De Kunst van het loslaten van een ex - deel 21

Verder gaat ie hiero wel redelijk....

Vandaag weer druk op m'n woning bezig geweest... en m'n moeder en de kennisen die er waren zijn lekker opgeschoten met behangen. Zo ver dat m'n huisgenoot morgen samen met een vriend al de vloerbedekking voor me kan leggen . Als alles zo voorspoedig blijft gaan kan ik volgend weekend al overhuizen

Ik ben iedereen die me zo steunt en me helpt in ieder geval erg dankbaar.

Vanavond voel ik me wel weer een beetje depri... mis m'n ex toch nog steeds heel erg.... maar door wat er allemaal gebeurd is heb ik wel zoiets van "ik zal het echt alleen moeten doen.... komende week er nog ff doorheen bijten dat we samen nog dingen moeten uitzoeken en daarna.... zal het van haar kant moeten komen hoe het tussen ons verder gaat..... "

Ik zit weer heel erg met mijn ex in m'n hoofd........ heb weer heel goed contact met hem, en het is heel leuk als we samen zijn.... we hebben meer lol en meer seks dan toen het nog aan was... en in mijn hoofd en hart heb ik nog altijd het gevoel dat we bij elkaar horen.... en dan wil ik hem terug....... het is niet voor niks uit gegaan, maar de liefde gaat zo diep.... zit gewoon te janken hier nu..... zucht....

Maar Christine... waarom dan niet doorgaan? Als het zo leuk is?
Ik lees hier best vaak van je dat je hem mist enzo maar dat het niet gaat. Maar als ik dit zo lees...

Inderdaad......

Ik bedoel... probeer eens na te gaan wat precies van jullie beide kanten de reden was dat het uit is gegaan....

Als dat echt was omdat het als relatie gewoon niet meer werkt en je weet dat van elkaar.... tsja.... maar als je je nog lekker voelt bij hem en jullie ook nog genoeg voor elkaar voelen om seks te hebben en zo.....

Ik zou er op dit moment bij mijn ex alleen nog maar van kunnen dromen... dat ze zich ooit weer fijn zou voelen bij me... en misschien seks.... zeker niet nu ze een andere vriend heeft.... waar ze mij voor gedumpt heeft.

eymey, nog even voor jou ook. Ik lees je verhalen wel hoor.
Ik hoop dat straks de start in je huisje ook de frisse start kan zijn die je nodig hebt. Er zullen daar veel minder (zo niet geen) herinneringen aan haar zijn, behalve dan dat jullie daar samen zouden gaan wonen, maar niet dingen als 'daar hebben we dit gedaan, en weet je nog toen en toen'.

Straks zijn alle spullen uitgezocht en kan je wat dat betreft ook verder.

quote:

Op zondag 3 juli 2005 00:08 schreef Brighteyes het volgende:
Maar Christine... waarom dan niet doorgaan? Als het zo leuk is?
Ik lees hier best vaak van je dat je hem mist enzo maar dat het niet gaat. Maar als ik dit zo lees...

Ja, waarom niet door gaan.... het is niet voor niks uit gegaan... we zijn te verschillend, hebben allebei een heel ander idee van het leven en van de toekomst, en we kwamen op dat gebied gewoon nooit op één lijn. En er zijn ook dingen gebeurd waardoor de verhouding in onze relatie compleet scheef gegroeid zijn.... daar ga ik liever niet dieper op in hier, maar het was iig een onhoudbare situatie.

Ik was ook compleet afhankelijk van hem, emotioneel gezien.... en ik heb vier jaar lang mijn relatie als "zaligmakend" gezien... ik had hem, dus ik had niks of niemand anders nodig... heel ongezond... ik denk dat we het nu zo leuk hebben omdat die verwachtingen en omdat die problemen allemaal geen rol meer spelen. Ik hoef hem niet meer te veranderen zodat hij in mijn toekomstbeeld past.... en vice versa.... en met hem heb ik het er ook wel eens over gehad... hij ziet een vervolg iig niet zitten, terwijl ik denk dat we met de dingen die we intussen geleerd hebben over onszelf, over elkaar en over het leven best een nieuwe start zouden kunnen maken.... maar als ik eerlijk ben tegen mezelf... pfffft.... waarom zou ik het willen? de liefde gaat echt ontzettend diep... als je van iemand houdt, dan gaat dat niet zomaar over.... en vier jaar gooi je niet zomaar weg.... maar aan de andere kant denk ik ook dat het voor mij te maken heeft met de angst om alleen te zijn... om zelfstandig te zijn... en dat lukt me de laatste tijd redelijk goed (daarom gaat het ook al een tijdje supergoed met me) maar sinds gisteren heb ik weer zo'n flinke dip, dat ik gewoon het liefste wil dat hij hier weer is... dat ik niet alleen ben, dat ik alles niet zelf hoef te regelen en mee te maken.... als dat het enige is, dan wil ik daar geen relatie op baseren....

terwijl we wel gewoon bij elkaar horen.... ik hoor in zijn armen, niet die van iemand anders.... hij moet de vader worden van mijn kindjes.... zijn familie is mijn familie... en andersom.... en nog altijd voelt het zo...

Verstand en gevoel zegt niet altijd hetzelfde, dat is wat dit zo moeilijk maakt...

quote:

Op zondag 3 juli 2005 00:14 schreef Brighteyes het volgende:
eymey, nog even voor jou ook. Ik lees je verhalen wel hoor.
Ik hoop dat straks de start in je huisje ook de frisse start kan zijn die je nodig hebt. Er zullen daar veel minder (zo niet geen) herinneringen aan haar zijn, behalve dan dat jullie daar samen zouden gaan wonen, maar niet dingen als 'daar hebben we dit gedaan, en weet je nog toen en toen'.

Straks zijn alle spullen uitgezocht en kan je wat dat betreft ook verder.

Inderdaad, daar verheug ik me nu op....

Aan de ene kant ben ik bang voor het feit dat ik dan truly alleen zal wonen (heb nu nog aanspraak van m'n huisgenoot...)... aan de andere kant kan ik het inderdaad ook echt zien als een frisse start

Het enige is dat zij daar ook nog steeds ingeschreven zal staan ook als mede-huurster.... en dat ze dus nog post zal ontvangen af en toe. Maar ja, ik heb met haar vader afgesproken dat ik die gewoon bij hun kan komen brengen en evt als zij daar niet thuis is... ff wat blijven drinken...

jeej, wat een warrige post zeg... sorry
Het is ook gewoon één grote warboel in m'n hoofd momenteel.

quote:

Op zondag 3 juli 2005 00:19 schreef Christine het volgende:
jeej, wat een warrige post zeg... sorry
Het is ook gewoon één grote warboel in m'n hoofd momenteel.

Hey, juist niet hoor! Ik herken ook veel van je post in mijn eigen situatie.....

Ik weet dat ik het beste af ben zonder haar.... dat ze misschien wel té verschillend was van me en dat ze gewoon nog niet toe is aan een serieuze relatie die misschien wel voor het leven zou zijn.... en dat blijkt nu ook wel: ze is totaal d'r zelf niet meer sinds het uit is... etc.....

En toch zegt m'n gevoel nog steeds zo vaak dat het nog niet 'klaar' is... dat we nog steeds bij elkaar horen...... dat ze nog steeds van mij houdt en in mijn armen thuis hoort.... dat ik weer lekker tegen haar aan wil liggen en zo......

Vraag me dan af of je naar je verstand of je gevoel moet luisteren........ mijn gevoel zegt: ik wil hem terug, liever vandaag dan morgen. Het voelt fout om niet samen te zijn.... en mijn verstand zegt: het gaat toch niet meer werken....

quote:

Op zondag 3 juli 2005 00:18 schreef Christine het volgende:
Ja, waarom niet door gaan.... het is niet voor niks uit gegaan... we zijn te verschillend, hebben allebei een heel ander idee van het leven en van de toekomst, en we kwamen op dat gebied gewoon nooit op één lijn. En er zijn ook dingen gebeurd waardoor de verhouding in onze relatie compleet scheef gegroeid zijn.... daar ga ik liever niet dieper op in hier, maar het was iig een onhoudbare situatie.

Ik was ook compleet afhankelijk van hem, emotioneel gezien.... en ik heb vier jaar lang mijn relatie als "zaligmakend" gezien... ik had hem, dus ik had niks of niemand anders nodig... heel ongezond... ik denk dat we het nu zo leuk hebben omdat die verwachtingen en omdat die problemen allemaal geen rol meer spelen. Ik hoef hem niet meer te veranderen zodat hij in mijn toekomstbeeld past.... en vice versa.... en met hem heb ik het er ook wel eens over gehad... hij ziet een vervolg iig niet zitten, terwijl ik denk dat we met de dingen die we intussen geleerd hebben over onszelf, over elkaar en over het leven best een nieuwe start zouden kunnen maken.... maar als ik eerlijk ben tegen mezelf... pfffft.... waarom zou ik het willen? de liefde gaat echt ontzettend diep... als je van iemand houdt, dan gaat dat niet zomaar over.... en vier jaar gooi je niet zomaar weg....

Ah ok... maakt veel duidelijk, wist even niet meer wat het verhaal was...

quote:

maar aan de andere kant denk ik ook dat het voor mij te maken heeft met de angst om alleen te zijn... om zelfstandig te zijn... en dat lukt me de laatste tijd redelijk goed (daarom gaat het ook al een tijdje supergoed met me) maar sinds gisteren heb ik weer zo'n flinke dip, dat ik gewoon het liefste wil dat hij hier weer is... dat ik niet alleen ben, dat ik alles niet zelf hoef te regelen en mee te maken.... als dat het enige is, dan wil ik daar geen relatie op baseren....

Heel wijs!

quote:

terwijl we wel gewoon bij elkaar horen.... ik hoor in zijn armen, niet die van iemand anders.... hij moet de vader worden van mijn kindjes.... zijn familie is mijn familie... en andersom.... en nog altijd voelt het zo...

Dit herken ik heel goed. Anderhalf jaar nadat het uit was had ik een scharrel. Er waren er meer geweest, ik was zelfs al een keertje goed verliefd geweest weer. En toen bij die scharrel ging ik twijfelen, en een vriendinnetje vroeg 'zie je hem als de vader van je kinderen?'. En de eerste die bij mij naar boven kwam bij die vraag was niet die scharrel, maar mijn ex... Daar schrok ik enorm van... Anderhalf jaar, ik was allang klaar met die relatie, en toch kwam zijn naam boven drijven. Omdat we daar zo veel samen over gedroomt en gedaan hebben enzo...

Maar geloof me... eens gaat het over... Die scharrel is na wat aan-uit geneuzel inmiddels degene waar ik al weer 4 maanden mee samen woon. En ja, hij is wel degelijk degene die ik als vader van mijn kindjes zie.

quote:

Verstand en gevoel zegt niet altijd hetzelfde, dat is wat dit zo moeilijk maakt...

Jep, it sucks...
Ik denk eigenlijk wel, juist omdat je het soms nog zo moeilijk hebt mss wel handiger is als je hem minder ziet. Juist omdat het nu zo leuk gaat blijf je hangen. 'Het is zo leuk, waarom kan het dan toch niet'. Idd zijn die verwachtingen er nu niet en dus kan het leuk zijn. Ook voor je ex is het nu leuk. Hij kan vrijelijk met je om gaan en sex hebben zonder dat er wat aan vast zit, zonder dat er gezeur is. Natuurlijk is hij dan leuker dan dat het tijdens de relatie was. (Klinkt wellicht negatiever over je ex dan het is hoor.)

Maar daardoor kan je dus ook niet loslaten en wat meer vooruit gaan kijken. Blijf je aan hem vast.

quote:

Op zondag 3 juli 2005 00:25 schreef eymey het volgende:

[..]

Hey, juist niet hoor! Ik herken ook veel van je post in mijn eigen situatie.....

Ik weet dat ik het beste af ben zonder haar.... dat ze misschien wel té verschillend was van me en dat ze gewoon nog niet toe is aan een serieuze relatie die misschien wel voor het leven zou zijn.... en dat blijkt nu ook wel: ze is totaal d'r zelf niet meer sinds het uit is... etc.....

Wie zegt dat? Jij. Maar mss is het wel andersom... Mss is ze tijdens de relatie wel stukje bij beetje verandert, gegroeid, noem maar op...
Het feit dat ze nu niet meer is zoals ze was toen jullie bij elkaar waren wil niet zeggen dat ze zichzelf niet meer is...

quote:

Op zondag 3 juli 2005 00:28 schreef Christine het volgende:
Vraag me dan af of je naar je verstand of je gevoel moet luisteren........ mijn gevoel zegt: ik wil hem terug, liever vandaag dan morgen. Het voelt fout om niet samen te zijn.... en mijn verstand zegt: het gaat toch niet meer werken....

Dat heb ik dus ook....

quote:

Op zondag 3 juli 2005 00:31 schreef Brighteyes het volgende:

[..]

Wie zegt dat? Jij. Maar mss is het wel andersom... Mss is ze tijdens de relatie wel stukje bij beetje verandert, gegroeid, noem maar op...
Het feit dat ze nu niet meer is zoals ze was toen jullie bij elkaar waren wil niet zeggen dat ze zichzelf niet meer is...

Dat merk ik.... door dat ze totaal niet meer met positieve gedachtes terug denkt aan onze relatie terwijl ze ooit tegen iedereen niet genoeg okn vertellen hoe erg ik de ware was....

en iedereen die haar erg goed kent merkt het... aan heel d'r gedrag wat ze nu heeft en zo....

Maar mss. heb je gelijk....

quote:

Op zondag 3 juli 2005 00:34 schreef eymey het volgende:
Dat merk ik.... door dat ze totaal niet meer met positieve gedachtes terug denkt aan onze relatie terwijl ze ooit tegen iedereen niet genoeg okn vertellen hoe erg ik de ware was....

Dat kan iedereen overkomen... Ik dacht ook dat mijn ex de ware was, en nu terugkijkend blijf ik zeggen dat ik nergens spijt van heb. Maar ik zou ook nooit meer terugwillen.

Het is een hele natuurlijke reactie van mensen om na het verbreken van een relatie ineens alles maar slecht te vinden. (Ik heb het altijd vreemd gevonden, maar goed.) Zie het als een soort afweermechanisme. Jij zit ook nog in haar hoofd. Zij raakt je ook niet zomaar kwijt. Maar door er op die manier naar te kijken is het mss wel ietsje makkelijker voor haar...

quote:

en iedereen die haar erg goed kent merkt het... aan heel d'r gedrag wat ze nu heeft en zo....

Maar mss. heb je gelijk....

Nee hoor, mss ook niet. Maar ook dat is een natuurlijke reactie. Ze is los van de relatie, ze wilde iets anders, dus doet ze nu ook heel anders... Anders is er geen verschil met wat er was en lijkt het zijn nut niet te hebben.

I hate to say this, maar je zou eens wat minder naar haar moeten kijken en op haar moeten letten. (Sommige anderen in dit topic trouwens ook.)
Vrijwel elke post van jou staat vol met 'zij doet nu dit, zij doet nu dat, zij heeft nu een nieuwe vriend' etc. etc. Je kwelt jezelf er vreselijk mee en je schiet er niets mee op.
Bot gezegd... het is over, het komt niet meer terug. Ook niet met kijken naar haar en vaststellen dat ze nu zo anders doet etc. etc.
Dat je aan haar denkt is wel logisch, maar blijf het een en het ander niet met elkaar te vergelijken. Probeer er wat verder vanaf te staan. Het doet er niet meer toe wat jij van haar vindt en of anderen ook vinden dat ze zo veranderd is. Ook niet of anderen vinden dat jullie zo'n leuk stel waren of niet. Zij heeft besloten dat zij dat niet zo vindt. Dat zullen jij en anderen op de een of andere manier moeten accepteren...

Zo, en nu hou ik op met mijn nachtelijke betweterige gepost. Ik lijk wel een oud wijf!

En ik heb makkelijk lullen natuurlijk!

quote:

Op zondag 3 juli 2005 00:29 schreef Brighteyes het volgende:
Dit herken ik heel goed. Anderhalf jaar nadat het uit was had ik een scharrel. Er waren er meer geweest, ik was zelfs al een keertje goed verliefd geweest weer. En toen bij die scharrel ging ik twijfelen, en een vriendinnetje vroeg 'zie je hem als de vader van je kinderen?'. En de eerste die bij mij naar boven kwam bij die vraag was niet die scharrel, maar mijn ex... Daar schrok ik enorm van... Anderhalf jaar, ik was allang klaar met die relatie, en toch kwam zijn naam boven drijven. Omdat we daar zo veel samen over gedroomt en gedaan hebben enzo...

Maar geloof me... eens gaat het over... Die scharrel is na wat aan-uit geneuzel inmiddels degene waar ik al weer 4 maanden mee samen woon. En ja, hij is wel degelijk degene die ik als vader van mijn kindjes zie.

Mja, ik scharrel er ook een beetje op los tegenwoordig... heb het heel leuk met allerlei mensen om me heen, ook met vriendinnen hoor... heb soms een date, soms een neukertje... prima... en ik heb via een datingsite ( ) iemand leren kennen die me wel meer dan leuk lijkt, maar ik kan me gewoon niet voorstellen dat ik ooit met iemand eindig, anders dan mijn ex.... dat ik met iemand anders mijn leven zal delen.... alles wat ik nu doe, voelt als vluchtgedrag en voelt op het moment fijn, maar als ik stil sta om na te denken, dan voelt het fout omdat het mijn ex niet is....

quote:

Jep, it sucks...
Ik denk eigenlijk wel, juist omdat je het soms nog zo moeilijk hebt mss wel handiger is als je hem minder ziet. Juist omdat het nu zo leuk gaat blijf je hangen. 'Het is zo leuk, waarom kan het dan toch niet'. Idd zijn die verwachtingen er nu niet en dus kan het leuk zijn. Ook voor je ex is het nu leuk. Hij kan vrijelijk met je om gaan en sex hebben zonder dat er wat aan vast zit, zonder dat er gezeur is. Natuurlijk is hij dan leuker dan dat het tijdens de relatie was. (Klinkt wellicht negatiever over je ex dan het is hoor.)

Maar daardoor kan je dus ook niet loslaten en wat meer vooruit gaan kijken. Blijf je aan hem vast.

Heb je gelijk in.... en ik moet daar voor mezelf ook een balans in vinden. We willen heel graag goed bevriend blijven, en bij elkaars leven betrokken blijven... en dat gaat op zich best goed, maar ik ben ook doodsbang dat ik weer afhankelijk van hem raak. Dat heb ik zowiezo snel met mensen.... dat ik afhankelijk wordt... en dat wil ik nooit meer meemaken, vooral niet nu ik net een klein beetje zelfstandig begin te worden. En met "vreemden" kan ik het best gemakkelijk afkappen zodra het teveel dreigt te worden, of zodra het met mijn gevoelens de verkeerde kant op gaat. Maar ik merk ook dat ik dat nu ineens veel minder goed kan inschatten... en dat ik misschien keuzes maak (niet alleen met mijn ex, maar ook met anderen) die helemaal niet zo goed voor me zijn...

A.s. dinsdag praat ik weer met een therapeut, dat helpt me wel om het eea in perspectief te kunnen plaatsen en op een rijtje te zetten.... zwaar allemaal dit.... ik weet het gewoon ff niet meer...

Hahaha.. idd brighteyes. Ik voel me een stuk lichter na vanavond. Wel de pijn maar that's the way it is. Ik kijk uit naar morgen. WIe weet spreken wel elkaar of wat dan nog meer.

Aan de andere kant, ik moet ook niet zoveel hopen.. Het kan altijd het tegenovergestelde zijn. Na gesprekken met een paar kennissen, voel ik mij wat beter. Het is erg fijn om op alle fronten, mensen om je heen te hebben en je verhaal kan doen.

Ik ga vanavond slapen met een foto van P. en mij op m'n nachtkastje en samen met een knuffel.. Ja, ik slaap nog met een knuffel. Heb ik vanaf m'n achtste en kan niet zonder als ik het moeilijk of mijn verdrietig voel.

Slaap lekker allemaal

quote:

Op zondag 3 juli 2005 00:39 schreef Brighteyes het volgende:

I hate to say this, maar je zou eens wat minder naar haar moeten kijken en op haar moeten letten. (Sommige anderen in dit topic trouwens ook.)
Vrijwel elke post van jou staat vol met 'zij doet nu dit, zij doet nu dat, zij heeft nu een nieuwe vriend' etc. etc. Je kwelt jezelf er vreselijk mee en je schiet er niets mee op.
Bot gezegd... het is over, het komt niet meer terug. Ook niet met kijken naar haar en vaststellen dat ze nu zo anders doet etc. etc.
Dat je aan haar denkt is wel logisch, maar blijf het een en het ander niet met elkaar te vergelijken. Probeer er wat verder vanaf te staan. Het doet er niet meer toe wat jij van haar vindt en of anderen ook vinden dat ze zo veranderd is. Ook niet of anderen vinden dat jullie zo'n leuk stel waren of niet. Zij heeft besloten dat zij dat niet zo vindt. Dat zullen jij en anderen op de een of andere manier moeten accepteren...

Dat zie ik ook in.... alleen niet door het verstandelijke waardoor ik je helemaal gelijk moet geven... maar door hoe ze tegen me doet....

Daarom zei ik dus ook al: Ik moet nog even door deze week heen bijten als we alles moeten verdelen en zo... en dat zal van haar kant vast op een onredelijke manier gaan gebeuren dus daar moet ik me tegen wapenen... maar daarna is het wat mij betreft ook echt afgelopen... dan ga ik een nieuwe start maken in m'n eigen huisje...

Zij zegt steeds nog vrienden te willen blijven... maar door al dat gedoe over dvd's.... bikini's voor d'r zoeken.. batterijen opladen, etc.... heb ik steeds meer het gevoel dat ze dat vooral wil omdat ik ook wel 'handig' ben...

bovendien wil ik voorlopig geen vriendscahp met iemand die niet kan respecteren dat ik na 3 weken nog lang niet over haar heen ben.... en dat ik haar best wel haar geluk gun met die nieuwe vriend... maar dat ik er geen behoefte aan heb om daar in dienst van te komen staan...

Oh ja, ik ben erg blij dat ik nu hulp en begleiding krijg van een maatschappelijk werkster.. Had ik eigenlijk eerder moeten doen, maar ben zo stront eigenwijs..

quote:

Op zondag 3 juli 2005 00:52 schreef espina het volgende:
Oh ja, ik ben erg blij dat ik nu hulp en begleiding krijg van een maatschappelijk werkster.. Had ik eigenlijk eerder moeten doen, maar ben zo stront eigenwijs..

Tsja... het lijkt me ook erg moeilijk om toe te moeten geven dat ik hulp nodig zou hebben...... dus ik kan het me wel voorstellen hoor.

quote:

Op zondag 3 juli 2005 00:54 schreef eymey het volgende:

[..]

Tsja... het lijkt me ook erg moeilijk om toe te moeten geven dat ik hulp nodig zou hebben...... dus ik kan het me wel voorstellen hoor.

Die stap is groot he... ik heb nu zelf ook hulp erbij, en dat helpt echt wel....

quote:

Op zondag 3 juli 2005 01:02 schreef Christine het volgende:

[..]

Die stap is groot he... ik heb nu zelf ook hulp erbij, en dat helpt echt wel....

Het is wel fijn dat er zulke mensen zijn. Maakt het verwerken van verdriet iets makkelijker.

quote:

Op zondag 3 juli 2005 01:10 schreef espina het volgende:

[..]

Het is wel fijn dat er zulke mensen zijn. Maakt het verwerken van verdriet iets makkelijker.

Voor mij vooral om wat dingen op een rijtje te krijgen.... omdat ik compleet emotioneel afhankelijk was van mijn ex.... en nu zelfstandig moet leren zijn....

quote:

Op zondag 3 juli 2005 01:20 schreef RoelerMF het volgende:
Ik ga me nog bijna schamen dat ik in dit topic aan het posten ben na iedereen zijn verdriet, maar ik wil iedereen een hart onder de riem steken! Eind mei dacht ik ook dat het nooit meer goed zou komen! Ik voel de laatste twee weken echter enorm amazing, weinig dipjes gehad die vanwege haar of de relatie plaatvonden. Ik heb het alweer een paar keer vaker geschreven, maar ik heb een gevoel van Alive & Kicking

De zomer doet me dit jaar weer enorm goed merk ik! Vandaag weer naar een fantastische kermismeeting geweest in Best! Heerlijk genoten ondanks het mindere weer! Het begrip winkelen krijgt een volledig nieuw begrip als je zelf in het winkelwagentje zit In ieder geval weer een megadag, mijn batterijtje zit helemaal vol om vol zelfvertrouwen het tentamen in te gaan en voel weinig aanleiding tot dipjes! Het enige dat ik nog steeds af en toe mis is een knuffel of gewoon het delen van je vrolijkheid/ meligheid met de persoon die mij dierbaar is. Maar ook dat weet ik steeds beter te ondervangen door op andere manier die "energie" kwijt te raken!

Dus voor iedereen die zich klote voelt... het komt goed! *ooit* Kijk maar naar mij!

hehe ik moet zeggen: je post vrolijkt me wel op . Die foto... whahaha

Ach ja..... komt tijd komt raad

quote:

Op zondag 3 juli 2005 01:20 schreef RoelerMF het volgende:
Dus voor iedereen die zich klote voelt... het komt goed! *ooit* Kijk maar naar mij!

Ook jouw verhaal komt me bekend voor.... ik heb ook wekenlang geen behoefte gehad hier te posten, maar sinds gisteren heb ik weer die dip.... misschien gaat het wel nooit helemaal over zoiets.... en morgen voel ik me vast weer geweldig... (hoop ik).

Het gaat gewoon met ups en downs, nog altijd..... bedankt iig voor je aanmoediging

quote:

Op zondag 3 juli 2005 01:20 schreef RoelerMF het volgende:

Dus voor iedereen die zich klote voelt... het komt goed! *ooit* Kijk maar naar mij!

Wat een flauwekul.

Het is gewoon persoonsgebonden. Sommige mensen komen nou eenmaal nooit meer van dat verdriet af, omdat ze dat simpelweg niet kunnen. Ze beginnen nieuwe relaties met half hun hart, en blijven onderwijl stiekem rouwen om dat 'grote verlies', waarmee ze tegelijkertijd hun huidige partner tekort doen. Niet alles heeft een happy end. Punt.

quote:

Op zondag 3 juli 2005 00:40 schreef Brighteyes het volgende:
Zo, en nu hou ik op met mijn nachtelijke betweterige gepost. Ik lijk wel een oud wijf!

En ik heb makkelijk lullen natuurlijk!

Misschien heb je dat wel ja, maar ik weet wel dat je gelijk hebt..... en mss. praat ik over een jaar ofzo ook weer zo tegen iemand......

en misschien kan ik over een tijdje wel zeggen "hey je had ongelijk... ze is weer omgedraaid....".

Ain't life full of surprises

quote:

Op zondag 3 juli 2005 01:51 schreef Bombie het volgende:

[..]

Wat een flauwekul.

Het is gewoon persoonsgebonden. Sommige mensen komen nou eenmaal nooit meer van dat verdriet af, omdat ze dat simpelweg niet kunnen. Ze beginnen nieuwe relaties met half hun hart, en blijven onderwijl stiekem rouwen om dat 'grote verlies', waarmee ze tegelijkertijd hun huidige partner tekort doen. Niet alles heeft een happy end. Punt.

Misschien wat kort door de bocht om het als flauwekul te zien... Als RoelerMF zich nu oprecht happy en opgetogen voelt... is daar toch niks mis mee. Zolang hij maar niet wegvlucht voor als hij toch nog eens een terugval krijgen... ook dat hoort erbij.

En tsja.... ik zou dus ook voorlopig gewoon nog geen nieuwe relatie met iemand kunnen beginnen zolang ik nog niet over het verlies van m'n ex heen ben.... en ookal weet ik dat Brighteyes op zich wel gelijk heeft..... een deel van mijn verwerkingsproces bestaat uit proberen na te gaan waarom ze nou zo doet.... waarom ik het idee heb dat ze zo veranderd is, etc.... Rationeel kan ik het wel verklaren maar begrijpen kan ik het niet....

Maar ook mij lukt het wel hoor, stukje bij beetje

Nou Roeler, ben het helemaal met je eens enzo, ik dacht ook dat ik er niet overheen kon komen, en in het begin wilde ik dat ook niet, want ik wilde hem terug. Maar nu merk ik dat k steeds minder nadenk over wat hij aan het doen zou zijn, en als ik het doe, zonder gevoel. Uiteraard heb ik soms nog dipjes, maar niet zo veel, en meestal niet zo erg. En ik weet hoe ik ermee om moet gaan. Ik ga veel meer naar leuke feestjes en vriendinnen toe nu, en mijn broer. Dat doet me echt goed. Ik heb toch denk ik liever mijn vriendschap verdeeld over mensen dan maar één (toen het met hem aan was ging ik alleen naar hem, en niemand anders meer, vriendschappen verslapten, enz.). Dus: another lesson learned .
Heeft iemand Viper nog gesproken? Donderdag is het concert en ik heb mijn adres gemaild maar hem nog niet gesproken .

Ik heb slecht geslapen. Werd om de uur wakker. Ik voel me nerveus. Ik zie er niet uit, dikke wallen en m'n oogleden zijn dik. Ik heb vanacht niet gehuild. Ik voel me ook daarnaast erg moe. Ik probeer mijn dingetjes te doen, maar dat gaat met moeite. Zelfs opdrachten, voor klanten, blijven liggen.
Ik ga straks P. zijn vader opbellen. Ik weet het niet. Zal P. boos, verdrietig, gekwetst of iets anders zijn.. Ja, ik ga van het negatieve uit omdat ik nu iemand ben met de staart tussen mijn benen.

Soms denk ik, he meis kop op! Hoofd in de lucht en borst naar voren. Ik kan dat wel gaan doen, maar eigenlijk voel ik dat van binnen anders.

*diepe zucht...*

quote:

Op zondag 3 juli 2005 11:13 schreef espina het volgende:
Ik heb slecht geslapen. Werd om de uur wakker. Ik voel me nerveus. Ik zie er niet uit, dikke wallen en m'n oogleden zijn dik. Ik heb vanacht niet gehuild. Ik voel me ook daarnaast erg moe. Ik probeer mijn dingetjes te doen, maar dat gaat met moeite. Zelfs opdrachten, voor klanten, blijven liggen.
Ik ga straks P. zijn vader opbellen. Ik weet het niet. Zal P. boos, verdrietig, gekwetst of iets anders zijn.. Ja, ik ga van het negatieve uit omdat ik nu iemand ben met de staart tussen mijn benen.

Soms denk ik, he meis kop op! Hoofd in de lucht en borst naar voren. Ik kan dat wel gaan doen, maar eigenlijk voel ik dat van binnen anders.

*diepe zucht...*

"he meis kop op! Hoofd in de lucht en borst naar voren"
Ik weet het hoor, dat wordt ook door iedereen tegen mij gezegd maar het is in de regel nog zoooo moeilijk om me zo op te stellen . Ik heb dan ook zoiets van: Als ik de behoefte heb om me rot te voelen, dan doe ik dat ook. klaar uit

En ik wil van binnen nu ook gewoon nog te veel anders.... dat ze bij draait.... niet dat ze me ineens terug wil maar wel dat ze bij draait.....

In ieder geval: Succes meid . Ik ben erg benieuwd naar hoe alles is verlopen vandaag.... ik hoor het vanavond als ik (hopelijk) online ben wel... of hier.....

Succes mensen.....

Ik voel me vandaag al weer een stuk beter... wat een goede nachtrust allemaal al niet kan doen...
Vanaf nu is het weer borst vooruit en met volle kracht verder op de goede weg

Ik heb zijn vader gesproken, P. en hij hebben elkaar nog niet gesproken. Dus ik weet voorlopig nog niets.. Hij belt mij als hij wat weet..

Ondertussen voel ik me wel weer wanhopig worden. Ik ga maar eens aan m'n opdrachten werken en straks hardlopen. Ik moet toch de tijd doden..

Het liedje, wereld zonder jou.. is voor mij het zelfsprekendste liedje..

Ik heb een brief geschreven maar weet niet of het te dramatisch overkomt..

quote:

Lieve Pe,

Ik wil je wat vertellen..

Afgelopen week was het erg moeilijk voor mij. Sinds ik in het Audiologisch centrum ben geweest, krijg ik nu begleiding van een maatschappelijk werkster. Het is erg fijn om met haar te praten. Door de gesprekken kwam het verdriet, wat ik weggestopt had naar boven.

Ik wilde het niet uitmaken, ik wilde rust. Ik was erg moe van alles.
Moe van de zinloze ruzies en discussies. Ik voel me vaak onbegrepen. Je bent daarnaast ook een Zeeuw met een dialect, wat de situatie niet gemakkelijker opmaakt. Van een zin met tien woorden, versta ik er vier woorden. Logisch dat er miscommunicatie optreedt. Juist daardoor, gebeurd het vaak dat ik een eigen draai aan maak. Zonder het besef dat ik het verkeerd heb begrepen. Ik kijk weleens boos maar dat komt omdat ik mij onzeker voel over mijn handicap. Ik moet leren vertrouwen in mezelf te hebben. Daarnaast ben ik een beetje achterdochtig. Maar ook dat komt door mijn gehoor. De maatschappelijk werkster wilt ons graag er in begeleiden. Ik weet dat mijn handicap voor jou erg moeilijk is en dat jij je vaak onbegrepen voelt. Maar laat mijn handicap, alsjeblieft niet tussen ons in staan. Daarvoor houd ik teveel van je. Ik sta compleet machteloos over de situatie hoe het nu is.

Wat er gebeurd is tijdens het familie feest, is gewoon uit onbegrip. Ik snap dondersgoed dat er veel irritaties zijn omdat ik het weer niet goed begrepen heb of iets anders. Ik snap ook dat je je zult afvragen: ‘als je het niet hebt verstaan, waarom zeg je dat niet?’ Dat komt omdat ik denk, dat ik het begrepen heb. Ik vind het ook erg moeilijk om alles er voor te zorgen dat ik het goed kan verstaan.

Dat de school ‘nee’ heeft gezegd, om verder te gaan in multimedia, heeft mij erg veel pijn gedaan. Ik voel me daardoor erg onzeker. Zeker nu, onzeker en kwetsbaar. Omdat ik gewoon niet meer weet wat ik moet. Ik twijfel om door te gaan met school en te gaan werken. Maar besef dat het ook weglopen is. Ik ga de confrontatie aan en heb besloten om door te gaan met school.

Pe, ik wil heel graag met je verder. Ik wil met jou samen een leven opbouwen, gewoon alles en oud worden.
Dat gevoel had ik in het begin en nog steeds. Het gevoel toen ik jou voor eerst ontmoette ‘het is goed’ is zo sterk en dat ik het gevoel nu nog heb.

Pe, ik wil heel graag met je hierover praten. Ik snap dat je gekwetst voelt, maar ik wil ons een tweede kans geven.

Veel liefs,

Verdorie, m'n broertje kan gewoon zijn mond niet houden. Volgens mijn broertje en m'n ouders maak ik verkeerde beslissingen. Ik heb mijn eigen leven en ik maak eigen keuzes. Verdomme, ik word hier zo pissig van. Ook al bedoelen ze het goed, maar dat neemt niet direct de recht om voor mij te gaan beslissen. I've my own life! Ik ben twee jaar uit huis geweest, kom weer thuis.. Denken ze mooi voor mij en alles te gaan beslissen. Nou niet dus.
Ze willen ook beslissen wat ik met Pe moet doen. Hem vergeten, hij geeft niet om mij, hij gebruikt mij, etc. etc. M'n moeder mag hem niet. Ok, dat kan. M'n vader hem wel. M'n broertje absoluut niet.
Ze zeggen te snappen maar ze praten doodleuk met iedereen achter mijn rug om. Ze durven dat niet eens in mijn gezicht. Ik ben werkelijk wederom terleurgesteld in mijn ouders. Ik laat echt nooit meer mij wat vertellen.

Hallo allemaal,

Espina jammer dat het zo gaat. Rustig aan doen blijven ademhalen.

Ik heb een leuk weekend gehad veel weg geweest enzo.
Dus dat komt wel goed !!

Ik doe het verder lekker rustig aan!

Nu slapen morgen werken.

Groetjes

Ik heb een maitje van m'n schoonvader gekregen:

quote:

Ik heb Peter inmiddels gesproken, hij wil geen kwaad van je weten en zal je zodra de drukte achter de rug is, misschien vanavond of begin van de week opbellen.
Hij wil dus echt wel met je praten.
Hou je taai en geniet van het leven!
Tot ziens of tot horens
[..]

Positief dus.. Ik ben benieuwd.. Als hij mij niet belt, dan ga ik door met mijn leven.. Het is nu echt aan hem.

Espina, ik lees je posts hier boven nu net......

Ik ken het wel een beetje: Stel dat het met nance ooit weer goed zou komen (0,01 procent kans maar goed), dan zou mijn familie het er nu na dit alles ook heel erg moeilijk mee hebben om haar ook weer te kunnen accepteren.

Neemt niet weg dat ze inderdaad zouden moeten respecteren hoe jij alles wilt aanpakken. Ze kunnen je er hoogstens in adviseren.....

Verder wat mij betreft:

Ik voel me vandaag weer wat beter dan gisteravond laat.... Weer lekker in m'n woning bezig geweest, samen met andere mensen de vloer door het hele huis heen gelegd. Ik zou er nu eigenlijk al zo in kunnen...

Helaas wordt m'n avond en m'n lekkere gevoel zojuist weer verpest. Na het gedoe van afgelopen vrijdag dat ze me meteen weer aanviel toen ik m'n emoties en zo toonde... had ik niks meer van haar vernomen, tot net:

Of het goed was als ze morgen op de kamer achter de pc kwam om wat te typen..... Heb dit keer gezegd dat ze nie tmeer hoeft te komen. Dat ze evt. wat boeken kan halen die ze nodig heeft maar dat haar pc niet meer beschikbaar is. Dat ik gewoon nu niet meer wil dat er evt. weer gedoe komt en zo terwijl ik op m'n werk zi.....

Nu is ze weer boos aan het sms'en en bellen en zo, heb m'n telefoon maar uit gezet. Helaas is dat ook geen oplossing omdat ik dan vanavond voordat ik wil gaan slapen alles weer voor m'n kiezen krijg.....

quote:

Op zondag 3 juli 2005 22:12 schreef love_me het volgende:
Hallo allemaal,

Espina jammer dat het zo gaat. Rustig aan doen blijven ademhalen.

Ik heb een leuk weekend gehad veel weg geweest enzo.
Dus dat komt wel goed !!

Ik doe het verder lekker rustig aan!

Nu slapen morgen werken.

Groetjes

Fijn dat het ook met jou steeds beter gaat En idd gewoon rustig aan doen en weer een beetje proberen van de leuke dingen te genieten die over blijven in je leven.

(zei iemand die er gisteravond ook weer helemaal doorheen zat, en nu dat ook weer dreigt te geraken door een 'zeker iemand'......)

quote:

Op zondag 3 juli 2005 22:33 schreef espina het volgende:
Ik heb een maitje van m'n schoonvader gekregen:
[..]

Positief dus.. Ik ben benieuwd.. Als hij mij niet belt, dan ga ik door met mijn leven.. Het is nu echt aan hem.

Sounds good meisje!

Heb een smsje gehad.

quote:

'ik maak me een beetje zorgen over je. zorg je goed voor jezelf? Ik bel je morgen of spreek je op msn. ik ben doodop, ik ga slapen. spreek je morgen. doei doei.'

Mmm... wat denken jullie?

Ik weet het niet.. Ik had liever gewild, dat het liefs was maar ja..

quote:

Op zondag 3 juli 2005 23:50 schreef espina het volgende:
Heb een smsje gehad.
[..]

Mmm... wat denken jullie?

Ik weet het niet.. Ik had liever gewild, dat het liefs was maar ja..

Ik denk dat ie wel om je geeft, maar dat een herstel er niet in zit, mijn beste


Overigens kom ik nu verkapt ook dit topic in.

Schoorvoetend natuurlijk, want ik durf eigenlijk niet

Het is niets voor mij..maar dit is het verhaal:


Ik leerde mijn ex kennen...net na een zeer heftige break up, met de man met wie ik bijna getrouwd was.
Ik had dus niet zoveel zin in een relatie, dus was ik ook niet zo lief voor mijn nieuwe liefde.
Ruim 2 jaar lang heb ik hem best wel pijn gedaan..met afwisselend aantrekken en afstoten. Wist ik veel.

Vorig jaar december ging het dan toch uit...zijn beslissing. Hij kon niet meer.
Ik vond het best en ging mijn eigen weg...ik ging daten...daar kwam hij achter en omdat ik niets van me liet horen, werd hij vaak boos op me.
Ik heb toen wat nare dingen gedaan en dus stelde hij me voor de keuze: " Je kiest voor wat ik wil, of ik ben echt uit je leven "

Ik koos voor hem.

We gingen dus weer met elkaar om..en erger nog, met elkaar naar bed.
Nog steeds

Nu is er 1 probleempje

Ik ben weer verliefd geworden.

Hij doet ook niks met anderen, maar geeft wel aan helemaal genezen te zijn van relaties.
Daarentegen, kan hij me niet loslaten

Ik heb geen idee wat ik ermee moet en vind die gevoelens echt klote.
Hij is nu voor een paar weken in de States, maar laat wel elke dag van zich horen..terwijl hij met een maat door California trekt...dus blijkbaar vind ie het contact met mij wel belangrijk.

Ik weet niet meer wat te doen. Lief zijn, leven beteren en hem geven wat ie wil?
Of verlies accepteren en verder gaan?

Meeeeeeeeeen...was ik er maar nooit aan begonnen. Nu weet ik ook weer waarom ik one night stands zo leuk vond

Nou, hij heeft een online dagboek, en ik doe hier mijn verhaal. Lees ik net dat hij dus hier leest. Ik denk dat het dan maar beter is dat ik hier niet meer schrijf, omdat ik misschien dingen wel en niet ga zeggen omdat ik nu weet dat hij hier schrijft, dit voelt opeens een stuk minder 'veilig'. Het gevoel dat ik niet meer kan zeggen wat ik wil, ik wil hem niet pijn doen, ik wil niet dat hij hier leest, ik wil niet dat ik hier onbewust dingen ga neerzetten in de hoop dàt hij ze leest, zodat hij weet hoe ik het maak ofzo. Ik wil echt los, niet semi-los. Ik wil niet gestalkt worden op fok. Ik schrijf nu ook al niet meer in het online dagboek daar, om dezelfde reden. Zo blijft er weinig over .

Aan de andere kant kan ik ook denken: hij kiest ervoor om hier te lezen, en ik wil hier mijn verhaal doen omdat ik me er hier goed bij voel (in dit gezelschap ook, met Roeler enzo ) dus fok hem, want ik heb er soms wel behoefte aan om hier even te typen en de mening van anderen te horen.

I'm not sure yet. Wat zouden jullie doen?

quote:

Op maandag 4 juli 2005 00:07 schreef SHE het volgende:

[..]

Ik denk dat ie wel om je geeft, maar dat een herstel er niet in zit, mijn beste


Overigens kom ik nu verkapt ook dit topic in.

Schoorvoetend natuurlijk, want ik durf eigenlijk niet

Het is niets voor mij..maar dit is het verhaal:


Ik leerde mijn ex kennen...net na een zeer heftige break up, met de man met wie ik bijna getrouwd was.
Ik had dus niet zoveel zin in een relatie, dus was ik ook niet zo lief voor mijn nieuwe liefde.
Ruim 2 jaar lang heb ik hem best wel pijn gedaan..met afwisselend aantrekken en afstoten. Wist ik veel.

Vorig jaar december ging het dan toch uit...zijn beslissing. Hij kon niet meer.
Ik vond het best en ging mijn eigen weg...ik ging daten...daar kwam hij achter en omdat ik niets van me liet horen, werd hij vaak boos op me.
Ik heb toen wat nare dingen gedaan en dus stelde hij me voor de keuze: " Je kiest voor wat ik wil, of ik ben echt uit je leven "

Ik koos voor hem.

We gingen dus weer met elkaar om..en erger nog, met elkaar naar bed.
Nog steeds

Nu is er 1 probleempje

Ik ben weer verliefd geworden.

Hij doet ook niks met anderen, maar geeft wel aan helemaal genezen te zijn van relaties.
Daarentegen, kan hij me niet loslaten

Ik heb geen idee wat ik ermee moet en vind die gevoelens echt klote.
Hij is nu voor een paar weken in de States, maar laat wel elke dag van zich horen..terwijl hij met een maat door California trekt...dus blijkbaar vind ie het contact met mij wel belangrijk.

Ik weet niet meer wat te doen. Lief zijn, leven beteren en hem geven wat ie wil?
Of verlies accepteren en verder gaan?

Meeeeeeeeeen...was ik er maar nooit aan begonnen. Nu weet ik ook weer waarom ik one night stands zo leuk vond

Uhm, ik heb nog nooit in zo'n situatie gezeten, dus ik weet eigenlijk niet wat te doen, omdat ik niet wéét wat voor gevoelens er meespelen. Ik kan het wel inschatten denk ik...

Het klinkt een klein beetje als een knipperlicht, eerst december uit-aan, nu twijfel je weer. Ik heb zelf een hekel aan twijfelen, dus ik zou nagaan dat als ik hiermee verder zou gaan, zou dat dan zonder twijfel kunnen (die zin klopt niet). Of is het gewoon zo dat als jullie twee een 'relatie' hebben dat het dan een twijfelgeval is, en kan je daarmee leven? Ik denk dat ik het voor mezelf nu rust zou geven en wachten tot hij terug is en misschien dan met hem praten, of kijken hoe het is om hem weer te zien.

Maar ik ben niet echt een betrouwbare hulpbron in deze .

quote:

Op maandag 4 juli 2005 07:18 schreef -Trinity- het volgende:
Nou, hij heeft een online dagboek, en ik doe hier mijn verhaal. Lees ik net dat hij dus hier leest. Ik denk dat het dan maar beter is dat ik hier niet meer schrijf, omdat ik misschien dingen wel en niet ga zeggen omdat ik nu weet dat hij hier schrijft, dit voelt opeens een stuk minder 'veilig'. Het gevoel dat ik niet meer kan zeggen wat ik wil, ik wil hem niet pijn doen, ik wil niet dat hij hier leest, ik wil niet dat ik hier onbewust dingen ga neerzetten in de hoop dàt hij ze leest, zodat hij weet hoe ik het maak ofzo. Ik wil echt los, niet semi-los. Ik wil niet gestalkt worden op fok. Ik schrijf nu ook al niet meer in het online dagboek daar, om dezelfde reden. Zo blijft er weinig over .

Aan de andere kant kan ik ook denken: hij kiest ervoor om hier te lezen, en ik wil hier mijn verhaal doen omdat ik me er hier goed bij voel (in dit gezelschap ook, met Roeler enzo ) dus fok hem, want ik heb er soms wel behoefte aan om hier even te typen en de mening van anderen te horen.

I'm not sure yet. Wat zouden jullie doen?

Lekker posten en van je af schrijven...
als dit jou uitlaatklep is....

quote:

Op zondag 3 juli 2005 23:50 schreef espina het volgende:
Heb een smsje gehad.
[..]

Mmm... wat denken jullie?

Ik weet het niet.. Ik had liever gewild, dat het liefs was maar ja..

Ik vind dit een prima sms-je hoor...
Dat hij zich zorgen maakt wil toch zeggen dat hij aan je denkt en om je geeft...

Vergeet niet dat hij ook nog heel onzeker kan zijn en uit zelfbescherming zich niet zo snel laat kennen deze keer...

HIer gaat het allemaal weer lekker.
Ik begin mijn leven lekker weer op het spoor te krijgen, nu hij nog.

Meneer heeft het internet weer gevonden, en dus ook een emailprogramma met mijn emailadressen. Daarnaast via via mijn nieuwe telefoonnummer... dus telefoneren en sms-en is ook weer van de orde.

Tis zelfs zo dat ie kwaad (zeg maar woest) was dat ik met een gewone vriend op een terrasje zat... lang leve uitsmijters, die m vriendelijk, doch wel dringend verzochten om te vertrekken.
Dit weekend, heeft ie die vriend weer aangesproken

Ik kan er nog altijd behoorlijk kapot van raken, maar dat is meer omdat ie me niet met rust laat dan dat ik hem terug wil. Het gaat me steeds minder doen. En al helemaal als ik zo'n fijn weekend als het afgelopen achter de rug heb.

quote:

Op maandag 4 juli 2005 09:26 schreef Brighteyes het volgende:

[..]

Ik vind dit een prima sms-je hoor...
Dat hij zich zorgen maakt wil toch zeggen dat hij aan je denkt en om je geeft...

Vergeet niet dat hij ook nog heel onzeker kan zijn en uit zelfbescherming zich niet zo snel laat kennen deze keer...

Ik wil niemand de grond in boren, maar je hebt het toch altijd goed voor met ex-en (mits het op een "normale" manier uitging) ? Ik wel iig..

Maar ik wens jullie allemaal sterkte met het loslaten.. Been there, done that zegmaar

quote:

Op maandag 4 juli 2005 10:45 schreef Catch22- het volgende:

[..]

Ik wil niemand de grond in boren, maar je hebt het toch altijd goed voor met ex-en (mits het op een "normale" manier uitging) ? Ik wel iig..

Maar ik wens jullie allemaal sterkte met het loslaten.. Been there, done that zegmaar

zeker wil je ervoor zorgen dat er contact blijft etc...
alleen laat de situatie het bij mij niet toe.

kijk ik wil ook weten hoe t met zijn neefjes is, en met zijn moeder. maar op t moment dat ik contact ga zoeken, komt hij weer, en dat wil ik neit

quote:

Op maandag 4 juli 2005 07:18 schreef -Trinity- het volgende:
Nou, hij heeft een online dagboek, en ik doe hier mijn verhaal. Lees ik net dat hij dus hier leest. Ik denk dat het dan maar beter is dat ik hier niet meer schrijf, omdat ik misschien dingen wel en niet ga zeggen omdat ik nu weet dat hij hier schrijft, dit voelt opeens een stuk minder 'veilig'. Het gevoel dat ik niet meer kan zeggen wat ik wil, ik wil hem niet pijn doen, ik wil niet dat hij hier leest, ik wil niet dat ik hier onbewust dingen ga neerzetten in de hoop dàt hij ze leest, zodat hij weet hoe ik het maak ofzo. Ik wil echt los, niet semi-los. Ik wil niet gestalkt worden op fok. Ik schrijf nu ook al niet meer in het online dagboek daar, om dezelfde reden. Zo blijft er weinig over .

Aan de andere kant kan ik ook denken: hij kiest ervoor om hier te lezen, en ik wil hier mijn verhaal doen omdat ik me er hier goed bij voel (in dit gezelschap ook, met Roeler enzo ) dus fok hem, want ik heb er soms wel behoefte aan om hier even te typen en de mening van anderen te horen.

I'm not sure yet. Wat zouden jullie doen?

Damn... dat me ooit nog eens zou laten verleiden om tóch te reageren.

Als het je werkelijk dwars zit dat ik meelees, dan stop ik daarmee. Zekerheid zal je nooit hebben, maar niet minder dan vóór dat je zag dat ik meelas. Stel jezelf eens de vraag: Hoe los ben ik zelf als meelezen me nog zoveel doet? Je kiest zelf voor typen op een publiekelijk forum, en het is logisch dat je je aangetrokken voelt tot mensen die iets vergelijkbaars meemaken (het verwerken van een break-up). En tis ook logisch dat je boos/teleurgesteld/geschrokken bent over het feit dat ik er ook nog ben. (Ik denk dan: je leest dus ook mijn dagboek, dus werkt het dan niet 2 kanten op?)

Ik ben heel eerlijk als ik zeg dat ik het ook heel moeilijk heb met de nasleep ervan. Dat gegeven alleen al geeft al aan dat ik niet de gevoelloze klootzak ben die in jouw hoofd zit. Het is ook zo dubbel eigenlijk: je denk en zegt pijnlijke dingen over me. Eigenlijk zou dat me niets meer moeten doen, want het is allemaal over, er valt daar niet meer in te investeren. Maar toch doet het me nog steeds pijn, om te horen dat je me verdenkt van het hebben van een nieuwe relatie, of van het feit dat ik 11 maanden je een sprookje heb voorgehouden. Dat is helemaal niet zo, ik heb ontzettend veel van je gehouden, en dat is echt nog niet helemaal weg. En dat weet jij ook wel denk ik. Als ik boven de situatie uitstijg, dan snap ik wat er gebeurt: Je bent boos, je voelt je machteloos, dat ik het niet meer zag zitten, dat ik de beslissing in m'n eentje heb genomen. En onbewust zoek je dan steun bij mensen die het met je eens zijn. Ik snap het zo goed, en toch doet het pijn, terwijl dat logischerwijs niet meer zou moeten...

Het spijt me als ik je een uitlaatklep ontnomen heb door hier te reageren. Maar ik denk dat jij ook wel weet hoe groot de verleiding kan zijn om te horen/lezen hoe het met de ander gaat, om daar een geruststelling uit te halen. Het bijkomende risico is natuurlijk dat ik geen geruststelling lees, maar boos- en negativiteit. Iets wat ik achteraf ook van te voren had kunnen weten, want het is wel heel menselijk.

Shit, lastig dit soort dingen... Ik ben me aan de ene kant bewust van eht feit dat het niet slim is om te reageren, en aan de andere kant wil ik zo graag dat je begrijpt hoe ik gehandeld heb. En dat er ooit een moment is dat je erover kunt praten, zonder er boos om te worden...

Ik zit te denken: door hier te posten, val ik eigenlijk m'n eigen aanpak af. Ik vond het juist zo verstandig om even niks meer met elkaar te doen. Even een moment van rust om alles op een rijtje te zetten. Maar dingen gebeuren; jij leest een MyDi entry wat eigenlijk niet de bedoeling was, en ik overzie de gevolgen nu niet door zometeen op het 'invoeren' butten te klikken. Maar een ding weet ik zeker: over een paar maanden lezen de deelnemers van dit topic hun eigen berichten weer door, en dan is het allemaal anders. Andere gevoelens bij de gedachtes, andere dingen in het leven die vooropstaan. En ik ben een van die mensen...

DoubleU

_{respect voor je reactie trouwens}

quote:

Op maandag 4 juli 2005 12:25 schreef Jumparound het volgende:
_{respect voor je reactie trouwens}

Dezelfde gedachte.

quote:

Op maandag 4 juli 2005 10:45 schreef Catch22- het volgende:
Ik wil niemand de grond in boren, maar je hebt het toch altijd goed voor met ex-en (mits het op een "normale" manier uitging) ? Ik wel iig..

Jawel, natuurlijk wel. In die zin kan ik ook wel met je mee gaan. Maar het hele verhaal van Espina in acht genomen, het feit dat zij de relatie verbroken heeft (hij is in weze degene die 'in de steek gelaten is'), het feit dat hij eerder zei dat het mogelijk nog goed kan komen maar dat ze nu rust nemen etc. dan zie ik dit toch iets anders dan alleen maar 'goed voor hebben'.
Maar goed, mss wil ik dat wel alleen maar graag voor Espina...

Ik hoop dat ik ook weet waar ik aan toe ben.
Hij was vandaag even online, ik heb niet tegen hem gepraat. Het moet gewoon uit zijn beweging komen, vind ik. Hij heeft ook niet gebeld of op een andere manier met mij contact op genomen.
Ik vind het wel moeilijk maar ik ga mezelf niet toestaan om valse hoop te geven. Ik heb dat geintje, in het verleden weleens meegemaakt en heb geen zin in herhaling.

Ik ga ondanks, dat ik voorlopig wacht op zijn antwoord, gewoon door met mijn leven. Ik vind het erg moeilijk. Dit soort dingen heeft mij tegen mij gezegd, de afgelopen week:

quote:

vervolgens zegt ie over 14 dagen, je hebt een keuze gemaakt en daar moet je achterstaan, misschien is het ook wel beter, maar helemaal overtuigd ben ik nog niet. ik bedoel nu draaien we het toch niet meer terug. Dat dacht ik bij m'n eerste vriendinnetje ook altijd, maar dat is ook niet goed gekomen. en dat moeten we bij ons ook niet verwachten. ik hoop dat jij je nu perfect voelt. dan heb je namel
dan heb je namelijk de juiste beslissing genomen. Jij hebt een keuze gemaakt, en daar heb ik me bij neer moeten leggen. dat weet ik ook niet,
Er is een heleboel veranderd,... Het is gewoon over en uit
de toekomst anders ligt dan zien we dat wel. maar je moet niet vergeten dat je een keuze hebt gemaakt. En dat was toch redelijk serieus bedoeld.Maar ik heb je al eerder verteld, als je je spullen pakt is dat voor goed.En de beslissing hebt genomen. Nou, dan moeten we niet zeuren en gewoon verder met ons eigen leven en is er geen relatie meer tussen ons maar goed, we kunnen er lang of kort over praten,...en ik denk niet dat we aan elkaar moeten gaan hangen.Als ik eerlijk ben,.. zie ik op deze mannier geen toekomst voor ons samen weggelegd.En ik denk dat we gewoon contact moeten houden en als blijkt dat het in de toekomst anders is..

Ondanks hij bezorgd over mij is.. Tja, ik weet het echt niet. Ik geef mezelf een trap onder m'n kont om door te gaan. Ik voel veel verdriet maar ik kan niet blijven hangen. Life goes on. Zo ik ook.

Ik wil graag alles met hem, maar hij moet het ook graag willen. Als je van elkaar houdt dan hoef je daar niet zo lang over na te denken.. En zeker niet de boot afhouden, want dat gevoel heb ik nu een beetje. Door bovenstaande dingen, wat hij ooit tegen mij gezegd heeft de afgelopen dagen.. Lijkt het net alsof dat het voor 'm definitief is. Dat kán altijd veranderen in de loop van de dagen. Of hij heeft gewoon met mij het beste voor..

Ik voel me misselijk door zulke gedachtes.. Ik ga gauw weer m'n sollicitatie brief afmaken, want dan heb ik dat ook weer achter de rug

Ik weet niet of ik inhoudelijk op die post in moet gaan. Ik denk het niet. Ik ben er eigenlijk hartstikek boos over dat hij nu dubbel op zo'n manier mijn uitlaatklep doorboort met zijn verhaal. Niet dat mensen zijn verhaal niet mogen weten, maar omdat hij me nooit meer wilde zien, en nu alsnog komt. En hij beweerde al heel ver te zijn in het loslaten, en toch kan hij zichzelf niet tegenhouden om te lezen of te posten, en zegt dat wat ik zeg hem nog wat doet. Alles spreekt elkaar tegen nu...

Daar gaat mijn lucht-je-hart-topic .

Niet om lullig te doen, maar je hebt hem bijna wel uitgelokt hier te reageren door hier te melden dat je bij hem gelezen dat dat je weet dat hij hier mee leest...

Er hier verder op reageren lijkt me idd geen goed idee, prive-vetes worden niet op het forum 'uitgevochten'. Zijn reactie is verder niet veel mis, ook niet flame uitlokkend of wat dan ook. Maar ik zou wel voor willen stellen dat jullie verdere uitwisseling van gedachten per mail of brief of wat dan ook doen en niet hier...

Mee eens, hiero.

Trinity, het is inderdaad erg vervelend voor je dat hij je nu als het ware een beetje je uitlaatklep ontneemt, maar het is inderdaad het risico...

Verder is er inhoudelijk inderdaad ook niet zo veel met zijn post mis (sterker nog, sommige dingen die hij zegt herken ik zelf in mijn verhouding tot mijn ex op dit moment).

Tsja... het is moeilijk..... In ieder geval toch sterkte . Ik hoop dat dit je niet de moed ontneemt om toch hier te blijven schrijven.

Zelf zou ik me er misschien wel/misschien niet door laten beinvloeden als ik zou weten dat mijn x hier meeleest. Ik weet van mezelf dat ik geen onware dingen vertel en dat ik niet bewust probeer haar de grond in te trappen. Sterker nog, in mijn andere topic word ik er zelfs keer op keer gewezen dat ik haar nog teveel verdedig....

hebben jullie hier ook expertise in de kunst van het loslaten van verliefdheden die nog niet je ex zijn (en het waarschijnlijk ook nooit zullen worden)??
* Phate kan wel wat hulp gebruiken met tijden

quote:

Op maandag 4 juli 2005 18:14 schreef RoelerMF het volgende:

[..]

Welnee joh meid! Voordat je het wist zat je ook al te posten, mail desnoods even met hem, vertel wat je ervan vind en probeer je ook in zijn situatie in te leven. Dan kom je er wel weer samen uit en kan je hier gewoon je uitlaatklep behouden hoor! Sterkte.. allebei trouwens

Dat is het hem. Hij wil er niet meer samen uitkomen. Hij wil van mij af, hij wil geen samen meer, in geen opzicht. Ik ging ervanuit dat hij wist dat ik liever niet had dat hij hier meelas, ook omdat mijn gevoelens hem pijn zouden doen, dat is niet leuk voor hem om te lezen. En nog met die kennis komt hij alweer zijn kant van het verhaal vertellen, het lijkt alsof hij dat bij iedereen waar ik mijn verhaal kwijt wil dat wil doen, en zo achtervolgt hij me.

quote:

Op maandag 4 juli 2005 18:25 schreef Phate het volgende:
hebben jullie hier ook expertise in de kunst van het loslaten van verliefdheden die nog niet je ex zijn (en het waarschijnlijk ook nooit zullen worden)??
* Phate kan wel wat hulp gebruiken met tijden

Opsommen wat je niet leuk vindt aan diegene? Op iemand anders verliefd worden?

Ik wil me nergens mee bemoeien..maar Trinity, zover ik kan zien ben je een mooi meisje. Ik weet zeker dat legio heren je maar al te graag op een voetstuk willen plaatsen.

Het verhaal van je ex hier, geeft voor mij duidelijk aan dat hij echt verder wil..alleen, zonder jou.
Accepteer dat, denk niet aan hoop en ga verder met je leven...hoe kut dat ook is.

Dit advies mag ik trouwens zelf ook wel ter harte nemen.

quote:

Op maandag 4 juli 2005 19:03 schreef SHE het volgende:
Ik wil me nergens mee bemoeien..maar Trinity, zover ik kan zien ben je een mooi meisje. Ik weet zeker dat legio heren je maar al te graag op een voetstuk willen plaatsen.

Het verhaal van je ex hier, geeft voor mij duidelijk aan dat hij echt verder wil..alleen, zonder jou.
Accepteer dat, denk niet aan hoop en ga verder met je leven...hoe kut dat ook is.

Dit advies mag ik trouwens zelf ook wel ter harte nemen.

Zoals hij me de laatste tijd heeft behandeld wil ik hem ook niet terug, maar hij heeft me achter elkaar toch wel een paar keer figuurlijke klappen in mijn gezicht gegeven. Daardoor ben ik boos op hem, en nu komt hij hier ook nog eens. Het is niet bepaald makkelijk om iemand los te laten als je daar niet voor gekozen hebt/hebt kunnen kiezen, maar het je wordt opgelegd. Het heeft tijd nodig, en als mensen zeggen dat er genoeg andere jongens voor me zijn heb ik altijd de neiging naar de wc te rennen . Na een tijdje wordt dat echt een opmerking die goed bedoeld is, maar waar je echt heel weinig aan hebt, omdat je er a. zelf niks van merkt, b. er geen behoefte aan hebt .
Ik weet dat hij alleen verder wil, maar waarom neemt hij dan nog dit contact op. Ik denk niet dat het hem kan schelen wat andere fokkers van hem denken en dat hij het gevoel heeft zich te moeten verantwoorden. Het lijkt erop dat hij mij (alweer) zijn kant van het verhaal wil uitleggen, daar heeft hij genoeg kans voor gehad, en nu wil hij het nog eens doen, in het 'openbaar'. Ik snap er zeer weinig van, hij had ook kunnen e-mailen, of niks kunnen zeggen - daar koos hij voor toen hij zei me nooit meer te willen zien. Ik snap er dus niets van.

Ik wil hier gewoon verder kunnen schrijven, en ik probeer dat ook, maar ik heb toch in mijn achterhoofd dat hij wéér kan posten en wéér mijn leven in wil komen, en dat wil ik nu echt niet meer, niet na alles wat hij heeft gezegd en gedaan.

quote:

Op maandag 4 juli 2005 19:03 schreef SHE het volgende:
Ik wil me nergens mee bemoeien..maar Trinity, zover ik kan zien ben je een mooi meisje. Ik weet zeker dat legio heren je maar al te graag op een voetstuk willen plaatsen.

Het verhaal van je ex hier, geeft voor mij duidelijk aan dat hij echt verder wil..alleen, zonder jou.
Accepteer dat, denk niet aan hoop en ga verder met je leven...hoe kut dat ook is.

Dit advies mag ik trouwens zelf ook wel ter harte nemen.

same here...

quote:

Op maandag 4 juli 2005 19:13 schreef RoelerMF het volgende:

[..]

Dat hoeft toch ook niet? Ik zeg alleen dat het misschien verstandig is om even via mail contact te zoeken en uit te leggen waarom je dit als uitlaatklep gebruikt en dergelijke. Gewoon dat je toch met een gerust hart dit topic als uitlaatklep kan gebruiken.

Ik denk dat als hij nu nog verder mee heeft gelezen dat wel begrijpt, en ik betwijfel of hij mijn mails leest .

quote:

Je kan me altijd mailen ofzo als je je hier verhaal kwijt wilt en niet op plekken wilt neerzetten waar hij kan meelezen of "achtervolgen"!

Ik heb je mail toch niet ?

Ik heb met Pe gesproken. Hij houdt van me.
Hij weet alleen niet goed wat hij wilt. Volgens hem ben ik te wispelturig en daar wordt hij gek van. De ene keer wil ik dat en de andere keer dit. Raar karakter trekje van mij, ik heb er zelf ook last van.

Hij kan geen antwoord geven op de vraag of wij tweeën verder gaan in de toekomst. Het antwoord is voorlopig nee. Hij wilt rust en ik wil dat ook. We willen elkaar heel graag zien maar voorlopig niet, omdat dat het beste is. Want hij weet niet waar hij aan toe is met mij.

Om elkaar voorlopig rust te geven, ga ik ondertussen werken aan mezelf. Ook aan mijn gestelde doelen. Ik sta open voor hem, als hij wilt praten of iets anders. Ik vind dat wel moeilijk, een betere manier weet ik niet.

Ach ja.. We zullen zien.. Ik vind het wel moeilijk, want hij heeft nu niet gezegd, ik wil wel met je verder als je hier om denkt.. Ik tast met andere woorden weer in het duister..

Ik ga gewoon verder en doe hard m'n best voor mij bestwil. Door mijn wispelturigheid, weten mensen vaak niet of ze mij kunnen vertrouwen. Dus ik ga weer verder en m'n best doen.

quote:

Op maandag 4 juli 2005 19:46 schreef espina het volgende:
Ik heb met Pe gesproken. Hij houdt van me.
Hij weet alleen niet goed wat hij wilt. Volgens hem ben ik te wispelturig en daar wordt hij gek van. De ene keer wil ik dat en de andere keer dit. Raar karakter trekje van mij, ik heb er zelf ook last van.

Hij kan geen antwoord geven op de vraag of wij tweeën verder gaan in de toekomst. Het antwoord is voorlopig nee. Hij wilt rust en ik wil dat ook. We willen elkaar heel graag zien maar voorlopig niet, omdat dat het beste is. Want hij weet niet waar hij aan toe is met mij.

Om elkaar voorlopig rust te geven, ga ik ondertussen werken aan mezelf. Ook aan mijn gestelde doelen. Ik sta open voor hem, als hij wilt praten of iets anders. Ik vind dat wel moeilijk, een betere manier weet ik niet.

Ach ja.. We zullen zien.. Ik vind het wel moeilijk, want hij heeft nu niet gezegd, ik wil wel met je verder als je hier om denkt.. Ik tast met andere woorden weer in het duister..

Ik ga gewoon verder en doe hard m'n best voor mij bestwil. Door mijn wispelturigheid, weten mensen vaak niet of ze mij kunnen vertrouwen. Dus ik ga weer verder en m'n best doen.

Zoals ik op msn ook al zei: Ik ken hiervan erg veel dingen in m'n ex.... die zat ook met zichzelf in de knoop en kon ook erg wispelturig zijn. Het is zeker goed van je dat je echt wilt proberen om hier wat aan te doen: dat je het bij jezelf inziet is al een grote stap!

En gun hem en jou inderdaad wat rust...

quote:

Op maandag 4 juli 2005 19:14 schreef -Trinity- het volgende:

[..]

Zoals hij me de laatste tijd heeft behandeld wil ik hem ook niet terug, maar hij heeft me achter elkaar toch wel een paar keer figuurlijke klappen in mijn gezicht gegeven. Daardoor ben ik boos op hem, en nu komt hij hier ook nog eens. Het is niet bepaald makkelijk om iemand los te laten als je daar niet voor gekozen hebt/hebt kunnen kiezen, maar het je wordt opgelegd. Het heeft tijd nodig, en als mensen zeggen dat er genoeg andere jongens voor me zijn heb ik altijd de neiging naar de wc te rennen . Na een tijdje wordt dat echt een opmerking die goed bedoeld is, maar waar je echt heel weinig aan hebt, omdat je er a. zelf niks van merkt, b. er geen behoefte aan hebt .
Ik weet dat hij alleen verder wil, maar waarom neemt hij dan nog dit contact op. Ik denk niet dat het hem kan schelen wat andere fokkers van hem denken en dat hij het gevoel heeft zich te moeten verantwoorden. Het lijkt erop dat hij mij (alweer) zijn kant van het verhaal wil uitleggen, daar heeft hij genoeg kans voor gehad, en nu wil hij het nog eens doen, in het 'openbaar'. Ik snap er zeer weinig van, hij had ook kunnen e-mailen, of niks kunnen zeggen - daar koos hij voor toen hij zei me nooit meer te willen zien. Ik snap er dus niets van.

Ik wil hier gewoon verder kunnen schrijven, en ik probeer dat ook, maar ik heb toch in mijn achterhoofd dat hij wéér kan posten en wéér mijn leven in wil komen, en dat wil ik nu echt niet meer, niet na alles wat hij heeft gezegd en gedaan.

Hij neemt contact op, leest je en praat nog met je, omdat hij om je geeft. Hij is dus een nette jongen met een goed hart.
Dit wil alleen niet zeggen dat hij je weer terug wil. Het is UIT

Alleen betekent UIT niet dat hij niet meer van je houd of om je geeft! Dat doet hij wel degelijk en dat lees je ook in zijn post.

Hij is alleen niet meer in voor een relatie , en dat moet je accepteren. Je kunt maar 2 dingen doen...of heel hard laten zien dat jij de enige bent voor hem, of contact verbreken en over je pijn heenkomen ...en dan maar hopen dat je hem ooit als gewone vriend kunt behouden.

En ja, je wil dit niet horen en ja, het is klote...maar het werkt wel zo.

quote:

Op maandag 4 juli 2005 20:41 schreef SHE het volgende:

[..]

Hij neemt contact op, leest je en praat nog met je, omdat hij om je geeft. Hij is dus een nette jongen met een goed hart.
Dit wil alleen niet zeggen dat hij je weer terug wil. Het is UIT

Alleen betekent UIT niet dat hij niet meer van je houd of om je geeft! Dat doet hij wel degelijk en dat lees je ook in zijn post.

Hij is alleen niet meer in voor een relatie , en dat moet je accepteren. Je kunt maar 2 dingen doen...of heel hard laten zien dat jij de enige bent voor hem, of contact verbreken en over je pijn heenkomen ...en dan maar hopen dat je hem ooit als gewone vriend kunt behouden.

En ja, je wil dit niet horen en ja, het is klote...maar het werkt wel zo.

Als je het zo goed weet, lees je eigen verhaal dan eens.. Je weet het wel goed te vertellen aan een ander maar niet aan jezelf.

quote:

Ik weet niet meer wat te doen. Lief zijn, leven beteren en hem geven wat ie wil?
Of verlies accepteren en verder gaan?

Wat wil jij zelf? Jij hebt al een keuze gemaakt. Jij hebt besloten om verliefd te worden op een ander. Als je écht van iemand houdt, dan wordt je niet zomaar verliefd op een ander. Waarom zou jij je moeten veranderen? Jij bent jij en niets anders.
Meis, wees gewoon jezelf. Jezelf veranderen mag altijd, maar niet tenkoste van jezelf. En hem geven wat ie wilt, is ook niet eerlijk voor jezelf..

[ Bericht 18% gewijzigd door espina op 04-07-2005 21:08:23 ]

quote:

Op maandag 4 juli 2005 20:41 schreef SHE het volgende:

[..]

Hij neemt contact op, leest je en praat nog met je, omdat hij om je geeft. Hij is dus een nette jongen met een goed hart.
Dit wil alleen niet zeggen dat hij je weer terug wil. Het is UIT

Alleen betekent UIT niet dat hij niet meer van je houd of om je geeft! Dat doet hij wel degelijk en dat lees je ook in zijn post.

Hij is alleen niet meer in voor een relatie , en dat moet je accepteren. Je kunt maar 2 dingen doen...of heel hard laten zien dat jij de enige bent voor hem, of contact verbreken en over je pijn heenkomen ...en dan maar hopen dat je hem ooit als gewone vriend kunt behouden.

En ja, je wil dit niet horen en ja, het is klote...maar het werkt wel zo.

Uh, ik denk dat je het hele verhaal niet echt kent. Hij zegt nu dat hij om me geeft enzo, maar eerder heeft hij heel bot tegen me gedaan en gezegd dat hij me niet meer wilde zien, hij gaf geen kik, en nu geeft hij weer wel om me. En zo schommelt het. En ik weet dat hij me niet meer terugwilt; ik hem ook niet. Maar hij wilde helemaal geen contact meer, hij wilde mij uit zijn leven hebben, totaal geen contact meer, geen vrienden meer, niks. En als je niks hebt, waarom ga je dan meelezen op een forum? Dat wìlde hij.
Dat hij van me houdt of om me geeft, is zijn 'probleem'. Dat wil hij niet meer, en hij heeft er ook niet naar gehandeld. Dus hoeft hij ook geen liefde meer terug te verwachten. Ik begrijp het wel, en ik had het ook wel verwacht, maar waarom dat hier posten? Om te bewijzen dat hij geen gevoelloze klootzak is? Ik weet wel dat hij dat niet is, maar zo heeft hij zich wel gedragen, dus dat beeld kreeg ik van hem daardoor.
Ik kan hem niet laten zien dat ik de enige voor hem ben, want in zijn hoofd ben ik dat niet, en niets krijgt dat eruit. Contact verbroken heeft hij al, tot hij hier kwam binnenlopen. Ik ga niet hopen om hem ooit nog eens als normale vriend te hebben: hij heeft duidelijk gemaakt dat niet meer te willen. Geen vrienden meer. Voor hem ben ik dood.

quote:

Op maandag 4 juli 2005 19:46 schreef espina het volgende:
[...]
Om elkaar voorlopig rust te geven, ga ik ondertussen werken aan mezelf. Ook aan mijn gestelde doelen. Ik sta open voor hem, als hij wilt praten of iets anders. Ik vind dat wel moeilijk, een betere manier weet ik niet.

Ach ja.. We zullen zien.. Ik vind het wel moeilijk, want hij heeft nu niet gezegd, ik wil wel met je verder als je hier om denkt.. Ik tast met andere woorden weer in het duister..

Ik ga gewoon verder en doe hard m'n best voor mij bestwil. Door mijn wispelturigheid, weten mensen vaak niet of ze mij kunnen vertrouwen. Dus ik ga weer verder en m'n best doen.

Meisje... trek het niet te veel naar je toe. Ik zie hier nu staan dat jij aan jezelf gaat werken en vooral de vetgedrukte zin... Maar vergeet alsjeblieft toch niet de oorspronkelijke reden dat jij aan jullie relatie begon te twijfelen... In die zin zou hij zich toch ook wel een klein beetje aan jou aan mogen/kunnen passen. Een klein beetje meer rekening houden met het feit dat jij de onzekerheden waarmee hij zijn leven vol gooit lastig vindt...

Maar goed, als ik het zo neer schrijf zijn er van beide kanten dus het een en ander aan aanpassingen nodig en kan je je afvragen of er idd wel een 'match' is tussen jullie 2-en...

quote:

Op maandag 4 juli 2005 21:04 schreef -Trinity- het volgende:
Geen vrienden meer. Voor hem ben ik dood.

Nou, dat haal ik dus ook niet uit zijn post hoor... wat dat betreft ga ik met SHE mee.
Idd kennen wij het hele verhaal niet, maar ik krijg wel een klein beetje 'drama' gevoel hierbij...

Ik heb zelf ook erg last van mijn wispelturigheid.. Bedoel ik merk dat mensen minder op mij kunnen bouwen enzo... Dus ja het is erg logisch..

De tijd zal het leren.. Ik ga evengoed verder met mijn leventje en hij ook. We zullen zien of we op hetzelfde pad lopen.