Exact hetzelfde gevoel, Sterktequote:Op vrijdag 29 juli 2005 20:22 schreef LonelyWolf het volgende:
er sprongen tranen in mijn ogen tijdens het lezen van je verhaal. Ik wens je veel sterkte!
Je hoeft je nergens voor te verontschuldigen....!!! Mijn pappie is er ook niet meer en ik aarzelde om je topic te openen omdat het zo pijnlijk is om er weer aan te denken.....heeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeel veel sterkte!!quote:sorry voor dit lange verhaal.....
quote:Op vrijdag 29 juli 2005 22:09 schreef TonnyD.Sacrell het volgende:
Troost je met de gedachte dat jullie elkaar ooit weer zullen zien.
Dit afscheid is niet eeuwigdurend.
Bij deze woorden sluit ik me helemaal aan, vooral het laatste...quote:Op vrijdag 29 juli 2005 22:30 schreef Alicey het volgende:
Heel veel sterkte maple-leaf!
Ik heb er overigens respect voor dat jullie als familie hem vredig hebben kunnen laten sterven..
Ja en die sterkte hadden we er nog niet genoeg van zeker?quote:Op vrijdag 29 juli 2005 20:23 schreef Hera21 het volgende:
Woorden schieten tekort bij zo'n groot verlies........
sterkte dus..
Heel veel sterkte met dit grote verlies maple-leaf...quote:Op zaterdag 30 juli 2005 07:31 schreef maple-leaf het volgende:
Gelukkig denken mijn familie en ik ook over de dood als iets dat er bij hoort in het leven en in mijn vader heeft ons altijd geleerd om positief te denken en de overledenen rust te geven zodat ze daarboven verder kunnen, mijn vader heeft hier zelfs een boek over geschreven.
Het gaat niet om het lichaam dat verdwijnt, want de ziel zal verder leven,
En voor mijn geldt: iemand is pas dood als er niet meer over diegene gepraat wordt...
Bedankt voor jullie reacties kuss.
Inderdaad, behalve dat dit heel verdrietig is kan ik er ook gewoon kwaad van wordenquote:Op zaterdag 30 juli 2005 22:34 schreef Tobbes het volgende:
Iedereen krijgt er mee te maken; maar dit is toch godverdomme veels te vroeg?
Soms lijkt/is het allemaal gewoon niet eerlijk
Sterkte.
Datzelfde geldt voor zijn nummer "Haven in zicht".quote:Op zondag 31 juli 2005 00:15 schreef capetonian het volgende:
Oh, .. en kijk even naar de tekst van het nummer 'Jeroen' van Guus Meeuwis , .... ik stond op Schiphol te wachten op mijn vliegtuig naar ZA (voor de crematie) ..... toen ik dat nummer voor het eerst hoorde ...... niet echt mijn muziek , .. maar die tekst was/is zo sterk.
Dat is mooi gezegd en heel erg waar.quote:Op zondag 31 juli 2005 04:30 schreef OldSchoolFool het volgende:
Veel sterkte meid. Geloof t of niet, je komt er weer bovenop uiteindelijk.
Afscheid nemen is maar tijdelijk.
Dit is zo waar! het is ook zo raar, als ik mijn ogen sluit hoor ik echt zijn stem en zijn gelach, en zijn commentaar op allesquote:Op zaterdag 30 juli 2005 23:04 schreef twentemeisje het volgende:
[..]
Je hebt je vader niet verloren,
daarvoor gaf hij je te veel.
Wat hij je zei, dat blijf je horen,
van wat je bent is hij een deel.
Je komt hem overal nog tegen,
in wat je doet, in wat je laat.
Hij is en blijft voor jou een zegen,
waarvan het spoor steeds verder gaat.
Ik weet ongeveer wat je momenteel doormaakt. Ik heb op 28 juni, om ong 13.40u mijn moeder kwijtgeraakt. Ook wij hebben de behandeling laten stoppen. Me moeder was hersendood en er was geen kans meer om te herstellen (we hebben alsnog een second opinion aangevraagd bij een academisch ziekenhuis, maar ook dat mocht niet baten). Op zo´n moment brokkelt je hart gewoon uitelkaar. Het leven zal nooit meer hetzelfde zijn. Maar wat je zegt:quote:Op vrijdag 29 juli 2005 20:05 schreef maple-leaf het volgende:
[...]
Hierna is ie in een coma geraakt en ...
sorry voor dit lange verhaal.....![]()
En zo is dat!quote:Het gaat niet om het lichaam dat verdwijnt, want de ziel zal verder leven,
En voor mijn geldt: iemand is pas dood als er niet meer over diegene gepraat wordt..
Het wordt nu inderdaad rustiger, de hektiek is voorbij, en nu besef je inderdaad, of beter gezegd - voel je - wat er aan de hand is. Het beste neem je wat rust, en verwerk je het op een manier die voor jou past. Sommigen praten er over, anderen juist niet. Doe wat je zelf het beste acht.quote:Op dinsdag 2 augustus 2005 16:29 schreef maple-leaf het volgende:
Vandaag is de crematie geweest, het was heel mooi, precies zoals we gewenst hadden, ik heb gesproken met heel veel slikken, maar het is gelukt, en nu val ik in een gat, nu komt een beetje het besef dat hij echt nooit meer terugkomt...
Wat sterk van je dat je hebt gesproken, daar put je vast veel troost uit dat je dat nog voor je pa hebt kunnen doen! Ik wens je vooral nu heel veel sterkte toe en hoop dat jij en je naasten elkaar tot steun kunnen zijn in jullie verdriet.quote:Op dinsdag 2 augustus 2005 16:29 schreef maple-leaf het volgende:
Vandaag is de crematie geweest, het was heel mooi, precies zoals we gewenst hadden, ik heb gesproken met heel veel slikken, maar het is gelukt, en nu val ik in een gat, nu komt een beetje het besef dat hij echt nooit meer terugkomt...
Knap dat je dat gedaan hebt! Ik weet niet of ik dat zou kunnen. Veel sterkte!quote:Op dinsdag 2 augustus 2005 16:29 schreef maple-leaf het volgende:
Vandaag is de crematie geweest, het was heel mooi, precies zoals we gewenst hadden, ik heb gesproken met heel veel slikken, maar het is gelukt, en nu val ik in een gat, nu komt een beetje het besef dat hij echt nooit meer terugkomt...
Schat,quote:Op woensdag 10 augustus 2005 17:59 schreef maple-leaf het volgende:
Afgelopen maandag had ik echt een kutdag, toen zat ook alles tegen, maar over het algemeen voel ik me sterk in mijn schoenen staan.
Maar wat ik wel merk hoe meer we van de dag van het overlijden en de crematie afkomen hoe moeilijker ik het begin te vinden.
Nu is ook alles geregeld met instanties en krijg je "rust" alleen die rust zorgt er wel weer voor dat je tijd hebt om te piekeren, maar ja, alles komt goed zeggen ze
al (of pas) 2 weken na het overlijden van je vader, maar ook door mij gecondoleerd met het overlijden van je vader, ik kreeg een brok in m'n strot toen ik je verhaal en de (meeste) reacties las.quote:Op zondag 31 juli 2005 09:45 schreef maple-leaf het volgende:
[..]
Dit is zo waar! het is ook zo raar, als ik mijn ogen sluit hoor ik echt zijn stem en zijn gelach, en zijn commentaar op alles
Het gaat op en af, ben alleen zo bang dat ik zijn stem ooit ga vergeten, hoop dat dit nooit gaat gebeurenquote:Op donderdag 11 augustus 2005 17:55 schreef Marietje_34 het volgende:
[..]
al (of pas) 2 weken na het overlijden van je vader, maar ook door mij gecondoleerd met het overlijden van je vader, ik kreeg een brok in m'n strot toen ik je verhaal en de (meeste) reacties las.
Hoe gaat het nu met je?
Wat je zegt over het 'in gedachten' horen van je vader herken ik heel erg. Bijna 5 jaar geleden is mijn oma overleden, ze was heel speciaal voor mij en toen ze stierf hield ik haar hand vast. Ik denk nog iedere dag aan haar en weet dat ze regelmatig bij mij is. Soms vertel ik haar iets en kan ik haar bijna horen lachen, ik heb het dan ook nog regelmatig tegen haar..
Ook van mij heel veel sterkte toegewenst, en ik hoop dat de wetenschap dat de band tussen jou en je vader er nog steeds is je troost biedt.
Niet zoeken die zonneschijn,quote:Op vrijdag 5 augustus 2005 12:08 schreef maple-leaf het volgende:
Wat het ook is, je krijgt nog niet echt tijd om het te verwerken omdat er steeds ook andere dingen bij komen in de familie, relatieproblemen, een wachtend sterfgeval ( mijn peetoom heeft kanker waar ze niks meer aan kunnen doen), een kennis die een hele risicovolle operatie aan zijn aorta moet ondergaan en noem het maar op,
when does it stop? Waar blijft die zonneschijn...? pffff...
quote:Op zaterdag 13 augustus 2005 17:42 schreef maple-leaf het volgende:
Gisterenavond ben ik wat gaan drinken met een vriendin, kwam vannacht om 04.30 thuis![]()
Is ook knap van je moeder. Ze zal ook wel beseffen dat het voor jou ook goed is om er met een vriendin op uit te gaan, da's natuurlijk ook belangrijkquote:Ik vond dit best kut om te horen want ik had mijn mobiel bij, dus ik zei ook: waarom heb je me niet gebeld??!! Maar ze zei dat ze er toch doorheen moest, petje af voor mijn moeder dus! Ik vind het toch dapper van haar dat ze door heeft gezet ondanks haar angst![]()
*laat geen commentaar achter*quote:Op zondag 14 augustus 2005 11:30 schreef 2609 het volgende:
Waarom heb je dat dan gedaan
Ik wilde het gewoon ff kwijt, meer nietquote:Op zondag 14 augustus 2005 11:37 schreef Tobbes het volgende:
Ik vind eerlijk gezegd wel dat het een 'mijn vader is overleden-topic' moet blijven en niet een 'alles in het leven van mapple-leaf is momenteel kut en ik zoek hier aandacht voor-topic'. Open dan een nieuw topic.
Aldus Tobbes,
quote:Op zondag 14 augustus 2005 11:37 schreef Tobbes het volgende:
Ik vind eerlijk gezegd wel dat het een 'mijn vader is overleden-topic' moet blijven en niet een 'alles in het leven van mapple-leaf is momenteel kut en ik zoek hier aandacht voor-topic'. Open dan een nieuw topic.
Aldus Tobbes.
He nokken nou tobbeR , dit gaat nog steeds over het feit dat mijn vader overleden is en MIJN verwerkingsproces, als je je er aan ergert lees het dan NIETquote:
Wat een afgrijselijke manier om je vader zo te verliezen!quote:Op vrijdag 26 augustus 2005 00:19 schreef capetonian het volgende:
Ik heb snel even alle berichten sinds mijn laatste bezoek/post gelezen,
Maple-leaf, nogmaals, heel veel sterkte. Ik vind het wel dapper dat je steeds je gevoelens deelt met ons en dan ook nog reacties op reacties geeft.
Nadat mijn vader in 1996 in Johannesburg werd vermoord heb ik mijn verdriet (min of meer maar nog altijd niet helemaal) verwerkt door met mensen erover te praten of om het te vertellen. (Achteraf gezien, was ik onbewust soms heel egoistisch bezig, soms in een gesprek flopte ik het zomaar uit, .... met het idee van 'Kom, nu wil ik jou reactie zien .....").
Praten helpt, al doet het soms zo veel pijn.
Take care!
x + Hug.
supermooi gedicht, precies zoals ik me nu voel, thnxsquote:Op vrijdag 26 augustus 2005 16:48 schreef Jezusteropeenhoutvlot het volgende:
Nu het rouwrumoer rondom jou is verstomd
de stoet voorbij is, de schuifelende voeten
nu voel ik dat er een diepe stilte komt
en in die stilte zal ik jou opnieuw ontmoeten
en steeds opnieuw zal ik je tegenkomen
we zeggen veel te gauw; het is voorbij
alleen je lichaam is weggenomen
niet wie je was en wat je zei
we zullen nog steeds grapjes maken
samen door het stille landschap gaan
nu je mijn handen niet meer aan kunt raken
raak je mijn hart nog duidelijker aan.
(hij is oud, maar nog altijd prachtig)
sterkte en keep smiling
Volgens mij moet de as wettelijk gezien een maand (na cremeren) in het crematorium blijven.quote:Op maandag 29 augustus 2005 08:24 schreef maple-leaf het volgende:
Het is nu een aantal weken geleden dat mijn vader gecremeerd is, nu zouden we nog bericht krijgen over wat de wens is van de familie wat ze met de as gaan doen ( wij gaan het uitstrooien) maar weet iemand hoe lang dat duurt?
Damn...wat een verhaal...kan je frustratie helemaal voorstellen, helemaal als het zo'n moeilijke periode is en je daar nog mee moet omgaan...quote:Op dinsdag 6 september 2005 16:14 schreef sijkweiv het volgende:
Bedankt dat ik het hier ff kwijt kon, het frustreert me enorm ( ook door slaapgebrek hoor)
quote:Op dinsdag 6 september 2005 16:14 schreef sijkweiv het volgende:
Heel erg verdrietig verhaal
Tja, dit soort dingen zie en hoor je vaker, helaas. Op tv heb ik ooit een verklaring van dit gedrag gehoord; soms is er (bewust of onbewust) enige 'concurrentie' tussen broers en zussen in een gezin en voelen sommigen zich (terecht of onterecht) achtergesteld. Ze denken dat hun ouders minder van hen hebben gehouden dan van de andere broers/zussen. Om dit achteraf 'recht te trekken', willen ze graag zoveel mogelijk en zo mooi mogelijke spullen hebben om zo het idee te krijgen dat hun ouders hen wel veel 'waard' vonden. Je broer kent zichzelf achteraf een speciale positie toe (zie ook het niet willen meebetalen aan de herdenkingssteen, hij vindt blijkbaar dat hij via andere manieren genoeg heeft gedaan). Is het nichtje waar je het over hebt toevallig zijn dochter? Dan past dat in het plaatje; je vader zou dat dan op het laatste moment toch aan de dochter van je broer hebben beloofd, je vader zou op het laatst toch de 'waarde' van hem als zoon hebben willen 'erkennen'. Wellicht is jouw broer ook overtuigd van zijn eigen gelijk, heeft hij wat woorden in zijn hoofd anders geïnterpreteerd/ anders willen interpreteren, het hoeft niet alleen maar gelieg en gedraai te zijn.quote:Op woensdag 7 september 2005 07:27 schreef sijkweiv het volgende:
< triest gedoe>
*snik, snikkerdesnik*quote:Op zaterdag 10 september 2005 17:48 schreef maple-leaf het volgende:
Ok je hebt het ene nog niet kunnen verwerken en er gebeurt iets anders, vandaag crematie gehad van de zwager van mijn vriendin, deze jongen was 27 en is gestorven aan kanker
Donderdag a.s. een crematie van mijn peetoom ( die gelukkig een mooie leeftijd had bereikt) die is afgelopen donderdag gestorven, ook aan kanker.
Eerlijk gezegd vind ik het dan wel weer ff genoeg en hoop ik dat ik nu de tijd en rust kan vinden de dood van mijn vader een plekje te geven
dat hoop ik ook voor jou maple-leaf, heel veel sterkte vandaag.quote:Op donderdag 15 september 2005 07:35 schreef maple-leaf het volgende:
Vandaag is de crematie van mijn peetoom, ik hoop dat dit voorlopig het laatste is en dat we eindelijk de "rust" kunnen vinden om het verlies van mijn vader te verwerken en een plaats te gaan geven
Same here, maar voor mij is het al bijna 10 jaar geledenquote:Op vrijdag 23 september 2005 22:59 schreef whosvegas het volgende:
Heel veel sterkte
Ik weet wat het is, je vader te verliezen
Na 8 jaar is het nog steeds klote, maar ik heb het een plekje kunnen geven
Maar ja, daar heb je nu niks aan
zo voelt het wel, maar ik val nog vaak terug, zoals vandaag, ik heb echt een klotedag vandaag, mis hem heel erg plus andere dingen die nu in mijn leven spelen.quote:Op vrijdag 23 september 2005 22:53 schreef Sjtefan het volgende:
@ Maple-leaf:
Ik kom regelmatig terug in dit topic en meen tussen de regels door te lezen dat het, ondanks wat er gebeurd is, toch iedere dag een heel klein beetje beter met je gaat.
'k Hoop dat je dit zo kunt blijven volhouden, dan kom je er op den duur steeds verder overheen.
Heel veel sterkte voor wat er in de toekomst nog komt![]()
gefeliciteerd met je verjaardagquote:Op dinsdag 11 oktober 2005 09:17 schreef maple-leaf het volgende:
Ok vandaag is er wel weer een kutdag aangebroken, ben vandaag jarigen dan is daar weer dat gemis, bah!
Het is niet vreemd. Ik heb vorig jaar oktober mijn schoonvader verloren, ook door een hersentumor. Wat jij nu schrijft komt me heel bekend voor want ik heb dit gedrag ook regelmatig bij mijn vrouw gemerkt. Ze ging na een paar hele zware weken weer door met haar normale leven, en ook zij kreeg daar toch wel een schuldgevoel door. Maar af en toe kwam zoals jij hebt het besef dat haar vader er niet meer was, waardoor ze toch steeds weer, min of meer in paniek raakte. Ze heeft het nog wel eens een enkele keer maar het is gelukkig voor haar een stuk minder geworden. Ze mist haar vader nog steeds maar ze heeft er mee leren leven en het gemis een plekje weten te geven.quote:Op donderdag 13 oktober 2005 10:41 schreef maple-leaf het volgende:
De dag was snel voorbij, gelukkig...
Vandaag hebben we een gesprek met de chirurg die mijn vader heeft geopereerd, misschien dat we wat nieuwe dingen te horen krijgen, al zou ik niet weten wat
Ik heb veel goede dagen , waarbij ik mezelf soms rotschaam dat ik niet aan het rouwen ben om mijn vader, is dat raar? het leven gaat door, en ik ben trots op mezelf dat ik het nu een beetje op een rij begin te krijgen ( nieuwe baan, oude vrienden terug etc) maar is het wel normaal dat je bijna geen traan laat om het verlies?
Ik had altijd gedacht dat ik gek zou worden als ik een van mijn ouders bewust zou verliezen, maar je wordt niet gek, misschien komt het door de instelling van mijn vader dat ik het beter een plaats kan geven ofzo, maar het blijft raar![]()
En dan soms, dan komt dat besef en begin je zomaar ineens te huilenen komt dat gemis, en de gedachten waar ie nu is en waarom hij moest gaan?
Vreemd....![]()
Kop op, de eerste week is het erg daarna lach je er om. Sterkte, rip, een boel janksmileys en nog wat loze woorden van mijn kant..quote:Op zaterdag 15 oktober 2005 15:10 schreef maple-leaf het volgende:
We zijn er btw gisteren achter gekomen dat mijn vader nierkanker bleek te hebben hij had een tumor van 8 cm in zijn nieren, dit was ook de reden dat zijn bloed niet wilde stollen ( zie OP) door al die uitzaaiingen.
ergens wel een opluchting....
[off-topic]quote:Op zaterdag 15 oktober 2005 17:15 schreef Xebrozius het volgende:
Kop op, de eerste week is het erg daarna lach je er om. Sterkte, rip, een boel janksmileys en nog wat loze woorden van mijn kant..
Ja, een totaal onbekende op internet op een anoniem forum sterkte wensen getuigd inderdaad van compassie.quote:Op zaterdag 15 oktober 2005 17:44 schreef Sjtefan het volgende:
[..]
[off-topic]
Naja, je ondertitel doe je in ieder geval wel eer aan...
[/off-topic]
Als zij er vrede mee heeft om de dood van haar vader te bespreken op een openbaar forum en er iedereen mee te confronteren dan vind ik het prima hoor. Maar met alles mag je wel enige vorm van kritiek hanteren. Niets dan goed over de doden uiteraard, maar dat gaat nogal moeilijk als je de persoon in kwestie niet kent en het gewoon een lap vlees in de grond is... Maar goed ik kan enkel steunbetuigen en meegaan in het leed zoals het hier op fok betaamt.quote:Op zaterdag 15 oktober 2005 17:52 schreef Copycat het volgende:
Xebro,
Je zou er natuurlijk ook voor kunnen kiezen om dit soort topics, waar jij zo een hekel aan hebt, te negeren.
De TS heeft er blijkbaar wel baat bij, wat mij betreft is dat waar het om draait in dit soort topics.
ik hou me in....quote:Op zaterdag 15 oktober 2005 18:08 schreef Copycat het volgende:
Nogmaals: je kan er ook voor kiezen dit soort topics aan je voorbij te laten gaan.
Je hoeft geen steun te betuigen, je hoeft niet 'mee te gaan in het leed zoals het FOK! betaamt'.
Je kunt ook denken: 'Niet mijn ding' en het laten voor wat het is.
Typisch een geval van: eerst zelf ervaren, dan pas weten wat het inhoudt.quote:Op zaterdag 15 oktober 2005 17:15 schreef Xebrozius het volgende:
[..]
Kop op, de eerste week is het erg daarna lach je er om.
Ik zit dit verhaal nu pas voor het eerst te lezen, zie ik jou post .. Dit liedje staat dus momenteel net aan in mijn media player .. Zeer toevallig ...quote:Op zondag 31 juli 2005 00:15 schreef capetonian het volgende:
Sterkte. Ik raakte mijn vader in 1996 kwijt toen hij vermoord werd. Ik heb nog altijd het gevoel dat ik geen echte 'afscheid' heb kunnen nemen, .... Ik heb mijn verdriet een beetje kunnen verwerken door erover te praten met anderen, met wie dan ook, .... maar voor iedereen is dat natuurlijk anders.
Mocht je 'virtuele' steun nodig hebben, no prob ...
Oh, .. en kijk even naar de tekst van het nummer 'Jeroen' van Guus Meeuwis , .... ik stond op Schiphol te wachten op mijn vliegtuig naar ZA (voor de crematie) ..... toen ik dat nummer voor het eerst hoorde ...... niet echt mijn muziek , .. maar die tekst was/is zo sterk.
Wie zegt dat ik er geen ervaring mee heb?quote:Op dinsdag 22 november 2005 16:58 schreef Heer_van_Bartolhoven het volgende:
[..]
Typisch een geval van: eerst zelf ervaren, dan pas weten wat het inhoudt.
Advies: hou tot die tijd gewoon je bek en ga ergens anders de nuchtere grapjas uithangen![]()
Ik ging er vanuit dat je er geen ervaring mee had, als dit wel zo is neem ik terug wat ik heb gezegd.quote:Op dinsdag 22 november 2005 17:16 schreef Xebrozius het volgende:
[..]
Wie zegt dat ik er geen ervaring mee heb?
Als ik vragen mag....heb je nog wel contact met je vader dan?quote:Op dinsdag 22 november 2005 17:45 schreef Henk_Telefoon het volgende:
Ik heb nu bijna 3 jaar geleden ook mijn moeder verloren. Ze voelde zich niet goed 's ochtends en riep me wakker. Ik ging uiteraard naar beneden, besloot toch even terug naar boven te gaan om me aan te kleden. Toen ik terug kwam vertelde ze me dat ze van haar eigen afgegaan was (dus even van de wereld af). Ik heb dus besloten een ambulance te bellen, die hebben haar meegenomen ter observatie. Daar aangekomen ging alles vrij lekker tot ze moest aangeven wat ze wilde eten die avond ("waarom, ik ga straks toch terug naar huis toe?") Ze ging recht op zitten, en vanaf dat moment is het gruwelijk mis gegaan. Mijn moeder is op dat moment voor mijn ogen gestorven, een longembolie is voor de ingang van haar luchtwegen geschoten, ze is dus in feite gewoon gestikt terwijl ze het zelf merkte (ze riep nog dat ze doodging). Ze heeft nooit gerookt en dronk vrijwel niets. Dit moment staat nog als de dag van gister in mijn geheugen gegrift. je moet het een plaats kunnen geven, maar ik kan dat nog niet, hoewel het al bijna 3 jaar is geleden.
Na deze gebeurtenissen heb ik besloten dat het tijd was voor mij om de werkelijkhed te ontvluchten en ben ik nar Frankrijk verhuisd en ben ik daar gaan wonen. Na 7 maanden in de surrealiteit te hebben geleefd ben ik toch weer in Nederland gaan kijken, ik kon het nog steeds niet aan en ben weer naar Brussel vertrokken. Nu ben ik weer wat weekjes thuis in Nederland, en kan ik het nog steeds niet goed plaatsen hoe ik dit kan oplossen voor mezelf.
Maple-Leaf, jij gaf aan dat een steen je niets doet. Dat heb ik ook altijd gezegd, en heb dat ook nog een periode volgehouden terwijl het graf er gewoon was, ik ging maar soms langs. Mijn relatie is ondertussen ook uit gegaan na 3 jaar en heb sindskort een nieuwe vriendin. Hoewel dit me gelukkig zou moeten maken werd ik er juist depri van. Het geluk dat ik heb met het vinden van een nieuwe liefde, maar het wrange dat ik dit geluk niet kan delen met mijn moeder. 2 weken geleden heb ik mijn nieuwe vriendin meegenomen naar het graf van mijn moeder, dit deed me dus erg veel, ik had echt een gevoel van goedkeuring en blijdschap toen ik daar stond. Ik zei net dat een graf me niets deed hiervoor, het doet je dus wel iets op een gegeven moment.
ps: Ik heb je een mailtje gestuurd en je toegevoegd op msn, dan weet je dat ik dat ben ..
mooi en ontroerend...quote:Op dinsdag 22 november 2005 16:51 schreef maple-leaf het volgende:
Nog eenmaal een schopje, dit omdat we vandaag het laatste hebben afgerond: vandaag op zijn verjaardag hebben we zijn as verstrooid over het graf van mijn biologische moeder.
Het was erg emotioneel, maar tegelijkertijd ook een opluchting, dit was het laatste nu kunnen we echt beginnen met de verwerking en het een plaatsje geven van zijn overlijden.
Bedankt voor de mooie reacties
|
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |