Je leven wordt omgegooid: EX-vriendin is zwanger... Deel 3

quote:

OP DEEL 1: Een aantal van jullie zullen mijn verhaal wel kennen, maar dit is dus een vervolg op Ik WILDE mijn vriendinnetje terug winnen!!!!!!!!!! Deel 2
Ik heb een nieuw topic aangemaakt omdat mn leven zo'n wending heeft gekregen dat ik er geen heil in zie om het verhaal in het oude topic voort te zetten. Als je mijn verhaal niet gelooft, wat ik overigens helemaal kan begrijpen, dan heb ik t liefst dat je niet reageert en bij jezelf denkt van: "laat die gozer maar lullen". Als je wel reageert onthou dan wel dat ik t nu echt ff niet meer weet.

Ik heb dus een relatie gehad van ongeveer 9 maanden met een meisje dat borderline heeft. In deze relatie hebben we heel veel problemen gehad wat dus te lezen is in vorige topics.
Vorige week hebben we de relatie beeindigd en afgesproken het contact helemaal af te breken. Op zich ging het steeds beter met me en begon ik mn leventje weer op te pakken...

Totdat ik gister een telefoontje van dr kreeg... Ze moest me iets vertellen, maar wilde t niet over de telefoon doen... Ik vond t sowieso raar dat ze me belde en t irriteerde mij een beetje. Ik zei dus dat ze t me gewoon over de telefoon moest vertellen, want ik kon dr morgen (vandaag dus) pas zien. Ik ging er vanuit dat of ze een ander had leren kennen of mij weer terug wilde.

Na lang geaarzel kwam het er dus uit. Ze is zwanger van me... Ze heeft gisteren een test gedaan en die is positief uitgevallen. Eerste wat ik vroeg was of het van mij is en dat viel natuurlijk niet echt in de smaak. Maar het is dus van mij... Ik stond gewoon met mn bek vol tanden... Wist echt niet wat ik moest zeggen. Het erge is dat ik haar een beetje ken en weet dat ze niet zo snel abortus zou laten plegen. En ik wil haar ook echt niet tot abortus dwingen tegen haar zin i, maar ik zie mij nu ook niet als vader. Daar ben ik veels te onverantwoordelijk voor en ik ben van mening dat een kindje een gezin verdient zoals ik dat heb gehad. Ik vertelde dus dat ik niet wil dat mijn kind opgevoed wordt in een gebroken relatie. Waarop zij zei dat we weer bij mekaar kunnen komen... Maar dat lost natuurlijk al helemaal niets op...

Ik weet het echt ff niet meer, het liefst schiet ik een kogel door mn kop (niet al te letterlijk opvatten)...
Hoe kan ik dit hebben laten gebeuren,,, WTF moet ik hier in godsnaam mee... Ik ben helemaal niet toe aan een kind. Ik studeer nog en zou dat graag willen afmaken... Graag zou ik ook adviezen krijgen van mensen die zelf voor deze keuze hebben gestaan... Hebben jullie t gehouden of weggehaald?

Ik ga vanavond naar haar toe en dan gaan we erover praten...

Ik weet t niet...

quote:

UPDATE:

Gisteravond heb ik haar opgehaald en zijn we naar Amsterdam gereden (mn huis). Onderweg hebben we nog een zwangerschapstest gekocht aangezien ik het toch wel met mn eigen ogen wilde zien. Bij mij aangekomen leek t ons beter om meteen de test te doen. Ze moest plassen dus dat kwam goed uit ... Toen ze klaar was was t vrijwel meteen duidelijk. Het was een dik vet positief resultaat. Geen twijfel over mogelijk.
Tsja dan zit je wel met je bek vol tanden. Het is echt anders wanneer je t met je eigen ogen ziet. 'Toen ik het hoorde was het niet echt tastbaar, maar nu zie je t met je eigen ogen.
Na even wat gedronken te hebben gingen we maar op mijn kamer praten... Ik liet haar eerst praten zodat ik beetje kon aanvoelen hoe zij erover dacht. Zij vertelde dat ze inziet dat het meest verstandige is om het te laten weghalen, maar dat eigenlijk helemaal niet wilt. Zij denkt dat we kunnen samenkomen en een gelukkig gezinnetje kunnen worden. Hoe we het financieel moeten bolwerken wist zij ook niet, maar ze denkt dat t moet lukken als we beide parttime werken.
Toen was t mijn beurt en ik vertelde dat ik er geen heil in zie om het kind te behouden. We zijn beide nog heel erg jong en nou niet echt de mees volwassen mensen. We hebben geen rooie cent en ook erg belangrijk we zijn uit elkaar. Als zij mij vorige week had gebeld dat ze er nog 1 keer alles aan wilde doen om samen te blijven dan had ik waarschijnlijk ja gezegd, maar ik wil samenkomen omdat je bij mekaar wilt zijn niet om een kind. Waarop zij zei dat onze breakup niets met onze liefde te maken had. En tuurlijk is dat zo maar waarom zou t nu wel opeens leuk tussen ons worden?
We kwamen er dus echt niet uit en ik wil dat zij achter de beslissing staat mochten we het kind laten weghalen. Dus ik stelde voor om contact op te nemen met een hulpinstantie. Dit heb ik ook gedaan en ik moet vandaag een afspraak maken voor een gesprek. Daar zal iemand die er gespecialiseerd in is ons helpen met een juiste keuze te maken. Zij kan naar ons verhaal luisteren en ons daarin adviseren...
Het gaat dus allemaal nog vrij lastig worden (logisch natuurlijk), maar ik ben blij dat we t met hulp gaan proberen uit te vogelen want dan weet ik zeker dat we er alles aan gedaan hebben om de juiste keuze te maken...
Verder hebben we nog wel een hele fijne avond gehad, dus ik heb er wel een goed gevoel aan over gehouden. Belangrijk is dat we naar mekaar luisteren en de ander niet proberen de mond te snoeren. We moeten allebei achter de beslissing staan die we gaan nemen...

quote:

erodome - donderdag 9 juni 2005 @ 14:42
weirdo




Is het werkelijk zo dat dat zo samenvalt, of heeft de bevruchting plaatsgevonden toen ze nog gewoon samen waren????

Zo is mijn moeder er ook net nadat ze wegging bij de vader van mijn broer achter gekomen dat ze zwanger was, alleen heeft zij ervoor gekozen niets te zeggen omdat ze hem niet terug in haar leven wilde.

Dingen kunnen rot uitvallen, zeker als het om domme ongelukjes gaat...

quote:

Op donderdag 9 juni 2005 20:45 schreef Frenkie het volgende:
Hoe oud is je ex eigenlijk?

quote:

Op donderdag 9 juni 2005 20:54 schreef dawg het volgende:
Zo dat is niet mis Joe.
Ben benieuwd wat de hulpinstantie jullie gaat vertellen. Maar eigenlijk is het wel "logisch" dat het beter is om het weg te laten halen.

Maarja, die keus maak je niet zomaar natuurlijk. In ieder geval veel sterkte de komende tijd.