De mysterieuze Poemas keren steeds weer terug!!
quote:
Politie Zuid-Limburg rekent op massa Poema-toeristen 
Van een onzer verslaggevers - BUNDE  (Met dank aan Dagblad De Telegraaf. Zaterdag 19 oktober 1996)
De politie in Limburg verwacht dit weekeinde een stroom toeristen in de bossen in Bunde, waar begin deze maand een poema is gezien. Hoewel de politie na woensdag geen serieuze meldingen meer heeft gekregen, raadt ze het publiek af het bos in te gaan. 
Cameraploegen uit binnen- en buitenland hebben de afgelopen dagen door het bos gestruind in de hoop een glimp van het roofdier op te vangen. De politie blijft de komende dagen met twee agenten zoeken naar het dier. 
Begin oktober meldde een video-amateur zich bij de politie met beelden van de poema. Woensdag zei een vrouw dat ze een katachtig beest had gezien bij Valkenburg. 
Nederland heeft in 1996 dus ook zijn deel van de mysterieuze katten gehad, met waarnemingen van een 'poema' in de bossen bij Bunde in Limburg. Het enigmatische dier werd bij Valkenburg, het vliegveld Beek, maar voornamelijk in het Bunderbos gezien. Hoewel een vier man sterk politieteam vanaf half oktober op zoek was naar het wezen moest men de jacht in december opgeven daar het niet meer gesignalleerd werd. De politie had lokaas in vangkooien gelegd, maar het wezen stoorde zich er niet aan. Kattenvoer dat op twee meter hoogte in de bomen hing -omdat vossen daar niet bij kunnen, maar katachtigen wel- bleek verdwenen. Uit de omgeving kwamen geen meldingen van gedood vee of wild en er werden ook geen uitwerpselen van een poema aangetroffen.
en ja hoor ook Anno 2000
(Met dank aan Dagblad De Limburger - zaterdag 5 augustus 2000)
Door Guus Urlings
Mens & Natuur: Ooit, maar nooit weer. Ooit heb ik gezworen dat ik nooit meer, geen letter, geen woord, over het beest zou schrijven. Wat maar weer eens aantoont dat je uit moet kijken met het zweren van dure eden...
Vorige week speelde een collega me een nieuwsbericht door - Spoed, spoed, spoed! - met de notitie: Dit vind jij vast interessant." En verdorie: daar was-ie weer. De poema.In tweevoud, zelfs. Gesignaleerd in de bossen rond de rivier de Somme in Noord-Frankrijk. De melding was dermate serieus dat de Franse politie dagenlang met 150 manschappen, helicopters en infraroodcamera's op jacht is geweest. Er zijn pootafdrukken gevonden. En haren, volgens de deskundigen onmiskenbaar poemaharen. Maar de beesten zelf? Spoorloos. Waar ze vandaan komen? Niemand die het weet. Geen circus of dierentuin in de omgeving is een poema kwijt, laat staan twee. Kortom: een raadsel.Gokje? Die poema's worden de komende weken nog een paar keer gezien, daar in Noord-Frankrijk. Daarna lossen ze in lucht op, hoor je er nooit meer iets over. Vertel mij wat.Ik heb het allemaal al eens meegemaakt. Soms droom ik nog wel eens over die dag in oktober 1996, toen een amateurfilmer uit Stein me belde met de boodschap dat hij vlakbij Bunde een poema voor de lens had gehad. Puur toeval, vijftien seconden maar. Ik dacht: daar gaan we weer. Weet niet wat-ie ziet, en maakt er dus maar meteen een poema van. Waarom geen sabeltandtijger? Maar toch: het kriebelde. Naar Stein, dus. Filmpje kijken. En nog eens, en nog eens. Voor alle zekerheid een zoogdierdeskundige opgetrommeld. We konden er niet omheen. Alles klopte: kleur, bouw, houding, gedrag, grootte. Dit was geen hond, geen groot uitgevallen huiskat. Dit was een poema. En inderdaad - we zijn het ter plekke gaan controleren - gefilmd bij Bunde.Wat er daarna gebeurde, is historie. Grote verhalen in de media, de politie die een speciaal poema-team vormde met warmtebeeldcamera's, restlichtkijkers, verdovingsgeweren, vangkooien. Kostte handenvol geld. Alle registers werden opengetrokken. Kortom: opwinding. Dat duurde een maand of twee. De poema werd nog een paar keer gesignaleerd, daar in de buurt. Toen was het stil. Waar het beest vandaan kwam, waar het gebleven is? Geen idee. De poema was weg, bleef weg. Nooit meer iets van gehoord.De poema van Bunde is, ik zal het maar bekennen, een van mijn grootste frustraties. Ik heb het nog steeds, zo nu en dan, dat ik ergens door de Zuid-Limburgse bossen loop, iets hoor ritselen, en denk: zou het? Of dat ik fantaseer dat ik, op zoek naar een raar plantje, diep in het struikgewas over een kaalgevreten poemaschedel struikel. Het bewijs. Zie je wel, hij is er echt geweest. Al is het maar om de collega's de mond te snoeren die minstens twee keer per maand quasi belangstellend informeren hoe het toch met mijn poema is?'.Was de poema van Bunde een spookdier? Een van die komkommerbeesten die iedere zomer weer door de media gieren? Typisch: het is juli, en ergens in Noord-Frankrijk duiken twee poema's op. Zoals ook in juli 1998 plotseling een geheimzinnige poema rondstruinde in West-Frankrijk - nooit meer iets van gehoord - en in juli 1995 een poema onderwerp werd van een massale klopjacht - vergeefs, inderdaad - bij Battice, vanuit Zuid-Limburg een dagmars België in. En het legendarische Bodwin Beast, de grote kat die al sinds 1983 door Engeland heet te sluipen, duikt die niet ook altijd in de zomer op?Maar de poema van Bunde kwam in oktober, verdween in december. Zijn er ook winterkomkommers? Ik weet toch wat ik gezien heb?Och, ik heb ermee leren leven. Sommige frustraties moet je koesteren. Geen moment kwam, toen ik hoorde over die twee Franse poema's, de gedachte op: hup, auto in, naar de Somme. Ze zoeken het maar uit, daar. Ik heb genoeg aan een zilverreiger in de Banen, een zeearend in het Maasdal, een oehoe in de Enci-groeve, een bever in de Worm en misschien, binnenkort, ergens in het Limburgse, een lynx, een otter.De poema? Dat was geen natuur, maar een incident. Ooit, maar nooit weer. Hoop ik.-