Geert Mak op een politiek correct zandpad?

quote:

Geert Mak meent dat de uitsluiting en het racisme in Nederland (p. 24) en de vernedering van de niet-westerse wereld (p. 93) de bron zijn van de woede die tot de moord op Theo van Gogh geleid heeft. Of dat waar is of niet, is nauwelijks vast te stellen, omdat de gebruikte terminologie daarvoor te vaag is. Wie heeft wie eigenlijk uitgesloten of vernederd? Waar, waardoor en wanneer? Welk racisme, waar en wanneer? Waar begint en eindigt de niet-westerse wereld? Is iedereen in die niet-westerse wereld even boos als Mohammed B.? Enzovoort.
Maar er is iets dat eigenlijk veel erger is. Geert Mak negeert de uitgebreide verklaring die Mohammed B. in een brief bij het lijk van Theo van Gogh heeft achtergelaten.
...

Wanneer iemand als Mohammed B. er in slaagt iets te doen dat zulke ophef in het land heeft veroorzaakt, zou enige nieuwsgierigheid naar Mohammed B.s eigen verhaal dan niet op zijn plaats zijn? Geert Mak nu reageert met geen woord op wat de verdachte over zijn daad heeft geschreven. Gaat hij er soms van uit dat het allemaal toch maar apekool is, wat Mohammed B. te melden heeft? Als dat zo is, is het is moeilijk om een ander woord dan discriminatie te bedenken voor deze houding van Geert Mak.

Mak noemt het briefje (in werkelijkheid niet minder dan vijf A-viertjes) precies één keer (p. 40), maar de inhoud beschrijft hij niet. Goed, niet er op ingaan, dat kan honorabele redenen hebben. Maar waarom zelfs geen samenvatting? Vindt Mak het zeurderig om te moeten melden dat de brief half-verzonnen verminkte Talmoed-citaten bevat? Maar over Joseph Goebbels, die voor de moord op Van Gogh veel minder relevant is, vertelt Mak ons wel uitgebreid dat deze ook nog gefingeerde citaten uit de talmoed (p. 69) gebruikt heeft, iets dat toch waarachtig geen nieuws was in de laatste maanden van 2004. Of daarna. Sterker nog, daar zijn al tienduizenden bladzijden over geschreven. Had Mak niet vast een halve bladzijde kunnen gaan schrijven over hetzelfde verschijnsel bij Mohammed B.? Wie had er nou een moord gepleegd in november 2004? Goebbels of Mohammed B.?

In het boekje wordt de Tweede Wereldoorlog trouwens vele malen genoemd. Het is natuurlijk altijd goed om het over het taaie verzet (p. 49) te hebben, of over De taal van het Derde Rijk (p. 59) en ga zo maar door. Besef van het verleden is een groot goed, zo veel is zeker. Het is bovendien boven alle twijfel verheven dat Geert Mak veel van de Tweede Wereldoorlog afweet, maar we zouden het nu toch over de verwarring hebben die gevolgd was op de moord op Theo van Gogh? Waarom dan naar verhouding zo weinig over de moordenaar en zijn slachtoffer?

De brief van Mohammed B. bevat doodsbedreigingen aan het adres van Ayaan Hirsi Ali, de VVD, de Islamitische Umma die haar roes ligt uit te slapen, Jozias van Aartsen, Job Cohen, alle ongelovigen, Amerika, Europa en Nederland. Wat hebben al die bedreigden met elkaar gemeen? Dat zou toch de eerste vraag moeten zijn, veel belangrijker dan bv. de kwestie-Dreyfuss die op p. 67 behandeld wordt.

Om het debat over de moord niveau te geven, hadden we Marokkaanse intellectuelen uit Parijs moeten halen, schrijft Mak (p. 41) en niet eindeloos autochtone mannen, handelaren in angst (pp. 43 en 71)aan het woord moeten laten. Het is goed dat dat niet gebeurd is. De meningen van Marokkaanse intellectuelen uit Parijs zijn veel te hartig voor de Nederlandse luisteraar en kijker. Dan was het land pas echt in brand gevlogen. Lees bijvoorbeeld maar eens wat Abdelwahab Meddeb en de inmiddels overleden Rachid Mimouni te zeggen hebben. De kritiek die deze beiden op de islam hebben, gaat heel wat verder dan wat Nederlandse autochtone mannen, handelaren in angst de afgelopen maanden voor hun rekening hebben durven nemen.

Leuke uitdrukking trouwens, handelaren in angst. Waar komt die eigenlijk vandaan? In Arabische versies van de zogenoemde Protocollen van de Wijzen van Zion, een berucht anti-semitisch vervalst document uit de 19de eeuw, worden de joden zo genoemd. Het zal toch niet zo zijn dat Geert Mak die aardige uitdrukking aan de Protocollen heeft ontleend? Anderzijds, als een retorische truc die de vijand bedacht heeft, effectief is, kan er toch eigenlijk geen bezwaar tegen zijn om die truc nu ook eens voor de goede zaak in te zetten.

Alsof er in de koran een recept zou staan voor het afslachten van godsdienstige tegenstanders, roept Mak getergd uit op p. 59. Tsja. Hakt dan in op de nekken van de ongelovigen, en op elk vingerkootje, Koran 8:12, klinkt toch verdacht als receptuur, en zo heeft Mohammed B. het ook opgevat.

Met grote instemming meldt Mak dat er in Friesland een dominee teksten uit de Koran las, en dat Winterswijkers een boerenkoolmaaltijd -- zonder spekjes -- voor leden van alle geloofsgemeenschappen georganiseerd hebben. Wat is daar nu toch zo mooi aan? Boerenkool zonder spekjes is toch gewoon karig? Friese dominees krijgen in hun studie toch standaard met de Koran te maken? (Anders dan imams die in hun opleiding niet aan bijbelstudie doen).

Geert Mak moet zich ten tijde van het schrijven van dit boek verward hebben gevoeld. Dat was, voor de periode waar we het over hebben, normaal. Iedereen in die periode was overrompeld door de gebeurtenissen. Maar voor de geestesgesteldheid van Geert Mak bestaat een preciezere term. Kijk eens naar de laatste zin van zijn vierde hoofdstuk, p. 56. Daar concludeert Geert Mak uit een aantal wonderlijke feiten: Je zou bijna moslim worden.

Dat nu is haast een schoolvoorbeeld van het Stockholm-syndroom. Gegijzelden en andere slachtoffers van terrorisme hebben de neiging de mensen waar zij door bedreigd worden naar de mond te gaan praten. Gegijzelden hebben in veel gevallen in een hoog tempo sympathie voor hun belagers ontwikkeld, en dan vervolgens vaak per boek of artikel kond van gedaan van hun nieuwe sympathieën. Terreurbestrijders noemen dat het Stockholm-syndroom, naar een gijzeling van een bank in Stockholm waar dit verschijnsel voor het eerst, en niet voor het laatst, werd waargenomen.

De ogen gesloten willen houden voor de inhoud van het vijf kantjes tellende briefje van Mohammed B., boerenkool zonder spekjes beter vinden dan boerenkool met, zelf haast moslim willen worden; er zijn blanke mannen om minder met Stockholm gediagnosticeerd.

quote:

'Waar moet ik beginnen?' Zo begint Geert Mak zijn boekje Gedoemd tot kwetsbaarheid, als hij worstelt met de vraag hoe de gebeurtenissen in de laatste maanden van 2004 aan onze kleinkinderen te vertellen (besproken in Cicero, 18 februari). Deze gebeurtenissen zijn misschien inderdaad zo schokkend geweest dat ze over vijftig jaar nog steeds de mondelinge overlevering waard zijn. Dan is het ronduit dapper dat Mak zich al een maand na deze periode aan een poging tot geschiedschrijving heeft gewaagd.

In het boekje staat een aantal redeneringen, maar de opvallendste is deze: toen Theo van Gogh werd vermoord, zagen veel politici hun kans schoon om hun invloed te vergroten door het volk angst aan te jagen. Het volk was wel even geschokt maar hervond zich snel, terwijl de politici en de media misbruik gingen maken van de crisissfeer om kiezers en kijkers te winnen. Mak noemt de politici 'handelaren in angst'. Dat zal de verkoop van het werkje ironisch genoeg geen slecht doen.

Deze redenering wordt, zoals bij de auteur gebruikelijk, gelardeerd met tal van historische feiten, maar ook met een aantal ronduit vuile insinuaties. De film Submission wordt één op één vergeleken met Der Ewige Jude, een nazi-propagandafilm van Goebbels die joden als ratten afbeeldde. Ook komt de Kristallnacht voorbij, alsmede de deportaties van de joden uit Amsterdam en het plan van de Duitsers de joden naar Madagaskar te verbannen. Ziet u ook het verband met de inburgeringsplicht voor mensen die zich in ons land willen vestigen? Mak wel.

Als we van onze volkshistoricus per se de bruine jaren erbij moeten halen, dan denken wij eerder aan het gedachtegoed van Mohammed B. en kornuiten, dan aan de huidige politici. B. liet op het lichaam van zijn slachtoffer een brief achter, waarin behalve de afvallige moslima Hirsi Ali onder anderen de burgemeester van Amsterdam met de dood werd bedreigd en de VVD als jodenpartij werd neergezet. Mak wijdt geen letter aan dit antisemitisme, dat kwam hem niet uit.

Om zijn hoofdredenering een beetje consistent te houden, deinst Mak evenmin terug voor geschiedvervalsing. De beschrijving van de gang van zaken op het VVD-partijcongres eind november is onwaar. Maks verhaal is in geen enkel medium zo beschreven; aanwezig was hij ook niet op het congres, dus de bron is hier de dikke duim. Ook de verzoenende toespraak van de vice-premier is hem in de media opmerkelijk genoeg ontgaan. Evenmin was Ayaan Hirsi Ali 'onaantastbaar', zoals Mak meent, getuige tal van artikelen op onder meer deze Forumpagina. En het politieke debat ging negen dagen na de moord juist wel over de inrichting en de financiering van de veiligheidsdiensten. Maar goed, sinds zijn dagen als PSP-fractieassistent werd Mak nog zelden in de Tweede Kamer gezien.

Het is al met al een heel knap boek. Mak gebruikt zulke zachte woorden, zulke mooie omschrijvingen en roept soms zulke rake beelden op, dat je denkt: wat een milde, wijze man. Een ziener bijna. Doordat hij personen niet bij naam maar bij functie omschrijft, wekt Mak de suggestie dat lezing bedoeld is voor over enkele decennia, als het verhaal over het onvermijdelijke begin van een zwarte periode. 'Flessenpost', noemt hij zijn werkje. Maar wie alle stijlbloempjes eruit zeeft, houdt een fles vol onsmakelijke vergelijkingen en aperte onwaarheden over. Die post is bovendien niet voor over vijftig jaar, maar voor nu. In zijn voorbarigheid toont de historicus van het heden zich een propagandist. Naar oude marxistische traditie gehuld in het gewaad van de geschiedwetenschap.

De auteur had het verhaal aan onze kleinkinderen misschien beter ergens anders kunnen laten beginnen. Een jaar of twintig geleden, bijvoorbeeld. 'Angst om te handelen', zou een goede leidraad zijn geweest. Dan had Mak uitgebreid kunnen verhalen over de stromingen in de politiek die ervoor kozen problemen te ontkennen tot het niet meer ging, om over te stappen op bagatelliseren. Hij had kunnen melden dat grote delen van de bevolking hierdoor ronduit gefrustreerd raakten en zich onbegrepen wisten. Mak zou ongetwijfeld een mooie regenten-gelijkenis hebben gevonden om de houding van die progressieve politici te beschrijven, met hun eerste-klascoupé en de witte school voor hun kinderen.

Verder had Mak kunnen vertellen over Bolkestein, over Fortuyn, over de onderstroom in de samenleving en over de historische nederlaag van de sociaal-democraten in 2002. Ook een passage over de bekering van links op deze thema's had voor de hand gelegen.

Niemand zal ontkennen dat de spanningen in Nederland hoog opliepen na 2 november, dat er onheil in de lucht hing. Maar als Mak even had gewacht met zijn versie van de geschiedschrijving, dan had hij moeten beschrijven dat de politiek alles in het werk stelt om te voorkomen dat bevolkingsgroepen verder uiteen drijven. Dan had hij moeten vaststellen dat zijn geliefde traditie van pacificatie springlevend is. Dat de tolerantie van het 17de-eeuwse Amsterdam juist wordt hervonden wanneer de politiek niet langer onverschillig is voor wat er in de godshuizen wordt gepreekt.

Burgers zijn niet angstig. De samenleving als geheel reageert gematigd, constateerde de voorzitter van de grootste liberale fractie op 11 november in de Kamer. Burgers zijn wel bezorgd over een aantal fundamentele bedreigingen van hun samenleving, en terecht. Gelukkig zijn er politici die daarnaar luisteren en zich de vraag stellen: hoe veel verder moet het nog komen voordat onze liberale democratie haar weerbaarheid toont? Hoeveel antisemitisme, hoeveel homohaat, hoeveel jihadrekruteringen, hoeveel afgebrande kerken en moskeeën kunnen wij verdragen? En die vervolgens handelen, democratische meerderheden zoeken, verantwoording afleggen.

Maar dat verhaal kwam Mak kennelijk niet uit. Hij heeft gekozen voor een karaktermoord op politici die de Nederlandse samenleving in het juiste spoor willen krijgen. Het geschetste beeld zet zich snel vast. Zeker als je er, zoals de Volkskrant deed bij de warm-collegiale bespreking, een suggestieve foto bijplaatst (van Van Aartsen en Hirsi Ali.). Al met al is het niet Maks beste boek. Maar misschien valt dat alleen op doordat we ditmaal zelf hebben meegemaakt wat hij beschrijft?

quote:

50 vragen aan Geert Mak over zijn pamflet Gedoemd tot kwetsbaarheid.

1.(blz. 8 ) Wanneer is Ayaan Hirsi Ali het religieuze geweld van Saoedi-Arabi137 ontvlucht?
2.(blz. 10) Waarom schrijft u dat Theo van Gogh Paul Rosenmueller kanker toewenste na de moord op Fortuyn, terwijl hij dit in werkelijkheid deed in een column over de (kanker simulerende) Singh Varma?
3.(blz. 10) Waarom schrijft u dat Theo van Gogh de gouden tondeuse uitloofde voor de grootste landverrader, terwijl deze prijs werd uitgeloofd door Bernadette de Wit?
4.(blz. 10) In welke ochtendkrant stond op 3 november 2004 'Nederland brandt'? U moet mij hierbij helpen, want in Telegraaf, AD, Volkskrant, Trouw en de Wegener-ochtendkranten heb ik deze woorden niet kunnen terugvinden.
5.(blz. 10) U schrijft over oorlog. Waarom vermeldt u niet dat vice-premier Zalm de oorlog verklaarde aan het moslimextremisme? Deze toevoeging lijkt me belangrijk, omdat veel mensen ten onrechte menen dat hij de oorlog heeft verklaard aan de islam.
6.(blz. 10) Vindt u het vreemd dat politici en opiniemakers in vuur en vlam staan, nadat een van hen is vermoord en anderen voor hun leven moeten vrezen?
7.(blz. 11) 'Iedereen was die eerste dagen in paniek.' Gaat u niet voorbij aan de vele mensen die helemaal niet in paniek waren?
8.(blz. 11). Volgens u gingen in de media de kelders open. Geeft u eens duidelijke voorbeelden waaruit blijkt dat die kelders inderdaad opengingen?
9. (blz. 12) U haalt via het Deense blad Politiken de Kristallnacht erbij. Waarom schrijft u niet dat de Kristallnacht een door de overheid georganiseerde klopjacht was, waarbij de brandstichters vrijuit gingen. In Nederland ging het bij de brandstichtingen in moskeen om kleine groepjes losse individuen, die vervolging door justitie moesten vrezen en door iedereen werden veroordeeld, ook door Geert Wilders. Waarom wijst u niet op deze levensgrote verschillen?
10.(blz. 15) Gedogen en wegkijken was volgens u in het 17de-eeuwse Amsterdam een onlosmakelijk deel van de bestuurspraktijk. Gold dit ook voor criminaliteit? Ik heb altijd geleerd dat misdadigers naar het Rasphuis werden gestuurd.
11.(blz. 16) Waren de beproefde pacificatiemethodes, waarmee Nederland door de eeuwen wist te overleven, ook succesvol in de jaren 1940-1945? Of bent u het met mij eens dat Nederland zijn vrijheid herkreeg doordat de Verenigde Staten, Engeland en de Sovjet-Unie niet aan pacificatie deden?
12.(blz. 18) U schrijft dat er weinig oog was voor het optreden van burgemeester Cohen en wethouder Aboutaleb. Is het u ontgaan dat alle media uitgebreid verslag hebben gedaan van hun optreden?
13.(blz. 20) Schrijft u niet erg simplistisch over de repatrianten uit Indonesie? Bent u vergeten dat de Indische Nederlanders dolgraag in Nederland wilden integreren, terwijl de Molukkers bleven verlangen naar een terugkeer in hun eigen republiek?
14.(blz. 20) Waar en door wie wordt beweerd dat het misloopt met de meeste immigranten? Naar mijn weten wordt juist heel vaak benadrukt dat de problemen een kleine minderheid betreffen. Geeft u niet een zeer eenzijdig beeld van het huidige debat over integratie?
15.(blz. 21) Noemt u eens concrete voorbeelden van één goedgebekte deskundigen die geen respect voor de opponent hebben, en van âlle werkelijke specialisten die nooit aan bod komen in de media?
16.(blz. 22) In juli 2004 berichtten alle media over het SCP-rapport over moslims. Over de AIVD-rapporten is uitvoerig geschreven. Waarop baseert u dat hiervan nauwelijks iets doordrong tot de politiek en de massamedia?
17.(blz. 38) U zag in de weken na 2 november 2004 al een land dat leek losgeslagen van internationale banden, losgeslagen ook van historische wortels, enkel nog op zichzelf geconcentreerd. Is dit geen groteske karikatuur? Of leven u en ik in verschillende landen?
18.(blz. 39) Angst leek het centrale element in het Nederlandse wereldbeeld te worden. Is dat niet in tegenspraak met uw observatie op blz. 38 dat de meeste Nederlanders met waardigheid het leven weer oppakten?
19.(blz. 40) Bent u vergeten dat de Tweede Kamer na de terugkeer van Ayaan met reces was? U schrijft overigens niets over het onderduiken van Ayaan en Wilders. Of is hun onderduik ook een vorm van handel in angst?
20. (blz. 40) Ook tijdens de afwezigheid van Ayaan was er voortdurend kritiek op haar toon en haar optreden te horen, bijvoorbeeld van de JOVD en Wiegel. Hoe komt u er bij dat de discussie over haar opvattingen was geblokkeerd?
21.(blz. 41) U noemt Abdul-Jabbar van de Ven een mallotige Brabander. Is dat niet een onschuldige omschrijving van iemand bij wie terroristen als Mohammed B. en Jason W. te rade gingen? Waarom gaat u voorbij aan de radicale opvattingen van deze man, terwijl u de reacties vanuit de media en de politiek voortdurend overdrijft?
22.(blz. 42) 'Meningen gingen de plaats innemen van feiten'. Dat slaat misschien op uw boekje, maar geeft u eens concrete voorbeelden hiervan?
23.(blz. 42) Van te veel publieke figuren hoorden we niets, schrijft u. Bent u vergeten dat premier Balkenende naar de afgebrande school in Uden ging en het suikerfeest meevierde in Eindhoven? En dat koningin Beatrix een multicultureel centrum in Amsterdam bezocht?
24.(blz. 47) Welke vrije jongens, boze meisjes en partijloze opiniemakers domineerden jarenlang de media?
25.(blz. 47) 'Het beste voor een land is een goede dictator'.Meent u echt dat deze uitspraak van LPFer Joost Eerdmans, die hiervoor nergens bijval kreeg, maatgevend is voor de politieke stemming in Nederland?
26.(blz. 48) De werkwijze van iedere wetenschapper en intellectueel vereist integriteit en een gevoel van bewijsvoering, zo citeert u stadssociologe Jane Jacobs. Is dat geen gotspe gezien de vele onjuistheden en onbewezen beweringen in uw boek?
27.(blz. 56) Je zou bijna moslim worden, schrijft u. Blijft u deze aanvechting houden als u in Kaboel tussen de burqas loopt of verlangt u dan terug naar de commerciele kerstboom op de Dam?
28.(blz. 58). Vindt u het niet grotesk om de situatie in voormalig Joegoslavie te vergelijken met de huidige toestand in Nederland? Is dat niet een voorbeeld van handel in angst?
29.(blz. 59). Meent u echt dat de taal in het debat na de moord op Van Gogh kan worden vergeleken met de taal van het Derde Rijk. Kunt u voorbeelden noemen van mensen die op dit moment naar de taal van het Derde Rijk handelen?
30.(blz. 59) Volgens u staat in de koran geen recept voor het afslachten van godsdienstige tegenstanders. Wist u dat er soeras zijn waarin wordt opgeroepen godslasteraars en afvalligen te doden?
31.(blz. 60) Bent u vergeten dat Wilders zijn uitspraak over het rauw lusten van hoofddoekjes in het voorjaar van 2004 deed en niet na de moord op Van Gogh? En dat hij dit zei naar aanleiding van een eventuele demonstratie tegen een verbod van hoofddoekjes op scholen, zoals dat in Frankrijk en Turkije bestaat?
32.(blz. 61) Is het u ontgaan dat er alom kritiek is geleverd door politici en opinieleiders op de verheerlijking van de Tokkies? 3
3.(blz. 61) Kunt u aangeven wie in het debat na de moord op Van Gogh de termen 'nationaal, 'zuiver, zij en ons 'hebben gebruikt? Is het niet onfris om - zonder bewijs dat deze termen in het huidige debat worden gebruikt - de jodenvervolging erbij te halen? Hoe komt u er overigens bij dat die vervolging is begonnen met taal? Bent u vergeten dat de jodenvervolging in Nederland pas is begonnen in 1940 als gevolg van de bezetting door een barbaarse buitenlandse macht, die met terreur haar moorddadige plannen uitvoerde?
34.(blz. 61/62) 'Nou is het aanpassen of opzouten' zo citeert u een boze vrouw na de crematie van Van Gogh. Waarom citeert u in dit verband niet de door u zo geprezen Aboutaleb? Hij riep Marokkanen, die de vrijheid van religie en meningsuiting niet onderschrijven, op hun conclusies te trekken en te vertrekken. Wat heeft dit alles te maken met de nazi-plannen om joden naar Madagaskar te sturen?
35.(blz. 69) Is het niet stuitend om Submission te vergelijken met Der Ewige Jude? Maakt u zich zelf niet schuldig aan een propagandatruc?
36.(blz. 70) Is het u ontgaan dat bijvoorbeeld de LPF in 2003 Kamervragen heeft gesteld naar aanleiding van een eerwraakmoord op een Turks meisje? Wist u dat de Tweede Kamer in januari 2003 uitgebreid debatteerde over de situatie van allochtone vrouwen in opvanghuizen? Waarom suggereert u dan toch dat álle opgewonden politici nooit iets over dit probleem lieten horen?
37.(blz. 71) Is Afshin Ellian een autochtone man? Heeft hij nooit belangstelling getoond voor het lot van moslimvrouwen?
38.(blz. 74) In welke kringen bestaat er een verwrongen constructie van de islam? Wie suggereert voortdurend dat zelfmoordaanslagen een onderdeel vormen van de islamitische traditie? Noemt u eens man en paard bij al uw stellingen. Heeft u de vele opmerkingen van politici en opinieleiders over het hoofd gezien, waarin wordt gesteld dat het radicale terrorisme het werk is van hooguit 150 mensen?
39.(blz. 74) 'Hier begon een propagandaslag tussen godsdiensten.' Welke godsdiensten, behalve de door u genoemde islam, zijn betrokken bij deze propagandaslag? Kunt u voorbeelden van een dergelijke propagandaslag noemen?
40.(blz. 76) 'Wat hier en daar losjes geroepen wordt, wat een columnist opschrijft, kan ineens werkelijkheid worden, keurig regeringsbeleid, verpakt in nette notas en beschaafde troonredes.'U haalt daarna Hitler in 1930 erbij. U weet toch wel dat de NSDAP op dat moment met 107 zetels de op een na grootste partij was, dat Hitler al eens een mislukte staatsgreep had gepleegd en met zijn knokploegen grootscheepse straatterreur pleegde tegen politieke tegenstanders? Meent u serieus dat rechtse politici in Nederland een vergelijkbare positie innemen?
41.(blz. 76) Kunt u aangeven wie in Nederland een cultuur van eenheid, energie en puurheid propageren, vergelijkbaar met het fascisme?
42.(blz. 78) Wie riepen de afgelopen maanden om een extreem-nationalistische beweging, los van de bekende extreem-rechtse splintergroepjes?
43.(blz. 81) Gelooft u echt dat met de bijeenkomst in Rotterdam met Flip de Winter de kiem is gelegd voor een grote en gevaarlijke rechts-extreme beweging in Nederland?
44.(blz. 83) U zegt dat niemand de asielzoekers in de ogen hoefde te kijken. Is het in dit licht niet vreemd dat er een brede protestbeweging op gang kwam van buurtgenoten, klasgenoten, gemeentebestuurders, uit verontwaardiging over het uitzettingsbeleid?
45.(blz. 84) Hoe komt u erbij dat de regering in de jaren 80 en 90 bleef ontkennen dat de immigratie een permanent karakter had gekregen? In die jaren vond toch op grote schaal gezinshereniging plaats?
46.(blz. 84) Hoort bij wederzijdse aanpassing niet, dat je de gewoonten van het land - zoals elkaar bij een begroeting de hand geven - respecteert? Waarom gaat u er aan voorbij dat 49 andere imams wel de vrouwelijke minister een hand gaven? 47.(blz. 85) Laat een immigrant alles achter als hij in zijn nieuwe land een vrouw de hand schudt? 48.(blz. 85) Joden in de 19de eeuw hoefden hun godsdienst of identiteit niet in te leveren. Moeten moslims dat nu dan wel doen? Mogen ze opeens geen moskeeën meer bouwen of scholen stichten, of op straat een hoofddoekje dragen? Nu we toch joden en moslims vergelijken: kent u voorbeelden van synagogen in de 19de eeuw, waar rabbijnen tegen hun achterban vertelden dat er van Nederland niets deugde?
49.(blz. 90) U stelt dat angstgevoelens kunnen worden opgeklopt tot een permanente geesteshouding. Is uw essay niet een treffende illustratie van deze stelling?
50.(blz. 92) Kunt u duidelijk maken welke mensen, partijen of organisaties in Nederland racisme en discriminatie tot nieuwe grondwaarden willen verheffen?

quote:

Op donderdag 17 maart 2005 15:58 schreef SCH het volgende:
Hoe komt Winter erbij dat het een bijbel van politiek-correct Nederland is geworden. Alweer zo'n onzin? Het boekje beweert ook helemaal niet dat er niets met de islam aan de hand is. De Winter is zelf zo'n handelaar in angst, logisch dat hij het niet snapt.

Heb jij het boekje gelezen sjun?

quote:

Mak oud en seniel noemen is natuurlijk een gotspe. Walgelijke onzin van een nogal sneue user.

quote:

Op donderdag 17 maart 2005 16:12 schreef machteld het volgende:
Geert Mak is verworden tot demagoog en populist, dat is de tragiek van Geert Mak.

quote:

Politieke islam is vijand van het westen
Afshin Ellian


De politieke islam heeft Europa niets te leren. De problemen met het Europese moslim-proletariaat vormen een gruwelijke erfenis waaraan de multiculturalisten medeschuldig zijn, vindt Afshin Ellian.

De islam heeft een fascinerende maar tevens problematische geboorteakte, waarin de oorspronkelijke idealen van gelijkheid en vrijheid al snel verstikt raakten in geweld en oorlog. Die ontstaansgeschiedenis is van essentieel belang om de problemen van nu en de worsteling met de multiculturele samenleving te begrijpen.

Toen de profeet Mohammed in Mekka te maken kreeg met terreur en onderdrukking, pleegde hij geen gewapend verzet, maar vluchtte hij. Hij zocht niet de strijd, maar een manier om door te gaan met het openbare debat. Uiteindelijk kwam hij terecht in Medina – het woord betekent `stad, polis, publieke ruimte' – en Medina werd de Romeinse nabootsing van het civilisatiebegrip op het Arabisch schiereiland. Maar Mohammeds republiek was een wankel geheel. Na zijn dood kwam het al gauw tot oorlogen en burgeroorlogen. De eerste opvolgers van Mohammed, de vier heilige kaliefen, beslechtten de interne twisten op het schiereiland met het zwaard. Van begin af aan is de islam als een civilisatiebeweging nauw verbonden met de politiek.

In tegenstelling tot de eerste drie eeuwen van het christendom, toen mensen zonder dwang overstapten op het nieuwe geloof, is de islam met geweld verspreid. Perzen, Egyptenaren en andere volkeren werden vanaf 634, met het aantreden van de tweede heilige kalief, Omar, met geweld veroverd en geïslamiseerd. Dat de islam de overheersende religie is geworden in zoveel landen, is daardoor eerder toeval, veroorzaakt door politiek geweld, dan een bewuste geloofskeuze. De geschiedenis van de islam is met de jihad, de heilige oorlog, na de dood van Mohammed een ononderbroken proces van geweld en oorlog. Wat wel de politieke islam wordt genoemd, de benadering van de islam niet als een individuele geloofsovertuiging maar als een religieus waardenstelsel dat politiek moet worden vertaald, is daarom inherent aan de islam op zich.

Maar die jihad ging gepaard met een systematisch verhulling van wat er precies was gebeurd. De veroveraars deden het voorkomen alsof de veroverde landen waren voorbestemd om islamitisch te zijn, terwijl dit juist het resultaat was van excessief geweld. De jihad ging gepaard met systematische bevordering van vergetelheid. Een kritische analyse van die historische feiten en omstandigheden kan helpen de overheersende Verduistering in de islamitische wereld, te begrijpen. Het is al vaak gezegd: ook de islam heeft een Verlichting nodig.

De geschiedenis leert dat het vergoelijken of negeren van (mis)daden van sociaal-politieke religies kan leiden tot nog grotere misdaden en rampen. Dat is bijvoorbeeld gebeurd door de meeste westerse islamologen – dat waren vooral moraalridders die zich overgaven aan kritiekloos knuffelen van goden en religies, iets wat overigens haaks staat op het westerse cultuur-historische denken. Voltaire, Rousseau en Nietzsche hebben het Europese christendom gediend met hun genadeloze kritiek, in tegenstelling tot de intellectuelen en geleerden die het Europese christendom blindelings wilden verdedigen. Ook de islam verdient deze ware genade, namelijk de scherpe kritiek.

Maar steeds weer worden we teleurgesteld door de moslimdenkers – moslims die zich op de islam en niet de rede baseren. Ze zijn niet kritisch en ze houden evenmin van critici. Deze denkers houden van quasi-fundamentalistische boeken over de islam, zoals dat van Karen Armstrong, en van de politiek-correcte Europeanen (lees de multi-culti helden), maar niet van kritische geesten.

Mohammed Benzakour is één van die gematigde fundamentalisten. Hij schreef op de Opiniepagina (6 april) dat als moslimjongeren zich bewuster zouden zijn van de betekenis van de islam, ze meer respect zouden hebben voor hun medemens. Hieruit concludeerde hij dat indien die moslimjongeren vaker naar de moskeeën zouden gaan, ze gezuiverd worden van alle narigheid, wetteloosheid en andere problemen waarmee de Nederlandse samenleving kampt.

Maar wat is de voorstelling van Benzakour van de islam? Wat weet hij over de politieke islam? Waarop is hij eigenlijk trots? Hij schrijft: ,,Wie minimaal bekend is met de religieuze bronnen weet dat de islam man en vrouw juist aanmoedigt om optimaal van elkaar te genieten. In het begin van zijn carrière werd Mohammed het vers geopenbaard `Jullie vrouwen zijn een akker voor jullie'. Komt dan tot jullie akker zoals jullie maar willen, hetgeen uiteraard uitgelegd werd als een vrijbrief voor alle denkbare standjes – dit was en vogue in een tijd dat joden nog geloofden dat als een man zijn vrouw via de achterkant neemt het kind scheel wordt. Hoe valt deze aansporing tot ongebreidelde bedfantasieën te rijmen met clitoridectomie of excisie?''

Tot zover het citaat. Ik zwijg over deze haast pornografische trotsheid en over de oer-antisemitische minachting voor joden die uit de begintijden van de politieke islam en islam stamt. Laten we zijn vraag door de koran beantwoorden. Daar staat: ,,De mannen zijn zaakwaarnemers voor de vrouwen, omdat Allah de één boven de ander heeft bevoorrecht, en omdat zij van hun bezittingen uitgegeven hebben. De deugdzame vrouwen zijn dus onderdanig en zij waken over wat verborgen is, omdat Allah erover waakt. Maar zij van wie jullie ongezeglijkheid vrezen, vermaant haar, laat haar alleen in de rustplaatsen en slaat haar. Als zij jullie dan gehoorzamen, dan moeten jullie niet proberen haar nog iets aan te doen.''

De akker is voor de akkerbouwer en niet voor de akker. De akkerbouwer mag de akker bewerken, verhuren, verkopen, uitsnijden, besnijden en zeker van de vruchten ervan genieten. Geen wonder dat er zoveel moslimmeisjes zitten in blijf-van-mijn-lijf huizen. De oriënt is de grootste vrouwengevangenis in de wereld. Waar de sharia, het islamitische recht, gebaseerd op de koran en de traditie wordt toegepast, worden vrouwen beroofd van hun rechten en de menselijke waardigheid. Het islamitische recht discrimineert vrouwen, zowel strafrechtelijk als civielrechtelijk. Het islamitische feminisme is een contradictoir fenomeen dat het goddelijke kromme recht wil zetten in de islamitische culturen, die door en voor een mannenmoraal zijn geschapen. Dit soort krampachtige emancipatiebewegingen zijn geliefd bij gematigde fundamentalisten omdat ze de islam niet wezenlijk in twijfel trekken – terwijl dat voor de emancipatie van de vrouw wel zou moeten.

Benzakour schrijft ,,wat in de Grondwet staat, predikt de koran ook, maar wie luistert?'' Hij neemt niet de moeite om zich af te vragen: waarom zijn zoveel publiekrechtelijke experimenten met de koran, in verschillende landen, in verschillende tijdperken en met de beste islamitische motieven, geëindigd in de schendingen van de mensenrechten? Omar, Ali en de twee andere heilige kaliefen hebben er ook mee geëxperimenteerd. Het resultaat valt in twee woorden samen te vatten: oorlog en onderdrukking. Khomeiny, en binnen deze specifieke context ook Bin Laden, zijn misschien de grootste islamitische theologen van de afgelopen honderd jaar. Ze hebben beide een bewonderwaardige taalkundig-historische en filosofische kennis van de islam en Khomeiny heeft het publiekrecht ook voor een aanzienlijk deel op de koran en de andere authentieke bronnen gebaseerd. Het resultaat was en is een absolute nachtmerrie.

Leest men de koran op een mystiek-poëtische wijze, dan zal men een bron van schoonheid en inspiratie aantreffen. Leest men de koran als een grondwet, dan zal men een bron van fundamentele ongelijkheid, onvrijheid, angst, aanzet tot moord en de jihad aantreffen. De Nederlandse Grondwet predikt noch de koran nog de bijbel. Deze Grondwet is het gevolg van de Europese Verlichting waarbij de Europeanen de rechten van de mens, de rechtsubjectiviteit van de mens, en de redelijkheid als bron van argumenten en oordelen hebben aanvaard. De Grondwet impliceert het einde van het Ancien Régime, het einde van het mystieke lichaam van macht, het einde van de publieke functie van elk heilig boek. In deze rechtstatelijke, liberale ruimte van het recht is geen plaats voor een juridisch-politieke koran. Omgekeerd is waar: de koran dankt zijn formele bestaansrecht aan deze constitutie, aan de vrijheid van godsdienst die is vastgelegd in artikel 6. Hieruit blijkt dat de liberale grondwet de enige waarborg is voor diversiteit en pluriformiteit binnen een rechtsstaat.

Marokkaanse boefjes moeten onder moskeearrest geplaatst worden om daar normen en waarden te leren, bepleit Benzakour. Dat illustreert zijn fundamentalistische verzet tegen de burgerlijke maatschappij. Al in jaren zestig wordt deze oplossing immers al voorgesteld door Khomeiny als antwoord op sociale problemen. En het was uitermate succesvol: een leger van gehersenspoelde kinderen die haat hebben opgevat voor vrouwen en vrouwenrechten, voor burgerlijke regeringen, voor de intellectuelen en de vrije wereld. De broeders, neefjes en nichtjes van Khomeiny hebben gehoor gegeven aan deze oproep in Algerije, Egypte, Palestina en ook in het westen. Veel kapers, die lafhartige terroristen, hebben hun normen en waarden in westerse en niet-westerse moskeeën geleerd.

Waarom botst de moskee frontaal met de burgerlijke maatschappij? Omdat de moskee wereldwijd de koran als de gids voor het handelen ziet. Deze onveranderlijke gids is niet gefundeerd op gelijkheid en vrijheid, maar claimt de absolute waarheid in pacht te hebben met betrekking tot de publieke ruimte. Daartegenover is de grondwet van een burgerlijke maatschappij gefundeerd op vrijheid en gelijkheid en de afwezigheid van de absolute claim op de waarheid. De liberale grondwet schept weliswaar de voorwaarden waaronder de burgers vreedzaam tot vele waarheden kunnen komen, maar hij bevat geen waarheidsclaim. De koran wel.

Worden de koran en de moskee gezien als publiekrechtelijke en/of normen- en waardenscheppende instituten, dan impliceert dit een geraffineerde voorbereiding van een staatsgreep tegen de burgerlijke samenleving. Gezien de sacrale status van de koran is de burgerlijke maatschappij bijna onmachtig om zich daartegen te beschermen. De Turkse samenleving heeft zich (sinds Kemal Atatürk) met veel pijn en moeite verzet tegen de politieke koran, tegen Allah en moskee. Deze Turken zijn de ware Europese helden, die jammer genoeg door naïeve Europeanen niet begrepen worden. Het gaat hier niet om een of andere vorm van atheïsme, want deze Turken waren juist gelovige mensen. Het gaat hier om een politiek-noodzakelijke particularisering van koran, Allah en, uiteindelijk, van het geweten.

Ondanks zijn ontdekking van een romantische Allah met behulp van de katholieke schrijver Reve keurt Benzakour het Palestijnse geweld tegen Europa, Europeanen, Israël en liberale rechtsstaat goed. Hij schrijft in het laatste nummer van het tijdschrift Contrast: ,,zolang die bezetting voortduurt, zal ook het afgeleide geweld doorgaan – en dat is tamelijk legitiem.'' Yitzhak Rabin gaf de Palestijnen hoop en grond, maar zij hebben onder leiding van de politieke islam – met behulp van Iran en de internationale jihad – gruwelijke zelfmoordaanslagen gepleegd op gewone burgers van Israël. In werkelijkheid streven deze Palestijnen niet naar een zelfstandige Palestina, maar naar de triomf van de politieke Allah op het in hun ogen verderfelijke Europa en de rechtsstaat.

De huidige tragedie van de gewone Palestijnen is dat zij door de politieke islam paradoxaal genoeg zijn gedepolitiseerd: zij hebben geen duidelijke politieke eisen meer. Ze zijn niet in een onafhankelijkheidsoorlog terechtgekomen met militaire strijd, maar in een heilige oorlog met aanslagen door `martelaren' op onschuldige burgers. Hier wordt de analyse van Samuel Huntington over de botsing van culturen weer relevant.

De moslims die in Amsterdam aan een anti-joodse demonstratie hebben deelgenomen, hebben in mijn ogen niet als onderdrukte moslims gedemonstreerd voor de rechten van Palestijnen. Staan ze echt aan de kant van de onderdrukten? Waarom hebben ze dan niet gedemonstreerd tegen Saddam Hussein toen hij op één middag ruim vijfduizend Koerden vergaste. Waarom hebben ze niet gedemonstreerd tegen de Talibaan en Saoedi-Arabië toen de Talibaan in Afghanistan duizenden mensen vermoordden? Ze verbranden nooit de vlaggen van déze landen. Ze demonstreerden, kortom, voor de politieke islam en tegen alles wat een spoor van Europese cultuur draagt. Ze waren bovendien bereid met nazi-symbolen een coalitie te vormen voor de internationale jihad.

In het verleden bestond er in Europa sympathie voor de politieke islam. Maar die past niet in het westen. De politieke islam heeft Europa niets te leren. Mede door deze conclusie wordt het bankroet van het Europese multiculturalisme blootgelegd. De problemen met het Europese moslimproletariaat dan wel lompenproletariaat vormen een gruwelijke erfenis die, mede door het ondoordachte optreden van multiculturalisten, onze kinderen en de liberale rechtsstaat zal belasten. De politici en machthebbers die nu beweren dat ze het niet wisten, raad ik aan om opnieuw het meesterlijke essay van Paul Scheffer te lezen (Opiniepagina, 29 januari 2000). Zal het ons, de kritische denkers, ooit lukken de ogen van Europeanen te openen en hun de aard en het wezen te tonen van de politieke islam, de laatste totalitaire vijand van de vrije wereld? Dit is geen filosofische vraag. Het is een levensvraag.

quote:

Op donderdag 17 maart 2005 17:18 schreef Xenomaniac het volgende:
Zeg Sjun, die van dat Stockholm syndroom van Hans Jansen vind ik zo slecht nog niet gevonden. De term dekt de complete 'SCH-hoek' wel af.

quote:

Op donderdag 17 maart 2005 16:33 schreef Mutant01 het volgende:
"Arabist" Hans Jansen is zelf vet politiek correct in zijn eerste alinea.

quote:

Op donderdag 17 maart 2005 18:35 schreef machteld het volgende:
Ik vind de vergelijking heel verstandig; Geert Mak ontmaskerd.

quote:

Op donderdag 17 maart 2005 19:46 schreef machteld het volgende:

[..]

Theoretisch misschien.
Ik begin inmiddels wel degelijk met beiden problemen te krijgen juist omdat ze in de praktijk bijna niet te scheiden zijn.
In dat licht kan ik mij strengere wetgeving voorstellen.