De verkrachter van mijn kinderen is vrijgesproken

Tsjonge, wat een boel reacties. Ben er een beetje beduusd van, eerlijk gezegd.
Hartelijk bedankt allemaal!

Ik zal proberen wat vragen te beantwoorden die her en der zijn langsgekomen.
Het is, zoals gezegd, onmogelijk om langs justitiële weg die hufter nog aan te pakken. Eigen richting geven is natuurlijk een optie, maar of de kinderen daar beter van worden....

Wat we wel willen doen is de publiciteit zoeken. Niet omdat we zo nodig zielig gevonden willen worden, maar omdat er iets moet veranderen bij justitie. Teveel zaken worden domweg geseponeerd of niet eens in behandeling genomen en van de zaken die wél de rechtzaal halen zijn er maar weinig die tot een veroordeling leiden. Dat komt hoofdzakelijk door de extreme bewijslast die wordt verlangd en vaak, zoals in ons geval, gewoon te ver gaat. Dan zijn er nog de heren Bullens en Koppen die bij ieder verhoor wel wat kanttekeningen plaatsen. Zij doen dit met name om hun eigen straatje schoon te houden. Een slag om de arm is immers altijd prettig. Dat zij hierdoor onnoemelijk veel leed veroorzaken is ondergeschikt aan hun eigen blazoen. Een rechtbank volgt immers altijd deze deskundigen en die hebben altijd kanttekeningen. Vandaar dus het kleine aantal veroordelingen. Onze kinderpsychologe heeft, met uitzondering van de rapportage over onze kinderen, nog nooit een positef rapport gezien van Dr. Koppen. Wat dat aangaat was onze zaak een unicum. 3 rapportages, waarvan twee zeer positief en een overwegend positief waren dus onvoldoende. Dat gaan we aankaarten via de media en via politici. Boris Dittrich lijkt mij wat dat betreft de aangewezen persoon. Hij heeft ervoor gezorgd dat slachtoffers spreekrecht hebben gekregen, is een voormalig rechter en heeft nog veel vrienden en invloed.
Tenslotte hebben wij inmiddels een aardige kennissenkring opgebouwd van specialisten op het gebied van jeugdtrauma en kindermisbruik. We zijn hen aan het mobiliseren om de betreffende deskundigen er eens op te wijzen dat het indek-gedrag van deze heren niet alleen veel leed veroorzaakt, maar ook pedofielen in de samenleving houdt. Ruim 70% van de kinderverkrachters val vroeger of later in herhaling. Wanneer ze er eenmaal mee weggekomen zijn, zal de drempel natuurlijk lager worden voor hen. Dat moet onder de aandacht worden gebracht. Voor ons zit het gevecht erop, maar wellicht dat we voor andere slachtoffertjes iets kunnen veranderen.

Waar we ook naar kijken, is om het probleem op scholen bespreekbaar te kunnen maken.
Het is uiterst vreemd dat er in de klas wel gesproken moet kunnen worden over oorlogstrauma, hetgeen bij veel échte asielzoekerskinderen inderdaad een probleem is, maar over sexueel misbruik moet worden gezwegen. Toch zijn er vele malen meer misbruikte kinderen op de Nederlandse basisscholen, dan er oorlogstraumaslachtoffers in de bankjes zitten. Hypocrisie ten top, omdat er al in de laagste groepen een begin wordt gemaakt met sexuele voorlichting! Het uit de taboesfeer halen is voor de kinderen heel erg belangrijk. Wij zijn er altijd behoorlijk open over geweest, hetgeen tot gevolg had dat mijn kinderen opeens bij bepaalde vriendjes niet meer welkom waren. Dat is voor een beschadigd kind weer een extra dreun om te verwerken en voor de ouders waarschijnlijk een drempel om het toch maar vooral te verzwijgen. Daarmee zijn alleen pedofielen gebaat.

Kortom: nog genoeg te doen, maar nú even niet.
Eerst de boel laten bezinken en daarna met frisse moed aan de slag!

Nogmaals bedankt voor de vele positieve reacties, vooral namens Mrs. Mackey.