quote:
Op maandag 20 juni 2005 20:20 schreef Neleos het volgende:[..]
Een meisje dat ik kende heeft voor haar opleiding Theater, Film en Televisiewetenschappen eens een soortgelijke opdracht moeten maken. Zij zei dat veel films van Hitchcock "gay" zijn. Onder andere
Strangers On A Train.
Of vertel ik nu iets dat al lang algemeen bekend is. Nahja, misschien heb je d'r wat aan.
Ik heb eigenlijk net een hele cursus gehad over dit soort dingen, gek genoeg (dezelfde cursus waarvoor ik die film in een roze licht moet zetten). We hebben ook een andere Hitchcock film gezien (
Rope), en ook een essay moeten lezen waaruit dan zou moeten blijken dat je
Rope als een film vol homohaat zou moeten zien, en dat Hitchcock klaarblijkelijk een enorme homofoob was.
![]()
Aan de andere kant is
Vertigo al meerdere malen uitgeroepen tot meest favoriete film bij allerlei onderzoekjes onder homosexuelen en lesbiënnes, gek genoeg. Ach ja.
Over mijn jazzpaper trouwens - het gaat jammer genoeg allemaal niet zo diep als ik denk dat het in potentie kan zijn. Het is ook maar voor 5 ECTS-punten of zo, geen officiële scriptie; en ik zit nog met een hoop andere deadlines en tentamens jammer genoeg. Af en toe vervloek ik mijn eigen ambitie en perfectie om er toch nog maar een hoofdstukje aan toe te voegen, alhoewel ik allang aan het officiële quotum zit - maar het is wel heel erg leuk en interessant om te doen.
![]()
En er is ook zo belachelijk veel informatie beschikbaar, al is dat misschien wel te verwachten als je een eeuw aan muziek in 20 pagina's probeert te proppen.
![]()
De officiële insteek trouwens was dat je aan de hand van pop-culture media een deel van de Amerikaanse cultuur moest uitdiepen, dus ik heb ook een aantal films en belangrijke politieke jazzwerken/songs (Fables of Faubus, Jump for Joy!, Freedom Now!, maar ook Strange Fruit bijvoorbeeld) bij de hoofdvraag betrokken. Bij de films moet je denken aan zowel 'echte' jazzfilms (zoals
Rhapsody in black and blue (1932) met Louis Armstrong die optreedt in primitieve luipaardvellen, of
New Orleans (1947), die de volledige jazzhistorie herschreef op z'n Hollywoods) als ook films die niet zozeer de muziek, als wel het fenomeen 'jazz' en de zwarte cultuur in het bijzonder aankaartten (zoals het curieus getitelde The Jazz Singer, de eerste 'gesproken' film ooit, compleet met foute blackface scenes en alles). Verder natuurlijk ook elementen als hoe er tegen jazz werd aangekeken door de jaren heen, hoe het de blanke perceptie heeft beinvloed, in hoeverre jazzmuzikanten anders werden bejegend dan de 'normale' zwarte bevolking, hoe de rol van een naamsverandering en een 'blank' gezicht jazzgeinspireerde muziek ineens megapopulair maakte (swing, dus), hoe jazz een rol speelde in the civil rights movements, dat soort dingen.
![]()
Jammer genoeg heb ik het bespreken van dit alles ook redelijk kort moeten houden gezien de omvang en de natuur van de eigenlijke opdracht, maar met iets meer tijd kun je er makkelijk een boek over schrijven.
![]()
Wie weet, over een paar jaar - de aanzet is er nu in ieder geval.