Vriend van andere afkomst; bang voor reacties omgeving.

quote:

Op zondag 20 maart 2005 10:50 schreef PeRi het volgende:
Ik heb niet het hele topic doorgelezen, maar waarom ben je zo bang voor reacties van anderen? Het gaat er toch om of jij gelukkig bent?
Mijn vriend is ook van een andere afkomst dan ik. Niemand die er problemen van maakt, omdat ik er zelf ook nooit een probleem van gemaakt hebt.

en als jouw ouders er nu eens wél er een heel probleem van hadden gemaakt?
zou jij dan nog zo onbezorgd gelukkig kunnen zijn in eerste instantie, zo aan het begin van iets wat mogelijk een relatie zou kúnnen worden?

ik weet bv van mijn vorige baas, dat hij ab-so-luut zijn kinderen niet met vriendjes of vriendinnetjes thuis wilt zien komen die een andere achtergrond hebben dan de zijne, culturen moet je niet mixen, zo vond hij en hij zei dat hij ook veel moeite zou doen om er een stokje voor te steken (wel binnen de wet aanvaardbare grenzen, hè) en zijn dochters en zoon streng zou toespreken over hun partnerkeuze.

als je dat al van te voren weet, dat je ouders zo zullen reageren, kan ik me goed voorstellen dat je als kind (van je ouders) enigzins in de piepzak zit.

quote:

Op zondag 20 maart 2005 13:23 schreef milagro het volgende:

[..]

en als jouw ouders er nu eens wél er een heel probleem van hadden gemaakt?
zou jij dan nog zo onbezorgd gelukkig kunnen zijn in eerste instantie, zo aan het begin van iets wat mogelijk een relatie zou kúnnen worden?

ik weet bv van mijn vorige baas, dat hij ab-so-luut zijn kinderen niet met vriendjes of vriendinnetjes thuis wilt zien komen die een andere achtergrond hebben dan de zijne, culturen moet je niet mixen, zo vond hij en hij zei dat hij ook veel moeite zou doen om er een stokje voor te steken (wel binnen de wet aanvaardbare grenzen, hè) en zijn dochters en zoon streng zou toespreken over hun partnerkeuze.

als je dat al van te voren weet, dat je ouders zo zullen reageren, kan ik me goed voorstellen dat je als kind (van je ouders) enigzins in de piepzak zit.

Natuurlijk had ik in het begin ook wel zoiets van 'hmm okay, hij is wit en ik bruin.'
Ik ben vanaf het begin eerlijk geweest daarover. Ze zullen er niks aan kunnen doen, wat ze ook zeggen of hoe ze ook reageren. Het is mijn keuze, mijn leven, mijn gevoel en ze hebben het maar te accepteren. Hoe graag ze het wellicht anders zouden willen zien, het zijn nu eenmaal dingen waar zij niet over kunnen beslissen. Op die manier jaag je je kind alleen maar weg, als ouder zijnde.

quote:

Op zondag 20 maart 2005 13:29 schreef PeRi het volgende:

[..]

Natuurlijk had ik in het begin ook wel zoiets van 'hmm okay, hij is wit en ik bruin.'
Ik ben vanaf het begin eerlijk geweest daarover. Ze zullen er niks aan kunnen doen, wat ze ook zeggen of hoe ze ook reageren. Het is mijn keuze, mijn leven, mijn gevoel en ze hebben het maar te accepteren. Hoe graag ze het wellicht anders zouden willen zien, het zijn nu eenmaal dingen waar zij niet over kunnen beslissen. Op die manier jaag je je kind alleen maar weg, als ouder zijnde.

Ja natuurlijk jaag je kind weg, maar als je ouders zo denken en jij woont nog thuis bv dan wordt het toch wat lastiger je poot stijf te houden denk ik

Mijn ouders maakte het niet uit waar iemand vandaan kwam, ze zanikten enkel ontzettend over opleiding
Iedere 1e ontmoeting was een zeer subtiel gebracht "verhoor"
Wat doet je vader, wat doet je moeder, wat is jouw opleiding, wat zijn je ambities, etc etc.
Jongens die al werkten, daar zag je al snel een opgetrokken wenkbrauw verschijnen op het gezicht van mijn ouders

Ik zeg hier maareen ding op zeggen: (uit ervaring in mijn vrienden kring)
Denk er zelf goed over na want:
Wie zijn gat verbrand moet op de blaren zitten.

Het kan nu leuk lijken maar op het eind sta je er alleen voor.

just my 2ct

Het draait er niet om of mensen hem wel of niet zullen accepteren, maar of jij het aankan als ze dat niet doen. Als jij met hem (een gedeelte van) je leven wilt delen, en je denkt dat mensen daar iets op tegen hebben maakt dat het een stukje moeilijker natuurlijk. Maar als je ervoor wilt gaan moet je dat gewoon doen, ongeacht wat anderen ervan vinden...

Als hij is zoals jij hem beschrijft, moet hem voor hem geen probleem zijn om jou kennis te laten maken met zijn ouders. Dan ben je zeg maar zomaar een "vriendin" van hem. Als zijn ouders er geen probleem mee hebben dat hij varkensvlees eet, niet vast, enz, dan zouden ze het ook geen probleem moeten vinden om kennis te maken met jou.

Als hij echter probeert te ontwijken en te voorkomen dat jij kennismaakt met zijn ouders, dan is er iets aan de hand. Dan gebruikt hij jou.

quote:

Op maandag 21 maart 2005 16:04 schreef JanPoedel het volgende:
Als hij echter probeert te ontwijken en te voorkomen dat jij kennismaakt met zijn ouders, dan is er iets aan de hand. Dan gebruikt hij jou.

Dat hoeft helemaal niet zo te zijn. Het is voor hem wellicht ook moeilijk haar te introduceren bij zijn familie. Niet alleen voor haar.

doe normaal

[ Bericht 100% gewijzigd door DarkElf op 22-03-2005 07:11:28 ]

quote:

Op maandag 21 maart 2005 16:06 schreef PeRi het volgende:

[..]

Dat hoeft helemaal niet zo te zijn. Het is voor hem wellicht ook moeilijk haar te introduceren bij zijn familie. Niet alleen voor haar.

Dat hoeft ook niet zo te zijn. Dat is ook niet wat ik zeg. Het is net zoals ik zeg, als zijn ouders het geen probleem vinden dat hij varkensvlees eet, bier drinkt, niet vast, enz, dan vinden ze het zeer waarschijnlijk ook niet erg dat hij een vriendin (van werk/school/verzin maar wat) mee neemt om te eten ofzo.

Plus, het is een test voor je vriendje. De kans bestaat dat hij een dubbelleven leidt. Namelijk 1 leven waarin hij bij zijn ouders een gemiddelde moslimjongen is, die in hun ogen wel vast en geen varkensvlees eet en geen bier drinkt. Daarnaast 1 leven buiten de deur. Een leven waarin hij het tegenovergestelde doet, om wat voor reden dan ook.

hehehe... nee idd. iemand van die afkomst zou me zusje of zo niet mee moeten nemen... maak toch te veel onderscheid om zoiets te accepteren...

ik zou het iig nooit goed keuren.... en k zou ook nooit vrienden met zon gast kunnen worden.... maybe naief... maar zo ben ik gewoon... geen idee hoe de rest van je fam naar inter-raciale relaties kijkt maar zelf heb k t hier niet zo mee.... ( ieder zn eige afwijking )

van de andere kant... zij ... in dit geval jij moet er mee leven dus zijn je eigen keuzes... loopt t mis komen natuurlijk we de reacties van DAT HAD IK TOCH..... ....

[ Bericht 100% gewijzigd door DarkElf op 22-03-2005 06:46:25 ]

TS, zoals een aantal voor mij hebben opgemerkt, ben je zelf niet zo ruimdenkend. Kijk eerst eens kritisch naar je eigen ideeën en vooroordelen, voordat je serieus verder gaat met die jongen.

Mijn ouders zijn beiden Bosnische-Serviërs. Mijn vader had niet zo'n moeite met moslims in het algemeen, maar hij had wèl een grondige afkeer van Marokkanen, simpelweg omdat hij in de jaren '70/'80 in het mooie Rotterdam West (Bospolder/Tussendijken ) heeft gewoond en waar hij niet zulke vrouwvriendelijke dingen heeft gezien. Al sinds we klein waren kregen we preken dat we niks met Marokkanen moesten beginnen. Turken, Saudi's, Pakistanen, Bosnische moslims whatever, dat maakte niet zoveel uit, zolang het maar geen Marokkaan was.

En zoals het dan ook hoort als je iets niet mag van je vader, werd mijn zus verliefd op een Marokkaanse jongen.

Toevallig een hele leuke, slimme, niet-praktiserende en (niet onbelangrijk) welgestelde jongen. Ze koos voor hem, praatte een paar maanden niet met onze vader, totdat mijn vader eindelijk zich openstelde voor die jongen en hem tolereerde. Simpelweg omdat a) mijn zwager gewoon een goede jongen was en b) mijn vader gewoon erg veel van z'n dochter hield.

Zo flikte ik het ook om met een controversiële schoonzoon thuis te komen: mijn Nederlandse vriend is een ex-militair die tijdens de burgeroorlog in Bosnië gelegerd was (hoe heb ik dat in vredesnaam voor elkaar gekregen )

Dat hij SFOR was vonden ze verschrikkelijk, maar dat ging snel over toen bleek dat ze qua opvattingen erg op elkaar leken en dat hij gewoon superlief voor me was

Ik denk dat bij heel veel gemengde relaties het wel losloopt met de vooroordelen. Uiteindelijk zullen je ouders toch voor jou kiezen; want je bent hun kind en ze houden van je. Acceptatie duurt bij de een gewoon wat langer dan bij de ander.

Er zullen trouwens altijd strubbelingen bestaan tussen de schoonfamilies denk ik, maar dat heeft meer te maken met verschillende temperamenten en verschillende manieren van communicatie. Marokkanen zijn bijvoorbeeld erg gesloten en sneaky bijna, wij Joego's zijn weer erg schreeuwerig en lijp, Nederlanders een beetje stijfjes.

Ik moet altijd denken aan de film My Big Fat Greek Wedding, mijn familie is net zo lijp als die Grieken en mijn schoonfamilie is ook "as dry as toast" als de schoonfamilie in die film. Het is gewoon een kwestie van acceptatie en geven en nemen.

Mijn schoonfamilie heeft nooit moeilijk gedaan vanwege het feit dat ik allochtoon ben (en het feit dat je Joegoslaaf bent is ook nooit een goed binnenkomertje ), ze hebben me warm ontvangen.

quote:

Op vrijdag 18 maart 2005 19:18 schreef MeMia het volgende:

[..]

Sorry, hij is geintegreerd en wil geen slaafse bruid als huisdier. Daarom vindt hij mij ook zo leuk

Sorry hoor, maar de meesten veranderen na het huwlijk wel W
Dan kun je je hoofddoekje maar uit de kast pakken en op je knietjes naar het heilige oosten.

suffferd!

quote:

Op vrijdag 18 maart 2005 19:16 schreef Wolkje het volgende:Laat de rest van de wereld lekker praten dan

Precies. En zij die praten, zijn het echt niet waard hoor om je druk over te maken.

Ik snap je twijfels niet. Leuke man, schijt aan de wereld.

en wat als je een klein beetje op een marokkaan lijkt en dat niet bent?

implicaties implicaties

zou een heleboel schelen als marokkanen een soort van een herkenningslogo zouden dragen. kan bijdragen aan de interacties tussen mensen.

afgezien van criminelen/uitschot van marokkaanse afkomst, is dit allemaal dan geen gevolg van etnocentrisme?

quote:

Op donderdag 24 maart 2005 19:42 schreef mr_ivy het volgende:
zou een heleboel schelen als marokkanen een soort van een herkenningslogo zouden dragen. kan bijdragen aan de interacties tussen mensen.

Ik mag hopen dat dit sarcastisch bedoeld is?

quote:

Op donderdag 24 maart 2005 20:24 schreef Copycat het volgende:

[..]

Ik mag hopen dat dit sarcastisch bedoeld is?

sarcasme of niet schat, ik haal voorbeelden uit de praktijk.

quote:

Op vrijdag 25 maart 2005 13:49 schreef mr_ivy het volgende:

sarcasme of niet schat, ik haal voorbeelden uit de praktijk.

Whatever, lieverd.

herkenningslogo?

mm waar heb ik zoiets eerder gehoord/gezien?

maw; doe normaal sukkel

Ik gok dat het een sarcastische post was, lieve mensen.

ik ben zelf irakees en heb met een hele lieve nederlandse meid

hier en daar wat opmerkingen uit onze vriendenkring gehad, maar onze familie's accepteerden het wel gelukkig!

nu 2 maanden later hoor ik niemand meer erover....

als je gewoon van iemand houdt, moet je er gewoon voor gaan!