Boylove, en wat erbij komt kijken

De discussie in Kinderen en Sex en Kinderen en Sex nummertje II is een beetje offtopic geraakt, ik heb zelf ook geprobeerd de topic weer terug te trekken maar er lijkt toch een drang te zijn om het over mijn geval te hebben. Hierbij open ik dus een topic over wat ik ben: boylover.

Een boylover is iemand die (al dan niet gepaard met seksuele gevoelens) voornamelijk een soort van 'vadergevoelens' voor jongens hebben, die niet hun eigen kinderen zijn. Ikzelf heb óók de seksuele gevoelens-variant, maar de vadergevoelens overheersen sterk. Het willen beschermen, lief zijn voor en helpen van jongens horen hierbij. Beschermen, wat een onzin, hij wil seks met een kind, denk je dan... Maar nee: je wilt een kind beschermen tegen mogelijke schade, inclusief seksueel geörienteerde pedofielen. En hier vallen boylovers niet onder. Er zijn óók boylovers, die geen enkele seksuele gevoelens voor kinderen hebben whatsoever. Ik vraag hierbij dus alle lezers van dit topic om in hun hoofd onderscheid te maken tussen boylove, en pedofilie op zich.

Lees je eerst even in over boylovers:

http://www.tperkins.com/bl.html

Ga overigens niet van uit dat alle data wat betreft onderzoeken op die site volkomen juist zijn, het is grotendeels zonder duidelijke bronvermelding; maar de definitie van een boylover staat er.

Nu kan je zeggen dat onderzoeken uitwijzen dat er een grote kans is dat seks met kinderen schadelijk zal zijn. In mijn voorbeeld vloeit seks voort uit een vriendschap of 'relatie' met een jongen, zónder dwang. Maar ken jij onderzoeken die over dit gebied gaan? De onderzoeken over seks en kinderen gaan bijna allemaal op pedofielen in het algemeen, níet over seks voortvloeiend uit een boylover-relatie. Ik ken er maar ééntje:

http://www.mhamic.org/sources/sandfort.htm

En wat blijkt: In bijna alle gevallen positieve ervaringen van de kant van de 25 jongens.

Dan vecht je aan dat het op latere leeftijd schadelijk kan zijn, en dat je het van tevoren nooit zeker kan weten. Hij kan zich onzeker voelen over de relatie die hij heeft gehad als hij geconfronteerd
wordt met de gevoelens erover van de maatschappij. Ik heb een aantal van de boylovers die ik ken gevraagd naar hoe de jongens waar zij iets seksueels mee hebben gehad (indien dit het geval was) zich er toen ze volwassen waren zich erover voelen. Ik kreeg alvast 3 persoonlijke gevallen, van mensen die nu ze ouder zijn nog steeds bevriend zijn en positief denken over de seksuele relatie die ze hadden gehad als kind. Indirect wisten ze nog van in totaal ongeveer 40 à 50 mensen dat ze als kind seks hadden gehad en hier positief op terug keken. En ongeveer 4 negatieve: één keer waren ze betrapt, kreeg het kind hierdoor een boel kritiek op zich door de autoriteiten / ouders / maatschappij, en heeft er daardoor een negatieve ervaring aan overgehouden. Vóórdat hij gepakt werd waren er geen problemen. De andere drie 'negatieve' ervaringen kwamen door het eindigen van de vriendschap of relatie. Ze hadden liever méér willen doen, of hadden liever de relatie voort gezet. Maar deze vorm van negatieve ervaringen vind je even goed bij 'normale heteroseksuele' relaties. Los van de 40 à 50 reeds volwassen mensen die ze kenden hadden de boylovers die ik gesproken had nog in totaal 5 huidige relaties met jongens. In elk van de gevallen zonder dwang, met goede gevoelens van de jongens (die bleven ook terug komen). De jongens zelf zijn vaak degenen die de seks initieren, soms zelfs de eerste keer. Ditzelfde is op vele sites over dit onderwerp ook terug te vinden.

Dit laatste (de lange-termijngevolgen) is echter niet geheel ongekleurd, omdat mensen die negatieve ervaringen hebben gehad met boylove hier het liefst niet over praten, en dus onvindbaar zijn. Toch heb ik nog geen enkele ervaring op dit gebied gevonden die er op latere leeftijd negatief over ging voelen door de maatschappelijke ideeën.

En om nog even op het geval dat het fout gaat door betrapt worden OF het geval dat het kind later gemengde gevoelens krijgt door confrontaties met de maatschappelijke ideeën in te gaan: áls deze vorm van relaties door de maatschappij toegestaan zouden zijn, zou er geen kritiek komen van de kant van de authoriteiten of ouders en zou de relatie dus gewoon door kunnen gaan. Buiten de gevolgen van kritiek op de relaties lijken ze niet schadelijk te zijn. Naar mijn mening is het onjuist, jammer, maar niet te veranderen dat de maatschappij boylovers en pedofielen op één hoop gooit. Alle volwassenen die ook maar enigszins in de buurt van kinderen komen bij wijze van spreke, zijn per definitie "sexual predators" die kinderen lokken en verleiden voor seks. Dit is niet het doel van een relatie met een jongen door een boylover.


Al dit bovenste lijkt een betoog te zijn voor de acceptatie van seks met kinderen, en dit is het in zekere zin ook, maar dan meer om inzicht te verkrijgen in wat er allemaal bij komt kijken, en wáárom dit geval van seks met kinderen slecht zou kunnen/moeten zijn.


Zelf zal ik geen seks hebben met kinderen. Het enige scenario dat ik me nog enigszins zou kunnen voorstellen waarin ik seks met een jongen heb, is als die jongen zélf een seksuele avance zou maken, waardoor dus de mogelijke dwang van seks weg zou vallen. De kans dát dit gebeurt stel ik me niet al te groot voor. Maar zelfs al zou het gebeuren, dan is er nog altijd het risico van "gepakt worden", en over de langetermijngevolgen weet ik gewoon nog te weinig om er zeker van te zijn dat ik een kind niet zal schaden.

Dat deze twee gevolgen voortvloeien uit maatschappelijke ideeën is jammer, maar het ís nou eenmaal zo - dus zal ik geen seks (durven) hebben met een kind.


Het meest voornamelijke verschil tussen de gemiddelde pedoseksueel en boylovers is dus dat boylovers het kind vóórop zetten, en niet hun eigen seksuele gevoelens, zouden die aanwezig zijn.

Wederom, ik héb seksuele gevoelens voor jongens, maar die "uit" ik wanneer ik op mezelf ben. Ik weet uit ervaring dat ik als ik daadwerkelijk rond kinderen ben géén seksuele gevoelens voel, ookal komt het tot stoeien of welke vorm van "geoorloofd" lichamelijk contact ook. Ik voel rond kinderen uitsluitend de 'vader-gevoelens'-variant.

Meer details over mij kan je met name in het vorige topic terugvinden.

(ik ben zelf nog geen 20, trouwens.)

@Aventura:
Ikzelf seksueel rond de 10-14, dit zal voor de meeste boylovers ongeveer gelijk liggen, maar de platonische variant kent niet heel duidelijke grenzen. Kan van 5 tot 15 zijn, hangt gewoon van de jongen af. Kleuters kunnen heel sterke 'vader'-gevoelens oproepen.


@Furia:
Dit is niet zozeer een topic voor erkenning, meer een poging om júllie inzicht te geven in dit "fenomeen". Hoe oud ik precies ben hou ik voor mezelf, ik ben er op mijn 16e achtergekomen dat ik boylover (BL) was en heb sindsdien vele boylovers gesproken en dingen gelezen over dit onderwerp.

@Petrie:
Op martijn is dit fenomeen bekend, geaccepteerd, en zal ik geen kritiek kunnen verwachten. Dan is een discussie dus ook zinloos, dan krijg je zoiets van "Seks met jongens is leuk! Jaaa, het maakt ze zo gelukkig... Jaaa, helemaal mee eens... Jaa ik ken er nu zo eentje die..." en dat zoek ik niet.

Zoveel moeite in het OP is er niet gestoken, het is een kopietje van een post van eerder, en die ben ik nog een keer doorgelopen om hem tot OP om te bouwen.

@KonnieKipke:
Toch komt het voor dat een kind een volwassene aardig of lief vind, denk aan leraren of spel- / scoutingleiders. Vadergevoelens voor zo'n kind uiten zich voornamelijk in aardig zijn voor het kind, en 'willig' zijn om te doen waar het kind zin in heeft, of het nou uistapjes betreft of stoeien of spelen. Seksuele gevoelens laat ik niet niet aan het kind zien, die héb ik rond kinderen zelf niet. Ik weet niet hoe dat komt, waarschijnlijk omdat de vadergevoelens de rest volledig overschaduwen.
De maatschappij kijkt er niet alleen met een scheef oog naar, we zijn allemaal puur kwaad... Terwijl wij (boylovers) de allerbeste intenties hebben, en de boylovers die het goed hebben uitgedacht zullen tot de conclusie komen dat seks met jongens beter vermeden kan worden. Omdat er risico is dat je zelf gepakt wordt, maar belangrijker, door de negatieve effecten die dit gepakt worden óf de seksuele relatie op het kind zou kunnen hebben, nu of later.

@KonnieKipke:
Ik ben zelf goed opgevoed, geen problemen bij mijn ouders.
Rond mijn 11e kwam ik erachter dat ik 'homofiele' gevoelens had, bijvoorbeeld bij het zien van de billen van een vriend.
Tot mijn 14e heb ik het maar laten gaan / zijn voor wat het is, heb gedacht dat het "wel over zou gaan" of dat ik misschien homo was. Ik wachtte af, wie weet veranderde het nog.
Toen ongeveer op mijn 15e bleek dat de gevoelens er nog steeds waren, en dan meer gericht op jongens van rond de 12, ben ik me er een beetje in gaan verdiepen op het internet. Ik zocht voornamelijk naar plaatjes van jongens op dit moment, kwam er voor mezelf wederom achter dat ik jongere jongens (~12) leuk vond, en niet de oudere variant. Van het zijn rond kinderen zelf, voornamelijk het zien van 'nieuwe bruggers op school', ontdekte ik echter dat ik deze op een heel andere manier dan seksueel leuk vond. Tegen het einde van mijn 15e jaar vond ik een definitie van boylove op het internet die exact overeen kwam met mijn gevoelens. Toen had ik in ieder geval de naam boylover te pakken, kwam hierdoor op mijn 16e in een chatkanaal, en zo begon het ongeveer.

Ook op de basisschool speelde ik vaak met jongere kinderen, die dit zelf overigens heel leuk vonden. Spelletjes waren doen alsof zij heel sterk waren, bijvoorbeeld.

@Aventura:
Ik heb hier nog nooit met een "hulpverlener" over gepraat, nee. Ik heb geen behoefte aan steun, red het prima zelf, zie er geen gevaren aan en ik ben gelukkig met mijn gevoelens. Het is heerlijk.