stotteren

Het komt me allemaal heel bekend voor.
Heb als kind/jongere ook soms best heftig gestotterd. Vooral bij de W en dat is best lastig als je naam daarmee begint.Maar het gaat de laatste jaren eigenlijk best goed.

Ben wat zelfverzekerder geworden, dus denk dat er wel een soort spanning van me af is gevallen. Heb wel eens het gevoel dat je minder stotterd als je je een beetje arrogant/superieur opsteld. (weet niet hoe ik het anders moet omschrijven)

Verder heb ik mezelf ook geprobeerd aan te leren om geen situaties uit de weg te gaan.
Als de telefoon gaat pak ik hem nu gewoon op, neem rustig de tijd en zeg mijn naam.

Verder werk ik ook sinds twee-en-een-half jaar in een winkel, daar kom je veel nieuwe mensen tegen en heb langzamerhand geleerd hoe ik dan moet spreken. Ben nog maar 1 keer echt dichtgeklapt om het zo maar te zeggen. Best beetje genant tegenover die klant maarja, die is het nu echt alwel weer vergeten.
Wat presentaties betreft probeer ik gewoon mezelf te zijn. Ik weet het verhaal wat ik wil vertellen, maar ik schrijf dit niet op. ik vertel het aan de hand van de sheets.
Sheets werk trouwens ontspannender dan powerpoint wat mij betreft. Je kan even heen en weer lopen en je hoeft niet eerst achterom (of op je laptop) te kijken wat er komt.

In mijn geval lag/ligt het vooral aan de spanning dus, maar het zou bij jou ook net zo goed aan je ademhaling kunnen liggen.

succes

quote:

Op vrijdag 29 april 2005 17:38 schreef Kluupkluup het volgende:

[..]

Ik zat daar ook sterk aan te denken. Maar aan de andere kant denk ik ook. 'Zo ben ik nou eenmaal'.
Ik heb er zelf geen probleem mee, als anderen dat wel hebben hebben ze pech.

zo dacht ik een jaartje of 2 geleden ook!
maar nu heb ik zoiets van , het zou toch wel heel relaxt zijn als ik eraf ben!

Puur psychisch en komt voort uit onzekerheid lijkt me. Hoe banger jij bent dat het weer gebeurt, deste eerder het ook zal gebeuren.

Ik had een vriend die nooit kon pissen in een café naast andere lui, sta je daar te wachten tot je op een gegeven moment maar weer inpakt. Ik bedacht me dat dat wel lullig is, en toen kreeg ik het zelf ook. Puur omdat je denkt; stel je voor dat. Hij is er vanaf gekomen door tijdens het pissen naar een schroefje te kijken ergens, dat hielp dan ook echt. Bij mij was het gewoon snel weer verdwenen.

Maar ik denk dat je er wel baat bij hebt als je een of ander trucje bedenkt, hoeft nergens op te slaan.. als het jou maar helpt.

quote:

Op zondag 1 mei 2005 11:47 schreef Charliban het volgende:

Wat presentaties betreft probeer ik gewoon mezelf te zijn. Ik weet het verhaal wat ik wil vertellen, maar ik schrijf dit niet op. ik vertel het aan de hand van de sheets.
Sheets werk trouwens ontspannender dan powerpoint wat mij betreft. Je kan even heen en weer lopen en je hoeft niet eerst achterom (of op je laptop) te kijken wat er komt.

Precies.. Presentaties vooral niet té goed voorbereiden. Gewoon flink inlezen en daarna vertellen over het onderwerp wat je ervan af weet. En de sheets (of PP-bladzijde) moet een beetje voor de structuur zorgen.
Ik heb ook nooit moeite om voor een grote groep te spreken, eerder als ik alleen met iemand ben.

quote:

Op vrijdag 6 mei 2005 18:01 schreef Kogando het volgende:
Hoe banger jij bent dat het weer gebeurt, deste eerder het ook zal gebeuren.

Hier heb je helemaal gelijk in. Het helpt dan volgens mij ook om die angst te herkennen en te rationaliseren.

Een groot verschil met pissen in een café is echter dat je niet altijd van te voren weet wanneer je moet spreken en dat je je er dus ook niet op kunt voorbereiden door die angst weg te nemen. Zo had ik vroeger bijvoorbeeld nog wel de neiging om paniekerig te worden uit angst om te gaan stotteren als mij in de supermarkt werd gevraagd of ik zegeltjes wilde (of iets dergelijks). Dit resulteerde er dan natuurlijk ook in dat mijn antwoord vaak niet zo vloeiend was (tegenwoordig gaat dit gelukkig veel beter ).

Nog een ander groot verschil is dat je maar een paar keer per week in een café doet pissen, spreken veel vaker. Elke keer dat het mislukt, versterk je het gevoel dat je het niet kan. Stotteren heeft dus zo een sterkere negatieve impact dan het pissen (ofschoon ik geen ervaring met het laatste heb) en is daarom ook lastiger om vanaf te komen. Ik geloof echter dat het wel degelijk mogelijk is, het vergt alleen wat meer tijd. Van belang hierbij is om een 'mislukking' geen negatieve invloed op je te laten hebben (hier kan je zelf voor kiezen).

ok beetje late post.

maar ik ben dus 10 dagen naar amsterdam geweest.
en ja , ik ben op weg om er vanaf te komen.

Het helpt dus echt.
en het is het geld/moeite dik en dubbel waard.

dat delferro werkt heel goed!

een vriend van me is (was) de ergste stotteraar die ik ooit heb meegemaakt en hij was er in notime vanaf...

quote:

Op vrijdag 29 april 2005 14:35 schreef Björk het volgende:

[..]

check

2 juni ga ik daar heen!
en ze zeggen dat je binnen 10 dagen van je stotteren af kan zijn.
Ben heel erg benieuwd

Na 21 jaar stotteren ben ik het echt zat

Ja, naar 21 jaar stotteren was ik het ook zat
Maar nu, naar 24 jaar stotteren is het eigenlijk wel goed zo. Ik heb er wel vrede mee nu

Maar ik wens je veel succes met Delferro, het schijnt best zwaar te zijn zeggen ze...
Als ik geweten had dat hun bestonden toen ik 19 of 20 was, dan was ik er wel heen gegaan. Maar nu heb ik er te weinig motivatie voor denk ik

quote:

en ze zeggen dat je binnen 10 dagen van je stotteren af kan zijn.

Hier geloof ik niet in
Na 10 dagen heb je een trucje geleerd om niet te stotteren. Maar zodra je weer in het dagelijks leven komt val je volgens mij net zo hard weer terug.

Ik stotter ook licht. Maar het komt regelmatig voor dat ik mensen maanden ken zonder dat ze dat ooit echt merken. M'n vriendin weet het volgens mij niet eens Heb t nooit gezegd ofzo.

Het is denk ik een combinatie van psychologische en lichamelijke aspecten. Vaak heeft het een ook gevolg op het ander. Wanneer je gaat stotteren, voel je dan fysieke effecten, zoals geen lucht kunnen krijgen, of ervaar je vooral psychologische aspecten zoals warrigheid? Is er een patroon wanneer je er wel en niet last van hebt?

Bij mij is het vooral een ademhalingsprobleem. Maar als ik zenuwachtig ergens voor ben (of iets serieus dwars zit) dan heeft dat ook invloed. Vaak gemerkt. Daar kan m'n ma ook altijd aan merken of ik ergens last van heb

quote:

Op zaterdag 30 april 2005 21:59 schreef Kluupkluup het volgende:

[..]

Ik stotter niet meer als ik aangeschoten ben! Komt denk ik omdat de spanning die er op m'n mond zit er dan af is. Ik word letterlijk en figuurlijk 'wat losser'

Haha, dat heb ik ook. Het was zelfs zo erg dat ik een keer mensen overdag tegenkwam die ik normaal alleen in de kroeg sprak, die stonden raar te kijken dat ik stotterde. Alleen beetje jammer dat het niet geaccepteerd wordt als ik elke dag met een biertje op ga werken.

quote:

Op dinsdag 21 februari 2006 12:45 schreef avw1982 het volgende:

[..]

Haha, dat heb ik ook. Het was zelfs zo erg dat ik een keer mensen overdag tegenkwam die ik normaal alleen in de kroeg sprak, die stonden raar te kijken dat ik stotterde. Alleen beetje jammer dat het niet geaccepteerd wordt als ik elke dag met een biertje op ga werken.

Neem je wodka, ruiken ze niet zo .

Bij mij werkt het idem. Als ik een wijntje op heb, nergens last van. Het is wel de dag erna des te erger, tijdens de kater,

Ik heb vroeger heel erg gestotterd. Ik heb de delferro methode gevolgd (van de heer Delferro himself toen hij nog leefde). Maar dat kon mij niet zo helpen. Ik weet dat het voor veel mensen wel helpt, maar het is een vrij aggressieve methode. Je moet er vrij stevig voor in je schoenen staan. En dat werkte bij mij nu juist averechts.

Toen ben ik later in contact gekomen met de Stiching Stottertherapie Doetinchemse Methode gekomen. Dat heeft mij binnen 3 maanden van heel erg stotterend naar vrijwel vloeiend geholpen. Wat zij deden (want ze bestaan helaas niet meer) is niet alleen naar het spreektechnische deel kijken, maar ook naar de psychologische gevolgen.
De basiscursus was gedurende 5 maanden 5 dagen per maand intern te zitten daar. Echt ontzettend veel geleerd en met name het stotteren afgeleerd .

Naast het psychologische deel krijg je een aantal technieken aangeleerd om het stotteren te verminderen, waaronder de delferro methode en zo nog meer methodes. Helemaal want ik stotter nu af en toe nog maar een beetje, bijna te verwaarlozen.

Ja ik stottert dus nog steeds... En ik krijg er eigenlijk steeds meer last van. Zeker met mijn studie(Journalistiek) is het wel van belang redelijk vloeiend te spreken. En nu lukt me dat gewoon nog niet. Sommige dagen praat ik trouwens wel bijna vloeiend en andere dagen komt er geen woord normaal uit.

Nu ben ik natuurlijk ook wel naar logopedisten enzo geweest en die gingen net als falang zegt ook erg in op het psychologische effect, en daar had ik helemaal niets aan. Ik weet dat het er veel mee te maken heeft ook bij mij(anders is het niet verschillen op verschillende dagen), maar na weken praten was zij en was ik er niet uit wat er nu achter zat. Nu moet ik er wel bij zeggen dat ik ook niet echt de motivatie heb om me er echt van af te helpen. Vooral omdat wanneer ik daar na toe ga gewoon vloeiend praat. En dan denk ik echt wat doe ik hier ?

Ik hoef niet eens meer vloeiend te praten. Nadat ik er vrede mee had dat het altijd mn zwakke punt zou blijven, ging het ineens een stuk beter. De ene keer praat ik vrij vloeiend, een dag erna kan het weer verschrikkelijk mis gaan. Ik zit er niet meer mee iig.

Leuk dat dit topic nu gekicked is.. Net nu iki een een flinke dip zit om het stotteren.
Ik ben gestopt met mijn opleiding en ben voor een half jaar naar Curaįao vertrokken.
Ik wil hier in de horeca beginnen, maar wordt nergens aangenomen, door de stress begin ik steeds meer te stotteren, wat niet bepaald bevordelijk is bij het vinden van een baantje.
Voordat ik hierheen ging, is het maanden lang prima gegaan, ik stotterde niet of nauwelijks. Maar nu ik hier zit en alles nieuw voor me is en ik niemand ken begint het weer.
Ik baal ervan, want ik weet dat als ik niet stotter bij ieder cafétje zowat werk kan krijgen. Zo worden anderen wel aangenomen en ik hoor telkens 'we bellen je nog'..
Ik baal ervan... Maar desondanks denk ik dat deze ervaring juist goed voor me is én tegen het stotteren. Als ik uiteindelijk toch iets vind zal ik mezelf minder gestressed voelen en minder gaan stotteren..

Ik ben ongeveer 10 jaar geleden naar DelFerro gegaan en ik stotterde toen behoorlijk. Je moet je wel geven voor zo'n periode maar ik was wel binnen 1,5 jaar van het stotteren af. Ik vond het niet echt een aggressieve methode toen der tijd, je moet er gewoon voor gaan.

Wat betreft Del Ferro heb ik dit topic toendertijd geopend ...
Stotteren: Del Ferro methode

quote:

Op zaterdag 30 april 2005 21:59 schreef Kluupkluup het volgende:

[..]

Ik stotter niet meer als ik aangeschoten ben! Komt denk ik omdat de spanning die er op m'n mond zit er dan af is. Ik word letterlijk en figuurlijk 'wat losser'

Heb k ook ja

> ook zwaar stotterverleden <

Wat mij heeft geholpen: logopedie en veel praten voor groepen, daag jezelf uit, zorg dat de negatieve klik in je hoofd aangepakt wordt!

Ik stotter dus ook en had gisteren een date. Ik voel me er gewoon soms niet goed bij en dan wordt ik vrij onzeker. Ik kan dan mezelf niet zijn en ga fouten maken etc. Maar iig , die date ging wel goed enzo , we hebben gezoend enzo .. en liepen ook hand in hand naar huis. Maar nu (een dag later) hoor ik niks meer van haar. Heb al een smsje gestuurd maar dat mocht ook niet echt baten. Voel me nu een beetje aan de kant gezet . Of kan dit meevallen ? Ben radeloos

quote:

Op dinsdag 28 februari 2006 13:18 schreef feessie het volgende:
Ik stotter dus ook en had gisteren een date. Ik voel me er gewoon soms niet goed bij en dan wordt ik vrij onzeker. Ik kan dan mezelf niet zijn en ga fouten maken etc. Maar iig , die date ging wel goed enzo , we hebben gezoend enzo .. en liepen ook hand in hand naar huis. Maar nu (een dag later) hoor ik niks meer van haar. Heb al een smsje gestuurd maar dat mocht ook niet echt baten. Voel me nu een beetje aan de kant gezet . Of kan dit meevallen ? Ben radeloos

Zeg haar dat je het leuk vond, ofzo. Apathisch thuis zitten werkt niet. .