TS begint:
Nirvana - Nevermind
Een band als Nirvana, of zelfs een heel genre als grunge, leent zich er niet voor: polijsten. Alle rauwe randjes van bijna elk nummer zijn na de productie verdwenen. Nummers als Smells like teen spirit en Imodium / Breed doen het live geweldig, maar zijn zo gladgestreken dat het vervelend wordt. Dát plus het feit dat Kurt het nodig vond om het geweldige Polly te verneuken ( waarom toch? De gewone versie en new wave versie zijn toch duizenden malen beter ), maakt het voor mij tot een net-niet album. Endless Nameless zou een perfecte afsluiter zijn geweest, waarom slechts een bonustrack? Waarom niet het geniale Aneurysm? etc..
Elliott Smith - From a Basement on the Hill
Het blijft wrang dat hij zelf niet meer leeft, want wellicht was From a Basement.. dan toch nog goed uit de verf gekomen.... Acoustisch zijn het bijna allemaal juweeltjes, maar bij Elliott's nieuwe sound vallen de kwartjes maar niet. Met nummers als A Fond Farewell, Twilight en A distorted Reality.. op een plaat zou het toch één van de beste albums aller tijden moeten worden en als alle nummers op de Either/Or, Roman Candle manier waren opgenomen zou het ook zo'n geweldige plaat zijn geweest. Maar als telt niet, en moeten we het maar doen met de bootlegs. Zonde...
quote:Inderdaad, iedere keer weer zo'n net-niet gevoel, als sex zonder orgasme, vliegen met een simulator of een humor in een ONZ-topic. Iedere keer als ik 'm draai baal ik er weer van.Op zaterdag 16 juli 2005 21:46 schreef QyRoZ het volgende:
From a basement on a Hill is inderdaad doodgeproduceerd. Zooooo eeuwig zonde.
quote:Ik kan hem na mijn laatste verhuizing als enige Elliott-album niet eens vinden.Op zaterdag 16 juli 2005 21:50 schreef pfaf het volgende:
[..]
Inderdaad, iedere keer weer zo'n net-niet gevoel, als sex zonder orgasme, vliegen met een simulator of een humor in een ONZ-topic. Iedere keer als ik 'm draai baal ik er weer van.
.quote:Want? Slechte productie? Lelijke hoes? Pro-Bush teksten?Op zaterdag 16 juli 2005 22:01 schreef fransie102 het volgende:
Eminem - Encore.
quote:Zou je dat misschien eens kunnen onderbouwen net zoals de topicstarter gedaan heeft?Op zaterdag 16 juli 2005 22:01 schreef fransie102 het volgende:
Eminem - Encore.
quote:Na 3 topalbums afgeleverd te hebben (the Slim Shady LP als beste) en meer dan een jaar niets nieuws meer uitgebracht te hebben waren de verwachtingen voor Eminems CD Encore toch wel hooggespannen. Maar helaas haalde Encore het niet bij z'n voorgangers.Op zaterdag 16 juli 2005 22:05 schreef Beathoven het volgende:
[..]
Zou je dat misschien eens kunnen onderbouwen net zoals de topicstarter gedaan heeft?
Eminem produceerde zelf het grootste gedeelte van deze CD, en deed dat bij sommige nummers best aardig, maar Dr. Dre, die zijn vorige werk produceerde, bleek toch duidelijk een veel betere producer. Het werd een beetje een oppervlakkig album, met veel politiek getinte teksten (niet zo interessant als je niet echt op de hoogte bent van de Amerikaanse politiek) en de beats leken op elkaar, en beginnen snel te vervelen.
quote:Is ie daarom mislukt of gewoon miskend?Op zaterdag 16 juli 2005 22:28 schreef UncleFunk het volgende:
Een zeer onbekend album uit 1987: Broomfield - Broomfield. Een prachtig album, heerlijk soulful. Maar op de een of andere manier is het nooit aangeslagen bij het grote publiek. Eigenlijk heb ik daar weinig problemen mee, want dit soort muziek mag best relatief onbekend blijven
quote:Commercieel gezien misluktOp zaterdag 16 juli 2005 22:30 schreef QyRoZ het volgende:
[..]
Is ie daarom mislukt of gewoon miskend?
quote:Maar dat was toch niet echt de bedoeling van dit topic.
quote:Ik geloof dat ik iets verkeerd gelezen hebOp zaterdag 16 juli 2005 22:30 schreef QyRoZ het volgende:
[..]
Is ie daarom mislukt of gewoon miskend?
quote:Het is maar hoe je 'mislukt' defineertOp zaterdag 16 juli 2005 22:33 schreef Grobbel het volgende:
[..]
Maar dat was toch niet echt de bedoeling van dit topic.
Ik vond de eerste 3 albums van ze geweldig en ik denk dat dit ook heel wat kon zijn, maar in mijn ogen is het teveel over geproduceert, dat rauwe, dat stoffige mist er gewoon aan. Je zou het er bijna zelf in zetten.
Cradle Of Filth - Nymphatemine.
2 bands die veel potentie hebben/hadden maar met deze albums behoorlijk de mist ingingen.
Metallica is overgegaan op overgeproduceerde Nu metal bagger.
Cradle Of Filth had muzikaal gezien nog wel wat af kunnen leveren, maar de plaat wordt hopeloos verneukt door Dani die duidelijk de potentie van z,n stem kwijt is.
quote:En toch, ondanks zijn overproductie, nog immer een album wat weinigen hem na zullen doen de komende jaren. Het is alleen verdomd jammer dat de verkeerde producers ermee aan de haal zijn gegaan. Elliott vaart het best bij zo min mogelijk oversturing en franje. Ik denk dat de producer iets teveel nadruk wilde leggen op het leven en 'lijden' van Elliott, iets wat Elliott zelf nu altijd heeft ontkent. Hij zei juist dat de teksten niet autobiografisch was. Een tekst zoals een A Fond Farewell kun je dan ook op verschillende manieren lezen. Enerzijds kun je het lezen als een afscheid van het leven omdat je weet dat zelfmoord heeft gepleegd (of wellicht vermoord is...ze weten het nog immer niet), anderzijds kun je het ook zien als afscheid van de oude Elliott die verslaafd was en zichzelf niet in de hand kon houden.Op zaterdag 16 juli 2005 21:44 schreef pfaf het volgende:
Elliott Smith - From a Basement on the Hill
[afbeelding]
Het blijft wrang dat hij zelf niet meer leeft, want wellicht was From a Basement.. dan toch nog goed uit de verf gekomen.... Acoustisch zijn het bijna allemaal juweeltjes, maar bij Elliott's nieuwe sound vallen de kwartjes maar niet. Met nummers als A Fond Farewell, Twilight en A distorted Reality.. op een plaat zou het toch één van de beste albums aller tijden moeten worden en als alle nummers op de Either/Or, Roman Candle manier waren opgenomen zou het ook zo'n geweldige plaat zijn geweest. Maar als telt niet, en moeten we het maar doen met de bootlegs. Zonde...
De grootste draak op het album vind ik Coast to Coast, volledig misgekleund. Ik denk dat het zeker potentie had één van de beste singer/songwriter-albums ooit te worden als hij zelf nog achter de knoppen had mogen zitten. Ik ben blij dat hij toch nog andere juweeltjes heeft achter gelaten. XO en Either/or zijn voor mij althans nog steeds onovertroffen juweeltjes op singer/songwriter-gebied.
quote:Mwah st. anger is natuurlijk ook meer iets wat ze voor zichzelf hebben gedaan. Ze hadden ook een heel album met muziek ala black album kunnen vullen heeft Kirk gezegd, maar dat wouden ze niet. Bij metallica ging het al fout met alles wat na the black album is uitgebracht. Hopen dat het nieuwe album weer wat meer van de oude metallica heeft.Op zondag 17 juli 2005 11:25 schreef Mr-Coffee het volgende:
Metallica - St Anger.
Cradle Of Filth - Nymphatemine.
2 bands die veel potentie hebben/hadden maar met deze albums behoorlijk de mist ingingen.
Metallica is overgegaan op overgeproduceerde Nu metal bagger.
Cradle Of Filth had muzikaal gezien nog wel wat af kunnen leveren, maar de plaat wordt hopeloos verneukt door Dani die duidelijk de potentie van z,n stem kwijt is.
Erg goede nummers, veel te schel opgenomen.
(mijn mening)
Er staan een aantal erg zwakke nummers op. Verder is er imo wat teveel geshopt bij Muse en dat is tenkoste gegaan van hun eigen identiteit.
quote:Voor het geld dus...Op zondag 17 juli 2005 12:15 schreef Kill_em_all het volgende:
[..]
Mwah st. anger is natuurlijk ook meer iets wat ze voor zichzelf hebben gedaan.
- als Roger Waters had begrepen dat Pink Floyd een band is, waar de andere bandleden dus ook een zinnige bijdrage kunnen leveren.
- als Not Now John niet op het album stond
- als The hero's return part 2 wel op het album stond
quote:"Lullabies to Paralyze" is overgeproduceerd, niet rauw en stoffig genoeg, maar je trekt "Songs For the Deaf" wel? Vanaf "Rated R" hebben ze al een gelikte productie, en dan vooral "Songs For the Deaf".Op zondag 17 juli 2005 10:37 schreef KaheemSaid het volgende:
Queens of the Stone Age - Lullabies to Paralyze
Ik vond de eerste 3 albums van ze geweldig en ik denk dat dit ook heel wat kon zijn, maar in mijn ogen is het teveel over geproduceert, dat rauwe, dat stoffige mist er gewoon aan. Je zou het er bijna zelf in zetten.
quote:Das juist hun meest technische album, al klinkt ,t wel redelijk vlak ja.Op zondag 17 juli 2005 12:23 schreef Knarf het volgende:
Metallica - ....And Justice For All
Erg goede nummers, veel te schel opgenomen.
(mijn mening)
Ik vond Load en Reload juist weer ondergewaardeerd, want staan best heerschende nummers op.
Na zeven jaar kwam Liam Howlett met een zeer magere plaat, die weliswaar een aantal leuke nummers kent, maar die in z'n geheel erg by-the-numbers klinkt, en daarmee de indruk achterlaat dat Howlett zo'n beetje creatief bankroet is.
Einstürzende Neubauten - Perpetuum Mobile
Einstürzende Neubauten was in de 80s en vroege 90s één van de meest cutting-edge, avant-garde, destructieve industrial bands in de muziekgeschiedenis. Met "Ende Neu" en "Silence is Sexy" maakte de band al aanstalten richting meer song-based materiaal, maar men wist het interessant te houden door verbonden te blijven met de 'core identity'. Op "Perpetuum Mobile" is daar nog maar weinig van over. Het geweldige titelnummer bewijst dat Bargeld en kornuiten het nog steeds in zich hebben. En dat maakte de teleurstelling alleen maar groter.
quote:Als ze het voor het geld hadden gedaan (niet dat dat hoeft want ze hebben toch al geld zat) dan hadden ze wel een 2e master of puppets gemaakt.
quote:Justice is expres zo opgenomen toch? maar volgens mij is black album technisch het beste album.Das juist hun meest technische album, al klinkt ,t wel redelijk vlak ja.
Ik vond Load en Reload juist weer ondergewaardeerd, want staan best heerschende nummers op.
Load en Reload hadden als je de beste nummers van elk album had genomen 1 redelijk album kunnen maken maar los is het eigelijk niks omdat elk album maar een paar goede nummers heeft (en dat zijn zelfs geen toppers terwijl elk ander metallica album constant kwaliteit is). Gelukkig zijn ze nog wel zo eerlijk om zelf ook toe te geven dat het nou niet bepaald goede albums waren. Dat vind ik dan wel weer klasse, niet je eigen albums op blijven hemelen als je weet dat het niet geweldig is.
quote:Is ook weer zo, net als Junkie XL nooit meer zulk gaaf werk zal leveren als ie toendertijd met Rudeboy deed.Op zondag 17 juli 2005 14:29 schreef Summoner het volgende:
Maar in alle eerlijkheid valt het ook niet mee om zo'n plaat op te volgen.
quote:De lengte van de nummers van Justice, is wel met opzet gedaan, ze wilden op dat album gewoon meer langere stukken hebben.Op zondag 17 juli 2005 14:49 schreef Kill_em_all het volgende:
[..]
Als ze het voor het geld hadden gedaan (niet dat dat hoeft want ze hebben toch al geld zat) dan hadden ze wel een 2e master of puppets gemaakt.
[..]
Justice is expres zo opgenomen toch? maar volgens mij is black album technisch het beste album.
Load en Reload hadden als je de beste nummers van elk album had genomen 1 redelijk album kunnen maken maar los is het eigelijk niks omdat elk album maar een paar goede nummers heeft (en dat zijn zelfs geen toppers terwijl elk ander metallica album constant kwaliteit is). Gelukkig zijn ze nog wel zo eerlijk om zelf ook toe te geven dat het nou niet bepaald goede albums waren. Dat vind ik dan wel weer klasse, niet je eigen albums op blijven hemelen als je weet dat het niet geweldig is.
Het album is helaas niet meer op cd verkrijgbaar en dat is vreemd daar de laatste tijd veel op cd verschijnt van the captain. Geinige live opname, boxsets en ga zo maar door.
Lick my decals is minstens zo extreem als Trout mask replica. Edoch, lick my decals vind ik stukken beter! Veel meer gebalenceerd en het beslaat ook gewoon twee kanten (op lp) ipv vier. Trout mask is op een gegeven moment ontzettend vermoeiend en moet ik echt in twee sessies horen. Bij lick my decals zet ik het vaker nog op repeat. Ik vind het album dus mislukt omdat deze niet op cd meer te verkrijgen is. Zonde!
quote:Niet zo vreemd als je bedenkt dat de rechten in handen zijn van 'onze vrienden' de Zappa Family Trust, en die kunnen (in mijn ogen) nu eenmaal weinig goed doen. Vreemd genoeg is de LP wel makkelijk te krijgen, denk dat iemand er een bootleg van heeft geperst of zo.Op zondag 17 juli 2005 15:03 schreef TheGrandWazoo het volgende:
Het album is helaas niet meer op cd verkrijgbaar en dat is vreemd daar de laatste tijd veel op cd verschijnt van the captain. Geinige live opname, boxsets en ga zo maar door.
Ik blijf nog even in het Zappa kamp want Frank bracht eind jaren 80 veel van zijn albums uit op cd. Echter, Zappa was een extreme perfectionist en bleef dus sleutelen aan zijn platen. Nummers werden ingekort of gingen juist in de verlening. Dát is op zich niet eens zo'n ramp maar wat ik wel kwalijk vind, is dat hij We're only in it for the money en Ruben and the Jets compleet opnieuw heeft laten inspelen omdat de kwaliteit van de originele banden zogenaamd niet goed meer waren. Onzin, hij lag op dat moment overhoop met zijn ex-bandleden die een eigen groep waren begonnen. Die band (The Grandmothers) speelde nummers van Zappa en dat zat hem toen niet lekker. Naderhand is Money wel in de originele versie uitgebracht maar Ruben bevat nog steeds de vocalen uit de jaren zestig en het drumwerk uit de jaren 80. Klinkt (in mijn optiek) helemaal niet!
Ik hoop dan ook dat ze het origineel gewoon, net als money, uit gaan brengen.
Het idee erachter was leuk, maar de uitvoering laat te wensen over. Bij sommige tracks als Nothing else matters werkte de combo van klassiek en rock een klein beetje maar anderen verzuipen weer in een stroperige laag bombastisch geweld. Bij dit album is men er iig niet in geslaagd om beide werelden bij elkaar te brengen zoals de band waarschijnlijk voor ogen had.
Dit album is me zeer dierbaar, leuke herinneringen aan. Bijvoorbeeld voor het eerst enorm stoned en dronk worden terwijl Rick Wright een solo op zijn orgel ten beste geeft. Ik vind het studio album werkelijk meesterlijk! Een prima poging tot avant-garde.
Wat is er dan mislukt? Wel, het tweede album. Hier staan wat live tracks op die op zich heel erg mooi zijn maar wat gewoon buiten het 'project' valt. Ik vind het totaal niet aansluiten op het studio album en staat daarom wat lelijk. Ze hadden het eigenlijk gewoon apart moeten uitbrengen.
Atom Heart Mother. Ook van Pink Floyd. Schitterend album met als hoogtepunt het titelnummer en Fat old sun. Maar o zo jammer van Alan's psychedelic breakfast. Flauw en gewoon niet goed imho. Gelukkig is het wel de laatste track van het album maar ik zet het dan wel meteen af.
Ummugumma :
Schitterende hoes overigens!
Niet zo'n schitterende hoes.
quote:Teveel controle van Metallica op Michael Kamen (die wat mij betreft heel behoorlijk kon orchestreren) waardoor het orkest continu tweede partij kan spelen bij Metallica. Dit zorgt ervoor dat het album op de meeste plaatsen niet geloofwaardiger klinkt dan de gemiddelde strijkerpartij op een jaren '80 hair metal power ballad waar de band zonder enig rekening te houden met de achtergrond overheen speelt. Een gemiste kans inderdaad.Op zondag 17 juli 2005 15:38 schreef Beathoven het volgende:
Metallica - S&M
[afbeelding]
Het idee erachter was leuk, maar de uitvoering laat te wensen over. Bij sommige tracks als Nothing else matters werkte de combo van klassiek en rock een klein beetje maar anderen verzuipen weer in een stroperige laag bombastisch geweld. Bij dit album is men er iig niet in geslaagd om beide werelden bij elkaar te brengen zoals de band waarschijnlijk voor ogen had.
Ondanks dat ook dat album niet zonder fouten is, is Deep Purple's Concerto for Group and Orchestra wat mij betreft een veel beter voorbeeld hoe een dergelijke fusie zou moeten werken.
quote:Ik denk er precies omgekeerd over.. een uitstekende liveplaat, en als bonus krijg je er nog een fraai dienblad met experimenteel bedoeld gepruts bij. Nou ja, die Gilmour-nummers zijn nog wel te pruimen.Op zondag 17 juli 2005 15:51 schreef TheGrandWazoo het volgende:
UmmaGumma van Pink Floyd.
Dit album is me zeer dierbaar, leuke herinneringen aan. Bijvoorbeeld voor het eerst enorm stoned en dronk worden terwijl Rick Wright een solo op zijn orgel ten beste geeft. Ik vind het studio album werkelijk meesterlijk! Een prima poging tot avant-garde.
Wat is er dan mislukt? Wel, het tweede album. Hier staan wat live tracks op die op zich heel erg mooi zijn maar wat gewoon buiten het 'project' valt. Ik vind het totaal niet aansluiten op het studio album en staat daarom wat lelijk. Ze hadden het eigenlijk gewoon apart moeten uitbrengen.
Als kant 1 van Meddle wat was ingekort dan was het ook een veel betere plaat geworden.
One of these days en Echoes zijn topnummers, maar wat er tussen zit haalt dat nivo absoluut niet.
quote:Misschien komt dat omdat ik van 1982 ben en die ontwikkeling niet meegemaakt heb! Het klinkt mij namelijk nog behoorlijk vernieuwend in de oren!Op zondag 17 juli 2005 17:31 schreef fripper het volgende:
Ja, dat experimentele gefreubel van Floyd is wel leuk , maar ook wel een beetje gedateerd.
Maar in 82 had ik hem wel in de kast staan.Ik vind het nog steeds wel leuk om te horen overigens, maar er zijn dingen van Pink Floyd die ik veel vaker draai.
Na twee sublieme voorproefjes van die plaat, firestarter en breathe, kwam het eindproduct uiteindelijk over als een magere onsamenhangende koek. De kaarten zijn teveel gezet op het maken van nog wat punk-dance crossovers (met die slechte cover van dat l7 nummer), terwijl hun vorige werk zich juist excelleerde in veelzijdigheid.
Ik vind albums zoals always outnumered, never outgunned mislukte albums, lang niks uitgebracht, iedereen verwacht er wat van en dan *bam* zeer middelmatig werkje.
quote:Nee.... maar als ik nu terug kijk, is hetwel een enorm overschat album. Tuurlijk moet je het ook in het juiste tijds-perspectief zien, maar met een paar veranderingen en een wat rauwere sound had Nevermind net als In Utero wel in m'n album top 100 aller tijden gestaan.Op zondag 17 juli 2005 13:57 schreef Zanderrr het volgende:
Ik vind Nevermind toch geen 'mislukt' album, moet ik zeggen. Dacht je er ook zo over toen 'ie net uit was?
En met mislukt bedoel ik natuurlijk niet commerciëel geen succes.
Ook niet dat het een echt 100% mislukt album is, ( evenals het gewoon supergoede From a Basement ) maar in beide albums had mijns inziens zoveel meer gezeten...Wat voor mij persoonlijk een plaat is die hier genoemd kan worden is Any Minute Now van Soulwax. Daar wacht je dan jaren op, krijg je halfgare electro en weet ik veel meer wat voor geneuzel, waar je juist songs in de lijn van Much Against Everyone's Advice verwacht.
En wat te denken van PJ Harveys laatste, Uh Huh Her. Polly ging terug naar haar roots, heette dat, maar nam wel de goede dingen van haar andere werk mee. Ik heb het niet gehoord, eerlijk gezegd.
quote:Zie m'n eerste zin.Op zondag 17 juli 2005 18:40 schreef methodmich het volgende:
From A Basement On The Hill mag je niet noemen, vind ik. Dat is geen album zoals de artiest het heeft bedoeld. Bij Nirvana kan je de heren er zelf voor verantwoordelijk houden, Elliott had wellicht nog heel andere accenten willen leggen. Overigens beviel een nummer als King's Crossing mij toch wel heel erg...
quote:Any Minute Now is inderdaad een goede, ook veel te strak en overgeproduceerd...Wat voor mij persoonlijk een plaat is die hier genoemd kan worden is Any Minute Now van Soulwax. Daar wacht je dan jaren op, krijg je halfgare electro en weet ik veel meer wat voor geneuzel, waar je juist songs in de lijn van Much Against Everyone's Advice verwacht.
quote:Ik zal wel een van de weinigen zijn maar ik vond AONO een ijzersterke plaat die op een paar vergelijkbare geluidjes niet met eerder werk moet worden vergeleken. Ik heb er wel eens een stuk over geschreven waarin ik het vergelijk met een grote heldentoch door de hel. NIet alle nummers zijn even sterk inderdaad maar het geheel is een vernietigende brok energie die een zeer aparte sfeer neerzet.Op zondag 17 juli 2005 14:22 schreef Summoner het volgende:
Prodigy - Always Outnumbered, Never Outgunned
[afbeelding]
Na zeven jaar kwam Liam Howlett met een zeer magere plaat, die weliswaar een aantal leuke nummers kent, maar die in z'n geheel erg by-the-numbers klinkt, en daarmee de indruk achterlaat dat Howlett zo'n beetje creatief bankroet is.
Maargoed albums die ik wat dat betreft tegenvallers vond
Paul Oakenfold - Bunkka
Paul nodigt een hele batterie gasten uit waaronder Nelly Furtado, Tricky en Crazy Town. De tracks zijn veelzijdige en single Southern Sun is prachtig. Toch is Bunkka helaas een stuk kitsch van de 1e orde geworden Het klinkt te geforceerd, te gekopieerd van anderen, te weinig overtuigend.
Daft Punk - Human after all
Aangezien Daft Punk zo'n beetje de grootste vernieuwers van housemuziek van de 2e helft van de jaren 90 en het begin van het millenium waren verwacht je wel wat. Maar dt album viel niet eens tegen. Het was gewoon ronduit ruk. Het tweetal klinkt erg ongemotiveerd en gooit er ontzettend met de pet naar. Jammer.
[ Bericht 1% gewijzigd door Hexagon op 17-07-2005 18:55:06 ]
quote:Wat is dat toch met dat gebash van Floyd-fans op Alan's psychedelic breakfast?!?!? Ik vind dat juist zo'n meesterlijk stuk. Alles wat PF zo goed maakt komt er in terug: mooie én aparte muziek, rariteiten, humor. Een van mijn favoriete stukken van de band. Welke andere band zou het lef hebben om door dat akoestische middengedeelte een etende, smakkende vent te mixen?Op zondag 17 juli 2005 15:51 schreef TheGrandWazoo het volgende:
Atom Heart Mother. Ook van Pink Floyd. Schitterend album met als hoogtepunt het titelnummer en Fat old sun. Maar o zo jammer van Alan's psychedelic breakfast. Flauw en gewoon niet goed imho. Gelukkig is het wel de laatste track van het album maar ik zet het dan wel meteen af.
Het titelstuk vind ik overigens ook geweldig, waardoor het 1 van mijn favorieten is. Dus juist een geslaagd topalbum.
Wel een goed voorbeeld van Pink Floyd vind ik The Wall. Geweldig concept, maar muzikaal matig.
quote:Liam had gezegd dat Fat of the Land gemaakt is met live shows in het achterhoofd en met always outnumbered wilde hij weer een echt studio album afleveren..ik denk dat hij in dat opzichwel geslaagd isOp zondag 17 juli 2005 14:29 schreef Summoner het volgende:
Maar in alle eerlijkheid valt het ook niet mee om zo'n plaat op te volgen.
quote:Bij Trans Siberian Orchestra vind ik de combinatie ook werken, daar is het een prima mix. Maar dat komt misschien ook omdat het allemaal studio albums zijn waarbij de balans beter opgezocht is.Op zondag 17 juli 2005 15:56 schreef Litpho het volgende:
[..]
Ondanks dat ook dat album niet zonder fouten is, is Deep Purple's Concerto for Group and Orchestra wat mij betreft een veel beter voorbeeld hoe een dergelijke fusie zou moeten werken.
quote:Wat denk ik ook wel zo is is dat The Prodigy met Fat of the land een nieuw publiek heeft gekregen. Het pop/rock publiek begin The Prodigy goed te vinden. Vraag een rockliefhebber wat het beste Prodigy-album is en hij zal Fat of the land zeggen. Vraag het een danceliefhebber en hij zegt in de meeste gevallen Music for the Jilted generation. En ook The Experience zal dan vaker genoemd worden als FOTL.Op zondag 17 juli 2005 20:15 schreef InsaneM666 het volgende:
[..]
Liam had gezegd dat Fat of the Land gemaakt is met live shows in het achterhoofd en met always outnumbered wilde hij weer een echt studio album afleveren..ik denk dat hij in dat opzichwel geslaagd is
Met AONO zijn ze met hun sound zich toch weer wat meer naar de eisen van het dancepubliek gaan richten. Waardoor het publiek wat ze bij FOTL erbij kregen ze nu weer laat vallen. NIet dat het Liam kan schelen aangezien die het toch niet meer voor de centen hoeft te doen.
quote:Ik vind FOTL dus eigenlijk nogal tegenvallen, en ik was toen zeker meer overtuigd rockliefhebber. Music for the jilted generation is dus écht een topalbum wat op geen enkel vlak is te verbeteren!!Op zondag 17 juli 2005 20:28 schreef Hexagon het volgende:
[..]
Wat denk ik ook wel zo is is dat The Prodigy met Fat of the land een nieuw publiek heeft gekregen. Het pop/rock publiek begin The Prodigy goed te vinden. Vraag een rockliefhebber wat het beste Prodigy-album is en hij zal Fat of the land zeggen. Vraag het een danceliefhebber en hij zegt in de meeste gevallen Music for the Jilted generation. En ook The Experience zal dan vaker genoemd worden als FOTL.
Doordat FOTL mij nogal heeft teleurgesteld en het ook steeds meer op een truukjesparade begon te lijken hoef ik die laatste plaat eerlijk gezegd niet eens meer te horen. Die 2 videoclips totnutoe zeggen me al genoeg
Te kort, teveel nummers die langer konden dan 2 minuten en teveel nummers die live haast onmogelijk zijn om te spelen door het geremix enzo.
quote:Het is gewoon een rukalbum. Saaie, eentonige nummers die oneindig worden gelooped, vooral de opener Spitfire getuigd hiervan. Alleen Hotride en Medusa's Path zijn een beetje te pruimen, de rest is gewoon Prodigy-onwaardig. Iemand riep 'creatief bankroet' en daar ben ik het wel mee eens. Dat was ook al duidelijk toen ze notabene een sample van Firestarter (hun grootste hit?) gebruikten in Baby Got A Temper! Muzikale armoede heet dat.Op zondag 17 juli 2005 18:49 schreef Hexagon het volgende:
[..]
Ik zal wel een van de weinigen zijn maar ik vond AONO een ijzersterke plaat die op een paar vergelijkbare geluidjes niet met eerder werk moet worden vergeleken. Ik heb er wel eens een stuk over geschreven waarin ik het vergelijk met een grote heldentoch door de hel. NIet alle nummers zijn even sterk inderdaad maar het geheel is een vernietigende brok energie die een zeer aparte sfeer neerzet.
quote:En hier ben ik het wel mee eens. Luie flikkers zijn het! Een instelling van: 'het publiek slikt het toch wel!' gaat er niet in bij mij. Het klinkt gewoon als een onaffe demo CD.Daft Punk - Human after all
Aangezien Daft Punk zo'n beetje de grootste vernieuwers van housemuziek van de 2e helft van de jaren 90 en het begin van het millenium waren verwacht je wel wat. Maar dt album viel niet eens tegen. Het was gewoon ronduit ruk. Het tweetal klinkt erg ongemotiveerd en gooit er ontzettend met de pet naar. Jammer.
. Pure albumvulling rond de 2 hitjes die ze gehad hebben. Alleen hun album Discovery vond ik wel te pruimen. De naam Daft Punk ontlenen ze btw aan een review waarin stond dat het werk 'a piece of daft punk' (rotzooi) was.
maar om daar nu trots op te zijn
quote:Daar heb je wel gelijk in, maar Songs for the Deaf vind ik onderandere doormiddel van die radio stukjes dan wel weer leuk in elkaar zeten, ook al is het geluid daar ook niet rauw. Lullabies is weer een album wat meer op de "gewone" albums lijkt en daarvoor vind ik het geluid gewoon te overproduced.Op zondag 17 juli 2005 14:07 schreef Summoner het volgende:
[..]
"Lullabies to Paralyze" is overgeproduceerd, niet rauw en stoffig genoeg, maar je trekt "Songs For the Deaf" wel? Vanaf "Rated R" hebben ze al een gelikte productie, en dan vooral "Songs For the Deaf".
quote:Gelukkig een geval van smaak, ik vind Homework juist een heerlijke plaat.Op maandag 18 juli 2005 02:23 schreef Beathoven het volgende:
Ik vond Homework anders ook een behoorlijk saaie plaat, met tracks als 'teachers' en 'oh yeah'
quote:Wat een onzin Pfaf, het album is hooguit gedateerd tegenwoordig, maar niet overschat. Nirvana was misschien een wat onverwachte 'winnaar' uit de grunge-scene, vele bandjes gingen Nirvana vooraf, maar dat maakt de plaat nog niet overschat.Op zondag 17 juli 2005 18:35 schreef pfaf het volgende:
[..]
Nee.... maar als ik nu terug kijk, is hetwel een enorm overschat album. Tuurlijk moet je het ook in het juiste tijds-perspectief zien, maar met een paar veranderingen en een wat rauwere sound had Nevermind net als In Utero wel in m'n album top 100 aller tijden gestaan.
Nirvana heeft samen met een heleboel bandjes de weg vrij gemaakt voor indiependant labels/bandjes, of tenminste laten zien dat het mogelijk is ver te komen. Ze zaten natuurlijk op een gegeven moment wel bij een Major. En die plaat hoort daar bij, het was heel erg een plaat van het moment, en dus daarom gedateerd, maar de plaat overschat noemen is echt onzin.
quote:Kom op Z, het album staat steevast hoog in lijstjes met albums top 100, wat het voor mij althans, zeker niet verdiend, ergo: overschat. En tuurlijk heb je de maatschappelijke impact van Nirvana / Nevermind, wat voor mij niets afdoet aan het feit dat het niet tot de beste albums ooit hoort, waar het zeker wel eens tussen geplaatst wordt...Op maandag 18 juli 2005 09:16 schreef Z het volgende:
[..]
Wat een onzin Pfaf, het album is hooguit gedateerd tegenwoordig, maar niet overschat. Nirvana was misschien een wat onverwachte 'winnaar' uit de grunge-scene, vele bandjes gingen Nirvana vooraf, maar dat maakt de plaat nog niet overschat.
Nirvana heeft samen met een heleboel bandjes de weg vrij gemaakt voor indiependant labels/bandjes, of tenminste laten zien dat het mogelijk is ver te komen. Ze zaten natuurlijk op een gegeven moment wel bij een Major. En die plaat hoort daar bij, het was heel erg een plaat van het moment, en dus daarom gedateerd, maar de plaat overschat noemen is echt onzin.
quote:Lees eens terug.Op maandag 18 juli 2005 10:46 schreef Z het volgende:
"Niet tot de beste albums ooit" is toch niet meteen een mislukt album? Maar goed we praten een beetje langs elkaar heen, jij hebt het over de muziek, ik over de impact. Ik ben het in ieder geval niet me je eens wat betreft Nirvana. Ik draai het album overigens nooit meer, in tegestelling tot Bleach, die draai ik nog wel eens, dat is muziekaal een beter album vind ik. Maar ook dat maakt Nevermind niet overschat
Daar zeg ik al dat ik "mislukte potentiele topalbums" bedoeld had als albums die met kleine veranderingen topalbums waren geworden, niet compleet mislukte albums, want dat zijn Nevermind en From a Basement... niet, er had alleen meer ingezeten. En ook ik draai Bleach en In Utero nog en Nevermind niet, maar als ik dat tegen m'n vrienden zeg ben ik gelijk weer die Indie-snob, omdat iedereen toch weet dat Nevermind vele malen beter is dan die anderen...
quote:Tegen mij kan je dat wel zeggen hoor.Op maandag 18 juli 2005 10:50 schreef pfaf het volgende:
[..]
En ook ik draai Bleach en In Utero nog en Nevermind niet, maar als ik dat tegen m'n vrienden zeg ben ik gelijk weer die Indie-snob, omdat iedereen toch weet dat Nevermind vele malen beter is dan die anderen...
quote:
Dat weet ik toch...En nu weer on topic.
quote:Mwa ik vind Homework ook echt een topalbum. Het is wel een opvallend grote hype geweest want heel toegankelijk is het eigenlijk niet. Maar het zit hem vooral in het feit dat Daft Punk met vrij eenvoudige producties enorm leuke dingen. Teachers is alleen om de tekst (opsomming van idolen) al cool. Burnin heeft die onvergetelijke baslijn en dat stuwende snerpgeluid. Phoenix heeft die lekkere rollende bassline over de vreemdsoortige housemelodie. Alive is gewoon handjes in de lucht.Op maandag 18 juli 2005 02:23 schreef Beathoven het volgende:
Ik vond Homework anders ook een behoorlijk saaie plaat, met tracks als 'teachers' en 'oh yeah'
De naam Daft Punk ontlenen ze btw aan een review waarin stond dat het werk 'a piece of daft punk' (rotzooi) was.
maar om daar nu trots op te zijn
quote:dan heb ik in mijn platenkast veel in aanzet briljante albums staan....Daar zeg ik al dat ik "mislukte potentiele topalbums" bedoeld had als albums die met kleine veranderingen topalbums waren geworden, niet compleet mislukte albums, want dat zijn Nevermind en From a Basement... niet, er had alleen meer ingezeten
quote:ik vond 'm vooral erg vlak, langdradig en moeilijk om er doorheen te komen met die oneindig lijkende loops. Misschien is het wel niet mijn smaak maar bij Discovery had ik dat idee niet, daar zat imho een stuk meer variatie inOp maandag 18 juli 2005 18:32 schreef Hexagon het volgende:
[..]
Mwa ik vind Homework ook echt een topalbum. Het is wel een opvallend grote hype geweest want heel toegankelijk is het eigenlijk niet. Maar het zit hem vooral in het feit dat Daft Punk met vrij eenvoudige producties enorm leuke dingen. Teachers is alleen om de tekst (opsomming van idolen) al cool. Burnin heeft die onvergetelijke baslijn en dat stuwende snerpgeluid. Phoenix heeft die lekkere rollende bassline over de vreemdsoortige housemelodie. Alive is gewoon handjes in de lucht.
Ook Ten van Pearl Jam kon me indertijd niet zo bekoren. Iets is helemaal fout me de productie. Ik weet niet wat, maar iets klopt gewoon niet.
Een goed voorbeeld van een album dat met een aantal kleine aanpassingen een topalbum zou zijn geweest is "In A Bar Under The Sea" van dEUS. Ik denk dat het een veel betere plaat had kunnen zijn als er bijvoorbeeld drie, vier nummers af waren gevallen. Zonder aan eclectisme in te boeten zou het album met een aantal kleine wijzigingen meer een geheel vormen en niet, zoals nu het geval is, een wat onsamenhangend document van een band in een creatief zeer productieve periode.
quote:Hadden ze destijds de 'Mother Love Bone' invloed uit Pearl Jam weggelaten dan hadden ze met Ten een wereldalbum gemaakt.Op maandag 18 juli 2005 21:55 schreef Ulx het volgende:
Ook Ten van Pearl Jam kon me indertijd niet zo bekoren. Iets is helemaal fout me de productie. Ik weet niet wat, maar iets klopt gewoon niet.
quote:En dan toch al het op één na beste album uit de geschiedenis!Op dinsdag 19 juli 2005 11:51 schreef DaisyDuke het volgende:
Een goed voorbeeld van een album dat met een aantal kleine aanpassingen een topalbum zou zijn geweest is "In A Bar Under The Sea" van dEUS. Ik denk dat het een veel betere plaat had kunnen zijn als er bijvoorbeeld drie, vier nummers af waren gevallen. Zonder aan eclectisme in te boeten zou het album met een aantal kleine wijzigingen meer een geheel vormen en niet, zoals nu het geval is, een wat onsamenhangend document van een band in een creatief zeer productieve periode.
quote:Maar Forever Changes was al geniaal, dus vooruit.Op woensdag 20 juli 2005 05:55 schreef Ulx het volgende:
Had Arthur Lee de complete kant B van Da Capo vervangen door iets anders dan het stomvervelende 20 minuten durende bluesjamgefröbel wat er nu op staat was dit album van Love waarschijnlijk geniaal geweest
quote:En je wilde dit toch even noemen, ook al heeft het voor de rest niks met het topic te maken?Op woensdag 20 juli 2005 15:32 schreef Tranceptor het volgende:
Damien Rice - O was wellicht nog genialer geweest zonder Cheers Darlin' al is het nu ook al een tijdloos juweeltje, wat mij betreft één van de beste singer/songwriteralbums van de laatste 10 jaar.
quote:Dat is dus een mislukt potentieel topalbum in zekere zin, door die draak int midden.Op woensdag 20 juli 2005 15:54 schreef Forumschorem het volgende:
[..]
En je wilde dit toch even noemen, ook al heeft het voor de rest niks met het topic te maken?
quote:Forever Changes is inderdaad geniaal. Dat was trouwens album nummer drie van Love. Da Capo was hun tweede.Op woensdag 20 juli 2005 15:09 schreef methodmich het volgende:
[..]
Maar Forever Changes was al geniaal, dus vooruit.
als de productie iets beter was gewees was het een top album
Veel nieuwe albums die nu uitkomen zijn qua mastering helemaal vernaggelt om het zo hard mogelijk te laten klinken. Bijv Rythem and Gangsta van Snoop Dogg.
Nu vroeg ik me af of jullie hier aan storen of daar niet echt op letten. Als je die liedjes op de radio of TV hoort valt het niet zo op maar CDtje thuis dus wel.
quote:Dat is al zo voor wat betreft mainstreamalbums sinds al minstens vroeg jaren '90. Helemaal platcomprimeren die hap, dynamiek is voor mietjes. Toondove eikelsOp vrijdag 5 augustus 2005 14:08 schreef fuse01v het volgende:
Om maar even aan te haken.
Veel nieuwe albums die nu uitkomen zijn qua mastering helemaal vernaggelt om het zo hard mogelijk te laten klinken. Bijv Rythem and Gangsta van Snoop Dogg.
Nu vroeg ik me af of jullie hier aan storen of daar niet echt op letten. Als je die liedjes op de radio of TV hoort valt het niet zo op maar CDtje thuis dus wel.
.[ Bericht 2% gewijzigd door Litpho op 05-08-2005 14:18:01 ]
Hoewel een uitstekend album, is het niet de tijdloze klassieker zoals hun debuutalbum Leftism. Gemengde gevoelens zeg maar.
Brainwashed van George Harrison
Het laatste album van George. Hij heeft 't helaas nooit kunnen afmaken, dus dat heeft Jeff Lynne voor 'm gedaan.
Erg jammer, want Lynne maakt van iedere plaat die hij produceert een levenloos geheel. Vreselijk gelikt en fantasieloos, zonder dynamiek of rauwe kantjes.
De nummers zijn fantastisch goed, en met een levendigere productie was dit ongetwijfeld één van Harrison's beste soloplaten geweest, wat mij betreft.