quote:
Op vrijdag 18 maart 2005 15:36 schreef rotskibo het volgende:In de nummer 14 van deze maand staat een interview met Mino Raiola, met een 'leuk' stukje over de handelswijze van v.d Herik
Hier komt 'ie dan:
'Maar natuurlijk is er ook een kleine minderheid die daar moeite mee heeft. Die proberen je duidelijk te maken dat je vriendjes moet blijven, want anders zou dat weleens slecht kunnen zijn voor de relatie en het zakendoen in de toekomst'. En wie zijn die clubs dan wel? Raiola: 'Feyenoord kan er bijvoorbeeld helemaal niet mee omgaan als je kritiek uit zodra je voor je spelers opkomt. Als ik wat aan te merken heb bij Ajax of PSV, dan nodigt de leiding mij uit en luistert naar me. Ze gaan respectvol met je om en gebruiken kritiek of aanmerkingen om hun organisatie te verbeteren. maar als je iets aan te merken hebt op Feyenoord is de reactie:
Hoe durf jij kritiek te hebben!? Jij komt De Kuip niet meer in en we nemen nooit meer een speler van je! Tja, dat is een heel volwassen houding, heel professioneel...Ik weet van scouts van Feyenoord dat de club van bovenaf opgelegd krijgt dat ze mijn spelers niet mogen inlijven. Als ze een kanjer zien, mogen ze daar niets mee doen.'
'Voor Mark Wotte vind ik dat heel vervelend', schampert Raiola. 'Hij is een professional die probeert zijn werk goed te doen, maar ook hij moet rekening houden met Jorien van den Herik. Want dát is de man die heeft bevolen dat er geen enkele speler van mij mag worden aangetrokken. Zo weet ik een geval dat Feyenoord op het punt stond een Braziliaanse voetballer van mij in te lijven, maar dat het door bemoeienis van de voorzitter, die dacht alles beter te weten, is afgeketst. van den Herik ging zelfs enorme bedragen bieden toen het dreigde te mislukken, terwijl hij hem voor veel minder had kunnen krijgen als hij het gewoon had overgelaten aan zijn eigen vakmensen. Ik snap dat soort dingen niet.
Wie is van den Herik eigenlijk om dat te bepalen? Heeft hij soms de eigendomspapieren van de club, mag hij Feyenoord en iedereen die er werkt net zo behandelen alsof het zijn eigen auto betreft? Moet je je voorstellen dat een directeur van Shell een miljoenendeal laat lopen omdat hij toevallig wat persoonlijks heeft tegen iemand van de andere partij. Ik denk niet dat de aandeelhouders van Shell daar genoegen mee nemen.
Maar bij Feyenoord wordt het zomaar gepikt. Het is de grootste club van Nederland, maar de topman kan er gewoon mee wegkomen als er in twaalf jaar maar twee titels en één Uefa Cup worden veroverd. Weet je dat ik dat zo ontzettend jammer vind? Feyenoord was vroeger altijd mijn club. Het zou alleen maar goed zijn voor het Nederlandse voetbal als ze er weer in slagen hun potentie waar te maken en weer echt een concurrent te worden van Ajax en PSV. Waarom kijkt die club niet eens een keer kritisch naar zichzelf'?
De spanningen tussen Raiola en Feyenoord dateren al vanaf halverwege de jaren negentig, toen de club spelers zoals henry van der Vegt, Robert Fuchs en Oscar Moens benaderde maar deze voor een toekomst elders kozen. 'En natuurlijk lag dat aan de spelers en aan die zaakwaarnemer', zegt Raiola cynisch. 'Leo Beenhakker noemde me in de pers zelfs "een of andere Luigi die zijn eigenbelang diende". Vind ik niet erg, maar opnieuw konden ze weer niet even zichzelf de vraag stellen of ze wat fout hadden gedaan. Toen Feyenoord even later Tomasz Rzasa benaderde, heb ik hem op het hart gedrukt zo lang mogelijk geheim te houden dat ik zijn zaakwaarnemer was. Dat deed hij ook tot het laatste moment. Feyenoord had uiteindelijk geen grote aanbieding voor Tomasz, in feite kreeg hij hetzelfde als wat hij verdiende bij De Graafschap. Het argument van Feyenoord was dat ze toch twijfels hadden, ze wisten niet of hij een topclub aankon. Daarom kwam er op mijn aandringen een clausule in het contract. Als Tomasz binnen een bepaalde periode zestig wedstrijden zou spelen, dan zou zijn contract opengebroken en aanzienlijk verbeterd worden. Feyenoord kon zich daarin vinden, maar we hebben nog een week gesteggeld over het woord
aanzienlijk. Feyenoord stond erop dat het uit het contract ging, want wat was aanzienlijk? Maar ik voerde aan dat honderd gulden óók een verbetering was. "Vertrouw je ons niet?", kreeg ik te horen. De waarheid was dat ik dat inderdaad niet deed, maar uiteindelijk heb ik dat
aanzienlijk toch maar laten schrappen. Ik had beter moeten weten. Toen Tomasz twee jaar later allang zestig wedstrijden had gespeeld in Feyenoord 1, bleef de club lange tijd passief. Totdat ze een handtekening van Tomasz nodig had in de zaak tegen Jerzy Dudek en Jon Dahl Tomasson. Tomasz moest toen net als alle andere buitenlanders tekenen dat hij genoegen nam met hetzelfde nettobedrag aan premies als alle andere spelers. Toen ik samen met Tomasz daarvoor bij van den Herik en Rob Baan (toenmalig technisch directeur, red.) moest komen, zag ik mijn kans schoon.
Misschien kunnen we dan ook eens praten over die verbetering van het contract zoals dat eerder was voorgesteld, begon ik. Nou, dat was tegen het zere been. Hoe durfde ik dat op zo'n moment naar voren te brengen, dat was wel heel ongepast. Ik vond het eerlijk gezegd een heel goed moment, maar Tomasz voelde zich er ongemakkelijk bij, hij durfde niet goed. Toen heb ik het laten rusten. En wat denk je? Een maand later verhoogden ze het contract met Tomasz met een schijntje. Maar ik had geen poot meer om op te staan. Ik zie die advocaat van Feyenoord nóg met een triomfantelijk gezicht zeggen: "Ja, voor een burger is dat een aardige verbetering". Inderdaad, voor een burger wel, maar voor een voetballer die zijn geld in korte tijd moet verdienen was het marginaal. En gezien de voorgeschiedenis was het schandalig. Ik was woedend, ik heb van den Herik en Rob Baan de meest onbetrouwbare mensen in het Europese voetbal genoemd die ik ooit ben tegengekomen. Daar heb ik later bij Baan oprecht mijn excuses nog voor aangeboden. Ik besefte pas later dat het Van den Herik was die achter alle beslissingen zat.'