Boylove 2 (de niet-seksuele 'kant')

Ik wil over boylove vooral door discussiëren op niet-seksueel gebied, ik vind dat het idee vanuit het vorige topic (Boylove, en wat erbij komt kijken) nog steeds lijkt te zijn dat élke volwassene die om welke redenen ook het leuk vinden om rond kinderen te zijn, hier altijd seksuele gevoelens bij moeten hebben. Ik heb ze zelf dus óók, maar nooit rond de kinderen zelf. Ik voel rond kinderen net als volgens mij alle boylovers gewoon gevoelens van het willen zorgen voor, en lief zijn voor, de vadergevoelens die ik het blijf noemen, en níet de seksuele variant.
De gevoelens van een boylover gaan over de vádergevoelens, hier wil ik me hierbij tot beperken.

Dat er al een boylove 2 topic geöpend én gesloten is met slechts 2 posts erin heb ik gezien, toch wil ik me richten op de boylove zelf, namelijk de vadergevoelens, en niet over hoe ver je kan gaan op (voor anderen) 'seksueel' gebied zoals 'stout stoeien'. Ik heb dit zelf niet nodig, ik heb hier geen drang naar, ik zie er niets schadelijks in maar - zoals ik in het vorige topic zei - heb ik me bij de logische wil van de ouders neergelegd, ook omdat ik zelf in geen geval een verlangen heb naar zoiets, en dus even goed met 'wel-degelijk' stoeien mijn plezier kan beleven. Dat ik het voorbeeld nóemde was destijds meer om een grensgeval aan te geven. Dat ik in de praktijk niets seksueels zal doen met kinderen moet je bij deze aannemen, en dat ik als ik bij kinderen ben geen seksuele gevoelens whatsoever voor ze heb moet je bij deze aannemen. Ik voel me, rond kinderen, door ze aangetrokken door hun nieuwsgierigheid, onschuld, speelsheid en frisse kijk op de wereld.

Om dus een paar onderwerpen aan te knopen... Waardoor kan je boylover worden, tot in hoeverre zijn deze gevoelens (de seksuele gevoelens dus compleet buiten beschouwing gelaten, ik heb ze gewoon rond kinderen tot dusver níet gehad) acceptabel, tot in hoeverre mag een volwassene sowieso een vriendschap met een jongen aangaan (ook als de jongen bijvoorbeeld zijn scoutingleider aardig vindt).

Als je iemand die puur kinderen leuk vind en graag rond kinderen is met alle redenen die ik hierboven noem maar die géén seksuele gevoelens heeft niet ziet als een boylover, dan is er kennelijk iets mis met jouw idee van een boylover. Dít is de definitie ervan, níet slechts de variant van mensen met óók een pedoseksuele kant. Ik heb in mijn 'vriendengroep' wel degelijk mensen die boylover zijn en naast de boylove gevoelens geen enkele seksuele aantrekking tot kinderen hebben.

Het geval van 'stout stoeien' (ik noemde 'zaakjegraaien') is een grensgeval, na een goede vraag in Boylove 1 heb ik bij mezelf ingezien dat ik dit zelf óók nooit zal doen, dus ga hier in dit topic niet over door. Als je wilt discussieren of het schadelijk is of niet, doe dit dan bijvoorbeeld in Kinderen en Sex nummertje II.


Om Black_Tulip niet te negeren zal ik nog wel ingaan op zijn reactie, maar hiernaast proberen on-topic (de niet-seksuele 'kant' van boylove, in feite is aan boylove zelf niet per definitie iets seksueels gebonden) te blijven.

quote:

Ik ben er, niet alleen in de hele 'zaakjesgraaien' kwestie waar ik enorm van walg, maar ook in het algemeen erg bezorgd over hoe jij met kinderen omgaat. Ik ben bang dat in contact met jou ze vele normen en waarden (Balkenende begrip, excuses) dreigen mis te lopen. Dat is niet wat ik van een 'mentor' of vertrouwenspersoon verwacht.

Zonder aanwezige seksuele gevoelens ben ik dus prima in staat een soort van mentor te zijn voor een kind. Ik verwacht niks van het kind, of van de relatie, dan een goede vriendschap - en als het uitloopt in elkaar lief vinden dan is dit prachtig, maar blijft het in zo'n geval bij knuffelen als maximale 'uiting' van elkaar lief vinden.

quote:

Nou ben ik zelf ook nog maar 18 hoor

... idem... neemt mijn gevoelens dus niet weg.

quote:

Nog even over dat 'zaakjegraaien', het is totaal irrelevant of jij daar seksuele gevoelens bij hebt of niet, het is een seksuele handeling en het gaat er volledig om hoe het kind dat beleeft, zowel op het moment dat het gebeurt als later, als hij beseft dat je het toeliet en terugdeed. Hij mag het dan als het gebeurt inderdaad als een spelletje zien, maar als hij als volwassene erop terugkijkt, zal hij ten eerste schrikken dat hij dat durfde ('dat kan toch niet') en ten tweede het jou kwalijk nemen dat je hem niet zei dat het niet kan. Wat ik hiermee wil zeggen is dat zelfs als beide partijen het op het moment dat het plaatsvindt niet zien als een seksuele handeling, het kind daar later alsnog op terug kan komen en er spijt van kan krijgen dat hij dat gedaan heeft.
quote:maakt in zijn geheel niet uit, ik heb het punt begrepen en bedank je voor je goede vraag
Uhh.. Ik had die vraag over 'zaakjegraaien' niet gesteld

okee sorry, enfin, iemand stelde de vraag, en het was een goede
Nog even kort offtopic om in te gaan op je reactie dan: de reden waarom ik er niets schadelijks in zie is het omdat het voor mij én voor het kind als een spelletje ervaren zal worden, en het gewoon als 'stoeien' zal herinneren ook. Als hij zich de details wél zou herinneren zal misschien in het geval van 'zaakjegraaien' achteraf gezien worden als iets raars... maar ik denk dat slechte gevoelens voort zouden komen uit slechte ervaringen, as het toen volkomen positief 'stoeien' was (inclusief niet te ver gaan van de kant van de volwassene) is er weinig reden om er nog slecht over te voelen, zolang het kind zich dus beseft dat het de volwassene inderdaad niet om een seksueel iets was.

quote:

Maar dus wel bij andere vrienden en dat is al onwenselijk. Sterker nog, hij kan er een paar vrienden mee kwijtraken zonder te snappen waarom en dat is heel traumatiserend.

Ik denk dat hij als hij zoiets zelf zou initiëren hij dit al met vrienden gedáán heeft. Anders zou hij er niet zomaar mee beginnen, verder zal dit in dezelfde 'privé-veiligheid' van zijn eigen kamer niet schadelijk zijn met zijn vrienden... Als hij met zijn vrienden (die gewoon zijn leeftijd zullen zijn) kan stoeien, kan hij ook deze vorm van stoeien met ze, er zijn even goed geen seksuele gevoelens aan verbonden en "ondeugend" zijn kinderen wel vaker...

quote:

Wellicht, maar dat is een drogreden. Het is namelijk absoluut geen argument om dan maar niet je verantwoordelijkheid als volwassene op je te nemen Als jij als volwassene ervaart dat hij het niet verkeerd vindt om je in je kruis te grijpen, moet je hem onmiddellijk corrigeren.

Alhoewel ik er dus niet direct schade mee verbonden zie, zal ik dit in de praktijk inderdaad doen.

quote:

Nee. Dus? Het vervelende aan de vorming van de identiteit is dat het vreselijk moeilijk is om de factoren die vormend zijn geweest achteraf met 100% zekerheid aan te wijzen. Is het dan niet logisch om te proberen alle mogelijke negatieve factoren te vermijden? Dat sommige beschermende redeneringen niet kloppen, doet er dan niet toe.

Het was van beide kanten onmogelijk om volledig te bewijzen. Het was een hypothetische situatie, en aan mijn kant was de manier om die te "bewijzen" (lees: aannemelijk te maken) door elke slechte ervaring die er in de huidige maatschappij bestaat te ellimineren door de voorzichtigheid van de boylover bij te stellen (Ik ging dus al uit van geen maatschappelijke gevoelens, die wel degelijk een van de oorzaken zijn. Maar als uit een boyloverrelatie door maatschappelijke gevoelens negatieve effecten op een kind ontstaan, is dit slechts te wijten aan de onverantwoordelijkheid van de boylover, niet aan de maatschappij.)

quote:

Ik ben eigenlijk heel erg opgelucht dat het idee je zo tegenstaat.

Zo sta ik ervoor... hard, maarja.

quote:

Bij vergelijkingen gaat het niet om de verschillen (want die zijn er altijd, zei ik, en zij ontkrachten de vergelijking niet tenzij het echt nergens op slaat), maar om de frappante overeenkomsten. Met die overeenkomsten probeert de persoon die de vergelijking aankaart je iets in te laten zien in een situatie waarvan hij denkt dat je het als volstrekt vanzelfsprekend ziet in een andere situatie.

Het spijt me dat ik dit moet zeggen, lijk nou net een leerkracht Maar ik heb wel het gevoel dat het nodig was om het te zeggen.

Inzicht tonen is ermee mogelijk, maar je kan die voorbeelden niet als argument gebruiken júist omdat ze vaak zo krom zijn. Als je in een betoog met een kromme redenering komt zal dit goed zijn, maar kritische lezers (ik lees hier kritisch, het is een discussie) zullen de vaak irrelevantie ervan inzien.

quote:

Natuurlijk, maar zonder een volwassene die ingrijpt kan dit allemaal veel sneller gaan dan gewenst is.

Er zal sowieso geen volwassene zijn die ingrijpt. In de 'normale situatie' met leeftijdsgenoten in ieder geval alvast niet.

quote:

Ik ben bang dat het krijgen van erecties in de nabijheid van kinderen gepaard zal gaan met het verzwakken van je principes, waardoor je de gang naar de psychiater niet meer zou maken. Echt hoor, als ik je in het echt zou kennen, had ik je allang aan je haren naar de psychiater gesleept (alhoewel, ik ben niet zo sterk ), desnoods naar de psychiater die ik zelf ken, zodat ik erop kan vertrouwen dat je in goede handen bent (hoewel ik niet bekend ben met zijn standpunten over pederastie).

Ik begrijp je bezorgdheid maar heb gezien dat gevoelens van boylovers over de tijd heen niet zullen veranderen. Dit verwacht ik ook niet bij mezelf, en als het wel zou gebeuren zou ik dus allereerst schrikken (dat zou dan mijn eerste seksuele opwinding uit direct contact met kinderen zijn dus) en héél goed inzien dat op zo'n moment mijn eigen toekomst en die van het kind op het spel staat.

quote:

Ik interpreteer niet, ik vraag iets. Stel, je loopt bij een psychiater, maar de behandeling baat niet en je vervalt alsnog in het misbruiken van kinderen. Schaam jij je nu niet zo voor deze hypothetische situatie dat je graag zou willen dat hij de politie kan inschakelen, zodat je (hopelijk) in de bak draait voor je daden?

Ik zou geen eigen leven meer kunnen hebben, ik zou volledig afhankelijk zijn van anderen. Ik zou onschuldig de bak in kunnen draaien, ik denk ook dat zelfs het thuis masturberen al gezien zou worden als een dreiging. Nee, die lui stellen me liever veilig door me gedwongen te castreren of gewoon levenslang op te sluiten, nou, liever niet, zolang ik geen gevaar ben voor de maatschappij... Anders kan je in weze iedere heteroseksueel ook wel oppakken. Verkrachten is immers menselijk, en we zijn allemaal mensen; stel dat je je niet zou kunnen beheersen als je op een bepaald moment enorm geil bent...

Het blíjft staan dat ik rond kinderen geen seksuele gevoelens voor ze heb, dat ik om hele andere redenen rond kinderen wil zijn (de boylove-gevoelens dus) en me als boylover niets anders kan voorstellen. En vooral door mijn bewust zijn van potentiele schade en hieruit het mijzelf opgelegd hebben dat ik niets met kinderen zal doen dat (zelfs al in de ogen van de ouders) te ver gaat, zie ik mezelf niet als gevaarlijk.

quote:

Dan verkracht hij toch meisjes?

Hij heeft toch geen seksuele aantrekking tot kinderen, of dat nou jongens of meisjes zijn?

quote:

Vooruit slingert, zal je bedoelen. Als je net zoals ik walgt van een maatschappij waarin het geaccepteerd is dat volwassenen seks hebben met kinderen, waarom borduur je hier dan nog steeds op door?

Ik was zoals ik al zei van mijn stelling afgeweken in diezelfde reactie, heb meegegeven aan de tegenargumenten die in mijn ogen inderdaad kloppen, maar dat betekent niet dat alle argumenten in die richting dan per definitie juist zijn. Ik wilde nog even aantonen dat dit argument niet klopte. Zoals boven in deze reactie al staat, gaat de ontwikkeling gewoon in het tempo van het kind.

quote:

Hier zouden voordat je je identiteit prijsgeeft maatregelen tegen moeten worden genomen, bijvoorbeeld afspraken, zwart op wit met handtekeningen, met de psychiater en eventueel een ambtenaar van justitie. Desnoods kan je dat iemand voor je laten doen. *is vrijwilliger*

[..]

Er werd gesuggereerd dat de verzekering dat zal dokken, in hoeverre je zelf consulten zal moeten vergoeden, weet ik niet, maar dan zul je moeten informeren.

[..]

Jawel. Jij moet (mijns inziens) naar een psychiater gaan die permanent of in ieder geval voor de komende paar jaar erover kan waken dat jij niet de fout ingaat. Hoe zeer ik en ook anderen bezorgd zijn over jouw situatie, dat kunnen wij niet voor je doen en we hebben er niet de benodigde expertise voor (met uitzondering van wellicht Xennia).

"In ieder geval voor de komende paar jaar"? Dat zijn nou juist de jaren waarin ik nog zeker over mijzelf kan zijn, zo radicaal snel zullen mijn gevoelens niet veranderen... Of het over 20 jaar nog zo is kan ik nu niet zeggen, ik kan alleen zeggen dat het hoogstwaarschijnlijk is dat mijn gevoelens niet of nauwelijks veranderd zullen zijn, omdat dit bij álle boylovers het geval lijkt te zijn.
Verder is dus voor mij nog altijd de grootste reden om niet te gaan de gevoelens die ik voor jongens heb, die het voor mij alvast in weze onmogelijk maken om iets te kúnnen doen; en verder zou het hoe dan ook een enorme last met zich mee brengen. Ik zal vast zitten aan zo'n iemand, het zou duur kunnen zijn maar ook betaald, toch zullen de afspraken errond niet simpel zijn, ik zal hoe dan ook beperkt worden in mijn contact met jongens (hoe onnodig ook). Dit wil ik niet, dit zijn mijn gevoelens, en zonder die gevoelens ben ik niks meer.

quote:

We hebben het al over het woord 'pedofiel' gehad. Het hoeft inderdaad letterlijk (het is (oud-)Grieks trouwens volgens mij pedos en filos, maar dat weet ik niet meer zeker, ik ben in de derde met Grieks gekapt) niet seks met kinderen te betekenen, maar het wordt tijd dat jij aanvaart dat de Nederlandse maatschappij dit wel zo opvat. Woorden worden niet altijd gebruikt volgens de letterlijke betekenis.

Klopt... maar er ontstaat enorme onduidelijkheid over als je niet een duidelijke definitie aanhoudt. Pedofiel kan betekenen: iemand die kinderen liefheeft (seksuele gevoelens niet 'noodzakelijk'), iemand die zich seksueel aangetrokken voelt tot kinderen, iemand die zich aangetrokken voelt tot kinderen en zal proberen zich te vergrijpen aan een kind... populair in Amerika, 'sexual predators' :'( )

maar, tulip, reageer in Kinderen en Sex nummertje II op deze post als je offtopic verder wil. Ik ben zelf wel zo'n beetje uitgepraat over seks met kinderen en stout stoeien omdat ik het gewoon nooit zal doen, klaar

Gebeurt genoeg, vaak is hij ook gewoon vrienden met de ouders van het kind. Is in feite niks mis mee...

en verder mag je dit topic lezen voor wie wil, niemand wordt gedwongen verder of zoiets...
Ik vond dat in het laatste topic de nadruk op seks lag, terwijl dit niet de essentie van boylove is. Dus bij deze.

Als ik een zoon had en er was een volwassene waarmee hij goed kon opschieten, waar ik het zelf ook goed mee kon vinden en die duidelijk gewoon leuk en gezellig kon spelen met mijn zoontje (als hij bijvoorbeeld scoutingleider is) zal ik alert zijn, maar geen direct gevaar zien.

Als buitenstaander (boylover) moet je je inderdaad niet bemoeien met de seksuele gevoelens van een kind.

Ik hoop dus inzicht te brengen in wat boylove is, dat staat niet gelijk aan "geforceerd naar erkenning zoeken" - ik ben blij met mijn gevoelens. Leg jij me eens uit waarom mensen 'zoiets' (een normale vriendschappelijke 'relatie' of gewoon goede vriendschap met een jongen dus, zónder seks) niet zouden accepteren? Dat ze alert zijn stel ik op prijs, wie weet is het wel een volwassene met mindere intenties - maar als de jongen goed met de man op kan schieten, hij ook gewoon aardig en open is tegenover de ouders, en duidelijk op een niet-seksuele manier heel leuk met kinderen kan omgaan... Dan is er hoogstens reden voor alertheid of voorzichtigheid. Maar dit soort vriendschappen komt vaak voor en is gewoon onschuldig, en prettig voor het kind.

quote:

Op dinsdag 12 april 2005 17:34 schreef R_ON het volgende:
Als het niet seksueel getint is, waarom moeten we er dan zo'n issue van maken? Je vindt kinderen leuk. Fijn voor je.

En houd idd eens op met dat vreselijke 'boy love'. Een term waar ik spontaan jeuk van krijg.

*zucht*

Tsjah... zo noemen ze het, het is een abnormale drang om lief te zijn voor jongens en voor ze te zorgen. Ik zou ook liever een andere term aanhouden. Boylover klinkt enorm fout en klef, snap ik... Maarja, zo heet het

Alleen het leuk vinden van kinderen is nog niet meteen 'boylove', het is echt een dráng om voor jongens te zorgen, en vele male sterken dan dat normale mensen die voelen (behalve misschien ouders voor hun kind)... En ik maak er zo'n "issue" van omdat boylove (een volwassene die kinderen leuk vindt, jongens in dit geval) per definitie gelijk moet staan aan pedoseksualiteit, volgens de huidige samenleving... "Jullie 'hebben' deze gevoelens niet: het is allemaal maar een smoesje om seks te hebben met kinderen". En van díe gedachtengang walg ík...

Joi: lees mijn laatste (korte) bericht

Xeno, dit is allesbehalve een pedo-promotietopic... Ik ben in alle gevallen tégen seks met kinderen en heb deze gevoelens rond kinderen ook niet.

quote:

Op dinsdag 12 april 2005 17:51 schreef Joipoidoipoipoi het volgende:

[..]

Zijn dat dan niet gewoon vadergevoelens? Dus dat je zelf graag kinderen wilt hebben? Of heb je die gevoelens alleen maar voor jongens en niet voor meisjes?

Als je voor meisjes niet dezelfde zorgzame gevoelens hebt als dat je voor jongens hebt, waarom dan niet?

Zijn een soort van vadergevoelens... Maar dan niet voor je eigen kinderen dus. En een drang om zo'n vriendschap aan te gaan om een jongen blij te kunnen maken (op volledig verantwoorde manier...)
Waarom ik dit alleen voor jongens voel weet ik niet, ik geloof dat er ook 'girllovers' en 'childlovers' bestaan... Ik vind jongens zo leuk door hun speelsheid, nieuwsgierigheid, onschuld, 'andere' kijk op de wereld en uitstraling. Heerlijk om zo'n kind blij te zien, daar kan ik me denk ik beter in vinden/mee associeren dan een meisje.

quote:

Op dinsdag 12 april 2005 17:50 schreef R_ON het volgende:
Je hebt heel erg de drang om voor kinderen te zorgen. Daar heeft de maatschappij echt niks op tegen. Je maakt van een mug een olifant.

We worden wel degelijk met pedoseksuelen geassocieerd, als je als volwassene rond kinderen bent met als reden dat je graag rond kinderen bent, zal je tot pedoseksueel (in de volksmond pedofiel) uitgeroepen worden. Bovendien:

quote:

Op dinsdag 12 april 2005 17:46 schreef CherrymoonTraxx het volgende:

Het blijft toch een ranzig schemergebied. Ik zou zo'n "kindervriend" of zoals hij het noemt "boylover" niet op m'n kids laten passen.

quote:

Op dinsdag 12 april 2005 18:09 schreef R_ON het volgende:

[..]

Die associatie zoek je toch zelf op. Come on! "boy love". Ga gewoon lekker door met je leven, ipv al die onzin.

Stel dat ik een zoon had en jij zegt:
Ik doe graag leuke dingen met hem.
Dan zeg ik: nou, prima.

Maar als jij er dan allerlei termen op gaat plakken als ik ben een boylover, dan zeg ik: get the hell outta here.

Waarom wil je zo graag erkenning? Voel je je er bijzonder bij als je anders bent? Als je meer voor een kind kan betekenen dan de rest van de wereld (in jouw ogen)? Wil je ergens bijhoren - een clubje met andere boy lovers?

Als ik jou zeg dat dit in feite inderdaad alles is wat erbij komt kijken, en dat een of andere willekeurige amerikaanse debiel er dit woord aan heeft geplakt, ben je dan in staat om boylovers als 'afscheiding' te accepteren?
Het is niet een simpel gevoel ofzo, het is een vreselijk sterk gevoel, zo sterk dat ik ben gaan uitzoeken wat dit is, en dit blijkt boylove genoemd te worden... En nu nog kijken of mensen inzicht kunnen opbrengen dat het feit dat ik rond kinderen wil zijn puur niet-seksueel is

quote:

Op dinsdag 12 april 2005 18:01 schreef Joipoidoipoipoi het volgende:

[..]

Dan begrijp ik het probleem nog steeds niet (en nee, ik ga niet alles lezen, geen zin in). Er zijn ook ouders/ooms/tantes/opa's/oma's die liever met hun (klein)zoon/neefje spelen (om maar even te generaliseren; omdat ze bijvoorbeeld meer van voetballen houden) dan met hun (klein)dochter/nichtje en andersom.

Bij mij ligt de soort van 'aantrekking' toch echt op uitsluitend jongens. En niet bepaalde jongens in het bijzonder, er zijn meer uitzonderingsjongens waar ik niet een vriendschap mee zou willen ("stoer-doen" achtige jongens die roken, bijvoorbeeld...)

Er is met het 'zijn' hiervan ook niet echt een probleem nee, maar dit wil ik ook duidelijk maken... De maatschappij lijkt het gewoon niet te willen accepteren, hoe onschuldig ook; Ik wil rond kinderen zijn, dus ik ben (in de volksmond) pedofiel. Iemand die puur seksueel aangetrokken moet zijn tot kinderen dus, want waarom zou ik anders bij andermans kinderen in de buurt willen komen...

Ik ben voor de rest van de avond weg. alvast welterusten iedereen