Dag lieve allemaal!
Ik kom mij eindelijk maar eens melden in het grote mama-topic!
Grappig dat ik net lees dat jullie naar ons vragen...
![]()
Wat een timing!
Hier gaat het inmiddels redelijk de goede kant op, gelukkig. De eerste week was een regelrechte hel, maar de pijn is zo goed als over en Julius heeft het gister en vannacht voor het eerst fantastisch gedaan qua voedschema's enzo, dus paps en mams hebben na twee weken eindelijk eindelijk weer eens een min of meer normale hoeveelheid slaap kunnen pakken, was al bijna vergeten hoe dat voelt...
Sowieso ga ik proberen heel snel een paar foto's het internet op te knallen, want Julius is nu al een ander mannetje dan twee weken geleden. Ik moet alleen ff tijd vinden om tussen de honderden foto's de leukste eruit te kiezen
want ja, wij knippen zo'n beetje de hele dag door...
Julius is een heel gek, lief en grappig creatuurtje. Hij ruikt naar melk en zwitsal en vaak ook naar poep en hij trekt de hele dag door gekke gezichtjes. Als ie lacht is het net lucky luck, dus hij is nu al 'mijn kleine cowboy' gedoopt!
![]()
Deze mama moet nog wel een beetje herstellen merkt ze. Het ene moment ben ik heel overmoedig en wil het liefst met zoontje in de nek door de stad gaan rennen. Het volgende moment echter lig ik snikkend weer op bed en kan het zelfs niet opbrengen om lief te doen tegen vriendje.
![]()
En dat terwijl hij het zo fantastisch goed doet allemaal.
![]()
Het is ook zo veel; die f*king bevalling, alle pijn daarna, dat kleine ventje ineens voorgoed hier in huis, een melkfabriekje dat opgestart wordt in mijn lijf, hormonen die ook nog van alles te vertellen schijnen te hebben, alle dagen bezoek en keer op keer datzelfde verhaal... pfffffff, ik vind het maar heftig allemaal!
Gelukkig gaat het iedere dag een beetje beter en heb ik steeds meer het gevoel een beetje vat te krijgen op deze nieuwe, bizarre situatie die moederschap heet...