De kunst van het loslaten van een ex - deel 18

quote:

Op zaterdag 11 juni 2005 21:40 schreef Tarot het volgende:

Stoort het je?

enorm, hoe lang zit je nu al met dan één wicht in je hoofd ? jaaaaaaaaaaaaaaaaaaren, of toch zeker al langer dan een jaar, terwijl je haar nooit meer ziet ... jij bent echt ziek in je hoofd, sorry dat ik het zeg.

[ Bericht 9% gewijzigd door petitlapin op 12-06-2005 08:59:19 ]

quote:

Op zondag 12 juni 2005 08:52 schreef petitlapin het volgende:

[..]

enorm, hoe lang zit je nu al met dan één wicht in je hoofd ? jaaaaaaaaaaaaaaaaaaren, of toch zeker al langer dan een jaar, terwijl je haar nooit meer ziet ... jij bent echt ziek in je hoofd, sorry dat ik het zeg.

Ik heb haar nu 8 maanden niet meer gezien. Je hoeft je niet verontschuldigen hoor, maar als er iets is dat ik niet snap .... waarom ben ik ziek in mijn hoofd als ik toen al wist, wat ik nu nog steeds zou voelen? Vaak hoor je mensen zeggen, dat ze nooit meer iemand anders willen na een relatie. Zijn zij dan ook ziek? Dat zeg ik niet eens ... maar ik wist gewoon dat het lang zou duren en dat blijkt waar te zijn. Er zijn mensen die er erger aan toe zijn, het enige waar ik last van heb is moeite met loslaten van mijn ex, zoals meer mensen hier.

quote:

Op zondag 12 juni 2005 09:47 schreef Tarot het volgende:

Ik heb haar nu 8 maanden niet meer gezien. Je hoeft je niet verontschuldigen hoor, maar als er iets is dat ik niet snap .... waarom ben ik ziek in mijn hoofd als ik toen al wist, wat ik nu nog steeds zou voelen? Vaak hoor je mensen zeggen, dat ze nooit meer iemand anders willen na een relatie. Zijn zij dan ook ziek? Dat zeg ik niet eens ... maar ik wist gewoon dat het lang zou duren en dat blijkt waar te zijn. Er zijn mensen die er erger aan toe zijn, het enige waar ik last van heb is moeite met loslaten van mijn ex, zoals meer mensen hier.

het zal ook misschien je strijfstijl zijn, altijd zo überpathetisch.

en het feit dat je er blijkbaar niets aan doet en je ex maar blijft op een voestuk plaatsen. Je lijkt precies plezier te scheppen in je verdriet. Als iemand 8 maanden fysiek uit je leven verwijderd is, alstublieft, hoe kan je dan nog zoveel aan haar denken ? het is dat je het wil, hé, dat ze nog zo'n invloed heeft op je leven ... wel ja, ieder zijn ding, uiteraard.

Meldt zich ook weer even dat ik weer wat vaker in dit topic te vinden zal zijn hihi....

Pfff waarom is liefde zo moeeeiilijk...

quote:

Op zondag 12 juni 2005 11:18 schreef MissPeppertje het volgende:

Pfff waarom is liefde zo moeeeiilijk...

Als het allemaal makkelijk was, kon je door downs ook geen grote ups hebben. Liefde is soms lijden zonder vooruitzicht tot het allemaal goedkomt en je bent waar je wilt wezen IMHO. Er staat alleen nergens wanneer ja daar bent.

[ Bericht 31% gewijzigd door Tranceptor op 12-06-2005 11:46:12 ]

quote:

Op zondag 12 juni 2005 11:28 schreef Tranceptor het volgende:

[..]
Er staat alleen nergens wanneer ja daar bent.

Dat is wel wat jammer. Anders heb je nog iets om naar toe te leven .

Tja, vandaag heb ik het met 'mijn maatje' uitgemaakt. Na 3,5 jaar gelukkig geweest te zijn met elkaar is de liefde over, en ik voel een grote leegte. Je wilt verhaal kwijt aan je maatje, maar je besteft dat het je maatje niet meer is. Ik kon alles kwijt bij haar, belde elkaar elke dag en we bespraken alles. Nu heb ik deels mijn verdriet besproken met mn ouders, maar dr zit een grote leegte in me. Alles wordt herinnerd aan haar, elke actie, ze maalt constant door je hoofd. Je gaat jezelf verwijten maken waarom je het nu uitgemaakt hebt. Zo kut dit, terwijl ik het toch echt zelf uitgemaakt hebt.
Hoe ken je hiermee omgaan? want ik voel me goed kut

quote:

Toelichten: Ex had relatie met C. Ging uit. Ik ken C redelijk. Kreeg sexrelatie met mn ex, dat werd uiteindelijk een kortstondige relatie. Mn ex was mn huisgenote (nu niet meer) en een half jaar een goede vriendin.

Mijn ex is ook weer bij haar ex. Die gast had nooit aandacht voor haar, en toen het uit was schold hij haar de huid vol, echt heel grof. Daarna kreeg ze iets met mij (we waren huisgenootjes toen), en dat ging prima, tot ze weer contact opnam met haar ex. En een paar weken later maakte ze het uit en kreeg ze weer wat met hem.

Anyway, ik ben vlak nadat het uit ging op vakantie gegaan, even tijd voor mezelf genomen. Lekker even geen ex maar tijd voor mezelf. Leuke mensen ontmoet ook en ook een paar 'romances' gehad. Toen ik na vier weken terugkwam ben ik even daarna verhuisd, en sindsdien heb ik haar niet meer gesproken. SMS-jes reageer ik niet op, en ik ben ook haar verjaardag 'vergeten' (niks op uitgedaan). Gewoon doodzwijgen, telefoonnummer veranderen en verder gaan met je eigen leven. Er zijn zat leuke mensen die wel je aandacht waard zijn, je moet er alleen zelf op uit gaan. Dus: de kroeg in, gaan sporten, nieuwe mensen leren kennen en dan loop je vanzelf wel weer iemand tegen het lijf.

Bah het is vandaag 3 weken uit en nog steeds heb ik er geen vrede mee dat het uit is.
Ik hou gewoon zo ongelovelijk veel van hem, wil nu ook geen relatie maar over een tijdje wel weer, hij (nog?) niet.

En iedereen loopt weer achter me aan omdat ze weten dat ik vrijgezel ben en dat is gewoon minder!! Bah ga allemaal weg, ik wil er maar eentje achter me aan hebben .. klotezooi.

Ik ben gisteren op haar verjaardag geweest, kwam binnen met haar beste vriendin en gevolg. Ik heb echt een top avond gehad, was vanaf het begin lachen geblazen, en ik droeg zelf mijn steentje meer dan bij. Ik had ook speciale aandacht besteed aan mijn 'looks', het juiste kado, de goeie tekst op een goeie kaart, en dat heeft ze ook allemaal erg leuk gevonden.

Het voelde heel fijn om weer dichtbij haar te zijn (toen we een stukje gingen rijden zat ze praktisch op mijn schoot) en ik merkte aan haar dat zij dat ook vond -- het ijs is dus zeker gebroken, hopelijk kunnen we mekaar weer vaker treffen als vrienden. We hebben een paar goeie *hugs* uitgewisseld en hadden veel lol samen, en met zijn allen.

Maar nu is ze dan weer ver weg gereden van hier, naar haar nieuwe leven (en hem) toe...

Bah, het is uit, ook met mijn meisje ..

na meer als een jaar, en een aantal maandjes .. We hadden een redelijk goede relaties, maar wel vaak ruzie's tussendoor. Waar zij dan heel heftig op reageerde, huilen, de hele dag door.. Terwijl het meestal nergens over ging ..Ze woonde nog thuis, dus ook die ouders merkte dat ze vaak (wat heet vaak, eens in de maand/2 maanden) Huilde...

Vaak kwamen die kleine probleempjes door jaloersheid aan bijde kanten, ze ging vaak uit met een groepje "gangsters", Wat ik duidelijk niet leuk vond. daarnaast ging ik redelijk veel om met een meisje (overigens ken ik die al net zo langs als mijn ex) Wat dus gewoon een vriendin was. Deze twee "problemen" raakten op een gegeven moment een hoogtepunt, en we besloten om er allbij aan te werken. Stilletjesaan ging alles weer veel beter, en de jaloezie verdween..

nadat die problemen weg waren, kwam het volgende probleem.. Ouders. De ouders van mijn ex vonden duidelijk dat ik niet geschikt was voor hun dochter, dat ik haar niet goed behandelde, en dat ik haar neit verdiende. Telkens als we een meningsverschil hadden, kwamen die pa en ma weer opduiken met allerlij raren vragen gericht aan mijn ex, zoals: "heb je alweer ruzie, het gaat niet zo lekker he?", of "Je bent nog zo jong, en je bent al een jaar samen met hem, je moet niet vergeten te leven eh!" En ook als ik dan daar kwam kreeg ik vaak geen warm welkom, maar een "hoi" kon er net vanaf. Nu was de vader van mijn ex laatst jarig, en ik kwam natuurlijk even langs op de visite .. Mijn ex moest weg, die ging zwemmen (doet ze als sport), En ik zat alleen met wat andere jongeren in een apart hoekje, wat je vaak ziet op zulke verjaardagen... Er werd gewoon gepraat, over vanalles en nog wat. Echter de volgende dag (afgelopen zaterdag) Hadden die ouders gezecht tegen mijn ex dat ik heel raar deed, en vage dingen zei en deed. Ik had bijvoorbeeld gezecht dat ze BLIJ moest zijn dat ze bij mij was, en dat mannen altijd de baas horen te zijn.. En nog een aantal dingen...

Dat zijn dingen, die ik persoonlijk NOOIT zou zeggen, en dat weet mijn vriendin donders goed, echter ze koos tog de kant van haar ouders, ze vond dat het niet meer ging, en dat ik de laatste tijd heel raar deed. Als ik dan zei dat haar ouders liegen, dat ik zoiets nooit zou zeggen, zei ze dat ik niet zo over haar paps en mams mog praten. Want hun zouden natuurlijk nooit zomaar zoiets zeggen.

Nu, zondag avond, is het dus uit, ze vond dat ik te raar deed, en dat ik mezelf niet meer was als ik bij hun ben (niet verwonderlijk als je bedenkt dat die ouders je zowat het huis uit schoppen elke keer als je net binnen komt)... Ze wil vrienden blijven .. maarja, dat is het bekende verhaaltje, dus daar begin ik niet aan.. Ze zit te diep in mijn hart, ik zou mezelf kapot maken als ik nu nogsteeds met haar op zou trekken, maar dan als gewoon "vrienden"

Ze zecht dat ze me ook nog wel een kans gunt, als ik weer gewoon normaal doe etc. Echter ik ga niets proberen, dadelijk is het niet genoeg, en dan komt het dubbel zo hard aan...Ik heb dus besloten om het contact beperkt te houden, en zo weer proberen om met mijn eigen leventje weer verder te gaan. Zonder haar. Helaas.

Eigenlijk gaat het jullie ook geen fuck aan!

[ Bericht 41% gewijzigd door Paradijsvogeltje op 13-06-2005 11:45:03 (bedacht...) ]

quote:

Op maandag 13 juni 2005 11:40 schreef Paradijsvogeltje het volgende:
Eigenlijk gaat het jullie ook geen fuck aan!

haha

Vandaag is weer zo'n dag dat het allemaal een grote KUTZOOI is. Ik wordt er niet goed van. Ik voel me kut, klote en alleen en dan moet ik ook nog eens voor die fuck school gaan leren. Gelukkig morgen laatste dag, want ik zit er helemaal doorheen.
Ik krijg haar maar niet uit mijn hoofd (ja ik weet petitlapin, dat ligt aan mij) maar toch, het blijft Gewoon het feit dat zij kort na onze 4jarige relatie alweer een nieuwe vriend heeft maakt mij niet goed, ja ik weet dat er geen "regel" is dat het niet zou mogen maar het voelt wel enorm kut, dat zullen genoeg mensen met mij eens zijn. Ergens hoop je gewoon dat hij haar flink belazerd en haar gevoel flink pijn doet En vrouwen, waarom hebben die het qua relatie krijgen altijd zo makkelijk?? Die hoeven maar ff met hun vingers te knippen en er staan genoeg kerels in de rij. Ja ik weet het, ik heb gewoon K*Tzin!
Het is gewoon dat ik het allemaal zo erg mis, ik wil ook met mijn vriendin op vakantie, ik wil ook leuke dingen ondernemen met mijn vriendin, ik wil ook snachts lekker tegen haar aankruipen, ik wil ook vrijen met haar, ik wil ook plezier maken met haar, etc, etc.......Ik mis gewoon iemand om mij heen waar ik al die dingen mee kan doen. Het valt niet mee om alleen te zijn, ben iemand die graag iemand om zich heen heeft.
Och ja, ik ga maar eens studeren.....(hehe dat lucht wel ff op)

Ik ga altijd als een relatie is verbroken altijd dingen doen die ik met die persoon niet kon doen. Of dingen doen waar zij een hekel aan had, of die ik heel erg gemist had omdat ik dat niet kon doen omdat ik met haar was.
Eigenlijk gewoon lekker mezelf zijn. Werkt voor mij altijd het beste. En het kan inderdaad zijn dat je bent veranderd in of na een relatie, maar iedereen veranderd, zo is het leven.

Dus als je je kut voelt omdat het uit is, ga dan lekker dingen doen die jij leuk vind, en even niet aan het andere geslacht denken (uitgezonderd natuurlijk homo's, lesbienes en bisexuelen). Ga dus lekker bezig met een hobby of een sport.
Maak je daarnaast niet te druk om het feit dat die anderen maar met hun vingers hoeven te knippen, want dat is zo makkelijk, vertrouw me maar, daar is geen reet aan.

Het is veel leuker om moeite voor iets te moeten doen, dat bouwt gelijk de spanning wat meer op.
Daarnaast als je gewoon lekker dingen doet die jij leuk vind, zul je veel meer jezelf zijn, en vrouwen kicken meestal op mannen die gewoon zichzelf zijn.
Dus binnen no-tome heb je weer iemand aan de haak, en zo niet, dan heb je meer tijd voor jezelf.
Want bedenk wel dat als je een relatie hebt met iemand, dat je veel meer gebonden bent, dan lekker vrijgezel te zijn.

Ben sinds 31 mei vrijgezel*. Niet leuk. De vrijheid die haar vertrek oplevert is wel prettig maar het gevoel van eenzaamheid overheerst. Dagelijks.
Het is stil in huis, ik mis haar aanwezigheid en bij het minste of geringste zit/lig/sta ik weer ergens te huilen terwijl ik dat eigenlijk niet eens wil. Moeilijk. .

*_{We hebben 3 jaar een relatie gehad waarvan 2,5 jaar samenwonend.}

Laat je afleiden, ga naar een vriend etc etc...

Dat zijn dingen die mij helpen, Viperdesign...

Ja het is kut, maar het gaat over...

Heb helaas geen vrienden. Ben altijd een loner geweest, en dat was niet erg omdat ik haar had.
Maar als dat laatste stukje wegvalt dan kun je je knap kut voelen.

Maar ik ga me storten op fitness, heb ik in ieder geval een vorm van afleiding. .

Thx. .

Gisteren had ik gemeld dat ik het uitgemaakt had. Na 3,5 jaar is de liefde over. Maar ik mis haar echt ontzettend. Ze spookt constant door me hoofd, aan elke actie denk ik haar. Ik zit te twijfelen of ik wel de goeie beslissing heb genomen, want zoals ik me nu voel heb ik nog echt veel gevoelens voor d'r. Is het verstandig om iemand proberen terug te krijgen terwijl je het zelf uitgemaakt hebt?

quote:

Op maandag 13 juni 2005 15:33 schreef Tja..... het volgende:
Is het verstandig om iemand proberen terug te krijgen terwijl je het zelf uitgemaakt hebt?

Daar gaat het niet om. Je moet doen wat jij denkt dat het beste is.

quote:

Op maandag 13 juni 2005 15:40 schreef Viperdesign het volgende:

[..]

Daar gaat het niet om. Je moet doen wat jij denkt dat het beste is.

Ja ok, maar echt geloofwaardig is het ook niet voor haar. Zij gaat ook twijfelen natuurlijk.

Zou je als je haar niet terug zou willen krijgen dan niet dingen doen die je zelf het beste zou vinden dan?

quote:

Op maandag 13 juni 2005 15:41 schreef Tja..... het volgende:
Ja ok, maar echt geloofwaardig is het ook niet voor haar. Zij gaat ook twijfelen natuurlijk.

Dat klopt. En je zal het niet voor niets uitgemaakt hebben.
Ik ken je beweegredenen niet, maar ben je niet bang dat je er in een later stadium weer een eind aan zal maken?