In de toren zit een grote houten deur met een grote koperen bel ernaast. Er hangt een bordje waarop staat: Voor de broodnodige magie, twee keer de bel slaan. Equilan de Elfengodin zal u zo spoedig mogelijk te woord staan.
Daarnaast hangt een bordje waarop staat; wacht u voor de draak, probeer niet zonder toestemming de toren binnen te dringen.
Er zijn namelijk drie draken woonachtig in de toren. Buiten de toren doen ze niemand iets, behalve als de draken onheus bejegend worden. Maar binnen de toren vallen zij iedereen aan die niet nadrukkelijk door Equilan de elfengodin is aangewezen als gast.
In geval van nood kunnen de draken enorm groeien en kunnen zij Equilan de Elfengodin op hun rug met hun machtige vleugels overal brengen waar ze maar wezen wil. Ze heten Gandalf en Aurian, dat is een stelletje en de derde is Shia, de jongste.
De toren wordt bedekt door een rond koepeldak, zo schitterend dat je er haast niet naar kunt kijken.
Rond de toren meandert het beekje, een klein bruggetje brengt je op het schelpenpad dat naar de toren leidt.
Naast de toren is een prachtig grasterras, grote paddestoelen met fluweelzachte dakjes nodigen je uit plaats te nemen. Vlinders waaieren je graag wat koelte toe met hun kleurrijke vleugels. De plek straalt iets uit.....iets rustgevends....fijn om hier te zijn.
Er hangt een heerlijke geur... hmm beetje lavendel, vanille, thijm... en nog meer, maar niet te benoemen. Waar komt dat vandaan??
Als je je neus achterna loopt, loop je rond de toren en zie je een uitgestrekte kruidentuin. De prachtigste bloemen zie je bloeien, de meest vreemdsoortig gevormde planten en die geur...betoverend.
Om de kruidentuin heen staat een muurtje van oude stenen met een houten klaphekje als toegang. Op het houten hekje is een bordje getimmerd waarop staat; 'niet betreden zonder toestemming van Equilan; levensgevaarlijk!!'
Er staan namelijk kruiden tussen die giftig zijn.
Waarom ik op het eiland wil komen wonen?? Omdat de mensen die hier wonen me wel bevallen, en ik denk dat er wel wat magie gebruikt kan worden.
Ik maak elixers voor alle soorten kwalen en voor vrijwel alle soorten onschuldige betoverinkjes en niets is onmogelijk voor me.
Kom een keertje langs om lekker bij me in het gras te zitten met een overheerlijk kopje kruidenthee en een goed gesprek!!
quote:* Equilan begint meteen met koken, er ligt nog wat vlees in de marinade te stoven wat ondertussen boterzacht moet zijn, met challotjes en champignonnetjes paprika en nog wat groenten. Ze doet het in een ovenschaal met een dikke laag aardappelpure er bovenop. Het geheel zet ze in de oven zodat het in tien minuutjes nog een lekker korstje kan krijgen. Absinthe zet ze ondertussen vast een glas fruitsap voor.
Op donderdag 18 oktober 2001 16:31 schreef Absinthe het volgende:
* Absinthe knikt zwakjes met zijn hoofd en stamelt met een schrale stem dat hij graag iets zou willen eten. Hij merkt dat hij zijn lichaam steeds beter onder controle krijgt, het voelt nu nog wat zwak aan, maar hij is tenminste weer de baas over zijn eigen lichaam. Het voelt weer juist aan.
Met een schorre stem probeert hij duidelijk te maken dat hij zich maar weinig kan herrineren van wat er is gebeurd. Het is zo vreemd, er zijn flitsen van een Tempel in het bos, een Restaurant en een jonge vrouw. En er is slechts 1 emotie, of gemoedstoestand, die hij zich kan herrineren, woede.Absinthe legt uit, dat hij zich als een marrionet voelde, zijn handelen was niet van hem maar van iets of iemand anders die boven hem stond.Hij haalt zwaar adem, en hoest eens, iets dat hem erg veel inspanning kost en veel energie. Hij is nog wat duizelig van het gebrek aan voedsel en rust. Zijn energie-reserves zijn in een enorm tempo opgebrand.
Ondertussen luistert ze aandachtig naar zijn relaas.
Je weet dus eigenlijk niet wat er allemaal gebeurt is... een tempel in het bos hebben we hier wel en ook een restaurant.. die jonge vrouw kan iedereen geweest zijn...
Maar Absinthe, vanaf welk moment weet je niets meer?? Weet je bijvoorbeeld nog dat je bent aangekomen op dit eiland?? Of was je toen ook al in die, tja hoe zullen we het noemen.. laten we het op gemoedstoestand houden 
Ben je op dit eiland gekomen onder invloed van die gemoedstoestand of is dat hier gebeurt??
Ach jeetje!! * Equilan klopt Absinthe op zijn rug terwijl hij zo ongeveer de longen uit zijn lijf hoest. Ze fronst haar gezicht, Absinthe is echt afschuwelijk verzwakt!! Datgene wat hem in zijn greep hield heeft hem blijkbaar ook weerhouden voedingsstoffen tot zich te nemen 
De godin kan zichzelf wel voor haar hoofd slaan vanwege haar niet te temmen nieuwsgierigheid.
Absinthe, laat maar, rustig aan Ik zal zo wat te eten voor je pakken en dan kijken we wel of je je na het eten wat sterker voelt. En zo niet, heb ik nog wel een slaapkamer waar je van harte welkom bent en dan kijken we morgen wel verder...
Ow dat doet me eraan denken, dan moet ik je wel even melden dat ik nog een logee heb Tamea, een jong meisje wat hier een tijdje logeerd. Maar ik denk dat je van haar weinig last zult hebben, zelfs ik zie haar nauwelijks 
* De ovenschotel is klaar en Equilan schept een bord vol voor Absinthe. Ze geeft hem er wat brokken boerenbrood bij en een flink glas volle rode wijn.
Hier, alsjeblieft eet smakelijk.
gevaarlijke drakies hiero, ik wil zeker niet geroosterd worden
quote:Hoi Equilan
Kom een keertje langs om lekker bij me in het gras te zitten met een overheerlijk kopje kruidenthee en een goed gesprek!!
Mag ik wat kruidenthee om mee te nemen ?
[Dit bericht is gewijzigd door BlackDevil op 18-10-2001 17:21]
Wat voor kruidenthee had je gehad willen hebben, gewoon voor de lekkerigheid of moet het nog een functie hebben??
* Equilan loopt de keuken in en haalt uit een kastje een grote doos. In de doos zitten allerlei vakjes waar allerlei soorten thee in zitten. Ze schept een paar flinke scheppen in een zakje en overhandigt deze aan BlackDevil.
Hier alsjeblieft
Denk erom, het is het lekkerste als het water vijf minuten gekookt heeft en als je het dan een minuut of acht laat trekken. Doe er beslist niet te veel thee in, want dan gaat het bitter smaken Laat je me weten wat je ervan vond??
weet je zeker dat deze experimentele thee geen bijwerkingen heeft ? 
* Bedankt Equilan en gaat er weer vandoor
Ik zal je wel vertellen wat ik er van vond, gegroet
Ze loopt verder en blijft stil staan voor de deur waar Absinthe ligt te slapen. Equilan opent de deur op een kiertje en gluurt naar binnen. Hij ligt op zijn rug, de mond wagenwijd open te snurken dat het een lieve lust is.
De elfengodin glimlacht en sluit de deur weer zachtjes; Absinthe zal ze maar laten slapen, hij heeft het vast nodig!!
Gisteravond na het eten stortte hij helemaal in, Equilan heeft hem naar bed gedragen en een beetje uitgekleed, maar dat heeft hij waarschijnlijk niet eens meer gemerkt.
De elfengodin loopt verder naar beneden en maakt in de keuken een ontbijtje voor zich klaar. Dan gaat ze lekker in de tuin in het zonnetje zitten; wachten tot Absinthe zich vertoond en als het goedis komt later Rebel_girl nog langs voor hte maken van een portret.
Over een stoel niet ver bij het bed vandaan liggen zijn kleren. Netjes opgevouwen. Hij staat op en strekt zich nogmaals uit, hij merkt dat hij een flinke spiepijn heeft, maar hij is al lang blij dat hij leeft.
Terwijl hij zich aankleed en nogmaals in zijn gezicht wrijft, loopt hij naar het raam, niet ver van hem vandaan ziet hij in de ochtendzon iets schitteren. Het komt dichterbij en al spoedig ziet hij dat het niemand minder is als zijn kraai.
Verbaasd kijkt hij naar buiten en doet langzaam het raam open, de koele lucht stroomt door zijn longen en de kraai daalt majestieus neer op het balkon.
Absinthe vraagt zich af hoe het beest hem heeft gevonden en hoe het in hemelsnaam uit zijn kooi is gekomen.
Hij wenkt de Kraai om op zijn schouder te gaan zitten, het liefst op de schouder die wordt beschermd door de metalen plaat van de bonte jas.
Samen met het zwarte beest loopt Absinthe voorzichtig door de Toren naar beneden, verwart maar dankbaar op hetzelfde moment.
Hallo?
Hai hoe voel je je?? ga lekker hier zitten, dan zal ik even een ontbijtje voor je halen.. * Equilan staat op om naar de keuken te gaan als ze even aarzelt en zich dan weer omdraait.Euh, kun je je eigenlijk wel wat herinneren van gisteren?? Nouja, ik zal even een ontbijtje pakken en dan praten we verder.
{me=Ze] loopt weer verder en rommelt wat in de keuken. Even later klomt ze weer buiten met een grote pot thee en een bord met broodjes.[/me]
Hier alsjeblieft eet smakelijk
* Terwijl Absinthe zit te ontbijten drinkt Equilan nog een kopje thee. Als hij zo goed als klaar is begint de godin te vertellen..
Gisteren toen ik thuis kwam lag je voor mn deur... niet echt bewusteloos, maar je was helemaal "op" zeg maar. Ik heb je wat versterkende thee gegeven en daar knapte je een klein beetje van op. Je vertelde me dat je jezelf niet was, dat je het gevoel had een marionet te zijn en dat je je weinig herinnert van de afgelopen tijd.
Ook riep je op een gegeven moment "vogel", toen begreep ik dat niet maar in neem aan dat je je kraai bedoelde?? * Equilan kijkt naar de enorme kraai die op Absinthe zijn schouder zit.
Daarna heb je wat gegeten en toen stortte je helemaal in ik heb je naar bed gebracht en je hebt wel 15 uur geslapen!!
irl ga ik nu naar de minimeeting met Herne en Faat, weet niet hoe laat ik thuis ben...
* Absinthe laat zijn hoofd zakken en kijkt naar de grond, de kraai op zijn schouder blijft pienter om zich heen kijken. In stilte vraagt Absinthe zich af wat er met Kitty is gebeurd. Die muffe kat volgt hem gewoonlijk overal naartoe, en de laatste keer dat hij haar zag was ze buiten het huis, bij hem richting het Restaurant. Hij tilt zijn hoofd weer eens op en kijkt naar Equilan.
Zijn hart slaat een slag over en hij vraagt zich af wat er met Kitty is gebeurd in de periode die hij zich niet meer kan herineren.
Tja ik weet niet of het helpt, het klinkt vreemd, maar deze avond was er een beeld in mijn droom dat alles scheen te overheersen. Als ik mijn ogen sluit dan zie ik dat sinistere figuur nog staan aan de rand van mijn bewustzijn. Het lijkt op iets dat niet bestaat, een deel van mijn verbeeldingskracht, maar het voelt vreemd aan alsof het een herrinering is. Ongrijpbaar en vaag.
Een figuur met hoorns.
* Absinthe verbaast zich over zijn openheid tegen deze relatief onbekende persoon, maar ze heeft hem wel geholpen, gevoed en onderdak gegeven, hij is het haar op zijn minst verschuldigt. En wie weet, misschien kan zij hem verder helpen. Hij voelt zich afschuwelijk alleen, zijn kat is verdwenen, zijn vos is verdwenen een deel van zijn leven is verdwenen. Kwetsbaar is een beter woord, op lichamelijk, geestelijk en emotioneel vlak.
veel plezier, en niet vergeten welke stukken je voor mij zou bewaren
hmm ziet er verlaten uit.
* rebel_girl gaat in het gras zitten en wacht tot er iemand komt.
Ze heeft haar ouders meteen een brief geschreven om te laten weten waar ze verblijft en wil voorlopig nog niet weg hier. Er valt zoveel te zien en te doen in de toren. Alleen de boekenkast is al een belevenis op zich. Zoveel interessante magie-boeken heeft Tamea nog niet eerder bij elkaar gezien, hoewel de schoolbieb er ook al zat had. Urenlang zit ze te lezen in een grote stoel bij het raam.
* rebel_girl staat op en schrijft een briefje wat ze op de deur van de toren bevestigd.
lieve equilan,
omdat je er niet was vanmorgen ben ik weer terug gegaan naar mijn atelier, mocht je de tijd hebben vanmiddag dan kun je langskomen voor het portret.
groetjes rebel_girl.
Nu weet ze al nog minder wat ze met hem aanmoet. Hij komt over als vrij intelligent, kan zich goed uitdrukken maar zijn houding is er een van verslagenheid en wanhoop. Zoals altijd loopt haar hart over en wil ze niets liever dan hem helpen. Maar het afgelopen jaar op dit eiland heeft haar een flinke les geleerd; nooit TE goed van vertrouwen zijn. Uiteraard geeft ze hem het voordeel van de twijfel, hij heeft niets voor niets mogen overnachten in haar toren!!
Dan hoort ze de woorden 'figuur met hoorns'. Haar aandacht is meteen gespitst, de enige figuur met hoorns die zij kende op dit eiland was haar geliefde bosgod Herne!! Meteen trekt er ook een wat sombere trek over haar gezicht: Onbedoeld waarschijnlijk, heeft de bosgod haar toch veel leed bezorgd. Als een blok was de godin voor de stoere verschijning gevallen, waarschijnlijk geholpen door het feit dat hij toch een beetje de enige was die zich met haar kon meten wat krachten en machten betreft. Maar Herne en sinister..??
Dan merkt ze opeens dat Absinthe haar afwachtend en een beetje onzeker aankijkt. Hij wacht natuurlijk op antwoord!!
Een figuur met hoorns?? Ow.... Tja de enige die ik kende op dit eiland met hoorns was de bosgod Herne_the_Hunter... maar dat is toch nauwelijks een sinister figuur te noemen.. tenminste, zoals ik hem kende niet... zegt de naam jou wat??
Met hoorns...
Absinthe, even vanaf het begin... je vertelde dat je in een bepaalde gemoedstoestand was, vanaf wanneer was dat precies?? Is dat hier op het eiland gebeurt, of ben je in die gemoedstoestand hier op het eiland gekomen??
* De elfengodin is aan het praten en aan het denken, Absinthe is duidelijk nog in de war en emotioneel over wat er gebeurt is.. al is het gebeurde nog wat onduidelijk...
Hij verkeerde in een bepaalde gemoedstoestand.. en die figuur met hoorns in zijn droom!!
Ervaring leert Equilan dat je op dit eiland dromen maar beter serieus kunt nemen dus dat figuur zal er vast iets mee te maken hebben.. maar WAT is er in godsnaam gebeurt?? Waarom was Absinthe in die gemoedstoestand, wat moest hij doen?? En heeft hij het al gedaan, of was zijn lichaam te zwak en was hij daarom zo uitgeput en leeg toen Equilan hem vond voor de deur van de toren?? En wat dat betreft, wat deed hij eigenlijk bij haar toren??
Bah!! Ze spreekt zichzelf streng toe "niet zo achterdochtig doen, hij heeft je om hulp gevraagd!!" maar toch kan dat stemmetje in haar achterhoofd niet na laten te zeuren "en hoe vaak ben je al onder valse voorwendselen te hulp gevraagd??"
Ze schud haar hoofd en besluit om maar niet meer naar dat stemmetje te luisteren; Dan gaat ze nog maar tien keer op haar bek, ze gaat zichzelf niet verloochenen!! Ze staat altijd klaar voor anderen, wil altijd helpen en moeten andere mensen de dupe zijn van die paar die daar misbruik van hebben gemaakt?? Nee!!
Ze kijkt naar Absinthe en ziet hem even nadenken voor hij antwoord geeft..
* Absinthe zoekt naar de juiste woorden om zijn ervaring zo goed mogelijk te omschrijven, maar merkt telkens weer dat hij terugvalt op een erg vage, kinderlijke omschrijving van zijn gevoelens. Hij ademt diep door zijn neus in, en ademt door zijn mond weer uit. Het verraad toch de moeite die hij heeft met de situatie waarin hij is beland
Het is vreemd, ik kan het gewoon niet goed omschrijven. Je verliest steeds iets van jezelf, totdat je alles kwijt bent. Het meest logische lijkt dan dat je daar dan besef van hebt, toch? Je bent er toch bij terwijl je steeds verder wegzakt en terwijl je steeds meer van je eigen controle verliest, maar zo werkte het dus niet.
Het lijkt zich te hebben verschanst aan de rand van je bewustzijn, en het komt steeds dichterbij.
Hoe dichterbij het komt, hoe meer je verliest.
Op de een of andere manier liet het me koud. Het gebeurde gewoon, maar ik kon er niets aan doen en ik had ook absoluut niet de behoefte om er iets tegen te doen.
Ik denk dat het gebeurde net voordat ik met kitty besloot om naar het restaurant te gaan. Want nu ik terugkijk besef ik me dat ik absoluut geen enkele reden had om op dat tijdstip naar het restaurant te gaan.
* Een flinke scheut pijn doorboort zijn schedel, maar trekt ook razendsnel weg.
Het spijt me maar meer kan ik niet vertellen, het is verschrikkelijk chaotisch die plaats in mijn geheugen, ik kan er simpelweg niet komen.
Ik kan je daarom ook niet verder helpen met die gehoornde figuur. Het is gewoon iets dat er staat te wachten, aan de rand van het alles.
Geen details, geen namen, geen woorden, slechts een enkel beeld.
* Absinthe draait zijn hoofd eens en schokt met zijn schouder, de kraai begrijpt de boodschap en stapt van hem af. Het beest loopt ietwat doelloos met de stalen klauwen over de grond. Hij voelt zich nog steeds gebruikt en wil er eigenlijk niet langer over praten. Het frustreert hem mateloos dat het zo onbekend is voor hem, en dat terwijl hij zelf er direkt bij betrokken was. Maar toch wil hij antworden.
Het begon klein en ongemerkt, maar uiteindelijk nam het je helemaal in bezit... hmm
* Equilan peinigt haar hersens met bedenken wat het doel van dit alles zou kunnen zijn. Als ze maar een klein beetje weet in welke richting ze moet zoeken.. wie zou erachter zitten en vooral, waarom??
Het is lastig dat Absinthe niet meer weet wat hij heeft gedaan in die tussentijd, misschien moeten ze zich concentreren op hoe ze dat boven water moeten halen..
Absinthe, dit heeft weinig nut zo: jij herinnert je te weinig om een touw aan vast te knopen. Denk je dat we aanwijzingen zouden kunnen vinden in je huis?? Dan stel ik voor dat we daar even gaan kijken en verder wil ik proberen om je geheugen terug te halen... We hebben meer aanwijzingen nodig anders komen we hier niet mee verder. wat denk jij??
Maar goed, wat denk je heeft het nut om daar even te kijken??
* Absinthe weet niet goed wat deze figuur wel en niet kan, maar echt volkomen normaal is ze niet.
* De elfengodin rent snel de trappen op naar haar torenkamer en stopt wat spulletjes in haar tas.
Zodra ze weer beneden is vertrekt het tweetal, Absinthe loopt voorop.
[Dit bericht is gewijzigd door Breuls op 25-10-2001 17:40]
Haar tas doet ze af en het potje met aarde zet ze midden op tafel.
Luister Absinthe, ik heb een zeer slecht voorgevoel... het is alsof je me wakker hebt geschud uit een gevaarlijk onverschillige sluimering....
Hoewel ik nog maar een paar minuten geleden nog dacht dat het Herne niet KON zijn, ben ik er nu opeens van overtuigd... Wie anders zou het kunnen zijn??
Maar goed, wat betekent dat?? Weet je, ik kan de gedachte maar niet van me afzetten, dat als Herne in goede doen geweest zou zijn, hij die plek aarde in het bos opgemerkt zou hebben en het zou gaan herstellen. Dat dat niet is gebeurt zegt mij dat of Herne niet op het eiland is, of er is iets anders met hem aan de hand.
Ah de thee is klaar. Zeg, ik stel voor dat we de thee meenemen naar mijn werkkamer.. * Op dit punt aarzelt Equilan heel even. Iemand meenemen naar haar werkkamer is geen hobby van haar en wie zegt dat ze Absinthe kan vertrouwen?? Ze schudt het van zich af, ze heeft duidelijk besloten zichzelf te zijn en dus goed van vertrouwen, dan moet ze zich daar ook aan houden. en dan onderzoeken we de aarde die we hebben meegenomen.
* De godin plaatst de theeboel en wat scones met boter en jam op een blad en gaat Absinthe voor naar boven.
Ze laat hem plaatsnemen achter het bureau en haalt een flinke microscoop uit de kast. Ze haalt een klein glazen plaatje tevoorschijnen wil daar met een spateltje wat aarde opscheppen als ze zich bedenkt.
Zeg, ik weet het niet, maar voor de zekerheid plaats ik deze kamer even onder een stevige spreuk. Ik weet niet precies wat voor goedje die aarde is, maar het lijkt me beter geen halve maatregelen te nemen ik zou niet willen dat die aarde zomaar overal terecht komt!!
* Ze maakt weer wat ingewikkelde gebaren met haar handen, maar dit keer houden ze wat langer aan. Een vage, paarse gloed verschijnt in de kamer en verspreidt zich langzaam naar alle hoekjes en kiertjes. Even later is de paarse gleod niet meer dan een herinnering en gaat Equilan met een tevreden glimlach weer zitten.
Ze pakt het potje aarde en schept wat op het glazen plaatje.
Kijk jij eerst eens, wat valt je op??
Tja het is makkelijk om het in een simpel woord samen te vatten: dood.
Er lijkt geen steek te zijn veranderd, het maakt niet uit naar welk monster je kijkt, het lijkt allemaal hetzelfde. De korrels zand zijn ruwer dan normaal, en er zit absoluut geen leven in. Ik kan geen enkele organisch onderdeel vinden. Geen overblijfselen van bladeren, dode dieren, helemaal niets. Hmmmmmah?
* Absinthe probeert om iets te vinden in de aarde die onder de microscoop ligt. Hij voelt hoe Equilan achter hem staat en redelijk gespannen is. Ondanks de "spreuk' die ze over de kamer heeft uitgesproken. Op een rustige toon spreekt hij haar toe. Zijn woorden missen kracht en overtuiging, ze zijn voor Equilan bedoelt om haar gerust te stellen, maar Absinthe merkt dat het bewijs hem toch al voor een groot deel heeft overgehaald, en dat dit soort uitspraken hem er alleen nog maar meer van overtuigen.
Ik zeg niet dat hij het ook daadwerkelijk was, het is slechts een vermoeden. Ik bedoel als hij onschuldig is, dan zal dat heus wel duidelijk worden, hij zal het heus wel uit kunnen leggen. hhhhhmah?
* Absinthe staat op om Equilan te laten kijken, hij laat wat gedachten door zijn geest rondspoken en probeert nogmaals de zaken op een rijtje te zetten. Hij gooit ze door elkaar en merkt dat de gegevens soms erg chaotisch zijn en geen enkele verbinding hebben met elkaar. Maar dan beseft hij weer. Het beeld dat aan de rand van zijn bewustzijn spookt. De gehoornde figuur, de enige herinnering die hij heeft aan die noodlottige periode, waarin hij werd bespeelt als een marionet. De gehoornde figuur die Equilan kent, de enige gehoornde figuur die Equilan op dit eiland kent, is een bosgod. En dat is het uiteinde waaraan hij het mysterie rondom de aarde kan knopen. De aarde die volkomen levenloos is, werd gevonden in het bos van die gehoornde bosgod, die volgens Equilan die aarde juist zou hebben geheeld. Maar hij mist een motief, een reden, een duidelijke logische verbinding tussen dit alles. Nu is het een persoon die indirekt bij het alles is betrokken, maar betrokken desalnietemin. Twijfel neemt weer bezit van Absinthe en samen met die Twijfel ook Nieuwsgierigheid. Absinthe vraagt op spitse wijze aan Equilan:
Waarom ik? Wat is het motief?
We missen een deel van deze puzzel.
* Equilan begint steeds ongeruster te worden, de doodse aarde baart haar ernstig zorgen.
Weet je Absinthe, het lijkt wel alsof elk stukje van de puzzel dat we vinden, meer vragen oproept dan het beantwoord..
Waarom jij?? Dat begrijp ik ook nog steeds niet!! Dat hangt ervan af wat het doel was, wat jij moest doen... maar zolang jouw geheugen je nog zo in de steek laat.. zeg zouden we daar niet wat aan proberen te doen?? Help me herinneren dat als we hier klaar zijn, we wat gaan doen aan je geheugen... ik denk dat dat voor ons heel belangrijk kan zijn.
* De godin gaat achter de microscoop zitten en bestudeert het bodemmonster aandachtig. Absinthe heeft gelijk: de korrels zijn wat groffer dan normaal. Ze prutst wat aan de microscoop en ziet de korrels nu nog beter. Ze wenkt Absinthe en laat hem weer even plaats nemen.
Moet je kijken, het lijkt wel alsof ze... tja hoe noem je dat?? Je weet wel, als een kat bang is gaan dr haren rechtover eind staan, wordt ze veel boller. Het lijkt wel alsof die korrels zich iets uitgezet hebben, alsof ze geirriteerd zijn..
* Gespannen staat de godin achter Absinthe, ze voelt zich hoogst ongemakkelijk door de aarde die ze aan het bestuderen zijn. Ze kijkt naar buiten, naar het bos. Haar gedachten dwalen wat af... Opeens valt haar iets in.
Absinthe, over Herne he, ik heb volgens mij nog ergens een foto van hem, die ik stiekem heb laten maken een van de eerste avonden dat hij hier kwam, toen ik me nog maar net van zijn aanwezigheid op het eiland bewust was. Ik zal je die laten zien, dan weet jij vast wel te vertellen of hij de figuur met hoorns was die je hebt gezien of dat het iemand anders was!!
* Blij dat ze nu iets kan doen dat misschien haar ongerustheid over Herne kan wegnemen, haast ze zich naar een grote houten kast in de hoek van de kamer. De kast reageert op haar nadering en als ze nog een pas verwijderd is, gaan de grote houten deuren krakend open. Terwijl Equilan de laatste pas zet glijdt een laatje soepeltjes open. Ze pakt de foto en geeft hem aan Absinthe.
Wat denk je, is dit de figuur die jij ziet?? Weet je wat ook nog zou kunnen?? Dat hetzelfde wat jou in zijn macht had, en laten we voor het gemak aannemen dat dat dezelfde of hetzelfde is wat verantwoordelijk is voor de aarde, Herne ook in zijn macht heeft!! Dat Herne jou een boodschap probeert door te geven....
* De stem van de godin sterft langzaam weg, terwijl ze het zegt hoort ze hoe wanhopig ze klinkt: wanhopig zoekend naar een verklaring om toch vooral maar niet toe te hoeven geven dat het Herne misschien wel is.
Ze gaat zitten en kijkt Absinthe aan, volkomen rustig nu. Ze haalt diep adem en vraagt het Absinthe dan nog eens.
Herken je Herne of is het iemand anders geweest??
De combinatie van verschil en overeenkomst is nu juist datgene dat Absinthe zorgen baart en slechts ongeruster maakt. Een tweede keer vergelijkt hij de beelden en een derde keer om zoveel mogelijk te controleren. Hij velt zijn oordeel over wat er voor hem te zien is en voegt het toe aan de eerdere ervaringen.
Ze zijn niet identiek, dat kan ik je wel vertellen. Het is iets anders. Er zijn overeenkomsten te vinden, maar ook verschillen, het lijkt erop alsof het beeld in mijn hoofd een gecorrumpeerde versie is van dit beeld. De hoorns zijn oud en versleten maar nog steeds prominent aanwezig. Het is duisterder geworden, drastisch veranderd.
* Absinthe kijkt om zich heen alle gegevens die hij heeft verzameld wijzen nog steeds naar die vreemde gehoornde figuur. De afwezigheid is iets dat hem ook al dwars zit... Iets te impulsief denkt Absinthe hardop, de toon is spottend, hij heeft al meteen spijt van zijn woorden.
Goh, het komt hem wel goed uit dat hij hier niet aanwezig is. Hmmmah?
* Hij kijkt een beetje geschokt naar EquilanHet spijt me, ik bedoelde niet...
* Zorgelijk bekijkt Equilan de foto, diepe rimpels staan in haar voorhoofd.
Tja, het lijkt erop maar het is het net niet... het is makkelijk om te zeggen "dan is hij het dus niet" maar laten we serieus wezen.. Ik heb ervaring met goede wezens die kwaad werden en meestal gaat dat gepaard met een verandering in uiterlijk, hoe subtiel die verandering ook kan zijn...
Ow Absinthe... nee we mogen nog geen concluesies trekken, we weten nog helemaal niets, gek word ik daarvan!! Ik wil nog een test doen.
* Equilan schept met het spateltje nog wat aarde op een ander glazen plaatje en plaatst het plaatje in een grote glazen bak. Uit een kleine kast haalt ze een potje met een groen glinsterende substantie. De substantie lijkt vloeibaar, maar toch ook weer niet.. een beetje gasvormig dan?? Ja dat komt het dichst in de buurt.
Met een nieuw spateltje schept ze wat van de groene substantie op een ander glazen plaatje en legt deze snel in de glazen bak. De bak sluit ze af met een plastic deksel met rubberen randen, zodat de deksel nauw aansluit met de bak. Equilan zet een pas achteruit en kijkt ingespannen naar wat er staan te gebeuren. Absinthe komt wat dichterbij en kijkt over haar schouders mee.
Dat groene spul is.... * De godin kijkt ietwat gegeneerd. tja bloed zeg maar, hou het maar op een bepaalde soort elfenbloed. Het is levenbrengend... kijk!! Kijk wat er gebeurt!!
* De grone substantie op het plaatje is in beweging en komt langzaam omhoog. Als een rookwolkje draalt het door de glazen bak, dan golft het de ene kant op dan de andere. Opeens lijkt het wolkje zijn doel gevonden te hebben. In een rechte lijn beweegt het groene wolkje zich in de richting van de aarde. Vlak er boven hangend houdt het even in en laat zich dan zakken, over het hoopje aarde heen.
De aarde lijkt het volledig te verzwelgen en Equilan heeft een ingespannen glimlach om haar lippen: haar plannetje lijkt te lukken!!
Maar dan opeens wordt de groene substantie in een keer afgescheiden door de aarde, alsof het eruit gespoten wordt!! Het groene wolkje hangt weer boven de aarde, de glimlach om de lippen van de godin is volledig weg en een harde trek is er voor in de plaats gekomen, draalt nog even alsof het nog een poging wil wagen en verplaatst zich dan onverwacht snel naar een hoek van de glazen bak, om daar te blijven hangen.
Verdorie!! Dat is jammer zeg... Ik dacht, deze substantie is een van de sterkste levenbrengers die er bestaat, ik was er al bang voor dat het niet zou gaan lukken maar ik wilde het toch proberen ... De pest met deze substantie is dat het cellen, hoe klein en verborgen ook, kan opsporen en activeren maar in deze aarde zat gewoon echt helemaal niets meer.
Goed, Absinhte, het belangrijkste is nu informatie, daar hebben we absoluut te weinig van. Ik weet een manier om je geheugen te herstellen, maar ik wil dat je goed nadenkt over de consequenties. Het geheugen is een zeer bijzonder orgaan en soms is het niet voor niets dat je je bepaalde dingen niet kan herinneren. In het ergste geval kan het voor zware beschadiging zorgen als je iets omhoog wilt halen waarvan het geheugen overtuigt is dat het absoluut schadelijk voor je is.
Ik stel voor dat we de aarde goed opbergen en dat we dan eerst even wat gaan eten. Dan kan jij ondertussen nog even goed nadenken en kunnen we eventueel daarna met je geheugen aan de gang.
Ik hoop dat we dan wat meer aanwijzingen hebben, want ik wordt gek van dit vage gedoe
Tot nog toe weten we alleen met zekerheid te zeggen dat jij onder iets of iemands invloed hebt gestaan en dat er een plek doodse aarde in het bos is.
Daarnaast heb je een figuur met hoorns gezien maar we weten nog niet wat dat betekent.
* Ondertussen heeft Equilan de aarde veilig opgeborgen en de gebruikte instrumenten weer op hun plek gezet. Ze zucht eens diep en opent de deur naar de trap.
Kom, ga je mee?
* Hij kijkt nogmaals in de bak, ietwat verbaast over het materiaal dat Equilan tot haar beschikking heeft.
[Dit bericht is gewijzigd door Absinthe op 26-10-2001 19:07]
Heb jij eigenlijk al eens kennis gemaakt met Tamea??
* In de keuken zet Equilan het vuur wat hoger onder een grote pan die staat te pruttelen op het fornuis. Als ze de deksel even van de pan haalt verspreidt een heerlijk aroma zich door keuken. In de pan ligt een flinke kip te borrelen in een heerlijke saus van bouillon en wijn met groenten en krieltjes.
Ze haalt een fles rode wijn uit de kelder en dekt de tafel.
Terwijl ze nog even wachten tot het eten klaar is smeert de godin wat stokbroodjes met boter. Opeens wordt de keukendeur opengegooit en komen drie draken binnen rollen.
He schatten van me!! Zijn jullie weer op avontuur geweest?? Kom maar, ik ben van de week weer eens bij de viswinkel langsgeweest en heb wat afval meegekregen. * De godin loopt naar buiten en schept drie flinke mmers vol met visafval. Achter in de tuin gooit ze ze leeg in een trog. De draken vallen meteen op het eten aan.
Ze staat even tevreden te kijken en dan loopt Equilan weer naar binnen. Ze wast haar handen en schept dan het eten op.
Eet smakelijk Absinthe
zeg heb je even tijd voor dat portret? ik denk dat ik het de komende dagen te druk heb dus dacht ik, ik kom nu wel even langs.
He jammer, ik had me er zo op verheugd!!
Nouja, weet je wat, ik kom gewoon bij je langs als je er weer bent, oke??
je kan ook een foto geven maar ik denk dat het resultaat dan wel wat minder is.
Dan kom ik liever een keertje langs, dan duurt het maar wat langer maar is het wel het mooist!!
In snel tempo zoekt hij dan ook Equilan, hij moet en zal zijn geheugen terugkrijgen, als het er nog is...
* Equilan gaat hem voor de trap op, naar haar torenkamer. Ze wijst hem de sofa waar Absinthe gaat liggen. De godin geeft hem een bitter drankje te drinken en rommelt wat in haar kasten, op zoek naar de spullen die ze denkt nodig te hebben.
Dat drankje is om je ontvankelijker te maken voor mijn magie, niets om je zorgen over te maken
* Ze ziet dat Absinthe's ogen haar nauwgelet volgen, toch nog ietwat zenuwachtig voor de dingen die komen gaan. Equilan is zelf ook wel wat nerveus: het kan mis gaan en dan zijn de gevolgen niet te overzien. Zowel voor Absinthe zelf, als voor dat waar ze mee bezig zijn. Ze trekt even met haar mond, alsof ze zelf al weten wat dat is!! Maar goed, willen ze iets te weten komen, zullen ze het erop moeten wagen...
Absinthe slaat het drankje achterover en trekt een heel vies gezicht. Equilan moet even lachen en gaat dan verder met de dingen die ze moet doen. Ze haalt uit een la een heel klein kristallen bolletje, een miniatuur uitvoering van "haar" kristallen bol, die pontificaal boven op de kast staat.
Aan de kleinen bol is met een heel klein zilveren oogje een koord bevestigd.
Oke Absinthe, hoe voel je je??
Ik ga je eerst hypnotiseren, heb je dat eerder meegemaakt?? Zodra je in hypnose bent ga ik proberen of ik je richting de geblokkeerde delen van je geheugen kan sturen en dan proberen we die blokkades op te heffen.... ben je er klaar voor??
* Equilan houdt de kristallen bol boven zijn gezicht en laat hem rustig heen en weer slingeren. Absinthe volgt hem met zijn ogen en Equilan ziet dat hij in eerste instantie nog wat reserves heeft. Dat hebben veel mensen zodra het over hypnose gaat. Maar al snel is hij gevangen door dat wat hij ziet... en glijdt hij langzaam weg in een diepe hypnose. Equilan ondertussen heeft de kristallen bol terzijde gelegd en houdt haar handen iets boven het hoofd van Absinthe. Ze neuriet zachtjes en een gouden gloed verschijnt vanonder haar handen. De gloed wikkelt zich om het hoofd van Absinthe en lijkt door zijn oren en neusgaten naar binnen te trekken. Zachtjes fluistert Equilan "Absinhte, ga naar daar waar het duister en onbekend lijkt en laat het licht schijnen". Absinthe is weer langzaam gaan lopen, ondertussen goed om zich heen kijkend. Vanonder zijn vettige haar schieten zijn ogen van links naar rechts, hij voelt zich niet helemaal op zijn gemak. Dan opeens hoort hij de stem van de godin. Verschrikt kijkt hij om zich heen, waar is ze dan?? Dan beseft hij dat ze nog in de kamer zit, naast zijn lichaam.
De kristallen bol verandert voor hem in kleur, de prachtigste tinten ziet hij, alsof hij kijkt naar de mooiste zonsondergang ooit. Daarna lijkt het wel alsof hij daadwerkelijk een zonsondergang ziet, IN de bol!! Het verandert, wordt een landschap... Een landschap met hoge grillige bergen die roetzwarte schaduwen werpt tussen de met zonovergoten vlakken. Absinthe kent dat landschap... waarvan??
En dan is hij niet meer in de kamer bij Equilan, maar staat midden in het bijzondere landschap. Het landschap kent bizarre kleuren en vormen en hier en daar ziet hij beweging, hoort hij geluiden die wijzen op de aanwezigheid van dieren. Absinthe loopt op de geluiden af en als hij langs een rood gekleurd bosje loopt schiet daar plotseling een vos onder vandaan. Hij blijft stil staan om te zien waar de vos naar toe gaat en dan draait de vos zich om. De vos lijkt te grijnzen en rent dan weer verder. Absinthe komt met een schok tot zichzelf als hij ziet dat het dier niet geheel organisch is. Het is een van zijn dieren!! Hij beseft dat hij in zijn eigen geheugen rondloopt en blijf even staan, zich afvragend wat nu van hem verwacht wordt.
Hij fronst zijn wenkbrauwen; daar naar waar het duister en onbekend is en daar licht laten schijnen?? Hoe moet hij dat in godsnaam voor elkaar krijgen??
Wijfelend loopt hij naar de dichtsbijzijnde schaduwplek, zich onbewust van de miniscule guden gloed die zijn lichaam afgeeft, en op de rand blijft hij staan. Hij voelt een enorme weerstand, een bijna lichamelijke afkeer om de plek binnen te lopen...
De geluiden om hem heen verstommen, de geuren lossen op in het niets, de bewegingen stoppen. Alles staat stil, zoals hij, wachtend op zijn volgende zet.
Hij sluit zijn ogen en dwingt zichzelf tot actie door de schaduw binnen te stappen.
De wereld die hij binnenstapt lijkt niet te bestaan. Hij is omringd door absolute duisternis. De angst trekt weg, zijn hartslag neemt af, hij stelt zichzelf gerust. Dit keer is het hij die afwacht op wat komen gaat, wat is de volgende zet?
Een eeuwigheid lijkt er niets te gebeuren, maar die eeuwigheid lijkt niet langer te duren dan enkele seconden, minuten, uren misschien dagen of jaren. Tijd bestaat hier niet meer zoals hij het zich gewend is. Een minuut kan worden uitgerekt tot een jaar en een jaar kan worden afgebroken tot een minuut.
In de verte klinkt holle muziek, muziek die aanzwelt en de leegte vult met een sinistere sfeer.
Zijn angst blijft weg en dat verbaast hem.
Het geluid maakt hem bewust van zijn omgeving, het schept voor hem de ruimte opnieuw. De holle klanken worden weerkaatst tegen onzichtbare gladde muren. De ruimte beperkt zich past zich aan, aan zijn vermogen om het te begrijpen. Absinthe probeert zich aan te passen aan de situatie waarin hij zich bevindt.
Een rode draad verschijnt voor hem op de grond, een perfecte rechte lijn. Absinthe heeft geen keus en volgt de draad. Iedere stap die hij neemt bevestigd zijn vermoeden over deze ruimte. De geluiden worden weerkaatst tegen onzichtbare wanden zoals de muziek.
De Rode lijn eindigt en verdwijnt in het niets.
Een stem spreekt, de eerste woorden klinken ver weg dan weer dichtbij. Alsof een twintigtal mensen, verspreid over de gehele ruimte, telkens een deel van een tekst opdreunen, met zo min mogelijk emoties.
"Welkom op de plaats waar jij niet komen kan. Welkom."
De stemmen fluisteren hem, ditmaal dichtbij hem in de buurt, op nieuwsgierige wijze, vragen toe. Absinthe krijgt de kans niet om antwoord te geven.
"Wat kom je hier doen?"
"Weet je wie wij zijn?"
"Waar ga je heen?"
"Wat denk je hier te vinden"
Ik moet licht laten schijnen * denkt hij bij zichzelf, maar hoe?
* Gefrustreerd tuurt Absinthe in de leegte. Het is zijn geest, dit is zijn terrein. Met een zucht probeert hij om zich licht voor te stellen maar er gebeurt niets. De wereld om hem heen bestaat nog steeds uit niets meer dan geluiden. Het is niet meer een kwestie van proberen, het is een kwestie van doen. Een ijzingwekkende schreeuw ontsnapt uit zijn keel, een schreeuw om zijn woede aan de wereld te tonen. En met succes. De leegte verandert. Vormen worden duidelijker en geuren komen tot leven. Bewegingen maken zich meester over het beeld dat bezig is om zich te ontwikkelen. Absinthe voelt de behoefte om te vluchten van dit beeld, van deze wereld.
Absinthe neemt het in zich op, het onbekende is niet langer onbekend, Hij voelt zich machtiger dan ooit. Als een god in zijn eigen geest, de wereld is jong en de ervaringen ontvouwen zichzelf voor hem. Door zijn aderen stroomt een nieuwe ervaring.
Terwijl de mist van goddelijkheid wegtrekt, beseft hij waar hij zich bevindt. De wereld om hem heen roept nieuwe vragen op na het beantwoorden van oude vragen... het is angst die bezit van hem neemt.
Met een schok komt hij tot leven zijn longen zuigen zich vol met adem. Hij is terug in de werkelijkheid
Het was een vreemde ervaring, alsof er een wereld vol geheimen voor me open ging. Ik heb antwoorden waarvan ik niet had durven dromen. Het is alsof je toegang hebt tot de dingen die je voor jezelf geheim hebt gehouden, maar dit keer was er ook iets anders, het waren ook de geheimen van een ander.
Waarom ik, dat is de vraag waar ik zo lang naar heb gezocht. Op een vreemde manier voelde ik me vereerd, ik heb iets mee mogen maken dat niet velen hebben mee mogen maken. Ik voelde me toch verkozen boven anderen. Het antwoord was helaas minder strelend voor mijn eigendunk. Ik ben niet verkozen boven anderen, ik was gewoon makkelijker dan de anderen, ik bezat niet de resistentie die anderen bezaten. Ik was letterlijk een werktuig, ik was er, ik voldeed aan de eisen en ik was een makkelijke prooi.
* Absinthe schudt verward met zijn hoofd:
Er werd gebruik gemaakt van mijn emoties, ik werd steeds kwader en kwader op dat meisje… in het restaurant. Ze was boos op mij, ze sloeg op de tafel en schreeuwde, dat was het punt waarop mijn emoties het echt overnamen. Ik moest antwoorden hebben en ik kon die uitbarsting van woede aan haar kant onmogelijk tolereren. En toen liep ik haar achterna, ik rende haar achterna, Kitty was er ook.
Ik verloor haar uit zicht, Kitty bleef haar achterna rennen. Uiteindelijk eindigde ik bij een tempel, er was iets mis met die tempel daar in het bos.
Het is moeilijk om uit te leggen, er klopte gewoon iets niet aan die tempel. Dat is het punt waarop de verwarring het overnam, ik trok me terug in mijn schulp en gaf ik mijn lichaam over.
Ik heb over het eiland gezworven, in mijn geest zat dat wezen. Ik werd nog steeds gebruikt, maar dit keer er was geen doel. Opgesloten in mijn eigen lichaam, gedwongen om tussen twee werelden te leven. De wereld van de geest en de wereld van het lichaam.
Ik moest toekijken hoe ik rond doolde over het eiland, met iedere stap die mijn lichaam nam, kwam het dichter bij de uitputtingsdood.
De wereld van de geest liet me zien wie er aan het roer stond. Het was die figuur met die hoorns. Een duistere macht die constant voldaan glimlachte naar me. Zoveel sterker dan ik was.
Waarom dreef het me naar jou toe? Om uiteindelijk op dit punt te belanden. Het lijkt alsof een deel van dat wezen nog steeds in mijn hoofd rondkruipt. Het is niet bewust, het is een residu, een overblijfsel van die noodlottige avond.
Het is een boodschap.
Ik weet nog steeds niet waarom ik achter dat meisje aanging, waarom ik bloed wilde zien. Het had geen reden. Alsof iemand gewoon met me speelde, keek hoever het kon gaan met mij.
Ik weet wel dat het doel van mijn zwerven oorspronkelijk de dood inhield. Een uitputtingsdood voor het lichaam terwijl de geest toekijkt, hulpeloos als een pasgeborene. Maar het veranderde, het had iets anders voor mij in petto.
We hadden gelijk. Die bosgod, Herne, is verbonden met deze zaak. Hij is een sleutelfiguur.
* Absinthe staat traag op Ik dank je hartelijk voor je hulp. Ik moet rusten, ik heb even tjd nodig om wat zaken op een rijtje te zetten, het spijt me.
* Absinthe voelt zich stukken beter, kansen creeren zich, nieuwe mogelijkheden vormen zich. Zijn verhaal is niet compleet. Geen leugen is verteld, maar er is meer, er is iets in hem ontwaakt.
Een grimmige stem spreekt tot hem vanuit de krochten van zijn geest.
Goed gedaan, voorlopig houden we het hier op. Als de tijd rijp is vertellen we haar meer. Ooit vertellen we haar wat de gehele boodschap is. Laat haar op onderzoek gaan, we hebben haar genoeg gegeven om haar in de juiste richting te sturen.
Hartelijk dank voor de goede zorgen, dankzij jou weet ik nu weer wat mijn doel is. Je hebt me geholpen in een moeilijke periode en daar ben ik je dankbaar voor.
Maar vergeet niet, je hebt werk te doen. Kijk uit voor figuren met een dubbel gezicht, kijk uit dat je je niet laat misleiden door het uiterlijk.
Ik dank je nogmaal voor je goede zorgen ik sta bij je in het krijt. Ooit zal ik je terugbetalen, zal ik je belonen voor je daden.
en met die boodschap verdwijnt Absinthe uit de Toren van Equilan...
Ik denk, ik ga maar eens op Fok! Eiland kijken....
En toen zag ik dit mooie topic staan..
Zijn er hier nog mensen die vanavond Samhain vieren?
Ze komt overeind en besluit een hapje te gaan eten in het dorp, daar is ze al een tijd niet meer geweest, druk als Absinthe en zij waren met het mysterie dat hen bezighield. Daarna wil ze naar het bos, kijken of ze Herne kan vinden en op zoek naar die tempel waar Absinthe het over had. Het lijkt de godin niet verstandig om alleen te gaan, dus fluit ze in de tuin schel op haar vingers en even later rent Gandalf door de struiken de tuin binnen.
Samen lopen ze naar het dorp, maar als ze bij het Smulaapje komen is er niet veel van over!! Geschrokken lopen ze snel door naar Ristorante Ali.
Absinthe vraagt zich af of er iemand thuis is
Hallo, Equilan?
* Absinthe wacht op een antwoord en roept een tweede maal
Is er iemand thuis!? Hallo?
Hallo, is daar iemand?
* Equilan is niet thuis, weet Tamea, dus loopt zij maar naar beneden om te kijken wie het is.
Als ze de deur open doet ziet ze daar de vreemde figuur staan die de afgelopen tijd hier vaak is geweest.
Equilan is er nu niet. Ze ging een uurtje geleden het bos in, voor een wandelingetje geloof ik.
De kraai volgt hem trouw, het zwarte beest glijdt bijna onopgemerkt door de lucht.
Je bent al te laat wordt er door zijn schedel gefluisterd.
Ik vraag me af waar hij Equilan voor nodig had....
Plots verschijnt er een gouden gloed boven de divan. Strepen en krullen en vegen.. die langzaam samenkomen en vaag een figuur vormen.
Dan verdwijnt de gloed plotseling en blijft het lichaam van Herne_the_Hunter achter. De armen gevouwen over zijn borst en daar tussen in, nogal luguber, het afgeslagen hoofd met de ogen wijd open.
Na een kwartiertje staat ze op, stijf en pijnlijk, en loopt de trap op naar de badkamer waar ze een heet bad voor zichzelf laat vollopen. Voorlopig is ze niet van plan om daar uit te komen...
Terwijl het water wegloopt zet ze de douche aan en gaat ze zich nog een keer uitgebreid wassen. Daarna pakt ze een sisal handschoen en rost zichzelf nogmaals helemaal af.
Als ze klaar is staat ze vuurrood onder de douche. Ze draait de koude kraan helemaal open en na twee minuten komt ze klappertandend onder de douche vandaan.
De godin slaat een dikke grote handdoek om zich heen en loopt de badkamer uit, de trap op naar haar werkkamer. Daar ligt Herne_the_Hunter op de bank. Equilan loopt naar hem toe en sluit zijn ogen. Ze fluistert zachtjes tegen hem dat ze ervoor zal zorgen dat alles goed komt. In haar ooghoeken schitteren de tranen alweer. Driftig wrijft Equilan over haar gezicht en dan hoort ze gestommel van beneden komen.
"Dat zal Tamea zijn, die heb ik nog niet gezien!!"
De godin loopt de trappen af en als ze in de keuken aankomt blijkt het niet Tamea, maar Gandalf te zijn. De arme draak heeft dingen gezien die hij nooit zou willen zien en voelt zich wat gegeneerd tegenover zijn godin. Equilan knielt bij hem neer en slaat haar armen om zijn nek. Een paar minuten blijven ze zo zitten, elkaar knuffelend, terwijl Equilan Gandalf probeert te sussen.
Na een tijdje begint Gandalf te vertellen dat hij op zoek is gegaan naar hulp en dat hij Marlo is tegengekomen. Dan vertelt hij wat Marlo vertelde: Dat er in de tempelzaal een ketel stond waar hij is in gevallenn. Dat hij uitkwam bij een vrouw met genezende gaven die hem weer heeft terug gestuurd naar het bos en dat toen de ketel weg was.
Voor Equilan is 1 en 1, 2 en het lijkt haar logisch dat die vrouw Danu is. Per slot van rekening is dat de godin waar Herne en Slough mee verbonden zijn.
Die ketel zou dus de de 'poort' kunnen zijn naar Danu?? Dan is die ketel NU haar eerste prioriteit. Danu moet zich hier in mengen, het gebeurde is volgens Equilan aan haar te wijten.
Gandalf, morgen gaan we het bos weer in, op zoek naar die ketel. Nu wil ik eerst eten, mn buik weer warm maken.
* De godin loopt naar boven om zich aan te kleden. Voor de kast staat ze even te twijfelen, ze heeft geen zin meer in haar eeuwige jurk.
Ze pakt een spijkerbroek en een slobbertrui en als ze aanngekleed is vertrekt Equilan richting het restaurant.
Op een gegeven moment was Equilan opgestaan en had ze een wollen plaid gepakt: zelfs de zachte stroperige malt kon de koude klomp in haar maag niet wegnemen.
's Ochtends was ze overeind gekomen en had een wandeling gemaakt door haar tuin. Equilan stak haar hoofd onder de pomp om wat op te frissen maar de lijnen in haar gezicht bleven net zo diep. Ze was gaan werken in de kruidentuin e had daarna een hoop net geoogste kruiden meegenomen naar haar werkkamer om ze te verwerken.
Dat had de godin niet lang volgehouden want Herne_the_Hunter lag daar natuurlijk nog steeds op de divan. Het zette haar wel aan het denken, want waarom was ze het bos nog niet ingetrokken zoals ze zich gisteren had voorgenomen?? Toch niet omdat ze bang was?? Gelukkig kon ze die gedachte al snel van zich afzetten en bedacht Equilan dat het kwam omdat ze de confrontatie nog niet aan wilde. Nouja, ze was niet van plan om daar rekening mee te houden, nu ze wist waarom kon ze er ook mee omgaan.
De godin pakt een rugtas en propt hem vol spulletjes die ze denkt nodig te kunnen hebben. Ze bindt een mes aan haar been vast verborgen onder haar broekspijp en hangt een amulet om haar nek. Nu is ze klaar om weg te gaan. Equilan fluit Gandalf die klapwiekend boven de bomen verschijnt.
De godin gaat op pad naar het bos terwijl Gandalf als een alternatieve beschermengel boven haar vliegt.
[Dit bericht is gewijzigd door equilan op 09-11-2001 18:01]
Beneden zit Tamea in de keuken bij de haard met een boek uit de enorme boekenkast van Equilan. De draak schurkt zich tegen haar benen in haar behoefte aan gezelschap. Ze mist Gandalf en Equilan. Die zijn natuurlijk wel vaker van huis, maar ook op Shia hebben de gebeurtenissen van de afgelopen tijd veel indruk gemaakt.
Ze drukt zich nog een keer dwingend tegen Tamea aan en dan staat die eindelijk op om samen met Shia even een wandelingetje door de tuin te maken.
De godin begroet ook Tamea en de twee vrouwen blijven even staan kletsen. Equilan verontschuldigd zich voor het feit dat ze haar gast zo veel alleen gelaten heeft en legt in het kort, zonder zich in overbodige details te verliezen, uit wat er allemaal gebeurt is de afgelopen tijd en dat ze nu nog driftig op zoek is naar een ketel. Ze vindt het niet nodig iets te zeggen over Herne in haar torenkamer, want daar komt Tamea toch niet.
Dus, je moet me maar niet kwalijk nemen, maar ik ga nu in bad en dan weer terug naar het bos!!
* Tamea geeft aan dat helemaal niet erg te vinden, ze vermaakt zich uitstekend in de toren met Aurian en Shia en de bibliotheek die Equilan in de loop van era heeft aangelegd. Ze belooft Equilan een oogje in het zeil te houden en krijgt aanwijzingen hoe ze eventueel een boodschap kan overbrengen naar de godin mocht dat nodig zijn. De godin neemt haar mee naar de kruidentuin en wijst haar waar ze moet staan. Als ze dan hardop haar boodschap uitspreekt zal een van de kleine onzichtbare waakelfjes in de tuin de boodschap overbrengen naar Equilan.
Ik denk niet dat het nodig zal zijn, maar je weet maar nooit Nou, nu ga ik echt even in bad!!
* Equilan loopt de toren in naar haar badkamer waar ze het bad laat vollopen met dampend heet water. Ze gooit er een flinke scheut zelfgemaakte badolie bij en snuift vergenoegd de heerlijke aromatische dampen op. Langzaam kleed ze zich uit en wrijft haar stramme spieren. Als de godin zich in het bad laat glijden kan ze een "Aaaah" niet weerhouden.
Als ze zich even later heeft aangekleedt neemt ze een kijkje in haar torenkamer. Herne ligt nog steeds op de divan, zijn lichaam onaangetast alsof hij in diepe slaap verkeerd. De betovering die Equilan heeft uitgesproken over de kamer werkt nog goed. Ze rommelt wat in haar kastjes, haalt een zakje uit haar rugtas en stopt er wat andere voor in de plaats. Zodra ze denkt alles te hebben gepakt wat ze nodig heeft loopt ze weer naar beneden, klaar om te vertrekken.
Het plan is om eerst langs Simon te gaan en te informeren hoe het met Absinthe is en dan weer naar het bos, verder met de zoektocht naar de ketel.
Equilan fluit Gandalf, zegt Tamea gedag en gaat dan op pad.
* Ze steekt haar staf in haar broekzak, kijkt nog een laatste keer in het oude Magische Plantenboek zodat ze helemaal zeker weet hoe het plantje eruit ziet, en gaat dan op weg.
* Terwijl ze naar het dorpje loopt, valt haar ineens op dat het nog steeds zomer lijkt. Gek, het is toch echt al november. Thuis zou ze nu met een dikke trui en een mok warme chocolademelk voor de open haard zitten, of ijshockey spelen op de grote vijver voor school en hier loopt ze in een korte broek en een T-shirt met korte mouwen. Ik moet toch eens aan Equilan vragen waar ter wereld dit eiland ligt, dat het nog steeds zomer is.
In het dorpje gekomen, ziet Tamea de asgrauwe resten van het Smulaapje. Gelukkig is er niemand gewond geraakt bij de brand, hoorde ze van Equilan, maar het is wel zonde van dat leuke restaurantje. Tamea lacht als ze bedankt hoe idioot ze daar binnen is komen vallen, uit de schoorsteen.
Ze loopt verder, langs de winkels en huizen, totdat ze bij de haven komt. Helemaal aan het eind van de kade begint een smal paadje door de duinen. Tamea volgt het pad, tussen bloemen, planten en duingras door, aandachtig rondkijkend of ze ziet wat ze zoekt.
* Daar! Lichtblauwe bloemetjes. Ze rent erop af om dan teleurgesteld te zuchten. Het zijn de verkeerde bloemen, deze zijn driebladig en niet de vijfbladige die ze nodig heeft. Een paar minuten later ziet ze de goede bloemetjes groeien. Voorzichtig plukt ze ze en stopt ze in een klein stoffen zakje. Vanavond zal ze beginnen met ze voorzichtig te drogen.[me]
Maar nu nog niet, het weer is veel te mooi om binnen te blijven en het strand lokt. Ze klimt het duin af, naar het strand en haalt haar handdoek uit haar rugzak. Gelukkig heeft ze er aan gedacht om voor ze weg ging, haar bikini onder haar kleren aan te trekken. Als de zon teveel gaat branden, duikt ze lekker het water in om wat af te koelen.
quote:Inmiddels is daar al een gloednieuw gebouw verrezen hoor, en zou je eigenlijk geen resten meer kunnen zien
Op woensdag 21 november 2001 12:50 schreef Tamea het volgende:
....In het dorpje gekomen, ziet Tamea de asgrauwe resten van het Smulaapje...
Inmiddels is daar al een gloednieuw gebouw verrezen hoor, en zou je eigenlijk geen resten meer kunnen zien
So very hard to die
Thou knowest and I know not
So much the happier I
Zijn andere hand is verzonken in een handschoen van zwart leer, het is met deze hand dat Absinthe, beheerst, aan de bel trekt. Het is alweer een tijdje geleden dat hij hier voor het laatst stond.
Met een valse glimlach op zijn lippen wacht Absinthe geduldig af. Hij is zo dicht bij zijn doel.
* Ach ja, de thee denkt Absinthe, altijd weer die thee
Hey, ik moet echt niets van je....
* Roept SharpTooth als Absinthe steeds dichter bij komt, dreigend langzaam lopend. SharpTooth staat op. Zijn flarden van kleren worden een solide pak en vleugels rijzen uit zijn rug, grote zwarte vleugels. SharpTooth neemt een verdedigende houding aan.
Waarom bedreig je me eigenlijk ik doe je toch niets?
Met een kalme stem spreekt Absinthe SharpTooth aan
Ik bedreig niemand, ik ben slechts nieuwsgierig. Waar ken jij Equilan van? Weet jij misschien waarom er niemand opendoet?
* SharpTooth transformeert rustig terug naar de zwerver die hij eerst was.
Waar ken ik Equilan van. Ja dat is een lang verhaal. Ik was hier eens met vandaal Fok een, ja hoe noem je dat, een vandaal. Maar sinds ik Vandaal Fok nooit meer gezien heb, ben ik veel opgetrokken met BlackAngel, alleen die is nu weg, en ik wil graag een kopje thee drinken bij Equi.
* Absinthe kijkt of hij er geen barst van gelooft, tenminste dat denkt SharpTooth.
Wat ben ik ook een watje denkt SharpTooth als hij overweegt toch maar de waarheid te vertellen.
Kundig weet Absinthe een verhaal te produceren dat geen leugen is, maar niet veel verteld.
Tja ik kwam hier om Equilan te bedanken. Toen ik aanklopte merkte ik dat de deur niet op slot zat, zou ze het erg vinden als we binnen op haar wachtten?
SharpTooth kijk nog een keer naar Absinthe, vertrouwt hem toch niet helemaal en zegt:
Nah, ik wacht liever buiten, of ik ga even in het restaurant een kopje thee drinken. Niet zo geweldig als de thee van Equi maar wel even gezellig.
* SharpTooth staat op en loopt de weg af richting het dorpje, als hij niet meer te zien is gaat hij achter een boom staan kijken wat Absinthe van plan is.
this reply will be in english,
for that language has so much more beauty in it:
While he nodded his head down, a swift tremblance went trough his body and the eyes of Absinthe suddenly turned black, while on his face anger settled on it's place. Absinthe was no longer the dominant being controlling the body and the black wings slowly moved back and forth. Deep in the eyes a dark red glow cindered and inside his mouth his fangs grew langer.
Absinthe was gone.....
A sharp blow makes a sudden end to the confrontation between the two beings. While the immortal vampire slowly turns his upper body back to the front facing his opponent, drops of blood are welling up in SharpTooth's neck. A surprised gaze with a incomprehensible glance lies on the face of the murdered creature. The drips become little flows and streams, colouring his skin and clothing red as the eyes of the vampire are burning now.
In what seems a matter of minutes, the head slowly moves sideways and falls as in slowmotion to the ground. And when HighLander lowers his head to his chest, with tears welling up in his eyes extinguishing the hatred inside, the decapitated body goes down in front of him with a last spasm.
And when the head moves up again, HighLander is already gone and Absinthe has received the control back of his own body. Seeing the body lying in front of him is a sudden shock. He doesn't recall what just has happened and with a gaze as being not completely here, he slowly walks away from the place of execution.
SharpTooth is no longer.
000000000010000000000/100101101011110100000/011010011111001110001/110100101101010001001/000011000100101011000/ [2/3]
quote:Sinds wanneer beslissen we hier dat iemand dood is???
Op zondag 25 november 2001 22:52 schreef HighLander het volgende:
SharpTooth is no longer
Not yet want:
* Met de laatste druppel bloed die SharpTooth uit zijn lichaam voelt vloeien voelt hij gelijk de klap van de grond. De druppel bloed houd hij in zijn gedachten, samen met de opdracht die hij heeft gekregen van een vriendin die dit eiland verlaten heeft ( simpelweg omdat ze haar wachtwoord 'kwijt' is ) de opdracht en het bloed draaien omelkaar heen als een wervelwind en de verschijning van BlackAngel wordt duidelijk zichtbaar, scheidt zich dan weer en de bloeddruppels vermenigvuldigen zich. Eerst naar twee, dan naar vier en langzaam ontstaat er een stroompje.
SharpTooth verdwijnt, het lijk wat naast de boom ligt is er niet meer verdwenen in het niets. Er stroomt alleen een stroompje bloed langs de boom omhoog, en de boom krijgt voeten, handen, bladeren veranderen in huid en zo ontstaat een nieuwe SharpTooth.
Absinthe nog steeds verward van wat er hem gebeurd is kijkt beduusd naar het tafereel dat zich voor hem afspeelt.
Zo terug! En nu mijn missie afmaken. Ik ga het dorp in.
[Dit bericht is gewijzigd door SharpTooth op 26-11-2001 17:42]
Equilan? * roept hij door de toren heen met een stem vol angst en twijfel...
Het tempo van zijn passen neemt toe en hij voelt zich bijna verplicht om haas te maken.
Achter de deur ligt een ware schat aan kennis. Een bibliotheek. Absinthe twijfelt geen moment en loopt naar binnen. Hij begint te zoeken naar de boeken die hem verder kunnen helpen bij het vervullen van, wat hij ziet als, zijn lot. Zijn ogen speuren tal van planken af, zijn handen strelen de ruggen van zoveel verschillende soorten boeken dat hij bijna vergeet waar hij op zoek naar was.
Maar dan gebeurt het, het is een boek zoals alle andere, maar op de rug staat, in sierlijke, gouden, letters, de titel vermeld. Het is een boek over de bewoonster van dit pand, precies waar hij naar zocht. Zorgvuldig pakt Absinthe het boek uit de kast en verbergt het onder zijn mantel, maar zijn bezoek eindigt niet bij deze vondst. Het duurt niet lang eer hij een zestal boeken bijeen heeft geraapt, uit alle hoeken van de bibliotheek, over de meest fantastische wezens.
Absinthe verwacht met zijn vondst iets zeer waardevols te leren over een paar van de exotische en mysterieuze bewoners van dit eiland.
Voorzichtig baant hij zich een weg door de Toren naar buiten, waar hij, zodra hij het daglicht ziet, koers zet naar huis om daar informatie op te doen...
Ik kon het niet laten, een beetje godin zou hier rekening mee hebben gehouden 
quote:
Op maandag 12 november 2001 17:21 schreef equilan het volgende:
* De godin heeft helemaal een gerimpeld oude vrouwtjes huidje als ze eindelijk uit bad komt. Ze droogt zich flink af met een dikke handdoek en helemaal rozig van de warmte gaat ze even zitten.
Als ze zich even later heeft aangekleedt neemt ze een kijkje in haar torenkamer. Herne ligt nog steeds op de divan, zijn lichaam onaangetast alsof hij in diepe slaap verkeerd. De betovering die Equilan heeft uitgesproken over de kamer werkt nog goed. Ze rommelt wat in haar kastjes, haalt een zakje uit haar rugtas en stopt er wat andere voor in de plaats. Zodra ze denkt alles te hebben gepakt wat ze nodig heeft loopt ze weer naar beneden, klaar om te vertrekken.
Het plan is om eerst langs Simon te gaan en te informeren hoe het met Absinthe is en dan weer naar het bos, verder met de zoektocht naar de ketel.
Equilan fluit Gandalf, zegt Tamea gedag en gaat dan op pad.
[Dit bericht is gewijzigd door equilan op 05-12-2001 10:07]
Is it alive, or is it Phalanx?
--- Cameron Hodge ---
ik denk dat er wel meer dingen zijn waar mensen overheen lezen.. soms is dat natuurlijk de bedoeling maat let in deze vooral op de woorden 'onaangetast' en 'betovering'!!
Vlak voor de deur ligt een donkere vlek, over tegels en weggezakt in het gras.
De godin knielt neer en voelt er voorzichtig aan. Het kleverige goedje blijft aan haar vingers plakken en als ze eraan ruikt... Het is bloed!!
Equilan staat meteen rechtop, in haar rechterhand het mes dat tegen haar been gebonden was. Ze kijkt om zich heen en loopt dan voorzichtig naar de toren.
"Wat in hemelsnaam is hier gebeurt??"
Ze gooit de deur open en wacht even voor ze de keuken instapt. Er is geen geluid te horen in de toren dus Equilan stapt voorzichtig naar binnen. Ze kijkt om zich heen, al haar zintuigen op scherp. Iemand heeft in de keuken gerommeld... De godin rukt een kastje open en gilt het uit van schrik als er iets uit het kastje valt. Haar hand-oogcoordinatie is erg goed en met haar linkerhand vangt ze het op. Het is een schilderijtje, een prachtig schilderijtje. Ze kijkt er even naar, verbaasd... hoe komt dat hier nou?? Ze ruikt eraan en bedenkt dat het misschien een cadeautje is van de kunstenares. Dat kan later uitgezocht worden. Equilan legt het schilderijtje weer terug in de kast, maar nu zo dat het er niet meer meteen uit kan vallen zodra de kast geopend wordt. Dan loopt ze weer verder.
Als ze de gang instapt valt haar oog gelijk op de geopende deur van de bibliotheek. Dat klopt niet, zowel zijzelf als Tamea weten hoe met boeken om te gaan en sluiten de deur altijd secuur. Bij de geopende deur blijft ze heel even staan luisteren en dan gooit de elfengodin de deur open. Er is niemand in de bieb, maar het valt haar meteen op dat enkele boeken weg zijn. Het zijn een aantal van haar favoriete boeken en automatisch valt haar oog dus op de lege plekken die deze boeken hebben achtergelaten. De godin vloekt en loopt de bibliotheek in. Ze knijpt haar ogen iets toe en speurt de hele bibliotheek af, op zoek naar aanwijzingen wie er in de bieb is geweest. Equilan loopt heen en weer, en opeens vangt haar neus een geur op.. een vaag bekende geur, niet geheel onaangenaam maar wel een die je aan het denken zet... organisch, anorganisch.. Absinthe!!
Is Absinthe hier geweest?? Hmm waarom heeft hij geen bericht achtergelaten, en dat bloed, was dat van hem??
Vragen vragen, allemaal vragen!! Equilan wordt gek, net nu ze dacht antwoorden te hebben!!
Met een snelle beweging laat ze het mes weer op zijn plek glijden, loopt de bibliotheek uit en rent de trappen op naar haar torenkamer.
Voor de deur staat ze even stil, haalt haar handen door heur haar en schikt haar jurk. Met een diepe zucht opent ze de deur. Herne ligt nog steeds op de divan, het hoofd gescheiden van de romp, de armen op de borst. Equilan loopt naar hem toe en knielt naast de divan op de grond. Ze streelt hem zachtjes over het haar, zorgvuldig de 'wond' ontwijkend.
Herne mn liefste...
Ik moet je laten gaan, maar ik beloof je dat we elkaar sneller dan je denkt weer zullen zien...
* Een eenzame traan rolt dramatisch over haar wang als de godin zich voorover buigt om Herne een laatste kus te geven. Als hun lippen elkaar raken verstijft ze, de kamer licht plotseling op in een hel wit licht.... Equilan komt even later bij en vindt zichzelf terug zittend op de grond tegen de divan aan. Ze giechelt als een mallot en heeft beide handen op haar buik, waar de kleine bolling nauwelijks verborgen kan blijven. De godin pakt haar rugzak opnieuw in en loopt naar beneden waar ze zich omkleedt.
Ze springt op en rent naar het raam wat op haar nadering wagen wijd openslaat. "Herne!! Voor altijd samen!! Ze gilt het naar buiten en draait zich weer om. Ze straalt en bruist van de energie.
Tamea is helaas niet in de toren dus ze schrijft maar even een briefje.
Tamea,
Ik weet niet wanneer ik terug kom en of ik terug kom. Ik vraag je om voor mijn toren en mijn draken te zorgen. Ik hoop je snel weer te zien.
Equilan
* Equilan leest het briefje nog eens na en vertrekt haar mond. Bah wat een nietszeggend en onpersoonlijk briefje. Maar ze weet er niets meer van te maken. Ze laat haar handen over haar lichaam glijden: mes, check... amulet, check... rugzak, check... Onzichtbaar rennen, spelen, dansen en lachen honderden elfjes in de tuinen om de toren heen. Met een gedeelte van hen heeft de elfengodin zojuist afgesproken dat ze de toren bewaken en Tamea in alles van dienst zullen zijn, een ander gedeelte maakt zich op om hun oermoeder te volgen. Equilan loopt het schelpenpad af het bos in...
Dan pakt ze uit het kruidenkastje een klein potje wat helemaal achterin stond, verborgen achter wat grote zakken niet al te aangenaam ruikende kruiden. De godin draait het potje open en ruikt aan de inhoud. Die kan haar goedkeuring nog wegdragen en met haar vinger neemt ze een flinke lik uit het potje. Het blauwige goedje smeert ze op haar buik onder haar tuniek, waar het meteen in de huid trekt.
Zachtjes fluistert ze "Mijn leven voor het jouwe.."
Equilan zet het potje terug en stapt de toren uit. In de tuin blijft ze staan en ee eventuele toevallige voorbijganger zou haar waarschijnlijk hebben laten opnemen in het eerste het beste psychiatrische ziekenhuis: De godin waagt zich aan een soort kinderlijk dansje, met rondzwaaiende armen terwijl ze zich naar voren buigt en weer terug... haar lippen bewegen en prevelen zachte onverstaanbare woorden.
Dan komt ze lachend weer overeind, loopt de tuin uit terwijl ze achterom kijkt en haar duim omhoog steekt.
Absinthe haalt een paar vellen papier tevoorschijn, ze zijn afkomstig uit een van de boeken. Er staat een vreemde afbeelding op van een oude vrouw die voor een huisje staat dat leunt op een magere kippenpoot. Ze grijnst haar scheve, gele tanden bloot terwijl ze tegen een gammel hek aanleunt waar op schedels van mensen zijn bevestigd. Al met al is de afbeelding niet lelijk te noemen, dat is iets dat Absinthe altijd heeft bewonderd aan de kunststroming van Jugendstil, alles lijkt er stukken mooier door. Sierlijke lijnen creeren al dansend het beeld.
Op een ander vel papier staat een kort verhaal over een Elvengodin.
Bewust laat Absinthe deze twee pagina s achter, om ontdekt te worden, samen met een kleine boodschap gericht aan de vrouw des huizes.
Equilan je zult het waarschijnlijk al door hebben gehad, ik ben weer terug op het eiland en ben in je bibliotheek geweest.
We zullen elkaar spoedig weer ontmoeten, ik verheug me erop.
Hoog boven Absinthe cirkelt een gitzwarte kraai. Het beest krast luid en Absinthe kijkt omhoog om zijn goede vriend weer te zien.
Het beest wil dat zijn meester hem volgt en dat is precies wat zijn meester doet. richting:
Ze stapt de keuken binnen waar zij en Gandalf uitbundig begroet worden Shia. Aurian is nog steeds in het bos bij de insecten. Na een dikke knuffel wil Equilan verder lopen als haar oog valt op een stapeltje papier op de keukentafel.
Ze bladert het door en leest het briefje. Een briefje van Absinthe, dat hij in haar toren is geweest en wat boeken heeft meegenomen...aha, precies zoals ze al dacht dus... en dat hij zich verheugd op hun weerzien. De godin trekt haar wenkbrauwen hoog op, dat had ze niet verwacht na het gebeuren bij de tempel waar hij zijn rechterarm, schouder en deel van zijn long verloor. Ze bekijkt de twee andere papiertjes, de een komt haar heel bekend voor... iets met het oversteken van een rivier had dat te maken.. of was dat een andere heks?? Maar waarom deze afbeelding?? Bij het zien van het derde briefje trekt een rilling over haar rug.. dat gaat over haar!!
Equilan begrijpt nog niet helemaal wat de drie briefjes met elkaar te maken hebben. Elk op zich stelt het niet zo veel voor, maar Absinth kennende.. wat dat betreft, in hoeverre kent ze Absinthe eigenlijk?? ... heeft hij die drie briefjes niet zomaar gecombineerd. Ze slaakt een diepe zucht en legt dan de briefjes weg. Momenteel heeft ze al genoeg aan haar hoofd.
Ze moet voorbereidingen treffen voor de begrafenis van Herne, ze moet verder op zoek naar Slough_Feg, ze moet er achter zien te komen wat Danu bedoelde met dat zij de ketel was, ze moet... De godin kijkt langs haar lichaam naar beneden.. hoognodig aan de lijn gaan doen!! Wat idioot, ze is nog nooit aangekomen en zeker niet in zo'n periode. Afvallen is dan logischer.
Equilan rekt zich uit en kijkt naar haar twee draken die in een omhelzing onder tafel liggen. Ze haalt uit de kelder een enorme emmer vis en zet die in de tuin waar Gandalf er al snel op aanvalt. Dan loopt ze langzaam de trap op naar haar badkamer en laat een heet bad vollopen. Met een diepe zucht van genot laat ze zich onder water glijden...
Een ander amulet wordt om haar hals gehangen en het mes om haar been gegespt.
Als alles gepakt is loopt ze naar de divan waar Herne ligt en knielt bij hem neer. Ze aait hem over het hoofd, maar het hoofd ligt niet zo heel stevig op zijn lichaam en rolt eraf.
"ow Herne, dwarsligger" glimlacht Equilan en legt het hoofd weer bij het lichaam. Ze blijft nog even zitten, in overpeinzingen verzonken. Ze moet hem begraven... maar nu nog niet.
Even later staat ze op en kijkt uit het raam naar het donkere bos. Zo op het eerste gezicht is er niets vreemds te zien, maar voor de ogen van de elfengodin ziet het er net even wat anders uit. Haar valt meteen het gebrek aan leven op, vrijwel geen vogels die door het bos vliegen en zelfs de wind lijkt het te laten afweten. Het hele bos doet een beetje paarsig aan. Equilan glimlacht tevreden, dat is haar werk en het werk van een groot gedeelte van het leger elfjes die op, in en rond haar toren verblijven. Dat gedeelte verblijft tijdelijk in het bos, waar ze ervoor waken dat de dingen die Equilan in het bos heeft gedaan niet verstoord raken en ze als spionnen dienst doen.
Alles is klaar....
De godin pakt haar rugzak op en loopt de toren uit, naar het bos.
Dan nadert hij de toren, waarna hij snel de trap beklimt. Bij de deur aangekomen klopt hij nogmaals aan. Geen antwoord. Anthraxx klopt nog een keer. Weer geen antwoord. "Zucht, waar doe ik dit allemaal toch voor..." mompelt Anthraxx. Dan leunt hij tegen de deur aan om na te denken en even te rusten. Spontaan valt de deur open, alsof er magie in verscholen zit, en Anthraxx valt met een grote klap op de grond, waarna hij stil blijft liggen.
Na een kwartiertje bewusteloos gelegen te hebben, staat Anthraxx op. Hij klopt het stof van zijn kleding af en raapt zijn bijl op, terwijl hij om zich heen kijkt. Eenmaal binnen in de toren kan Anthraxx zijn eerste doel tot vervulling brengen. Anthraxx legt de kaart zodanig neer op een klein tafeltje recht van hem, zodat Equilan het niet kan missen:
Nadat hij dit gedaan hebt, wordt Anthraxx toch nieuwsgierig naar de toren, en loop de spiraal gevormde trap op. Tijdens de wandeling omhoog komt hij langs vele deuren, welke op slot zitten. Totdat bijna tot de top is gekomen. Daar, recht voor hem, staat de deur op een kier. Anthraxx snelt erop af. De deur gaat open met een luid, kraakachtig geluid. Door dit geluid lopen de rillingen op Anthraxx zijn rug.
De kamer waarin hij zich nu bevindt is groot, met vele boekenkasten. Zacht tapijt ligt op de vloer en de muren zijn gemaakt van een grijsachtig, stevig lijkend, soort steen. In het midden van het vertrek staat een stoel, maar niet zomaar een stoel. De stoel ziet er zeer comfortabel uit en lijkt uitermate geschikt voor een leesavondje. Maar daar heeft Anthraxx geen tijd voor. Hij is met een opdracht bezig, waarvoor hij tot zondag avond tijd heeft. Dan draait Anthraxx zich weer om en wilt naar de deur lopen totdat zijn ogen vallen op een boek met een geheel zwarte kaft. Alsof hij betovert is door de kleur van het boek, loopt hij erop af. "Hmmm... waarom heeft Equilan zo'n boek in huis..." mompelt Anthraxx terwijl hij de kaft bestudeert. Eerst staat er niets maar naarmate Anthraxx er geconcentreerder naar gaat kijken vormen er letters op de kaft:
B L A .. .. M A G I ...
Zoiets kan Anthraxx er uit op maken. "Nou ja, het zal wel. " mompelt hij en wilt het boek terugzetten, maar vreemd genoeg voelt het boek zich meer aangetrokken tot Anthraxx tas dan tot de boekenkast. (net als een magneet)
Anthraxx zucht diep, en stopt dan het boek in zijn tas. "Die "LEEN" ik maar even" mompelt hij, terwijl hij de kamer uitloopt, de trap af en weer naar buiten gaat. Daar vervolgt hij zijn weg richting het Bos van Herne_the_hunter.
Waar gaat Lurky dan heen als ze het niet meer weet: naar haar vriendin Equilan die overal een antwoord op heeft.
Voor de toren spring Lurky van haar paard.
Goeiedag draken! Is Equilan thuis?
* De draken geven geen antwoord want al hun aandacht is bij het opgetuigde paard dat hun blij begroet.
Lurky neemt haar rokken op en stapt over de trap naar de deur. Ze klopt, wacht, klopt en stapt dan als kind aan huis gewoon naar binnen. Op de tafel ligt de bruiloftsuitnodiging onaangeroerd.
Equi?
Ze zal toch niet weer in bed- of badkamer met mijn Craziest aan het rotzooien zijn?
* Een steek van oude jalouzie trekt door Lurkys vrijzinnige hart. Argwanend beent ze naar Equilans slaapkamer. Zoals gewoonlijk is het daar weer een liederlijke bende. Lurky ziet het onopgemaakte bed en haar achterdocht maakt plaats voor een glimlach vanwege zoete herinneringen. Ze gluurt even in de badkamer. De tobbe is leeg en een uitgedroogde zeeprand koekt rond het putje. Lurky veegt er langs met haar vinger en ruikt aan de vettige substantie. een vervaagde vleug van de elfengodin zweemt in haar neus.
hela, wat moet jij hier, rare zigeunerin!
* Een stel elfjes materialiseren voor haar gezicht en kijkt haar boos aan.
Ik zoek naar wat van mij is: een spoor van Craziest en Callista.
Die mafketels zijn hier niet. Scheer je weg!
Maar waar zijn ze dan wel?
Dat zeggen we lekker niet. Het is niet onze taak op jouw gezin te passen.
Ha! Jullie weten dus precies om wie het gaat. Doe niet zo flauw: zeg op!
Nee. Rot op. Er is hier niemand die jou gaat helpen. Eigen schuld. Dikke bult.
Nou ja zeg! Wat zijn jullie gemeen. Dat zal ik Equilan vertellen!
Zal je haar eerst moeten vinden. Is ze hier of is ze daar, wij gaan het niet zeggen. Sliep uit en nu d'r uit! Lalalalala.
* Ze nemen lurky onder de armen en zwieren haar in vliegende vaart de torentrappen af. Beduust valt Lurky op haar kont op het mos naast haar paard.
Nou ja Zeg! Bruintje, vraag jij eens aan die draken waar Callista is. En breng mij er dan gezwind heen!
* Niet dat Lurky er vertrouwen in heeft dat haar rijdier haar letterlijk verstaat, laat staan exacte informatie zal gaan inwinnen bij de draken maar de arme professor weet gewoon niet meer wat te doen.
Zoals iedere goede moeder wordt ze gek van het feit dat ze gescheiden is van haar kind en niet weet waar het is. Het feit dat Craziest de laatste dagen deed alsof hij zijn eigen vrouw en kind niet meer herkende maakt haar er ook al niet geruster op. De mogelijkheid bestaat dat hij werkelijk niets meer weet en denkt dat zijn kind een reptiel is.
Gehaast klimt Lurky op haar paard. Dat wil veel liever in de prettige sfeer van de toren en de draken blijven dan weer door de sneeuw te worden afgejakkert.
Ze wendt de teugels en spoort hem aan:
Hort Bruin! Op naar het volgende kasteel!
Dan zet hij onder het briefje nog: "Heb jij hun gezien, neem dan zo spoedig mogelijk contact op met Lurky, die je in de Tuinen van Fok! kan vinden."
Anthraxx springt weer op zijn paard en draaft richting Lord Dreamers kasteel toe.
[Dit bericht is gewijzigd door Anthraxx op 28-12-2001 15:14]
Nouja, zo voelt het in ieder geval.
Voor de deur wordt ze tegen gehouden door opgewonden kwetterende waakelfjes.
Wat, wie zijn hier allemaal geweest??
De elfjes kwetteren dat het een lieve lust is, allemaal door elkaar om toch maar als eerste aan de godin te vertellen wat er gebeurt is en duidelijk te maken dat ze er echt, echt niets aan konden doen.
Ach jeetje, het huwelijk gemist van Rebelgirl en Dagobert, wat jammer!!
En Lurky?? Mooi!! Die had ik net nodig. Wat zeg je?? En waarom hebben jullie haar niet geholpen?? Nee dat valt me tegen, jullie weten best dat dat een vriendin is. Wat zeg je, waar stonk ze naar??
Ja geen wonder als ze net een jaar in de kosmos heeft gehangen, dan ruik je niet echt aards nee.
*zucht* stomme elfjes.
Nou, en wat is er met dat boek?? Anthraxx?? Hmm nouja ik ga ervan uit dat hij een reden heeft om dat boek te lenen..
Maar als jullie je werk niet beter doen hou ik binnenkort geen boek meer over!!
Net als ze naar binnen wil stappen houden de elfjes haar opnieuw tegen.
Ja inderdaad, ik ben zwanger Ze legt haar hand op haar buik. Dit is Herne, mijn zoon Herne, hoor je die elfjes?? Dat zijn mijn waakelfjes, die wonen hier bij mij.
De elfjes hebben er verder geen boodschap aan wie de vader is en hoe het zo plotseling gekomen is, hun godin is zwanger en ze hebben kennis gemaakt met het kind, dat is groots nieuws!! Equilan kijkt ze lachend na terwijl ze opgewonden maar gewichtig naar alle hoeken van de tuin verdwijnen om het nieuws aan de rest te vertellen.
Dan stapt ze eindelijk de toren binnen. Met een diepe zucht kijkt ze de keuken rond. Eindelijk weer thuis...
Ze loopt door naar haar badkamer om een bad klaar te maken. terwijl het bad volloopt wast ze het ergste vuil vast van zich af aan de wastafel.
Een paar weken in het bos zonder dat soort voorzieningen zijn best uit te houden, maar als je dan eenmaal weer thuis bent...
Na een tijdje de diverse opties van alle kanten bekeken te hebben, besluit ze dat het meest passend is Herne_the_Hunter in zijn bos te begraven.
Na haar laatste slokje thee gaat ze naar het bos om de voorbereidingen te treffen.
Met haar bolle buik heeft ze zich in bad laten zakken waar ze nu zit te weken.
Naast haar staat een grote kop kruidenthee waar ze af en toe een slokje van neemt. Het bad is vol schuim en met een grote zachte spons draait de godin rondjes over haar buik terwijl ze in gesprek is met Herne.
Haar kind heeft steeds meer vragen over wat hem buiten te wachten staat. Hij is enorm leergierig en vraagt soms dingen waar zelfs Equilan even naar het antwoord moet zoeken. Ze is ongelooflijk trots op haar ongeboren zoon, hij weet al zoveel... Zijn jungiaans collectieve onderbewustzijn is bij hem nauwelijks onderbewust te noemen. Ze hoeft vaak bepaalde dingen maar aan te stippen en hij herinnert zich er van alles over.
Als het badwater lauw begint te worden stapt Equilan eruit, omwikkelt zich met een grote dikke handdoek en loopt naar beneden naar de keuken.
gandalf en Aurian liggen voor het haardvuur en springen op als Equilan verschijnt. Ze drukken hun neuzen tegen haar buik, hun 'begroeting' van Herne, die meteen enthousiast begint te spartelen. Equilan moet lachen, duwt een voetje uit haar ribben en maakt wat te eten klaar.
Gezellig keuvelend blijven ze zo met zn viertjes een tijdje in de keuken zitten.
De godin staat vertwijfeld voor haar kledingkast. Wat moet ze aan?? Niets past meer... Ze pakt een simpele katoenen wijdvallende jurk en doet hem aan. Het verdient geen schoonheidsprijs, maar het volstaat.
Equilan loopt weer naar beneden en gaat de tuin in, waar ze haar kruidentuin inspecteert en Herne meteen wat botanische lessen geeft. Lurky zal zo wel komen..
[Dit bericht is gewijzigd door Absinthe op 17-01-2002 21:10]
Equi', ik heb zo'n hoofdpijn dat ik niet eens meer de weg naar dat huisje van Wati wist te vinden. Ben gewoon misselijk van de pijn. Heb jij wat heilzame kruidenthee ofzo voor mij?
* Zonder wat te vragen plof ze neer op de bank.
Laat mij hier maar even liggen: ik kan geen boe of ba meer zeggen van de knallende koppijn laat staan Callista en Craziest zoeken. Zou t komen van de kopzorgen? Misschien moet ik juist doorzetten om de zorgen op te lossen. Ach ik praat maar door om even niet met mijn gedachten bij mijn eigen lijf te zijn...
1962e post: 1962 Grootste filmdiva aller tijden Marilyn Monroe overlijdt aan overdosis.
* irl koppijn
Ondertussen kwebbelen ze over de aanstaande bevalling. Lurky heeft veel opbeurende tips door haar bevallingen in de Mir en jaren eerder in de verlaten bossen van Kongo. In Kongo stond ze er alleen voor, in de Mir was Craziest. Vol lof hemelt ze diens gynacologische kundigheid op.
Als hij nou niet zoek was zouden wij je kunnen assisteren. Dat is veel zinniger dan die kliniek van Dr. Kasper: die is duur en daar hoor ik de slechtste verhalen over. Het personeel is wel toegewijdt maar die arts is een ramp.
Nou zover is het nog niet. Er komt wel een oplossing als het kindje zich aandient. Allereerst zouden we Craziest en vooral Callista eens moeten gaan zoeken...
Ik dacht dat we dat gingen overlaten aan je draken?
* Ze scheppen nog een bordje op en kijken hoe de draken tevreden bij de haard de botten liggen af te kluiven.
Weet je wat... Ik ga na deze heerlijke maaltijd eens naar de Tuinen: kijken hoe het met mijn eigen dieren gaat. Als jij dan ondertussen met je draken op zoek gaat, zadel ik een paard en ga alle ondergrondse krochten af. Er zijn zat plekken die Anthrax en Lord Dreamer niet kennen.
Waarom heb je James niet ingeschakeld? Die kan de hele maffia inzetten. Uiteindelijk zal die niet staan te popelen om losgeld te betalen. Het lijkt me meer iets wat hij graag zelf regelt.
Die heb ik inderdaad al heeel erg lang niet gezien. Hij was niet in het Vernieuwde Totale Casino VTC. Misschien zit hij in het oude Casino?
Waar heb je t over? Welk vernieuwde Casino?
Dat op de plaats waar vroeger Faats restaurant stond. Faat werkt tegenwoordig voor James en Craziest!
Dan weet jij meer dan ik. Heeft Craziest je dat verteld?
Nee, die is toch zoek! Ik heb het met mijn eigen ogen gezien!!!
Maar ik dacht dat je James lang niet gezien had zei je net?
Neehee en Faat ook niet maar ik weet het gewoon. Faat en hij zijn trouwens ook allebei zoek.
Faat is niet zoek: die zit in Italië.
Huh? Met James? Zijn ze door de concurerende maffia gekidnapt? Oei!
Nee ze is volgens horen zeggen gewoon op cursus. In haar eentje als ik het goed begreep. Ze heeft wel een tijdje wat met James gehad maar of dat er wat mee te maken heeft...
O dat verklaart waarom zij het Casinogeld, wat Antrax en ik hebben teruggehaald uit haar villa, in bewaring had gekregen.
Is dat zo?
Ja blijkbaar ik begrijp ook niet wat er mis was met de kluis in villa Craziest.
Nou dan zou ik als ik jou was daar eerst maar eens gaan vragen hoe en wat!
EQUI, WAT EEN GOED IDEE!!! Als ik jou toch niet had!
Ben je daar dan nog helemaal niet geweest?
Nou, eh, nee. Ik was toch in het Vernieuwde Casino...
Nou ga dan maar eens in dat Verouderde Casino langs!
* Hoofdschuddend kijkt Equilan Lurky aan. Ze vraagt zich af hoe deze eens zo inteligente vrouw tot zo'n verwarde professor is geworden.
Weet je zeker dat het je in je eentje lukt? Moet ik niet meegaan?
Nee hoor. Span jij je nou maar niet te veel in, laat je draken voor je werken. En wie weet heeft Hernes crematie nog nasleep... Je kan moeilijk op alle plekken tegelijk zijn.
Dan zal ik in elk geval eens op de zaak van de vermisten gaan mediteren.
* Terwijl de vrouwen de taken verdelen geeft Equilan Lurky nog een dikke deken om zich te beschermen tegen de kou van de vallende avond.
Ze kussen elkaar. Nagezwaaid vanuit de deur van de toren ziet Equilan hoe Lurky het schelpenpad afloopt op weg naar de Tuinen.
1966ste post: 1966, Beatrix trouwt met Claus, Mao grijpt macht in China en Rolling Stones brengen Statisfaction uit.
De afgelopen dagen hebben ze bijna niets anders gedaan dan rondvliegen boven het eiland, op zoek naar verdachte bewegingen. Helaas is ze niets raars opgevallen...
Ja, wel wat mensen die ze nog niet eerder op het eiland hadden gezien, maar dat is niet per definitie verdacht; op het eiland is het een komen en gaan van bezoekers en mensen die zich willen vestigen.
Ze kan zo goed als zeker zeggen dat het tweetal niet in de bossen of andere afgelegen gebieden worden vastgehouden. Dan hadden de draken daar absoluut lucht van moeten krijgen, maar de enige die ze op dat soort plekken gezien hadden waren onschuldige voorbijgangers. Of ze moeten ergens in een grot verscholen zitten met voldoende levensvoorraad om er voorlopig niet meer uit te komen en dat betwijfelt Equilan.
"Dus ze zitten ergens vlak onder onze neus!!"
Het wordt tijd om Lurky weer op te zoeken en haar te vertellen over hoe het gegaan is. De godin hoopt maar dat Lurky zelf iets meer geluk heeft gehad in het casino, het gekke mens was daar nog niet eens geweest!!
Equilan loopt naar haar slaapkamer om wat fatsoenlijks aan te trekken in plaats van de verukkelijke, maar erg vormloze huisjurk die ze aanheeft. Raar, hoe dikker ze wordt hoe meer ze er mooi en vrouwelijk uit wil zien Ze had niet verwacht ooit nog eens zo ijdel te worden!! Ach, hormonen...
Ze pakt een vuurrode jurk van een hanger en zorgt er op de haar bekende wijze voor dat de jurk past. Na zichzelf uitgebreid bewondert te hebben in de spiegel "wat valt deze stof mooi langs mn buik!!" stommelt ze de trap weer af en loopt samen met Gandalf naar buiten.
Komop jongen, breng me naar het casino!!
oops, snelwegduiken, daar komt ze nét aan...
* superbam duikt achter een paar struiken...
[Dit bericht is gewijzigd door superbam op 07-02-2002 12:56]
Een aantal elfjes vliegen haar tegemoet en kwetteren opgewonden terwijl ze haar vertellen wat er allemaal gebeurt is in de tijd dat Equilan er niet was. Dat is niet zo veel bijzonders dus al snel kan de godin vertellen dat haar baby heeft aangekondigd eraan te komen. Sneller dan het licht verspreidt het nieuws zich onder de elfen, en uit alle hoeken en gaten komen ze tevoorschijn tot Equilan helemaal bedolven is onder de elfjes die haar geluk wensen, goede raad geven, willen helpen...
Ze schaterlacht, Equilan voelt zich onoverwinnelijk en stralend gelukkig. Ze is benieuwd naar wat komen gaat, wie haar zal bijstaan tijdens de bevalling. Zal Slough_Feg zijn gezicht laten zien, zullen haar vrienden haar komen beschermen?? Ze staat er niet te lang bij stil, het interresseert haar hoegenaamd niets momenteel.
Ze neemt plaats op een paddestoel op het grasveld en neemt een kopje kruidenthee aan van een van de elfjes. Ze kletst gezellig met ze, luistert naar de goedbedoelde en soms ook daadwerkelijk wijze raadgevingen en wacht op wat komen gaat.
Ze pakt de weinige spullen die ze heeft in haar rugzak en verlaat de toren. Dwars door het bos, zonder het pad te volgen, loopt ze naar het kleine dorpje, hopend daar nieuw onderdak te vinden.
kalm loopt rebel de trap op richting de torenkamer waar alle boeken en geschriften opgeslagen liggen.
eenmaal boven komt de geur van oude boeken haar tegemoet.
stofdeeltjes dwarrelen in alle stilte door het avondlicht terwijl rebel door de kamer loopt.
precies het boek wat ik zoek denkt ze terwijl rebel een van de oude boeken van een plank trekt.
hier staan alle bezweringen in die ik nodig heb.
wie had gedacht dat die equilan er een hele reeks boeken over zwarte magie op na hield
rebel_girl stopt het boek in haar tas en wil de kamer uitlopen, echter de punt van haar jurk blijft achter een splinter in de vloer hangen.
ze rukt de jurk los en kijkt ge-ergerd naar het stuk textiel wat afgescheurd op de grond ligt.
dan loopt ze met een ferme pas de torenkamer uit en de trap af.
beneden pakt ze nog wat kruiden uit een kastje en verlaat dan de toren om opzoek te gaan naar een oude bekende.
Dat boek zal wel goed gebruikt worden en zal zeker terug komen
Nee, ik ben equi niet
Anthraxx loopt de trap op, die leid tot een grote houten deur. De deur ziet er erg stevig uit en zal ws met grote moeite geopend moeten worden. Dan probeert Anthraxx de deur te openen en met een luide kraak opent die. "Dit gaat te makkelijk" mompeld Anthraxx.
De deur is open! We kunnen naar binnen * roept Anthraxx naar rebelgirl toe. Zodra zij naar boven is geklommen stappen ze door de deur heen en lopen naar binnen. Niet alleen buiten is het verlaten maar ook binnen. Stof zit overal waar het op kan zitten, en enkele insecten wandelen vrolijk in het rond. Dan herinnert Anthraxx zich deze plek. In zijn oude postkantoor ligt nog het boek, wat over Zwarte Magie gaat, die hij ooit gestolen geleend heeft. Hij weet de weg nog precies.
Het is de grote trap op, en hem helemaal beklimmen. Dan ligt de bibliotheek aan je linkerhand * zegt Anthraxx.
Volg maar...
* Langzaam beklimmen Rebelgirl en Anthraxx de trap totdat ze bij een grote deur aankomen, die gewoon open staat. Binnen staan rijen vol met boeken over allerlei onderwerpen.
Ik hoop dat we hier ons antwoord kunnen vinden...
hmm raar het lijkt wel of een aantal boeken is verdwenen...
* dan vind rebel eindelijk een boek waar misschien nog wel iets in staat wat ze kan gebuiken. hahahaa dwazen, denken jullie nou echt dat jullie mij kunnen verslaan met van die slappe magie? alles in de kamer begint te suizen, boeken vliegen door de lucht en belanden flink beschadigd op de grond.
ze bladert er door op zoek naar de juiste bezweringen maar op het moment dat ze de juiste pagina heeft gevonden word het boek uit haar handen geslagen door een onzichtbare kracht.
enigzins verbaast buigt anthraxx naar voren om het boek op te pakken maar word met een klap tegen de muur aan gesmeten.
niks meer dan nietige stervelingen...jullie zijn mijn eigendom
in de wirwar probeert rebel het boek te pakken te krijgen wat net uit haar handen werd gerukt.
met haar vingertoppen voelt ze nog net de ruwe lederen kaft voordat het het raam uit vliegt en in de gracht beland.
het oorverdovende lawaai zakt langzaam af en laat uiteindelijk een gruwelijke stilte achter.
nu pas ziet rebel hoe anthraxx met wit weggedraaide ogen op zijn knieen in het midden van de kamer zit.
zijn armen hangen slap langs zijn lichaam terwijl hij richting de hemel staart.
anthraxx!! wakker worden!!
* in paniek schud rebel het levenloze lichaam van anthraxx door elkaar. grote regenwolken beginnen zich te vormen rondom de toren, een koude wind jaagt door de kapot geslagen ramen en veroorzaakt een rilling op rebels rug.
wanhopig kijkt ze om zich heen opzoek naar iets wat haar misschien kan helpen, maar ze ziet alleen maar de puinhopen van de aan stukken geslagen boeken op de grond.
ik moet hulp zoeken
* rebel wil de deur uit rennen, maar merkt dat deze stevig op slot zit.
ze kijkt uit het raam maar het is te hoog om te springen.
je kan mijn lichaam misschien wel opsluiten maar mijn geest niet! * schreeuwt rebel. diep in trans blijft rebel gespannen wachten op hulp.
met een oud krijtje trekt ze een magische cirkel op de hardhouten vloer.
ze neemt plaats in het midden en begint aan een geestesreis.
op deze manier wil ze een boodschap overbrengen aan verschillende mensen die haar misschien kunnen helpen.
als lord dreamer haar vraag om hulp negeert, krijgt rebel het op haar heupen.
woede vult haar hoofd en mengt zich langzaam met een intense haat jegens alles op dit eiland.
gulsig naar bloed trekt haar geest terug naar haar lichaam.
buiten is de duisternis reeds ingetreden als rebel de trap van de toren afloopt.
buiten stapt ze op het paard wat anthraxx en zij daar achtergelaten hebben en rijdt de duisternis in, het verstijfde lijk van anthraxx achterlatend....
Eigen schuld Kunsttuthola!! Ik hield je al die tijd in de gaten maar nooit riep je MIJ aan!
Bekijk t nu maar 
Bwoehahahahaha
...Kamasutra Voor Overledenen... Hebben Geesten Sex...DodenTantra...Heksensabbaths En Satansliefde...Zielsgenot...
BLONK
* Een zwarte steen valt uit de kast en rolt de kamer door. Hij rolt door tot hij tegen een hoop doeken in de hoek tot stilstand komt.
Nu pas ziet Lurky dat er nog iemand in de bibliotheek is. Althans diens ontzielde lichaam. Lurkyspook eet nooit meer dus heeft geen interesse meer in dood vlees. Maar deze lijkt nog niet helemaal dood. Ze kruipt met haar gedachten onder zijn cape en ziet haar vroegere vriend en postbode. Haar geest scant het vertrek.
Joehoehoehoe waar is je ziel gebleven? Bwoehoehoe Antrhraxx!!!
* Omdat ze geen antwoord krijgt, gaat ze over tot wat ze net in de boeken heeft gelezen. Ze kruipt in zijn lichaam en trekt de wind van de wereld naar zich toe. Zijn droge tong wordt beroerd door de vochtige Westenwind, zijn longen vullen zich met de frisse Noordenwind, zijn neus doorstroomd met de kruidige Oostenwind en zijn lichaam verwarmt op de zoele Zuidwind.
Langzaam verschijnt er kleur op zijn huid. De aderen beginnen te stromen en de zenuwen tintelen. Lurky woelt rond en vermengt zich met zijn zintuigen net zo lang tot ze geluid over zijn lippen krijgt.
Bwoehahahahahaha
* Verbijstert wordt Anthraxx wakker en ontdekt dat het bloed door zijn lichaam pompt. Hij voelt zich licht en raar alsof het lente is en hij in pasgemaaid gras lag te vrijen en door de bliksem was getroffen. Hij kijkt om zich heen naar de vrouw met wie hij net nog samen meende te zijn... Sint Lurky is alweer weggezweefd op de wind. De kennis van Equilan's bibliotheek heeft ze tot zich genomen en wat zich daar verder bevond...
De geur van zwavel en mandragora prikkelt zijn neus. Hij moet niezen en grijpt zich vast aan de vloer.
Zijn hand tast op de zwarte steen.
Antraxx, daar ben ik weer. Je dacht me zeker verslagen te hebben 
Niet dus, ik ben er weer en heb een nieuwslachtoffer meegebracht. Ik denk dat je hem wel kent en je zal hem niet vermoorden, nou hij jou wel.
Nee! Ik wil niet, kan jij me helpen? Ik wil het niet, hij zit in me.
* Dagobert trekt zijn zwaard en heft het boven zijn hoofd. Zijn armen willen nar beneden, maar het lukt niet. Het zwaard is sterker dan En_Sahab_Nur.
Het zwaard doet je niks, het verwond alleen het kwaad.
Help..
Sint Lurky, Onze Stoute Vrouwe, vindt dat wel een grappig gezicht. Dago met zijn handen omhoog: rukkend aan het zwaard wat niet omlaag wil.
Magnetische kracht heeft zich plaatselijk verplaatst naar het uitspansel in plaats van de kern van de planeet. Het kost Lurky veel kracht maar het is het effect dat telt. Op deze manier wordt dood zijn echt een buitenkans om eens wat goede grappen uit te halen met de ooit zo brave Eilanders.
Dagoberts jas met stalen knopen en zijn buidel met fokgeld zwieren dan ook richting plafond. Het ziet er absurd uit.
Anthraxx, nog wat beduust van zijn schijndood en zweverig van de intense vreemde lichamelijke ervaring met de verdwenen vrouw, kijkt er verbijstert naar. Hij moet er zowaar om lachen. Maar is hij het zelf wel die lacht?
Het lijkt wel of de vrouw vrouw die zo alom in en om hem was zich genesteld heeft in zijn lijf en geest. Een lach om Dagobert rolt over Anthraxx lippen:
Bwoehahahahaha
* Enigszins verward staat Anthraxx op en kijkt om zich heen. Daar ziet hij Dagobert voor hem met zijn zwaard hoog in de lucht. Als een reactie wilt Anthraxx zijn zwaard trekken maar hij ziet dat het zwaard stokstijf, en recht omhoog staat.
Dit is mijn kans! Doei!
* Anthraxx springt langs Dagobert en rent zo snel mogelijk de toren uit. Geen paard te zien. Anthraxx besluit het op een lopen te zetten en spoed zich zo snel mogelijk terug naar de Smederij.
het enigste wat zij zich nog kan herrineren is dat ze lachend en gierend op de grond lag voor een kerk, en nu staat ze ineens weer bij de toren.
op een vreemde manier voelt ze zich aangetrokken.
langzaam betreed ze de trap opweg naar boven, om halverwege ondersteboven te worden gelopen door anthraxx.
hee! wat is er allemaal aan de hand???
Nee, niet weg gaan. Help me, dat ding zit in me. Die eerst in Anthraxx zat. Je moet me helpen, hij houdt me hier, want mn zwaard blijft hier. Ik weet ook niet hoe het kan, ik dacht dat het Anthraxx neit wilde raken, maar die is al lang weg en ik zit nog steeds hier.
Help..
geef je er toch aan over, je zult verstelt staan van de kracht die door je heen zal vloeien.
* dagobert blijft nog even door worstelen met zijn zwaard maar ontspant dan zijn spieren.
soepel komt het zwaard weer omlaag en dagobert grijnst breed als hij voelt hoe de vreemde energie door zijn aderen giert.
hij steekt een hand uit naar rebel en zodra deze de hand van rebel ontmoet klinkt er een zware bulderende stem
de band is gesmeed, niets zal ons nog kunnen verslaan
Het wordt tijd om het eiland over te nemen, de lange vreedzame weg of de korte harde weg? Zullen we het laatste maar doen?
had je nog plannen of zullen we maar gewoon het eerste het beste dorp aan vallen?
Kom, dan gaan we naar Het huis aan Lieflijk Laantje nr.1
Aurian is momenteel nogal chagrijnig, alsof het niet genoeg is dat er eilanders af en aan lopen in de toren terwijl ze die niet met gepaste eerbied behandelen (de bibliotheek!! De chaos!! Het is maar goed dat Equilan dat niet ziet...) gedraagt Gandalf zich ook nog als een onverantwoordelijke puber en laat haar overal voor opdraaien
Bah, vanavond zal ze eens een hartig woordje met hem spreken verzucht Aurian terwijl ze de keukenkastjes dicht doet.
Shia heeft besloten te blijven waar ze was, deze laatste reis moet de godin alleen maken.
000000000010000000000/100101101011110100000/011010011111001110001/110100101101010001001/000011000100101011000/ [2/3]
Dan landt Quantarianth naast de toren en de veteranen stijgen af. Quantarianth stijgt op en vliegt terug naar het kasteel. De veteranen blijven achter. Het erfgoed en woonplaats van de eeuwige godin Equilan zal niet verder bedoezeld worden door de voeten en grijperige handen van gelukszoekers.
De veteranen maken hun kamp op en sinds lange tijd word de toren weer verlicht door het kampvuur van de veteranen. Misschien komt de Godin ooit terug, en als ze terugkomt zal ze haar toren terug vinden in de staat die de veteranen aantroffen en niet slechter.
|
|
