Tijd voor een lang verhaal....
Er was eens... Een meisje genaamd innovative, 15 jaar oud, dat in 2000 mee deed aan een toneelstukje op school. Daar bleken een hoop jongens mee te werken achter de schermen, die voor de repetities hun vrienden meenamen de zaal in. Zo stond daar ineens een hele lange jongen met de naam Mikeyman, die met grootse armgebaren een heel verhaal stond op te hangen. Ik had het te druk met andere dingen en heb hier verder geen aandacht aan besteed, zeker ook omdat ik inmiddels een ander heerschap in de smiezen had, X.
Een maandje of twee na ons mooie toneelstukje werd ik door X meegevraagd naar de bioscoop. Het werd een groepsuitje, ook Mikeyman met zijn toenmalige vlam gingen mee. Niet lang na deze avond kreeg ik wat met X, en kwam ik elke pauze bij hem en zijn vriendengroep staan. Ik leerde iedereen steeds beter kennen, en zeker ook met Mikeyman kon ik het erg goed vinden.
Een jaartje later werd ik helaas gedumpt, en ook Mikeyman werd aan de kant gezet door zijn toenmalige vriendinnetje. Samen trokken we er op uit op de skates om te praten en gewoon lol te maken. Hele avonden zijn we weg geweest ( juni/juli 2001). De vriendschap werd hecht, ook al kwam er een andere jongen op mijn pad, Y, waar ik acht maanden wat mee had. In die tijd ben ik gaan stijldansen met Mikeyman (Y kreeg ik zo gek niet). We hadden de grootste lol, fietsten er samen heen en toen hij zijn rijbewijs had, haalde hij me vaak op. Naderhand waren we vaak nog uren aan het praten, of we gingen samen onze lijfserie kijken. In die tijd heb ik een of twee keer gedacht "Wat zou er gebeuren als ik nu vrij was?" maar daar niks mee gedaan.
Juli 2002. Innovative keihard gedumpt door Y en Mikeyman is de troostende schouder. Ik ben verdrietig, hij blij want hij heeft kort daarvoor een meisje gezoend dat hij toch wel erg leuk vindt. Ineens schiet door me heen "dat mag helemaal niet!", maar ik doe er niks mee, ik ben ook nog te verdrietig omdat ik Y kwijt ben.
Een half jaar volgt waarin Mikeyman en Innovative niet veel contact hebben. Mikeyman is geslaagd, ik moet nog een jaartje, we dansen niet samen, hij heeft een of ander chagerijnig wicht aan zijn zijde en is er bijna nooit bij als we met onze vriendengroep gaan stappen. Dan opeens komt er weer en ouderwets mailtje, hij moet zijn gevoel kwijt en ik ben weer de vertrouwde vraagbaak. Hij begint over dansles, of we weer samen door gaan. Ik zie het wel zitten, het lijkt me gezellig. Het is dan januari 2003, hij heeft nog met mevrouw zuurpruim, ik ben alweer ruim een half jaar vrijgezel. Hij vertelt me dat hij twijfelt over zijn relatie, vraagt of ik een keertje langs wil komen. Dat doe ik, en we hebben het onwijs gezellig. De volgende dag besluit hij de oorwurm aan de kant te zetten, en smst mij dat hij hoopt de juiste beslissing gemaakt te hebben. Om hem "op te vrolijken" ga ik ineens heel vaak langs bij hem, en een week na het eindigen van zijn relatie zitten we heerlijk knus tegen elkaar. Het is 12/2/03, en het voelt eigenlijk best goed. Hij brengt me naar huis, we staan wat onwennig tegenover elkaar, en op dat moment gaat de voordeur open: de gasten van mijn ouders vertrekken. Ook hij gaat er maar vandoor.
Hierop volgen verschillende msngesprekken, waarin hij zegt dat hij me een valentijnskaart gaat sturen. Ik denk dat hij met me aan het dollen is, en ga er op in. Verbaasd ben ik dan ook als X (met wie ik nog steeds contact heb) me op 14/2 belt en vraagt of ik zin heb in een ritje met de auto. Ik vind het prima, word alleen wel knettergestoord van zijn gezeur over valentijnskaarten. Nee, ik heb nog niks gehad, de post is nog niet geweest. Hij brengt me thuis, ik heb rijles en spreek vervolgens Mikeyman weer op msn. Ik word naar de brievenbus gestuurd, waar een Valentijnskaart ligt. De tekst is nonchalant geschreven, het kan serieus zijn, maar ook een grapje, en ik ga uit van het laatste.
Dat ik het fout heb, blijkt al snel. De volgende dag gaan we wat drinken met vrienden, en ik word er van alle kanten op gewezen dat hij me leuk vindt, meer dan dat zelfs. Ja dag, denk ik, maar stiekem twijfel ik een beetje. Aan het einde van de avond ontvang ik een smsje; of ik morgen wat eerder kan komen voor dansles, want hij moet me wat vertellen. Ik weet het al, hij is echt verliefd op me.
Mijn eerste reactie is "nee". Mikeyman is een vriend, hij kent me zo goed, dat wil ik helemaal niet. Ik wil gewoon verliefd worden op zomaar iemand. Dat zeg ik dan ook tegen hem, maar in feite ga ik mezelf alleen maar meer tegenspreken en wordt mijn verhaal vooral een hoop "nu", in plaats van een definitieve afwijzing. Hij neemt het vrij redelijk op, we gaan dansen, en 's avonds komt hij bij mij langs om nog even een film te kijken. Ik weet het op dat moment steeds minder zeker, maar laat niks merken.
Mijn barriere valt als hij me een heel lieve mail stuurt, recht uit zijn hart. Hij schrijft alles precies zoals ik het wil horen, en ineens besef ik dat ik laat lopen wat ik zoek, dat hij juist alles is wat ik wil hebben in een man. Ik krijg vlindertjes, steeds meer en meer en ik wist niet dat ik me zo kon voelen. We hebben voor woensdagavond afgesproken, en langzaam verstrijken de dagen (mail kwam in de nacht van zondag op maandag).
Op woensdag 19/2/03 ben ik al lang van tevoren klaar, en ontzettend zenuwachtig. Van een vriendin heb ik gehoord dat hij niet veel verwacht, maar wel hoopt dat ik tegen hem aan kruip als we weer een film kijken. Dat doe ik, dicht tegen hem aan kijken we Monsters Inc, terwijl ik met zijn vingers speel en zijn armen streel. Ik merk dat hij zenuwachtig is, maar niks durft te hopen. Tja, dat is ook een beetje mijn eigen schuld. Als de film afgelopen is, neem ik het heft in eigen handen, en zoen hem. WAUW!!!!! Ik ben verliefd!!!
Tja, inmiddels hebben we twee jaar en drie dagen verkering, en sinds de dag dat ik hem voor het eerst echt zag zijn er vijf jaar en een week verstreken. Relaties uit een vriendschap zijn zeker mogelijk, en soms moet je een beetje geduld hebben...
tja, als ik vanaf dag 1 moet gaan schrijven word het een lang verhaal...