Reviews van reisliteratuur

quote:

Op zaterdag 19 november 2005 07:59 schreef UIO_AMS het volgende:

[..]

Goede recensie.
Is het ook een boek voor niet-klimmers zoals ik?

Ik denk het wel... Maar ben natuurlijk niet geheel objectief
Er wordt niet voortdurend op het technische aspect ingegaan (aan het beklimmen van de Everest is trouwens weinig technisch, gewoon omhoog sjokken met zuurstof) , maar wat Krakauer probeert duidelijk te krijgen is, in de eerste plaats, z'n eigen trauma van zich afschrijven, en uitzoeken wat er nou gebeurde door aal betrokkenen te spreken te krijgen. Zie het als zo'n "seconds before disaster" docu van national geographic.

Je ziet hoe raar mensen gaan doen als ze te weinig zuurstof krijgen, en de bekende discussie die over "ethiek op hoogte" woedt komt weer naar voren. Op die hoogte heb je niet de energie om iemand in nood te helpen, je kunt amper zelf op je benen staan. Moet je dan toch proberen iemand die eigenlijk al bijna dood is van die berg af te krijgen? Fascinerende dilemma's vind ik, en ik hoop dat ik er nooit mee te maken krijg...

Als je trouwens meer over de gekte van de bergsport wilt lezen, zijn boeken van Joe simpson ook erg de moeite waard. Hij brengt serieuze zaken met de bekende engelse humor, erg lezenswaardig. Simpson is een engelse klimmer die jaren geleden een ongelooflijk klimongeluk in de Andes overleefd heeft, en daarover een boek heeft geschreven: "Touching the void" . Is ook 2 jaar geleden verfilmd. Ik zal eens wat van zijn boeken hier recenseren.

quote:

Op woensdag 9 november 2005 17:24 schreef Gripper het volgende:
Leuk topic!! M'n eerste bijdrage is een klimverhaal, aangezien ik dat zelf ook doe. "De ijle lucht in" van Jon Krakauer. Aangezien er in mijn kast heel wat klimliteratuur (maar ook gewone down to earth reisboeken) staat, zal ik de komende tijd regelmatig eens een recensie posten.

Titel
De ijle lucht in

Schrijver
Jon Krakauer, klimmer en journalist voor een amerikaans outdoormagazine.

ISBN-code
90 5333 594 3

Korte inhoud
Jon Krakauer kreeg in 1996 de kans om als journalist van een Amerikaans outdoormagazine mee te gaan met een commerciele expeditie naar de top van de Mount everest. In het boek beschrijft hij de hele tocht, van zijn eigen voorbereidingen tot de beklimming. Het is een druk seizoen, en op de topdag zijn er veel mensen onderweg naar de top. Op dat moment steekt er een korte maar zware storm op, waardoor 5 mensen uit zijn groep om het leven komen. Het boek is zijn manier om het trauma te verwerken, en veel fouten die destijds gemaakt zijn, komen duidelijk naar voren door de gesprekken met de verschillende betrokkenen. Overigens waren de 5 doden in Krakauers groep niet de enigen: in het hele seizoen van 1996 vielen er in totaal 12 doden. Daaronder waren 2 zeer ervaren berggidsen die hun klanten, ook al waren die eigenlijk niet meer te redden, niet alleen wilden laten.

Wat jij ervan vond
Ik schrok ervan. Een heftig verhaal over de keerzijde van de bergsport, het laat je beseffen dat je als mens zo nietig bent.. Een weersomslag op die extreme hoogte is dodelijk. De laatste 20 jaar is het aantal commerciële expedities naar 8000-ers enorm gestegen, en soms zijn daar mensen bij die er eigenlijk helemaal niet thuishoren. Als er dan wat gebeurt, is de kans op redding vrijwel uitgesloten.

Reis kopiëren / hoog op de lijst van toekomstige bestemmingen / bestemming boycotten
Kopiëren zeer zeker niet. Voor mij draait klimmen niet om in file een berg opsjokken, met zuurstof op je rug. Zo maak je het makkelijk er (of noem het minder moeilijk) dan het eigenlijk is. Ik vind het zeer kwalijk hoe weinig respectvol er met de zeer kwetsbare natuur wordt omgegaan. Zie deze foto van de South col op de Mount Everest. Een vuilnisbelt... Als ik ooit de behoefte krijg om zo'n berg te beklimmen (wat klimtechnisch geen uitdaging is) dan zal ik dat eerlijk en op eigen kracht proberen. geen zuurstof, geen dragers.

Eigenlijk vind ik dat de bestemming dus geboycot moet worden. De nepalese en tibetaanse regering zou eigenlijk moeten kiezen voor het milieu in plaats van de harde dollars.. Maar ik snap ook heel goed dat zulke arme landen elk graantje van het klimtoerisme willen meepikken. Dankzij het klimmen is er in de afgelegen dalen in de himalaya een goede infrastructuur ontstaan waar de dorpelingen van kunnen profiteren. Scholen, ziekenhuizen, electriciteit...

En toch.. staat de himalaya heel hoog op mijn to-do lijstje. Het liefst om er te klimmen, maar alleen al die bergen zien is ook geweldig! Dan zou ik wel ver uit de buurt van de grote 8000-ers blijven en de gekte die daar plaatsvindt. Ik hou teveel van het leven om dat te riskeren op zo'n extreme hoogte. De sterftecijfers spreken voor zich: 1 op de 6 everest klimmers overleeft dat niet..

Waardering in smilies
Voor de ersnt van het verhaal:
Voor de schitterende (maar vijandige) omgeving van het hooggebergte:

Wat verder nog interessant is:
OP National Geographic komt eens in de zoveel tijd de documentaire "Surviving everest" voorbij. Deze docu gaat over dat seizoen van mei 1996. Onder andere Beck Weathers, die op ongelooflijke wijze overleefd heeft (hij was bijna de 6e uit de groep geweest die het niet had overleefd) wordt daarin geinterviewd. Interessant materiaal voor iedereen die zich wil verdiepen in de gekte van het beklimmen van heel erg hoge bergen.

Ik heb m zelf ook, alleen nog niet aan begonnen.. Ik zit ook een beetje in hetzelfde schuitje als jij wat betreft sportklimmen, hoewel ik zo'n grote tocht dan weer wel een avontuur zou vinden. (maar denk niet dat het er ooit van zal komen).

"De wildernis in", van dezelfde schrijver vind jij vast ook wel erg mooi! .

quote:

Op zaterdag 3 december 2005 16:37 schreef Sport_Life het volgende:

[..]

Ik heb m zelf ook, alleen nog niet aan begonnen.. Ik zit ook een beetje in hetzelfde schuitje als jij wat betreft sportklimmen, hoewel ik zo'n grote tocht dan weer wel een avontuur zou vinden. (maar denk niet dat het er ooit van zal komen).

Nooit nooit zeggen... Wat bedoel je met een grote tocht? Zelf een week boven de 3000 meter een tocht maken, of zo'n everest expeditie? dat is tegenwoordig weinig meer dan zo'n weekje all-iclusive in Alanya. je betaalt 60.000 dollar, en daarvoor zetten sherpa's je tent op, draagt een yak je klimspullen, en worden de touwen ook nog voor je aan de berg gespijkerd.
maar zo'n tochtje in de alpen ligt gewoon binnen jouw bereik hoor. Alleen niet te grote stappen ineens nemen

quote:

"De wildernis in", van dezelfde schrijver vind jij vast ook wel erg mooi! .

Zeker, mooi boek! Maar als jij m gelezen hebt, kun je zeker wel ff een recensie ervan maken? ik heb nog een lamme hand van de vorige

Titel
No shitting in the toilet

Schrijver
Peter Moore
Hij heeft zijn eigen webstek!
http://www.petermoore.net/

ISBN-code
9022534359

Korte inhoud D
e vreemdste, beroerdste, leukste en meest bizarre reiservaringen die je normaal niet in een reisgids vindt!

No shitting in the toilet (NSITT) is geen normale reisgids. Goed, er staan ook hoofdstukken in over visa, gezondheid, eten, drinken, vervoer en het ideale reisgezelschap, maar verder vindt u ook totaal nutteloze adviezen en een lijst met de meest afgrijselijke hotels ter wereld en de meest verschrikkelijke bustochten.

* No shitting in the toilet is voor reizigers die alles al een keer hebben meegemaakt en niet kunnen wachten totdat ze weer met hun rugzak op stap kunnen.

* No shitting in the toilet is een gids voor de wereld waar altijd alles misgaat maar je toch van elke seconde geniet.

* No shitting in the toilet is de ideale reisgids voor mensen die nooit, maar dan ook nooit op reis willen.

'Wat ik wil overbrengen is dat als je op reis gaat, je niet te veel moet plannen. Kijk maar wat zich voordoet. Als alles fout gaat, maak je dan geen zorgen, dat wordt vast het leukste stuk van je reis.' Peter Moore

Wat jij ervan vond
Het is eigenlijk een humoristisch reisboek, waar alle ellendige ervaringen staan. Maar meestal zijn dit achteraf de leukste herinneringen en kan je hier achteraf best om lachen. Het verhaal van de titel van het boek vond ik wel schitterend. Je leert er ook uit dat Mc Donalds best een culinair hoogtepunt kan zijn na enkele weken leven op rijst.

Waardering in smilies

Is het ook toegestaan om reisgidsen te reviewen of gaat het puur om reisverhalen?

Onlangs zag ik bij de Voordeelboekenwinkel een leuk boek over New York. Altijd leuk wat voorpret.

Titel
New York

Schrijver (eventueel iets over de schrijver)
Christine Metzger, met foto's van Bernd Obermann.

Jaar 1e (Nederlandstalige) uitgave boek
2001

ISBN-code
3-8290-3016-9

Korte inhoud (desnoods kopieer je het ergens)
Street canyons, waar politiewagens met gierende sirenes door rijden, de skyline bij dag en nacht, het Empire State Building en Central Park - geen stad ter wereld is meer aanwezig in films, op tv en in reclame dan New York. Iedereen, of hij de stad nu kent of niet, heeft een voorstelling van New York, een voorstelling die zich echter meestal tot downtown Manhattan beperkt.

In dit boek openen zich nieuwe perspectieven. Het leidt de reiziger dwars door New York - van de Bronx naar Staten Island, van Queens naar Brooklyn - omhoog naar de top van het Chrysler Building en weer omlaag tot in de diepste diepten van het stedelijk lichaam, waar de rioleringen en leidingen lopen die de grote stad in leven houden.

New York vertelt verhalen, verhalen uit het verleden en het heden, verhalen over grote en kleine mensen, mensen die het tot roem en rijkdom hebben gebracht en vele mensen zonder naam, die steeds weer opnieuw hun gelijk beproeven. Veertien schrijvers en schrijfsters, elk met hun specifieke kennis van de stad, wandelen met de reiziger door New York, door de wijken, musea en architectuurgeschiedenis. Ter zake kundig, maar niet op een belerende manier, de blik liefdevol op de details gericht, beschrijven ze de verschillende aspecten van een stad waar telkens weer iets nieuws te ontdekken is.

Exclusief voor dit boekl gemaakte foto's, plattegronden en illustraties richtne de blik op bekende en verborgen zaken, op de grandioze decors van deze wereldstad en al die taferelen die deel uitmaken van het dagelijks leven.

Wat jij ervan vond
Ik zag het boek liggen en de grote titel die zowat de hele voorpagina bedekt wekte mijn interesse. Na het openslaan van de eerste pagina en het zien van de prijs, 6,99 euro, wist ik dat ik het boek niet zomaar kon laten liggen en dat het naast een mooie aanvulling in de boekenkast, ook een interessant boek was om foto's te kijken en alvast wat sfeerimpressies op te doen.

Het boek is oorspronkelijk Duits en is in 2001, een jaar na de eerste uitgifte in het Duits, vertaald naar het Nederlands. De eerste en laatste pagina's zijn plattegronden van New York. Doordat het boek uit 2001 is staat het WTC er nog in. Het boek is vol met grote en minder grote foto's van de verschillende hoofdstukken in het boek. Er worden naast de wijken oftewel "boroughs" van New York ook algemene zaken behandeld zoals parken, mensen, eten en vervoer. Er is echter geen "Praktische Informatie" afdeling waardoor het boek dus niet gebruikt kan worden als reisgids.

Reis kopiëren / hoog op de lijst van toekomstige bestemmingen / bestemming boycotten
Personen die nog helemaal onbekend zijn met New York en plannen hebben om de stad te bezoeken of om gewoon lekker weg te dromen raad ik het boek zeker wel aan. Sommige foto's zijn een beetje onscherp of wazig, dit is soms wel jammer maar dat mag de pret niet drukken.

New York staat op mijn lijstje van te bezoeken steden en zal door mij worden bezocht van 22 december 2005 t/m 2 januari 2006.

Waardering in smilies


[ Bericht 0% gewijzigd door Jaguarized op 08-12-2005 16:47:46 ]

Wie nog een goed boek wil lezen over NYC, maar niet direct op zoek is naar reisliteratuur, kan ook eens dat boek van Max Westerman, genaamd 'Max and the City', eens overwegen. Ik heb het ook en het staat boordevol leuke anekdotes die je op straat in Manhattan kan beleven. Nogmaals, geen reisgids, maar een bundeling columns van de USA-reporter van RTL.

Nog een klimboek, het wordt vaste prik.. Dit keer een verhaal van Joe Simpson, wat sommigen misschien al kennen: sinds vorig jaar is er een verfilming van uit.

Titel
Over de rand (touching the void)

Schrijver
Joe Simpson, Engelse klimmer

ISBN-code
90 4135 012 8

Korte inhoud
In 1985 vertrokken Joe Simpson en zijn klimmaat Simon Yates naar Peru om daar de nog onbeklommen en zeer moeilijke westwand van de Siula Grande, een berg van 6300 m te beklimmen. Het was hun eerste echte expeditie buiten het relatief veilige klimmen in de Alpen: In europa kan er altijd een helikopter komen als je in de shit zit, maar in Peru was er totaal geen infrastructuur, en geen kans op hulp als je in problemen zat. Daar waren ze zich goed van bewust, en dat was ook wat het klimmen daar zo mooi en puur maakte.

De beklimming verloopt heel voorspoedig, en hoewel zeer moeilijk en gevaarlijk, bereiken ze toch na een aantal dagen klimmen de top. Dit is allemaal vrij summier beschreven, het verhaal gaat ook eigenlijk niet over de klim... Tijdens de afdaling valt Joe op gegeven moment, en breekt zijn knie. Dit gebeurt op een dusdanige hoogte dat hij eigenlijk ten dode is opgeschreven. Hij kan niet meer van z’n plek komen, en het zou op dat moment heel begrijpelijk zijn geweest als Simon had gezegd hulp te gaan halen, terwijl ze allebei wisten dat er geen hulp was.
In een wanhoopspoging probeert Yates Joe toch van de berg te krijgen, door hem telkens aan het touw een stuk te laten zakken langs de niet al te steile wand. Dit gaat heel goed, en even denken ze dat ze het zullen halen, maar bijna beneden valt Joe over een overhang en hangt hij met z’n volle gewicht aan het touw. Yates kan hem niet meer ophijsen, joe kan zelf niet omhoog klimmen, en Yates wordt door het gewicht langzaam van de berg getrokken. Hij heeft geen andere keus dan het touw door te snijden...
Joe valt in een gletscherspleet, meer dan 30 meter diep, en breekt daarbij wonderwel niets. De volgende dag als hij afdaalt ziet Yates de spleet, en gaat ervan uit dat Joe dood is. Joe leeft echter nog, en het lukt hem om uit de spleet te kruipen, en zichzelf liggend en zittend over de gevaarlijke gletscher richting hun basiskamp te slepen. Zonder eten, drinken, en zwaargewond is dat een enorme opgave. Toch haalt hij het, en komt meer dood dan levend aan bij de tenten, waar hij uiteraard met ongeloof door zijn vrienden gevonden wordt.
Tot slot wordt nog even summier de reis naar het ziekenhuis en terug naar Engeland vermeldt, maar dat is niet zo heel interessant. Wat wel ernstig is: bij terugkomst in Engeland was er heel veel kritiek op Yates voor het doorsnijden van het touw. De salon-alpinisten van de british alpine club hadden uiteraard hun mening al klaar, en zonder enig inzicht in wat daar werkelijk had plaatsgevonden waren ze ervan overtuigd dat Yates z'n gids-bevoegdheid moest worden afgepakt en dat hij een gevaarlijke moordenaar was. Joe heeft hem altijd verdedigd, en terecht: het was de enige goede keuze. Als Simon geen poging had gedaan om Joe van de berg te krijgen was hij sowieso dood geweest.

Wat jij ervan vond
Een heftig boek, des te meer omdat het allemaal echt gebeurd is. Die man moet wel een enorm actieve beschermengel op zijn schouder hebben zitten, dat hij zoiets kon overleven. Het was niet z’n eerste zware ongeluk, en zelfs niet eens z’n laatste... Het is een verhaal over kracht in jezelf vinden, en niet opgeven, hoe ernstig de situatie ook is. Je probeert je in te denken wat je zelf zou doen, en of je zelf in staat zou zijn om zo graag in leven te willen blijven dat je al die tegenslagen zou kunnen overwinnen. Het laat ook zien dat wij mensen tot veel meer in staat zijn dan we zelf denken: medisch gezien kan je zoiets helemaal niet overleven.

Reis kopiëren / hoog op de lijst van toekomstige bestemmingen / bestemming boycotten
Nou ja, ik hoef dat ongeluk niet mee te maken, dus kopiëren, nee. Die berg is ook te moeilijk voor mij. Maar de andes is wel heel mooi, of eigenlijk niet de andes, maar een andere keten: De Cordillera Huayhuash. Zuid Amerika lijkt me sowieso een prachtig stukje aarde om doorheen te trekken, en er al dan niet te klimmen. Het is er nog relatief rustig, en massatoerisme komt er, zeker in de berggebieden nog niet zo voor. Dat charmeert me altijd wel. Er zijn zelfs nog onbeklommen bergtoppen daar, flink moeilijke ook uiteraard, en dat is de droom van iedere klimmer, om zo’n top te mogen “ontmaagden”
Hoog op m'n lijstje van toekomstige bestemmingen dus.

Waardering in smilies


Wat verder nog interessant is:
De verfilming, afgelopen jaar uitgekomen op DVD onder de titel “Touching the void” , is een documentaire, waarin Simon en Joe heel nuchter hun ervaringen vertellen. Het is 20 jaar geleden, maar elke keer als Joe er over praat, zie je weer een beetje de angst en wanhoop die hij voelde om daar helemaal alleen te moeten sterven. Omdat het een doucmentaire is, is het misschien niet zo spannend: je weet tenslotte al dat ze het overleven, ze zitten hun verhaal te vertellen. Maar ook niet-klimmers die m zien zijn enorm onder de indruk van het verhaal, en ik denk dat als je een avondje kwaliteits-televisie wilt zien, dit een goede keus is. Het in scène gezette klimwerk is vrij gedetailleerd, maar wel dusdanig in beeld gebracht dat je het ook als leek meteen snapt. Het is in ieder geval niet hinderlijk denk ik.
Er zit een scène in de film/docu waar Joe op een gegeven moment in die gletscherspleet ligt, en het niet meer ziet zitten en begint te huilen en te vloeken. hij is dan boos op zichzelf dat hij z'n zelfbeheersing verliest. Elke keer als ik dat zie word ik er zelf ook een beetje emotioneel van. Echte kerels huilen dus ook

Joe simpsons website: http://www.noordinaryjoe.co.uk/
Bij "gallery" zijn wat foto's en filmfragmentjes van de DVD te vinden.

quote:

Op zaterdag 19 november 2005 16:56 schreef La_Guiri het volgende:
Blijft een leuk topic. Ik heb al maanden niet gelezen, teveel aan mijn hoofd enzo, dus een review van een boek dat ik al lang geleden gelezen heb.

Titel:
Groene dromen ( uit de Lonely Planet reisliteratuur)

Schrijver:
Stephen Benz

Reis kopiëren / hoog op de lijst van toekomstige bestemmingen / bestemming boycotten?
Ik heb het boek gekocht nadat ik een paar maanden vrijwilligerswerk in Guatemala had gedaan en ik hopeloos verliefd op dat land geworden was. Vandaar dat ik geinteresseerd was in alles wat ook maar met Guatemala te maken had. Later ben ik nog eens teruggegaan naar Guate en ben toen ook in Mexico geweest en dat is dan erg leuk om terug te lezen.

Waardering in smilies:

Hé leuk! Deze heb ik meteen besteld!
Ik ben van plan om van de zomer door Midden Amerika te reizen. Zoveel mogelijk lezen dus voor die tijd

quote:

Op donderdag 8 december 2005 11:14 schreef Rory78 het volgende:
Wie nog een goed boek wil lezen over NYC, maar niet direct op zoek is naar reisliteratuur, kan ook eens dat boek van Max Westerman, genaamd 'Max and the City', eens overwegen. Ik heb het ook en het staat boordevol leuke anekdotes die je op straat in Manhattan kan beleven. Nogmaals, geen reisgids, maar een bundeling columns van de USA-reporter van RTL.

Gelezen, erg dun, snel uit. Verslag komt nog.

quote:

Op donderdag 9 februari 2006 04:20 schreef Jaguarized het volgende:

[..]

Gelezen, erg dun, snel uit. Verslag komt nog.

En, positief erover, m.a.w. goede tip? Ben benieuwd naar het verslag...

quote:

Op woensdag 8 februari 2006 17:29 schreef Cabron het volgende:

[..]

Hé leuk! Deze heb ik meteen besteld!
Ik ben van plan om van de zomer door Midden Amerika te reizen. Zoveel mogelijk lezen dus voor die tijd

Zo, het boek Groene Dromen van Benz inmiddels aangeschaft en ook gelezen.
Een zeer leuk boek, leest heel erg lekker weg. Het leuke is dat de reis die de schrijvert door Chiapas en Yucatan heeft gemaakt zo ongeveer een kopie is van wat ik met mijn toenmalige Mexicaanse vriendin in 2001 heb gedaan. De schrijver vond dat de licht- en geluidshow in Uxmal bespottelijk was.. ik dacht er precies zo over. Als iets zo herkenbaar is dan leest het sowieso lekker
Desalniettemin ga ik niet naar Midden-Amerika, maar is de keuze gevallen op 1 maand Brazil!

Leuk dat je hem ook leuk vond.

quote:

Op woensdag 8 februari 2006 17:29 schreef Cabron het volgende:

[..]

Hé leuk! Deze heb ik meteen besteld!
Ik ben van plan om van de zomer door Midden Amerika te reizen. Zoveel mogelijk lezen dus voor die tijd

Lees dan vooral The full Montezuma van Peter Moore (hierboven al genoemd) over zijn backpackreis met de girl next door in midden Amerika. Heb al zijn boeken gelezen, fantastisch droge Australische humor, ook 'the wrong way home' een reis over land van Londen naar Sydney is erg aan te raden. Hier nog meer Peter Moore fans?

quote:

Op woensdag 8 maart 2006 22:12 schreef Tooheys het volgende:

[..]

Lees dan vooral The full Montezuma van Peter Moore (hierboven al genoemd) over zijn backpackreis met de girl next door in midden Amerika. Heb al zijn boeken gelezen, fantastisch droge Australische humor, ook 'the wrong way home' een reis over land van Londen naar Sydney is erg aan te raden. Hier nog meer Peter Moore fans?

Ja! Hier!
Geweldige schrijver, ik zit altijd met een grote grijns zijn boeken te lezen.

quote:

Op woensdag 9 november 2005 17:24 schreef Gripper het volgende:
Leuk topic!! M'n eerste bijdrage is een klimverhaal, aangezien ik dat zelf ook doe. "De ijle lucht in" van Jon Krakauer. Aangezien er in mijn kast heel wat klimliteratuur (maar ook gewone down to earth reisboeken) staat, zal ik de komende tijd regelmatig eens een recensie posten.

Tof dat boek heb ik ook! . Helaas nog niet aan toe gekomen om het te lezen.

Ken jij ook toevallig ook "De wildernis in", van dezelfde schrijver? Is dan wel geen klimverhaal, maar het sprak me wel ontzettend aan en ook veel herkenning enzo..

quote:

De wildernis in
Jon Krakauer
In dit boek beschrijft journalist en klimmer Jon Krakauer het relaas van de 24-jarige Chris McCandless. Het lichaam van Chris werd in de zomer van 1992 gevonden in een oude bus midden in de wildernis van Alaska. Rondom zijn dood waren er nog al wat vragen, vooral omdat Chris in april van dat jaar zelf er voor had gekozen om de wildernis in te trekken met niet veel meer dan een geweer en een zak rijst.

Krakauer beschrijft de tocht van Chris en bezoekt de mensen en plaatsen die hij aandeed tijdens zijn reis. Zo vormt hij beetje bij beetje een beeld van wat Chris allemaal doormaakte en hoe hij uiteindelijk belandde in de oude bus in de wildernis.

Ook de ouders en vrienden van Chris komen aan het woord, waardoor ook een idee wordt gegeven over de persoon Chris McCandless zelf. Hierdoor leeft de lezer zich steeds meer in in de situatie waar Chris zich uiteindelijk in aantreft.

Het waar gebeurde verhaal van Chris McCandless heeft veel stof doen opwaaien in de Verenigde Staten. Krakauer schreef er eerst een kort artikel over in het blad Outside, waarop er een stortvloed aan reacties binnenstroomde bij de redactie. De reacties waren erg uiteenlopend, van mensen die het dom vonden dat mensen als Chris helemaal in hun eentje en zonder enige ervaring de wildernis in trokken, tot mensen die juist veel meer wilden weten over deze jongeman en erg met zijn familie meeleefden. Daardoor gestimuleerd ging Krakauer op pad om het hele verhaal te achterhalen.

De kleine pocket is goed leesbaar, maar wordt hier en daar wat langdradig. Mensen die Krakauer alleen kennen van zijn bestseller 'De ijle lucht in' komen er bedrogen uit. 'De wildernis in' kan naar mijn mening niet eens in de schaduw van deze bestseller staan.

Is tijdje geleden dat ik hem gelezen heb, vandaar even een recentie van het internet geplukt.

Titel: This is Cuba - an outlaw culture survives

Schrijver: Ben Corbett

Jaar 1e uitgave boek: 2002

ISBN-code: 0-8133-3826-3

Korte inhoud:
De auteur heeft een aantal jaren in Cuba doorgebracht en beschrijft het dagelijkse leven van vele Cubanen. Het is geen reisverhaal of beschrijving, maar de lezer krijgt inzicht in allerlei aspecten van Cuba, zoals(recente) geschiedenis, politiek en economie. Er worden veel feiten genoemd, en is erg leerzaam, maar geen zware kost.

Wat jij ervan vond
Boek voor slechts US$ 5 in een clearance sale gekocht, en ik vond het super! Normaal lees ik goedkope boeken 1x en dan geef ik ze aan iemand door, maar deze hou ik Erg goed boek, redelijk objectief en leest makkelijk weg. Geeft een goede indruk van het hedendaagse Cuba, en de problemen waarmee de bevolking te kampen heeft. Tijdens het lezen kreeg ik geen medelijden met de Cubanen, wel bewondering voor de manier waarop zij overal mee omgaan. Veel dingen waren herkenbaar en riepen leuke herinneringen op.

Reis kopiëren / hoog op de lijst van toekomstige bestemmingen / bestemming boycotten:
Ik ben al in Cuba geweest, en vind dat dit boek het land goed beschrijft; dat zal sommige mensen aantrekken, anderen juist afschrikken. Dit boek is echt een aanrader voor iedereen die toch al van plan was naar Cuba te gaan, maar ook voor thuisblijvers die meer willen weten over dit fascinerende land.

Waardering in smilies:


Kijk voor meer info op: http://www.amazon.com/gp/product/0813338263/002-0899284-9585606?v=glance&n=283155 (helaas niet meer verkrijgbaar?)

Heeft iemand 'The art of travel' van Alain de Botton al eens gelezen? Ben benieuwd! _{dit is tegelijkertijd een tvp voor het geval ik hem zelf ga lezen en een review wil schrijven}

quote:

Few things are as exciting as the idea of travelling somewhere else, somewhere far from home, a place with better weather, more interesting customs and inspiring landscapes –and where it seems we will finally be happy. But the reality of travel seldom matches our daydreams. The tragi-comic disappointments are well-known: the disorientation, the mid-afternoon despair, the lethargy before ancient ruins. And yet the reasons behind such disappointments are rarely explored. We are inundated with advice on where to travel to; we hear little of why we should go and how we could be more fulfilled doing so. In The Art of Travel, Alain de Botton, best-selling author of The Consolations of Philosophy, tackles the curious business of travelling. In a series of thought-provoking, lyrical and often humourous essays, he writes about airports, landscapes, museums, holiday romances, photographs, exotic carpets and the contents of hotel mini-bars. De Botton mixes his own thoughts about travel with those of some great figures of the past: Edward Hopper, Baudelaire, Wordsworth, Van Gogh and Ruskin among them. The result is a beguiling, highly original work which, unlike existing guidebooks on travel, actually asks what the point of travel might be - and modestly suggests how we could learn to be happier on our journeys.

Heb elders een review (van M. Philipse uit Nijmegen) gevonden.

quote:

In the past, when I still regularly attended graduation parties, such parties were always teeming with graduates-to-be harbouring fanciful travel plans. Everybody seemed intent on getting away a.s.a.p., as long as possible, and to a very far away and preferably out of the way place. They wanted to become travellers, a breed not to be confused with commonplace tourists. I've never been able to detect any intrinsic motivations driving this graduate travelling habit, e.g. a deep-seated and longstanding interest in a particular country or culture. It was simply a matter of opportunity, this jumping at the a chance to be thoroughly irresponsible for a while, before entering on the responsibilities of a steady job. And of course, everybody was going and it would be very un-cool to stay at home. After these people returned from their well-organised adventures, it invariably struck me how little they had changed, and how little they had to tell about the places they had been; apart maybe from random scraps on local customs that I could as easily and more completely have found in any travel guide book. Nevertheless most of these people, even years later, would be prone to lapse into dreamy states of blissful reminiscence at the slightest cue, expressing a deep longing to go back there, preferably to stay. It got me wondering why it is that the same things we find boring or commonplace at home are suddenly deeply interesting simply because they occur 5,000 miles away.
I remember one such party where I met an acquaintance who just got her degree in philosophy. I asked her if she was planning on her more or less mandatory world trip as well. But she just gave me a weary smile, tapped the side of her head and said: `Travelling is something you do in here'.
In a nutshell that's the question and the essence of the answer in Alain de Botton's thoughtful book on travel. Why do we bother? What do we expect, and why are we so often disappointed? And then again, why do our memories of the trip rarely reflect the disappointments? And what is the clue to not being disappointed? How do you go about really experiencing the place where you are and making it part of yourself? On all such questions De Botton has interesting and often entertaining observations to make. He shows us that the exotic is not defined by long-haul flights and palm trees, but can be found literally on your doorstep if you just know how to look. He explains why a travelling Englishman can be depressed on far away and exotic Barbados and euphoric in nearby, but in many ways equally exotic Amsterdam, or even around the corner in Hammersmith where he lives. As a Dutchman I was fascinated by his detailed analysis of a sign in the arrivals hall of Amsterdam Airport, explaining its exotic nature from a British viewpoint, and the reasons you would never ever find a sign like that in the UK, just across the Channel. De Botton is a master at finding such surprising angles to elucidate his subjects. Moreover he has considerable erudition to add, resulting in an engrossing mixture of philosophical insight, personal experience, and references to artists, writers, explorers and scientists of the past. Mostly these historical figures, Flaubert in Egypt, say, or Humboldt in South America or Van Gogh in the Provence, are exemplary `artists of travel', people who knew how to make the most of their expeditions. By taking their mindset, involving energy, patience and an eye for detail, as a template, De Botton generates some useful suggestions for the modern day traveller who no longer wants to bore himself by `scoring' obligatory highlights in the guidebook star-rating order, or who refuses to be a slave to his camera any longer. He may even give you some clues as to how to deal with that greatest travelling problem of them all, the fact that wherever you go, you always have to take yourself along.
In all, an elegant, intelligent, thought-provoking, amusing and useful little book, that nobody who takes travelling seriously should miss. Don't take it with you though - it won't last you much longer than an afternoon on the beach...

En ook nog een aardige van Ed Uyeshima uit San Francisco (hij gaat iets dieper in op de zwakheden van het boek). Als je let op het marketingpraatje over het boek in mijn vorige post dan krijg je de indruk dat de Botton ervan uit gaat dat mensen reizen om te ontsnappen aan hun saaie en evt ongelukkige leven thuis. Uyeshima bevestigt deze zienswijze van de Botton en daarmee mis je een aantal motieven tot reizen.

quote:

In a series of erudite essays, author Alain de Botton recognizes travel to be more than the act of physically transporting oneself to another place. The travel industry is quick to tell us where to go but not how and why. It should be cathartic and emotionally fulfilling, yet many feel that once they arrive at their destinations, that the pleasures of travel takes care of itself at that point. For example, the author shares in one essay how he found himself in Madrid for the first time and admitted to the paralyzing fact that he cannot bring himself to go alone to a restaurant. His solution is to eat a packet of crisps from the hotel mini-bar. On the following day, instead of exploring Madrid, he lies in bed dreaming of his flight home. Moreover, when he decides to enjoy the sights, he decides to take a tour bus to avoid doing any research on his own.

His anecdotes raise good questions about the true art of travel - that we should not be tyrannized by guidebooks, hypnotized to see great sights no matter how personally dull, nor hamstrung by souvenir purchases as disposable reminders of exotic locales. What de Botton does particularly well is give voice and meaning to the multitude of epiphanies brought about by his own voyaging and mixing his own experiences with observations made by the great artists and writers. The author points out, for example, how we can learn the poetry of train journeys, gas stations and half-empty cafés from Hopper and from Wordsworth, we can certainly improve our appreciation of landscape. De Botton's writing flourishes when he describes the detail of images, even if his insatiable desire for revelation can get a bit wearing and trite. For example, he can look at the particular font and color in the signage at Schipol airport and see a certain level of exotica which lends insight into the culture and history of the Netherlands.

Interestingly, for all the minutiae presented, the author omits one of travel's most fulfilling aspects, people. There is much to be learned from the locals, perhaps over a drink at a cocktail bar, but this seems to be more burdensome for the author than he feels it is worth. Apart from his solitary mode of travel, the problem lies in the diversity of his subject. We all travel for different reasons, whether it be relaxation, work, adventure or self-fulfillment. He doesn't really acknowledge what motivates certain journeys for some people. Regardless, de Botton knows the fundamental fact that the pleasure we derive from travel is more dependent on one's mindset from the outset rather than the destination to which we travel. Finding the rewards from travel, no matter how much closer the world has gotten to our doorsteps, is as difficult as ever and just as rewarding.