolang jij dit zelf niet als een probleem ziet, kun je er weinig aan doen.
maar ik ga er vanuit dat je dit wel als een probleem ziet anders open je dit topic niet?
quote:tell me about it.op dinsdag 2 augustus 2005 01:43 schreef hokkepok het volgende:
[..]
het leven is 1 grote crisis als je niet uitkijkt. de term "midlife crisis" is bijvoorbeeld "speciaal" uitgevonden zodat mensen een reden hebben om hun (in hun ogen) mislukte leven aan iets algemeens te kunnen verwijten. (maar dit even terzijde natuurlijk)
quote:nah, in mijn ervaring vinden vrouwen het juist wel prettig, zo'n bron van rust en positivisme.op dinsdag 2 augustus 2005 01:42 schreef lazz het volgende:
[..]
true, true, dude.
maar vrouwen vinden dit af en toe minder fijn.
wel opmerkelijk overigens dat ts een vrouw is. zoiets hoor je niet vaak, tenzij je het over een regelrechte depressie hebt, maar dat lijkt me absoluut niet aan de orde.
quote:wat praat je d'r nu aan christine.op dinsdag 2 augustus 2005 01:44 schreef christine het volgende:
mijn buurman had dit laatst ook. binnen een week was hij dood.
quote:inderdaad, vrouwen zijn juist nogal emotioneel meestal, om het even zachtjes uit te drukken.op dinsdag 2 augustus 2005 01:48 schreef heiden6 het volgende:
[..]
tell me about it.
[..]
nah, in mijn ervaring vinden vrouwen het juist wel prettig, zo'n bron van rust en positivisme.
wel opmerkelijk overigens dat ts een vrouw is. zoiets hoor je niet vaak, tenzij je het over een regelrechte depressie hebt, maar dat lijkt me absoluut niet aan de orde.
en nee, vrouwen vinden het niet leuk als je af en toe geheel emotieloos overkomt. overigens kan ik het goed spelen.
zoasl op de dag dat ik zou horen of ik geslaagt was a of nee ben ik door mijn moeder wakker gemaakt hey hey over 1 min weet je het!!!11!1 toen ben ik even gaan kijken en ja ben geslaagd.
ik was niet echt blij ofzo niet veel ben maar weer gaan slapen.
en zo wel meer dingen.
quote:zolang je gedrag congruent is met zichzelf en je opvattingen wel.op dinsdag 2 augustus 2005 01:49 schreef lazz het volgende:
[..]
inderdaad, vrouwen zijn juist nogal emotioneel meestal, om het even zachtjes uit te drukken.
en nee, vrouwen vinden het niet leuk als je af en toe geheel emotieloos overkomt. overigens kan ik het goed spelen.
quote:dat is geen gebrek aan emotie, dat lijkt meer op een gebrek aan hersencellenop dinsdag 2 augustus 2005 01:50 schreef blackmage het volgende:
zoasl op de dag dat ik zou horen of ik geslaagt was a of nee ben ik door mijn moeder wakker gemaakt hey hey over 1 min weet je het!!!11!1 toen ben ik even gaan kijken en ja ben geslaagd.
ik was niet echt blij ofzo niet veel ben maar weer gaan slapen.
of een kater, kan ook natuurlijk
quote:waarom?op dinsdag 2 augustus 2005 01:55 schreef henryhill het volgende:
[..]
dat is geen gebrek aan emotie, dat lijkt meer op een gebrek aan hersencellen
of een kater, kan ook natuurlijk
kijk als ik nou niet geslaagd was geweest ok maar ik kon me er niet echt druk over maken heel et examen niet trouwens.
quote:vanaf welke leeftijd heb je het ongeveer?op dinsdag 2 augustus 2005 01:21 schreef viking84 het volgende:
[..]
al een paar jaar
quote:het gaat niet echt om emotieloos zijn, maar om stabiliteit en rationaliteit. vooral als je die zelf even niet hebt, is het prettig dat iemand anders dat wel even heeft.op dinsdag 2 augustus 2005 01:49 schreef lazz het volgende:
en nee, vrouwen vinden het niet leuk als je af en toe geheel emotieloos overkomt. overigens kan ik het goed spelen.
quote:ja ik vind het wel degelijk een probleem en niet alleen omdat mensen er raar op reageren.op dinsdag 2 augustus 2005 01:23 schreef heiden6 het volgende:
[..]
geen of weinig last hebben van negatieve emoties lijkt me juist een voordeel. althans, dat vind ik wel, en ik heb dat ook wel. ik ben juist altijd erg vrolijk.
vind jij het wel echt een probleem dan viking, of is dat meer omdat mensen er raar op reageren?
zo ongeveer alles wat ik doe, alles waar ik me op verheug loopt uit op een teleurstelling en niet omdat ik er teveel van verwacht, want dat doe ik absoluut niet (meer). maar alles valt altijd tegen, hoe dan ook. vroeger kon ik me echt verheugen op kleine dingetjes. bijvoorbeeld op vakantie gaan, sinterklaas vieren. ik hoopte dat gevoel vorige week op vakantie weer terug te pakken, maar helaas... ik slaagde er niet in
ik bleef even emotieloos als altijd .quote:vanaf mijn 12e ongeveer, toen heeft er zich een belangrijke, ingrijpende, emotionele wending in mijn leven voorgedaan, waardoor ik heel anders ben geworden. maar zeer waarschijnlijk heb ik een aan autisme verwante stoornis. hoe en wat weet ik niet precies en ik laat me ook niet diagnosticeren, maar het zou wel een hoop verklaren.op dinsdag 2 augustus 2005 06:56 schreef alicey het volgende:
[..]
vanaf welke leeftijd heb je het ongeveer?
maar misschien zou ik inderdaad weer eens verliefd moeten worden
helaas kun je dat niet op commando....quote:op zich wel, maar mensen gaan je zeer snel arrogant vinden. tenminste dat merk ik meestal.op dinsdag 2 augustus 2005 01:23 schreef heiden6 het volgende:
geen of weinig last hebben van negatieve emoties lijkt me juist een voordeel.
ik word ook nooit meer snel ergens warm of koud van, msischien te maken met een overdosis aan media (je hebt immers alles al wel een keer langs zien komen) of gewoon totale desinteresse.
quote:als je het vermoed kan het verstandig zijn om je wel te laten diagnosticeren. je weet dan waar je aan toe bent.op dinsdag 2 augustus 2005 09:02 schreef viking84 het volgende:
[..]
vanaf mijn 12e ongeveer, toen heeft er zich een belangrijke, ingrijpende, emotionele wending in mijn leven voorgedaan, waardoor ik heel anders ben geworden. maar zeer waarschijnlijk heb ik een aan autisme verwante stoornis. hoe en wat weet ik niet precies en ik laat me ook niet diagnosticeren, maar het zou wel een hoop verklaren.
maar misschien zou ik inderdaad weer eens verliefd moeten worden
quote:ik heb net een periode van 7 jaar therapie afgesloten en ik weet niet of ik daar wel zin in hebop dinsdag 2 augustus 2005 09:07 schreef alicey het volgende:
[..]
als je het vermoed kan het verstandig zijn om je wel te laten diagnosticeren. je weet dan waar je aan toe bent.
ze hebben genoeg tijd gehad om met een juiste diagnose te komen lijkt me quote:hoeveel spanning geeft je dit? als je bij voorbaad al gespannen bent voordat de gebeurtenis plaatsvindt dan kan ik me voorstellen dat je weinig plezier aan activiteiten beleeft: spanning werkt als negatieve demper op positieve emotie.op dinsdag 2 augustus 2005 08:58 schreef viking84 het volgende:
[..]
zo ongeveer alles wat ik doe, alles waar ik me op verheug loopt uit op een teleurstelling en niet omdat ik er teveel van verwacht, want dat doe ik absoluut niet (meer). maar alles valt altijd tegen, hoe dan ook.
iets anders zou kunnen zijn dat je toch een (wellicht milde) vorm van depressiviteit hebt. je huisarts kan je antidepressiva voorschrijven, of neem anders eens contact op met een psychotherapeut.
en een laatste vraag: ben je niet te licht? (ja, deze vraag heeft een reden)
succes...
quote:ik heb het ook, en ik moet zeggen, ik voel me er gezegend bij.op dinsdag 2 augustus 2005 01:17 schreef viking84 het volgende:
de laatste tijd lijkt het net alsof ik geen sterke emoties meer kan voelen. ik ervaar geen ultieme blijdschap, maar ik ervaar ook geen diep verdriet. vroeger kon ik veel meer genieten van dingen, ik verheugde me op vakanties etc en hoewel ik me nu ook prima vermaak op vakantie, mis ik toch dat heerlijk enthousiaste gevoel dat er altijd mee gepaard ging. zozeer zelfs dat mensen denken dat ik het niet leuk heb gehad. ik kan geen blijdschap veinzen en als ik oprecht zeg "gaat wel", denken ze direct dat ik het niet leuk heb gehad, want ik kan het alleen maar leuk hebben gehad als ik zeg dat ik het "geweldig" heb gehad. hetzelfde geldt voor diep verdriet, dat lijk ik ook niet te kunnen voelen. het gaat aan mij voorbij. het maakt wel indruk, maar lijkt niet zo diep te gaan als bij andere mensen. ik voel me dus nogal emotieloos. ik mis die tijd dat kleine dingetjes nog zo'n grote impact op me hadden
"no joy or grief touches me"
ik heb een hoop problemen gehad in het verleden die ik door mijn "emotieloze" opstelling goed heb kunnen verwerken,..
sommige in mijn omgeving vonden zit niet zo prettig, zo ook mijn ex. (vandaar ook mijn ex)
je wordt er min of meer hard door, wat op zich prettg is imo
kom gewoon in limburg of brabant wonen! wij weten wat leven is!
minos maakt zich graag niet geliefd...
lekker bevooroordeeld tegenover de noorderlingen weer . het is wel zo dat ik vroeger juist heel erg emotioneel op dingen reageerde. op den duur ben ik wel een houding gaan aannemen van "no joy or grief touches me", maar nu ben ik weer doorgeslagen naar de andere kant. ik vind het maar kut, hoor. ik dacht: als ik wat ga reizen, zal het wel weer overgaan, maar ik kom net terug van een week parijs en het is alleen maar versterkt ik ben al aan de anti-depressiva
en daar wil ik vanaf. ik ben niet te licht, eerder wat te zwaar
misschien moet ik me idd eens psychisch laten diagnosticeren, zoals alicey zegt, want ik heb toch wel het idee dat er eea aan de hand is...
ik heb dit ook al op een forum voor autisten gepost en meer mensen daar herkennen het... quote:het is toch een kenmerk van anti-depressiva dat ze emoties afzwakken? je hebt geen diepe dalen meer, maar ook geen pieken meer. lijkt me dat het daar dus van komt.op dinsdag 2 augustus 2005 16:44 schreef viking84 het volgende:
ik ben al aan de anti-depressiva
quote:ja. sommige depressies ontstaan door een verstoring van de aanmaak van bepaalde stofjes in de hersenen. die kan je dan gewoon weer aanvullen door pillen te slikken dus.op dinsdag 2 augustus 2005 17:03 schreef tijn het volgende:
kan dat uberhaupt, aan de anti-depressiva zonder therapie?
quote:daar zeg je wat, daar had ik nog niet eens aan gedacht.op dinsdag 2 augustus 2005 16:49 schreef christine het volgende:
[..]
het is toch een kenmerk van anti-depressiva dat ze emoties afzwakken? je hebt geen diepe dalen meer, maar ook geen pieken meer. lijkt me dat het daar dus van komt.
maar als ik ermee stop, dan word ik juist weer op onverklaarbare wijze enorm verdrietig
@ tijn: ik ben wel in gesprekstherapie geweest, maar nu gebruik ik dus alleen nog medicijnen, die serotonine oid in mijn breintje moet aanvullen...
quote:daarom zou je ook juist in overleg met een therapeut je medicatie moeten afbouwen.op dinsdag 2 augustus 2005 17:10 schreef viking84 het volgende:
[..]
daar zeg je wat, daar had ik nog niet eens aan gedacht.
maar als ik ermee stop, dan word ik juist weer op onverklaarbare wijze enorm verdrietig
leuk is anders.
. was in de tijd dat ik fluoxetine slikte.het is gekomen nadat een goede vriend van me is dood gereden door een bezopen belg in een auto.
heb hier verder goed over kunnen praten met vrienden en mn ouders. (en nog steeds)
maar toch zit er iets niet helemaal lekker tussen mn oren na deze gebeurtenis.
quote:ja, ik zou de oorzaak ook daarin zoeken. hoelang ben je al aan de anti-depressiva ts?op dinsdag 2 augustus 2005 16:49 schreef christine het volgende:
[..]
het is toch een kenmerk van anti-depressiva dat ze emoties afzwakken? je hebt geen diepe dalen meer, maar ook geen pieken meer. lijkt me dat het daar dus van komt.
quote:lang, 4 jaar en daarvoor allemaal andere rommel gebruiktop dinsdag 2 augustus 2005 17:28 schreef xennia het volgende:
[..]
ja, ik zou de oorzaak ook daarin zoeken. hoelang ben je al aan de anti-depressiva ts?
quote:nou, daar heb je je oorzaak.op dinsdag 2 augustus 2005 18:27 schreef viking84 het volgende:
lang, 4 jaar en daarvoor allemaal andere rommel gebruikt
quote:je zou kunnen proberen of het effect heeft de dosis af te bouwen. doe dit echter nooit op eigen houtje, maar samen met een deskundigeop dinsdag 2 augustus 2005 18:27 schreef viking84 het volgende:
[..]
lang, 4 jaar en daarvoor allemaal andere rommel gebruikt
. wie weet zit er ook wel een stukje autist in me 
verliefd worden helpt op zich idd wel, kan ik zeggen uit ervaring.
je matte, emotieloze innerlijk lijkt in mijn ogen een soort van bescherming, soort van muur om je heen, een rem op je, een gevoel dat je niet mag genieten.... kan door de medicijnen komen, maar denk ook dat het wel "tussen de oren" zit.
je hebt 7 jaar therapie gehad, is er toen ingegaan op het emotieloze? zo ja, vertel er eens meer over.
quote:he he gelukkig, probleem opgelost. volgende!
quote:klein beetje té kort door de bocht......op woensdag 3 augustus 2005 09:29 schreef american_nightmare het volgende:
[..]
he he gelukkig, probleem opgelost. volgende!
zo geef je ts geen kans meer verder haar hart te luchten, dat moet wel, ze moet er wel over kunnen praten, van je afschrivjen helpt namelijk ook heel erg!
quote:het was dan ook meer een sarcastische opmerking tegen meneer de amateurpsycholoog die de betreffende patient even dacht te diagnosticeren.op woensdag 3 augustus 2005 10:07 schreef cleejee het volgende:
[..]
klein beetje té kort door de bocht......
zo geef je ts geen kans meer verder haar hart te luchten, dat moet wel, ze moet er wel over kunnen praten, van je afschrivjen helpt namelijk ook heel erg!
quote:zorg dan de volgende keer dat je je sarcasme benadrukt! hahaop woensdag 3 augustus 2005 10:17 schreef american_nightmare het volgende:
[..]
het was dan ook meer een sarcastische opmerking tegen meneer de amateurpsycholoog die de betreffende patient even dacht te diagnosticeren.
quote:op woensdag 3 augustus 2005 10:17 schreef american_nightmare het volgende:
[..]
het was dan ook meer een sarcastische opmerking tegen meneer de amateurpsycholoog die de betreffende patient even dacht te diagnosticeren.
ja, het is best ernstig. ze graven eerst je hele verleden overhoop en als je een keer iets vertelt over dat je vader of moeder je een tik heeft gegeven, dan drammen ze daarover door en maken er uiteindelijk een jeugdtrauma van quote:hoe weet jij mijn voornaam?op woensdag 3 augustus 2005 11:04 schreef cleejee het volgende:
renske, is er in die 7 jaren therapie ook over je 'emotieloosheid' gesproken?
het is mogelijk dat erover is gesproken. ja, maar dan meer tov gevoelens van anderen, dat ik me niet goed kan inleven in anderen. maar verder...
ik heb ook het idee dat mijn eigen emotieloosheid echt iets van de laatste tijd is. of eerder: ik begin het nu te signaleren. ik heb me ook een tijd druk gemaakt dat ik niet zo bijzonder happy of verdrietig kon worden als andere mensen. zeker nu ik eind 20 begin te worden merk ik dat ik gewoon vrij onverschillig en rationeel tegenover veel zaken ben (geworden). ik doe er nu bijna alleen mijn voordeel mee, als andere mensen bij problemen al helemaal door het lint zijn, ben ik nog steeds rustig en rationeel en kan rustig naar een oplossing zoeken.
maar heel soms kan ik me nog ergens vreselijk boos of vrolijk om maken
, dan merk ik dat ik nog wel degelijk emotioneel kan zijn.........gebeurt alleen zelden.[ Bericht 0% gewijzigd door Cochise op 03-08-2005 11:53:09 ]
signaleren is eerste stap, er dan iets mee doen (eventueel) is een tweede stap, dus je bent op weg! als ik je hoor praten over teleurstelling enzo, dan heb je wel degelijk emoties...kun je eens beschrijven wat je nou precies onder de emotiesloosheid verstaat?
blijkbaar heb je het van je 12e inderdaad nog niet verwerkt, nog geen plaats kunnen geven en zijn de naweeën ervan nog steeds voelbaar en zichtbaar... alles wat er in je jeugd gebeurd, bepaalt (vooral) op mindere momenten wel je leven na je 20e, helaas maak ik dat ook nog regelmatig mee... naar mijn idee moet er eerst wat aan die gebeurtenissen op je 12e gedaan worden, en dan kun je verder werken aan jezelf. deel jij dit idee?
quote:je kunt het wel niet willen, ervan weghollen, maar helaas, het klinkt hard, maar je blijft er hoe-dan-ook mee geconfronteerd worden!op woensdag 3 augustus 2005 11:09 schreef viking84 het volgende:
ik wil niet dat het zo'n grote rol speelt in mijn leven
het beste is om het aan te pakken....
quote:op welke manieren wordt je geconfronteerd met wat er toen is gebeurd?op woensdag 3 augustus 2005 11:09 schreef viking84 het volgende:
ik vind het trouwens verschrikkelijk dat alles wat er op mijn 12e gebeurd is constant weer komt bovendrijven. op die manier kun je het niet achter je laten. het blijkt me nog altijd te achtervolgen en het heeft blijkbaar een nóg grotere impact gehad op mijn leven dan ik voorheen gedacht had. ik wil niet dat het zo'n grote rol speelt in mijn leven
quote:de confrontatie komt door bepaalde gebeurtenissen waardoor je de link legt. je kunt leren om de link niet te leggen bij dergelijke gebeurtenissen. helemaal ergens van af raken lukt meestal niet, maar je kunt wel zorgen dat het verleden je niet langer belemmert in je zijn in het heden.op woensdag 3 augustus 2005 11:51 schreef cleejee het volgende:
[..]
je kunt het wel niet willen, ervan weghollen, maar helaas, het klinkt hard, maar je blijft er hoe-dan-ook mee geconfronteerd worden!
het beste is om het aan te pakken....
quote:mee eens.op woensdag 3 augustus 2005 12:00 schreef alicey het volgende:
[..]
de confrontatie komt door bepaalde gebeurtenissen waardoor je de link legt. je kunt leren om de link niet te leggen bij dergelijke gebeurtenissen. helemaal ergens van af raken lukt meestal niet, maar je kunt wel zorgen dat het verleden je niet langer belemmert in je zijn in het heden.
in andere woorden: het een plaats geven. leren om die link te omzeilen.
quote:is het ook zo dat na bijv een half jaar anti-dep gebruikt te hebben dat stofje weer op pijl is ....op dinsdag 2 augustus 2005 17:04 schreef christine het volgende:
[..]
ja. sommige depressies ontstaan door een verstoring van de aanmaak van bepaalde stofjes in de hersenen. die kan je dan gewoon weer aanvullen door pillen te slikken dus.
dus: dat het aan te vullen is ... waarna je geen anti-dep meer nodig hebt
quote:volgens mij is het zo dat je lichaam weer moet "leren" om dat stofje zelf aan te gaan maken. maar daar heb ik dus geen verstand van verder, dus dit kan ook grote onzin zijn.op woensdag 3 augustus 2005 18:00 schreef dia het volgende:
[..]
is het ook zo dat na bijv een half jaar anti-dep gebruikt te hebben dat stofje weer op pijl is ....
dus: dat het aan te vullen is ... waarna je geen anti-dep meer nodig hebt
quote:meneer is ervaringdeskundige.op woensdag 3 augustus 2005 10:17 schreef american_nightmare het volgende:
het was dan ook meer een sarcastische opmerking tegen meneer de amateurpsycholoog die de betreffende patient even dacht te diagnosticeren.
.quote:ik ben ook behoorlijk emotieloos op veel gebieden. maar van de andere kant vind ik de vakantie die ik ga hebben wel mooi en verheug ik me er wel op en wordt ik wel agressief nog enzo. maar bij mij gaat het verdriet ook niet bepaald erg diep, heb ook niet snel lichamelijke pijn (of ik ervaar het niet echt als pijn) en mijn gedrag is soms wel wat extreemop dinsdag 2 augustus 2005 01:17 schreef viking84 het volgende:
de laatste tijd lijkt het net alsof ik geen sterke emoties meer kan voelen. ik ervaar geen ultieme blijdschap, maar ik ervaar ook geen diep verdriet. vroeger kon ik veel meer genieten van dingen, ik verheugde me op vakanties etc en hoewel ik me nu ook prima vermaak op vakantie, mis ik toch dat heerlijk enthousiaste gevoel dat er altijd mee gepaard ging. zozeer zelfs dat mensen denken dat ik het niet leuk heb gehad. ik kan geen blijdschap veinzen en als ik oprecht zeg "gaat wel", denken ze direct dat ik het niet leuk heb gehad, want ik kan het alleen maar leuk hebben gehad als ik zeg dat ik het "geweldig" heb gehad. hetzelfde geldt voor diep verdriet, dat lijk ik ook niet te kunnen voelen. het gaat aan mij voorbij. het maakt wel indruk, maar lijkt niet zo diep te gaan als bij andere mensen. ik voel me dus nogal emotieloos. ik mis die tijd dat kleine dingetjes nog zo'n grote impact op me hadden
"no joy or grief touches me"
ben ook wel erg druk meestal en het nogal veel zelfvertrouwen. ik wordt ook niet echt verdrietig en bij mij gaat het dan altijd over naar agressie eigenlijk als ik er nu over nadenk quote:ja nou ja, bij mijn vrienden valt het wel mee en ik heb ook genoeg vriendinnen dus zij lijken er anders over te denken.op woensdag 3 augustus 2005 18:46 schreef milagro het volgende:
gewoon een eikel, dus.
quote:niemandop woensdag 3 augustus 2005 18:00 schreef dia het volgende:
[..]
is het ook zo dat na bijv een half jaar anti-dep gebruikt te hebben dat stofje weer op pijl is ....
dus: dat het aan te vullen is ... waarna je geen anti-dep meer nodig hebt
quote:volgens mij werkt het niet zo. normaal gesproken hoort je lichaam die stoffen zelf aan te maken. door anti-depressiva te slikken slik je een stof in die lijkt op die stof, of een stof die door je lichaam er in wordt omgezet. de onderliggende oorzaak waarom je lichaam die stoffen niet zelf aanmaakt pak je er echter niet mee aan.
ik heb het sinds een jaar of zo... geen ruk kan me wat schelen... ligt m'n oma met een geamputeerde voet op het bed, ik voel niks. iedereen zegt: "wat erg, hè?", terwijl ik mij daar geen moment druk om kan maken.
dus, sinds dat jaar, (geloof zomervakantie 2004) werd alles mij opeens duidelijk... was net alsof ik het licht zag... het leven stelt in principe geen zak voor, het is verder niet van belang, ga er geen energie aan verspillen en zulks
... misschien ben je zo slim om dingen wat dieper te zien, en niet oppervlakkige kanten van een zaak te bekijken want, wil je liefdesverdriet en zulks wel intens voelen?
lijkt mij niet prettig. quote:in de anti dep zit een stofje die je dopamine/serotine gehalte weet te activeren/beter laat gebruiken...op donderdag 4 augustus 2005 13:00 schreef alicey het volgende:
[..]
volgens mij werkt het niet zo. normaal gesproken hoort je lichaam die stoffen zelf aan te maken. door anti-depressiva te slikken slik je een stof in die lijkt op die stof, of een stof die door je lichaam er in wordt omgezet. de onderliggende oorzaak waarom je lichaam die stoffen niet zelf aanmaakt pak je er echter niet mee aan.
maar ik vraag mij af of dit voor korte duur is of dat het op "peil" word gebracht.
quote:de meeste antidepressiva, zoals prozac, zijn ssri's.op vrijdag 5 augustus 2005 13:41 schreef dia het volgende:
[..]
in de anti dep zit een stofje die je dopamine/serotine gehalte weet te activeren/beter laat gebruiken...
maar ik vraag mij af of dit voor korte duur is of dat het op "peil" word gebracht.
quote:ssri's (selective serotonine reuptake inhibitors) werken door selectief serotonine opname te remmen. meer serotonine verblijft dus langer in de synaps. ssri's verschillen onderling wat van werking in hoe effectief ze zijn in het tegengaan van 5-ht (serotonine) opname, doen ze dat allemaal selectief, and dus hebben ze niet een direct (belangrijk) effect op andere neurotransmitters.
ik wil zeker wel liefdesverdriet e.d. kunnen hebben, zou het makkelijk buiten kunnen sluiten, maar waar doe je het dan allemaal nog voor?
emotiel-tekort is iets wat ik ook heb..maar als je heel diep graaft kom je dr wel. door vervelende gebeurtenissen is het gewoon ff zoek.
opgeven is geen optie voor mij, ik sleep mezelf overal doorheen. ook bij mij zit het heel (maar dan ook echt heeeeeeel) erg tegen. zo erg dat ik nadenk over, wat zal minder pijn doen. die categorie vragen waar ik verder niet op in ga, word je namelijk nie vrolijk van
dr komen betere tijden voor iedereen, en voor mij hopelijk ook
't punt van dit verhaal is dat je wel iets dr voor moet doen, al is het alleen mentaal zwoegen
quote:je hoeft je toch ook niet elke dag, de hele dag in opperste staat van euforie te bevinden? misschien heb je wel een bepaald niveau van emotionele stabiliteit bereikt. als ik jou was, zou genieten van die innerlijke rust.op dinsdag 2 augustus 2005 01:17 schreef viking84 het volgende:
de laatste tijd lijkt het net alsof ik geen sterke emoties meer kan voelen. ik ervaar geen ultieme blijdschap, maar ik ervaar ook geen diep verdriet. vroeger kon ik veel meer genieten van dingen, ik verheugde me op vakanties etc en hoewel ik me nu ook prima vermaak op vakantie, mis ik toch dat heerlijk enthousiaste gevoel dat er altijd mee gepaard ging. zozeer zelfs dat mensen denken dat ik het niet leuk heb gehad. ik kan geen blijdschap veinzen en als ik oprecht zeg "gaat wel", denken ze direct dat ik het niet leuk heb gehad, want ik kan het alleen maar leuk hebben gehad als ik zeg dat ik het "geweldig" heb gehad. hetzelfde geldt voor diep verdriet, dat lijk ik ook niet te kunnen voelen. het gaat aan mij voorbij. het maakt wel indruk, maar lijkt niet zo diep te gaan als bij andere mensen. ik voel me dus nogal emotieloos. ik mis die tijd dat kleine dingetjes nog zo'n grote impact op me hadden
"no joy or grief touches me"
quote:damn dat herken ik echt 100%op dinsdag 2 augustus 2005 01:17 schreef viking84 het volgende:
de laatste tijd lijkt het net alsof ik geen sterke emoties meer kan voelen. ik ervaar geen ultieme blijdschap, maar ik ervaar ook geen diep verdriet. vroeger kon ik veel meer genieten van dingen, ik verheugde me op vakanties etc en hoewel ik me nu ook prima vermaak op vakantie, mis ik toch dat heerlijk enthousiaste gevoel dat er altijd mee gepaard ging. zozeer zelfs dat mensen denken dat ik het niet leuk heb gehad. ik kan geen blijdschap veinzen en als ik oprecht zeg "gaat wel", denken ze direct dat ik het niet leuk heb gehad, want ik kan het alleen maar leuk hebben gehad als ik zeg dat ik het "geweldig" heb gehad. hetzelfde geldt voor diep verdriet, dat lijk ik ook niet te kunnen voelen. het gaat aan mij voorbij. het maakt wel indruk, maar lijkt niet zo diep te gaan als bij andere mensen. ik voel me dus nogal emotieloos. ik mis die tijd dat kleine dingetjes nog zo'n grote impact op me hadden
"no joy or grief touches me"
ik denk dat het veroorzaakt wordt door een flink aantal tegenslagen, misschien zelfs wel vlak achter elkaar ( in mijn geval een relatie die ineens op de klippen liep, te horen krijgen dat je vader prostaatkanker heeft wat niet meer te genezen is, een oom die overlijdt, en nog meer van dat soort dingen) en dat het een soort beschermende functie is van je hersens om normaal te kunnen blijven functioneren ofzo.
dingen als verliefd worden, kwaad worden, verdrietig zijn etc lukt gewoon amper meer ik weet precies wat het is .
bij mij is het langzaam aan het terugkomen maar het kost wel enorm veel tijd!
je moet er op de een of andere manier aan toe durven geven.
[ Bericht 9% gewijzigd door Metro2005 op 10-08-2005 09:25:56 ]
ik wil niet zeggen dat die pillen voor niemand goed zijn, maar in dit geval was het meer oorzaak van problemen dan een oplossing.
@ts: de gebeurtenissen uit je jeugd kun je denk ik niet wegdenken/drukken, je zult 'er door heen moeten' en leren er mee om te gaan en een het een plaats te geven in je leven.
[ Bericht 0% gewijzigd door linda856763 op 10-08-2005 09:27:15 ]
quote:ik voel ook geen grote blijdschap. ik verbaas me er ook altijd weer over hoe mensen over bepaalde dingen zo blij kunnen zijn.op dinsdag 2 augustus 2005 01:17 schreef viking84 het volgende:
de laatste tijd lijkt het net alsof ik geen sterke emoties meer kan voelen. ik ervaar geen ultieme blijdschap, maar ik ervaar ook geen diep verdriet. vroeger kon ik veel meer genieten van dingen, ik verheugde me op vakanties etc en hoewel ik me nu ook prima vermaak op vakantie, mis ik toch dat heerlijk enthousiaste gevoel dat er altijd mee gepaard ging. zozeer zelfs dat mensen denken dat ik het niet leuk heb gehad. ik kan geen blijdschap veinzen en als ik oprecht zeg "gaat wel", denken ze direct dat ik het niet leuk heb gehad, want ik kan het alleen maar leuk hebben gehad als ik zeg dat ik het "geweldig" heb gehad. hetzelfde geldt voor diep verdriet, dat lijk ik ook niet te kunnen voelen. het gaat aan mij voorbij. het maakt wel indruk, maar lijkt niet zo diep te gaan als bij andere mensen. ik voel me dus nogal emotieloos. ik mis die tijd dat kleine dingetjes nog zo'n grote impact op me hadden
"no joy or grief touches me"
krijg je een cadeau voor je verjaardag, je bent er blij mee, maar ik kan dan inderdaad niet doen alsof ik geweldig blij ben ofzo, waardoor je ouders (of iemand anders) gelijk denken dat je het niet leuk vindt.
quote:ik vind dat gebeurtenissen altijd zijn om er van te leren. dan ben je daarna gewoon een beter mensop woensdag 10 augustus 2005 09:13 schreef linda856763 het volgende:
mijn partner was toen ik hem leerde kennen ook aan de anti-depressiva. de' therapie' die hij daarbij had was toen niet meer zo zinvol want het ging allemaal best...geen ups en downs. pas toen hij stopte, hij bang, verdrietig, boos, jaloers werd, kon hij er wat aan doen met behulp van een goede psycholoog.
ik wil niet zeggen dat die pillen voor niemand goed zijn, maar in dit geval was het meer oorzaak van problemen dan een oplossing.
@ts: de gebeurtenissen uit je jeugd kun je denk ik niet wegdenken/drukken, je zult 'er door heen moeten' en leren er mee om te gaan en een het een plaats te geven in je leven.
quote:ik denk dat dat pas een probleem is, als je je er zorgen overmaakt.op woensdag 10 augustus 2005 10:05 schreef ee-04 het volgende:
[..]
ik voel ook geen grote blijdschap. ik verbaas me er ook altijd weer over hoe mensen over bepaalde dingen zo blij kunnen zijn.
krijg je een cadeau voor je verjaardag, je bent er blij mee, maar ik kan dan inderdaad niet doen alsof ik geweldig blij ben ofzo, waardoor je ouders (of iemand anders) gelijk denken dat je het niet leuk vindt.
ik zou het juist vreemd vinden als iemand helemaal in extase raakt van een simpel cadeautje, alsof het 'de heilige graal' is ofzow
quote:daar heb je wel gelijk in, maar soms zijn het zulke aangrijpende gebeurtenissen die echt heel je leven kunnen bepalen/veranderen.op woensdag 10 augustus 2005 21:26 schreef kered het volgende:
[..]
ik vind dat gebeurtenissen altijd zijn om er van te leren. dan ben je daarna gewoon een beter mens
het heeft dan gewoon tijd (en inzicht) nodig om het een plek te kunnen geven.
en dat kan soms jarenlang duren.....
en nog een tip: slaap goed, zo'n 8 à 9 uur per dag, hoe moeilijk/saai dat ook is.
'k denk dat als je lekker uitgerust bent, dat je dan weer meer jezelf kan zijn.
quote:stoppen met die handel. door antidepresivia word je idd emotieloos. je voelt je gewoon constant zeg maar. antidepresivie bouwt je serotonine wel op, maarv zorgt er ook voor dat het niet meer op de juiste momenten aan de hersenen word afgegeven. normaal word serotonine namelijk aan de hersenen afgegeven op momenten dat er iets heel leuks/spannends gebeurt, en daardoor voel je je heel fijn dan. (feitje:xtc zoorgt ervoor dat er tijdens de trip constant serotonine word afgegegevn aan de hersenen, waardoor je je dan dus heel erg lekker voelt. probleem hiervan is alleen dat je dus je serotonine opmaakt waardoor ej doordeweeeks vaak down bent).daar zeg je wat, daar had ik nog niet eens aan gedacht.
maar als ik ermee stop, dan word ik juist weer op onverklaarbare wijze enorm verdrietig
anyway, kap met die probleemverdoving dmv antidepresevia. en zoek uit waarom je je zonder dat spul zo klote voelt (sleur, bepaalde dromen die je niet waarmaakt, dingen die je graag wil maar niet doet uit angst of iets). het is een kwestie van een knop omdraaien. ik heb het ook gehad een hele tijd, dat ik me klote voelde om niks...werd wakker met een rotgevoel en dat bleef vaak zo de hele dag...en omdat je daar vooral de hele dag mee bezig bent, ben je veel minder bezig met wat er werkelijk om je heen gebeurt en leef je daar dus ook minder in op (zoals je beschreef).
denk bij jezelf, wat je probleem is, en als die er niet is...zeg dan tegen jezelf te kappe met je aan te stellen want dit is tijd wegpleuren die je veel leuker kan benutten. succes