Moe, lusteloos en weinig emoties

Laat ik maar meteen met de deur in huis vallen :

'Vroeger', toen ik een jaar of 15,16 was had m'n leven veel hoogtepunten en dieptepunten. De ene keer was ik smoorverliefd en was alles spannend en mooi, en de andere keer had ik buikpijn van liefdesverdriet. Ik vermaakte me wel op school, lekker een beetje leraartje pesten en ouwehoeren met de meiden, en zonder echt hard te werken goede cijfers halen. Verveelde me zelden, en ondanks die dieptepunten ging het goed met me, de leuke dingen zorgden dat de minder leuke dingen niet zo erg waren. Ik kon me enorm verheugen op een nieuwe CD en op vakanties. Ik kon echt genieten van muziek in m'n discman en in Frankrijk op vakantie met m'n ouders. In m'n vrije tijd ging ik met een grote groep vrienden om, en ontmoette veel nieuwe mensen. Redelijk normaal allemaal voor een puber dus.

Na m'n 18e begonnen er dingen te veranderen. Ik verhuisde, ging dat jaar niet op vakantie, en moest hard werken voor school. Ik ontmoette weinig mensen meer, en degenen die ik wel ontmoette vond ik eigenlijk maar saai en opervlakkig. Veel van m'n andere vrienden/vriendinnen sprak ik minder, en er kregen er veel een vriendin of een vriend.

Nu, 2 jaar later, ben ik vaak moe en lusteloos. Het kan me allemaal niet zoveel meer schelen. Er zijn weinig dingen waar ik echt blij van word, maar ook weinig dingen waar ik me echt klote door voel. Ik geniet niet meer echt van dingen. Het is allemaal een beetje hetzelfde, een beetje 'neutraal' zeg maar. Dat vind ik nog erger dan de wat 'extremere' ups en downs.

Kerst werd saai, en tijdens vakanties verveel ik me. Het uitgaan werd minder, en als ik wel uitga dan valt het meestal tegen.

Ik heb nu vakantiedagen waarop ik tot 12 uur in bed lig, omdat ik vaak toch geen leuke dingen heb. En als ik al wat te doen heb, zijn het minder leuke dingen zoals vakantiewerk en andere 'verplichtingen' en ben ik de hele dag lusteloos. Ik laat het maar over me heen komen. Ik ben totaal niet depressief ofzo, maar het is allemaal maar zo hetzelfde.

Ik mis het gevoel van kriebels in de buik als het meisje dat je leuk vindt in de discotheek naar je toekomt, en thuis weg liggen dromen over leuke dingen met lekkere muziek op, en het gevoel dat je bij bepaalde dingen kreeg (vaak ook hele kleine dingen). Ik mis zelfs de kut-dingen van vroeger..

Muziek roept weinig gevoel meer bij me op, en ik kan niet meer zo heerlijk 'dromen' over alle leuke dingen.

Ik vraag me eigenlijk af of er wat mis met mij is, en ik geen nieuwe uitdagingen meer heb, of dat het normaal is dat je leven eigenlijk alsmaar minder leuk wordt als je ouder wordt. Herkennen mensen dit? En als dit niet normaal is, wat zou ik moeten doen?

quote:

Op zaterdag 23 juli 2005 22:17 schreef Swetsenegger het volgende:

[..]

Je bent volwassen geworden.

Tot je 65ste weinig reden meer voor happy happy joy joy

Verbergen alle mensen van m'n leeftijd dan dat ze eigenlijk niet meer kunnen genieten van kleine dingen?
Zijn alle 'volwassenen' vaak moe en lusteloos?
Als ik zo om me heen kijk, zijn er genoeg mensen die altijd energiek en vrolijk lijken/zijn.

Herken jij m'n verhaal?

quote:

Op zaterdag 23 juli 2005 22:21 schreef Nickthedick het volgende:
Doe iets drastisch; ga studeren.

Doe ik al.

quote:

Op zaterdag 23 juli 2005 22:26 schreef Ablaze het volgende:
Ga op een club/sport/vereniging, ga uit, doe leuke dingen met anderen etc.
Je perceptie is veranderd maar je kunt nog best lol hebben

Dat is dus ook een probleem van deze leeftijd. Dat soort dingen doe je nu minder gauw dan toen je 17 ofzo was.

Uitgaan doe ik wel, maar alleen op nieuwe plekken heb ik nog echt lol.

quote:

Op zaterdag 23 juli 2005 22:33 schreef Swetsenegger het volgende:

[..]

Mwah, zo vanaf je twintigste, veranderd je leven meestal nogal tov wat je gewend was (weekend alcoholisme ivm met feesten )
Vrienden krijgen partners, gaan samen wonen, misschien ga je zelf samenwonen.
In ieder geval komt die tijd van lang leven de lol en elk weekend stappen nooit meer op diezelfde manier terug.

Ik ken ook nog genoeg mensen van dik in de 20 (sommigen zelfs met een eigen bedrijf) die minstens 2 keer in de week flink stappen en nog echt plezier hebben.

quote:

vervolgens ga je werken, en ik merk bij veel mensen dat dat als zeer eentonig en enigzins 'nuttoloos' wordt ervaren die eerste jaren. Had je op school om de 6 weken vakantie, is werken een aan een schakeling van jaren, met weinig 'lichtpuntjes' mbt vrije tijd. Je doet jaar in jaar uit het grootste deel van de dag weinig anders dan opstaan, werken, eten, slapen.

Zou best eens kunnen, maar ik werk nog niets eens. Ik studeer nog.

quote:

Dat is een omschakeling er zijn weinig momenten meer waar je naar toe leeft. Inderdaad de feestdagen verliezen ook hun magie en glans. Je beseft meer dat het slechts een klein intermezzo in de dagelijkse sleur is.

Inderdaad, dit klopt echt. Het is echt niet zo dat ik 2 jaar geleden nog sneeuwpoppen maakte buiten, maar kerst had gewoon iets. Nu zit ik de hele dag TV te kijken, en s'avonds is het nog wel een beetje gezellig om met de familie te eten, maar sinds 2 jaar niet echt iets meer waar ik weken naar uit kijk.

quote:

Je zal je plezier dus uit andere zaken moeten gaan halen, welke meestal wat minder in het oog springend zijn.

Zoals?

quote:

Op zaterdag 23 juli 2005 22:35 schreef Nickthedick het volgende:

[..]

Wat zeur je dan nog over je vrienden van toen je 16 was? Fuck 'em, het is tijd voor nieuwe vrienden.

Makkelijker gezegd dan gedaan. Ik woon nu in Twente, waar de mensen een stuk soberder en rustiger zijn over het algemeen. Ik vind ze gewoon saai, en zij vinden mij een gozer die teveel praat en te spontaan is. Ik blijf het gevoel hebben dat de verhuizing iets met m'n huidige 'situatie' te maken heeft.

quote:

Of woon je nog bij je ouders ofzo?

Woon inderdaad nog een jaartje ofzo bij m'n ouders. Mijn huidige school is vlakbij m'n huis, dus ik zie er het nut nog niet echt van in om uit huis te gaan.

quote:

Op zaterdag 23 juli 2005 22:41 schreef wendytje het volgende:
zou toch best depressie kunnen zijn.... (hoef je niet meteen het gevoel te hebben van de brug te willen springen)

Dat heb ik gelukkig totaal niet.

quote:

afvlakking van alle gevoelens.....

De perfecte beschrijving ja.

quote:

praat eens met je huisarts, als je je zorgen maakt

Ik weet niet of dat zou helpen. Ik kan wel praten en praten, maar ik zal toch iets moeten doen om weer een beetje plezier te krijgen. Als dat tenminste nog mogelijk is.

Af en toe zijn er nog wel leuke periode's, en dat komt door dingen zoals een paar dagen tent opzetten met een groep vrienden, en s'avonds lekker met z'n allen bij het kampvuur met een fles drank zitten.

Ik merk dat ik veel waarde hecht aan dit soort dingen.

quote:

Op zaterdag 23 juli 2005 22:46 schreef Nickthedick het volgende:

[..]

Sinds wanneer woon je dan in Twente?

Sinds 2,5 jaar ongeveer.

Het eerste half jaar tot jaar zeker niet. Maar na dat eerste half jaar begon het wel een beetje ja.

Nog zoiets :

Vanaf dat ik een baby was tot m'n 16e gingen we elk jaar met pinksteren naar dezelfde camping op de veluwe. Daar waren dan elk jaar kennissen en vrienden van m'n ouders, en leeftijdsgenoten van mij. Stiekem biertjes drinken, s'avonds langs het strand lopen, etc.

Sinds enkele jaren doen m'n ouders dit niet meer, de groep is een beetje uit elkaar gevallen. M'n ouders gaan nu veel met andere mensen om, die ik wat minder mag dan die 'oude' kennissen.

quote:

Op zaterdag 23 juli 2005 22:50 schreef runaway het volgende:
ga stappen met een groep die je niet zo goed kent, ga naar een vreemde plaats waar dik feest is. Desnoods ga je met mij mee

Aantal keer gedaan. Maar de laatste tijd gaat zoiets veel moeilijker, en de mensen die ik ontmoet intresseren me gewoon niet echt meer. Aardig aangeboden trouwens

quote:

je leeft maar een keer en slapen moet je doen als je dood bent

Helemaal mee eens.

Ik merk dat veel mensen dit blijkbaar niet bekend voor komt.