Welke film heb jij vandaag/pas gezien? Deel LXII

Shouf Shouf Habibi

was wel aardig, niet bijzonder.
Nederlanders acteren verbazingwekkend slecht... de allochtonen speelden wel goed

quote:

Op zondag 20 februari 2005 18:54 schreef Litso het volgende:
Shouf Shouf Habibi

was wel aardig, niet bijzonder.
Nederlanders acteren verbazingwekkend slecht... de allochtonen speelden wel goed

die moeder vondt ik geweldig in die film!

quote:

Op zondag 20 februari 2005 18:54 schreef Litso het volgende:
Shouf Shouf Habibi

was wel aardig, niet bijzonder.
Nederlanders acteren verbazingwekkend slecht... de allochtonen speelden wel goed

die moeder vondt ik geweldig in die film!

gvd net te laat

vanmiddag gezien:

Deliverance



Goede film, verhaal is niet bijzonder maar wat de film goed maakt is het mooie camerawerk en acteerwerk wat wordt afgewisseld met een paar zeer sterke scenes.

Net nog Team America World Police gezien g-e-w-e-l-d-i-g
Vanmiddag Sharktale en Harold & Kumar Go To White Castle
Gisteravond Meet The Fockers

National Treasure: was wel vet, herhaling vatbaar.
Meet The Fockers: was wel humoristisch, maar vrij veel seks komt er in voor, teveel eigenlijk. Ik zou hem nog wel een keer willen zien, maar dan eerst Meet The Parents en dan deze. Dan is hij leuker.

Hero.


Mooi in beeld gebracht, prachtige kleuren en omgevingen. Zeker een goeie film!

Alfie... Sleeeeeecht

Club Dread.
een losgeslagen vakantie eiland met een messentrekkende maniak,

spannende muziek, veel gejatte senes,
een lekkere melige commedie- horror voor een zondagmiddag.

hypercube en cube0

Saw

En die viel me best mee

Kung Fu Hustle
(Y)

Saw (2004)

_{Adam (Leigh Whannell) and Dr. Lawrence Gordon (Cary Elwes) wake up chained to pipes at opposite ends of a dirty utility room. They soon learn that they have become the victims of the Jigsaw, a serial killer who devises intricate situations to get his victims to kill each other. Pitted against the clock and each other, the two must work to outwit their captor and save Gordon's family, who have been taken hostage by the killer}

Zo ziek gewoon... heb de hele film me niet een keer bewogen Echt een van de beste films die ik ooit heb gezien, gewoon perfect uitgewerkt en geweldig verhaal.

The Mangler (1995)
Dit is toch wel een van de slechtere films die ik gezien heb.

Het begint al triest. En dan komt de baas van de tent, Englund (Freddy Kruger) in beeld. Tjonge jonge wat een vertoning. Een machine plet iedereen die hem bedient of in de buurt is. Dan heb je een ongelovelijk zielige politie-ventje die het onderzoekt, maar ook weer niet. Wat een loser is dat. Het erge van dit alles is dat de film zichzelf bloedserieus neemt. En dan het einde .. dat maakt de film alleen maar slechter, slechter en slechter.

Oja het is gebaseerd op een short-story van Stephen King.

2.2 / Imdb 3.2 #86

Twisted.

Mwooaah...
Politie & moord, je kent het wel.
Verrassende ontknoping.

Afgelopen zondag: The Jewish Hammer. Weet niet zeker of dat die figuur was
die ook die ali g personage speelt. grappige film.

chanoeka pimpin jews!

Panda kopanda

Een van de allereersten van studio Ghibli, al weet ik niet of die naam toen ook al echt bestond. Takahata en Miyazaki waren iig samen aan het roer voor deze ontzettend goede kinderfilm. Want hoewel de huidige productie van Ghibli toch ook meer op volwassenen is gericht is deze film dat echt niet. Toch heb ik weer zeer genoten van de leuke werelden die werden gecreeerd. Het is allemaal natuurlijk onzin, maar het wordt met zo'n leuke spontaniteit of blijheid gebracht dat je zelf toch wel van de film gaat genieten. Ik vond het opvallend hoe goed er op de belevingswereld van kinderen wordt ingegaan. De animatie en muziek zijn nog erg matig, maar goed, van iets uit 1972 mag je dat denk ik ook niet verwachten.
Leuk om eens gezien te hebben

Soulplane

Wat een enorme flauwe film...geen tip van de week dus.

M
http://www.imdb.com/title/tt0022100/

Sfeervolle en mooi opgezette klassieker, waarin Berlijn in rep en roer is door een moordenaar die reeds 8 kinderen vermoord heeft. Zowel de politie als de misdaadkringen gaan koortsachtig op jacht naar de dader.

Naar huidige maatstaven is het verhaal natuurlijk niet meer zo origineel als toen, thema's uit de film kun je herleiden uit latere films, maar bij vlagen is deze film bijna 75 jaar na dato nog steeds zeer beklemmend.
Een interessante en boeiende kijkervaring, die nog wel degelijk overeind blijft.

Spun (2002)
Een standaard tripfilm met een vrij voorspelbaar verhaal. Desondanks wel grappig, alleen jammer dat er onnodige en wazige dingen gebeuren, die ook niet verder verklaard of uitgewerkt worden. Jammer, had beter gekund.

The Way of the Gun (2000)
Ryan Phillippe en Benicio Del Toro ontvoeren een zwangere vrouw, die draagmoeder is voor een duister figuur (James Caan) en zijn vriendin. Veel geschiet en weinig wol. Er wordt geprobeerd een verhaallijn te laten ontwikkelen, maar het verhaal lijkt ondergeschikt aan de schietscenes. Niet onaardig, maar het is geen film die ik snel een 2e keer zal kijken.

Requiem for a Dream (2000)
Er zullen hier denk ik geen mensen zijn die deze film nog nooit hebben gezien, ik was nog een van de weinigen . En ik was aangenaam verrast: sterke acteerprestaties, een sterke verhaallijn, kleurgebruik dat precies bij de sombere toon van het verhaal past. Erg indrukwekkend, een van de beste films die ik dit jaar heb gezien.

Ying Xiong (aka Hero) (2002)
Wederom een zeer indrukwekkende film, die ook mede opvalt door zijn intense kleurgebruik. De zwaardgevechten zijn erg mooi om te zien, en het verhaal krijgt genoeg de ruimte om zich te ontwikkelen, iets waar ik persoonlijk veel waarde aan hecht. Deze ga ik nog vaker zien .

(#402) Blaue Engel, Der (Josef von Sternberg, 1930)
De internationale doorbraak van Marlene Dietrich is niet de film waar ik op gehoopt had. De liedjes zijn erg gezapig en het verhaal is ook niet bijzonder. Best goed geacteerd, dat wel en zeker de climax is de moeite waard, maar voor de rest vond ik de film niet veel bijzonders. ***

Adaptation. (Spike Jonze, 2002)
Voor de tweede keer. Blijft een erg leuk geconstrueerde film, die een interessante kijk geeft in het proces van het schrijven van een script. De tweede helft van de film is wat minder sterk dan de eerste helft. Terechte Oscar voor Chris Cooper ook trouwens en ook de rest van de cast zet goede rollen neer. ****

Demon Seed (Donald Cammell, 1977)
Films over artificial intelligence vind ik altijd wel leuk, dus ook deze wist me prima te vermaken. Het acteerwerk van onder andere Julie Christie is niet al te best maar dankzij het onderhoudende verhaal stoort dit niet echt. De film leent wel aardig wat van 2001: A Space Odyssey, o.a. de creepy computerstem en de kleurrijke beeldenstorm. De film heeft de tand des tijds niet helemaal weten te doorstaan en doet nogal eens wat gedateerd aan. ***

Annie Hall (1977)
Ze hadden de film beter de Ultimate Snob Movie about Snobs kunnen noemen, dat zou de lading van de film beter dekken. Maar ach tussen alle verwijzingen en quotes door zitten er wel enkele leuke elementen in. Zo is de hele manier waarop Allen in het begin door zijn herrineringen wandelt erg leuk gedaan.
cijfer: 7

Sideways (Alexander Payne, 2005)
Wat een briljante, en sympathieke film!

quote:

Op maandag 21 februari 2005 11:28 schreef Lonewolf2003 het volgende:
Annie Hall (1977)
Ze hadden de film beter de Ultimate Snob Movie about Snobs kunnen noemen, dat zou de lading van de film beter dekken. Maar ach tussen alle verwijzingen en quotes door zitten er wel enkele leuke elementen in. Zo is de hele manier waarop Allen in het begin door zijn herrineringen wandelt erg leuk gedaan.
cijfer: 7

Ik ken mensen die verre van snob zijn en dit een erg leuke film vonden. Logisch ook, want het is een van de beste komedies ooit.

9 Songs



De meest besproken film van vorig jaar. Regisseur Michael Winterbottom (24 hour party people, the claim, with or without you, welcome to Sarajevo) maakte een film waarin een sexuele relatie centraal staat.

Eigenlijk is het romantisch op het kitscherige af. Zo'n meisje dat je leven binnen komt wandelen, '21, mooi, egoïstisch, zorgeloos en gek'. Ze is de ultieme heterofantasie, de eeuwigdurende one night stand. En als de sleur erin komt, vertrekt ze weer. Zodat je je hele leven over haar kunt blijven dromen en zeker weten dat het nooit meer zo mooi en ongeremd zal zijn als toen. Toen je zelf ook 21 was of daaromtrent.
9 songs gaat over zo'n liefdesaffaire, samengevat in even zovele popconcerten en vrijpartijen. De nieuwste film van Michael Winterbottom is daarmee vooral een formalistisch experiment, een uitgebeende reeks momentopnamen uit de levens van twee jonge mensen die uitgaan en neuken. Alleen met die seks is wat meer aan de hand dan in de meeste 'boy meets girl'-films: hij neemt de plaats in van bijna elke vorm van dialoog, is erotisch, teder en hard en zeer expliciet, en weet nog meer esthetische grenzen te verleggen dan we zowel uit pornofilms als uit de hedendaagse artcinema van Larry Clark tot Catherine Breillat gewend zijn.

"9 songs" toont alles in de meest eerlijke vorm mogelijk: zeer expliciet. Van echte penetratie totaan een cumshot van de mannelijke hoofdrolspeler. Een film zoals er nog nooit een mainstream film is geweest; Open, eerlijk, keihard.

Cijfer: 8

Solyaris

Ik zal maar meteen met de deur in huis vallen: Deze film heb ik niet afgekeken. Na een goede 3 kwartier ben ik ermee gestopt. De film begint ontzettend mooi, met de prachtige beelden van de hoofdpersoon die door zijn 'tuin' loopt. En ik heb gehoord dat er nog meer van zulks moois in de film moet zitten, maar ik kon me er niet toe zetten dit te kijken.
Het is zeer zware en moeilijke kost die Tarkovsky hier voorschoteld, met veel filosofische gedachten die ik echt niet kan volgen. Ook de uitleg van het geheel in z'n wetenschappelijke termen vond ik te afstotend.
Misschien stom, misschien slecht dat ik een belangrijke film als deze niet afkijk, maar er moet voor mij nog wel enigzins plezier in het kijken van een film zitten en het moet geen vermoeiende klus worden. En dat vind ik hier toch teveel het geval. Eigenlijk hetzelfde gevoel als ik had bij Stalker. De andere film van Tarkovsky die ik heb gezien en waar ook die ontzettend mooie beelden had, werd dat teniet gedaan door de complexiteit van de film. Ben bang dat ik Tarkovsky een tijdje links laat liggen om hem misschien over een tijd weer eens op te pakken.
Of is A. Rublev vanuit een ander uitgangspunt geschreven? Minder complex en meer echt verhaal?
Deze film trouwens geen cijfer gegeven.

Daarstraks ook nog gezien:

Big Fish

Blijft een mooie film
En wat een prachtige werelden kan die Burton toch creeeren!

Beonjijeompeureul hada (Bungee Jumping of Their Own)

Wat kunnen die Koreanen hun films toch goed naar de klote helpen in het tweede uur. Zetten ze zulke leuke originele romantische films neer in het eerste uur, die je helemaal doen meeleven met de personen, komen ze dan met een of andere twist op de proppen die dus echt niet leuk is. Windstruck was hier ene voorbeeld van, maar deze, hoewel niet geheel zo vergezocht, kan er ook wat van. Leraar (man) wordt verliefd op leerling (man) aangezien hij in hem zijn overleden vriendin ziet. Tja, daar zit je dan mooi mee
Blijf het wel ontzettend leuk vinden om een beetje te mogen 'proeven' van de Koreaanse cultuur, nu weer heel erg op het schoolleven gericht. En wat een schitterend land is het toch!

The Ice Storm: sterk drama met een sterke cast en het daar natuurlijk bijbehorende sterke acteerwerk. Het narratieve nut van een aantal gebeurtenissen en subplotjes was me wat onduidelijk (de film lult zelf, net als te personages, wat te veel) maar ze hielpen de sfeer en het tijdsbeeld wel vooruit, en dat is dan ook vooral waar deze film op leunt. Jammer is het dan wel dat de film in de laatste twintig minuten toch nog wat platgetreden paden begaat om er een lekker rond einde aan te binden. Maar ach, de eerste negentig minuten zijn pijnlijk leuk, leuk pijnlijk, leuk, pijnlijk en zeker de moeite waard. 8.

Shall we dance gedownload....beetje zoet:

Forty-something zakenman (Richard Gere) heeft helemaal geen slecht leventje: hij is als 19 jaar getrouwd met een lieve vrouw (Susan Sarandon), met de kinderen gaat het uitstekend. Toch voelt hij een leegte, die hij zelf moeilijk kan verklaren. Wanneer hij op weg naar huis vanuit de bus een treurig kijkende danseres (J-Lo) voor het raam van een dansschool, ziet hij hoe hij zich van binnen voelt. Hij besluit de dansschool te bezoeken, maar voor dat hij het weet heeft hij zich ingeschreven voor een danscursus, samen met twee mannen en een vrouw, die elk hun eigen redenen hebben om te dansen. En zowaar, dansen lijkt de leegte in Geres leven te vullen. Uit schaamte probeert hij dit te verbergen voor zijn vrouw, maar die merkt dat haar echtgenoot veel vrolijker is sinds hij zo vaak moet 'overwerken'. Ze besluit een prive-detective in te huren. Remake van de gelijknamige, briljante Japanse komedie, doet nauwelijks onder voor het origineel. Er is dan ook gelukkig nauwelijks afgeweken van het oorspronkelijke verhaal, ondanks de andere setting (Japan is VS). Dat bewijst nog maar eens de kracht van het origineel: de karakters zijn universeel en makkelijk om van te houden. Gere zet een meesterlijke vertolking neer, vooral omdat hij in een aantal scenes de kunst verstaat van het 'niet acteren'. Waneer hij met zijn mede-cursisten aan de bar van een restaurant zit, geeft hij alle ruimte aan zijn tegenspelers, ondanks het feit dat hij nooit uit beeld verdwijnt. Dat geldt evenzo voor de scenes van de eerste danslessen. Hierdoor komen alle karakters uitstekend uit de verf, ook al omdat ze simpelweg voortreffelijk worden neergezet. Gere straalt ook oprecht geluk uit wanneer hij danst, alsof dansen werkelijk zijn lust en zijn leven is. De produktie is bovendien tot in de puntjes verzorgd, bovendien is er een uiterst aangename score. Sarandon levert ook weer een stukje vakwerk af, waardoor deze romantische komedie mij toch enkele keren tot tranen wist te roeren. Toch enkele minpunten: J-Lo's aanwezigheid is strikt noodzakelijk, maar haar eendimensionale vertolking zorgen ervoor dat we van deze film eerder haar kont herinneren en niet haar acteerwerk. Bovendien zijn er drie (potentiele) eindes, waarvan de laatste twee wat mij betreft volstrekt overbodig waren...