[WFL-LFC#35] Over DID, NLP en livEliveD's koffie-paradox

quote:

Op donderdag 24 maart 2005 15:49 schreef Lupa_Solitaria het volgende:

[..]

Gaat wel even duren, hoor. Het is een flinke bult werk!

Dat geloof ik wel ja.. Het is best nog wel een flinke kluif.

quote:

Op donderdag 24 maart 2005 16:01 schreef miss_sly het volgende:
Alicey, in het vorige topic zeg je ergens dat je eerst over-rationeel was en blij bent dat dat is veranderd. Hoe heb je dat veranderd?

Ik heb het niet bewust veranderd, het is door een veranderde situatie veranderd. Mijn leven is even iets rustiger geworden, en er staat even iets minder op het spel nu. Onbewust is het daardoor denk ik veranderd.

quote:

Waar merk je dat aan?

Een voorbeeldje.. Als iemand iets zegt zal ik eerder denken "Wat voelt diegene?" dan "Wat probeert diegene te zeggen?". In sommige gevallen zullen ook eerder emoties een rol gaan spelen, ik zie niet meer uitsluitend een logisch raamwerk.

quote:

En vooral: waarom; had je er zelf last van?

Het leven wordt gemaakt door gevoel, emotie en intuitie, en minder door rationaliteit. Rationaliteit is een effectief middel om van een probleem naar een daadkrachtige oplossing te gaan, maar het gaat voorbij aan een belangrijk menselijk aspect. Ik miste soms gewoon het gevoel te leven, ik voelde me ook erg apathisch..

quote:

Op donderdag 24 maart 2005 16:09 schreef miss_sly het volgende:

[..]

Ik vind het trouwens wel een heel interessant fenomeen, waarover tegenwoordig men niet geheel uit is of het ook werkelijk bestaat. Een paar weken terug was er nog een docu op tv over, en ik vond dat die vrouw wel een overtuigende performance neerzette, als dat niet echt was.

Voor zover ik weet is er geen twijfel over het bestaan er van. Het komt voor bij mensen die zeer traumatische ervaringen hebben. Hierdoor worden verschillende delen van de persoonlijkheid van iemand als het ware ontkoppeld van elkaar, en lijkt het alsof er meerdere personen zijn.

quote:

Op donderdag 24 maart 2005 16:15 schreef miss_sly het volgende:

[..]

Rust is inderdaad wel iets dat verandering kan triggeren, volgens mij

Ja, hoewel het misschien vooral een terugverandering is.

quote:

Zijn dat bewuste gedachten, of speelt dat meer op onbewust niveau?

Op beide niveaus eigenlijk.. Op bewust niveau zie ik "meer" dan alleen de pure logische aspecten (Hoewel ik die logische aspecten minder ben gaan zien). Op onbewust niveau voel ik meer.

quote:

Had je ook het idee dat anderen in je omgeving dat zo ervaarden, je zagen als een rationeel persoon met niet te veel gevoel? Klinkt wat cru, maar je snapt vast wel wat ik bedoel

Ik denk wel dat dat voor veel mensen, met name degenen die mij niet al te goed kennen, zeker opging.

quote:

Op donderdag 24 maart 2005 16:18 schreef miss_sly het volgende:

[..]

Ik heb toch verschillende vooraanstaande psychologen/psychiaters daarover horen praten, en een deel ziet het toch niet als een werkelijk bestaande medische conditie. Het daadwerkelijk bestaan van die persoonlijkheden wordt door een deel van de medische wereld in twijfel getrokken, terwijl het andere deel ervan overtuigd is op basis van de patienten die ze hebben gezien dat het wel degelijk als zodanig bestaat.

Zoals met zoveel dingen is er geen volledige consesus

Speelt hierbij ook niet een rol dat het begrip "persoonlijkheid" erg vaag is?

Werk ze Lupa

quote:

Op donderdag 24 maart 2005 16:30 schreef miss_sly het volgende:

[..]

Terug naar hoe/wie je vroeger was?
Ik geloof niet dat ik dat zou willen en kunnen.

Nouja, bepaalde aspecten.. Naiviteit is iets wat je niet snel terugkrijgt. Ik ben wel weer opener bijvoorbeeld.

quote:

Maar het is wel een natuurlijk iets, niet iets dat je stuurt door bijv. te denken: in deze situatie is het van mijn kant wel correct om op een gepaste gevoelvolle manier te reageren.

Het gaat eigenlijk min of meer vanzelf, dus ik ga er vanuit dat het natuurlijk is.

quote:

Verborg je dan voorheen je emoties, of had je zelf slecht toegang tot je eigen emoties?

Ik denk beiden wel. Dat eerste heb ik zo nu en dan nog steeds wel. Op een of andere manier heb ik in het algemeen een groot doorzettingsvermogen en een lange adem. Als je samen met andere mensen in eenzelfde situatie zit, krijg je daardoor op den duur toch ook een bepaald verantwoordelijkheidsgevoel, en toch ook wel het gevoel dat het niet zichtbaar mag zijn dat je ook twijfelt, dat je soms ook iets niet ziet zitten, dat soms ook alles even teveel wordt.. Je hebt dan toch het gevoel dat er op je gerekend wordt. Dat aspect speelt nu nog steeds mee, al lukt het me steeds slechter om dat masker voor te houden. Het is ook best krom, want ik begrijp dondersgoed dat ik geen supermens ben, dat ik ook grenzen heb, en dat iedereen wel eens een blackout heb, dat dat dus niet vreemd hoeft te zijn....

Misschien ben ik ergens wel een mens, heb het altijd rare wezens gevonden.

Toegang speelde denk ik toch ook wel een rol in het verleden. Ik wist gewoon vaak niet hoe ik iets voelde, of wat voor gevoel ik er bij zou moeten hebben.. Ik bekeek het logisch, en kon daarmee uit de voeten. Bij veel dingen had ik ook geen gevoel, of in ieder geval niet in een normale maat..

quote:

Op donderdag 24 maart 2005 16:33 schreef miss_sly het volgende:

[..]

Waarschijnlijk.
Men betwist de aanwezigheid van andere personen/personages/persoonlijkheden binnen 1 mens. Het zou een en dezelfde persoon zijn die zichzelf verschillende manieren heeft aangeleerd om met situaties om te gaan. Een subtiel maar belangrijk verschil!

De vraag is natuurlijk wel waar de grens ligt tussen verschillende manieren, verschillende aspecten van een persoonlijkheid, verschillende persoonlijkheden en verschillende personen.

quote:

Op donderdag 24 maart 2005 16:50 schreef miss_sly het volgende:

[..]

Ik ben redelijk open en nog steeds tamelijk naief. Ik wil dat ook niet afleren, ook al betekent het dat ik me regelmatig stoot aan mensen en hun woorden en daden.
Ik zou niet terug willen keren naar het onzekere, onzelfstandige en afhankelijke meisje dat ik vroeger was, dat zich altijd afvroeg of ze alles wel goed deed in de ogen van anderen. Heerlijk als je dat achter je kunt laten

Ik ben niet al mijn naiviteit verloren, en er wordt nog steeds wel eens gezegd dat ik mensen te vaak en te lang kansen geef, te weinig aan mezelf denk etc. Als ik echter het gevoel heb dat er echt iets mis is, reageer ik daar tegenwoordig wel op.

quote:

Dat klinkt wel redelijk natuurlijk ja
Ik zag de beruchte Dr. Phil eens op tv vertellen aan iemand die door haar vriendinnen als ongeinteresseerd, afstandelijk en egocentrisch werd afgeschilderd, dat ze zich kon trainen in gevoelsmatig correct reageren; door deze bewuste training en het rationeel oproepen van de juiste emotionele reactie, zou je jezelf ook kunnen trainen in het daadwerkelijk voelen van de betreffende reacties.

Ik weet niet of dat kan. In je hersenen gebeurt waarnemen en verwerken tegelijkertijd. Je waarneming is niet los van je verwerking. Door waarneming verwerk je zeg maar tegelijkertijd al een deel. Ik denk dat het op zichzelf niet te trainen is, het zou hooguit een vorm van rationaliteit zijn dat je weet dat in geval X een reactie Y gepast is..

quote:

Het verbergen van je gevoel omdat anderen het niet hoeven te zien. Heel herkenbaar, ik denk voor heel veel mensen. Het is toch nog steeds iets dat je niet doet: zomaar tonen dat je gevoel hebt, onzeker bent, verdriet hebt...dat wil je anderen niet tonen en anderen willen daarmee vaak ook niet geconfronteerd worden. Behalve een klein groepje echt 'naasten'.

Ik vraag me dat eigenlijk af. Ik ben zelf altijd wel open voor gevoelens van anderen en stoor me er niet aan. Het is in het geschetste geval bij mij misschien toch een vorm van faalangst bedenk ik nu.. In normale situaties bij mensen die mij goed liggen (En dat kan ook intuitief zijn bij mensen die ik koud een paar uur ken) verberg ik meestal niets.

quote:

Hoe kan zoiets veranderen dan? Als je niet weet wat voor gevoel je ergens bij zou moeten hebben, hoe kun je dat dan leren? Is dat dan wel oprecht gevoel? Ook gevoel in de vorm van meeleven met anderen, of meer gevoel mbt je eigen gevoelens? En is een normale maat van gevoel wel te bepalen; wat is normaal?

Dit zijn allemaal vragen waar ik eigenlijk niet echt een antwoord op weet.. Ik zal het wel proberen.

Hoe zoiets kan veranderen? Ik denk door een onderbewust iets wat bij het opvangen van harde klappen zeg maar de volumeknop iets zachter draait waardoor ik veel niet opvang. Wordt het een tijdje erg stil, dan gaat de knop weer omhoog.. Zoiets lijkt het althans op.

Is het een oprecht gevoel? Ik denk het wel, aan gevoel twijfel ik niet snel.. Of meeleven met anderen echt is weet ik niet, dat is iets wat ik mij altijd heb afgevraagd. In de kern denk ik dat medeleven altijd wel een vorm van eigenbelang is, zo zit een mens in elkaar. Dat hoeft echter niets af te doen van de uitwerking ervan.

Is een normaal gevoel te bepalen? Nee, niet in harde cijfers. Je zou denk ik echter wel een bereik kunnen aangeven waarin er sprake is van een ongezond hoge gevoeligheid of gevoelloosheid.

quote:

Op donderdag 24 maart 2005 18:12 schreef livEliveD het volgende:
Een van de topwerknemers van het livEliveD instituut kwam met het volgende op de proppen. Ik ga er niks over zeggen. Lees maar. Klik

Zouden koffieplanten zich ook gaan wapenen tegen misbruik in senseo-apparaten?

Zo ik ben er ook weer.