Zomaar op straat worden aangesproken

quote:

Op maandag 1 augustus 2005 17:09 schreef Ole het volgende:
Gebeurt hier in de stad wel vaker. Loop/ fiets ik alleen door de stad, word ik door een wildvreemde man aangesproken. En vrijwel altijd zijn het mannen die geen Nederlands spreken.
Deze keer was het een Afrikaan. Hij zei dat het in zijn land normaal was dat mensen elkaar op straat aanspreken, dat ie vrienden wilde worden, wilde praten bla bla bla...

Ik weet nooit zo goed wat ik hiermee aanmoet. Zeker als er ook meteen gevraagd wordt waar en hoe je woont. Beginnen bij mij toch allerlei alarmbellen te rinkelen.

Hij wilde ook mijn nummer hebben. Hij stond er op. Ik heb mijn oude mobiele nr gegeven.. die ik al jaren niet meer gebruik . Mijn adres geef ik nooit in dit soort situaties.
Hij stond erop dat ik hem nog deze week bel (ja zeg.. dat bepaal ik wel )

Ik lieg dus dan maar.. Ondanks dat die man niet onaardig was. Maar op één of andere manier lukt het me niet altijd om gewoon eerlijk te zeggen dat ik geen interesse heb (mede door de dwingende manier van optreden van betreffende man) Bovendien vertrouw ik dit soort situaties niet.

Wat doen jullie in zo'n geval???

Brrrrr

Ongeacht afkomst, vind ik dit een eng verhaal
Ik heb het niet zo op opdringerige mensen die gelijk willen weten waar je woont e.d. Dat is gewoon RAAR.

Ik vraag me trouwens ook of die types mensen opzoeken die niet onvriendelijk willen/durven zijn (dat ze het ruiken bwv)?

Raar,.. naar mij komen ze nou nooit.
Ik denk dat ik van mezelf al een afkerende houding heb naar dat soort mensen.
Ophoeren, als ik met je wil praten merk je het vanzelf.

Jeetje, ik denk dat veel mensen hier wel érg paranoia zijn. Het kan toch ook een heel leuk iemand zijn waardoor je aangesproken wordt ?

Ik heb dat soort dingen ook wekelijks. Ik reis elke dag met het openbaar vervoer, dus dat scheelt ook. Maar het is echt gewoon uitermate irritant! Vooral omdat ik net al TS moeite heb om iemand bot af te wijzen. Ik heb zelfs huwelijksaanzoeken gehad op het station of in de trein...zucht, terwijl ik al gezegd had dat ik een vriend had (wat ik niet heb, maar ja, leek me de beste manier om duidelijk te maken dat ik niks wil), maar ik kreeg als antwoord:"Maakt niks uit, wij zijn aan elkaar voorbestemd, wij horen bij elkaar." Als je gewoon rustig een krantje wil lezen in de trein is dat gewoon irritant. Ben zelfs een keer gevolgd van station in de stad waar ik studeer tot aan mijn huisdeur in een andere stad, dat vond ik trouwens meer eng ipv irritant. Hij wilde iets drinken bij mij thuis, ik zei dat ik daar geen zin in had, maar hij stond erop, maar 5 minuten koffiedrinken oid. Wat ik ook zei, hij bleef daar maar staan, hij had immers voor mij een hele omweg gemaakt. Hij wilde ook nog mijn telefoonnummer, maar dat wilde ik ook niet geven...maar hij bleef maar aandringen. Het was mijn geluk dat mijn vader op dat moment toevallig de gang in kwam en mij zag staan. Maar als er niemand thuis zou zijn geweest, weet ik niet hoe ik ervan af zou zijn gekomen. Dit was dan wel erg extreem, meestal vragen ze alleen je nummer en lopen ze met je mee (zonder dat je daarom vraagt), en blijven ze net zo lang zeuren, ook al zeg je dat je dat niet wil geven of ze vragen of je iets met hen wil gaan drinken en als je zegt geen tijd te hebben, willen ze uiteraard je nummer om een keer af te spreken....Ik heb dan ook erge moeite om iemand heel hard af te wijzen, blijf meestal beleefd, maar eigenlijk is dat verkeerd. Maar hoe vaker je het meemaakt, hoe harder je eigenlijk wordt. Vroeger had ik er meer moeite mee dan tegenwoordig om onaardig te doen of te negeren. Helaas is negeren niet altijd mogelijk als je op een perron staat en als een groepje om je heen gaat hangen...

Ik denk dat ik onbewust, net zoals iemand hier al eerder gezegd heeft, oogcontact maak met mensen. Maar niet altijd is dat de oorzaak dat ze me aanspreken, in Amsterdam word je om de 5 minuten aangesproken of je nou kijkt of niet ...welke shampoo je gebruikt bijvoorbeeld . Waar ik vandaan kom is het gelukkig wel iets minder erg dan in A'dam. (N-B)

quote:

Op maandag 1 augustus 2005 20:37 schreef Barcelona het volgende:
Jeetje, ik denk dat veel mensen hier wel érg paranoia zijn. Het kan toch ook een heel leuk iemand zijn waardoor je aangesproken wordt ?

Dus als iemand binnen 3 minuten al naar je adres, telefoonnummer etc gaat vragen ga jij netjes antwoorden? Ik vind het verdacht

Een vriendin van me beweert tegenover de echte creeps altijd dat ze lesbisch is, misschien is dat een optie?

quote:

Op maandag 1 augustus 2005 20:58 schreef heiden6 het volgende:
Een vriendin van me beweert tegenover de echte creeps altijd dat ze lesbisch is, misschien is dat een optie?

"Hey..."
-"euh.."
"Waar woon je?"
-"Er...ik ben lesbisch. Later!"

Doorlopen en negeren. Voor mij geldt dat ik op straat enkel voor bekenden beschikbaar ben. Vroeger was ik ook aardig en lief en hoorde ik zulke mensen ook wel eens aan, maar ze willen gewoon iets van je wat je zelf niet wilt.

quote:

Op maandag 1 augustus 2005 20:58 schreef heiden6 het volgende:
Een vriendin van me beweert tegenover de echte creeps altijd dat ze lesbisch is, misschien is dat een optie?

Het zou me niets verbazen als ik dan gevraagd wordt naar een verslag van een avond bedplezier voor 2.

In dit soort gevallen geef ik mensen vaak de voorkeur van de twijfel. Het is natuurlijk lullig als iemand de weg wil vragen en je behandelt hem/haar als een lastpak. Mensen die meer willen (in mijn geval gaat het dan altijd om geld ) krijgen het advies om maar werk te zoeken.

Straatverkopers zijn weer een klasse apart. Aan de ene kant zijn ze meestal ontzettend lastig, aan de andere kant weet je wat ze van je willen.

Tot slot heb je nog de bejaarden die staan te springen om hun verbale incontinentie over je uit te storten. Deze zijn met een mp3 speler meestal wel stil te krijgen.

De enige keer dat ik ben aangesproken door een donkere man stelde hij de vraag "Waar zitten hier de hoeren?"

quote:

Op maandag 1 augustus 2005 21:18 schreef Alicey het volgende:

[..]

Het zou me niets verbazen als ik dan gevraagd wordt naar een verslag van een avond bedplezier voor 2.

Je hebt m'n emailadres.

quote:

Op maandag 1 augustus 2005 21:50 schreef Ole het volgende:

[..]

Dat denk ik ook weleens.. En het gebeurt me altijd als ik alleen over straat ga. Als ik met anderen ben gebeurt het me nooit!

Dat heb ik ook, maar dat vind ik dan ergens weer logisch..

dat je nog een nummer geeft ook

quote:

Op maandag 1 augustus 2005 21:57 schreef Ole het volgende:

[..]

Doen die straatverkopers ook.. Dan ben je gewoon kwetsbaarder.

Ja, maar dat komt ook omdat de meeste mensen met wie ik omga ook een stuk assertiever zijn dan ikzelf op dat gebied.

quote:

Het is natuurlijk lullig als iemand de weg wil vragen en je behandelt hem/haar als een lastpak.

Zo zielig vind ik dat niet. Er hangen overal borden en van te voren hoor je je reis te plannen als je de weg niet kent.

quote:

Op maandag 1 augustus 2005 22:07 schreef Neuralnet het volgende:

[..]

Zo zielig vind ik dat niet. Er hangen overal borden en van te voren hoor je je reis te plannen als je de weg niet kent.

Je hebt mensen die soms moeite hebben met kaarten lezen, en je hebt ook nog steden met een achterlijke indeling zoals Amsterdam.

Ik heb ook wel eens een man in de trein geslagen, maar die werd veel te handtastelijk
Zo zie je maar weer dat je ''harder'' wordt en meer durft...

Overkomt me geregeld dat ze (vooral enqeteurs en dergelijke) aanstalten maken om me aan te spreken, maar meestal is een boze blik voldoende om ze af te schrikken.

quote:

Op maandag 1 augustus 2005 22:12 schreef TexSteel het volgende:
maar meestal is een boze blik voldoende om ze af te schrikken.

Of net doen alsof je ze niet ziet staan.