Genuivere: bedankt voor het vragen ik dool hier al een paar dagen rond en wil zoveel schrijven maar ik weet niet meer waar ik beginnen moet, vorige week woensdag was zo vreselijk, chavez stond onder douche en had het plan opgevat om in het kinderbadje te gaan zitten en had deze op het doucheputje gezet in zijn onschuld, maar in plaats van mij te roepen toen hij zag dat het ging overstromen wist hij niet wat hij moest doen en bleef er gewoon naar zitten staren, uiteindelijk riep hij mij, ik kwam beneden de gang in en stapte in een natte plas en keek omhoog waar het water van de trap af stroomde en via het plafon naar beneden kwam op onze laminaten vloer, ik ben als een idioot omhoog gerend en zag tot mijn angst dat ook boven de gehele gang en zelfs de slaapkamers vol water stonden wel zo''n 2 a 3cm hoog, met overal laminaat, toen ik de douche open deed stond die ook blank, zelfs het washok naast de douche was volgelopen en hier kon ik niets doen want ik kon niet naast en achter de wasmachine komen omdat deze te zwaar is om te verschuiven er staat een droger bovenop, ik heb in alle haast alle was er opgegooid en alle handdoeken, mijn partner en ik zijn meer dan een half uur aan het droogmaken geweest, en toen ik beneden in de keuken wat extra handdoeken ging ophalen zag ik tot mijn schrik dat daar via het plafon ook water naar beneden kwam dit liep de keukenkastjes in en zelfs in de kelder liep het water via de muren naar beneden ik ben naar de buren gerend omdat ik bang was chavez wat aan te doen en heb daar toch even een potje zitten janken niet normaal, nu hebben we dus de hal de overloop en slaapkamers met opgezet laminaat wat er niet meer uitziet en opgezette plafonplaten...
Ik heb het helemaal gehad, hij luistert nergens meer naar, alles wat ik zeg reageert hij op met "ja maar" ik moet zowat gaan schreeuwen om hem te laten luisteren en zelfs dan... hij poept nog steeds elke dag in zijn broek en elke keer als ik dan zo lief en aardig mogelijk probeer te vragen waarom hij dan niet even naar de wc gaat, trekt hij weer een geïrriteerd hoofd en zegt zuchtend "ik had er geen zin in" ik word er zo moe van .. niets helpt, niets werkt hij wil gewoon niet, hij wil niets.. morgen gaan we om 14:00 naar de bleskolk voor de rondleiding en kennismaking op het huis waar hij gaat komen, welke datum precies horen we dan ook, het zou om en rond 3 april zijn was ons eerder al verteld, ik voel me zo klote op dit moment, ik heb het helemaal gehad met hem, maar ik hou wel ontzettend veel van hem en er is ons ook verteld dat we toch moeten twijfelen of hij wel weer naar huis terug zou moeten na de opname .. Al met al zoveel emotie waar ik geen kant mee op kan, en eigenlijk jullie niet wederom mee op wou schepen.
[ Bericht 1% gewijzigd door #ANONIEM op 30-03-2005 14:18:04 ]