MUZ Muziek
Het forum voor 's werelds enige universele hobby! Snaren of toetsen, vinyl of cd, eendagsvlieg of rasartiest, op de radio of op een festival! Hier kun je al je ongebreideld enthousiasme, maar ook je weldoordachte kritische noten kwijt over muziek
Zie m'n eerste zin.quote:Op zondag 17 juli 2005 18:40 schreef methodmich het volgende:
From A Basement On The Hill mag je niet noemen, vind ik. Dat is geen album zoals de artiest het heeft bedoeld. Bij Nirvana kan je de heren er zelf voor verantwoordelijk houden, Elliott had wellicht nog heel andere accenten willen leggen. Overigens beviel een nummer als King's Crossing mij toch wel heel erg...
Any Minute Now is inderdaad een goede, ook veel te strak en overgeproduceerd...quote:Wat voor mij persoonlijk een plaat is die hier genoemd kan worden is Any Minute Now van Soulwax. Daar wacht je dan jaren op, krijg je halfgare electro en weet ik veel meer wat voor geneuzel, waar je juist songs in de lijn van Much Against Everyone's Advice verwacht.
Ik zal wel een van de weinigen zijn maar ik vond AONO een ijzersterke plaat die op een paar vergelijkbare geluidjes niet met eerder werk moet worden vergeleken. Ik heb er wel eens een stuk over geschreven waarin ik het vergelijk met een grote heldentoch door de hel. NIet alle nummers zijn even sterk inderdaad maar het geheel is een vernietigende brok energie die een zeer aparte sfeer neerzet.quote:Op zondag 17 juli 2005 14:22 schreef Summoner het volgende:
Prodigy - Always Outnumbered, Never Outgunned
[afbeelding]
Na zeven jaar kwam Liam Howlett met een zeer magere plaat, die weliswaar een aantal leuke nummers kent, maar die in z'n geheel erg by-the-numbers klinkt, en daarmee de indruk achterlaat dat Howlett zo'n beetje creatief bankroet is.
Maargoed albums die ik wat dat betreft tegenvallers vond
Paul Oakenfold - Bunkka
Paul nodigt een hele batterie gasten uit waaronder Nelly Furtado, Tricky en Crazy Town. De tracks zijn veelzijdige en single Southern Sun is prachtig. Toch is Bunkka helaas een stuk kitsch van de 1e orde geworden Het klinkt te geforceerd, te gekopieerd van anderen, te weinig overtuigend.
Daft Punk - Human after all
Aangezien Daft Punk zo'n beetje de grootste vernieuwers van housemuziek van de 2e helft van de jaren 90 en het begin van het millenium waren verwacht je wel wat. Maar dt album viel niet eens tegen. Het was gewoon ronduit ruk. Het tweetal klinkt erg ongemotiveerd en gooit er ontzettend met de pet naar. Jammer.
[ Bericht 1% gewijzigd door Hexagon op 17-07-2005 18:55:06 ]
Wat is dat toch met dat gebash van Floyd-fans op Alan's psychedelic breakfast?!?!? Ik vind dat juist zo'n meesterlijk stuk. Alles wat PF zo goed maakt komt er in terug: mooie én aparte muziek, rariteiten, humor. Een van mijn favoriete stukken van de band. Welke andere band zou het lef hebben om door dat akoestische middengedeelte een etende, smakkende vent te mixen?quote:Op zondag 17 juli 2005 15:51 schreef TheGrandWazoo het volgende:
Atom Heart Mother. Ook van Pink Floyd. Schitterend album met als hoogtepunt het titelnummer en Fat old sun. Maar o zo jammer van Alan's psychedelic breakfast. Flauw en gewoon niet goed imho. Gelukkig is het wel de laatste track van het album maar ik zet het dan wel meteen af.
Het titelstuk vind ik overigens ook geweldig, waardoor het 1 van mijn favorieten is. Dus juist een geslaagd topalbum.
Wel een goed voorbeeld van Pink Floyd vind ik The Wall. Geweldig concept, maar muzikaal matig.
Liam had gezegd dat Fat of the Land gemaakt is met live shows in het achterhoofd en met always outnumbered wilde hij weer een echt studio album afleveren..ik denk dat hij in dat opzichwel geslaagd isquote:Op zondag 17 juli 2005 14:29 schreef Summoner het volgende:
Maar in alle eerlijkheid valt het ook niet mee om zo'n plaat op te volgen.
Bij Trans Siberian Orchestra vind ik de combinatie ook werken, daar is het een prima mix. Maar dat komt misschien ook omdat het allemaal studio albums zijn waarbij de balans beter opgezocht is.quote:Op zondag 17 juli 2005 15:56 schreef Litpho het volgende:
[..]
Ondanks dat ook dat album niet zonder fouten is, is Deep Purple's Concerto for Group and Orchestra wat mij betreft een veel beter voorbeeld hoe een dergelijke fusie zou moeten werken.
Wat denk ik ook wel zo is is dat The Prodigy met Fat of the land een nieuw publiek heeft gekregen. Het pop/rock publiek begin The Prodigy goed te vinden. Vraag een rockliefhebber wat het beste Prodigy-album is en hij zal Fat of the land zeggen. Vraag het een danceliefhebber en hij zegt in de meeste gevallen Music for the Jilted generation. En ook The Experience zal dan vaker genoemd worden als FOTL.quote:Op zondag 17 juli 2005 20:15 schreef InsaneM666 het volgende:
[..]
Liam had gezegd dat Fat of the Land gemaakt is met live shows in het achterhoofd en met always outnumbered wilde hij weer een echt studio album afleveren..ik denk dat hij in dat opzichwel geslaagd is
Met AONO zijn ze met hun sound zich toch weer wat meer naar de eisen van het dancepubliek gaan richten. Waardoor het publiek wat ze bij FOTL erbij kregen ze nu weer laat vallen. NIet dat het Liam kan schelen aangezien die het toch niet meer voor de centen hoeft te doen.
Ik vind FOTL dus eigenlijk nogal tegenvallen, en ik was toen zeker meer overtuigd rockliefhebber. Music for the jilted generation is dus écht een topalbum wat op geen enkel vlak is te verbeteren!!quote:Op zondag 17 juli 2005 20:28 schreef Hexagon het volgende:
[..]
Wat denk ik ook wel zo is is dat The Prodigy met Fat of the land een nieuw publiek heeft gekregen. Het pop/rock publiek begin The Prodigy goed te vinden. Vraag een rockliefhebber wat het beste Prodigy-album is en hij zal Fat of the land zeggen. Vraag het een danceliefhebber en hij zegt in de meeste gevallen Music for the Jilted generation. En ook The Experience zal dan vaker genoemd worden als FOTL.
Doordat FOTL mij nogal heeft teleurgesteld en het ook steeds meer op een truukjesparade begon te lijken hoef ik die laatste plaat eerlijk gezegd niet eens meer te horen. Die 2 videoclips totnutoe zeggen me al genoeg
Domheid is de geestelijk vader van arrogantie
Linkin Park- Meteora
Te kort, teveel nummers die langer konden dan 2 minuten en teveel nummers die live haast onmogelijk zijn om te spelen door het geremix enzo.
Te kort, teveel nummers die langer konden dan 2 minuten en teveel nummers die live haast onmogelijk zijn om te spelen door het geremix enzo.
Hooverphonics 'A New Sterephonic Sound Spectaculair' is qua nummers niet mislukt, maar wel door de mastering van de tracks. Dat had een stuk beter kunnen gebeuren.
Het is gewoon een rukalbum. Saaie, eentonige nummers die oneindig worden gelooped, vooral de opener Spitfire getuigd hiervan. Alleen Hotride en Medusa's Path zijn een beetje te pruimen, de rest is gewoon Prodigy-onwaardig. Iemand riep 'creatief bankroet' en daar ben ik het wel mee eens. Dat was ook al duidelijk toen ze notabene een sample van Firestarter (hun grootste hit?) gebruikten in Baby Got A Temper! Muzikale armoede heet dat.quote:Op zondag 17 juli 2005 18:49 schreef Hexagon het volgende:
[..]
Ik zal wel een van de weinigen zijn maar ik vond AONO een ijzersterke plaat die op een paar vergelijkbare geluidjes niet met eerder werk moet worden vergeleken. Ik heb er wel eens een stuk over geschreven waarin ik het vergelijk met een grote heldentoch door de hel. NIet alle nummers zijn even sterk inderdaad maar het geheel is een vernietigende brok energie die een zeer aparte sfeer neerzet.
En hier ben ik het wel mee eens. Luie flikkers zijn het! Een instelling van: 'het publiek slikt het toch wel!' gaat er niet in bij mij. Het klinkt gewoon als een onaffe demo CD.quote:Daft Punk - Human after all
Aangezien Daft Punk zo'n beetje de grootste vernieuwers van housemuziek van de 2e helft van de jaren 90 en het begin van het millenium waren verwacht je wel wat. Maar dt album viel niet eens tegen. Het was gewoon ronduit ruk. Het tweetal klinkt erg ongemotiveerd en gooit er ontzettend met de pet naar. Jammer.
weg
Ik vond Homework anders ook een behoorlijk saaie plaat, met tracks als 'teachers' en 'oh yeah' . Pure albumvulling rond de 2 hitjes die ze gehad hebben. Alleen hun album Discovery vond ik wel te pruimen.
De naam Daft Punk ontlenen ze btw aan een review waarin stond dat het werk 'a piece of daft punk' (rotzooi) was.
maar om daar nu trots op te zijn
. Pure albumvulling rond de 2 hitjes die ze gehad hebben. Alleen hun album Discovery vond ik wel te pruimen. De naam Daft Punk ontlenen ze btw aan een review waarin stond dat het werk 'a piece of daft punk' (rotzooi) was.
maar om daar nu trots op te zijn
Daar heb je wel gelijk in, maar Songs for the Deaf vind ik onderandere doormiddel van die radio stukjes dan wel weer leuk in elkaar zeten, ook al is het geluid daar ook niet rauw. Lullabies is weer een album wat meer op de "gewone" albums lijkt en daarvoor vind ik het geluid gewoon te overproduced.quote:Op zondag 17 juli 2005 14:07 schreef Summoner het volgende:
[..]
"Lullabies to Paralyze" is overgeproduceerd, niet rauw en stoffig genoeg, maar je trekt "Songs For the Deaf" wel? Vanaf "Rated R" hebben ze al een gelikte productie, en dan vooral "Songs For the Deaf".
Gelukkig een geval van smaak, ik vind Homework juist een heerlijke plaat.quote:Op maandag 18 juli 2005 02:23 schreef Beathoven het volgende:
Ik vond Homework anders ook een behoorlijk saaie plaat, met tracks als 'teachers' en 'oh yeah' . Pure albumvulling rond de 2 hitjes die ze gehad hebben. Alleen hun album Discovery vond ik wel te pruimen.
Wat een onzin Pfaf, het album is hooguit gedateerd tegenwoordig, maar niet overschat. Nirvana was misschien een wat onverwachte 'winnaar' uit de grunge-scene, vele bandjes gingen Nirvana vooraf, maar dat maakt de plaat nog niet overschat.quote:Op zondag 17 juli 2005 18:35 schreef pfaf het volgende:
[..]
Nee.... maar als ik nu terug kijk, is hetwel een enorm overschat album. Tuurlijk moet je het ook in het juiste tijds-perspectief zien, maar met een paar veranderingen en een wat rauwere sound had Nevermind net als In Utero wel in m'n album top 100 aller tijden gestaan.
Nirvana heeft samen met een heleboel bandjes de weg vrij gemaakt voor indiependant labels/bandjes, of tenminste laten zien dat het mogelijk is ver te komen. Ze zaten natuurlijk op een gegeven moment wel bij een Major. En die plaat hoort daar bij, het was heel erg een plaat van het moment, en dus daarom gedateerd, maar de plaat overschat noemen is echt onzin.
Aldus.
Kom op Z, het album staat steevast hoog in lijstjes met albums top 100, wat het voor mij althans, zeker niet verdiend, ergo: overschat. En tuurlijk heb je de maatschappelijke impact van Nirvana / Nevermind, wat voor mij niets afdoet aan het feit dat het niet tot de beste albums ooit hoort, waar het zeker wel eens tussen geplaatst wordt...quote:Op maandag 18 juli 2005 09:16 schreef Z het volgende:
[..]
Wat een onzin Pfaf, het album is hooguit gedateerd tegenwoordig, maar niet overschat. Nirvana was misschien een wat onverwachte 'winnaar' uit de grunge-scene, vele bandjes gingen Nirvana vooraf, maar dat maakt de plaat nog niet overschat.
Nirvana heeft samen met een heleboel bandjes de weg vrij gemaakt voor indiependant labels/bandjes, of tenminste laten zien dat het mogelijk is ver te komen. Ze zaten natuurlijk op een gegeven moment wel bij een Major. En die plaat hoort daar bij, het was heel erg een plaat van het moment, en dus daarom gedateerd, maar de plaat overschat noemen is echt onzin.
"Niet tot de beste albums ooit" is toch niet meteen een mislukt album? Maar goed we praten een beetje langs elkaar heen, jij hebt het over de muziek, ik over de impact. Ik ben het in ieder geval niet me je eens wat betreft Nirvana. Ik draai het album overigens nooit meer, in tegestelling tot Bleach, die draai ik nog wel eens, dat is muziekaal een beter album vind ik. Maar ook dat maakt Nevermind niet overschat
Aldus.
Lees eens terug. Daar zeg ik al dat ik "mislukte potentiele topalbums" bedoeld had als albums die met kleine veranderingen topalbums waren geworden, niet compleet mislukte albums, want dat zijn Nevermind en From a Basement... niet, er had alleen meer ingezeten.quote:Op maandag 18 juli 2005 10:46 schreef Z het volgende:
"Niet tot de beste albums ooit" is toch niet meteen een mislukt album? Maar goed we praten een beetje langs elkaar heen, jij hebt het over de muziek, ik over de impact. Ik ben het in ieder geval niet me je eens wat betreft Nirvana. Ik draai het album overigens nooit meer, in tegestelling tot Bleach, die draai ik nog wel eens, dat is muziekaal een beter album vind ik. Maar ook dat maakt Nevermind niet overschat
En ook ik draai Bleach en In Utero nog en Nevermind niet, maar als ik dat tegen m'n vrienden zeg ben ik gelijk weer die Indie-snob, omdat iedereen toch weet dat Nevermind vele malen beter is dan die anderen...
Tegen mij kan je dat wel zeggen hoor.quote:Op maandag 18 juli 2005 10:50 schreef pfaf het volgende:
[..]
En ook ik draai Bleach en In Utero nog en Nevermind niet, maar als ik dat tegen m'n vrienden zeg ben ik gelijk weer die Indie-snob, omdat iedereen toch weet dat Nevermind vele malen beter is dan die anderen...
Aldus.
Dat weet ik toch...
Mwa ik vind Homework ook echt een topalbum. Het is wel een opvallend grote hype geweest want heel toegankelijk is het eigenlijk niet. Maar het zit hem vooral in het feit dat Daft Punk met vrij eenvoudige producties enorm leuke dingen. Teachers is alleen om de tekst (opsomming van idolen) al cool. Burnin heeft die onvergetelijke baslijn en dat stuwende snerpgeluid. Phoenix heeft die lekkere rollende bassline over de vreemdsoortige housemelodie. Alive is gewoon handjes in de lucht.quote:Op maandag 18 juli 2005 02:23 schreef Beathoven het volgende:
Ik vond Homework anders ook een behoorlijk saaie plaat, met tracks als 'teachers' en 'oh yeah' . Pure albumvulling rond de 2 hitjes die ze gehad hebben. Alleen hun album Discovery vond ik wel te pruimen.
De naam Daft Punk ontlenen ze btw aan een review waarin stond dat het werk 'a piece of daft punk' (rotzooi) was.
maar om daar nu trots op te zijn
Overigens, pfaf, als dit het criterium is:
dan heb ik in mijn platenkast veel in aanzet briljante albums staan....quote:Daar zeg ik al dat ik "mislukte potentiele topalbums" bedoeld had als albums die met kleine veranderingen topalbums waren geworden, niet compleet mislukte albums, want dat zijn Nevermind en From a Basement... niet, er had alleen meer ingezeten
ASWH, de trots van de regio
www.thuisuiteten.nl
www.thuisuiteten.nl
ik vond 'm vooral erg vlak, langdradig en moeilijk om er doorheen te komen met die oneindig lijkende loops. Misschien is het wel niet mijn smaak maar bij Discovery had ik dat idee niet, daar zat imho een stuk meer variatie inquote:Op maandag 18 juli 2005 18:32 schreef Hexagon het volgende:
[..]
Mwa ik vind Homework ook echt een topalbum. Het is wel een opvallend grote hype geweest want heel toegankelijk is het eigenlijk niet. Maar het zit hem vooral in het feit dat Daft Punk met vrij eenvoudige producties enorm leuke dingen. Teachers is alleen om de tekst (opsomming van idolen) al cool. Burnin heeft die onvergetelijke baslijn en dat stuwende snerpgeluid. Phoenix heeft die lekkere rollende bassline over de vreemdsoortige housemelodie. Alive is gewoon handjes in de lucht.
Dirty van Sonic Youth denk ik dan. Zo ontzettend goed maar toch net niet. Misschien omdat het na Sister en Daydream Nation eigenlijk niet meer beter kon.
Ook Ten van Pearl Jam kon me indertijd niet zo bekoren. Iets is helemaal fout me de productie. Ik weet niet wat, maar iets klopt gewoon niet.
Ook Ten van Pearl Jam kon me indertijd niet zo bekoren. Iets is helemaal fout me de productie. Ik weet niet wat, maar iets klopt gewoon niet.
'Any Minute Now' van Soulwax is niet echt een potentieel topalbum. Het is niet alleen de productie die het album tot walgmateriaal maakt, de songs zelf missen ook gewoon kwaliteit en dus potentie.
Een goed voorbeeld van een album dat met een aantal kleine aanpassingen een topalbum zou zijn geweest is "In A Bar Under The Sea" van dEUS. Ik denk dat het een veel betere plaat had kunnen zijn als er bijvoorbeeld drie, vier nummers af waren gevallen. Zonder aan eclectisme in te boeten zou het album met een aantal kleine wijzigingen meer een geheel vormen en niet, zoals nu het geval is, een wat onsamenhangend document van een band in een creatief zeer productieve periode.
Een goed voorbeeld van een album dat met een aantal kleine aanpassingen een topalbum zou zijn geweest is "In A Bar Under The Sea" van dEUS. Ik denk dat het een veel betere plaat had kunnen zijn als er bijvoorbeeld drie, vier nummers af waren gevallen. Zonder aan eclectisme in te boeten zou het album met een aantal kleine wijzigingen meer een geheel vormen en niet, zoals nu het geval is, een wat onsamenhangend document van een band in een creatief zeer productieve periode.
1,000,000 demons can't be wrong...
Hadden ze destijds de 'Mother Love Bone' invloed uit Pearl Jam weggelaten dan hadden ze met Ten een wereldalbum gemaakt.quote:Op maandag 18 juli 2005 21:55 schreef Ulx het volgende:
Ook Ten van Pearl Jam kon me indertijd niet zo bekoren. Iets is helemaal fout me de productie. Ik weet niet wat, maar iets klopt gewoon niet.
The dog who is so angry he cannot move. He cannot eat. He cannot sleep. He can just barely growl. ...Bound so tightly with tension and anger, he approaches the state of rigor mortis.
|
|
