WFL Wetenschap, Filosofie, Levensbeschouwing
Discussieer hier over alle aspecten van de wetenschap, filosofische problemen en zaken van levensbeschouwelijke aard.
[WFL-LFC#35] Over DID, NLP en livEliveD's koffie-paradox
Terug naar hoe/wie je vroeger was?quote:Op donderdag 24 maart 2005 16:19 schreef Alicey het volgende:
[..]
Ja, hoewel het misschien vooral een terugverandering is.
Ik geloof niet dat ik dat zou willen en kunnen.
Maar het is wel een natuurlijk iets, niet iets dat je stuurt door bijv. te denken: in deze situatie is het van mijn kant wel correct om op een gepaste gevoelvolle manier te reageren.quote:Op beide niveaus eigenlijk.. Op bewust niveau zie ik "meer" dan alleen de pure logische aspecten (Hoewel ik die logische aspecten minder ben gaan zien). Op onbewust niveau voel ik meer.
Verborg je dan voorheen je emoties, of had je zelf slecht toegang tot je eigen emoties?quote:Ik denk wel dat dat voor veel mensen, met name degenen die mij niet al te goed kennen, zeker opging.
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
Doei Lupa!
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
Waarschijnlijk.quote:Op donderdag 24 maart 2005 16:24 schreef Alicey het volgende:
[..]
Speelt hierbij ook niet een rol dat het begrip "persoonlijkheid" erg vaag is?
Men betwist de aanwezigheid van andere personen/personages/persoonlijkheden binnen 1 mens. Het zou een en dezelfde persoon zijn die zichzelf verschillende manieren heeft aangeleerd om met situaties om te gaan. Een subtiel maar belangrijk verschil!
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
Nouja, bepaalde aspecten.. Naiviteit is iets wat je niet snel terugkrijgt. Ik ben wel weer opener bijvoorbeeld.quote:Op donderdag 24 maart 2005 16:30 schreef miss_sly het volgende:
[..]
Terug naar hoe/wie je vroeger was?
Ik geloof niet dat ik dat zou willen en kunnen.
Ik ben wel weer opener bijvoorbeeld. Het gaat eigenlijk min of meer vanzelf, dus ik ga er vanuit dat het natuurlijk is.quote:Maar het is wel een natuurlijk iets, niet iets dat je stuurt door bijv. te denken: in deze situatie is het van mijn kant wel correct om op een gepaste gevoelvolle manier te reageren.
Ik denk beiden wel. Dat eerste heb ik zo nu en dan nog steeds wel. Op een of andere manier heb ik in het algemeen een groot doorzettingsvermogen en een lange adem. Als je samen met andere mensen in eenzelfde situatie zit, krijg je daardoor op den duur toch ook een bepaald verantwoordelijkheidsgevoel, en toch ook wel het gevoel dat het niet zichtbaar mag zijn dat je ook twijfelt, dat je soms ook iets niet ziet zitten, dat soms ook alles even teveel wordt.. Je hebt dan toch het gevoel dat er op je gerekend wordt. Dat aspect speelt nu nog steeds mee, al lukt het me steeds slechter om dat masker voor te houden. Het is ook best krom, want ik begrijp dondersgoed dat ik geen supermens ben, dat ik ook grenzen heb, en dat iedereen wel eens een blackout heb, dat dat dus niet vreemd hoeft te zijn....quote:Verborg je dan voorheen je emoties, of had je zelf slecht toegang tot je eigen emoties?
Misschien ben ik ergens wel een mens, heb het altijd rare wezens gevonden.
Toegang speelde denk ik toch ook wel een rol in het verleden. Ik wist gewoon vaak niet hoe ik iets voelde, of wat voor gevoel ik er bij zou moeten hebben.. Ik bekeek het logisch, en kon daarmee uit de voeten. Bij veel dingen had ik ook geen gevoel, of in ieder geval niet in een normale maat..
De vraag is natuurlijk wel waar de grens ligt tussen verschillende manieren, verschillende aspecten van een persoonlijkheid, verschillende persoonlijkheden en verschillende personen.quote:Op donderdag 24 maart 2005 16:33 schreef miss_sly het volgende:
[..]
Waarschijnlijk.
Men betwist de aanwezigheid van andere personen/personages/persoonlijkheden binnen 1 mens. Het zou een en dezelfde persoon zijn die zichzelf verschillende manieren heeft aangeleerd om met situaties om te gaan. Een subtiel maar belangrijk verschil!
Ik ben redelijk open en nog steeds tamelijk naief. Ik wil dat ook niet afleren, ook al betekent het dat ik me regelmatig stoot aan mensen en hun woorden en daden.quote:Op donderdag 24 maart 2005 16:38 schreef Alicey het volgende:
[..]
Nouja, bepaalde aspecten.. Naiviteit is iets wat je niet snel terugkrijgt. Ik ben wel weer opener bijvoorbeeld.
Ik zou niet terug willen keren naar het onzekere, onzelfstandige en afhankelijke meisje dat ik vroeger was, dat zich altijd afvroeg of ze alles wel goed deed in de ogen van anderen. Heerlijk als je dat achter je kunt laten
Dat klinkt wel redelijk natuurlijk jaquote:Het gaat eigenlijk min of meer vanzelf, dus ik ga er vanuit dat het natuurlijk is.
Ik zag de beruchte Dr. Phil eens op tv vertellen aan iemand die door haar vriendinnen als ongeinteresseerd, afstandelijk en egocentrisch werd afgeschilderd, dat ze zich kon trainen in gevoelsmatig correct reageren; door deze bewuste training en het rationeel oproepen van de juiste emotionele reactie, zou je jezelf ook kunnen trainen in het daadwerkelijk voelen van de betreffende reacties.
Het verbergen van je gevoel omdat anderen het niet hoeven te zien. Heel herkenbaar, ik denk voor heel veel mensen. Het is toch nog steeds iets dat je niet doet: zomaar tonen dat je gevoel hebt, onzeker bent, verdriet hebt...dat wil je anderen niet tonen en anderen willen daarmee vaak ook niet geconfronteerd worden. Behalve een klein groepje echt 'naasten'.quote:Ik denk beiden wel. Dat eerste heb ik zo nu en dan nog steeds wel. Op een of andere manier heb ik in het algemeen een groot doorzettingsvermogen en een lange adem. Als je samen met andere mensen in eenzelfde situatie zit, krijg je daardoor op den duur toch ook een bepaald verantwoordelijkheidsgevoel, en toch ook wel het gevoel dat het niet zichtbaar mag zijn dat je ook twijfelt, dat je soms ook iets niet ziet zitten, dat soms ook alles even teveel wordt.. Je hebt dan toch het gevoel dat er op je gerekend wordt. Dat aspect speelt nu nog steeds mee, al lukt het me steeds slechter om dat masker voor te houden. Het is ook best krom, want ik begrijp dondersgoed dat ik geen supermens ben, dat ik ook grenzen heb, en dat iedereen wel eens een blackout heb, dat dat dus niet vreemd hoeft te zijn....
Misschien ben ik ergens wel een mens, heb het altijd rare wezens gevonden.
Hoe kan zoiets veranderen dan? Als je niet weet wat voor gevoel je ergens bij zou moeten hebben, hoe kun je dat dan leren? Is dat dan wel oprecht gevoel? Ook gevoel in de vorm van meeleven met anderen, of meer gevoel mbt je eigen gevoelens? En is een normale maat van gevoel wel te bepalen; wat is normaal?quote:Toegang speelde denk ik toch ook wel een rol in het verleden. Ik wist gewoon vaak niet hoe ik iets voelde, of wat voor gevoel ik er bij zou moeten hebben.. Ik bekeek het logisch, en kon daarmee uit de voeten. Bij veel dingen had ik ook geen gevoel, of in ieder geval niet in een normale maat..
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
Ik ben niet al mijn naiviteit verloren, en er wordt nog steeds wel eens gezegd dat ik mensen te vaak en te lang kansen geef, te weinig aan mezelf denk etc. Als ik echter het gevoel heb dat er echt iets mis is, reageer ik daar tegenwoordig wel op.quote:Op donderdag 24 maart 2005 16:50 schreef miss_sly het volgende:
[..]
Ik ben redelijk open en nog steeds tamelijk naief. Ik wil dat ook niet afleren, ook al betekent het dat ik me regelmatig stoot aan mensen en hun woorden en daden.
Ik zou niet terug willen keren naar het onzekere, onzelfstandige en afhankelijke meisje dat ik vroeger was, dat zich altijd afvroeg of ze alles wel goed deed in de ogen van anderen. Heerlijk als je dat achter je kunt laten
Ik weet niet of dat kan. In je hersenen gebeurt waarnemen en verwerken tegelijkertijd. Je waarneming is niet los van je verwerking. Door waarneming verwerk je zeg maar tegelijkertijd al een deel. Ik denk dat het op zichzelf niet te trainen is, het zou hooguit een vorm van rationaliteit zijn dat je weet dat in geval X een reactie Y gepast is..quote:Dat klinkt wel redelijk natuurlijk ja
Ik zag de beruchte Dr. Phil eens op tv vertellen aan iemand die door haar vriendinnen als ongeinteresseerd, afstandelijk en egocentrisch werd afgeschilderd, dat ze zich kon trainen in gevoelsmatig correct reageren; door deze bewuste training en het rationeel oproepen van de juiste emotionele reactie, zou je jezelf ook kunnen trainen in het daadwerkelijk voelen van de betreffende reacties.
Ik vraag me dat eigenlijk af. Ik ben zelf altijd wel open voor gevoelens van anderen en stoor me er niet aan. Het is in het geschetste geval bij mij misschien toch een vorm van faalangst bedenk ik nu.. In normale situaties bij mensen die mij goed liggen (En dat kan ook intuitief zijn bij mensen die ik koud een paar uur ken) verberg ik meestal niets.quote:Het verbergen van je gevoel omdat anderen het niet hoeven te zien. Heel herkenbaar, ik denk voor heel veel mensen. Het is toch nog steeds iets dat je niet doet: zomaar tonen dat je gevoel hebt, onzeker bent, verdriet hebt...dat wil je anderen niet tonen en anderen willen daarmee vaak ook niet geconfronteerd worden. Behalve een klein groepje echt 'naasten'.
Dit zijn allemaal vragen waar ik eigenlijk niet echt een antwoord op weet.. Ik zal het wel proberen.quote:Hoe kan zoiets veranderen dan? Als je niet weet wat voor gevoel je ergens bij zou moeten hebben, hoe kun je dat dan leren? Is dat dan wel oprecht gevoel? Ook gevoel in de vorm van meeleven met anderen, of meer gevoel mbt je eigen gevoelens? En is een normale maat van gevoel wel te bepalen; wat is normaal?
Hoe zoiets kan veranderen? Ik denk door een onderbewust iets wat bij het opvangen van harde klappen zeg maar de volumeknop iets zachter draait waardoor ik veel niet opvang. Wordt het een tijdje erg stil, dan gaat de knop weer omhoog.. Zoiets lijkt het althans op.
Is het een oprecht gevoel? Ik denk het wel, aan gevoel twijfel ik niet snel.. Of meeleven met anderen echt is weet ik niet, dat is iets wat ik mij altijd heb afgevraagd. In de kern denk ik dat medeleven altijd wel een vorm van eigenbelang is, zo zit een mens in elkaar. Dat hoeft echter niets af te doen van de uitwerking ervan.
Is een normaal gevoel te bepalen? Nee, niet in harde cijfers. Je zou denk ik echter wel een bereik kunnen aangeven waarin er sprake is van een ongezond hoge gevoeligheid of gevoelloosheid.
Een van de topwerknemers van het livEliveD instituut kwam met het volgende op de proppen. Ik ga er niks over zeggen. Lees maar. Klik
Op zaterdag 7 oktober 2006 14:56 schreef Friek_ het volgende:
Nu kon ik het niet laten om even snel op je Fotoboek te kijken en ik zag wat ik al dacht: een onzeker beta-studentje.
Nu kon ik het niet laten om even snel op je Fotoboek te kijken en ik zag wat ik al dacht: een onzeker beta-studentje.
Zouden koffieplanten zich ook gaan wapenen tegen misbruik in senseo-apparaten?quote:Op donderdag 24 maart 2005 18:12 schreef livEliveD het volgende:
Een van de topwerknemers van het livEliveD instituut kwam met het volgende op de proppen. Ik ga er niks over zeggen. Lees maar. Klik
Maar natuurlijkquote:Op donderdag 24 maart 2005 18:40 schreef Alicey het volgende:
Zouden koffieplanten zich ook gaan wapenen tegen misbruik in senseo-apparaten?
Op zaterdag 7 oktober 2006 14:56 schreef Friek_ het volgende:
Nu kon ik het niet laten om even snel op je Fotoboek te kijken en ik zag wat ik al dacht: een onzeker beta-studentje.
Nu kon ik het niet laten om even snel op je Fotoboek te kijken en ik zag wat ik al dacht: een onzeker beta-studentje.
komt er nog wat leuks op tv vandaag?
* qu63 verveelt zich
* qu63 verveelt zich
It's Time To Shine
[i]What would life be like without rhethorical questions?[/i]
[i]What would life be like without rhethorical questions?[/i]
Over TV gesproken. Weet iemand of er ook een goeie online TV-gids is waar alle netten opstaan? Ik vind een papieren gids een beetje zonde geld, maar ik vind het toch ook wel leuk om te weten wat er voor de buis komt...
An obvious one : http://www.tvgids.nlquote:Op donderdag 24 maart 2005 19:57 schreef Lupa_Solitaria het volgende:
Over TV gesproken. Weet iemand of er ook een goeie online TV-gids is waar alle netten opstaan? Ik vind een papieren gids een beetje zonde geld, maar ik vind het toch ook wel leuk om te weten wat er voor de buis komt...
Die had ik ook zelf kunnen bedenken, ja. Alleen jammer dat je niet in één overzichtje alle programma's van vandaag kunt bekijken...
Zijn alle juridische mogelijkheden uitgeput, of is het slechts zo dat er geen tijdige voorziening meer mogelijk is?quote:Op donderdag 24 maart 2005 20:12 schreef Lupa_Solitaria het volgende:
Alle juridische mogelijkheden om Terri Schiavo in leven te houden zijn uitgeput. Mooi zo.
Nou, er was net op het nieuws dat de Hoge Raad het beroep van de ouders heeft afgewezen.quote:Op donderdag 24 maart 2005 20:15 schreef Alicey het volgende:
Zijn alle juridische mogelijkheden uitgeput, of is het slechts zo dat er geen tijdige voorziening meer mogelijk is?
Was dat een beroep tegen de voorziening, of gold dat ook voor de hoofdzaak? (Of werkt het Amerikaanse rechtssysteem op een andere manier voor spoedeisende procedures?)quote:Op donderdag 24 maart 2005 20:16 schreef Lupa_Solitaria het volgende:
[..]
Nou, er was net op het nieuws dat de Hoge Raad het beroep van de ouders heeft afgewezen.
Nou, ik heb daar niet zoveel verstand van. Ik weet alleen dat de Supreme Court de hoogste instantie is waar je terecht kunt.quote:Op donderdag 24 maart 2005 20:19 schreef Alicey het volgende:
Was dat een beroep tegen de voorziening, of gold dat ook voor de hoofdzaak? (Of werkt het Amerikaanse rechtssysteem op een andere manier voor spoedeisende procedures?)
Belangrijk is om te weten of het Amerikaans recht ook werkt met langdurende procedures die heel diep gaan (bodemprocedures) en korte procedures om een snelle voorlopige beslissing te krijgen (kort geding). Voor deze vrouw maakt het gelukkig niet meer uit. Wanneer er nog een hoofdzaak mogelijk is, overleeft zij dat toch niet. Voor toekomstige gevallen is het echter wel van belang. Als het een hoofdzaak betrof is er nu jurisprudentie die bepaalt dat in soortgelijke gevallen legitiem de voeding gestopt mag worden. Is het echter slechts een voorziening, dan kan er hierna nog een formele procedure gevoerd worden, en kan er jaren later alsnog beslist worden dat het niet had gemogen.quote:Op donderdag 24 maart 2005 20:20 schreef Lupa_Solitaria het volgende:
[..]
Nou, ik heb daar niet zoveel verstand van. Ik weet alleen dat de Supreme Court de hoogste instantie is waar je terecht kunt.
Mijn Engelse woordenboek geeft als vertaling voor 'kort geding' 'summary proceedings', dus blijkbaar bestaat er wel zoiets. Ik ben alleen maar bekend met de gang van zaken rondom doodstrafzaken en dan alleen nog in Texas. Komen geen kort gedingen (korte gedingen?) aan te pas.quote:Op donderdag 24 maart 2005 20:24 schreef Alicey het volgende:
Belangrijk is om te weten of het Amerikaans recht ook werkt met langdurende procedures die heel diep gaan (bodemprocedures) en korte procedures om een snelle voorlopige beslissing te krijgen (kort geding). Voor deze vrouw maakt het gelukkig niet meer uit. Wanneer er nog een hoofdzaak mogelijk is, overleeft zij dat toch niet. Voor toekomstige gevallen is het echter wel van belang. Als het een hoofdzaak betrof is er nu jurisprudentie die bepaalt dat in soortgelijke gevallen legitiem de voeding gestopt mag worden. Is het echter slechts een voorziening, dan kan er hierna nog een formele procedure gevoerd worden, en kan er jaren later alsnog beslist worden dat het niet had gemogen.
Een kort geding is over het algemeen een civiele aangelegenheid. Het is bedoeld om bij langlopende procedures waar de belangen onevenredig verdeeld zijn een voorlopige beslissing te maken. Stel bijvoorbeeld dat je in een veroordeling je huis wordt uitgezet en een ontruimingsbevel is gegeven. Je gaat tegen dit vonnis in beroep, maar omdat het vonnis uitvoerbaar bij voorraad is schort het vonnis het ontruimingsbevel niet op. In dat geval kun je een kort geding starten (of middels een verzoekschrift een voorlopige voorziening aanvragen) omdat een ontruiming niet is terug te draaien en voor jou heel verstrekkende gevolgen heeft. De rechtbank kan dan op korte termijn bijvoorbeeld beslissen dat de machtiging tot ontruiming wordt opgeschort tot er uitspraak in hoger beroep is.quote:Op donderdag 24 maart 2005 20:26 schreef Lupa_Solitaria het volgende:
[..]
Mijn Engelse woordenboek geeft als vertaling voor 'kort geding' 'summary proceedings', dus blijkbaar bestaat er wel zoiets. Ik ben alleen maar bekend met de gang van zaken rondom doodstrafzaken en dan alleen nog in Texas. Komen geen kort gedingen (korte gedingen?) aan te pas.
Bij strafzaken komen dergelijke procedures niet voor, in het strafrecht geldt (Althans in Nederland) dat de oude situatie gehandhaafd blijft. Zat een veroordeelde in hechtenis, zal deze hoger beroep in hechtenis moeten afwachten. Was de veroordeelde hangende het proces op vrije voeten, zal een vrijheidsstraf worden opgeschort totdat er in hoger beroep is beslist.
Gezien de korte termijn waarin hier beslist is, vermoed ik dat er sprake is van een kort geding, en er dus nog de weg van een gewone procedure openstaat. Een rechter kan nooit in een paar dagen de volledige omvang van de zaak behandelen lijkt mij.
Heb jij rechten gestudeerd ofzo?quote:Op donderdag 24 maart 2005 20:37 schreef Alicey het volgende:
Een kort geding is over het algemeen een civiele aangelegenheid. Het is bedoeld om bij langlopende procedures waar de belangen onevenredig verdeeld zijn een voorlopige beslissing te maken. Stel bijvoorbeeld dat je in een veroordeling je huis wordt uitgezet en een ontruimingsbevel is gegeven. Je gaat tegen dit vonnis in beroep, maar omdat het vonnis uitvoerbaar bij voorraad is schort het vonnis het ontruimingsbevel niet op. In dat geval kun je een kort geding starten (of middels een verzoekschrift een voorlopige voorziening aanvragen) omdat een ontruiming niet is terug te draaien en voor jou heel verstrekkende gevolgen heeft. De rechtbank kan dan op korte termijn bijvoorbeeld beslissen dat de machtiging tot ontruiming wordt opgeschort tot er uitspraak in hoger beroep is.
Bij strafzaken komen dergelijke procedures niet voor, in het strafrecht geldt (Althans in Nederland) dat de oude situatie gehandhaafd blijft. Zat een veroordeelde in hechtenis, zal deze hoger beroep in hechtenis moeten afwachten. Was de veroordeelde hangende het proces op vrije voeten, zal een vrijheidsstraf worden opgeschort totdat er in hoger beroep is beslist.
Gezien de korte termijn waarin hier beslist is, vermoed ik dat er sprake is van een kort geding, en er dus nog de weg van een gewone procedure openstaat. Een rechter kan nooit in een paar dagen de volledige omvang van de zaak behandelen lijkt mij.
Dat zal wellicht ook de reden zijn dat sommigen wel geloven in het bestaan van MPS en sommigenquote:Op donderdag 24 maart 2005 16:39 schreef Alicey het volgende:
[..]
De vraag is natuurlijk wel waar de grens ligt tussen verschillende manieren, verschillende aspecten van een persoonlijkheid, verschillende persoonlijkheden en verschillende personen.
niet.
Ik weet het niet. De vrouw uit de docu die ik had gezien kwam erg overtuigend over. Maar een goed acteur kan het ook zo spelen natuurlijk. En goed toneelspelen kan ook een goed afweermechanisme zijn tegen het misbruik dat een kind ondergaat.
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
Niet officieel. Laat ik zeggen dat ik iemand ben die wanneer ze in bepaalde situaties belandt van alles uitzoekt en bestudeert, omdat goed geinformeerd zijn een geweldige voorsprong geeft. Gezien de dagvaardingen om mijn oren hebben gevlogen en ik bovendien zelf nog met een aantal familierecht-kwesties te maken heb, heb ik mij redelijk verdiept in alles wat daarop betrekking had, en nog een flink stuk verder ook, omdat het ook ergens mijn interesse gewekt heeft.quote:Op donderdag 24 maart 2005 20:38 schreef Lupa_Solitaria het volgende:
[..]
Heb jij rechten gestudeerd ofzo?
Ik wil het in de toekomst misschien wel officieel gaan studeren. Het is iets wat ik ergens fascinerend vind, en het is ook wel een vakgebied waar (imo) nog genoeg gaten te vullen zijn.
De vraag is echter ook hoe diep dat toneelspel ligt. Wanneer ik toneel speel kan ik zo opgaan in mijn rol dat ik werkelijk ga denken en doen als het personage wat ik uitbeeld.quote:Op donderdag 24 maart 2005 20:42 schreef miss_sly het volgende:
[..]
Dat zal wellicht ook de reden zijn dat sommigen wel geloven in het bestaan van MPS en sommigen
niet.
Ik weet het niet. De vrouw uit de docu die ik had gezien kwam erg overtuigend over. Maar een goed acteur kan het ook zo spelen natuurlijk. En goed toneelspelen kan ook een goed afweermechanisme zijn tegen het misbruik dat een kind ondergaat.
Gedwongen door de omstandigheden, zeg maar. Een vriend van mij heeft dat ook gedaan en uiteindelijk zijn eigen verdediging op zich genomen in een ontslagprocedure.quote:Op donderdag 24 maart 2005 20:43 schreef Alicey het volgende:
Niet officieel. Laat ik zeggen dat ik iemand ben die wanneer ze in bepaalde situaties belandt van alles uitzoekt en bestudeert, omdat goed geinformeerd zijn een geweldige voorsprong geeft. Gezien de dagvaardingen om mijn oren hebben gevlogen en ik bovendien zelf nog met een aantal familierecht-kwesties te maken heb, heb ik mij redelijk verdiept in alles wat daarop betrekking had, en nog een flink stuk verder ook, omdat het ook ergens mijn interesse gewekt heeft.
Toch wel? Ik heb altijd het idee dat er veel te veel mensen rechten studeren. Het is om de een of andere reden een soort default studie. Als je niet weet wat je wilt, ga je rechten studeren.quote:Ik wil het in de toekomst misschien wel officieel gaan studeren. Het is iets wat ik ergens fascinerend vindt, en ook wel een vakgebied waar nog genoeg gaten te vullen zijn.
ik zag net ook een stukje jaquote:Op donderdag 24 maart 2005 20:39 schreef Lupa_Solitaria het volgende:
Hoe schoon is jouw huis? Wat een héérlijk programma. Hoe kunnen mensen in zo'n ranzig hok wonen?
Dat meisje wat zei dat het iedere keer door een ander kwam!
Te ranzig allemaal
kut tv ook btw..
alleenmaar bagger op rtl4 vanavond
It's Time To Shine
[i]What would life be like without rhethorical questions?[/i]
[i]What would life be like without rhethorical questions?[/i]
Nee, ik vind dat echt geweldig om naar te kijken. Ik wou dat ik iemand kende bij wie het zo'n teringbende was!quote:Op donderdag 24 maart 2005 20:51 schreef qu63 het volgende:
ik zag net ook een stukje ja
Dat meisje wat zei dat het iedere keer door een ander kwam!
Te ranzig allemaal
kut tv ook btw..
alleenmaar bagger op rtl4 vanavond
In procedures waar het wettelijk mogelijk is verweer ik ook mezelf (Advocaten zijn duur, en ook advocaten kunnen fouten maken. Als een advocaat een fout maakt wordt er bovendien keihard op afgerekend, terwijl een rechter dat vaak niet doet bij amateurs die zichzelf verweren). Het is alleen jammer dat dit alleen opgaat voor zaken die een belang hebben tot 5000 euro. Daarboven is een procureursstelling verplicht (Een persoon, meestal een advocaat die zijn naam en handtekening onder de papiertjes zet en ze bij de rechtbank inlevert), en een procureur werkt in de regel weer alleen voor advocaten, dus de kassa gaat dan rinkelen.quote:Op donderdag 24 maart 2005 20:46 schreef Lupa_Solitaria het volgende:
[..]
Gedwongen door de omstandigheden, zeg maar. Een vriend van mij heeft dat ook gedaan en uiteindelijk zijn eigen verdediging op zich genomen in een ontslagprocedure.
Inderdaad min of meer gedwongen door omstandigheden. Ik schiet er niets mee op om een advocaat in te schakelen voor de zaken die tegen mij liepen en lopen. Als het verweer slaagt ben ik dan een zelfde bedrag kwijt aan mijn advocaat. Nee, ik doe het gewoon zelf. Het is niet altijd even makkelijk, maar wel erg leerzaam. Rechters zijn bovendien een stuk minder eng dan ik dacht.
Dat is wel min of meer het idee. Ik heb echter ook een specifiek doel voor ogen. Zoals ik er zelf mee te maken heb gehad kon ik feitelijk geen kant op. Een advocaat was niet op te brengen en/of niet zinvol, gesubsidieerde rechtsbijstand is niet mogelijk voor zaken die verband houden met een onderneming, etc. Een oplossing voor anderen die in soortgelijke situaties moet imo toch mogelijk zijn voor een eerlijk tarief.quote:Toch wel? Ik heb altijd het idee dat er veel te veel mensen rechten studeren. Het is om de een of andere reden een soort default studie. Als je niet weet wat je wilt, ga je rechten studeren.
Ook zou ik er best wel een uitdaging in zien om de toepassing van sommige wetten aan te vechten, vanwege het simpele feit dat de wetten worden toegepast op een manier waardoor mensen er last van ondervinden, zonder dat de beoogde tegenbelangen door die wetten worden ondersteund.
Ik wil in ieder geval geen advocaat worden, dat lijkt me dan weer niets.
Je vertrouwt dus meer op je intuitie?quote:Op donderdag 24 maart 2005 17:00 schreef Alicey het volgende:
[..]
Ik ben niet al mijn naiviteit verloren, en er wordt nog steeds wel eens gezegd dat ik mensen te vaak en te lang kansen geef, te weinig aan mezelf denk etc. Als ik echter het gevoel heb dat er echt iets mis is, reageer ik daar tegenwoordig wel op.
Intuitie is goed. Zakelijk kan ik daar ook goed op bouwen; ik voel ook feilloos aan wanneer een nieuwe medewerker in het team het wel of niet gaat redden. Zodra het mezelf raakt, durf ik er toch minder op te vertrouwen, maar ik probeer het wel!
Zijn idee was dat door te reageren met de bijbehorende woorden (Ow, wat vreselijk dat je hondje dood is, je zult hem zeker ontzettend missen) je beter toegang zou hebben tot het gevoel dat erbij hoort. Als je jezelf dus eerst aanleert wat de juiste opmerkingen zijn, leer je invoelen wat bij de situatie past en komt dat steeds meer vanzelf.quote:Ik weet niet of dat kan. In je hersenen gebeurt waarnemen en verwerken tegelijkertijd. Je waarneming is niet los van je verwerking. Door waarneming verwerk je zeg maar tegelijkertijd al een deel. Ik denk dat het op zichzelf niet te trainen is, het zou hooguit een vorm van rationaliteit zijn dat je weet dat in geval X een reactie Y gepast is..
Ik weet niet of het werkt, maar ik denk wel dat je daarmee veel kunt leren, omda tje dan ook een andere eractie krijgt van je gesprekspartner dan wanneer je afstandelijk en rationeel reageert. Die reactie triggert ook weer iets bij jezelf.
Ik sta wel open voor gevoelens van anderen, maar dat wil niet zeggen dat ik de mijne wil delen. Ik deel niet als het om verdrietige dingen gaat, want daar voel ik me niet prettig bij. Positieve dingen kan ik dan weer wel delen, maar dan zit ik tegen hyper aan, en dat is ook weer wat overdonequote:Ik vraag me dat eigenlijk af. Ik ben zelf altijd wel open voor gevoelens van anderen en stoor me er niet aan. Het is in het geschetste geval bij mij misschien toch een vorm van faalangst bedenk ik nu.. In normale situaties bij mensen die mij goed liggen (En dat kan ook intuitief zijn bij mensen die ik koud een paar uur ken) verberg ik meestal niets.
Going with the flow? Niet onlogisch eigenlijk, op die manier blijft het wel te hanteren allemaal.quote:Dit zijn allemaal vragen waar ik eigenlijk niet echt een antwoord op weet.. Ik zal het wel proberen.
Hoe zoiets kan veranderen? Ik denk door een onderbewust iets wat bij het opvangen van harde klappen zeg maar de volumeknop iets zachter draait waardoor ik veel niet opvang. Wordt het een tijdje erg stil, dan gaat de knop weer omhoog.. Zoiets lijkt het althans op.
ik denk dat meeleven ook wel bestaat zonde reigenbelang, maar bijvoorbeeld uit herkenning. Als je zelf een soortgelijke situatie hebt meegemaakt en er verdrietig om geweest bent, kun je meevoelen hoe een ander dat ervaart. Haal je zelf niet heel veel uit.quote:Is het een oprecht gevoel? Ik denk het wel, aan gevoel twijfel ik niet snel.. Of meeleven met anderen echt is weet ik niet, dat is iets wat ik mij altijd heb afgevraagd. In de kern denk ik dat medeleven altijd wel een vorm van eigenbelang is, zo zit een mens in elkaar. Dat hoeft echter niets af te doen van de uitwerking ervan.
Ongezond hoge gevoeligheid kan ik me wel iets bij voorstellen; dat grenst voor toeschouwers meer aan aanstellerij. Gevoelloosheid is echter veel moeilijker; het is gemakkelijker te faken als je je emoties onder controle hebt leren houden. Voor de toeschouwer is echter moeilijk te bepalen of het een in de hand houden van je gevoelens is of een afwezig zijn van gevoelens.quote:Is een normaal gevoel te bepalen? Nee, niet in harde cijfers. Je zou denk ik echter wel een bereik kunnen aangeven waarin er sprake is van een ongezond hoge gevoeligheid of gevoelloosheid.
Dat laatste vraag ik me heel sterk af: kan een mens echt gevoelloos zijn? En waar komt dat dan vandaan; word je daarmee geboren of ontwikkel je dat in de loop van je leven door opvoeding of ervaringen?
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
Ik weet het. Ik heb een paar jaar schoongemaakt in het Gerechtsgebouw en op het Arondissementsparket hier in Leeuwarden. Rechters en Officieren van Justitie zijn doorgaans aardige mensen.quote:Op donderdag 24 maart 2005 20:55 schreef Alicey het volgende:
Inderdaad min of meer gedwongen door omstandigheden. Ik schiet er niets mee op om een advocaat in te schakelen voor de zaken die tegen mij liepen en lopen. Als het verweer slaagt ben ik dan een zelfde bedrag kwijt aan mijn advocaat. Nee, ik doe het gewoon zelf. Het is niet altijd even makkelijk, maar wel erg leerzaam. Rechters zijn bovendien een stuk minder eng dan ik dacht.
Grote ambities!quote:Ook zou ik er best wel een uitdaging in zien om de toepassing van sommige wetten aan te vechten, vanwege het simpele feit dat de wetten worden toegepast op een manier waardoor mensen er last van ondervinden, zonder dat de beoogde tegenbelangen door die wetten worden ondersteund.
Dat zou mij nou juist wel leuk lijken.quote:Ik wil in ieder geval geen advocaat worden, dat lijkt me dan weer niets.
Ja, dat heb ik in het verleden veels te weinig gedaan..quote:Op donderdag 24 maart 2005 20:56 schreef miss_sly het volgende:
[..]
Je vertrouwt dus meer op je intuitie?
Wanneer het jezelf betreft is het moeilijker inderdaad, vooral omdat het je juist onzeker maakt..quote:Intuitie is goed. Zakelijk kan ik daar ook goed op bouwen; ik voel ook feilloos aan wanneer een nieuwe medewerker in het team het wel of niet gaat redden. Zodra het mezelf raakt, durf ik er toch minder op te vertrouwen, maar ik probeer het wel!
Misschien wel.. Ik heb zelf wel dat woorden bij mij een bepaalde emotie kunnen triggeren, soms zelfs tot in het absurde aan toe dat ik een traantje laat puur omdat ik de situatie kan invoelen naar aanleiding van een zin.. Ik acht het dus niet onmogelijk.quote:Zijn idee was dat door te reageren met de bijbehorende woorden (Ow, wat vreselijk dat je hondje dood is, je zult hem zeker ontzettend missen) je beter toegang zou hebben tot het gevoel dat erbij hoort. Als je jezelf dus eerst aanleert wat de juiste opmerkingen zijn, leer je invoelen wat bij de situatie past en komt dat steeds meer vanzelf.
Ik weet niet of het werkt
Ook dat is wel zo.. De reactie bepaalt weer hoe je zelf reageert etc..quote:Die reactie triggert ook weer iets bij jezelf.
Hmm.. Ik heb het beiden eigenlijk middelmatig. Het hangt ook heel erg van de persoon af. Over verdrietige dingen praten doe ik liever niet, ik werk liever aan een oplossing.quote:Ik sta wel open voor gevoelens van anderen, maar dat wil niet zeggen dat ik de mijne wil delen. Ik deel niet als het om verdrietige dingen gaat, want daar voel ik me niet prettig bij. Positieve dingen kan ik dan weer wel delen, maar dan zit ik tegen hyper aan, en dat is ook weer wat overdone
Ook dat nog ja.. Ik ben gigantisch meegaand de laatste tijd.quote:Going with the flow? Niet onlogisch eigenlijk, op die manier blijft het wel te hanteren allemaal.
Dat is ook wel weer zo..quote:ik denk dat meeleven ook wel bestaat zonde reigenbelang, maar bijvoorbeeld uit herkenning. Als je zelf een soortgelijke situatie hebt meegemaakt en er verdrietig om geweest bent, kun je meevoelen hoe een ander dat ervaart. Haal je zelf niet heel veel uit.
Dat is ook waar..quote:Voor de toeschouwer is echter moeilijk te bepalen of het een in de hand houden van je gevoelens is of een afwezig zijn van gevoelens.
Ik denk dat het wel kan. Gevoel is ook iets wat afhankelijk is van chemische stoffen in je lichaam, en als de productie daarvan niet goed is.. Ook kun je d.m.v. frontal lobotomy gevoel uitschakelen als ik mij niet vergis, hetgeen in de jaren 50 en 60 veelvuldig is toegepast om psychische stoornissen te "genezen".quote:Dat laatste vraag ik me heel sterk af: kan een mens echt gevoelloos zijn? En waar komt dat dan vandaan; word je daarmee geboren of ontwikkel je dat in de loop van je leven door opvoeding of ervaringen?
In ieder geval laten ze je redelijk op je gemak voelen.. En dat vind ik op zich al ok.quote:Op donderdag 24 maart 2005 21:01 schreef Lupa_Solitaria het volgende:
[..]
Ik weet het. Ik heb een paar jaar schoongemaakt in het Gerechtsgebouw en op het Arondissementsparket hier in Leeuwarden. Rechters en Officieren van Justitie zijn doorgaans aardige mensen.
Ik heb een uitdaging nodig.. Dat is ook een reden dat mijn huidige werk mij steeds slechter bevalt.quote:Grote ambities!
Mij niet. Als advocaat heb je een opleidingsplicht, je hebt een gedragscode, en "het wereldje" van advocaten heeft ook nogal een elitaire air.. Nee, ik ben liever onafhankelijk juriste. Ik heb dan ook de mogelijkheid om in sommige gevallen af te wijken van de brede paden, zonder daarmee mijn functie of aanzien in gevaar te brengen.quote:Dat zou mij nou juist wel leuk lijken.
Je bent ambitieus aangelegd?quote:Op donderdag 24 maart 2005 21:18 schreef Alicey het volgende:
Ik heb een uitdaging nodig.. Dat is ook een reden dat mijn huidige werk mij steeds slechter bevalt.
Ambitie is mij vreemd, zeker waar het gaat om werk. Zo zou ik met plezier de rest van mijn leven in de schoonmaak kunnen werken. Wat dat betreft is het docentenvak prima voor me; weinig groeimogelijkheden, en daar heb ik dus ook geen behoefte aan.
Dat allemaal klinkt niet heel geweldig, nee, maar het werk op zich lijkt me wel leuk. Vooral in het strafrecht.quote:Mij niet. Als advocaat heb je een opleidingsplicht, je hebt een gedragscode, en "het wereldje" van advocaten heeft ook nogal een elitaire air..
Ik ben niet overdreven ambitieus aangelegd, maar ik heb wel regelmatig iets nieuws nodig. Een nieuwe uitdaging, nieuwe mensen om te leren kennen, nieuwe manier van werken, andere route naa rmijn werk...niet altijd hetzelfde, daar word ik gek van!quote:Op donderdag 24 maart 2005 21:21 schreef Lupa_Solitaria het volgende:
[..]
Je bent ambitieus aangelegd?
Ambitie is mij vreemd, zeker waar het gaat om werk. Zo zou ik met plezier de rest van mijn leven in de schoonmaak kunnen werken. Wat dat betreft is het docentenvak prima voor me; weinig groeimogelijkheden, en daar heb ik dus ook geen behoefte aan.
Het docentevank lijkt me niet altijd hetzelfde, maar juist zeer afwisselend? Misschien niet veel mogelijkheden om hogerop te komen, maar niet saai.
And the young, they can lose hope cause they can't see beyond today,. ..
The wisdom that the old can't give away
The wisdom that the old can't give away
Ja, is ook wel erg afwisselend, geen dag is hetzelfde. Maar als je echt ambitieus bent, dan heb je weinig mogelijkheden om hogerop te komen.quote:Op donderdag 24 maart 2005 21:27 schreef miss_sly het volgende:
Ik ben niet overdreven ambitieus aangelegd, maar ik heb wel regelmatig iets nieuws nodig. Een nieuwe uitdaging, nieuwe mensen om te leren kennen, nieuwe manier van werken, andere route naa rmijn werk...niet altijd hetzelfde, daar word ik gek van!
Het docentevank lijkt me niet altijd hetzelfde, maar juist zeer afwisselend? Misschien niet veel mogelijkheden om hogerop te komen, maar niet saai.
Maar ook een baan die anderen als 'saai' zouden betitelen zou ik heel lang met plezier kunnen doen. Alleen een kantoorbaan is niet aan mij besteed, dan word ik gek.
In de zin van dat ik dromen najaag en van uitdagingen houd wel. Niet in de zin dat ik inzet op erg veel verdienen of carriere maken.quote:Op donderdag 24 maart 2005 21:21 schreef Lupa_Solitaria het volgende:
[..]
Je bent ambitieus aangelegd?
Ik heb dat zelf niet, ik denk wel graag een beetje na bij werk wat ik doe.. Ik moet ook een beetje geprikkeld blijven. Zeker wanneer het full-time werk betreft.quote:Ambitie is mij vreemd, zeker waar het gaat om werk. Zo zou ik met plezier de rest van mijn leven in de schoonmaak kunnen werken.
Het strafrecht lijkt mij in sommige opzichten een leuke tak. Wat mij aan de ene kant echter gigantisch fascineert, maar aan de andere kant ook ergens tegenstaat, is het feit dat je als strafrechtadvocaat niet bezig bent om de waarheid boven tafel te krijgen of datgene doet wat oprecht is. Als strafrechtadvocaat zet je je volledig in voor de belangen van je client, al is het midden in de nacht (Dat deel zou mij aanstaan). Als strafrechtadvocaat wil je niet weten of je client schuldig is of niet (Twijfelachtig, maar nodig voor de taak). Als strafrechtadvocaat schilder je de daad van je client zo licht mogelijk af. Het was niet de bedoeling van je client, je client is een slachtoffer van bepaalde situaties. Ook houd je in het algemeen de belangen van je client in de gaten (Termijnen, bijzonderheden bij detentie etc.). Strafvermindering of vrijspraak probeer je uiteraard ook door fouten van het OM te benadrukken en van elke mug die je client steekt een olifant te maken.quote:Dat allemaal klinkt niet heel geweldig, nee, maar het werk op zich lijkt me wel leuk. Vooral in het strafrecht.
In een zeker opzicht zou het mij aanstaan. Ik vind dat iedereen het recht op een eerlijk proces heeft, en dat iedereen het recht heeft om zijn of haar belangen in een procedure maximaal te verdedigen. Ik zou ook bereid zijn om gedurende een tijd voor de volle 100% achter iemand te staan. Er zouden echter denk ik voor mij toch wel ergens grenzen aanzitten, omdat het soms overduidelijk is dat je client schuldig is, het een ernstige misdaad betreft, en je ook begrip hebt voor de slachtoffers. Wanneer je zelf niet gelooft in wat je doet, denk ik niet dat het een goede basis is om je met recht bezig te houden. Ik denk dan ook dat strafrecht niet aan mij besteed is.
Van dat laatste word je ook niet echt blij volgens mij...quote:Op donderdag 24 maart 2005 21:30 schreef Alicey het volgende:
In de zin van dat ik dromen najaag en van uitdagingen houd wel. Niet in de zin dat ik inzet op erg veel verdienen of carriere maken.
Ik zou zelf nooit fulltime willen werken. Dat vind ik zonde van mijn tijd. Ik vind vrije tijd veel belangrijker dan werk.quote:Ik heb dat zelf niet, ik denk wel graag een beetje na bij werk wat ik doe.. Ik moet ook een beetje geprikkeld blijven. Zeker wanneer het full-time werk betreft.
Daar heb je ook wel gelijk in. Het lijkt me boeiend werk, maar ik zou er waarschijnlijk niet geschikt voor zijn, omdat ik in gewetensnood zou komen.quote:Het strafrecht lijkt mij in sommige opzichten een leuke tak. Wat mij aan de ene kant echter gigantisch fascineert, maar aan de andere kant ook ergens tegenstaat, is het feit dat je als strafrechtadvocaat niet bezig bent om de waarheid boven tafel te krijgen of datgene doet wat oprecht is. Als strafrechtadvocaat zet je je volledig in voor de belangen van je client, al is het midden in de nacht (Dat deel zou mij aanstaan). Als strafrechtadvocaat wil je niet weten of je client schuldig is of niet (Twijfelachtig, maar nodig voor de taak). Als strafrechtadvocaat schilder je de daad van je client zo licht mogelijk af. Het was niet de bedoeling van je client, je client is een slachtoffer van bepaalde situaties. Ook houd je in het algemeen de belangen van je client in de gaten (Termijnen, bijzonderheden bij detentie etc.). Strafvermindering of vrijspraak probeer je uiteraard ook door fouten van het OM te benadrukken en van elke mug die je client steekt een olifant te maken.
In een zeker opzicht zou het mij aanstaan. Ik vind dat iedereen het recht op een eerlijk proces heeft, en dat iedereen het recht heeft om zijn of haar belangen in een procedure maximaal te verdedigen. Ik zou ook bereid zijn om gedurende een tijd voor de volle 100% achter iemand te staan. Er zouden echter denk ik voor mij toch wel ergens grenzen aanzitten, omdat het soms overduidelijk is dat je client schuldig is, het een ernstige misdaad betreft, en je ook begrip hebt voor de slachtoffers. Wanneer je zelf niet gelooft in wat je doet, denk ik niet dat het een goede basis is om je met recht bezig te houden. Ik denk dan ook dat strafrecht niet aan mij besteed is.
Nee, daarom ook.quote:Op donderdag 24 maart 2005 21:35 schreef Lupa_Solitaria het volgende:
[..]
Van dat laatste word je ook niet echt blij volgens mij...
Als ik minder kan gaan werken doe ik dat waarschijnlijk wel. Momenteel kan ik het me echter niet permitteren.quote:Ik zou zelf nooit fulltime willen werken. Dat vind ik zonde van mijn tijd. Ik vind vrije tijd veel belangrijker dan werk.
Gewetensnood is een mooi woord om te beschrijven wat ik bedoelde.quote:Daar heb je ook wel gelijk in. Het lijkt me boeiend werk, maar ik zou er waarschijnlijk niet geschikt voor zijn, omdat ik in gewetensnood zou komen.
Nee hoor . Maar ik had een vreselijk ruige avond in gedachten en die is redelijk afgeblazen, als ik mijn energieniveau zo observeer .quote:Op donderdag 24 maart 2005 22:42 schreef SingleCoil het volgende:
We zijn zeker al weer naar bed ?
* Warsteiner pakt
Mogelijk zijn de mod's van huis en kunnen wij nu wel onze kans waar zien! Hoewel, de laatste keer dat ik zo iets tikte stonden A en H direct weer paraat !
Mu!
quote:Op donderdag 24 maart 2005 22:51 schreef SingleCoil het volgende:
warsteiners verfrissen en geven nieuwe energie, drinkt allen warsteiner !
Wat ben je van plan dan?quote:Op donderdag 24 maart 2005 22:53 schreef SingleCoil het volgende:
Mogelijk zijn de mod's van huis en kunnen wij nu wel onze kans waar zien! Hoewel, de laatste keer dat ik zo iets tikte stonden A en H direct weer paraat !
of van die vliegende ledematen
It's Time To Shine
[i]What would life be like without rhethorical questions?[/i]
[i]What would life be like without rhethorical questions?[/i]
[WFL-LFC#35] Over DID, NLP en livEliveD's koffie-paradox
