Wat luister je nu (Nieuwe stijl) #26

quote:

In dit topic kun je plaatsen welk nummer je beluistert. Om het aantrekkelijk te maken voor anderen om te lezen en discussies te laten ontstaan, is het de bedoeling dat je bij elk nummer een korte review of toelichting zet over of bij het nummer of over de artiest. Het is echter niet de bedoeling dat je slechts een afbeelding van het album en een gekopieërde lap tekst van Allmusic of een andere bron neerzet, het gaat hier om de persoonlijke beleving van muziek. Postopkrikken wordt niet gewaardeerd en beloond met een waarschuwing of erger.

Zal ongetwijfeld een nummer zijn die best in het "foute uur" van Q-Music terecht kan komen. Hoorde hem vanochtend op de radio vlak voordat ik naar school moest. Enigste wat ik heb onthouden was rowina en felicit.

Weet dus absoluut niks van de artiest of het nummer, maar ik vind het een erg leuk nummertje en een erg leuk duet. Op basis van het plaatje van de single zal het wel een nummer zijn die in de jaren 80 is uitgebracht.

quote:

Op donderdag 1 december 2005 17:13 schreef furanku het volgende:
Weet dus absoluut niks van de artiest of het nummer

Al Bano & Romina Power - Felicita.

quote:

Op donderdag 1 december 2005 17:15 schreef dwerg het volgende:

[..]

Al Bano & Romina Power - Felicita.

Ja.. dat weet ik nu wel. Daarom post ik ook in "Wat Luister je Nu".

hier stond een plaatje namelijk en die had ik gepost, maar kennelijk wordt die niet weergegeven

quote:

Op donderdag 1 december 2005 17:18 schreef furanku het volgende:
Ja.. dat weet ik nu we. Daarom post ik ook in "Wat Luister je Nu".

hier stond een plaatje namelijk

Je eerste plaatje werkte niet.

Overigens luister ik nu naar Gorky, van Gorky, met daarop onder andere 'Soms vraagt een mens zich af', 'Mia' en 'Lieve kleine piranha'. Maar ik heb eigenlijk geen zin om een lange beschrijving van de cd te geven. Hij is goed. Dat lijkt me wel voldoende.

Reggie And The Full Effect - Songs not to get married to


Het vierde album van James Dewees, de man achter Reggie And The Full Effect. Eigenlijk het vijfde album als je de re-release van het Greatest hits '84-'87 album meerekent.

De beste man heeft in Coalesce gedrumd, was toetsenist bij The Get Up Kids en is dit momenteel bij New Found Glory. Op dit nieuwste RATFE album zijn leden van The Get Up Kids te horen evenals de zanger Coalesce die in een paar nummers flink meebrult. Tevens verzorgt de gitarist die bij de vorige Coalesce reunion tour gitarist was op dit album het gitaarwerk.

Persoonlijk vind ik het een vooruitgang in vergelijking met het vorige album, Under the tray (of Inside the dust sleeve voor de mensen die dit album op vinyl hebben). Het nieuwe album klinkt iets harder dan het vorige album, maar dit alles wordt nog steeds afgewisseld met debiele poppy liedjes met veel synth geluidjes. Gelukkig staat dit album ook niet voor de helft vol met niet-grappige gesprekken zoals dat bij het vorige wel het geval was.

De eerste twee albums vind ik het leukst, toen gaf het mij nog het gevoel dat deze band meer een soort van uit de hand gelopen grap was.

Erasure - ABBA-esque
Uit 1992.
Daarna hadden ze ook gewoon moeten stoppen.
Vier covers van ABBA (duh) met nerveus spel van Vince Clarke, en Andy Bell als Frida en Agnetha. Voulez-Vous is het beste nummer van het kwartet.

INXS - The Greatest Hits
Tja, ik heb niet zo heel veel te zeggen over deze verzamelaar uit '94. Er staan gewoon 18 hits op. En er zijn niet zo erg veel Australische band zo succesvol geweest als INXS. Vijf nummers van deze cd zijn afkomstig van het album Kick uit 1987. Dat was een goed jaar voor de band. Tien jaar later verhing Michael Hutchence zich. Dat was minder.

Prong - Beg to Differ - For Dear Life
Naar aanleiding van het feit dat Tommy Victor op het nieuwe album van MInistry meedoet, m'n Prong collectie maar weer eens tevoorschijn gehaald. Beg to differ is uit 1990 en dat kun je horen, met name in de productie, de drums klinken erg slecht. Natuulijk wel de retestrakke riffs van Tommy Victor, het hakwerk van Ted Parsons en de hardcore invloeden die er toen nog in zaten.

[ Bericht 3% gewijzigd door bartrid op 02-12-2005 23:03:13 ]

Paradise Lost - Isolate
1 van de bands die in de loop van carriere vaker van stijl is geswitched dan iemand met diarree van ondergoed....Begonnen als ultra ruige doom/death metal band (debuut Lost Paradise en niet te vergeten het trendsettende album Gothic) gingen ze daarna richting Metallica toen die the black album uitbrachten, vervolgens klonken ze meer Depeche Mode als Depeche Mode zelf en het intro van dit nummer doet me wel heel erg aan Rammstein denken. Bovendien vind ik de albums vaak inzakken na een aantal nummers. Tijd om naar iets anders te luisteren dus

David Usher - My way out

Een nummer van zijn 2e cd: Morning orbit (2001).
Moet eerlijk bekennen dat ik sommige nr's van die cd echt niks vind, maar My way out en Black black heart zijn wel erg mooi .



Weet verder ook weinig van 'm, mja hij komt uit Canada en is ook nog zanger van de band: Moist ..that's it . Ohw en 27 oktober is zijn nieuwste album If God had curves (de 4e alweer) uitgekomen.

Portishead - Roseland NYC live
Live-cd van deze band uit Bristol, uitgebracht in 1998, en gisteren voor iets minder dan 10 Euro gekocht bij Sounds in Rotterdam. Negen van de elf nummers zijn opgenomen in de Roseland Ballroom, in New York, vandaar de titel. Het is niet zo maar een live-cd, de band wordt begeleid door een 35-koppig orkest. Vooral een nummer als 'All mine' klinkt nog mooier door de toevoeging van echte blazers en strijkers. Het is lastig om één uitschieter op dit album te noemen, de combinatie van het orkest, de stem van Beth Gibbons, het scratchen van Geoff Barrow, het gitaarspel van Adrian Utley: het vult elkaar perfect aan. Portishead klinkt donker, sfeervol, filmisch. Een ander pluspunt van dit album is ook dat het publiek stil blijft tot een nummer is afgelopen, en dat er niet zoals bij mTV Unplugged overal doorheen wordt gegild.

Controller.controller - X-amounts

Ok, volgens 3voor12 hebben ze net een ep'tje uit, een ep die ik al bijna een jaar grijs draai. De voordelen van de combinatie internet/creditcard.
Controller.controller is een canadeze band (natuurlijk, zijn er in 2005 nog bands die niet uit Canada komen? Of was die hype ook al 2004 en achterhaald. Anyway. De band maakt een soort dance maar dan in traditionele rockbezetting, dus drums, gitaren en bas. En een zangeres natuurlijk, maar das logisch. Op de EP bewezen ze dat dit erg goed werkte, 25 of meer minuten pure feestmuziek met een 80s retro tintje. En toen kwam er een volledig album en ga je je afvragen of ze ten eerste dit kunnen voortzetten en ten tweede een heel album kunnen volhouden.
Nou, beide blijken een duidelijke 'ja op te leveren. 40 minuten krap aan dit keer, en het is bijna net zo goed als de ep. Misschien dat de beste ep nummers iets beter zijn dan de beste album nummers, maar gemiddeld genomen is het gewoon erg goed. 2005 is best een leuk jaar zo.

Op de een of andere manier weet X-Amounts me nog niet echt te boeien - het klinkt ergens alsof ze dit keer iets meer op de rem hebben gestapt bij het schrijven van de nieuwe tracks; het is iets minder explosief en in your face. Maar wellicht dat die plaat me bij meer draaibeurten wel weet te bekoren.

Serena-Maneesh

Noorse band, dan denk je aan Aha of Immortal... maar ook Motorpsycho, en die laatste lijkt dit het meest op. Maar dan wel Motorpsycho op hun hardst, eigenlijk zijn een aantal britse of amerikaanse vergelijkingen beter op hun plaats. Trail of Dead, denk Source tags & codes zonder het saaie deel na track 4 ongeveer, Ride in hun Nowhere periode, Band of Susans en My bloody valentine als verplichte referenties zodat je weet in welke richting je zoeken moet. Muren van gitaar geweld dus.Is het echt 2005?

Oeh klinkt interessant, dat ga ik eens checken.

Persoonlijk zie ik die link tussen Serena-Maneesh en Motorpsycho weer niet echt (al is de hoofdriff van S-M's eerste track op het album wel van MP gejat, al kan ik even niet op het bijbehorende nummer komen), maar het is wel een fijne plaat, dat zeker.

edit: van Psychonaut, dacht ik.

[ Bericht 18% gewijzigd door Grobbel op 11-12-2005 23:13:18 ]

quote:

Op zondag 11 december 2005 22:57 schreef Grobbel het volgende:
Persoonlijk zie ik die link tussen Serena-Maneesh en Motorpsycho weer niet echt (al is de hoofdriff van S-M's eerste track op het album wel van MP gejat, al kan ik even niet op het bijbehorende nummer komen), maar het is wel een fijne plaat, dat zeker.

Ze komen beide uit Noorwegen
en ik heb Motorpsycho ook wel eens behoorlijk harde nummers horen spelen.

Oh, qua hardheid heb je bij mij ook geen discussie - het is meer dat het qua stijl toch iets anders is. Maar nu je het opmerkt krijg ik bij sommige riffs inderdaad wel een beetje een MP-vibe (zelfs al gaat het om schaamteloos leentjebuur spelen, alhoewel MP daar zelf ook niet vies van is), misschien was ik iets te voorbarig. Zou me niks verbazen in ieder geval dat MP tot een van S-M's invloeden behoort.

Mjah je zoekt er in elk geval meer achter dan ik bedoelde Zo goed ken ik Motorpsycho niet eens, ik heb ze wel eens live gezien. Ging meer om de Noorse connectie...

Avril Lavagne - Things I'll Never Say

Ik weet ook niet zoveel over haar te vertellen. Behalve dat ze zelf teksten schrijft en ik ze
behoorlijk waardeer. Jong meisje, de zoveelste, amerikaanse rockster.
Vergelijbaar met de altos alhier. Vind het een leuk nummer dit. Vooral omdat het zo goed verwoord
wat verlegenheid inhoudt

Een prachtige klassieker...

The Cure - The head on the door



Geniaal album van The Cure; en een van de beste jaren '80 albums allertijden IMHO Dit album is een mix van post-punk en new wave, waarbij het gebruik van synthesizers niet geschuwd werd... het album ademt een authentiek jaren '80 sfeertje uit, aanrader!

Juli - Warum



Deze in Duitsland ontzettend populaire band heeft een aangename sound. Ze zijn een beetje de Krezip van Duitsland. De jeugdige bandleden hebben tot nu toe allemaal TOP10 hits gemaakt.
O.a.: Geile Zeit, Warum, Regen und Meer. De meest recente hit is Warum.

Kijk en luister hier naar Juli

Ramones - California Sun



Gisteren naar de Ramroosjes geweest, de Heideroosjes als Ramones-coverband. Dat was ontzettend goeie shit, zodoende nu maar weer al m'n Ramones platen te voorschijn getrokken. Ik zit lekker te flashbacken op wat wat mij betreft het beste album van dit stelletje californische New Yorkse junks is: Leave home

Hier ben ik nog wel een paar uurtjes zoet mee

[ Bericht 3% gewijzigd door Sjoewe op 16-12-2005 14:56:38 ]