Ik sta zelf ook behoorlijk sceptisch in het leven, evenzo Stali, zoals sommigen van jullie wellicht weten. Met die uitzondering dat ik mezelf niet zie als wat je het best kunt omschrijven als een 'pseudo-scepticus'. Iemand die alles wat mysterieus is op voorhand terugbrengt op gezichtsbedrog, boerenbedrog of in, our day and age, paintshop. De echte scepticus onderzoekt eerst alles, verzamelt data en trekt daarna pas een conclusie. Zo zijn wij tot nu toe ook aan het werk gegaan, behalve dan dat we, zeker na vandaag, nog geen conclusie hebben getrokken. Om een voorbeeld te noemen, gooiden we de toestand van de woestenij die we aantroffen op ernstige droogte, als werkhypothese zeg maar, en dus gingen we op zoek naar water of vochtigheid. En zowaar die hebben we gevonden: de grond was op sommige plaatsen ondanks de woestenij vochtig en paar keer kwamen we plassen en vennen tegen, zoals later getoond zal worden.
Vandaag hebben we een ervaring opgedaan die onze eerdere encounter met die "bewaker" wat eeriness betreft in de schaduw stelt. Precies wat Stali opmerkte het is moeilijk de sfeer en de indrukken over te brengen die wij gewaarwerden in een bos dat voor onze ogen langzaam veranderde in een soort Afrikaans savannegebied. Ikzelf ben nooit in Afrika geweest, Stali heeft er jaren gewoond en het deed haar daaraan denken. Behalve dan dat het daar wemelt van het leven en we gaandeweg in "ons" bos nog geen vogeltje meer tegenkwamen. Het bange buitenbos waar Bor de Wolf zichzelf vrijwillig naar verbande, daar leek het op. En dat kms lang. Ik geloof dat we om en nabij de 8 km het bos in zijn gewandeld, totdat we, overigens leg ik dat later nog uit, de weg kwijt raakten en op onze schreden terugkeerden...
Hieronder een impressie van de dorre woestenij die we gaandeweg onze wandeling, na een soort overgangsgebied (zie vorige post van Stali, tegenkwamen.
photo 24.
photo 25.
photo 26.
photo 27.
photo 28.
photo 29.
photo 30.
photo 31.
photo 32.
photo 33.