GEEN reincarnatie?? (boek: 'Geleid door het licht')

Ik heb zelf altijd geloofd dat er reincarnatie bestaat, maar nu ben ik een beetje in het boek 'Geleid door het licht' (embraced by the light) van Betty J. Eadie aan het lezen (gaat over een vrouw die een bijna dood ervaring heeft gehad en veel geleerd aan gene zijde) en daar kwam ik de volgende passage tegen:

'We begrepen dat er herinneringen vervat zouden zijn in de cellen van ons nieuwe (noot van mezelf: daarmee wordt bedoeld het aardse lichaam wat een geest krijgt en in die zin nieuw) lichaam. Dat was een idee dat volledig nieuw voor me was. Ik leerde dat alle gedachten en ervaringen in ons leven worden opgeslagen in ons onderbewuste, maar ze worden ook opgeslagen in onze cellen, zodt in elke cel niet alleen een genetische codering wordt geprent, maar ook elke ervaring die we ooit hebben gehad. Verder leerde ik dat deze herinneringen via de genetische codering worden doorgegeven aan onze kinderen. Deze herinneringen verklaren veel van de doorgegeven eigenschappen in families, zoals verslaving, angst, kracht enzovoorts. Ik vernam ook dat we geen herhaalde levens op deze aarde hebben; als we ons een vorig leven schijnen te 'herinneren', halen we in werkelijkheid herinneringen op die in de cellen zijn opgeslagen.'

Ok, dat herinneringen ook worden opgeslagen in onze lichaamscellen daar kan ik wel inkomen misschien.
Maar dat er dus geen reincarnatie is, dat je dus maar 1 les op aarde krijgt......daar gaat dan mn hele theorie. Als het waar is wat die vrouw beweert dan moet iedereen met een reincarnatieherinnering dus in feite zich niet een vorig leven herinneren, maar een leven, een ervaring, van zijn/ haar voorouders (hoe ver terug dan ook). (dan moet dus misschien ook objectief terug te zoeken zijn of dit een ervaring is die een voorouder van je geleefd kan hebben, alhoewel je sinds het begin van de mensheid tot jezelf natuurlijk wel oneindig veel voorouders hebt gehad.

Sja......ik weet niet wat ik dan moet geloven.......aan de ene kant wil ik het verhaal van die vrouw wel geloven, ze is er echt geweest en heeft het uit 1e hand gehoord.
Aan de andere kant weet ik het niet....er zijn ook weer zoveel bewijzen voor reincarnatie en ik geloofde er zelf altijd ook zo heilig in. Is dat allemaal maar slechts ervaringen van je voorouders? (wat dan van ervaringen aan de andere kant van de wereld. Wat dan als je je herinnert dat je in 1941 een chinees was en je ouders in 1939 zijn geboren en Hollanders zijn?).

En je bent hier toch op aarde om lessen te leren? Niet alleen om geacumuleerde ervaringen van voorouders bij je te dragen?

Naja gaarna jullie visie en bewijsvoering die de visie van deze vrouw onderuithaalt of juist steunt.

Ik lees nu ook elders op internet meningen van mensen die zeggen dat reincarnatie niet bestaat. Zie de lap tekst hieronder. Vooral de bovenste 2 alinea's.
Wat vinden jullie hiervan? Ik baal ervan dat ze wel aannemelijk klinken allemaal.....daar gaat dan mn theorie van het geloof in reincarnatie

''reïncarnatie-herinneringen worden in de regel veroorzaakt door lagere, aardgebonden geesten. Omdat zij nog gefixeerd zijn op de gebeurtenissen in hun voorbije leven op aarde en daar om de één of andere reden nog geen afscheid van hebben kunnen nemen, zoeken zij verbinding met levenden die een zeker affiniteit met hen hebben. Wie daar gevoelig voor is en één of meer belangrijke karaktertrekken met hen gemeen heeft, kan een auraverbinding met hen aangaan. Daardoor kunnen er ook beelden uit het voorbije leven van die geest binnendringen. Een hypnose, waarbij je je niet voor deze invloeden hebt afgeschermd, kan als kanaal dienen voor deze overdracht. Wij zien de beelden uit dat leven dan aan voor herinneringen aan onze vorige incarnaties, en hoe meer we daar in gaan geloven, des te sterker wordt ook die band.

Het is op zich ook niet zo moeilijk om te verklaren waaróm traumatische ervaringen van onszelf zo gemakkelijk kunnen worden verklaard door die 'reïncarnatie-herinneringen': het betreft immers altijd een geest die een belangrijke verwantschap met ons heeft. Zijn problemen en ervaringen lijken in verschillende opzichten op de onze. Via ons herbeleven ook die geesten hun eigen (vaak traumatische) ervaringen, waardoor zij een sterkere verbinding met de aarde krijgen. Voor ons lijkt het dan net alsof wij de oorzaak van een trauma of probleem hebben aangeboord, maar in wezen herbeleven wij een verwant probleem van iemand anders.
Sterker nog: in plaats van problemen op te lossen, kunnen ze gemakkelijk erger worden. Door die verbinding met een 'aura-lifter' opent zich voor ons immers de lagere geestenwereld, terwijl die geest zelf dieper met de aardse sfeer verbonden raakt en daardoor ook moeilijker de weg naar het licht kan vinden. De enige remedie bestaat er dan ook uit om ons radicaal van deze invloed te ontdoen. De beste manier is ongetwijfeld een krachtig, oprecht gebed om ons hiervan te bevrijden. Maar ook de geest, die een verbinding met ons is aangegaan, verdient onze liefde en respect. We kunnen dan ook voor hem of haar bidden en aan Christus vragen of ze geholpen mag worden om het licht te vinden.

Een andere bevestiging voor deze zienswijze kreeg ik jaren later in de vorm van twee zuivere doorgevingen, die later werden ondersteund door een gelijkluidende doorgeving van iemand anders. Daarin werd mij te verstaan gegeven dat deze 'reïncarnatie' duidelijk niet van mijzelf was, maar van de dolende geest van iemand die nog in de aardse sfeer verblijft. Door dat aan te nemen en diep te doorvoelen was het alsof er een donkere wolk voor mij optrok. Ook het laatste restje twijfel verdween daardoor. Energetisch betekende dat, dat de aura-verbinding met die geest verbroken was. Sinds die tijd voel ik me duidelijk beter en helderder dan daarvoor. Ik kan ook duidelijk méér en voel me minder verkrampt bij alles wat ik doe.

Andere verklaringen

Veel herinneringen aan voorgaande levens zijn zonder meer het product van de fantasie of zijn afkomstig uit het onderbewustzijn. Zo vertelde een spiritueel therapeut, die ik in 1995 bezocht, mij dat veel van zijn patiënten die d.m.v. hypnose teruggingen naar 'vorige levens', allerlei feiten, namen en omstandigheden noemden die bij controle geen van alle bleken te kloppen. Dergelijke herinneringen hebben in een therapeutische setting vaak alleen maar ten doel om dieperliggende conflicten en spanningen in de psyche op het spoor te komen: ze symboliseren innerlijke processen, maar staan in de regel los van de uiterlijke werkelijkheid. Als geneesmethode mag zoiets misschien wel effectief zijn, maar het idee dat er ook werkelijk iets uit een vorig leven wordt waargenomen of opnieuw doorleefd, berust vaak op een illusie.

Tal van reïncarnaties als schakels in een keten

Hoeveel mensen hebben tegenwoordig niet het idee dat ze zich iets (menen te) herinneren uit een vorig leven? Ik kom regelmatig mensen tegen die zeggen dat ze weten wat ze in een vorig leven zijn geweest. Sterker nog: vaak gaat het om een aantal levens waar ze beelden of indrukken van hebben overgehouden.

In de tijd, waarin ik nog sterk in deze herinneringen geloofde, had ik ook beelden van andere voorgaande levens: twee in Frankrijk, één uit de klassieke Oudheid (als officier) en één in het verre Azië (als arts). Het leek als een prachtig mozaïek in elkaar te passen - een doorlopend verhaal, waarin ik telkens weer andere eigenschappen verwierf. Het was één groot, samenhangend geheel, dat schitterend paste bij wat ik toen geloofde, nl. dat de mens verschillende keren op aarde reïncarneert om tijdens elk leven nieuwe dingen aan te leren en 'oude', nutteloze eigenschappen te overwinnen.

Kortom - en dit lijkt me cruciaal : je krijgt de ervaringen die bij je geloof, je diepste overtuiging passen. Je levensovertuiging werkt als een vormend, scheppend principe dat ook de ervaringen genereert die bij die overtuiging passen en haar bevestigen. Verander je die levensvisie, dan veranderen ook je ervaringen..... Dat klinkt vreemd, maar is eigenlijk ook weer heel logisch.

In het werk van Swedenborg en Lorber komen we de gedachte tegen, dat de mens meestal maar één leven op aarde leidt. Daarna kan hij of zij verder worden geleid in de geestelijke sferen na de dood. Ook is het mogelijk dat er een incarnatie plaats vindt op een ander hemellichaam. Soms komt het echter ook tot een tweede incarnatie op aarde, maar dat is eerder uitzondering dan regel: dat gebeurt alleen in díe gevallen, waarin de mens in geestelijk opzicht geen enkele vooruitgang heeft geboekt. We gaan dan nog 'es 'op herhaling'. Het aantal levens dat de mens maximaal op aarde kan leiden, wordt daarin gesteld op zeven - al zal dat aantal zelden worden gehaald.

Reïncarnatie en 'genade'

Iets anders is de rol die de 'genade' speelt bij onze ontwikkelingsweg. Als we echt álles zouden moeten vergoeden wat we ooit - in welk leven dan ook - fout hebben gedaan, dan blijven we eindeloos ronddraaien in de tredmolen, het rad van de wedergeboorte. Maar waarom zouden we alles goed moeten maken wat we ooit in enig opzicht fout hebben gedaan? Vaders en moeders rekenen hun eigen kinderen toch ook niet alles aan wat zij verkeerd doen, maar strijken vaak met de hand over het hart omdat zij weten dat een kind veel fouten maakt uit onwetendheid. Zou onze hemelse Vader ons dan ook niet veel dingen willen vergeven omdat Hij heel goed beseft dat zijn kinderen handelden uit onwetendheid en gebrek aan zelfbeheersing? Er is toch ook zoiets als 'genade', waardoor we weer met een schone lei mogen beginnen? 'Genade' betekent, dat God een streep onder de rekening zet. M.a.w.: als je oprecht en met alle kracht die in je is, wilt streven naar méér liefde en minder ego, worden je ook veel dingen vergeven. En dat betekent tegelijkertijd dat ze je dan niet meer worden aangerekend en je dus ook niets meer hoeft goed te maken in een volgend leven.

Reïncarnatie wordt door nader onderzoek vaak bewezen - of toch niet?
Voorstanders van de reïncarnatie-theorie proberen de kritiek op deze veronderstelling altijd te weerleggen door erop te wijzen dat heel veel reïncarnatie-herinneringen blijken te kloppen met de concrete feiten en omstandigheden uit een vorig leven.

Dat is echter helemaal geen bewijs voor de juistheid van de gedachte aan reïncarnatie: die herinneringen behoren in de regel iemand toe die zich als geest nog in de aardse sferen bevindt: degene, die ze via een auraverbinding ervaart, is niet identiek met degene die dergelijke dingen ook concreet heeft meegemaakt.

De zgn. bewijzen voor de authenticiteit van reïncarnatie zijn in feite dus alleen maar bewijzen voor de authenticiteit van de ervaringen zelf, maar niet voor het verschijnsel reïncarnatie als zodanig. En zodra die twee dingen van elkaar zijn losgekoppeld, kan het verschijnsel reïncarnatie als zodanig niet meer bewezen worden, ook al zou je honderdduizend van zulke ervaringen verzamelen. Er is dan nl. geen link meer tussen degene die die dingen nú ervaart en de persoon die ze vroeger heeft beleefd.
Het is heel lastig om het verband tussen die twee aan te tonen. Het enige wat je dan nog kunt bewijzen is het bestaan van een geestenwereld.

Daarnaast is er nog het aspect van de zgn. 'romantische incarnaties'. Er lopen zeker 200 mensen rond die beweren Ramses II te zijn geweest. Ook Cleopatra, Caesar en Maria Magdalena zijn erg populair. Zelfs incarnaties uit de tijd van Atlantis zijn niet ongewoon. Vaak is men dan een Atlantische priester geweest die ingewijd was in allerlei mysterieën. In de V.S. zijn er zelfs bloeiende verenigingen van mensen die menen dat ze als groep, als een soort cluster, zijn gereïncarneerd uit de Atlantische tijd. Dat zou je eigenlijk moeten rekenen tot de pure romantiek, zeker als zulke verhalen worden verwerkt in bestsellers.


....veel mensen hebben herinneringen aan een leven in het Oude Egypte....

Hebben wij het als mens nodig om telkens te reïncarneren?

Je kunt je ook afvragen in hoeverre we het nodig hebben om ons gebeurtenissen en feiten uit een voorgaand leven te herinneren. Gaat het niet in de eerste plaats om het hier en nu? Hebben we aan dit leven al vaak niet de handen vol? Waarom zouden we dan ook nog de ellende van vorige levens erbij op onze schouders moeten nemen? Ja, er moet wel een heel wijze reden zijn voor het gegeven, dat we bij de geboorte geen herinnering meer hebben aan datgene, wat we daarvòòr - in welke sfeer of op welk hemellichaam dan ook - zijn geweest.
Natuurlijk speelt onze persoonlijke achtergrond altijd een rol mee: de één draagt duidelijk wat meer geestelijk licht in zich mee dan de ander, maar wat echt doorslaggevend is, dat is de vraag wat we hier en nu met dat beetje licht en liefde doen: dáár komt het op aan. Ik geloof dat dit leven niet het enige is, want mijn diepste overtuiging is dat we al héél lang bestaan, ook al was dat in een andere bestaansvorm. Maar zoals ik heb gemerkt kunnen die herinneringen aan een vorig leven best wel eens berusten op fantasie of afkomstig zijn van de aura van een geest, die in een bepaald opzicht affiniteit met ons heeft

In plaats van achterom te kijken naar de deprimerende spookbeelden en schimmen van de voorbije eeuwen kijk ik liever vóóruit naar de mens die ik en jij en wij allemaal kunnen worden: een beeld van God, een compleet, zuiver, liefdevol, strálend wezen, dat je gerust 'goddelijk' mag noemen. Ja, ik geloof dat we geschapen zijn om gelukkig te worden en dat die ontwikkeling ook ná de dood steeds verder gaat - totdat we op den duur worden opgenomen in zó'n stralend licht en in een sfeer van zó'n intense, serene vrede, dat we het ons nu nog bij lange na niet voor kunnen voorstellen.

Nu we op de drempel staan van een nieuw tijdperk in de geschiedenis van de mensheid en de terugkeer van Christus niet ver meer is, is er overal heel veel onrust, angst en agressie. Dat zal alleen maar toenemen. Maar laten we niet vergeten dat je af en toe ook schatten van mensen ontmoet, mensen waaraan je al een beetje kunt merken hoe die toekomstige wereld er uit zal komen te zien. Ook bij jonge mensen en kleine kinderen merk je soms al wat voor een geweldig, bruisend leven er in hen zit: ik geloof vast dat een deel van hen geestelijk al veel verder is dan wij.

Reïncarnaties van andere werelden

Wat reïncarnatie betreft nog één opmerking tot slot. Meestal wordt er daarbij van uit gegaan, dat die levens zich allemaal hier op aarde hebben afgespeeld. Maar dat hoeft strikt genomen natuurlijk niet zo te zijn. Er is geen enkele geestelijke wet of axioma die zegt dat we van tijd tot tijd op aarde moeten (re)incarneren. Die ontwikkeling kan zich ook best - bv. als tussenschakel of als vòòrstadium van dit leven - op een ander hemellichaam hebben afgespeeld. Boeken van 'reïncarnatietherapeuten' als Pieter Langedijk bevestigen dit ook. Dat geeft al aan dat er heel veel manieren zijn om naar dit verschijnsel te kijken.
En wat er uiteindelijk van waar is.... misschien is het ook wel prettig dat we nu nog niet alles weten. We hebben nog de tijd, we hebben nog de eeuwigheid om al dat soort vragen en problemen op te lossen. Reïncarnatie is van oudsher een veelbesproken onderwerp, maar het roept ook altijd veel verwarring op. Die verwarring wordt treffend geïllustreerd door de uitspraak van de cartoonist Kamagurka: "Al in mijn vorig leven geloofde ik niet meer in reïncarnatie". ''