[Centraal] Medicatie bij psychische klachten

quote:

Op donderdag 28 juli 2005 17:08 schreef Wolkje het volgende:

[..]

ik zag het wel een beetje aankomen met je posts de afgelopen tijd
wat jammer. Maar het is mss wel weer even beter.
Ik hoop dat je medicatie snel weer aanslaat

Ik ga over ruim een week op vakantie en neem mijn oude medicijnen wel mee, mocht het niet goed gaan.

morgen 2 weken medicatievrij, mijn angst is iets erger geworden, maar dat kan ook door het afkicken zijn, mijn jeuk is verminderd en met mijn stemming gaat het wel aardig. Het slapen gaat ook wel aardig. Mijn stemming was ook op het moment dat ik mijn medicatie voorgeschreven kreeg, niet het allerbelangrijkste, mijn (destijdse) angststoornis was de reden dat ik medicatie ging slikken, mijn stemmingsstoornis kwam er later bij. Het hangt ook puur van de angst af hoe het verder gaat met het wel of niet slikken van mijn medicijnen, dat is gewoon even afwachten.

Hai meis,

wel slim je medicatie mee te nemen op vakantie, mócht je ze nodig hebben kan je ze innemen.
Ik wens je een heel fijne vakantie zonder dat je die pillen nodig hebt

quote:

hoewel ik wel erg last heb van stemmingswisselingen,en ik weet niet of Risperdal ook daar voor is

Mijn vriendin heeft ook tegen stemmingswisselingen Risperdal gebruikt. Ze werd er erg slaperig van en slikte het daarom voor het slapen gaan. Ook kwam ze ook iets aan.

Na een jaar tobben, had ze plotseling een gebrek aan energie en was konstant moe.

Toen heeft ze van de psychiater een ander medicijn gekregen en moest langzaam Risperdal afbouwen. Sindsdien had ze weer wat energie!

quote:

Op donderdag 28 juli 2005 23:27 schreef Wolkje het volgende:

[..]

ga 10 augustus pas op vakantie, dus ik heb nog even de tijd.
Maar ik vind het een prettiger idee als ik ze toch bij de hand heb, mocht het niet gaan.
Ik hoop ook dat ik ze niet nodig ga hebben en waarschijnlijk gaat het ook wel, maar just in case

Hoe is het met jou medicatie, is het ook zo dat ze nu pas weer na een paar weken aanslaan of gaat het nu sneller? Ik hoop dat je je snel beter voelt in ieder geval

Ah 10 augustus, 2 weekjes nog. Waar ga je eigenlijk heen? Lekker hoor, ik hoop dat het je goed zal doen!

Het duurt een paar weken voor ze aan gaan slaan, maar daarom heb ik nu ook 3 maal daags Xanax. Ben echt vreselijk teleurgeteld dat het niet is gelukt zonder.
Wel heb ik nu medicatie waarvan de bijwerking gewichtsverlies is, in tegenstelling tot de meeste AD's. Ik was behoorlijk aangekomen en nu net bijna 17 kilo afgevallen. Dat gaan ze me niet meer afnemen hoor!!!!!

quote:

Op donderdag 28 juli 2005 16:54 schreef DuchessX het volgende:

[..]

_{...en sinds vandaag weer terug aan de AD...(prozac). Moeilijk, ben teleurgesteld maar de volgende keer beter}

Heb je al eens seroxat gehad? Ik reageer goed op 20 mg seroxat. Hoe beoordelen ze eigenlijk welk middel het beste bij je past? Gaat dat met de losse pols en op de gok of wordt daar over nagedacht?

Maar goed, ik ben geen psychiater natuurlijk. Maar 20 mg seroxat zorgt bij mij voor een rustig goed gevoel. Rustig Nee af en toe word ik te druk nog maar het heeft me wel geholpen om alles op een rijtje te zetten.

Om het negatieve te bannen. Seroxat zorgt voor een soort opgewektheid en door die opgewektheid die langer duurt wordt het negatieve minder en minder. En voel ik me bijvoorbeeld 6 maanden achter elkaar goed en niet meer depressief dan is het zo dat de kans om terug te vallen kleiner is.

Ik ga over 6 maanden stoppen met seroxat weer en ik denk dat ik dit keer succes ga boeken.

De bedoeling is dat ik alleen op depakine ga functioneren. En depakine lijkt net suikertabletten. Nee dat is dus echt een mild medicijn volgens mij. Depakine is om de stemming in orde te houden het evenwicht in mijn gevoel en denken.

Depakine spiegel heb je nog. Die moet tussen de 60-100 ( of was het 40-100) zijn. Ik zit meestal op 80. Zit allemaal technisch in elkaar dat hele verhaal

In principe is het hele eieren eten van een goed gevoel hebben technisch van aard. Klinkt raar maar het is zo. Een stofje van dit en een stofje van dat. Een kleine schommeling erin en je zit met de gebakken peren.

Ik vertrouw erop dat bedrijven in de toekomst met een wondermiddel komen. Dat zeg ik ook altijd tegen mijn psychiater. Dan vraag ik aan hem : "Wanneer komt de wonderpil op de markt" 1 pilletje en van al je problemen af zijn

Maar toch zal je zelf ook wat eraan moeten doen? Of niet? Misschien niet. Misschien wel. Ik weet het niet.

Het is ook een staat van welbevinden, dus ik zou nu zeggen kom maar op met die wonderpil. Legale drugs waar je totaal van in de wolken zit en niet eens manisch bent. Goed gevoel maar niet manisch.

Soms voel ik me zo schoon in mijn hoofd en puur van binnen dat ik denk, ik heb de heilige geest in me. En dan voelt dat dus echt alsof ik niets meer en dan ook niets meer te vrezen heb. Dan is dat het einde van de vuiligheid en vervuiling in mijn geest. Die vervuiling hoe is die opgetreden? Die was er al tijdens de geboorte. Toen zat het al mis in mijn hoofd en ziel en geest en nog meer.

Die medicatie zorgt dat mijn geest opgeschoont wordt. Een schone geest is een genot om te hebben. Pure rust continu. En dan is het zuiver helder en nog meer

Denk dat ik toch maar eens mijn dokter een fles whiskey ga geven en mijn spw een bos bloemen. Die hebben veel betekent voor me deze afgelopen 5 jaar.

Medicatie

Toch wil ik ooit zonder. Zodra er 1 pilletje komt die je maar 1 keer hoeft in te nemen en daarna nooit meer

Wens ik jou ook toe dat pilletje natuurlijk. Dan zou het riagg de deuren kunnen sluiten en andere instellingen waar zieke mensen zitten ook

Eigenlijk zou de heilige geest moeten neerdwalen op aarde, dan is dat pilletje niet meer nodig. Maar ik ga nu ver. Ik ben best gelovig af en toe maar benader het op een andere manier. Maar nu ik dit schrijf voel ik me zwakker worden weer.

[ Bericht 7% gewijzigd door Verdwaalde_99 op 30-07-2005 12:36:24 ]

quote:

Op zaterdag 30 juli 2005 11:55 schreef DuchessX het volgende:

[..]

Ah 10 augustus, 2 weekjes nog. Waar ga je eigenlijk heen? Lekker hoor, ik hoop dat het je goed zal doen!

Het duurt een paar weken voor ze aan gaan slaan, maar daarom heb ik nu ook 3 maal daags Xanax. Ben echt vreselijk teleurgeteld dat het niet is gelukt zonder.
Wel heb ik nu medicatie waarvan de bijwerking gewichtsverlies is, in tegenstelling tot de meeste AD's. Ik was behoorlijk aangekomen en nu net bijna 17 kilo afgevallen. Dat gaan ze me niet meer afnemen hoor!!!!!

Balen voor je dat het mislukt is, kan me voorstellen dat je teleurgesteld bent. Wel wil ik je op het hart drukken, wat nu niet lukt lukt een volgend keer misschien wel

Ik ben heeeeeel erg langzaam aan het afbouwen, eigenlijk was de voorspelling dat ik voor jaren die dingen moest slikken maar ik wil het zo graag proberen zonder!

Welke AD heb je nu eigenlijk?

quote:

Op zondag 31 juli 2005 00:17 schreef Vava het volgende:

[..]

Balen voor je dat het mislukt is, kan me voorstellen dat je teleurgesteld bent. Wel wil ik je op het hart drukken, wat nu niet lukt lukt een volgend keer misschien wel

Ik ben heeeeeel erg langzaam aan het afbouwen, eigenlijk was de voorspelling dat ik voor jaren die dingen moest slikken maar ik wil het zo graag proberen zonder!

Welke AD heb je nu eigenlijk?

Hai meis,

veel succes vast. Langzaam afbouwen is altijd erg verstandig. Ik had Cipramil voor ik ging afbouwen, nu heb ik (weer) Prozac.

Wat slik jij nu en in welke doseringen bouw je af?

quote:

Op vrijdag 20 mei 2005 21:10 schreef Conflict het volgende:
Mijn vraag: Ik slik al maanden Nozinan en Promethazine. Dit is omdat ik niet kan slapen door de ritalin. Ook houdt dit mij van een psychose af. Ik heb een half jaar geleden een psychose gehad en wens dat niet nog eens mee te maken.

Maar nu word ik erg dik, terwijl ik juist te weinig eet. Ik ben 15 kilo aangekomen. Volgens mijn arts zijn er geen alternatieven voor deze medicijnen.

Blijf ik zwaarder worden of stopt dat op een gegeven moment?

Ik ben van 70 naar 85 kilo gegaan, vind ik nogal extreem.

Gewichtstoename is een veel voorkomende bijwerking van antidepressieva/antipsychotica e.d. de een zal meer/minder aankomen dan de ander.
Maar ik denk echter wel dat er een andere medicatie mogelijk is maar, of de bijwerkingen anders zullen zijn..? Ik ben er bang voor....
Kijk eens op internet welke antipsychotica er nog meer zijn, en check gelijk de bijwerkingen! Maak er een lijstje van en ga ermee naar je arts en overleg! Laat je niet zomaar afschepen, KAN NIET - BESTAAT NIET!!

Succes!!

quote:

Op zondag 31 juli 2005 10:54 schreef DuchessX het volgende:

[..]

Hai meis,

veel succes vast. Langzaam afbouwen is altijd erg verstandig. Ik had Cipramil voor ik ging afbouwen, nu heb ik (weer) Prozac.

Wat slik jij nu en in welke doseringen bouw je af?

Hoi

Ik heb Cipramil (20mg), Trazolan (100 mg) en Seroquel (100mg)
De dosis is al gehalveerd intussen, sinds april ongeveer ben ik aan het afbouwen, en het gaat tot nu toe best goed. Ik ben alleen wel benieuwd hoe het zou gaan als ik helemaal stop, als ik nu een keer vergeet voel ik me echt ziek, is dat ook zo als je heel langzaam afbouwt en dan stopt?

quote:

Op vrijdag 20 mei 2005 21:10 schreef Conflict het volgende:
Mijn vraag: Ik slik al maanden Nozinan en Promethazine. Dit is omdat ik niet kan slapen door de ritalin. Ook houdt dit mij van een psychose af. Ik heb een half jaar geleden een psychose gehad en wens dat niet nog eens mee te maken.

Maar nu word ik erg dik, terwijl ik juist te weinig eet. Ik ben 15 kilo aangekomen. Volgens mijn arts zijn er geen alternatieven voor deze medicijnen.

Blijf ik zwaarder worden of stopt dat op een gegeven moment?

Ik ben van 70 naar 85 kilo gegaan, vind ik nogal extreem.

Er zijn nog een hoop andere antipsychotica, maar van sommigen van die anderen wordt je eetlust ook vergroot, zoals Zyprexa.
Maar ik weet niet of en welke antipsychoyica samen kunnen met Ritalin. Nozinan is overigens geen antipsychoticum en phenergan ook niet. Phenergan = promethazine.
Kijk ook eens op www.apotheek.nl

quote:

Op zaterdag 30 juli 2005 11:55 schreef DuchessX het volgende:

[..]

Wel heb ik nu medicatie waarvan de bijwerking gewichtsverlies is, in tegenstelling tot de meeste AD's. Ik was behoorlijk aangekomen en nu net bijna 17 kilo afgevallen. Dat gaan ze me niet meer afnemen hoor!!!!!

Pfff blijven mijn lijnpogingen niet onbeloond: bijna 18 kilo afgevallen nu. Het klopt dus toch dat je met sommige ad's kunt afvallen (al moet je daar natuurlijk wel moeite voor doen haha).

Wolkje, nog over de xanax r die ik slik:
Xanax retard
"Aangezien Xanax een vrij korte werkingsduur heeft van ca. 6 uur, is er ook een versie van dit middel gemaakt dat langer werkt: Xanax retard. Bij Xanax retard is de werkingsduur 12 uur, zodat één- of tweemalige inname (per etmaal) bij paniekstoornis voldoende is. Xanax speelt een belangrijke rol bij de behandeling van paniekstoornissen bij patiënten die niet reageren op een behandeling met een antidepressivum."
Ben er overigens al mee aan het afbouwen, is erg verslavend en ik word er een zombie van.

[ Bericht 1% gewijzigd door DuchessX op 05-08-2005 06:49:14 ]

quote:

Op donderdag 4 augustus 2005 23:27 schreef DuchessX het volgende:

[..]

Pfff blijven mijn lijnpogingen niet onbeloond: bijna 18 kilo afgevallen nu. Het klopt dus toch dat je met sommige ad's kunt afvallen (al moet je daar natuurlijk wel moeite voor doen haha).

Echt supergoed

Zoiets heb ik ook een beetje nodig geloof ik

quote:

Op vrijdag 5 augustus 2005 01:44 schreef Vava het volgende:

[..]

Echt supergoed

Zoiets heb ik ook een beetje nodig geloof ik

Senk joe...!

Nou daar ben ik weer. Het is een paar weekjes heel goed met me gegaan. Heb toen de beslissing genomen om toch maar niet met de ad te beginnen. Maar nu sinds een dag of 3 voel ik me zo geirriteerd en boos en onrustig. En waarom? Ik heb geen idee. Ik trek alles kompleet uit zn verband volgens mn vriend. Maak me bozer dan nodig is. En ik kan het niet stoppen. Het blijft knagen.
Ik weet het even niet meer. We zijn net weer bijelkaar, zijn 2 weekjes uitelkaar geweest om wat problemen op te lossen. Ik wil het nu niet verknallen doordat ik van de ene emotie/uiterste, doorschiet naar het andere.

Toch maar aan de AD gaan?

quote:

Op vrijdag 5 augustus 2005 14:25 schreef Roeji het volgende:
Nou daar ben ik weer. Het is een paar weekjes heel goed met me gegaan. Heb toen de beslissing genomen om toch maar niet met de ad te beginnen. Maar nu sinds een dag of 3 voel ik me zo geirriteerd en boos en onrustig. En waarom? Ik heb geen idee. Ik trek alles kompleet uit zn verband volgens mn vriend. Maak me bozer dan nodig is. En ik kan het niet stoppen. Het blijft knagen.
Ik weet het even niet meer. We zijn net weer bijelkaar, zijn 2 weekjes uitelkaar geweest om wat problemen op te lossen. Ik wil het nu niet verknallen doordat ik van de ene emotie/uiterste, doorschiet naar het andere.

Toch maar aan de AD gaan?

Ik heb wel van verschillende mensen gehoord dat het even wat minder met je kan gaan maar dat het dan snel weer beter moet gaan.

ik word zo gek van die up-and-downs. Nu voel ik me inmiddels weer iets beter, maar ik zit gewoon zo'n beetje te wachten tot ik me weer flink ellendig voel.

quote:

Op zondag 7 augustus 2005 12:06 schreef Roeji het volgende:
ik word zo gek van die up-and-downs. Nu voel ik me inmiddels weer iets beter, maar ik zit gewoon zo'n beetje te wachten tot ik me weer flink ellendig voel.

Wáchten tot je je weer ellendig voelt??? Jij bent gek! (nofi) Je moet er juist voor zórgen, proberen te voorkomen dat je je weer ellendig gaat voelen!
Zoek afleiding, doe leuke dingen, bel een vriend(in), ga naar iemand toe...
Kop op!

quote:

Op zaterdag 16 juli 2005 13:16 schreef Wolkje het volgende:

[..]

Een richtlijn is geloof ik minstens een jaar, en een half jaar nog nadat je klachten afgelopen zijn.
Maar dit wordt niet altijd aangehouden.

Als ik dit topic lees, of mensen met AD-medicatie uit mijn omgeving spreek, is er bijna niemand die AD zo "kort" slikt. Sterker nog, het lijkt wel alsof de meesten op de AD steunen. En denken niet zonder te kunnen. Voor enkelen zal dit ook heus zo zijn, maar voor de meerderheid niet.

Het is in de meeste gevallen "de oplossing" om je denkpatroon te veranderen. Te leren om op jezelf te vertrouwen, niet op een pilletje. Leren accepteren, en dat actief te gebruiken (zodat je van jezelf leert te houden). Dit klinkt simpel, daar ben ik me van bewust. Maar je eigen kracht wordt door zovelen enorm onderschat.

Het is overigens geenzins mijn bedoeling om iemand hier aan te vallen, ik heb echter genoeg gezien en meegemaakt (om ook eventuele reacties dat ik niet weet waar ik over praat te voorkomen) om vrij zeker te kunnen zijn over het feit dat AD op de langere termijn meer kwaad doet dan goed (uitzonderingen daargelaten).

quote:

Op zondag 7 augustus 2005 16:03 schreef dawg het volgende:

[..]

Als ik dit topic lees, of mensen met AD-medicatie uit mijn omgeving spreek, is er bijna niemand die AD zo "kort" slikt. Sterker nog, het lijkt wel alsof de meesten op de AD steunen. En denken niet zonder te kunnen. Voor enkelen zal dit ook heus zo zijn, maar voor de meerderheid niet.

Het is in de meeste gevallen "de oplossing" om je denkpatroon te veranderen. Te leren om op jezelf te vertrouwen, niet op een pilletje. Leren accepteren, en dat actief te gebruiken (zodat je van jezelf leert te houden). Dit klinkt simpel, daar ben ik me van bewust. Maar je eigen kracht wordt door zovelen enorm onderschat.

Het is overigens geenzins mijn bedoeling om iemand hier aan te vallen, ik heb echter genoeg gezien en meegemaakt (om ook eventuele reacties dat ik niet weet waar ik over praat te voorkomen) om vrij zeker te kunnen zijn over het feit dat AD op de langere termijn meer kwaad doet dan goed (uitzonderingen daargelaten).

Vast goed bedoeld maar wel zwart wit gesteld. Je weet namelijk niet hoe mensen aan hun problemen werken, je gaat er vanuit dat het enige dat zij doen is, op een pilletje vertrouwen. Soms is aan jezelf werken enkel mogelijk met behulp van ondersteuning van een medicijn als bv AD. Daarbij missen sommige mensen gewoon de aanmaak van een bepaald stofje in hun hersens hetgeen wordt opgevangen door een medicatie als bv AD.

Maar hij heeft wel gelijk dat het eerder regel dan uitzondering is dat mensen AD's veel en veel langer slikken dan een jaar. Sowieso wordt altijd wel leuk gezegd "het is een ondersteuning terwijl je aan jezelf werkt en daarna kun je zonder", maar in de praktijk treedt de afhankelijkheid bij verreweg de meeste mensen snel in en gaan ze van "het is een tijdelijke ondersteuning" naar "ik maak dat stofje nu eenmaal te weinig aan" (sowieso een bewering die je niet met zekerheid kunt doen omdat dat bij niemand bewezen kan worden, maar het is wel een aangenaam -want makkelijk- uitgangspunt natuurlijk)

Ik heb bovenstaande stappen zelf ook allemaal doorlopen, ook bij hoog en laag beweerd dat ik het stofje nu eenmaal te weinig aanmaak enz enz, en ik dank momenteel de hemel dat ik een paar jaar geleden de ingeving kreeg om af te gaan bouwen. Ik ken nl. niet zoveel mensen die, nadat ze er eenmaal mee zijn begonnen, weer helemaal zijn gestopt. Ken er wel veel die regelmatig willen gaan afbouwen, maar al snel toch weer de dosis verhogen, of een tijdje gestopt zijn maar dan toch weer beginnen, soms met een ander middel....en daar wsch tot in de eeuwigheid mee door zullen gaan.

Nou bestaan er vast mensen die er ook tot in de eeuwigheid mee door moeten gaan omdat het anders echt niet gaat, maar ik denk dat dat een minderheid is. De rest is mooi genaaid door het idee dat het een tijdelijk hulpmiddel zou zijn

quote:

Op zondag 7 augustus 2005 22:32 schreef thaleia het volgende:
Maar hij heeft wel gelijk dat het eerder regel dan uitzondering is dat mensen AD's veel en veel langer slikken dan een jaar. Sowieso wordt altijd wel leuk gezegd "het is een ondersteuning terwijl je aan jezelf werkt en daarna kun je zonder", maar in de praktijk treedt de afhankelijkheid bij verreweg de meeste mensen snel in en gaan ze van "het is een tijdelijke ondersteuning" naar "ik maak dat stofje nu eenmaal te weinig aan" (sowieso een bewering die je niet met zekerheid kunt doen omdat dat bij niemand bewezen kan worden, maar het is wel een aangenaam -want makkelijk- uitgangspunt natuurlijk)

Ik heb bovenstaande stappen zelf ook allemaal doorlopen, ook bij hoog en laag beweerd dat ik het stofje nu eenmaal te weinig aanmaak enz enz, en ik dank momenteel de hemel dat ik een paar jaar geleden de ingeving kreeg om af te gaan bouwen. Ik ken nl. niet zoveel mensen die, nadat ze er eenmaal mee zijn begonnen, weer helemaal zijn gestopt. Ken er wel veel die regelmatig willen gaan afbouwen, maar al snel toch weer de dosis verhogen, of een tijdje gestopt zijn maar dan toch weer beginnen, soms met een ander middel....en daar wsch tot in de eeuwigheid mee door zullen gaan.

Nou bestaan er vast mensen die er ook tot in de eeuwigheid mee door moeten gaan omdat het anders echt niet gaat, maar ik denk dat dat een minderheid is. De rest is mooi genaaid door het idee dat het een tijdelijk hulpmiddel zou zijn

Maar dat ligt dan wel aan die mensen zelf natuurlijk gelukkig zijn die medicijnen er en hebben ze het mij een stuk makkelijker gemaakt om te komen tot waar ik nu ben! Ik ben nu aan het afbouwen en ik ben vastbesloten om het iig voor een paar maanden vol te houden en niet te snel weer naar die medicijnen te grijpen als het even wat minder gaat. Ik weet niet of ik die stof niet genoeg aanmaak of wel, dat ga ik dus ontdekken en mocht het toch zo zijn dat ik het echt nodig heb, dan is dat zo maar dat ga ik niet over 2 weken bekijken maar over 2 maanden.

Maar dat geldt voor mij en met de bovenstaande tekst spreek ik alleen voor mezelf (ik kan er best ver in gaan als ik een doel stel dus 2 maanden volhouden doe ik hoe dan ook, hoe slecht het ook gaat), er zijn idd mensen die echt die stof niet aanmaken dus een lichamelijke oorzaak voor depressies hebben (voor mezelf ga ik er vooralsnog vanuit dat het aan mijn denkwijze heeft gelegen) of mensen die nadat ze stoppen misschien verstandiger dan ik of misschien niet, eerder an de bel trekken en wel weer medicijnen gaan nemen.

Wat ik dus wil zeggen, het is een keuze die je maakt. De eerste keus was om met de medicijnen te beginnen en er vervolgens een aantal maanden of jaren mee door te gaan. De volgende keus is om te proberen om ermee te stoppen of niet. Als mensen er voor kiezen om er niet mee te stoppen dan is dat hun goed recht en misschien komt voor hun ook ooit het moment om er mee te stoppen
Ik laat ze er vrij in en ik ga er vanuit dat ze een keus maken waar ze goed over hebben nagedacht

quote:

Op zondag 7 augustus 2005 21:24 schreef DuchessX het volgende:

[..]

Vast goed bedoeld maar wel zwart wit gesteld. Je weet namelijk niet hoe mensen aan hun problemen werken, je gaat er vanuit dat het enige dat zij doen is, op een pilletje vertrouwen. Soms is aan jezelf werken enkel mogelijk met behulp van ondersteuning van een medicijn als bv AD. Daarbij missen sommige mensen gewoon de aanmaak van een bepaald stofje in hun hersens hetgeen wordt opgevangen door een medicatie als bv AD.

Vind ik niet zwart-wit. Ik weet inderdaad niet hoe mensen aan hun problemen werken, dat klopt. Maar ik zie in mijn omgeving (en ook vaak in dit soort topics) dat mensen heel erg steunen op AD. Echter moet je AD zien als hulpmiddel, niet als oplossing. AD verhogen de aanmaak van bepaalde neurotransmitters, je lichaam maakt deze wel zelf aan. En wellicht te weinig, en dan kun je AD inderdaad gebruiken om de aanmaak te stimuleren. Op den duur zul je toch van de AD af moeten, en moet je lichaam het weer overnemen.

Er zijn heel veel verschillende soorten medicijnen die ervoor kunnen zorgen dat het lichaam zelf lui wordt. Vandaar ook heel langzaam afbouwen, zodat het lichaam heel geleidelijk weer kan wennen. Daarbij opgeteld natuurlijk de mate van verslaving. En juist daarin zit het punt. De verslaving (aan zowel het medicijn als wellicht het positievere gevoel welke je door de medicatie ervaart) zorgt dat je een bepaalde angst kan creëren voor het stoppen met AD. Misschien wel onbewust.

Je hebt gelijk dat er mensen zijn die een bepaalde stoornis hebben waardoor ze vastzitten aan het gebruik van AD. Echter is deze groep in de minderheid. Daarbij komt dat AD tegenwoordig heel erg gemakkelijk worden voorgeschreven. Terwijl het in feite hele zware medicijnen zijn, waar heel zorgvuldig mee omgesprongen moet worden. Waarmee ik overigens niet mee wil suggereren dat iemand er niet voorzichtig mee omgaat. Wel wil ik daarmee zeggen dat menigeen te makkelijk AD krijgt voorgeschreven, en deze ook daadwerkelijk gaan gebruiken (en nee, daar bedoel ik niet de mensen mee die een dusdanige stoornis hebben waar behandeling met AD noodzakelijk is; deze groep is zoals ik al zei in de minderheid).

Het wordt misschien wat makkelijk voorgeschreven, misschien ook niet, ik ben geen dokter of psychiater. Maar het slikken van die dingen doe je nog altijd zelf je kan er ook voor kiezen het niet te doen

Ik heb ervoor gekozen het wel te doen en daar ben ik blij om en sta ik achter. Nu wil ik er mee stoppen, dat is ook geheel uit eigen beweging. Ik had een afspraak met een psychiater en ik zei, ik wil er vanaf. Okay, zei hij. Dan gaan we langzaam afbouwen.

Niemand die me gedwongen heeft en niemand die me verplicht er mee door te gaan