Zomaar op straat worden aangesproken

Toen ik laatst in de stad was en naar huis wou fietsen had een of ander leip figuur het op mij voorzien. Ik pak mijn fiets en wil opstappen. Gaat hij ervoor staan en mijn fiets vasthouden totdat ik hem geld zou geven. Naar enkele minuten heb ik gewoon keihard geroepen: "En laat me nu met rust, en mijn geld krijg je niet!" En toen bleven er allemaal mensen staan en die kerel rende weg.

Ik had het in het dorp waar ik woonde vaker dan hier in Utrecht.
Zo chagerijnig mogelijk kijken hard doorlopen/fietsen en als ze dan door blijven gaan gewoon: Tief op!! roepen. Tot nu toe werkt dat.

Gewoon een koek op zijn/haar bakkes geven (op zijn Belgisch).

quote:

Op maandag 1 augustus 2005 17:24 schreef Maerycke het volgende:
Herkenbaar.. zo ben ik ook altijd het haasje als mensen wat nodig hebben in een winkel, de weg kwijt zijn, de bushaltetijden willen weten, inmense behoefte hebben aan een praatje of gewoon geschift zijn... Het verbaast me iedere keer opnieuw weer trouwens aangezien er meestal nog andere mensen in de buurt zijn, maar ze toch altijd mij moeten hebben.

Die mensen heb ik ook nog eens altijd. Dat komt echter omdat ik (vaak onbewust) met iedereen oogcontact maak die ik tegenkom. Ik word ook regelmatig weer lid van een organisatie waar ik nog geen lid van was enzo.

bij die straatverkopers en/of greenpeace/amnesty lui zet ik altijd een chagrijnige negeerkop op.. en loop gewoon strak door.. verder heb ik eigenlijk nooit dat mensen zomaar tegen me aan praten.. misschien straal ik wel onvriendelijkheid uit.. of nauwkeuriger, een laat-mij-met-rust houding
Niet 100% zeker trouwens, vooral bejaarden in treinen....

Een meid aanspreken op straat, in het OV of waar dan ook is toch niet meer dan normaal. En voor haar ook leuk, mits je niet als een kneus te werk gaat zoals dat figuur uit de OP. Voorstellen om een keertje wat gaan drinken ofzo; zeggen dat je nog wel een keer belt. Meestal doe ik dat dan ook nog wel.

Ik heb het vorig jaar met de vakantie gehad. Ik ging met de trein en toen ik op het perron stond werd ik ook door een donkere man aangesproken. Ik dacht dat hij de weg wilde weten, hij was aan het slepen met een koffer.

Hij had me al een paar keer zien lopen (nou dat was echt niet mogelijk, want de weken ervoor was ik niet met de trein geweest ) en nu had ie zoiets ik wilde je even aanspreken. Dus in gebrekkig Engels een heel verhaal met dat ie me zo leuk vond en dat ie graag een babbeltje wilde maken en dat het in zijn thuisland niet zo ging. Of we dezelfde week konden afspreken. Nou ik had daar helemaal geen zin in, maar hij bleef maar doorgaan. Dus ik zo "ik ga nu echt, want anders mis ik mijn trein", dat geeft toch niks, ik heb ook mijn trein door jou gemist.

Hij wilde weten waar ik woonde, dus ik zo in het zuiden van Nederland. Hij woonde daar natuurlijk ook, hij woonde in Den Haag . Ik wilde mijn trein halen, maar hij wilde mijn nummer, maar dat ga ik echt niet geven dus toen ben ik maar weggelopen.

quote:

Op maandag 1 augustus 2005 19:11 schreef Alicey het volgende:

[..]

Die mensen heb ik ook nog eens altijd. Dat komt echter omdat ik (vaak onbewust) met iedereen oogcontact maak die ik tegenkom. Ik word ook regelmatig weer lid van een organisatie waar ik nog geen lid van was enzo.

Dat zeg je dus wel goed. Daarom heb ik nooit van dat soort verhalen, want ik kijk die mensen gewoon niet aan. Op het moment dat je ze aankijkt geef je ze een vrijbrief om met je te praten en komen ze 9 van de 10 keer op je af lopen. Niet aankijken werkt zelfs met vervelende mannen in de kroeg, die blijven rustig op hun kruk zitten. Mensen noemen je wel sneller arrogant, maar soit. Liever door niet kijken arrogant genoemd worden dan doordat je moet zeggen dat je niet met ze wil praten .

Bij mij komen ze niet verder als "coffeeshop", uitgesproken met een dik Frans accent. Sja, dat heb je in Breda .

quote:

Op maandag 1 augustus 2005 17:24 schreef Maerycke het volgende:
Herkenbaar.. zo ben ik ook altijd het haasje als mensen wat nodig hebben in een winkel, de weg kwijt zijn, de bushaltetijden willen weten, inmense behoefte hebben aan een praatje of gewoon geschift zijn... Het verbaast me iedere keer opnieuw weer trouwens aangezien er meestal nog andere mensen in de buurt zijn, maar ze toch altijd mij moeten hebben.

heb ik ook!
toegankelijk gezicht of zo.. ik word veel aangesproken, mannen en vrouwen.

of ze denken in mij één van hen te herkennen, de bewoners van de funny farm hier in de buurt, dat kan ook

quote:

Op maandag 1 augustus 2005 18:17 schreef Emel het volgende:

[..]

euh in Rotterdam of niet?
Recent ook een Surinaamse man die mij aansprak met de verhaal dat zn dochter overleden is en hij iemand zocht die hem hielp met huishouden. Hij gaf me ook een kaartje.

Zou kunnen, was bij mij in Dordrecht, kan zijn dat hij zich ook in Rotterdam op houdt. En bel het bedrijf ff, zij vinden het heel vervelend als iemand hun kaartje gebruikt, wellicht wordt gevraagd om aangifte te doen. De politie zoekt het nu uit!!!

quote:

Op maandag 1 augustus 2005 17:09 schreef Ole het volgende:
Gebeurt hier in de stad wel vaker. Loop/ fiets ik alleen door de stad, word ik door een wildvreemde man aangesproken. En vrijwel altijd zijn het mannen die geen Nederlands spreken.
Deze keer was het een Afrikaan. Hij zei dat het in zijn land normaal was dat mensen elkaar op straat aanspreken, dat ie vrienden wilde worden, wilde praten bla bla bla...

Ik weet nooit zo goed wat ik hiermee aanmoet. Zeker als er ook meteen gevraagd wordt waar en hoe je woont. Beginnen bij mij toch allerlei alarmbellen te rinkelen.

Hij wilde ook mijn nummer hebben. Hij stond er op. Ik heb mijn oude mobiele nr gegeven.. die ik al jaren niet meer gebruik . Mijn adres geef ik nooit in dit soort situaties.
Hij stond erop dat ik hem nog deze week bel (ja zeg.. dat bepaal ik wel )

Ik lieg dus dan maar.. Ondanks dat die man niet onaardig was. Maar op één of andere manier lukt het me niet altijd om gewoon eerlijk te zeggen dat ik geen interesse heb (mede door de dwingende manier van optreden van betreffende man) Bovendien vertrouw ik dit soort situaties niet.

Wat doen jullie in zo'n geval???

Brrrrr

Ongeacht afkomst, vind ik dit een eng verhaal
Ik heb het niet zo op opdringerige mensen die gelijk willen weten waar je woont e.d. Dat is gewoon RAAR.

Ik vraag me trouwens ook of die types mensen opzoeken die niet onvriendelijk willen/durven zijn (dat ze het ruiken bwv)?

Raar,.. naar mij komen ze nou nooit.
Ik denk dat ik van mezelf al een afkerende houding heb naar dat soort mensen.
Ophoeren, als ik met je wil praten merk je het vanzelf.

Jeetje, ik denk dat veel mensen hier wel érg paranoia zijn. Het kan toch ook een heel leuk iemand zijn waardoor je aangesproken wordt ?

Ik heb dat soort dingen ook wekelijks. Ik reis elke dag met het openbaar vervoer, dus dat scheelt ook. Maar het is echt gewoon uitermate irritant! Vooral omdat ik net al TS moeite heb om iemand bot af te wijzen. Ik heb zelfs huwelijksaanzoeken gehad op het station of in de trein...zucht, terwijl ik al gezegd had dat ik een vriend had (wat ik niet heb, maar ja, leek me de beste manier om duidelijk te maken dat ik niks wil), maar ik kreeg als antwoord:"Maakt niks uit, wij zijn aan elkaar voorbestemd, wij horen bij elkaar." Als je gewoon rustig een krantje wil lezen in de trein is dat gewoon irritant. Ben zelfs een keer gevolgd van station in de stad waar ik studeer tot aan mijn huisdeur in een andere stad, dat vond ik trouwens meer eng ipv irritant. Hij wilde iets drinken bij mij thuis, ik zei dat ik daar geen zin in had, maar hij stond erop, maar 5 minuten koffiedrinken oid. Wat ik ook zei, hij bleef daar maar staan, hij had immers voor mij een hele omweg gemaakt. Hij wilde ook nog mijn telefoonnummer, maar dat wilde ik ook niet geven...maar hij bleef maar aandringen. Het was mijn geluk dat mijn vader op dat moment toevallig de gang in kwam en mij zag staan. Maar als er niemand thuis zou zijn geweest, weet ik niet hoe ik ervan af zou zijn gekomen. Dit was dan wel erg extreem, meestal vragen ze alleen je nummer en lopen ze met je mee (zonder dat je daarom vraagt), en blijven ze net zo lang zeuren, ook al zeg je dat je dat niet wil geven of ze vragen of je iets met hen wil gaan drinken en als je zegt geen tijd te hebben, willen ze uiteraard je nummer om een keer af te spreken....Ik heb dan ook erge moeite om iemand heel hard af te wijzen, blijf meestal beleefd, maar eigenlijk is dat verkeerd. Maar hoe vaker je het meemaakt, hoe harder je eigenlijk wordt. Vroeger had ik er meer moeite mee dan tegenwoordig om onaardig te doen of te negeren. Helaas is negeren niet altijd mogelijk als je op een perron staat en als een groepje om je heen gaat hangen...

Ik denk dat ik onbewust, net zoals iemand hier al eerder gezegd heeft, oogcontact maak met mensen. Maar niet altijd is dat de oorzaak dat ze me aanspreken, in Amsterdam word je om de 5 minuten aangesproken of je nou kijkt of niet ...welke shampoo je gebruikt bijvoorbeeld . Waar ik vandaan kom is het gelukkig wel iets minder erg dan in A'dam. (N-B)

quote:

Op maandag 1 augustus 2005 20:37 schreef Barcelona het volgende:
Jeetje, ik denk dat veel mensen hier wel érg paranoia zijn. Het kan toch ook een heel leuk iemand zijn waardoor je aangesproken wordt ?

Dus als iemand binnen 3 minuten al naar je adres, telefoonnummer etc gaat vragen ga jij netjes antwoorden? Ik vind het verdacht

Een vriendin van me beweert tegenover de echte creeps altijd dat ze lesbisch is, misschien is dat een optie?

quote:

Op maandag 1 augustus 2005 20:58 schreef heiden6 het volgende:
Een vriendin van me beweert tegenover de echte creeps altijd dat ze lesbisch is, misschien is dat een optie?

"Hey..."
-"euh.."
"Waar woon je?"
-"Er...ik ben lesbisch. Later!"

Doorlopen en negeren. Voor mij geldt dat ik op straat enkel voor bekenden beschikbaar ben. Vroeger was ik ook aardig en lief en hoorde ik zulke mensen ook wel eens aan, maar ze willen gewoon iets van je wat je zelf niet wilt.

quote:

Op maandag 1 augustus 2005 20:58 schreef heiden6 het volgende:
Een vriendin van me beweert tegenover de echte creeps altijd dat ze lesbisch is, misschien is dat een optie?

Het zou me niets verbazen als ik dan gevraagd wordt naar een verslag van een avond bedplezier voor 2.

In dit soort gevallen geef ik mensen vaak de voorkeur van de twijfel. Het is natuurlijk lullig als iemand de weg wil vragen en je behandelt hem/haar als een lastpak. Mensen die meer willen (in mijn geval gaat het dan altijd om geld ) krijgen het advies om maar werk te zoeken.

Straatverkopers zijn weer een klasse apart. Aan de ene kant zijn ze meestal ontzettend lastig, aan de andere kant weet je wat ze van je willen.

Tot slot heb je nog de bejaarden die staan te springen om hun verbale incontinentie over je uit te storten. Deze zijn met een mp3 speler meestal wel stil te krijgen.

De enige keer dat ik ben aangesproken door een donkere man stelde hij de vraag "Waar zitten hier de hoeren?"

quote:

Op maandag 1 augustus 2005 21:18 schreef Alicey het volgende:

[..]

Het zou me niets verbazen als ik dan gevraagd wordt naar een verslag van een avond bedplezier voor 2.

Je hebt m'n emailadres.

quote:

Op maandag 1 augustus 2005 21:50 schreef Ole het volgende:

[..]

Dat denk ik ook weleens.. En het gebeurt me altijd als ik alleen over straat ga. Als ik met anderen ben gebeurt het me nooit!

Dat heb ik ook, maar dat vind ik dan ergens weer logisch..

dat je nog een nummer geeft ook

quote:

Op maandag 1 augustus 2005 21:57 schreef Ole het volgende:

[..]

Doen die straatverkopers ook.. Dan ben je gewoon kwetsbaarder.

Ja, maar dat komt ook omdat de meeste mensen met wie ik omga ook een stuk assertiever zijn dan ikzelf op dat gebied.

quote:

Het is natuurlijk lullig als iemand de weg wil vragen en je behandelt hem/haar als een lastpak.

Zo zielig vind ik dat niet. Er hangen overal borden en van te voren hoor je je reis te plannen als je de weg niet kent.

quote:

Op maandag 1 augustus 2005 22:07 schreef Neuralnet het volgende:

[..]

Zo zielig vind ik dat niet. Er hangen overal borden en van te voren hoor je je reis te plannen als je de weg niet kent.

Je hebt mensen die soms moeite hebben met kaarten lezen, en je hebt ook nog steden met een achterlijke indeling zoals Amsterdam.

Ik heb ook wel eens een man in de trein geslagen, maar die werd veel te handtastelijk
Zo zie je maar weer dat je ''harder'' wordt en meer durft...

Overkomt me geregeld dat ze (vooral enqeteurs en dergelijke) aanstalten maken om me aan te spreken, maar meestal is een boze blik voldoende om ze af te schrikken.

quote:

Op maandag 1 augustus 2005 22:12 schreef TexSteel het volgende:
maar meestal is een boze blik voldoende om ze af te schrikken.

Of net doen alsof je ze niet ziet staan.

1x gehad toen ik buiten was met 2 vriendinnen.
Kwam er opeens zo'n oude man naar ons toe met rollator, ik gok 70 of 80 jaar.
Hij: 'Geloven jullie in de here Jezus?'
Wij: 'nee.'
Hij loopt vervolgens verder zonder iets te zeggen.

quote:

Op maandag 1 augustus 2005 22:10 schreef Brunette het volgende:
Ik heb ook wel eens een man in de trein geslagen, maar die werd veel te handtastelijk
Zo zie je maar weer dat je ''harder'' wordt en meer durft...

Ik heb er ook wel eens zo eentje gehad, en ik ben niet eens weg gelopen.