De pijn en angst van eenzaamheid

komt van zelf wel, je moet er alleen niet met je handen over elkaar afwachten tot het gevoel over je komt, het is De Here niet

gewoon ' je dingen doen' , je zelf desnoods dwingen de dingen te doen, die je afleiden, en voor je er zelf erg in hebt, voel je je okay "verrek, krijg nou wat, ik heb gewoon lol in mijn leven en al de hele dag niet aanhem gedacht!"

komt vanzelf dus

ja dan zul je toch een beetje volwassener moeten worden en accepteren dat niet alles kan en gaat zoals je het zou willen, dat tegenslag erbij hoort, dat iedere keuze goed of slecht uit kan pakken, dat iedere keuze een zeker risico met zich mee kan brengen (het niet kiezen net zo goed) en dat afwachten tot iets goed voelt, wel lekker veilig is (zelfs ellende kan veilig voelen) maar geen zoden aan de dijk zet.

als je witl dat dingen anders gaan dan nu, zul je zelf toch actie moeten ondernemen, of dat nu is breken met hem, of jezelf onder handen nemen, doe iets, eindeloos klagen dat je je zo kut voelt en zo bang en onzeker bent , heeft weinig zin, wordt het er niet beter op in ieder geval.

korte metten dus!

Maar je vindt toch dat je iets beters verdiend. Er zijn hele goede jongens op deze aarde hoor, die hetzelfde willen als jou en je ook respecteren om wie je bent. Maar het probleem met jou is dat je iemand nodig hebt om je goed te voelen en daarin verzuipt. Weg bij die gozer en aan jezelf werken. Hoe gaat het de in volgende relatie denk jij als jij iemand zo claimt? Zelfs ik zou me benauwd voelen denk ik, terwijl ik op zich hetzelfde wil als jou hoor. Schrijf anders elke dag op wat je goed vindt aan jezelf. Je komt op mij over als een hartstikke leuke meid, die goed kan denken. Peper dat jezelf dan ook in. Ik ben Maaike, ik ben leuk en slim en ik verdien een jongen die mij respecteerd, mensen om me heen die mij respecteren en ik verdien het om gelukkig te zijn, dus ik doe alles wat in mn macht ligt om dat te halen. Doe wat aan die onzekerheid. Het is onterecht Volgens mij weet je dat zelf ook maar al te goed. Ik probeer te bedenken hoe je dat in vredesnaam omdraait...

Fascinerend dat jij onafhankelijk als een van jouw eigenschappen noemt in je fotoboek.

Je weet me wel te vinden, mocht je er behoefte aan hebben...

bliep - soz

[ Bericht 68% gewijzigd door Tom-my op 13-06-2005 09:25:48 ]

_{Ik heb alleen de OP gelezen. Dus als mijn reactie niet in verhouding staat tot wat er allemaal is gezegd... sorry!}

Eigenlijk heb ik alleen maar advies voor je. Stort je niet als een bezetene meteen in een nieuwe relatie. (Wat vaak gebeurt na wat jouw is overkomen) Doe een jaartje lekker rustig aan. Je gaat vanzelf je eigen vrijheid wat meer waarderen en je beter voelen. Momenteel voelt het K#T, maar jouw tijd komt nog wel.

Suc6

Ik vraag me af wanneer mijn tijd komt

Of mocht ik een jaar lang of iets langer gelukkig zijn, alsof ik voelde 'nu doen, nu kan het, etc'.
Heb zelf ook zoiets dat ik mezelf soms zo afgesneden van mensen voel, soms ook niet, maar soms voel ik me zelf zo eenzaam, ook al heb ik net een leuke dag, zelfs intimiteit whatever gehad. Op het moment is het dan erg leuk, hoge pieken laat maar zeggen, maar daarna soms . Ik vertrouw sommige mensen ook niet, hoe aardig ze nog kunnen zijn. Dan denk ik dat ze lief doen, sommige dan omdat ik er kwetsbaar, klein uitzie ofzo. Terwijl, naja, ik heb echt een hekel aan schijn. De enige mensen die ik eigenlijk echt vertrouw is mijn familie, onbekenden op het moment die gewoon aardig zijn en dieren enzo.



Voor de rest, dacht ik vannacht dat ik niks meer ga zeggen, helemaal niet meer, maar de neiging heb om alles te laten vallen. Ik heb weer zo'n gevoel van dat ik teveel heb uhhh er ben geweest en er ben, daar waar ik mezelf op cruciale momenten eenzaam voel. En weer net een bewijs gehad daarvan, damn die voorgevoelens van mij . Ik laat even niks meer van mij horen naar een aantal mensen toe.

Sorry, voor mijn offtopic gaan.

quote:

Op maandag 13 juni 2005 12:02 schreef sweetgirly het volgende:
Voor de rest, dacht ik vannacht dat ik niks meer ga zeggen, helemaal niet meer, maar de neiging heb om alles te laten vallen. Ik heb weer zo'n gevoel van dat ik teveel heb uhhh er ben geweest en er ben, daar waar ik mezelf op cruciale momenten eenzaam voel. En weer net een bewijs gehad daarvan, damn die voorgevoelens van mij . Ik laat even niks meer van mij horen naar een aantal mensen toe.

Hier is echt geen touw aan vast te knopen!

quote:

Op maandag 13 juni 2005 12:43 schreef faithlesz het volgende:

Hier is echt geen touw aan vast te knopen!

Mooi, want ik laat de details ook voor wat ze zijn.
Hou het er maar op, dat ik voor sommmige mensen maar 1 woord heb, en dat is teleurstellend.
Ze bewijzen het elke keer weer aan mij. Hoezeer ik ze ook the benefit of the doubt geef. Nope.
Mijn nieuwe instelling vanaf nu, gevoel laat ik niet meer zien. Mezelf laat ik niet meer kennen, dan maar emotieloos, ik geef niks meer.

quote:

Op maandag 13 juni 2005 12:02 schreef sweetgirly het volgende:
... Ik laat even niks meer van mij horen naar een aantal mensen toe. ...

Hoewel het niet jouw topic is... hier bereik je echt helemaal niets mee. Het gevoel blijft dan alleen maar langer aan je knagen. Je denkt er dan ook veel meer aan.

quote:

Op maandag 13 juni 2005 12:50 schreef Abonides het volgende:

Hoewel het niet jouw topic is... hier bereik je echt helemaal niets mee. Het gevoel blijft dan alleen maar langer aan je knagen. Je denkt er dan ook veel meer aan.

Eerste klopt, tweede ik heb er even gewoon geen zin meer in of moet ik zeggen energie voor.
That's it.

quote:

Op maandag 13 juni 2005 12:47 schreef sweetgirly het volgende:

Mijn nieuwe instelling vanaf nu, gevoel laat ik niet meer zien. Mezelf laat ik niet meer kennen, dan maar emotieloos, ik geef niks meer.

Dat werkt goed hoor, zo'n betonnen muurtje. Maar het zal ook vanzelf wel weer gaan scheuren.

quote:

Op maandag 13 juni 2005 13:10 schreef faithlesz het volgende:

Dat werkt goed hoor, zo'n betonnen muurtje. Maar het zal ook vanzelf wel weer gaan scheuren.

Prima, hij is meer dan genoeg gescheurd , dus dit kan ik er ook wel bij hebben hoor.
Even serieus, ik heb gewoon zoiets van dat ik mijn energie nu gewoon beter kan gebruiken. Ik zal mezelf niet afsluiten, maar in bepaalde gevallen heb ik zoiets even nu van 'mazzel'. Dacht er vannacht nog even aan over maskers, en wie weet laat ik de mijne juist wel helemaal vallen.

Ik heb nu genoeg dingen op mijn intuïtie spontaan gedaan, en genoeg dingen zijn uitgekomen. Gister nog dus spontaan, alsof het moest van binnen even wat gestuurd, emailtje, niks voor mij aan de ene kant, best vaag dus. Maar wist het antwoord al, mensen bewijzen het zichzelf aan mij. Prima, maar dan ga ik dus geen open boek meer zijn of dan nog bellen dus ook, vooral nu niet. Alleen bij bepaalde mensen, waarvan ik weet 'ja'.

Ik geef een voorzet, gewoon op mijn intuïtie doe ik dat, ze kunnen er zelf van alles meedoen, maar als ze verkeerd schieten, weet ik genoeg. Simpel. Het zijn de kleine dingetjes, en die vind ik juist belangrijk .

Maw, ik ben clown af nu , in de plaats daarvoor komt (hopelijk en waarschijnlijk) nu een (nog) sterkere vrouw. Want ik zie problemen als uitdagingen. What doesnn't kill you, only makes you .. juist! Dus ik ga er juist voor hoor en indirect voor de mensen die het wel waard zijn.

_{en wie weet heeft ts daar nog wat aan}

Jij verdient een echte lieverd, die te vertrouwen is en die heel veel om je geeft

@MissPeppertje
Zo herkenbaar! ... Die onzekerheid ... en de vraag naar bevestiging, de toekomst, de angst om alleen te blijven, het missen van het gevoel van geluk terwijl je weet dat je bijna niets te klagen heb. En wat moet je eraan doen? ... k wou dat k je daar een antwoord op kon geven, maar helaas :S ... Hetgeen dat me een beetje help is uitkijken naar de leuke dingen die binnenkort gaan gebeuren, niet te ver vooruit. K hoop dat het gevoel weggaat wanneer k weer iemand gevonden heb. Alleen moet je je daar niet op blind staren. Je plukt niet zomaar iemand van de straat (bij wijze van spreken) ... En die onzekerheid helpt ook al niet om makkelijk contact te maken. En k ben niet eens een meisje.

Toch zal het allemaal goed komen wordt er tegen me gezegd.

Ik wacht vol verwachting af

Ik hoop dat het met jou snel weer gaat! Je hebt waarschijnlijk nix aan deze post, maar k wou het toch ff kwijt.

zorg eerst maar eens dat je lekker in je vel zit, en niet je geluk zoekt bij anderen.

Het zal wel de oplossing zijn, maar toch makkelijker gezegd dan gedaan.

Een van de pijnlijkste dingen is nog wel dat als je al vertrouwensproblemen hebt, en je dan iemand heel duidelijk maakt dat je onzeker bent en moeilijk van vetrouwen bent, dat diegene je dan doet geloven dat ie wel te vertrouwen is, en dat je dan al bang bent om toch weer gekwetst te worden en dat het dan ook weer gebeurt ondanks alles.

Mensen kunnen zo erg acteren he, hij houd dus gewoon een heel verhaal op dat dat meisje hem stalkt en dat ze zijn e-mail adres van een prikbord op het werk ofzo heeft, en dan blijkt gewoon toch weer dat het helemaal anders zit.

Je krijgt dan echt gevoel dat niets meer echt is, en dat je gedoemd bent om kut behandeld te worden.

Ik hoop dat je een goede PURE relatie kan vinden, of dat nou een partner of een goede vriend is, maar gewoon iets wat veilig en zeker en puur is.

Ik moet heel eerlijk zeggen dat ik niet alles heb gelezen in het topic, maar wel je op..

1 ding valt me wel op... en ik denk dat het goed is dat je dat probeert in perspectief te zetten.
Je bent 21 en je hebt je hele leven (wat goed gaat verder zo te lezen0 nog voor je. Waarom al je tijd en energie verspillen met het zoeken naar de Ware.

Er zijn zat mensen die zich anders voordoen dan ze zijn en zo nu en dan stap je daarin. Soms bewust, maar vaak onbewust. Het hele liefdesgebeuren is iets van vallen en opstaan. Maar op een moment tref je de Ware... trust me.. het gebeurt... en dan kun je overal om lachen.

Klinkt hard en utopisch misschien zelfs nu.. maar het gebeurt... ik kan het weten.

quote:

Op vrijdag 17 juni 2005 16:07 schreef avotar het volgende:
Je bent 21 en je hebt je hele leven (wat goed gaat verder zo te lezen0 nog voor je. Waarom al je tijd en energie verspillen met het zoeken naar de Ware.

Of nog algemener: waarom al je tijd en energie (en geld) verspillen met het streven naar perfectie/een onhaalbaar ideaal? Je besteedt zeeen van tijd en bakken met geld aan peperdure therapie, al tien jaar lang, omdat die therapie ervoor moet zorgen dat je
- minder neurotisch wordt?
- minder angstig wordt?
- je minder eenzaam gaat voelen?
- iemand wordt die mensen makkelijker vertrouwt?

(ik gok maar wat)

en volgens mij is ook dat alles een uiting van het feit dat jij jezelf niet accepteert zoals je bent. Jij hebt wat psychische problemen, maar waarschijnlijk niet zoveel MEER dan de gemiddelde ander, immers je hebt een baan/stage waar je kennelijk prima functioneert, je hebt vrienden die graag met je omgaan, je bent in staat een vrij normaal leven te leiden....zo enorm gestoord kun je niet zijn. Maar jij vindt het niet goed genoeg en meent dat de therapie ervoor moet gaan zorgen dat jij perfect wordt, en daarom helpt ie na tien jaar nog steeds niet.

Ik ga mee met sweetgirly: loslaten dat onhaalbare ideaal. Kap met die therapie, eis niet van jezelf dat je pas mag gaan genieten van het leven als je perfect (dus: depressievrij, nooit meer angstig, nooit meer onzeker etc.) bent, en ga leven, ga ontdekken dat ieder mens zo z'n angsten, onzekerheden en verdriet heeft en dat daarmee prima te leven EN te genieten valt

Tuurlijk is dat niet makkelijk in het begin, zeker nu je liefdesverdriet hebt. Tuurlijk kan het lang gaan duren voordat het beter gaat. Maar ik denk (nog beter: ben ervan overtuigd) dat het sneller beter zal gaan als je je tijd en energie gaat steken in het doen van de dingen die je leuk vindt en in het omgaan met leuke mensen dan wanneer je ze steekt in nog meer therapie. JIj zult namelijk zelf nooit vinden dat je 'klaar' bent met therapie, want jij denkt dat je pas klaar bent wanneer je perfect gelukkig bent. Geef dat onhaalbare ideaal op, en ga leven

Zie ook de posting van beestjuh in het begin van dit topic, daar ben ik het helemaal mee eens.