OUD Ouder(s)
Alles over (on)vruchtbaarheid, opvoeding en ontwikkeling.
Onlangs hebben wij ons tweede kindje gekregen . Nou wist "men" mij te vertellen dat dat niet zo'n aardschok zou zijn als het krijgen van je eerste kind.
Dat klopt, emotioneel is het allemaal een stuk minder heftig, maar logisitiek vind ik het nogal een toer, vanmorgen waren wij om 10 uur "al" in de kleren, voordat iedereen gevoed en gewassen is ben je toch zo een aardig poosje verder .
Ook vond ik de kraamtijd best lastig, zelf ben je nog niet echt goed op de been, oudste gooit uiteraard met regelmaat de kont tegen de krib, want is volledig uit zijn doen, het voeden van de nieuwe baby vraagt erg veel tijd, waar oudste dan ook weer niet echt blij van wordt.
Manlief is thuis, er is een kraamverzorgster, veel visite en aanloop, ik vond het op een gegeven moment echt heel zielig voor Freek.
Hoe hebben jullie het krijgen van je tweede kind ervaren? En wat zijn de tips en truuks om iedereen (bij voorkeur ook jezelf niet vergeten!) tevreden te houden?
. Nou wist "men" mij te vertellen dat dat niet zo'n aardschok zou zijn als het krijgen van je eerste kind.Dat klopt, emotioneel is het allemaal een stuk minder heftig, maar logisitiek vind ik het nogal een toer, vanmorgen waren wij om 10 uur "al" in de kleren, voordat iedereen gevoed en gewassen is ben je toch zo een aardig poosje verder .
Ook vond ik de kraamtijd best lastig, zelf ben je nog niet echt goed op de been, oudste gooit uiteraard met regelmaat de kont tegen de krib, want is volledig uit zijn doen, het voeden van de nieuwe baby vraagt erg veel tijd, waar oudste dan ook weer niet echt blij van wordt.
Manlief is thuis, er is een kraamverzorgster, veel visite en aanloop, ik vond het op een gegeven moment echt heel zielig voor Freek.
Hoe hebben jullie het krijgen van je tweede kind ervaren? En wat zijn de tips en truuks om iedereen (bij voorkeur ook jezelf niet vergeten!) tevreden te houden?
Losing love is like a window in your hart,
everybody sees you're blown apart, everbody sees the wind blow.
everybody sees you're blown apart, everbody sees the wind blow.
ah, interessant topic! ik ben ook erg benieuwd hoe 't hier zal gaan de komende tijd. vind het tot nu toe erg goed gaan (1 week) maar heb er dan ook nog weinig momenten alleen voor gestaan. Piet (17,5 mmd) begint het er nu wel wat moeilijk mee te krijgen, is af en toe verdrietig en boos. hartstikke logisch maar zooo aandoenlijk, ik moet steeds erg m'n best doen om niet een potje mee te gaan janken (doe dat dus ook soms maar gewoon). mijn band met de nieuwe baby verloopt ook wat anders dan de 1e keer, inderdaad wat minder heftig halsoverkop-verliefd-en-erin-opgaand. maar ik was vooraf bang dat ik helemaal weinig aandacht voor dat nieuwe kleintje zou kunnen opbrengen en vooral bezig zou zijn met hoe het allemaal voor Piet zou zijn, en dat is toch echt niet het geval. mede dankzij G hoor, die zich ontzettend lief & zorgzaam ontfermt over Piet, kan ik heel veel aandacht & tijd voor Anna opbrengen en geniet ik daar ook weer enorm van. de verliefdheid komt alleen wat rustiger op gang heb ik 't idee, en ik ben ook wat minder bezorgd bij ieder kreuntje of ander geluidje.
edit- 1 keer is genoeg
Losing love is like a window in your hart,
everybody sees you're blown apart, everbody sees the wind blow.
everybody sees you're blown apart, everbody sees the wind blow.
Dat van die verliefdheid herken ik! Idd wat minder heftig, en ook minder bezorgd.
Hub heeft zich hier ook veel over Freek ontfermd, maar juist dat vond ik erg moeilijk, net alsof mijn twee-eenheid met Freek niet meer bestond.
Inmiddels krijgt de nieuwe baby de fles (na kloven, spruw, en borstontsteking heb ik de handdoek in de ring gegooid) en dat maakt het wat makkelijker. Hub de nieuwe baby, en ik doe Freek bv in bad.
Ik merk dat ie daar dan ook erg van opknapt, even tijd met mama.
Hub heeft zich hier ook veel over Freek ontfermd, maar juist dat vond ik erg moeilijk, net alsof mijn twee-eenheid met Freek niet meer bestond.
Inmiddels krijgt de nieuwe baby de fles (na kloven, spruw, en borstontsteking heb ik de handdoek in de ring gegooid) en dat maakt het wat makkelijker. Hub de nieuwe baby, en ik doe Freek bv in bad.
Ik merk dat ie daar dan ook erg van opknapt, even tijd met mama.
Losing love is like a window in your hart,
everybody sees you're blown apart, everbody sees the wind blow.
everybody sees you're blown apart, everbody sees the wind blow.
Wat Bix al zegt, inderdaad een heel interessant topic Leah! Dit gaat bij ons de komende weken spelen (ik ben over 5 dagen uitgerekend van nummer 2) en ik ben ook erg benieuwd naar ervaringen van anderen. De leeftijd van de oudste is hierbij natuurlijk ook van belang. Onze oudste wordt over een paar maanden vier en er staan haar dus andere grote veranderingen te wachten (basisschool!). Dat zijn toch wel erg veel ingrijpende veranderingen kort op elkaar.
Ik ben benieuwd naar ervaringen van andere ouders...
Ik ben benieuwd naar ervaringen van andere ouders...
ik probeer ook bewust elke dag wat tijd alleen met Piet door te brengen, bijv. samen een boekje lezen of liedjes zingen. en naar bed brengen 's avonds heb ik nu ook weer een paar keer gedaan, heerlijk. gisteren was hij gevallen en heel erg verdrietig. nam ik 'm op schoot, liedjes zingen, en tussen elk couplet of liedje zei hij, nog wat snikkend "Anna" en "baby"...
maar we zijn inderdaad een stukje van elkaar kwijtgeraakt. best moeilijk, maar vooral voor hem wel erg fijn dat hij juist nu veel troost aan z'n vader heeft. hij heeft tenslotte niet om dat zusje gevraagd.
gisteren was hij gevallen en heel erg verdrietig. nam ik 'm op schoot, liedjes zingen, en tussen elk couplet of liedje zei hij, nog wat snikkend "Anna" en "baby"... 
maar we zijn inderdaad een stukje van elkaar kwijtgeraakt. best moeilijk, maar vooral voor hem wel erg fijn dat hij juist nu veel troost aan z'n vader heeft. hij heeft tenslotte niet om dat zusje gevraagd.
Ehh Leah heeft de nieuwe baby ook een naam?
Ik heb dat trouwens niet zo ervaren dat ik bij elk nieuwe kind(hoor mij nou alsof ik er een dozijn heb ) op gang moest komen qua verliefdheid. Was juist elke keer weer overdonderd dat ik gelijk weer helemaal in luf was. Tìs natuurlijk wel zo dat je minder tijd hebt om helemaal in je nieuwe kindje op te gaan. Daarom zijn die mannen zo belangerijk, Five ging in die eerste week regelmatig met de twee andere mannen op stap en verwende ze lekker. Zo had ik ook tijd om lekker te tutten en te kroelen met Kian in het grote bed
Waar ik nu wel tegenaan loop( en dan ga ik even offtopic hier) dat je drie kindjes heel wat moeilijker "kwijt" kunt voor een nachtje op 1 adres. Verder vind ik de "ik-sta-te-koken-dus-ik-heb- geen-handen-vrij-voor-vechtende-kinderen-en-jankende-babies-momenten"op de dag soms erg vermoeiend
Ik heb dat trouwens niet zo ervaren dat ik bij elk nieuwe kind(hoor mij nou alsof ik er een dozijn heb ) op gang moest komen qua verliefdheid. Was juist elke keer weer overdonderd dat ik gelijk weer helemaal in luf was. Tìs natuurlijk wel zo dat je minder tijd hebt om helemaal in je nieuwe kindje op te gaan. Daarom zijn die mannen zo belangerijk, Five ging in die eerste week regelmatig met de twee andere mannen op stap en verwende ze lekker. Zo had ik ook tijd om lekker te tutten en te kroelen met Kian in het grote bed
) op gang moest komen qua verliefdheid. Was juist elke keer weer overdonderd dat ik gelijk weer helemaal in luf was. Tìs natuurlijk wel zo dat je minder tijd hebt om helemaal in je nieuwe kindje op te gaan. Daarom zijn die mannen zo belangerijk, Five ging in die eerste week regelmatig met de twee andere mannen op stap en verwende ze lekker. Zo had ik ook tijd om lekker te tutten en te kroelen met Kian in het grote bed Waar ik nu wel tegenaan loop( en dan ga ik even offtopic hier) dat je drie kindjes heel wat moeilijker "kwijt" kunt voor een nachtje op 1 adres. Verder vind ik de "ik-sta-te-koken-dus-ik-heb- geen-handen-vrij-voor-vechtende-kinderen-en-jankende-babies-momenten"op de dag soms erg vermoeiend
Het is niet jouw taak mij aardig te vinden, dat is mijn taak.
Hyves!
Hyves!
Ja Leah, ik vind het nu ook wel tijd voor introductie van je tweede kindje!
Ik ben net als anderen hier erg benieuwd naar de ervaringen, bij zowel mijzelf als bij anderen. Chiara en ik zijn 2 jaar lang bijna 'onafscheidelijk' van elkaar geweest en daarin zie ik straks wel de nieuwe problemen als er een tweede is, die tijd en aandacht vraagt.
Ik ben niet bang om minder verliefd te worden dan bij Chiara...
... Hoe het allemaal gaat verlopen ... ik ben benieuwd...
Ik ben net als anderen hier erg benieuwd naar de ervaringen, bij zowel mijzelf als bij anderen. Chiara en ik zijn 2 jaar lang bijna 'onafscheidelijk' van elkaar geweest en daarin zie ik straks wel de nieuwe problemen als er een tweede is, die tijd en aandacht vraagt.
Ik ben niet bang om minder verliefd te worden dan bij Chiara...
... Hoe het allemaal gaat verlopen ... ik ben benieuwd...
Het voelt goed hè?
A je to!
A je to!
Hier was de overgang van een naar twee erg onverwacht en door de ziekenhuistijd kon Storm wel rustig aan zijn broertje wennen. Toen een jaartje later nummer drie kwam was hij bijna 3 en voelde zich echt de grote broer. Dus overal mee helpen en overal bijzijn. Broertje Sverre was natuurlijk al gewend om gedeeld aandacht te krijgen, bovendien was hij toen eigenlijk pas 10 maanden ipv de kalenderleeftijd van een jaar en kon hij zichzelf heerlijk vermaken en zusje hoorde er ook gewoon bij, werd gewoon geaccepteerd.
Oh en Loena dat ik-sta-te-koken... moment hebben we hier ook hoor, als ik het echt zat ben zet ik de kleinste twee vast in hun wipstoel en voor tv (tiktak of de tubbies erbij) en dan keert de rust snel weer.
tja en tips en trucs, papa veel inschakelen, de oudste veel laten helpen en erbij betrekken als hij dat zelf ook wil, ik deed tummytubben in de keuken en dat vonden de groten geweldig, konden ze ook even met de handjes in het water en ze speciaal laten voelen als oudste denk ik
Oh en Loena dat ik-sta-te-koken... moment hebben we hier ook hoor, als ik het echt zat ben zet ik de kleinste twee vast in hun wipstoel en voor tv (tiktak of de tubbies erbij) en dan keert de rust snel weer.
tja en tips en trucs, papa veel inschakelen, de oudste veel laten helpen en erbij betrekken als hij dat zelf ook wil, ik deed tummytubben in de keuken en dat vonden de groten geweldig, konden ze ook even met de handjes in het water en ze speciaal laten voelen als oudste denk ik
As het niet gaat zoals het moet, dan moet het maar zoals het gaat...
Mama van Storm (10-12-2000), Sverre (19-08-2002) en Lune (05-09-2003)
Mama van Storm (10-12-2000), Sverre (19-08-2002) en Lune (05-09-2003)
De nieuwe baby heet hier Jongste En mama is paranoia, ik weet het .
Loena, ik heb er eigenlijk niet bij nagedacht, maar uiteraard is dit topic ook voor derde, vierde en vijfde kindjes! Zal ik even vragen of ze de topictitel willen aanpassen?
Melo, niet minder verliefd, anders verliefd, dat wel . Natuurlijk was er meteen weer dat overweldigende gevoel van liefde, en enorme opluchting dat wij weer een gezond kind mochten krijgen, maar er is ook wat meer routine zeg maar.
Alhoewel nu langzaam de verbazing komt, dat dit kindje zo anders is, helemaal niet tevergelijken met Freek en toch ook van mij...
.Loena, ik heb er eigenlijk niet bij nagedacht, maar uiteraard is dit topic ook voor derde, vierde en vijfde kindjes! Zal ik even vragen of ze de topictitel willen aanpassen?
Melo, niet minder verliefd, anders verliefd, dat wel . Natuurlijk was er meteen weer dat overweldigende gevoel van liefde, en enorme opluchting dat wij weer een gezond kind mochten krijgen, maar er is ook wat meer routine zeg maar.
Alhoewel nu langzaam de verbazing komt, dat dit kindje zo anders is, helemaal niet tevergelijken met Freek en toch ook van mij...
Losing love is like a window in your hart,
everybody sees you're blown apart, everbody sees the wind blow.
everybody sees you're blown apart, everbody sees the wind blow.
Is wel te doen hoor, voel me wel vooral `s morgens echt weer een beetje een "pleeg" soms, krijg dan echt weer het gevoel van "toen" dat je `s morgen voor dat witte bord met namen stond en dat je gaat plannen wie wanneer een waar gewassen gaat worden, LOL. De ene dag heb ik dat meer dan de andere, ligt vooral aan de manier waarop ik ze aantref `s morgens, de hoeveelheid( over het bed uitgesmeerde) poepbroeken en aangekoekte snottebelen Een belasting is het absoluut, maar het is ook echt een uitdaging voor me* visualiseer Loena met stopwatch en drie vieze kinderen `s morgens...............................JAAAAAAAA, record gebroken, binnen 1 uur en 2 minuten allemaal schoon en aangekleed aan de boterham *quote:Op woensdag 16 februari 2005 22:08 schreef bixister het volgende:
spannend ma-maatje!
en pfoeh loena, 3 lijkt me nog ingewikkelder!
Het is niet jouw taak mij aardig te vinden, dat is mijn taak.
Hyves!
Hyves!
Het begon bij mij al met dat ik het zwanger zijn en de voorbereiding anders ervaarde.
Het zwanger zijn voelde vertrouwder. Ik was minder mutserig bij de dingen die ik dan wel dan niet moest voelen. Ook het kopen van kleine kleertjes enzo vond ik minder waanzinnig. Bij Bo werd ik bijna hysterisch van bv kleine babysokjes ofzo. Bij Janneke was dat wel minder. Je staat er allemaal niet meer zo van te kijken. En de meeste reclame-truukjes heb je dan ook wel door
Ik genoot wel van de zwangerschap. Zat op een roze wolk. Maar vond het met een dreumusje (Bo was net 1 jaar toen ik weer zwanger werd) wel een stuk zwaarder. Effe lekker rusten waneer je wil... nee dat feest ging niet door.
Toen Janneke er eenmaal was was ik op slag verliefd. Ik was weer net een waakhond en kon ook haar maar moeilijk uit handen geven. Mijn kraamtijd bracht ik door in t kraamhotel. En Geer gaf Bo extra aandacht. Maar als Geer savonds met Bo naar huis ging voelde ik me superincompleet. Bo vond die baby een leuke afleiding in t begin. Maar toen ze eenmaal doorhad dat ze bleef was t wel minder. Bo wilde juist aandacht op de momenten dat het natuurlijk niet kon, tijdens de fles, luier verschonen enz.
De gebroken nachten vond ik nu helemaal een ramp. Buiten t feit dat we met Bo erg verwend waren (die sliep erg snel de nacht door) kon ik nu de volgende dag niet met Janneke meeslapen want Bo was er ook nog.
Janneke boven op bed leggen betekende ook een optocht. Bo eerst boven veiligstellen, dan Janneke halen of andersom. Wandelen buiten een ramp. Bo zat net na de geboorte in de "ik loop lekker weg, of ik blijf staan en ik zet geen stap meer fase" Om over de verschillende tijden van hun slaapjes maar te zwijgen.
Ahhhhhhhhhhhhhhh waneer komt de tijd voor mezelf dacht ik wel eens. En vaak genoeg dacht ik ook. Hoe heb ik het in me botte hersens kunnen halen dat ik het met 1 kind druk had, ik leefde in luilekkerland
Maar er waren ook al vroeg hele mooie en leuke dingen hoor. Bo die al snel gek werd op haar zusje. En erg op haar lette. Haar "jankertje" noemde. Niet omdat ze zoveel jankte, maar omdat ze Janneke niet uit kon spreken Janneke die zo op haar "grote" zus vertrouwde.
En nu, nu krijg ik langzaam aan weer een beetje een ritme.
Bo 4 keer per week een dagdeel naar de peuterspeelzaal. Janneke 1 slaapje op een dag. En de ontwikkeling gaat zo snel. Het is wel heel vreemd dat Janneke niet beter weet of ze een zusje heeft. En Bo ook al niet beter lijkt te weten.
Ze vechten elkaar met regelmaat de tent uit.
Maar bv net, nu Janneke flinke koorts heeft, geeft Bo haar haar lievelingsknuf en dan, dan voel ik me zo rijk
Het 'even' een bakkie gaan doen bij een vriendin, vind ik met 2 kids echt een opgaaf. Ik zit dan niet echt lekker ontspannen. Ben meer bezig met, kijk uit, niet doen, vieze broek enz. Dus meestal plan ik die dingen nu als of Bo op school zit. Of Geer is thuis en ik laat dan 1 van de meiden bij hem.
Ik plan wel steeds minder. Ik bekijk heel erg per dag wat ik ga doen.
[ Bericht 0% gewijzigd door jessie op 16-02-2005 22:44:07 ]
Het zwanger zijn voelde vertrouwder. Ik was minder mutserig bij de dingen die ik dan wel dan niet moest voelen. Ook het kopen van kleine kleertjes enzo vond ik minder waanzinnig. Bij Bo werd ik bijna hysterisch van bv kleine babysokjes ofzo. Bij Janneke was dat wel minder. Je staat er allemaal niet meer zo van te kijken. En de meeste reclame-truukjes heb je dan ook wel door
Ik genoot wel van de zwangerschap. Zat op een roze wolk. Maar vond het met een dreumusje (Bo was net 1 jaar toen ik weer zwanger werd) wel een stuk zwaarder. Effe lekker rusten waneer je wil... nee dat feest ging niet door.
Toen Janneke er eenmaal was was ik op slag verliefd. Ik was weer net een waakhond en kon ook haar maar moeilijk uit handen geven. Mijn kraamtijd bracht ik door in t kraamhotel. En Geer gaf Bo extra aandacht. Maar als Geer savonds met Bo naar huis ging voelde ik me superincompleet. Bo vond die baby een leuke afleiding in t begin. Maar toen ze eenmaal doorhad dat ze bleef was t wel minder. Bo wilde juist aandacht op de momenten dat het natuurlijk niet kon, tijdens de fles, luier verschonen enz.
De gebroken nachten vond ik nu helemaal een ramp. Buiten t feit dat we met Bo erg verwend waren (die sliep erg snel de nacht door) kon ik nu de volgende dag niet met Janneke meeslapen want Bo was er ook nog.
Janneke boven op bed leggen betekende ook een optocht. Bo eerst boven veiligstellen, dan Janneke halen of andersom. Wandelen buiten een ramp. Bo zat net na de geboorte in de "ik loop lekker weg, of ik blijf staan en ik zet geen stap meer fase" Om over de verschillende tijden van hun slaapjes maar te zwijgen.
Ahhhhhhhhhhhhhhh waneer komt de tijd voor mezelf dacht ik wel eens. En vaak genoeg dacht ik ook. Hoe heb ik het in me botte hersens kunnen halen dat ik het met 1 kind druk had, ik leefde in luilekkerland
Maar er waren ook al vroeg hele mooie en leuke dingen hoor. Bo die al snel gek werd op haar zusje. En erg op haar lette. Haar "jankertje" noemde. Niet omdat ze zoveel jankte, maar omdat ze Janneke niet uit kon spreken Janneke die zo op haar "grote" zus vertrouwde.
En nu, nu krijg ik langzaam aan weer een beetje een ritme.
Bo 4 keer per week een dagdeel naar de peuterspeelzaal. Janneke 1 slaapje op een dag. En de ontwikkeling gaat zo snel. Het is wel heel vreemd dat Janneke niet beter weet of ze een zusje heeft. En Bo ook al niet beter lijkt te weten.
Ze vechten elkaar met regelmaat de tent uit.
Maar bv net, nu Janneke flinke koorts heeft, geeft Bo haar haar lievelingsknuf en dan, dan voel ik me zo rijk
Het 'even' een bakkie gaan doen bij een vriendin, vind ik met 2 kids echt een opgaaf. Ik zit dan niet echt lekker ontspannen. Ben meer bezig met, kijk uit, niet doen, vieze broek enz. Dus meestal plan ik die dingen nu als of Bo op school zit. Of Geer is thuis en ik laat dan 1 van de meiden bij hem.
Ik plan wel steeds minder. Ik bekijk heel erg per dag wat ik ga doen.
[ Bericht 0% gewijzigd door jessie op 16-02-2005 22:44:07 ]
De jan lul van het geheel.
Alles is gaan hangen, behalve me lach :)
Kutsch; tussen kut en kitsch
Het voelt heerlijk!!!!
Alles is gaan hangen, behalve me lach :)
Kutsch; tussen kut en kitsch
Het voelt heerlijk!!!!
Ik moet Freek ook steeds "veilig stellen" idd, al is ie inmiddels ruim twee en half. Vanmiddag kon ik nog net voorkomen dat Jongste zijn eerste chocolaatje te proeven kreeg . En de slaapkamerdeur gaat op slot, hij probeert de baby steeds uit zijn bed te halen....
Losing love is like a window in your hart,
everybody sees you're blown apart, everbody sees the wind blow.
everybody sees you're blown apart, everbody sees the wind blow.
Ja zo heb ik een keer heel verbaasd gestaan toen ik Janneke echt aan de andere kant van de kamer zag liggen. Ik keek omdat ze huilde. En Bo zat er "lief" naast. Ik was alleen even naar de (open) keuken gelopen. Bo had haar dus (ze deed t later voor) naar de andere kant van de kamer gesleept aan haar schoudertjes en bij de plek waar ze ze hebben wilde liet ze t hoofdje los...boem.
Echt met 2 moet je je 6e zintuig goed gaan gebruiken, lukt dat niet, dan moet je hem gaan ontwikkelen. En heb je hem echt niet, zou ik zeker ff op marktplaats gaan kijken ofzo
Echt met 2 moet je je 6e zintuig goed gaan gebruiken, lukt dat niet, dan moet je hem gaan ontwikkelen. En heb je hem echt niet, zou ik zeker ff op marktplaats gaan kijken ofzo
De jan lul van het geheel.
Alles is gaan hangen, behalve me lach :)
Kutsch; tussen kut en kitsch
Het voelt heerlijk!!!!
Alles is gaan hangen, behalve me lach :)
Kutsch; tussen kut en kitsch
Het voelt heerlijk!!!!
Bij ons is de overgang van 1 naar 2 een stuk makkelijker gegaan. Maar dit komt ook door de leeftijd van Djen. Zij kon dus echt helpen met dingen en was groot genoeg om voor zichzelf te zorgen, dat deed ze immers voor de baby ook al. Dat ze wel veel meer moet wennen om de aandacht te delen is wel een feit. Zij is gewend om al die jaren alleen te zijn en nu ineens een baby er bij. Nu na een half jaar gaat het beter en kan ze ook vertellen wat ze mist en zodoende hebben wij afgelopen zondag een meiden-dag gehouden. Op stap gegaan met haar gaf haar weer een goed gevoel.
Geweldig topic Leah!
Hier dus ook twee en het is een ramp. Dat aankleden en klaar komen met z'n allen is niet echt een probleem. Alicia is een langslapertje dus komt pas haar bed uit als Jayden al tig keer gegeten heeft (tegen 9u a half 10). Met jayden hebben we natuurlijk een erg rommelige start gehad (vanwege zijn nek en alles daarom heen), maar het was eigenlijk mis tussen die twee toen we dat nog niet eens wisten. Ze keek enorm uit naar de baby, en vond het eventjes leuk, voor 5 minuten ofzo maar gaf die eerste week al zeer duidelijk aan dat hij er niet bij hoorde. Ze heb het in de weken daarna ook wel een aantal keren geprobeerd. Hamertje tik op babyhoofd, voetenvegen op babybuikjes, hee wat leuk oogje-prik en zo zijn nog wel meer rare fratsen gepasseerd. Ze wil alle aandacht en weet daarin niet van ophouden, ze presteerd van alles om die aandacht dan ook te krijgen (ten koste van alles). Er is een periode geweest dat ze weer bij trok, maar nu Jayden lekker opgeknapt is en inmiddels ook een speeltje kan vasthouden heeft de poppenkast in haar ogen ECHT lang genoeg geduurd. En zitten we weer in een heel nieuwe fase en kijken we met hele andere ogen naar deze broer-zus-haat-liefde verhouding (want ze kan tevens zo'n schat zijn met hem). (Ze kunnen niet met elkaar maar ook niet zonder elkaar en af en toe denk ik dat ze een pact hebben gesmeden tegen mij
De begin periode vond/vind ik zwaar. Jayden deed niets anders dan gillen en als ie dat niet deed at hij. Knuffelen was er niet echt bij, want meneer overstrekte zich dan direct. Dus die 'verliefdheid' liet lang op zich wachten hier en heb me ook echt afgevraagd waarom IK in godsnaam alles zonodig voor een tweede in de war moest schoppen. Een dwarse jaloerse peuter, en een baby die niets zinde. Ik heb in die periode naar mijn gevoel op den duur ook jayden gewoon maar zijn gang laten gaan, ik voedde hem en masseerde hem, ik zorgde dat hij bij alle afspraken kwam en voor de rest bekeek hij het maar en heb geprobeerd de relatie tussen mij en alicia te verbeteren (niet dat ik daar nou echt veel resultaat van zie, maar goed. Heb het in elk geval geprobeerd). Maar goed, Jayden begint lekker op te knappen en we modderen hier wat aan kwa aandacht verdeling, dan hij (al is dat vaak hun samen) eventjes, dan Alicia eventjes. Ik denk door de vele voedingen die Jayden nu nog heeft (die ik inmiddels gewoon op het toilet geef) en door het 'veeleisende' gedrag van Alicia dat ze aardig in balans zitten. Woensdag middag is ze al 'jaren' bij oma en das nu echt Jayden's middag. Niemand wil echt oppassen op Jayden dus een echte Alicia middag is er helaas nog niet, maar de vrijdagmiddag/avond doen we eigenlijk alleen maar wat zij leuk vind. Papa is er dan niet dus meestal pikken we ergens een patatje, gaan wat winkelen, spelen etc etc en zij mag beslissen hoe of wat (binnen het toelaatbare).
Hier dus ook twee en het is een ramp. Dat aankleden en klaar komen met z'n allen is niet echt een probleem. Alicia is een langslapertje dus komt pas haar bed uit als Jayden al tig keer gegeten heeft (tegen 9u a half 10). Met jayden hebben we natuurlijk een erg rommelige start gehad (vanwege zijn nek en alles daarom heen), maar het was eigenlijk mis tussen die twee toen we dat nog niet eens wisten. Ze keek enorm uit naar de baby, en vond het eventjes leuk, voor 5 minuten ofzo maar gaf die eerste week al zeer duidelijk aan dat hij er niet bij hoorde. Ze heb het in de weken daarna ook wel een aantal keren geprobeerd. Hamertje tik op babyhoofd, voetenvegen op babybuikjes, hee wat leuk oogje-prik en zo zijn nog wel meer rare fratsen gepasseerd. Ze wil alle aandacht en weet daarin niet van ophouden, ze presteerd van alles om die aandacht dan ook te krijgen (ten koste van alles). Er is een periode geweest dat ze weer bij trok, maar nu Jayden lekker opgeknapt is en inmiddels ook een speeltje kan vasthouden heeft de poppenkast in haar ogen ECHT lang genoeg geduurd. En zitten we weer in een heel nieuwe fase en kijken we met hele andere ogen naar deze broer-zus-haat-liefde verhouding (want ze kan tevens zo'n schat zijn met hem). (Ze kunnen niet met elkaar maar ook niet zonder elkaar en af en toe denk ik dat ze een pact hebben gesmeden tegen mij
De begin periode vond/vind ik zwaar. Jayden deed niets anders dan gillen en als ie dat niet deed at hij. Knuffelen was er niet echt bij, want meneer overstrekte zich dan direct. Dus die 'verliefdheid' liet lang op zich wachten hier en heb me ook echt afgevraagd waarom IK in godsnaam alles zonodig voor een tweede in de war moest schoppen. Een dwarse jaloerse peuter, en een baby die niets zinde. Ik heb in die periode naar mijn gevoel op den duur ook jayden gewoon maar zijn gang laten gaan, ik voedde hem en masseerde hem, ik zorgde dat hij bij alle afspraken kwam en voor de rest bekeek hij het maar en heb geprobeerd de relatie tussen mij en alicia te verbeteren (niet dat ik daar nou echt veel resultaat van zie, maar goed. Heb het in elk geval geprobeerd). Maar goed, Jayden begint lekker op te knappen en we modderen hier wat aan kwa aandacht verdeling, dan hij (al is dat vaak hun samen) eventjes, dan Alicia eventjes. Ik denk door de vele voedingen die Jayden nu nog heeft (die ik inmiddels gewoon op het toilet geef) en door het 'veeleisende' gedrag van Alicia dat ze aardig in balans zitten. Woensdag middag is ze al 'jaren' bij oma en das nu echt Jayden's middag. Niemand wil echt oppassen op Jayden dus een echte Alicia middag is er helaas nog niet, maar de vrijdagmiddag/avond doen we eigenlijk alleen maar wat zij leuk vind. Papa is er dan niet dus meestal pikken we ergens een patatje, gaan wat winkelen, spelen etc etc en zij mag beslissen hoe of wat (binnen het toelaatbare).
Ben je gek? Nee hoor hoeft niet voor mij Je loopt toch ongeveer tegen dezelfde problemen aan, denk ik zo. Zal helaas af een toe een heel piets klein beetje offtopic moeten gaanquote:Op woensdag 16 februari 2005 22:23 schreef Leah het volgende:
De nieuwe baby heet hier Jongste En mama is paranoia, ik weet het .
Loena, ik heb er eigenlijk niet bij nagedacht, maar uiteraard is dit topic ook voor derde, vierde en vijfde kindjes! Zal ik even vragen of ze de topictitel willen aanpassen?
Je loopt toch ongeveer tegen dezelfde problemen aan, denk ik zo. Zal helaas af een toe een heel piets klein beetje offtopic moeten gaan 
Het is niet jouw taak mij aardig te vinden, dat is mijn taak.
Hyves!
Hyves!
dan kom ik ook nog even binnenrollen.
om de verwarring compleet te maken, kan ik hier ook terecht?
ik heb een samengesteld gezin in de aanbieding.
mijn vriend had een aangenomen dochter en een eigen dochter. die oudste is voor mijn komst al met veel bombarie vertrokken, dus toen ik kwam met luca had zij het rijk alleen met paps.
ze is van van jongste kind ineens gepromoveerd tot oudste zus en ze doet het met enthousiasme.
luca wordt betutteld, verwend, en geknuffeld. hij wordt zelfs ingezet als troef om vriendinnetjes hier te krijgen, want ze vinden hem allemaal zo schattig
ik moet altijd erg lachen als ze me bijna smeekt of ze luca uit school mag halen samen met dr vriendin.
luca laat het zich allemaal prima welgevallen en als het hem niet zint, laat hij dat luid en duidelijk weten. maar er wordt hier echt heel weinig ruzie gemaakt.
het is nu vakantie en het is lekker rommelig thuis. zus die een pubervriendin op visite heeft en met zijn tweeen zitten te giebelen over jongens en luca die een vriendje te spelen heeft en met zijn tweeen de jongenskamer verbouwd.
heerlijk... ik leef
om de verwarring compleet te maken, kan ik hier ook terecht?
ik heb een samengesteld gezin in de aanbieding.
mijn vriend had een aangenomen dochter en een eigen dochter. die oudste is voor mijn komst al met veel bombarie vertrokken, dus toen ik kwam met luca had zij het rijk alleen met paps.
ze is van van jongste kind ineens gepromoveerd tot oudste zus en ze doet het met enthousiasme.
luca wordt betutteld, verwend, en geknuffeld. hij wordt zelfs ingezet als troef om vriendinnetjes hier te krijgen, want ze vinden hem allemaal zo schattig
ik moet altijd erg lachen als ze me bijna smeekt of ze luca uit school mag halen samen met dr vriendin.
luca laat het zich allemaal prima welgevallen en als het hem niet zint, laat hij dat luid en duidelijk weten. maar er wordt hier echt heel weinig ruzie gemaakt.
het is nu vakantie en het is lekker rommelig thuis. zus die een pubervriendin op visite heeft en met zijn tweeen zitten te giebelen over jongens en luca die een vriendje te spelen heeft en met zijn tweeen de jongenskamer verbouwd.
heerlijk... ik leef
sjonge knor, dat klinkt niet makkelijk. hopelijk kan JD binnenkort met wat minder voedingen per dag toe en trekt Alicia ook weer wat bij.
lady-wrb, leuk!
lady-wrb, leuk!
Superleuk topic Er staan echt dingen bij waar ik nooit aan zou denken
Ik heb een blauw snoepje en ik heb een roze snoepje
Hoe oud is die meid Lady-wrb? Leuk dat het zo goed gaat!
En Knor, jeetje wat lastig allemaal. Het klinkt allemaal erg heftig, gezien ook je positie met al die pijn, ik vind het wel goed van dat je je hierover hebt uitgesproken! Ik hoop voor jullie dat er tijden komen dat het allemaal wat makkelijker en prettiger gaat verlopen!
En Knor, jeetje wat lastig allemaal. Het klinkt allemaal erg heftig, gezien ook je positie met al die pijn, ik vind het wel goed van dat je je hierover hebt uitgesproken! Ik hoop voor jullie dat er tijden komen dat het allemaal wat makkelijker en prettiger gaat verlopen!
Het voelt goed hè?
A je to!
A je to!
ze is puber van 14"quote:Op donderdag 17 februari 2005 11:22 schreef melonovy het volgende:
Hoe oud is die meid Lady-wrb? Leuk dat het zo goed gaat!
Boeiend topic! Ook ik heb 2 kleintjes thuis. Indy is net 2 geworden en Thomas net een half jaar. En laaannnngggzzzaaammmeeerrrhhhaaannndd (langzamerhand) begint het hier een beetje meer op rolletjes te lopen. Voor de huishoudelijke klusjes komt een keer per week de schoonmaakster langs, de verbouwing waar we hier in zitten vordert heel langzaam en voor de rest probeer ik het leven maar te nemen zoals het komt.
Toen er nog maar één kind was ging ik heel regelmatig weg. Hier op bezoek, even naar Nederland rijden, daar een boodschapje doen... Met twee kinderen komt het daar eigenlijk niet meer van. Zeker niet met Thomas, die naast zijn vaste etens-en flesjestijden ook nog drie keer per dag moet inhaleren zodat hij een beetje fatsoenlijk kan ademhalen. Het is echt goochelen met de mogelijkheden die je hebt. Tijd voor mijn man schiet er helaas ook een beetje bij in. 's Avonds moet ik vaak nog klusjes doen voor mijn eigen zaak(je), of ik ben erg moe en lig vroeg in bed. Tijd om even bij te praten hebben we haast niet.
Maar toch.... als we kwart voor 7 met z'n allen Sandmann kijken (=welterustenverhaaltje op de Duitse tv). Indy zit bij mij op schoot en Thomas bij mijn man en de kindjes houden elkaars hand vast. Of Indy klimt 's morgens bij Thomas in bed om nog even met hem te knuffelen terwijl ik de was opruim. Of ik zie de stralende ogen van Thomas als hij naar Indy kijkt (of andersom). Dan ben ik de gelukkigste mama van de wereld.
Wat ik me nog wel afvraag: je hoort heel vaak dat het met twee kinderen makkelijker is dan met één kind. Wanneer begint die tijd dat dat zo is? Als ze volwassen zijn?
Toen er nog maar één kind was ging ik heel regelmatig weg. Hier op bezoek, even naar Nederland rijden, daar een boodschapje doen... Met twee kinderen komt het daar eigenlijk niet meer van. Zeker niet met Thomas, die naast zijn vaste etens-en flesjestijden ook nog drie keer per dag moet inhaleren zodat hij een beetje fatsoenlijk kan ademhalen. Het is echt goochelen met de mogelijkheden die je hebt. Tijd voor mijn man schiet er helaas ook een beetje bij in. 's Avonds moet ik vaak nog klusjes doen voor mijn eigen zaak(je), of ik ben erg moe en lig vroeg in bed. Tijd om even bij te praten hebben we haast niet.
Maar toch.... als we kwart voor 7 met z'n allen Sandmann kijken (=welterustenverhaaltje op de Duitse tv). Indy zit bij mij op schoot en Thomas bij mijn man en de kindjes houden elkaars hand vast. Of Indy klimt 's morgens bij Thomas in bed om nog even met hem te knuffelen terwijl ik de was opruim. Of ik zie de stralende ogen van Thomas als hij naar Indy kijkt (of andersom). Dan ben ik de gelukkigste mama van de wereld.
Wat ik me nog wel afvraag: je hoort heel vaak dat het met twee kinderen makkelijker is dan met één kind. Wanneer begint die tijd dat dat zo is? Als ze volwassen zijn?
Geen zorgen voor de dag van morgen.
Makkelijker is het volgens mij niet hoor, tenminste ik vind van niet. Het grappige is dat ik met alleen Eva dacht dat ik het zo druk had overdag, nou dat was niks vergeleken bij nu.quote:Op donderdag 17 februari 2005 13:47 schreef Tinkepink het volgende:
Wat ik me nog wel afvraag: je hoort heel vaak dat het met twee kinderen makkelijker is dan met één kind. Wanneer begint die tijd dat dat zo is? Als ze volwassen zijn?
Ik ben wel blij dat het eerste jaar van Iris om is, met al die slaapjes en voedingen had ik echt een rommelige dag naar mijn idee, je kon nooit eens ergens heen. Nu eten en slapen ze gelijktijdig, wel zo handig.
Ik vind dit een geweldig topic, ik kom later deze week nog even terug op de jaloezie tussen 2 kids, iets wat hier ook speelt.
En als ze lacht, dan lacht de wereld met haar mee....
Eva ♥ en Iris ♥
Eva ♥ en Iris ♥
Wat jammer Knor, dat het met Alicia wat moeizaam verloopt! Kan me voorstellen dat je daar moeite mee hebt. Freek doet het wat dat betreft hartstikke goed, al zou het toch wel leuk zijn voor de baby dat een flesje niet in etappes gedronken hoeft te worden omdat Freek uiteraard de gelegenheid te baat neemt om de meest idiote toeren uit te halen. Het knopje van de tv met je tong aan en uit zetten schijnt hartstikke leuk te zijn .
Ik ben niet zo huishoudelijk, maar de puinhopen die ik nu af en toe in mijn huis aantref zijn ook ongekend, ik ben jaloers op jouw huishoudelijke hulp Tinkepink!
Ik ben niet zo huishoudelijk, maar de puinhopen die ik nu af en toe in mijn huis aantref zijn ook ongekend, ik ben jaloers op jouw huishoudelijke hulp Tinkepink!
Losing love is like a window in your hart,
everybody sees you're blown apart, everbody sees the wind blow.
everybody sees you're blown apart, everbody sees the wind blow.
Het is heel erg genant , maar eerlijk gezegd zou ik het niet redden zonder. Ons huis heeft vier verdiepingen en ik zie het niet zitten om die allemaal schoon te maken met de kinderen op sleeptouw. Dat is echt onbegonnen werk!!!! Met Indy alleen lukt het trouwens wel, ze 'helpt' gewoon mee, maar met THomas en Indy is het me gewoon teveel.quote:Op donderdag 17 februari 2005 21:19 schreef Leah het volgende:
Ik ben niet zo huishoudelijk, maar de puinhopen die ik nu af en toe in mijn huis aantref zijn ook ongekend, ik ben jaloers op jouw huishoudelijke hulp Tinkepink!
, maar eerlijk gezegd zou ik het niet redden zonder. Ons huis heeft vier verdiepingen en ik zie het niet zitten om die allemaal schoon te maken met de kinderen op sleeptouw. Dat is echt onbegonnen werk!!!! Met Indy alleen lukt het trouwens wel, ze 'helpt' gewoon mee, maar met THomas en Indy is het me gewoon teveel.
Geen zorgen voor de dag van morgen.
Is niet genant hoor! Lekker toch?
Losing love is like a window in your hart,
everybody sees you're blown apart, everbody sees the wind blow.
everybody sees you're blown apart, everbody sees the wind blow.
Ik vond het eerste jaar met Job en Katja vrij zwaar, maar het wordt nu steeds makkelijker en vooral steeds leuker.
Nu is toch de tijd dat ze meer samen doen en het ook gewoon gezellig hebben met elkaar. En eten en slapen begint steeds meer op elkaar afgestemd te raken, dus dat is ook makkelijk.
Wat betreft het aandacht geven: Katja vraagt en krijgt daarom ook veel meer aandacht dan Job. Job kan zichzelf heel goed vermaken en Katja wil eigenlijk bij alles mij erbij betrekken. Toen Job net was geboren was ik bang dat Katja tekort zou komen, maar nu besef ik me dat het eigenlijk Job is die 'tekort' komt. Aan de andere kant schijnt Job daar niet onder te lijden. Misschien is het zo dat jongere kinderen wat meer vanzelfspreken aandacht delen?
Nu is toch de tijd dat ze meer samen doen en het ook gewoon gezellig hebben met elkaar. En eten en slapen begint steeds meer op elkaar afgestemd te raken, dus dat is ook makkelijk.
Wat betreft het aandacht geven: Katja vraagt en krijgt daarom ook veel meer aandacht dan Job. Job kan zichzelf heel goed vermaken en Katja wil eigenlijk bij alles mij erbij betrekken. Toen Job net was geboren was ik bang dat Katja tekort zou komen, maar nu besef ik me dat het eigenlijk Job is die 'tekort' komt. Aan de andere kant schijnt Job daar niet onder te lijden. Misschien is het zo dat jongere kinderen wat meer vanzelfspreken aandacht delen?
Als je goed om je heen kijkt zie je dat alles gekleurd is.
Nou, de nieuwe baby krijgt beduidend minder aandacht als Freek indertijd, en geen borstvoeding dus mijn schuldgevoel is al compleet hoor. Ik denk wel dat een tweede niet beter weet, die is nl nooit alleen geweest, en zal het dus doodnormaal vinden dat aandacht gedeeld moet worden, denk ik.
Feit is dat Jongste met regelmaat in de box/bed geparkeerd wordt, puur omdat ik mijn handen even vrij moet hebben. Dat probeer ik dan maar weer goed te maken door in de avonduren wat langer te tutten, maar dan wil ik soms ook wel even wat voor mezelf doen (helaas wil Hub dan ook nog weleens aandacht ).
En om maar eens wat te noemen, ik lijk maar geen goed moment te kunnen vinden om de kleinste in bad te doen.... Freek breekt de tent af als ik aan het badderen ben, en na het eten blijkt gèèn goed moment, want dan heeft baby zo'n enorme honger dat het 1 grote brulpartij is, schiet dat gezellige badje ook een beetje zijn doel voorbij .
Feit is dat Jongste met regelmaat in de box/bed geparkeerd wordt, puur omdat ik mijn handen even vrij moet hebben. Dat probeer ik dan maar weer goed te maken door in de avonduren wat langer te tutten, maar dan wil ik soms ook wel even wat voor mezelf doen (helaas wil Hub dan ook nog weleens aandacht ).
).En om maar eens wat te noemen, ik lijk maar geen goed moment te kunnen vinden om de kleinste in bad te doen.... Freek breekt de tent af als ik aan het badderen ben, en na het eten blijkt gèèn goed moment, want dan heeft baby zo'n enorme honger dat het 1 grote brulpartij is, schiet dat gezellige badje ook een beetje zijn doel voorbij .
Losing love is like a window in your hart,
everybody sees you're blown apart, everbody sees the wind blow.
everybody sees you're blown apart, everbody sees the wind blow.
Wij hebben Job en Katja zo snel mogelijk samen in bad gedaan. Natuurlijk niet de eerste weken, maar toen Job een maand of twee, drie was deden we ze al samen in het grote bad.
Dat was echt een uitkomst.
Dat was echt een uitkomst.
Als je goed om je heen kijkt zie je dat alles gekleurd is.
Erg interessant topic want ook wij krijgen er een tweede kindje bij over een paar maanden. Als ik zo sommige verhalen lees dan schijt ik blubber om het maar even grof te zeggen. Joshua is een aandacht trekker eerste klas en wil ook graag altijd alle aandacht hebben van zowel mij als zijn vader. Met een ander babietje erbij vind hij het al niet veel en word jaloers. Dat hebben we al ondervonden met zijn kleine neefje. Misschien dat het wel mee zal vallen hoor, maar ik geloof ook zeker wel dat het eerste jaar heel zwaar zal zijn.
Dat vond ik al met 1 kindje, Joshua is nooit een ventje geweest van regelmaat tot nu toe. Hij verandert zijn tijden constant ook al probeer ik dat te voorkomen.
Ik hoop van harte dat het mee gaat vallen. Dat van dat meteen verliefd zijn op je kindje, ik geloof niet dat dat een probleem is of gaat worden. Maar waar ik vooral bang voor ben is dat ik niet zoveel kan houden van mijn tweede als van mijn eerste. Misschien heel stom, maar dat is op het moment mijn grootste angst.
Dat vond ik al met 1 kindje, Joshua is nooit een ventje geweest van regelmaat tot nu toe. Hij verandert zijn tijden constant ook al probeer ik dat te voorkomen.
Ik hoop van harte dat het mee gaat vallen. Dat van dat meteen verliefd zijn op je kindje, ik geloof niet dat dat een probleem is of gaat worden. Maar waar ik vooral bang voor ben is dat ik niet zoveel kan houden van mijn tweede als van mijn eerste. Misschien heel stom, maar dat is op het moment mijn grootste angst.
herkenbaar! Ik wil kostte wat het kost doorgaan met de bv. Ik ben die vreselijke periode doorgkomen dat ie om de anderhalf a 2u kwam en vind het doodzonde om dan nu te stoppen. Hij krijgt nu gemiddeld 5 a 6 maal bv en 1 maal een flesje van papa (ik kolf dus ook nog ergens op de dag tussendoor). Aangezien bv helemaal beroerd is als het telkens wordt onderbroken geef ik het nu gewoon op de wc (mede de reden dat ik hem helemaal gezellig heb opgeknapt). Ik sluit me gewoon op, alicia die MOET zich maar ffies vermaken (ze kan geen gevaarlijke dingen doen en breekt de tent maar af als ze daarzin in heb. Wat over het algemeen gelukkig mee valt)quote:Op donderdag 17 februari 2005 21:19 schreef Leah het volgende:
Wat jammer Knor, dat het met Alicia wat moeizaam verloopt! Kan me voorstellen dat je daar moeite mee hebt. Freek doet het wat dat betreft hartstikke goed, al zou het toch wel leuk zijn voor de baby dat een flesje niet in etappes gedronken hoeft te worden omdat Freek uiteraard de gelegenheid te baat neemt om de meest idiote toeren uit te halen. Het knopje van de tv met je tong aan en uit zetten schijnt hartstikke leuk te zijn .
Ik ben niet zo huishoudelijk, maar de puinhopen die ik nu af en toe in mijn huis aantref zijn ook ongekend, ik ben jaloers op jouw huishoudelijke hulp Tinkepink!
Ow en het huishouden hier is ook een chaos hoor, ik hou me steeds voor op zondag er iets aan te doen want dan is papa er maar op de een of ander manier is die dag al helemaal volgeplant met andere tken en achterstallig werk.
Ik las laatst dat een moederhart net zo groot is als het aantal kinderen dat ze krijgt en volgens mij is dat een waar ding Lewis!
Ik was er ook bang voor, maar geloof me, je houdt er meteen net zoveel van, en het is ook meteen weer heel erg van jou. Komt goed, geloof me maar .
Ik was er ook bang voor, maar geloof me, je houdt er meteen net zoveel van, en het is ook meteen weer heel erg van jou. Komt goed, geloof me maar .
Losing love is like a window in your hart,
everybody sees you're blown apart, everbody sees the wind blow.
everybody sees you're blown apart, everbody sees the wind blow.
Ik heb t geluk dat Geer onregelmatig werkt. Als hij thuis is gaan ze in bad. Zodat we dat altijd samen doen.
Nu ze om beurten ziek zijn is t ook heel druk hoor. De zieke krijgt toch wat meer de aandacht en wil ook meer knuffelen. Bo is al weer wat beter en vond zich vanavond ook wel weer ziek want dan kreeg ze ook banaan en hoefde ze geen prakkie Nou dan krijgt ze van mij dus ook lekker een banaan. Zijn ze nou elke week ziek dan natuurlijk niet, maar af en toe wel hoor. Ik ben na de geboorte van Janneke ook wel een stuk makkelijker geworden. En dat maakt t leven soms ook wel een stuk leuker
Nu ze om beurten ziek zijn is t ook heel druk hoor. De zieke krijgt toch wat meer de aandacht en wil ook meer knuffelen. Bo is al weer wat beter en vond zich vanavond ook wel weer ziek want dan kreeg ze ook banaan en hoefde ze geen prakkie Nou dan krijgt ze van mij dus ook lekker een banaan. Zijn ze nou elke week ziek dan natuurlijk niet, maar af en toe wel hoor. Ik ben na de geboorte van Janneke ook wel een stuk makkelijker geworden. En dat maakt t leven soms ook wel een stuk leuker
De jan lul van het geheel.
Alles is gaan hangen, behalve me lach :)
Kutsch; tussen kut en kitsch
Het voelt heerlijk!!!!
Alles is gaan hangen, behalve me lach :)
Kutsch; tussen kut en kitsch
Het voelt heerlijk!!!!
Wat doet Alicia als je in de kamer de borstvoeding geeft? Gaat ze dan ook op je klimmen enzo? En naar haar kamer sturen is zeker geen optie ivm je bekken?
De jan lul van het geheel.
Alles is gaan hangen, behalve me lach :)
Kutsch; tussen kut en kitsch
Het voelt heerlijk!!!!
Alles is gaan hangen, behalve me lach :)
Kutsch; tussen kut en kitsch
Het voelt heerlijk!!!!
Ik was op een gegeven moment alleen nog maar bezig met voeden, en Freek had al zo ontzettend veel in moeten leveren in mijn zwangerschap dat ik het niet meer opbracht... Bovendien verrekte ik van de pijn, wat mijn band met de nieuwe baby er niet echt beter op maakte. Maar ow ow, wat een schuldgevoel , Freek heeft 4 maanden bv gehad, de baby maar twee weken.quote:Op donderdag 17 februari 2005 22:34 schreef Knorretje het volgende:
[..]
herkenbaar! Ik wil kostte wat het kost doorgaan met de bv.
Losing love is like a window in your hart,
everybody sees you're blown apart, everbody sees the wind blow.
everybody sees you're blown apart, everbody sees the wind blow.
irri he die mannenquote:Op donderdag 17 februari 2005 22:24 schreef Leah het volgende:
Feit is dat Jongste met regelmaat in de box/bed geparkeerd wordt, puur omdat ik mijn handen even vrij moet hebben. Dat probeer ik dan maar weer goed te maken door in de avonduren wat langer te tutten, maar dan wil ik soms ook wel even wat voor mezelf doen (helaas wil Hub dan ook nog weleens aandacht ).
Wij hebben hier de afspraak dat na het eten (half 8) Danny alicia verzorgt en naar bed stopt en dat is het moment dat Jayden even waterpret kan hebben. Alicia doucht met mij mee (we hebben haar eindelijk zover dat ze onder de douche durft (al gaat het nog niet van harte en durft ze allleen met mij, wat resulteerd in een waterballet waarbij zij het warm heeft en ik het steenkoud). Als Danny zondags vrij is doe ik alicia en op de vrijdagavond ook want dan is hij er niet. Verder gaan ze hier (tenzij ze heel vies zijn geworden tijdens het spelen) niet vaker dan 2 a 3 keer onder de douche/bad de rest kan prima met een washandje (ik doe dan Jayden terwijl Alicia een poging onderneemt zich zelf te poetsen inclusief alle poppen en onze poezen en de vloer wordt daardoor regelmatig gedweild door haar, de tafel ziet eens wat water, dus ongemerkt wordt mijn huishouden ook nog een beetje voorzien van wat ijver )
quote:En om maar eens wat te noemen, ik lijk maar geen goed moment te kunnen vinden om de kleinste in bad te doen.... Freek breekt de tent af als ik aan het badderen ben, en na het eten blijkt gèèn goed moment, want dan heeft baby zo'n enorme honger dat het 1 grote brulpartij is, schiet dat gezellige badje ook een beetje zijn doel voorbij .
klimmen doet ze gelukkig niet ze heb niet echt door dat je dat ook kan doen met meubels Wat ze wel doet is uitgebreid al haar speelgoed uit de kast trekken en bij mij neer gooien incl op jayden, dusdanig lawaai maken dat Jayden alleen maar oog heeft voor dat grappige peutergezicht wat ronddarteld ipv de borst. Of uitgebreid testen of de gaskachel echt wel heet is, kijken of glas en lood geschikt is om door heen te meppen met blokken, ga zo maar door. Ze verzint wel iets waar ik echt op moet reageren, want ik probeer haar zoveel mogelijk min of meer te negeren als ze op die manier aandacht trekt. Er zijn ook voedingen geweest waarbij ze wel lief speelde en dan geef ik haar wel 'aandacht'/complimentje als Jayden bijna klaar is. Wat we ook wel doen is voorlezen als ik voed, werkte prima totdat Jayden meer luisterde dan at (ik was de verkeerde aan het vermaken) (is btw een vreselijk geweldig gezicht een lachend mondje om je tepel met gigapretoogjes )quote:Op donderdag 17 februari 2005 22:40 schreef jessie het volgende:
Wat doet Alicia als je in de kamer de borstvoeding geeft? Gaat ze dan ook op je klimmen enzo? En naar haar kamer sturen is zeker geen optie ivm je bekken?
edit: naar haar kamer sturen is niet echt een optie, das twee trappen hoog en houdt dus in dat ik haar moet brengen, weer naar beneden moet,moet voeden, na het voeden weer naar boven moet en weer naar beneden. Dat wordt me echt te veel. een keer op en af die trap smorgens vind ik al een behoorlijke aanslag, maar ja kan haar moeilijk e hele dag boven laten (wel lekker rustig zo nu en dan )
Wat niet gaat gaat niet, Je hebt het in elk geval geprobeerd en das het belangrijkste. De jongste heeft toch maar mooi die eerste 2 weken gehad en die neemt niemand de kleine meer af. Ik heb ook enorm vaak op het punt gestaan hoor en dan pakte ik de voorraad uit de vriezer, kwakte ik ben danny op schoot en ben in het peuterbedje gaan liggen puur omdat ik niet meer kon. (helaas of nu dan gelukkig) wilde Jayden echt niet uit de fles drinken, met geen mogelijkheid (ja als ik hem gaf, maar dan had ik er nog niets aan) Ik denk dat dat de grootste redding van de bv hier is geweest, maar ja misschien ook wel ten koste van teveel (met name alicia)quote:Op donderdag 17 februari 2005 22:44 schreef Leah het volgende:
[..]
Ik was op een gegeven moment alleen nog maar bezig met voeden, en Freek had al zo ontzettend veel in moeten leveren in mijn zwangerschap dat ik het niet meer opbracht... Bovendien verrekte ik van de pijn, wat mijn band met de nieuwe baby er niet echt beter op maakte. Maar ow ow, wat een schuldgevoel , Freek heeft 4 maanden bv gehad, de baby maar twee weken.
Pittig hoor knorretje!!!
Janneke zet ik tegenwoordig appart op een stoeltje als ze weer eens wat uitvreet. Dit omdat ik Bo meestal naar de gang of naar boven stuur en dit voor Janneke geen veilige plek vind. Maar wel vind dat ze af en toe even appart moet.
In t begin liep ze natuurlijk van dr stoeltje af. Maar nu weet ze t precies. Dan sjokt ze er al mopperend naar toe. En blijft een minuut ofzo zitten tot ik kom en dan maken we t weer goed.
Maar soms..... Dan heb ik t idee dat mijn kinderen meer op de gang/hun kamer/ of hun stoeltje zitten dan ergens anders. Zei ik nou net dat ik makkelijker was geworden
Janneke zet ik tegenwoordig appart op een stoeltje als ze weer eens wat uitvreet. Dit omdat ik Bo meestal naar de gang of naar boven stuur en dit voor Janneke geen veilige plek vind. Maar wel vind dat ze af en toe even appart moet.
In t begin liep ze natuurlijk van dr stoeltje af. Maar nu weet ze t precies. Dan sjokt ze er al mopperend naar toe. En blijft een minuut ofzo zitten tot ik kom en dan maken we t weer goed.
Maar soms..... Dan heb ik t idee dat mijn kinderen meer op de gang/hun kamer/ of hun stoeltje zitten dan ergens anders. Zei ik nou net dat ik makkelijker was geworden
De jan lul van het geheel.
Alles is gaan hangen, behalve me lach :)
Kutsch; tussen kut en kitsch
Het voelt heerlijk!!!!
Alles is gaan hangen, behalve me lach :)
Kutsch; tussen kut en kitsch
Het voelt heerlijk!!!!
wij hebben ook wel een straf/afkoelplekkie. In de hoek op de gang, maar dat doet haar niet zoveel. Als ik haar daarheen stuur huilt ze heel even en dan stomt dat af naar een paar tellen en gaat dan gewoon op de grond zitten oefenen met tellen, liedjes zingen, verhaaltjes verzinnen etc etc. Ze kan dan uren daar zitten bij wijze van (als ze nou eens leert zo lief te spelen gewoon in de kamer ipv op de afkoelplekkie...) En ik vind het gewoon zielig eigenlijk ook om haar daar naar toe te sturen puur en alleen omdat broerlief eten wil. Als Jayden niet hoeft te eten en ze speelt (gaat dit ook niet altijd even rustig, maar dan blijk ik het minder storend te vinden en als ik haar waarschuw stopt ze ook meteen met het gedrag). Maw te verwarrend voor haar denk ik ook, als jayden niet eet mag het min of meer wel en als jayden eet/(aandacht krijgt in haar ogen dus) mag het niet.
Ach het zal wel weer overgaan, na de vakantie gaat jayden mee eten met de pot (althans hij gaat een poging ondernemen) en dan zullen heus wel weer wat voedingen verschuiven (moeten we WEEEEER met zijn allen een nieuw ritme aanwennen) en misschien komt ie dan wel minder tussendoor op de speelmomenten voor een bv. Wie weet, en ach nog een half jaar en dan zit het jaar bv er ook alweer op, we zijn al op de helft.
Ow weet je wat mij heel erg opvalt: bij alicia vond ik het enorm lang duren voor ze eindelijk wat interactie gaf, dat ze in de voor mij meer leukere periode kwam. Sowieso dat hele eerste jaar ging best langzaam. Maar het lijkt nu opeens om te vliegen. Zo was hij nog een klein iel urretje en nu is het een kindje met 3 onderkinnen, worstepootjes, spekarmpjes bij wie de buik in de weg zit bij het 'proef'zitten bij mama op schoot. Hij is alweer bijna een half jaar
Ach het zal wel weer overgaan, na de vakantie gaat jayden mee eten met de pot (althans hij gaat een poging ondernemen) en dan zullen heus wel weer wat voedingen verschuiven (moeten we WEEEEER met zijn allen een nieuw ritme aanwennen) en misschien komt ie dan wel minder tussendoor op de speelmomenten voor een bv. Wie weet, en ach nog een half jaar en dan zit het jaar bv er ook alweer op, we zijn al op de helft.
Ow weet je wat mij heel erg opvalt: bij alicia vond ik het enorm lang duren voor ze eindelijk wat interactie gaf, dat ze in de voor mij meer leukere periode kwam. Sowieso dat hele eerste jaar ging best langzaam. Maar het lijkt nu opeens om te vliegen. Zo was hij nog een klein iel urretje en nu is het een kindje met 3 onderkinnen, worstepootjes, spekarmpjes bij wie de buik in de weg zit bij het 'proef'zitten bij mama op schoot. Hij is alweer bijna een half jaar
Ik had altijd begrepen dat het wennen aan een tweede kind makkelijker is, niet zozeer het 'hebben van'. Lijkt mij namelijk dat je zeker in het begin gewoon een paar handen tekort komtquote:Op donderdag 17 februari 2005 13:47 schreef Tinkepink het volgende:
Wat ik me nog wel afvraag: je hoort heel vaak dat het met twee kinderen makkelijker is dan met één kind. Wanneer begint die tijd dat dat zo is? Als ze volwassen zijn?
[ Bericht 14% gewijzigd door miss_dynastie op 18-02-2005 00:06:08 ]
en ergens klopt dat ook wel. Alles verloopt veel soepeler. Je bent minder 'bezorgd' de routine van alles is er nog en je weet veel beter om te gaan met kleine dingen die herkenbaar zijn of die je weet te voorkomen uit de ervaring van de eerste. Dus het is makkelijker het tweede kindje, MAAAR het tweede kindje integreren in een routine die jaar en dag draait om de eerste met alle ritueeltjes, etc etc is de moeilijkheid. Een baby laat zich nou eenmaal niet zomaar dwingen in ons ritme en een peuter niet in het ritme van de baby. Dus moet je twee nieuwe ritme's ontwikkelen die ook nog afgestemd zijn op elkaar en dat kost tijd en veel obstakels die weggewerkt moeten worden.quote:Op vrijdag 18 februari 2005 00:00 schreef miss_dynastie het volgende:
[..]
Ik had altijd begrepen dat het wennen aan een tweede kind makkelijker is, niet zozeer het 'hebben van'.
Als de echte babytijd voorbij is en ritmes niet zo snel meer veranderen zal dat vast allemaal een stuk makkelijker zijn en worden en vragen we ons echt af waar we ons nou druk over hebben gemaakt en hebben we er weer een enorme rijkdom voor terug
Ook ik heb er twee en dat is bij mij eigenlijk heel goed gegaan.
Kelvin is nu bijna 2 en Naomi bijna 4, maar ze is vanaf het eerste moment een grote zus geweest.
Eigenlijk komt het hier nu pas naar boven dat gekibbel over wie er nu weer bij mamma of pappa mag zitten of wie er nu weer met een bepaald speelgoed speelt het zijn echt broer en zus, Kelvin begint te ontdekken dat hij er ook is en laat dat met alle liefde aan zijn grote zus weten en dat leidt weer tot een kleine rel tussen broer en zus, die dan weer komt dat Kelvin dit of dat doet. Ik laat het ze meestal uitvechten, of ik spring er tussen als ik vind dat 1 van de twee te ver gaat
Het enige waar ik me nog wel eens schuldig kan voelen is een gedachte vlak na de geboorte van Kelvin.
Hij is om 23.05 geboren en we hebben Naomi even voor twaalven wakker gemaakt om haar broertje te bekijken. Ik was op dat moment waarschijnlijk even de kluts kwijtwas nog geen uur daarvoor bevallen
Ik krijg Naomi op schoot voor zover dat ging en dacht bij mezelf: Waar is mijn kleine meisje, dit is mijn dochter niet. Toen we eenmaal weer in bed lagen met z'n allenik sliep beneden kon de trap bijna niet op komen realiseerde ik me dat mijn kleine meisje in een keer een hele grote meid was geworden en heb de hele nacht nauwelijks geslapen en meer liggen huilen.
Voor mijzelf was die overgang toch wel erg groot, realiseer ik me nu.
We zijn nu twee jaar verder en ik ben gezegend met twee gezonde kinderen en een lieve man en verder geen onoverkomelijke problemen, puur de echte broer-zus dingen zoals ik die van vroeger herinner tussen mij en mijn broer.
Het normale gekibbel en de jaloezie, als de een weer eens wat meer aandacht krijgt dan de ander.
Misschien een wat warrig verhaal maar hopelijk wel duidelijk.
Kelvin is nu bijna 2 en Naomi bijna 4, maar ze is vanaf het eerste moment een grote zus geweest.
Eigenlijk komt het hier nu pas naar boven dat gekibbel over wie er nu weer bij mamma of pappa mag zitten of wie er nu weer met een bepaald speelgoed speelt het zijn echt broer en zus, Kelvin begint te ontdekken dat hij er ook is en laat dat met alle liefde aan zijn grote zus weten en dat leidt weer tot een kleine rel tussen broer en zus, die dan weer komt dat Kelvin dit of dat doet. Ik laat het ze meestal uitvechten, of ik spring er tussen als ik vind dat 1 van de twee te ver gaat
Het enige waar ik me nog wel eens schuldig kan voelen is een gedachte vlak na de geboorte van Kelvin.
Hij is om 23.05 geboren en we hebben Naomi even voor twaalven wakker gemaakt om haar broertje te bekijken. Ik was op dat moment waarschijnlijk even de kluts kwijtwas nog geen uur daarvoor bevallen
Ik krijg Naomi op schoot voor zover dat ging en dacht bij mezelf: Waar is mijn kleine meisje, dit is mijn dochter niet. Toen we eenmaal weer in bed lagen met z'n allenik sliep beneden kon de trap bijna niet op komen realiseerde ik me dat mijn kleine meisje in een keer een hele grote meid was geworden en heb de hele nacht nauwelijks geslapen en meer liggen huilen.
Voor mijzelf was die overgang toch wel erg groot, realiseer ik me nu.
We zijn nu twee jaar verder en ik ben gezegend met twee gezonde kinderen en een lieve man en verder geen onoverkomelijke problemen, puur de echte broer-zus dingen zoals ik die van vroeger herinner tussen mij en mijn broer.
Het normale gekibbel en de jaloezie, als de een weer eens wat meer aandacht krijgt dan de ander.
Misschien een wat warrig verhaal maar hopelijk wel duidelijk.
ik ben niet blond, ik ben gewoon mezelf!!
Dat herken ik wel, ik vond Freek ineens ook zo groot!
Kwam nog bij dat ik in het ziekenhuis lag, komt er ineens zo'n mannetje binnen gewandeld met zijn haar heel anders (Oma kon niet zo overweg met de gel ), kleren aan die ik normaal nooit zo bij elkaar aantrek, het was echt even heel vreemd.
Kwam nog bij dat ik in het ziekenhuis lag, komt er ineens zo'n mannetje binnen gewandeld met zijn haar heel anders (Oma kon niet zo overweg met de gel ), kleren aan die ik normaal nooit zo bij elkaar aantrek, het was echt even heel vreemd.
Losing love is like a window in your hart,
everybody sees you're blown apart, everbody sees the wind blow.
everybody sees you're blown apart, everbody sees the wind blow.
Hier hebben we dan ook dat ze heel lekkker met elkaar kunnen spelen, ik merk eigenlijk weinig van jaloezie op elkaar, alleen is het speelgoed wat de ander vast heeft altijd het mooiste stukje speelgoed en moet dat afgepakt worden. En inderdaad als de eerste babytijd voorbij is, wordt ook het samenvoegen van verschillende ritmes steeds makkelijker. De eerste maanden zijn gewoon zwaar. Het gevoel voor de kids is in mijn beleving hetzelfde, met elk kind heb je zijn eigen specifieke dingetjes voor mijn gevoel, maar ik houd van allen evenveel en zou er niet tussen kunnen kiezen. Met Sverre duurde het wel wat langer voor we een band hadden, hij is 11 weken te vroeg geboren, dus na een bevalling tussen onbekenden (verpleging, gyn) ging hij direct met een kinderarts mee naar de neonatologie-intensive care. Daarna is bij mij onder volledige narcose de placenta verwijderd (wilde niet loskomen) en voor we eindelijk bij ons mannetje konden zijn waren we uren verder. Maar toch ook voor dat kleine kereltje heel snel die gevoelens van liefde, zo'n klein vechtertje in de couveuse. En Lune, de derde, na een snelle bevalling van anderhalf uur was ook direct vertrouwd en paste gewoon bij ons.
De bv opgeven is soms ook gewoon een ''must'' , hier ging het rond de vier maand ook mis, Storm is een pdd/adhd kindje en vroeg zijn aandacht, Sverre was toen net een jaartje en had meer aandacht nodig en Lune maakte minstens een week problemen met voeding als ik ongesteld werd, dus toen ook besloten om te stoppen. Het bracht in ieder geval meer regelmaat, Lune bleef slecht drinken en deed haar flesen in twee keer, maar met de bijvoeding erbij ging het allemaal steeds beter in een ritme en nu ze anderhalf is moet ik concluderen dat het overdag wel zwaar is, maar als ze savonds rond zevenen allemaal in bed liggen en slapen tot de volgende ochtend half acht/ acht uur meestal dat we het best goed hebben.
De bv opgeven is soms ook gewoon een ''must'' , hier ging het rond de vier maand ook mis, Storm is een pdd/adhd kindje en vroeg zijn aandacht, Sverre was toen net een jaartje en had meer aandacht nodig en Lune maakte minstens een week problemen met voeding als ik ongesteld werd, dus toen ook besloten om te stoppen. Het bracht in ieder geval meer regelmaat, Lune bleef slecht drinken en deed haar flesen in twee keer, maar met de bijvoeding erbij ging het allemaal steeds beter in een ritme en nu ze anderhalf is moet ik concluderen dat het overdag wel zwaar is, maar als ze savonds rond zevenen allemaal in bed liggen en slapen tot de volgende ochtend half acht/ acht uur meestal dat we het best goed hebben.
As het niet gaat zoals het moet, dan moet het maar zoals het gaat...
Mama van Storm (10-12-2000), Sverre (19-08-2002) en Lune (05-09-2003)
Mama van Storm (10-12-2000), Sverre (19-08-2002) en Lune (05-09-2003)
Ja dat is een feit, ik vind het heerlijk als Joshua lekker ligt te slapen s'avonds om 7 uur. Even wat tijd voor onszelf. Dat heb je toch echt wel nodig na een dag achter je kindje aanlopen.
Leah, ik vroeg het nog aan Paul of hij daar ook niet bang voor was. Maar hij is helemaal niet bang, gek is dat. Het lijkt nu wel of hij wat sterker is dan ik. Ik zie vaak nogal snel enge dingen. En juist nu is het dan wel lekker als je zo'n nuchter persoon om je heen hebt die je dan weer gerust stelt.
Knor, het is heel jammer dat Alicia zo veel negatieve aandacht trekt. Al zal dat best met de tijd wel overgaan hoop ik voor je. Het lijkt me wel heel moeilijk om als moeder dan een beetje te bemiddelen en tijd te verdelen. Een hele zware klus. Dus sterkte ermee
Leah, ik vroeg het nog aan Paul of hij daar ook niet bang voor was. Maar hij is helemaal niet bang, gek is dat. Het lijkt nu wel of hij wat sterker is dan ik. Ik zie vaak nogal snel enge dingen. En juist nu is het dan wel lekker als je zo'n nuchter persoon om je heen hebt die je dan weer gerust stelt.
Knor, het is heel jammer dat Alicia zo veel negatieve aandacht trekt. Al zal dat best met de tijd wel overgaan hoop ik voor je. Het lijkt me wel heel moeilijk om als moeder dan een beetje te bemiddelen en tijd te verdelen. Een hele zware klus. Dus sterkte ermee
Ik heb een vraagje:
Judith (1 jr, 4 mnd) wordt erg jaloers als ik Daan (4 jr) knuffel of optil o.i.d. Meestal doe ik haar dan erachteraan en dan vindt ze dat wel goed. Soms probeer ik ze ook tegelijk te knuffelen of samen op schoot te laten zitten, maar dat vindt Judith dus ook niet goed. Nu ben ik eigenlijk niet van plan om haar steeds daarin haar zin te geven, maar ik ben er nog niet zo goed uit hoe ik dat dan het beste aan kan pakken. Heeft iemand tips?
Judith (1 jr, 4 mnd) wordt erg jaloers als ik Daan (4 jr) knuffel of optil o.i.d. Meestal doe ik haar dan erachteraan en dan vindt ze dat wel goed. Soms probeer ik ze ook tegelijk te knuffelen of samen op schoot te laten zitten, maar dat vindt Judith dus ook niet goed. Nu ben ik eigenlijk niet van plan om haar steeds daarin haar zin te geven, maar ik ben er nog niet zo goed uit hoe ik dat dan het beste aan kan pakken. Heeft iemand tips?
"Het meeste werk is onbegonnen werk
...eenmaal begonnen wordt het al snel minder"
- [i]Rikkert Zuiderveld[/i]
...eenmaal begonnen wordt het al snel minder"
- [i]Rikkert Zuiderveld[/i]
MIsschien heeft Judith op het moment een beetje extra bevestiging nodig dat jullie van haar houden. Een dagje alleen met haar weg, wat vaker zeggen dat je van haar houdt en hoe goed ze alles doet kan wonderen doen!quote:Op maandag 28 februari 2005 22:33 schreef Grijs het volgende:
Ik heb een vraagje:
Judith (1 jr, 4 mnd) wordt erg jaloers als ik Daan (4 jr) knuffel of optil o.i.d. Meestal doe ik haar dan erachteraan en dan vindt ze dat wel goed. Soms probeer ik ze ook tegelijk te knuffelen of samen op schoot te laten zitten, maar dat vindt Judith dus ook niet goed. Nu ben ik eigenlijk niet van plan om haar steeds daarin haar zin te geven, maar ik ben er nog niet zo goed uit hoe ik dat dan het beste aan kan pakken. Heeft iemand tips?
En voor de rest: er is nu eenmaal altijd strijd tussen de kinderen over de vraag van wie de ouders het meeste houden. Ik denk dat dat iets is waarmee we moeten leren leven
Geen zorgen voor de dag van morgen.
Judith is de laatste tijd wel ontzettend knuffelig, maar eigenlijk heeft ze het altijd al wel gehad. En ik vind het voor Daan niet eerlijk als ik Judith wel zit te knuffelen en op schoot laat zitten, maar Daan niet, terwijl hij dat soms ook gewoon wil. Ik vind dat ik Daan af en toe ook gewoon moet kunnen knuffelen of bij me laten zitten, zonder dat Judith gelijk begint te zeuren of te dreinen. Ze moet leren dat Daan ook mag knuffelen en ook op mijn schoot mag. En niet alleen Judith.
Meestal komt het erop neer dat ik Daan snel knuffel en daarna Judith ook. En als Daan op m'n schoot zit, dan laat ik Judith er ook bij (hoewel zij het dus eigenlijk niet goed vindt dat Daan op mijn schoot blijft). Maar voor Daan vind ik dit niet leuk. Judith wordt vaak genoeg geknuffeld en zit vaak genoeg op schoot en Daan moet dat gewoon ook af en toe kunnen...
Meestal komt het erop neer dat ik Daan snel knuffel en daarna Judith ook. En als Daan op m'n schoot zit, dan laat ik Judith er ook bij (hoewel zij het dus eigenlijk niet goed vindt dat Daan op mijn schoot blijft). Maar voor Daan vind ik dit niet leuk. Judith wordt vaak genoeg geknuffeld en zit vaak genoeg op schoot en Daan moet dat gewoon ook af en toe kunnen...
"Het meeste werk is onbegonnen werk
...eenmaal begonnen wordt het al snel minder"
- [i]Rikkert Zuiderveld[/i]
...eenmaal begonnen wordt het al snel minder"
- [i]Rikkert Zuiderveld[/i]
Ik vind het 100% meevallen.
Damon is absoluut niet jaloers en helpt me vaak. Als David heeft gespuugd staat Damon er meteen naast met een doekje en s avonds liggen we lekker met z'n drietjes op bed of op de bank tv te kijken (als papa werkt). Hij wil er wel graag bij betrokken worden merk ik. Wil vaak naast David liggen enzo.
Damon zorgt zelfs dat de traphekjes dicht zijn zodat de hond niet naar boven kan als ik het vergeet!
Ik heb ook absoluut niet het idee alsof er iets veranderd is in de band tussen Damon en mij. De eerste week was mijn man er om hem op te vangen maar zelfs dat was eigenlijk niet nodig. David is erbij gekomen en verder is alles gewoon normaal.
Wel is Damon opeens niet meer zindelijk. Hij plast vaker in zijn broek en s nachts moet hij weer een luier om. Dat is dus een vorm van aandacht vragen...
Damon is absoluut niet jaloers en helpt me vaak. Als David heeft gespuugd staat Damon er meteen naast met een doekje en s avonds liggen we lekker met z'n drietjes op bed of op de bank tv te kijken (als papa werkt). Hij wil er wel graag bij betrokken worden merk ik. Wil vaak naast David liggen enzo.
Damon zorgt zelfs dat de traphekjes dicht zijn zodat de hond niet naar boven kan als ik het vergeet!
Ik heb ook absoluut niet het idee alsof er iets veranderd is in de band tussen Damon en mij. De eerste week was mijn man er om hem op te vangen maar zelfs dat was eigenlijk niet nodig. David is erbij gekomen en verder is alles gewoon normaal.
Wel is Damon opeens niet meer zindelijk. Hij plast vaker in zijn broek en s nachts moet hij weer een luier om. Dat is dus een vorm van aandacht vragen...
Wat fijn Lily, dat het allemaal zo lekker loopt! Ik denk ook dat het scheelt dat Damon iets ouder is, ze lijken het dan beter te snappen.
Hier gaat het ook goed, al wil mijn herstel nog niet zo heel erg vlotten, dus we ondernemen nog niet zo veel. Dat vind ik wel een beetje sneu voor Freek, maar goed dat komt wel weer .
Bix, hoe hou jij je staande nu G. weer aan het werk is?
Hier gaat het ook goed, al wil mijn herstel nog niet zo heel erg vlotten, dus we ondernemen nog niet zo veel. Dat vind ik wel een beetje sneu voor Freek, maar goed dat komt wel weer .
Bix, hoe hou jij je staande nu G. weer aan het werk is?
Losing love is like a window in your hart,
everybody sees you're blown apart, everbody sees the wind blow.
everybody sees you're blown apart, everbody sees the wind blow.
Grijs, mogelijk zit ze ook weer in een stukje ontwikkeling van haar eigen willetje. Lune, 1 jr en ruim 5 maanden, is ook heel erg haar grenzen aan het proberen. Ze gilt alles bij elkaar als ze haar zin niet krijgt, bij haar gaat het vooral om eetbare zaken, ze is o zo bang dat ze iets misloopt en dan is ze ook verschrikkelijk ongeduldig. Ook met speelgoed vindt ze dat ze zelf wel af mag pakken maar de jongens het niet van haar mogen afpakken. Ach zo zijn er veel voorbeeldjes van, maar ik heb dus regelmatig een schreeuwend grietje met hele grote krokodille-tranen omdat mama niet toegeeft aan haar driftbuien. En dat blijf ik volhouden hoor, ze moet leren te delen met anderen en te wachten op haar beurt. Mogelijk is dat Judith ook het geval.
As het niet gaat zoals het moet, dan moet het maar zoals het gaat...
Mama van Storm (10-12-2000), Sverre (19-08-2002) en Lune (05-09-2003)
Mama van Storm (10-12-2000), Sverre (19-08-2002) en Lune (05-09-2003)
ah ik had hier nog niet gelezen gisteren, mijn antwoord staat inmiddels in het 'hoe gaat het met de nieuwe moeders' topic.
lily heerlijk dat 't allemaal zo soepeltjes gaat daar!
leah had je nu eigenlijk weer een keizersnede gehad? of heeft het herstel daar niet mee te maken.
wat driftbuien betreft, die zien we bij Piet nu ook wel wat meer. en ik vind het af en toe best lastig hoe daarmee om te gaan; op zich vind ik het prima dat Piet z'n gevoelens over de komst van z'n zusje laat zien, en wil ik 'm daar ook de ruimte voor geven. aan de andere kant wil ik 'm natuulijk niet teveel belonen voor vervelend gedrag, voor je 't weet heb ik een echte zeur-Piet. maar ik moet ook zeggen dat hij zich tot nu toe echt fantastisch houdt hoor, zoals vanochtend: hij krijgt z'n papfles bij ons in bed. (G was al naar z'n werk).Anna werd ook wakker dus die moest ook gevoed worden. toen hij z'n fles op had kwam hij lekker tegen me aanliggen, aaide af en toe de baby, en had enorm geduld tot Anna uitgedronken was. (meestal wil hij al veel eerder van 't bed afklimmen en allerlei spelletjes doen.)
lily heerlijk dat 't allemaal zo soepeltjes gaat daar!
leah had je nu eigenlijk weer een keizersnede gehad? of heeft het herstel daar niet mee te maken.
wat driftbuien betreft, die zien we bij Piet nu ook wel wat meer. en ik vind het af en toe best lastig hoe daarmee om te gaan; op zich vind ik het prima dat Piet z'n gevoelens over de komst van z'n zusje laat zien, en wil ik 'm daar ook de ruimte voor geven. aan de andere kant wil ik 'm natuulijk niet teveel belonen voor vervelend gedrag, voor je 't weet heb ik een echte zeur-Piet. maar ik moet ook zeggen dat hij zich tot nu toe echt fantastisch houdt hoor, zoals vanochtend: hij krijgt z'n papfles bij ons in bed. (G was al naar z'n werk).Anna werd ook wakker dus die moest ook gevoed worden. toen hij z'n fles op had kwam hij lekker tegen me aanliggen, aaide af en toe de baby, en had enorm geduld tot Anna uitgedronken was. (meestal wil hij al veel eerder van 't bed afklimmen en allerlei spelletjes doen.)
Judith begint het geloof ik te accepteren . Ze begon gisteren niet te zeuren of te mopperen, ik hoop dat het niet eenmalig was...
"Het meeste werk is onbegonnen werk
...eenmaal begonnen wordt het al snel minder"
- [i]Rikkert Zuiderveld[/i]
...eenmaal begonnen wordt het al snel minder"
- [i]Rikkert Zuiderveld[/i]
Yep, weer een KS waarvan "men" zegt dat je sneller herstelt als van een eerste keizersnede, maar dat gaat hier niet helemaal op. Nou kreeg ik ook nog borstontsteking en griep, dat werkt natuurlijk ook niet mee... Ik heb vandaag een vitaminestootkuur gekocht, wie weet trek ik daarvan wat bij .quote:Op woensdag 2 maart 2005 11:11 schreef bixister het volgende:
leah had je nu eigenlijk weer een keizersnede gehad? of heeft het herstel daar niet mee te maken.
Losing love is like a window in your hart,
everybody sees you're blown apart, everbody sees the wind blow.
everybody sees you're blown apart, everbody sees the wind blow.
't Is eigenlijk offtopic hier ben ik bang? ik kan nog niet meepraten over het onderwerp..
maar leah, bij mij hielp Floradix goed.. en als je multivitaminen slikt en borstvoeding geeft kun je beter even kijken of er vitamine a inzit of de bouwstof ervoor, B-caroteen (die laatste moet je hebben: dan kan de baby niet te veel vitamine A binnenkrijgen).
Of is dit te bemoeierig
maar leah, bij mij hielp Floradix goed.. en als je multivitaminen slikt en borstvoeding geeft kun je beter even kijken of er vitamine a inzit of de bouwstof ervoor, B-caroteen (die laatste moet je hebben: dan kan de baby niet te veel vitamine A binnenkrijgen).
Of is dit te bemoeierig
Ik vind dat niet te bemoeierig hoor , maar ik geef geen bv meer, dus ik slik alles wat me lijkt te helpen . Had de floradix tip al van meerdere mensen gekregen, dus als het niet opschiet zal ik dat eens gaan kopen. Ik krijg hartstikke last van mijn maag van de ijzertabletten, maar mijn HB was wat laag (6.1) dus ik moet dat toch wat zien op te krikken, denk ik.
Losing love is like a window in your hart,
everybody sees you're blown apart, everbody sees the wind blow.
everybody sees you're blown apart, everbody sees the wind blow.
Ik heb vandaag heel bewust een moeder-dochter dagje gepland. Ik weet van vroeger nog hoe speciaal ik het vond om eens een keer alleen met mijn moeder op stap te zijn (ben de 3e van 4 kinderen).
Katja vroeg al weken of ze ook eens met de bus mocht en ik ben vandaag met haar met de bus naar Zeist gegaan en ik heb haar lekker verwend. We vonden het allebei geweldig leuk.
Ik ga dat er toch meer inbouwen, denk ik. Af en toe eens echt iets plannen met maar één van de twee. Het is maar een gevoel, maar ik heb het idee dat dat goed voor ze is, af en toe die exclusieve aandacht.
Katja vroeg al weken of ze ook eens met de bus mocht en ik ben vandaag met haar met de bus naar Zeist gegaan en ik heb haar lekker verwend. We vonden het allebei geweldig leuk.
Ik ga dat er toch meer inbouwen, denk ik. Af en toe eens echt iets plannen met maar één van de twee. Het is maar een gevoel, maar ik heb het idee dat dat goed voor ze is, af en toe die exclusieve aandacht.
Als je goed om je heen kijkt zie je dat alles gekleurd is.
Klinkt gezellig Livelink! Ik had ook al plannen om iets met Freek te gaan doen, helaas werkte het weer (en de griep) even niet mee, maar ik denk idd dat het voor de kinderen heel fijn is om even 1 op 1 aandacht te krijgen.
Losing love is like a window in your hart,
everybody sees you're blown apart, everbody sees the wind blow.
everybody sees you're blown apart, everbody sees the wind blow.
Leuk is dat he Livelink. Hier doe ik dat ook regelmatig. En zo ook met Janneke. En zo vinden ze dat ook net zo leuk om iets alleen te doen met hun vader.
De jan lul van het geheel.
Alles is gaan hangen, behalve me lach :)
Kutsch; tussen kut en kitsch
Het voelt heerlijk!!!!
Alles is gaan hangen, behalve me lach :)
Kutsch; tussen kut en kitsch
Het voelt heerlijk!!!!
Dat is nou een heel goed idee dat apart even met 1 van de kindertjes op stap. Dat vinden ze zo leuk, even de aandacht voor henzelf. Dat ga ik ook zeker doen tegen die tijd dat dat nodig is.
Haha gelukkig kun je er nog om lachen. Maar hoe gaat het jouw af met 2 van die kleine babietjes. Heb je een beetje een ritme en nog wat tijd over voor jezelf. Of schiet dat er nog helemaal bij in.quote:Op woensdag 2 maart 2005 12:56 schreef Smirre het volgende:
Druk heh, 2 kinderen?
Nou, te zien aan de frequentie van posten, houd ik niet heel veel tijd over om te fokken.
Maar zonder gekheid. We hebben er een behoorlijk ritme in gekregen. Nu moet ik ook wel zeggen dat Liz en Cas lieve kindjes zijn, die geen uitspattingen maken. Helemaal gelukkig zijn we sinds 3 weken toen Liz ook begon door te slapen 's nachts. Dat scheelt enorm qua vermoeidheid. Direct daarop zijn we overgaan naar 5 voedingen en dan houd je ook ineens een zee van tijd over. Drukke dingen als badderen, doen vriend en ik samen.
Er zijn absoluut spitsuurmomenten, maar die zal iedereen met meer dan 1 kindje kennen. Jammer is wel dat ze nog niet begrijpen dat die fles, speen of schone luier er echt wel aankomt, maar dat ze eventjes moeten wachten. Dus dan wordt de geluidsnorm hier nog wel eens overschreden .
En tegelijk voeden gaat nog niet. Je komt net een paar handen te kort als er een speen vaccuum zit, er gespuugd wordt of er geboerd moet worden.
Leuk, en heel bijzonder, vind ik dat ze nu ook wat naar elkaar lijken te zoeken. Regelmatig gaat er een koppie naar links of rechts, al naar gelang wie het is, om te zien of broer of zus er nog wel is.
Kortom: Ik ben een volledig gelukkige moeder.
PS. Het was een eyeopener hier te lezen van die moeder en dochter-dag. Dat is hier nu natuurlijk nog niet aan de orde. Maar dat we dat tzt gaan doen, lijkt mij goed om dat vast in de mogelijkheden in te bouwen. Ik vind het nu nog wel eens lastig om mijn aandacht evenredig te verdelen en niet de grootste schreeuwerd te 'belonen' met aandacht. (Trutmodus aan:) Ik vind het nu al not done om alleen een truitje oid voor 1 kind uit te kopen, terwijl de ander dan even niets krijgt. Pfff, alsof ze dat nu al merken. Het zegt meer over mijzelf als over hen. Maar vergeef me, ik moet ook groeien in mijn tweelingmoeder-rol. And I am learning!!
Een lastige afweging lijkt mij dan wel om die scheiding te maken met twee kindjes die even oud zijn en dezelfde dingen 'doen', want wil natuurlijk niemand voortrekken.
Maar zonder gekheid. We hebben er een behoorlijk ritme in gekregen. Nu moet ik ook wel zeggen dat Liz en Cas lieve kindjes zijn, die geen uitspattingen maken. Helemaal gelukkig zijn we sinds 3 weken toen Liz ook begon door te slapen 's nachts. Dat scheelt enorm qua vermoeidheid. Direct daarop zijn we overgaan naar 5 voedingen en dan houd je ook ineens een zee van tijd over. Drukke dingen als badderen, doen vriend en ik samen.
Er zijn absoluut spitsuurmomenten, maar die zal iedereen met meer dan 1 kindje kennen. Jammer is wel dat ze nog niet begrijpen dat die fles, speen of schone luier er echt wel aankomt, maar dat ze eventjes moeten wachten. Dus dan wordt de geluidsnorm hier nog wel eens overschreden .
En tegelijk voeden gaat nog niet. Je komt net een paar handen te kort als er een speen vaccuum zit, er gespuugd wordt of er geboerd moet worden.
Leuk, en heel bijzonder, vind ik dat ze nu ook wat naar elkaar lijken te zoeken. Regelmatig gaat er een koppie naar links of rechts, al naar gelang wie het is, om te zien of broer of zus er nog wel is.
Kortom: Ik ben een volledig gelukkige moeder.
PS. Het was een eyeopener hier te lezen van die moeder en dochter-dag. Dat is hier nu natuurlijk nog niet aan de orde. Maar dat we dat tzt gaan doen, lijkt mij goed om dat vast in de mogelijkheden in te bouwen. Ik vind het nu nog wel eens lastig om mijn aandacht evenredig te verdelen en niet de grootste schreeuwerd te 'belonen' met aandacht. (Trutmodus aan:) Ik vind het nu al not done om alleen een truitje oid voor 1 kind uit te kopen, terwijl de ander dan even niets krijgt. Pfff, alsof ze dat nu al merken. Het zegt meer over mijzelf als over hen. Maar vergeef me, ik moet ook groeien in mijn tweelingmoeder-rol. And I am learning!!
Een lastige afweging lijkt mij dan wel om die scheiding te maken met twee kindjes die even oud zijn en dezelfde dingen 'doen', want wil natuurlijk niemand voortrekken.
We zijn ondertussen een paar maandjes verder. Vraag me af hoe het met de "nieuwe moeders van de tweede" gaat? Leah, Bix, lily, Lewis, Mel?
Hoi Smirre,
Ook ik ben een moeder van een tweeling, inmiddels 12 jaar. (en een zoon van 15 )
Ik vond juist dat het met een tweeling makkelijker ging. Ze hielden zich al heel snel met elkaar bezig.
1 kind moet je bezighouden, 2 niet. Op den duur leren ze ook dat niet alles gelijk kan b.v. eerst het ene kind helpen en dan het andere.
Ik ben toen de jongste van mij 3 waren 1 keer in de maand met 1 kind op stap gegaan. Even de stad in, het park of speeltuin het maakt niet uit. Geweldig vonden ze het, even alle aandacht alleen.
Zelfs nu doe ik het nog, alleen niet zo vaak meer.
Ook ik ben een moeder van een tweeling, inmiddels 12 jaar. (en een zoon van 15 )
Ik vond juist dat het met een tweeling makkelijker ging. Ze hielden zich al heel snel met elkaar bezig.
1 kind moet je bezighouden, 2 niet. Op den duur leren ze ook dat niet alles gelijk kan b.v. eerst het ene kind helpen en dan het andere.
Ik ben toen de jongste van mij 3 waren 1 keer in de maand met 1 kind op stap gegaan. Even de stad in, het park of speeltuin het maakt niet uit. Geweldig vonden ze het, even alle aandacht alleen.
Zelfs nu doe ik het nog, alleen niet zo vaak meer.
hier gaat 't eigenlijk prima karin. Anna is sinds ze de 3-maanden-grens gepasseerd is een stuk rustiger en Piet is ook al behoorlijk aan haar aanwezigheid gewend. het scheelt ook dat Anna nu meer slaapt overdag (nog altijd minder dan Piet destijds, maar ok). ze slapen nu vaak om en om. leuk dat ik daardoor meer tijd met elk kind alleen heb, minder leuk dat ik daardoor wat minder aan m'n eigen rust/activiteiten toe kom. maar al met al vind ik 't heel goed gaan en geniet ik ook veel van deze periode.
[ Bericht 0% gewijzigd door bixister op 04-06-2005 10:59:13 ]
[ Bericht 0% gewijzigd door bixister op 04-06-2005 10:59:13 ]
Ook ik heb mijn draai volledig gevonden.
Voor mij was het vooral wennen dat Damon middenin mijn kraamperiode opeens iedere dag naar school "moest". Dat betekent iedere ochtend het kinderboeltje bij elkaar pakken en naar school (10 km verderop) en smiddag weer de auto in voor hem op te halen. Het is vaak een gesleep met maxi-cosi en tassen.
Op werkdagen is het natuurlijk nog meer geregel (waar mijn ouders me geweldig bij helpen trouwens).
Maar het gaat nu perfect! Ik heb het ritme helemaal onder de knie en zelfs de borstvoeding heeft er niet onder geleden
Ik geniet volop van het leven momenteel (en mijn echtgenoot trouwens ook). We zijn erg blij en gelukkig
op mijn vrije dagen heb ik doordat Damon naar school gaat wel alle aandacht voor David
Voor mij was het vooral wennen dat Damon middenin mijn kraamperiode opeens iedere dag naar school "moest". Dat betekent iedere ochtend het kinderboeltje bij elkaar pakken en naar school (10 km verderop) en smiddag weer de auto in voor hem op te halen. Het is vaak een gesleep met maxi-cosi en tassen.
Op werkdagen is het natuurlijk nog meer geregel (waar mijn ouders me geweldig bij helpen trouwens).
Maar het gaat nu perfect! Ik heb het ritme helemaal onder de knie en zelfs de borstvoeding heeft er niet onder geleden
Ik geniet volop van het leven momenteel (en mijn echtgenoot trouwens ook). We zijn erg blij en gelukkig
op mijn vrije dagen heb ik doordat Damon naar school gaat wel alle aandacht voor David
Hier is het enorm hectisch geweest... dat lag overigens niet aan de kinderen maar meer aan een aantal zaken in de privèsfeer waardoor wij helaas erg vaak wegmoesten.
De kinderen hebben het overigens prima doorstaan(mede door de feestelijke verblijven bij Tante Tink en Oom Havoc ), maar voor mezelf was het even wat minder.
Inmiddels is de rust weergekeerd, en is het idd genieten, over het algemeen . Wat ik lastig blijf vinden is dat een tweede kind veel vaker uit bed gerukt wordt, Freek moet immers gehaald en gebracht naar de psz, en omdat Freek ook nog slaapt tussen de middag is het soms best zoeken naar een moment om bv boodschappen te doen.
[ Bericht 1% gewijzigd door Leah op 05-06-2005 00:16:23 ]
De kinderen hebben het overigens prima doorstaan(mede door de feestelijke verblijven bij Tante Tink en Oom Havoc ), maar voor mezelf was het even wat minder.
Inmiddels is de rust weergekeerd, en is het idd genieten, over het algemeen . Wat ik lastig blijf vinden is dat een tweede kind veel vaker uit bed gerukt wordt, Freek moet immers gehaald en gebracht naar de psz, en omdat Freek ook nog slaapt tussen de middag is het soms best zoeken naar een moment om bv boodschappen te doen.
[ Bericht 1% gewijzigd door Leah op 05-06-2005 00:16:23 ]
Losing love is like a window in your hart,
everybody sees you're blown apart, everbody sees the wind blow.
everybody sees you're blown apart, everbody sees the wind blow.
ja, de boodschappen(+wandeling) kwamen hier ook ineens in 't gedrang nu ze elkaar zo afwisselen met hun slaapjes. gevolg: ik sta nu 's ochtends om half 9 al in de supermarkt...
2e moet zich inderdaad hier ook beduidend meer aanpassen, maar ik denk dat ze daar uiteindelijk ook voordeel van zal hebben dus daar houden we ons dan maar aan vast he. maar 't is soms wel zielig ja. (alleen al 't regelmatige onderbreken van de voeding omdat ik iets voor/met/tegen Piet moet doen. )
2e moet zich inderdaad hier ook beduidend meer aanpassen, maar ik denk dat ze daar uiteindelijk ook voordeel van zal hebben dus daar houden we ons dan maar aan vast he. maar 't is soms wel zielig ja. (alleen al 't regelmatige onderbreken van de voeding omdat ik iets voor/met/tegen Piet moet doen. )
Jullie klinken erg gelukkig
Ik hoop tegen de tijd dat er een 2e komt, onze situatie zo veranderd is, dat ik idd nog maar 3 dagen hoef te werken, dat lijkt me heerlijk.
Het is dus wel drukker allemaal, maar dat lijkt me logisch Ik weet dat ik bij Liam er ook heel erg aan moest wennen, al die dingen die om de zoveel tijd moesten en dat wende ook vrij snel.
En die beebjes worden weer snel groot ook he...
Ik hoop tegen de tijd dat er een 2e komt, onze situatie zo veranderd is, dat ik idd nog maar 3 dagen hoef te werken, dat lijkt me heerlijk.
Het is dus wel drukker allemaal, maar dat lijkt me logisch Ik weet dat ik bij Liam er ook heel erg aan moest wennen, al die dingen die om de zoveel tijd moesten en dat wende ook vrij snel.
En die beebjes worden weer snel groot ook he...
stormy waters...
sailin'
sailin'
De echt grote organisatorische problemen begonnen voor mij pas bij het krijgen van een derde. Die 2e deed ik er zo bij (bij wijze van dan, er waren natuurlijk wel de momenten dat Wouter om aandacht zeurde terwijl dat niét uitkwam, zoals tijdens de borstvoeding). Maar de oudste naar de basisschool brengen en de middelste naar de peuterspeelzaal en er ook nog voor zorgen dat de jongste meegaat terwijl die net lekker ligt te slapen of erger nog eigenlijk een borstvoeding moet hebben, pffff ik ben blij dat ik dié periode nu achter de rug heb. Nu komen er wat andere problemen voor terug, maar die zijn een stuk minder lastig. Hoewel, af en toe wordt ik knettergek van dat geruzie als ze alledrie om een bepaald stuk speelgoed gillen. De jongste kan nu ook zo lekker meegillen :"Geef truuuuuuuuuug!" Maar ik zou ze stuk voor stuk niet willen missen hoor!
dus... je gaat ervoorquote:Op maandag 6 juni 2005 10:35 schreef bixister het volgende:
oef spuuglokje...
*gooit laatste twijfels over mogelijke 3e overboord*
hihi ik bedacht net al dat dat ietwat ongelukkig geformuleerd was. maar nee, ik zie er toch maar vanaf.
nou, het lijkt me ergens echt heel leuk, een gezin met 3 kinderen. maar met 2 ben ik echt al zooo gelukkig (en hebben we onze handen aardig vol ook!), dus hoogstwaarschijnlijk blijft het hier bij.
Hier ook een gelukkig gezinnetje maar wel ontzettend druk. Joshua is inmiddels ook wel aardig gewend geraakt aan zijn zusje. Als ze ligt te huilen dan gilt mijnheer gewoon lekker mee
Het is veel werk dat moet ik wel zeggen, want er blijft weinig tijd over voor mijzelf op het moment. Maar het valt ons ook eigenlijk wel alles mee. Chantel is zo makkelijk en slaapt goed, ze huilt redelijk vaak, maar zodra je haar oppakt wat natuurlijk niet altijd lukt dan is ze stil. De timing voor de middag dutjes gaan soms goed, en vaker ook weer niet. Dat is niet altijd makkelijk.
En in het weekend hebben we vaak mijn schoonmoeder die even op Joshua past zodat wij even een paar uurtjes kunnen bijtanken of wat voor onzelf kunnen doen. Dat is wel lekker.
Het is veel werk dat moet ik wel zeggen, want er blijft weinig tijd over voor mijzelf op het moment. Maar het valt ons ook eigenlijk wel alles mee. Chantel is zo makkelijk en slaapt goed, ze huilt redelijk vaak, maar zodra je haar oppakt wat natuurlijk niet altijd lukt dan is ze stil. De timing voor de middag dutjes gaan soms goed, en vaker ook weer niet. Dat is niet altijd makkelijk.
En in het weekend hebben we vaak mijn schoonmoeder die even op Joshua past zodat wij even een paar uurtjes kunnen bijtanken of wat voor onzelf kunnen doen. Dat is wel lekker.
Ik was met 2 ook al zooo gelukkig Nee echt, hoe druk het soms ook is, het is het allemaal waard. (Mijn 2 oudsten zijn ook niet bepaald rustige, meegaande typjes )quote:Op maandag 6 juni 2005 21:19 schreef bixister het volgende:
nou, het lijkt me ergens echt heel leuk, een gezin met 3 kinderen. maar met 2 ben ik echt al zooo gelukkig (en hebben we onze handen aardig vol ook!), dus hoogstwaarschijnlijk blijft het hier bij.
donderdag is onverwacht de hele school dicht ivm studiedag. een moeder van een klasgenootje van luca zit met dr handen in het haar want ze moet zelf werken, dr man zit in het buitenland en ze heeft 5 kinderen onder te brengen (ze heeft er 10 maar die andere 5 zijn dus wat groter).
Met deze moeder gaat het goed, het is wel druk maar ik heb alles nog onder controle. We hebben hier de ochtendspits en de avondspits, die drukke momenten van voeden en verzorgen. Sommige momenten zijn razend hectisch en andere hilarisch. Ik doe maar relax, ben makkelijk en heb lage prioriteiten, maar eerlijk is eerlijk, als ze beide slapen ben ik echt even blij (en dan kan ik poetsen en opruimen) Tijd voor mezelf is schaars, dat kan ik wel beamen.
Met Yoram zijn we al weer een stuk makkelijker dan met Chiara destijds, Yoram moet soms even wachten op zijn beurt, en Chiara net zo goed als ik even met hem bezig ben.
Soms vind ik het allemaal best moeilijk, de momenten dat ze beide tegelijk aandacht van me willen bijvoorbeeld, of aan het einde van de dag, Chiara moe, Yoram huiluurtje, ik ook niet altijd op mijn best en dan de aandacht verdelen...
Maar het is ook echt dubbel genieten, de kinderen zijn gek op elkaar. Als ik Yoram in de box leg zit in een mum van tijd Chiara ernaast. Ze kietelt hem, ze is echt gek van dr broertje, allen soms een beetje onvoorzichtig... Maar Yoram vindt een hoop goed, en kan al lekker lachen.
En dan het wegkomen, laatst voor het eerst alleen met ze weg geweest, even de stad in, voor ik weg was ... dat was met Chiara alleen wel even anders, ik was nu al moe toen ik hier van het parkeerterein af reed Ik moet er echt even handigheid in vinden en beter plannen zeg maar...
Het is een mooie tijd die babytijd, maar ik vind het wel intensief geweest de afgelopen maand.
Met Yoram zijn we al weer een stuk makkelijker dan met Chiara destijds, Yoram moet soms even wachten op zijn beurt, en Chiara net zo goed als ik even met hem bezig ben.
Soms vind ik het allemaal best moeilijk, de momenten dat ze beide tegelijk aandacht van me willen bijvoorbeeld, of aan het einde van de dag, Chiara moe, Yoram huiluurtje, ik ook niet altijd op mijn best en dan de aandacht verdelen...
Maar het is ook echt dubbel genieten, de kinderen zijn gek op elkaar. Als ik Yoram in de box leg zit in een mum van tijd Chiara ernaast. Ze kietelt hem, ze is echt gek van dr broertje, allen soms een beetje onvoorzichtig... Maar Yoram vindt een hoop goed, en kan al lekker lachen.
En dan het wegkomen, laatst voor het eerst alleen met ze weg geweest, even de stad in, voor ik weg was ... dat was met Chiara alleen wel even anders, ik was nu al moe toen ik hier van het parkeerterein af reed Ik moet er echt even handigheid in vinden en beter plannen zeg maar...
Het is een mooie tijd die babytijd, maar ik vind het wel intensief geweest de afgelopen maand.
Het voelt goed hè?
A je to!
A je to!
Dit topic (en vooral de bovenstaande post van Melonovy) doet me erg denken aan dat stukje van Brigitte Kaandorp waarin ze uitlegt hoe ze met haar kind op stap gaat. Hilarisch maar met een grote kern van waarheid
Ja, ik heb er laatst ook smakelijk om gelachen Vreselijk herkenbaar!
Die ene keer dat ik was weg geweest was ik ook weer terug gekomen, doodop, kwam ik mijn huis binnen en toen begon ik te twijfelen of ik de auto wel op slot had gedaan, OMG... Daar ging ik weer, kind in de wagen, de andere schoentjes weer aan doen, sleutels pakken, over de galerij, wachten op de lift, Chiara mee praten (en graag even opschieten lieverd ) oversteken (loop even door Chiara!) parkeerterein over en dan bij de auto komen die gelukkig gewoon op slot stond... En weer terug, dan ben je een kwartier verder
Die ene keer dat ik was weg geweest was ik ook weer terug gekomen, doodop, kwam ik mijn huis binnen en toen begon ik te twijfelen of ik de auto wel op slot had gedaan, OMG... Daar ging ik weer, kind in de wagen, de andere schoentjes weer aan doen, sleutels pakken, over de galerij, wachten op de lift, Chiara mee praten (en graag even opschieten lieverd ) oversteken (loop even door Chiara!) parkeerterein over en dan bij de auto komen die gelukkig gewoon op slot stond... En weer terug, dan ben je een kwartier verder
Het voelt goed hè?
A je to!
A je to!
Haha Mel! Herkenbaar!
Ik sta ook altijd semi vriendelijk Freek aan te manen tot enige spoed, waarop hij meestal nog een tandje langzamer gaat...
Ik sta ook altijd semi vriendelijk Freek aan te manen tot enige spoed, waarop hij meestal nog een tandje langzamer gaat...
Losing love is like a window in your hart,
everybody sees you're blown apart, everbody sees the wind blow.
everybody sees you're blown apart, everbody sees the wind blow.
zeer herkenbaar inderdaad. het vertrekken gaat nu wel goed maar onderweg.... Piet staat tegenwoordig stil bij iedere putdeksel, voortuin, fiets, boom, lantarenpaal, hondedrol en rondslingerend papiertje. "oh, moooooi!" en dan het betreffende voorwerp benoemen, liefst even aanraken/ er op staan voor we weer verder kunnen (nou ja, niet bij de hondedrol, gelukkig. ). laat het toeval nou willen dat Anna juist helemáá niet houdt van stilstaan, en 't na een paar pauzes op een krijsen zet. gelukkig heb ik nog de mogelijkheid om Piet in de (duo)wagen te zetten, anders kwamen we verder nergens aan toe op een dag.
Piet staat tegenwoordig stil bij iedere putdeksel, voortuin, fiets, boom, lantarenpaal, hondedrol en rondslingerend papiertje. "oh, moooooi!" en dan het betreffende voorwerp benoemen, liefst even aanraken/ er op staan voor we weer verder kunnen (nou ja, niet bij de hondedrol, gelukkig.
Lukt dat dan bix? Als ik Cas van wandelstand in de wagen wil zetten krijst hij alles bij elkaar en begint ie te schoppen
Je zou er haast een boek over schrijven!
Sven ook Maar ik heb het uitgetest, na een minuut of 5 geeft hij de strijd op somsquote:Op woensdag 8 juni 2005 10:50 schreef moussy het volgende:
Lukt dat dan bix? Als ik Cas van wandelstand in de wagen wil zetten krijst hij alles bij elkaar en begint ie te schoppen
Hier had uw advertentie kunnen staan :P
Bram kan het uuuuuren volhouden Hoe vaak ik op straat wel niet van die leuke opmerkingen heb gehoord "ben je geslagen?" "Is je moeder niet lief voor je?"
Maar gelukkig is Bram omkoopbaar, zo lekker fout. Zo halen wij regelmatig een krentebol of soepstengel bij de bakker en die mag hij alleen als hij gaat zitten. Net zoals zijn drinken of (als hij echt niet meer te hanteren is) zijn speen. Het liefst heeft hij dat ik hem ga dragen als hij moe wordt maar daar begin ik natuurlijk al helemaal niet aan. We lastig dan hoor, elke 5 meter hangt ie aan mijn benen, zak ik weer door mijn knieen dat hij moet kiezen OF lopen OF zitten. Kiest ie weer voor lopen en na 5 meter weer hetzelfde. Op een gegeven moment zet ik hem gewoon in de kinderwagen en dan is het weer vreselijk brullen
Maar gelukkig is Bram omkoopbaar, zo lekker fout. Zo halen wij regelmatig een krentebol of soepstengel bij de bakker en die mag hij alleen als hij gaat zitten. Net zoals zijn drinken of (als hij echt niet meer te hanteren is) zijn speen. Het liefst heeft hij dat ik hem ga dragen als hij moe wordt maar daar begin ik natuurlijk al helemaal niet aan. We lastig dan hoor, elke 5 meter hangt ie aan mijn benen, zak ik weer door mijn knieen dat hij moet kiezen OF lopen OF zitten. Kiest ie weer voor lopen en na 5 meter weer hetzelfde. Op een gegeven moment zet ik hem gewoon in de kinderwagen en dan is het weer vreselijk brullen
Cas kan gillen wat ie wil, en diegene die een zeikopmerking maakt krijgt en opmerking terug geslingerd. Ik snoer Cas gewoon dan wat steviger vast, zodat ie zich er niet uit frummelt
Je zou er haast een boek over schrijven!
Ik heb laatst de ziekenhuistas klaar gemaakt en van alles uit het stof getrokken.
Zo heb ik dus de MaxiCosi weer tevoorschijn getoverd en daarvan de bekleding gewassen. En de duowagen die opgevouwen in de achterkamer stond even van dingen die er niet aan/op hoorden ontdaan en uitgeklapt neer gezet... En daar ging ik waarschijnlijk de fout in...
Wilyan hoeft het ding maar te zien of hij zit erin..
Hij wil dan eigenlijk ook dat we een eindje gaan wandelen. Ik vertel 'm dan dat dan eerst de baby moet komen, dan gaan we wel met die wagen. Dan wijst hij in het wiegje en zegt dan "Beejbie?" Waarop ik weer antwoord dat daar idd de baby in moet.
Laatst zat hij in de DMT en toen wou hij weer wandelen. Ikke weer: "Nee, dan moet eerst de baby komen" Komt ie naar me toe, deed zijn handje op mijn buik, "Beejbie, uit......." Kijkt me aan en vraagt dan wijzend naar de DMT "Die?"
Wat dat aangaat is hij best wel lui aangelegd. Als hij de keuze tussen lopen of wagen/buggy moet maken, dan is de keuze snel gemaakt.
Maar hij is dan ook gek op alles wat wielen heeft en kan rijden, ik denk dat dat er ook wel mee te maken heeft. Hij zit gewoon graag op/in dingen die rijden.
Ik ben toch wel heel benieuwd hoe het hier straks is.. Hoe Wilyan op Gupje gaat reageren.
We zullen zien, het duurt vast niet lang meer...
Zo heb ik dus de MaxiCosi weer tevoorschijn getoverd en daarvan de bekleding gewassen. En de duowagen die opgevouwen in de achterkamer stond even van dingen die er niet aan/op hoorden ontdaan en uitgeklapt neer gezet... En daar ging ik waarschijnlijk de fout in...
Wilyan hoeft het ding maar te zien of hij zit erin..
Hij wil dan eigenlijk ook dat we een eindje gaan wandelen. Ik vertel 'm dan dat dan eerst de baby moet komen, dan gaan we wel met die wagen. Dan wijst hij in het wiegje en zegt dan "Beejbie?" Waarop ik weer antwoord dat daar idd de baby in moet.
Laatst zat hij in de DMT en toen wou hij weer wandelen. Ikke weer: "Nee, dan moet eerst de baby komen" Komt ie naar me toe, deed zijn handje op mijn buik, "Beejbie, uit......." Kijkt me aan en vraagt dan wijzend naar de DMT "Die?"
Wat dat aangaat is hij best wel lui aangelegd. Als hij de keuze tussen lopen of wagen/buggy moet maken, dan is de keuze snel gemaakt.
Maar hij is dan ook gek op alles wat wielen heeft en kan rijden, ik denk dat dat er ook wel mee te maken heeft. Hij zit gewoon graag op/in dingen die rijden.
Ik ben toch wel heel benieuwd hoe het hier straks is.. Hoe Wilyan op Gupje gaat reageren.
We zullen zien, het duurt vast niet lang meer...
W ~ H ~ T
Piet stribbelt vaak wel even tegen, maar zodra hij zit accepteert hij 't toch vrij gemakkelijk. ik neem soms ook een knuffel of auto mee voor hem, die geef ik 'm dan zodra hij weer zit en dan is 't helemaal geen probleem meer.
jonnetje, spannend he. het zal voor Wilyan ook best ff wennen zijn. maar fijn dat ie nog graag in een wagen zit.
jonnetje, spannend he. het zal voor Wilyan ook best ff wennen zijn. maar fijn dat ie nog graag in een wagen zit.
Spannend inderdaad, Jonnetje. leuk hoor...quote:Op woensdag 8 juni 2005 13:44 schreef Jonnetje het volgende:
Ik ben toch wel heel benieuwd hoe het hier straks is.. Hoe Wilyan op Gupje gaat reageren.
We zullen zien, het duurt vast niet lang meer...
(Het is zooo leuk, joh )
Ik ben ook benieuwd.... (nog even geduld).
