De Kunst van het loslaten van een ex - deel 20

Done.

Kunst moet eigenlijk ook met een hoofdletter K

quote:

Op donderdag 23 juni 2005 11:11 schreef Christine het volgende:
Kunst moet eigenlijk ook met een hoofdletter K

Ook done .

quote:

Op donderdag 23 juni 2005 10:23 schreef PhaE het volgende:
Vorige relaties zijn allemaal met ruzie gegaan, omdat ze vreemd gingen (dan ga je flink twijfelen aan jezelf hoor, als dat keer op keer gebeurt.). Eigenlijk vond ik het makkelijker, woede is een veel makkelijkere emotie, simpeler. Niet dat het leuk is, maar toch. Je hebt geen hoop meer, je krijgt in een keer een flinke klap, etc.
Nu gaat het allemaal zo geleidelijk, het besef komt langzamer..

Dit is/was mijn eerste échte relatie. Vrijwel alles deed ik met haar voor het eerst. Daarom hecht ik er ook zoveel waarde aan denk ik. . Wil(de?) graag met haar oud worden.

[ Bericht 2% gewijzigd door Viperdesign op 23-06-2005 13:48:17 ]

Voor mij was het niet de eerste relatie (niet dat ik zo'n player ben hoor, in mijn hele leven 5 relaties gehad. Allemaal serieus, ben niet zo van one-night-stands), maar wel de eerste waarbij het niet voelde als 'eindig'.
Klinkt beetje vaag, maar bij de andere relaties wist ik (onbewust?) dat het niet voor altijd was. Was wel goed allemaal, en ook helemaal gek op elkaar, maar toch wist je dat het ooit zou stoppen.
Bij deze relatie heb ik dat niet. Ik zag/zie haar echt als de moeder van mijn kinderen, diegene met wie ik oud wordt, etc.etc.
Daarom is het hele gevoel ook anders. Veel meer ongeloof, van hoe kan dat nou? En die hoop die je altijd wel een beetje hebt is hierdoor ook groter, zo van dit KAN niet! Maar dat is denk ik ook grotendeels ontkenning, al zal ik dat natuurlijk nooit toegeven

Dit was ook mijn eerste serieuze relatie... de eerste uberhaupt.

Misschien hou je er dan ook wel te veel aan vast en zo.... omdat je eenmaal weet wat je altijd hebt gemist, en omdat je dat dus nu weer moet missen....

Toch had ik bij haar wel altijd het gevoel dat ze bijzonder was: Ze was toch niet zo pienter als ik op veel punten, ook best wel andere interesses. Toch zaten we altijd op één lijn. En ze kon nog gewoon zo lekker kinds zijn.... nog met een knuffel slapen, met elkaar stoeien, gek doen op kinderliedjes... dat soort dingen.

Ik heb wel gemerkt dat ze daardoor toch mijn vooral serieuze 'ik' wat heeft opgefleurd....

Als ze nou alleen over haar gevoelens in de relatie wat opener had kunnen praten met me... in plaats van steeds meer wegvluchten in msn'en met anderen, en dus ook vaak met jongens.... of wegvluchten in d'r forums....

Nu heb ik gewoon het gevoel dat ze de laatste tijd alleen nog maar door is gegaan en ondertussen, doordat ze steeds vaker per se op msn moest, om die jongen eerst beter te leren kennen en toen dat 'goed' voelde... heeft ze de stap genomen.

quote:

Op donderdag 23 juni 2005 12:56 schreef PhaE het volgende:
Veel meer ongeloof, van hoe kan dat nou? En die hoop die je altijd wel een beetje hebt is hierdoor ook groter, zo van dit KAN niet! Maar dat is denk ik ook grotendeels ontkenning, al zal ik dat natuurlijk nooit toegeven

Same here... behalve dat zij dan wel m'n eerste relatie was, maar dus wel dat zelfde gevoel van ongeloof en nog ontkenning...

Niet mijn eerste vriend.. Maar wel de meest serieuze relatie ooit..

Nouja laat maar ik voel me weer eens verrot.. Ligt ook aan het weer enzo.
Al die stelletjes buiten

Heb haar net even aan de telefoon gehad, ze had een vraag met betrekking tot haar computer. .
En ze wist me ook te vertellen dat ze momenteel geen behoefte heeft aan een relatie en niet denkt dat we ooit weer een relatie zullen krijgen.

Maar ze wil wel graag vrienden blijven. .


Edit: En het zou niet aan mij liggen. . Nee, lag het maar aan mij dan kon ik er tenminste iets aan doen. .

[ Bericht 13% gewijzigd door Viperdesign op 23-06-2005 18:41:52 ]

petitlapin: ik weet niet of hij er spijt van zal krijgen. Het leek voor mij of hij een stuk minder waarde hechtte aan de relatie dan ik.

En hij was er idd al langer mee bezig. Voor mij kwam het in één klap, bij hem sluimerde het al. Ik merk eigenlijk wel dat weer even single zijn me goed doet. Ik krijg een kitten, ik draag voor het eerst in jaren rokjes/jurkjes, ik ben meer open, ik heb hechtere vriendinnen, enz!

Voor mensen in beginfases hier: maak nieuwe vrienden, doe leuke dingen en wees spontaan, dat is goed voor je. Je komt uit de verdrietige en wanhopige fase, ookal lijkt het niet zo.

quote:

Op donderdag 23 juni 2005 18:28 schreef -Trinity- het volgende:
petitlapin: ik weet niet of hij er spijt van zal krijgen. Het leek voor mij of hij een stuk minder waarde hechtte aan de relatie dan ik.

als hij er minder waarde aan hechtte, waarom dan zo'n radicale beslissing om je nooit meer te zien, wat wil hij daarmee bereiken ? jouw aanwezigheid zou hem toch niet meer mogen deren ...

en ... ga je je eraan houden, denk je, ga je het volhouden

Pffff, ze is net weg...
Ze kwam weer wat spullen ophalen, samen met haar ouders.
Ze is zo koel, berekend, koud..
Heb haar dat ook ge-sms-ed, dat dat zo'n pijn doet.
Ze sms-ed terug dat ze wel gevoel en tranen heeft maar dat gewoon wegdrukt.
En dat ze dat juist doet als ze bij mij is, doet me nog meer pijn
Sorry -Trinity-, kan je advies nu dus even niet opvolgen..

Sterkte. .

Ik heb de problemen tussen mij en m'n ex succesvol opgelost. Door weer wat met elkaar te beginnen. Het is nu bijna een maand 'aan' en het gaat als nooit tevoren. Af en toe wel een strubbeling maar ja wie heeft die niet. Zo .. ff een succesverhaal tussendoor.

quote:

Op donderdag 23 juni 2005 18:40 schreef petitlapin het volgende:

[..]

als hij er minder waarde aan hechtte, waarom dan zo'n radicale beslissing om je nooit meer te zien, wat wil hij daarmee bereiken ? jouw aanwezigheid zou hem toch niet meer mogen deren ...

en ... ga je je eraan houden, denk je, ga je het volhouden

Om hem niet meer te zien? Zal wel moeten denk ik. Hij is echt een egoïst geworden nadat het uit was. En bot, en kil. Met zo iemand wil ik niet omgaan. Liever de gevoelige hem die hij was, de persoon die mij wist te troosten, en rust in te praten als het niet goed met me ging. Maar die is nu dood, en afgestorven, die krijg ik domweg niet meer terug. Dat beseffen helpt in het proces.

PhaE: dat snap ik, dat komt (hoop ik, denk ik) nog wel. Veel met mensen praten helpt, als je in je eentje gaat zitten nadenken nemen emoties de overhand, praten (hardop) erover met anderen maakte mij een stuk rationeler en rustiger in het begin.
Maar dan moet je wel die mensen hebben.

Die heb ik gelukkig ook wel, alleen ja, die gaan ook weer naar huis. En dan begint het malen meteen weer. En wil haar er ook niet mee lastig vallen, ze heeft het ook al moeilijk zat. Heb nu alweer spijt dat ik haar dat ge-sms-ed heb, en heb haar dus ook ge-sms-ed dat het me speet dat ik haar daarmee opzadelde. Maar ja, dat is ook weer sms-en, contact zoeken. Zij is verstandiger, ze antwoordt gewoon niet..

En over die success-story hierboven;
Tjah, ik heb zelf zoiets van waarom zo drastisch?
We kunnen toch ook gewoon proberen over een tijdje, als ze d'r eigen plekje heeft enzo?
Maar daar moet ik haar nu niet mee lastig vallen, dat werkt alleen maar averechts.
Als het 'de bedoeling' is dat we weer bij elkaar komen, dan gebeurt dat ook wel. Met of zonder hulp.
Ik heb (te veel) geduld wat dat betreft.

quote:

Op donderdag 23 juni 2005 18:05 schreef love_me het volgende:
Niet mijn eerste vriend.. Maar wel de meest serieuze relatie ooit..

Nouja laat maar ik voel me weer eens verrot.. Ligt ook aan het weer enzo.
Al die stelletjes buiten

Dat heb ik ook

quote:

Op donderdag 23 juni 2005 18:28 schreef -Trinity- het volgende:
petitlapin: ik weet niet of hij er spijt van zal krijgen. Het leek voor mij of hij een stuk minder waarde hechtte aan de relatie dan ik.

En hij was er idd al langer mee bezig. Voor mij kwam het in één klap, bij hem sluimerde het al. Ik merk eigenlijk wel dat weer even single zijn me goed doet. Ik krijg een kitten, ik draag voor het eerst in jaren rokjes/jurkjes, ik ben meer open, ik heb hechtere vriendinnen, enz!

Voor mensen in beginfases hier: maak nieuwe vrienden, doe leuke dingen en wees spontaan, dat is goed voor je. Je komt uit de verdrietige en wanhopige fase, ookal lijkt het niet zo.

Herkenbaar. Ik denk zelf ook dat m'n ex er al langere tijd mee zat ookal bleef ze volhouden dat er niks aan de hand zou zijn.

En ach ja... ik ben vanavond weer in m'n eigen woning geweest... .nog ff samen met m'n ex-schoonouders wat dingen gehaald zoals ergens goedkoop een kookplaat... en de vader van m'n ex had had de woning nog niet in het echt gezien.

Toch het idee dat ik straks helemaal voor mezelf iets heb doet me wel goed. Ik zal me alleen wel moeten dwingen om de eerste tijd niet eenzaam te gaan leven... dat ik wel moet gaan proberen ook in deze stad de mensen te vinden waar ik goed mee om zou kunnen gaan... ookal voel ik me nu super onzeker.

quote:

Op donderdag 23 juni 2005 22:23 schreef PhaE het volgende:

En over die success-story hierboven;
Tjah, ik heb zelf zoiets van waarom zo drastisch?
We kunnen toch ook gewoon proberen over een tijdje, als ze d'r eigen plekje heeft enzo?
Maar daar moet ik haar nu niet mee lastig vallen, dat werkt alleen maar averechts.
Als het 'de bedoeling' is dat we weer bij elkaar komen, dan gebeurt dat ook wel. Met of zonder hulp.
Ik heb (te veel) geduld wat dat betreft.

Herkenbaar... ik heb nu eigenlijk al geen hoop meer dat ze op korte termijn nog echt weer naar me terug zou groeien.... ze is, als ik de mensen dichtbij haar hoor... al helemaal voor die ander gegaan.... iedere avond bij hem... kruipt komend weekend lekker tegen hem aan in een tentje.... nee hoor..... voorlopig zal ze aan mij ff niet meer terugdenken vrees ik

En de toekomst... tsja.....

Heb sinds dat gesprek vandaag ook minder hoop. Slaat ook door op m'n stemming. .

Ik zit inmiddels al weer bijna op twee weken.... maar bij mij overheersen helaas de depri momenten nog steeds..... vanavond ff happy vrolijk na weer op m'n woninkje geweest te zijn.... het klussen en verhuizen in het vooruitzicht...

en dan ineens denk ik weer aan haar, hoe fijn we het samen gehad zouden hebben nu... maar dat ze dat nu met een ander heeft en hoppa... hello droevigheid