En dan heb je er twee! (Of drie, of vier, of...)

quote:

Op maandag 28 februari 2005 22:33 schreef Grijs het volgende:
Ik heb een vraagje:
Judith (1 jr, 4 mnd) wordt erg jaloers als ik Daan (4 jr) knuffel of optil o.i.d. Meestal doe ik haar dan erachteraan en dan vindt ze dat wel goed. Soms probeer ik ze ook tegelijk te knuffelen of samen op schoot te laten zitten, maar dat vindt Judith dus ook niet goed. Nu ben ik eigenlijk niet van plan om haar steeds daarin haar zin te geven, maar ik ben er nog niet zo goed uit hoe ik dat dan het beste aan kan pakken. Heeft iemand tips?

MIsschien heeft Judith op het moment een beetje extra bevestiging nodig dat jullie van haar houden. Een dagje alleen met haar weg, wat vaker zeggen dat je van haar houdt en hoe goed ze alles doet kan wonderen doen!
En voor de rest: er is nu eenmaal altijd strijd tussen de kinderen over de vraag van wie de ouders het meeste houden. Ik denk dat dat iets is waarmee we moeten leren leven

Judith is de laatste tijd wel ontzettend knuffelig, maar eigenlijk heeft ze het altijd al wel gehad. En ik vind het voor Daan niet eerlijk als ik Judith wel zit te knuffelen en op schoot laat zitten, maar Daan niet, terwijl hij dat soms ook gewoon wil. Ik vind dat ik Daan af en toe ook gewoon moet kunnen knuffelen of bij me laten zitten, zonder dat Judith gelijk begint te zeuren of te dreinen. Ze moet leren dat Daan ook mag knuffelen en ook op mijn schoot mag. En niet alleen Judith.
Meestal komt het erop neer dat ik Daan snel knuffel en daarna Judith ook. En als Daan op m'n schoot zit, dan laat ik Judith er ook bij (hoewel zij het dus eigenlijk niet goed vindt dat Daan op mijn schoot blijft). Maar voor Daan vind ik dit niet leuk. Judith wordt vaak genoeg geknuffeld en zit vaak genoeg op schoot en Daan moet dat gewoon ook af en toe kunnen...

Ik vind het 100% meevallen.

Damon is absoluut niet jaloers en helpt me vaak. Als David heeft gespuugd staat Damon er meteen naast met een doekje en s avonds liggen we lekker met z'n drietjes op bed of op de bank tv te kijken (als papa werkt). Hij wil er wel graag bij betrokken worden merk ik. Wil vaak naast David liggen enzo.
Damon zorgt zelfs dat de traphekjes dicht zijn zodat de hond niet naar boven kan als ik het vergeet!

Ik heb ook absoluut niet het idee alsof er iets veranderd is in de band tussen Damon en mij. De eerste week was mijn man er om hem op te vangen maar zelfs dat was eigenlijk niet nodig. David is erbij gekomen en verder is alles gewoon normaal.

Wel is Damon opeens niet meer zindelijk. Hij plast vaker in zijn broek en s nachts moet hij weer een luier om. Dat is dus een vorm van aandacht vragen...

Grijs, mogelijk zit ze ook weer in een stukje ontwikkeling van haar eigen willetje. Lune, 1 jr en ruim 5 maanden, is ook heel erg haar grenzen aan het proberen. Ze gilt alles bij elkaar als ze haar zin niet krijgt, bij haar gaat het vooral om eetbare zaken, ze is o zo bang dat ze iets misloopt en dan is ze ook verschrikkelijk ongeduldig. Ook met speelgoed vindt ze dat ze zelf wel af mag pakken maar de jongens het niet van haar mogen afpakken. Ach zo zijn er veel voorbeeldjes van, maar ik heb dus regelmatig een schreeuwend grietje met hele grote krokodille-tranen omdat mama niet toegeeft aan haar driftbuien. En dat blijf ik volhouden hoor, ze moet leren te delen met anderen en te wachten op haar beurt. Mogelijk is dat Judith ook het geval.

ah ik had hier nog niet gelezen gisteren, mijn antwoord staat inmiddels in het 'hoe gaat het met de nieuwe moeders' topic.

lily heerlijk dat 't allemaal zo soepeltjes gaat daar!

leah had je nu eigenlijk weer een keizersnede gehad? of heeft het herstel daar niet mee te maken.

wat driftbuien betreft, die zien we bij Piet nu ook wel wat meer. en ik vind het af en toe best lastig hoe daarmee om te gaan; op zich vind ik het prima dat Piet z'n gevoelens over de komst van z'n zusje laat zien, en wil ik 'm daar ook de ruimte voor geven. aan de andere kant wil ik 'm natuulijk niet teveel belonen voor vervelend gedrag, voor je 't weet heb ik een echte zeur-Piet. maar ik moet ook zeggen dat hij zich tot nu toe echt fantastisch houdt hoor, zoals vanochtend: hij krijgt z'n papfles bij ons in bed. (G was al naar z'n werk).Anna werd ook wakker dus die moest ook gevoed worden. toen hij z'n fles op had kwam hij lekker tegen me aanliggen, aaide af en toe de baby, en had enorm geduld tot Anna uitgedronken was. (meestal wil hij al veel eerder van 't bed afklimmen en allerlei spelletjes doen.)

Druk heh, 2 kinderen?

Judith begint het geloof ik te accepteren . Ze begon gisteren niet te zeuren of te mopperen, ik hoop dat het niet eenmalig was...

't Is eigenlijk offtopic hier ben ik bang? ik kan nog niet meepraten over het onderwerp..
maar leah, bij mij hielp Floradix goed.. en als je multivitaminen slikt en borstvoeding geeft kun je beter even kijken of er vitamine a inzit of de bouwstof ervoor, B-caroteen (die laatste moet je hebben: dan kan de baby niet te veel vitamine A binnenkrijgen).
Of is dit te bemoeierig

Ik heb vandaag heel bewust een moeder-dochter dagje gepland. Ik weet van vroeger nog hoe speciaal ik het vond om eens een keer alleen met mijn moeder op stap te zijn (ben de 3e van 4 kinderen).
Katja vroeg al weken of ze ook eens met de bus mocht en ik ben vandaag met haar met de bus naar Zeist gegaan en ik heb haar lekker verwend. We vonden het allebei geweldig leuk.

Ik ga dat er toch meer inbouwen, denk ik. Af en toe eens echt iets plannen met maar één van de twee. Het is maar een gevoel, maar ik heb het idee dat dat goed voor ze is, af en toe die exclusieve aandacht.

Leuk is dat he Livelink. Hier doe ik dat ook regelmatig. En zo ook met Janneke. En zo vinden ze dat ook net zo leuk om iets alleen te doen met hun vader.

Dat is nou een heel goed idee dat apart even met 1 van de kindertjes op stap. Dat vinden ze zo leuk, even de aandacht voor henzelf. Dat ga ik ook zeker doen tegen die tijd dat dat nodig is.

Samen met je vader de boodschappen doen op zaterdagmorgen is idd erg leuk

quote:

Op woensdag 2 maart 2005 12:56 schreef Smirre het volgende:
Druk heh, 2 kinderen?

Haha gelukkig kun je er nog om lachen. Maar hoe gaat het jouw af met 2 van die kleine babietjes. Heb je een beetje een ritme en nog wat tijd over voor jezelf. Of schiet dat er nog helemaal bij in.

Nou, te zien aan de frequentie van posten, houd ik niet heel veel tijd over om te fokken.
Maar zonder gekheid. We hebben er een behoorlijk ritme in gekregen. Nu moet ik ook wel zeggen dat Liz en Cas lieve kindjes zijn, die geen uitspattingen maken. Helemaal gelukkig zijn we sinds 3 weken toen Liz ook begon door te slapen 's nachts. Dat scheelt enorm qua vermoeidheid. Direct daarop zijn we overgaan naar 5 voedingen en dan houd je ook ineens een zee van tijd over. Drukke dingen als badderen, doen vriend en ik samen.
Er zijn absoluut spitsuurmomenten, maar die zal iedereen met meer dan 1 kindje kennen. Jammer is wel dat ze nog niet begrijpen dat die fles, speen of schone luier er echt wel aankomt, maar dat ze eventjes moeten wachten. Dus dan wordt de geluidsnorm hier nog wel eens overschreden .
En tegelijk voeden gaat nog niet. Je komt net een paar handen te kort als er een speen vaccuum zit, er gespuugd wordt of er geboerd moet worden.
Leuk, en heel bijzonder, vind ik dat ze nu ook wat naar elkaar lijken te zoeken. Regelmatig gaat er een koppie naar links of rechts, al naar gelang wie het is, om te zien of broer of zus er nog wel is.
Kortom: Ik ben een volledig gelukkige moeder.

PS. Het was een eyeopener hier te lezen van die moeder en dochter-dag. Dat is hier nu natuurlijk nog niet aan de orde. Maar dat we dat tzt gaan doen, lijkt mij goed om dat vast in de mogelijkheden in te bouwen. Ik vind het nu nog wel eens lastig om mijn aandacht evenredig te verdelen en niet de grootste schreeuwerd te 'belonen' met aandacht. (Trutmodus aan:) Ik vind het nu al not done om alleen een truitje oid voor 1 kind uit te kopen, terwijl de ander dan even niets krijgt. Pfff, alsof ze dat nu al merken. Het zegt meer over mijzelf als over hen. Maar vergeef me, ik moet ook groeien in mijn tweelingmoeder-rol. And I am learning!!
Een lastige afweging lijkt mij dan wel om die scheiding te maken met twee kindjes die even oud zijn en dezelfde dingen 'doen', want wil natuurlijk niemand voortrekken.

We zijn ondertussen een paar maandjes verder. Vraag me af hoe het met de "nieuwe moeders van de tweede" gaat? Leah, Bix, lily, Lewis, Mel?

Hoi Smirre,
Ook ik ben een moeder van een tweeling, inmiddels 12 jaar. (en een zoon van 15 )
Ik vond juist dat het met een tweeling makkelijker ging. Ze hielden zich al heel snel met elkaar bezig.
1 kind moet je bezighouden, 2 niet. Op den duur leren ze ook dat niet alles gelijk kan b.v. eerst het ene kind helpen en dan het andere.
Ik ben toen de jongste van mij 3 waren 1 keer in de maand met 1 kind op stap gegaan. Even de stad in, het park of speeltuin het maakt niet uit. Geweldig vonden ze het, even alle aandacht alleen.
Zelfs nu doe ik het nog, alleen niet zo vaak meer.

hier gaat 't eigenlijk prima karin. Anna is sinds ze de 3-maanden-grens gepasseerd is een stuk rustiger en Piet is ook al behoorlijk aan haar aanwezigheid gewend. het scheelt ook dat Anna nu meer slaapt overdag (nog altijd minder dan Piet destijds, maar ok). ze slapen nu vaak om en om. leuk dat ik daardoor meer tijd met elk kind alleen heb, minder leuk dat ik daardoor wat minder aan m'n eigen rust/activiteiten toe kom. maar al met al vind ik 't heel goed gaan en geniet ik ook veel van deze periode.

[ Bericht 0% gewijzigd door bixister op 04-06-2005 10:59:13 ]

Ook ik heb mijn draai volledig gevonden.

Voor mij was het vooral wennen dat Damon middenin mijn kraamperiode opeens iedere dag naar school "moest". Dat betekent iedere ochtend het kinderboeltje bij elkaar pakken en naar school (10 km verderop) en smiddag weer de auto in voor hem op te halen. Het is vaak een gesleep met maxi-cosi en tassen.
Op werkdagen is het natuurlijk nog meer geregel (waar mijn ouders me geweldig bij helpen trouwens).

Maar het gaat nu perfect! Ik heb het ritme helemaal onder de knie en zelfs de borstvoeding heeft er niet onder geleden

Ik geniet volop van het leven momenteel (en mijn echtgenoot trouwens ook). We zijn erg blij en gelukkig

_{op mijn vrije dagen heb ik doordat Damon naar school gaat wel alle aandacht voor David}

ja, de boodschappen(+wandeling) kwamen hier ook ineens in 't gedrang nu ze elkaar zo afwisselen met hun slaapjes. gevolg: ik sta nu 's ochtends om half 9 al in de supermarkt...

2e moet zich inderdaad hier ook beduidend meer aanpassen, maar ik denk dat ze daar uiteindelijk ook voordeel van zal hebben dus daar houden we ons dan maar aan vast he. maar 't is soms wel zielig ja. (alleen al 't regelmatige onderbreken van de voeding omdat ik iets voor/met/tegen Piet moet doen. )

Jullie klinken erg gelukkig

Ik hoop tegen de tijd dat er een 2e komt, onze situatie zo veranderd is, dat ik idd nog maar 3 dagen hoef te werken, dat lijkt me heerlijk.
Het is dus wel drukker allemaal, maar dat lijkt me logisch Ik weet dat ik bij Liam er ook heel erg aan moest wennen, al die dingen die om de zoveel tijd moesten en dat wende ook vrij snel.
En die beebjes worden weer snel groot ook he...

De echt grote organisatorische problemen begonnen voor mij pas bij het krijgen van een derde. Die 2e deed ik er zo bij (bij wijze van dan, er waren natuurlijk wel de momenten dat Wouter om aandacht zeurde terwijl dat niét uitkwam, zoals tijdens de borstvoeding). Maar de oudste naar de basisschool brengen en de middelste naar de peuterspeelzaal en er ook nog voor zorgen dat de jongste meegaat terwijl die net lekker ligt te slapen of erger nog eigenlijk een borstvoeding moet hebben, pffff ik ben blij dat ik dié periode nu achter de rug heb. Nu komen er wat andere problemen voor terug, maar die zijn een stuk minder lastig. Hoewel, af en toe wordt ik knettergek van dat geruzie als ze alledrie om een bepaald stuk speelgoed gillen. De jongste kan nu ook zo lekker meegillen :"Geef truuuuuuuuuug!" Maar ik zou ze stuk voor stuk niet willen missen hoor!

oef spuuglokje...
*gooit laatste twijfels over mogelijke 3e overboord*

quote:

Op maandag 6 juni 2005 10:35 schreef bixister het volgende:
oef spuuglokje...
*gooit laatste twijfels over mogelijke 3e overboord*

dus... je gaat ervoor

hihi ik bedacht net al dat dat ietwat ongelukkig geformuleerd was. maar nee, ik zie er toch maar vanaf.

Statistisch gezien wil je er waarschijnlijk diep in je hart wel minimaal drie, Bix.

nou, het lijkt me ergens echt heel leuk, een gezin met 3 kinderen. maar met 2 ben ik echt al zooo gelukkig (en hebben we onze handen aardig vol ook!), dus hoogstwaarschijnlijk blijft het hier bij.

Hier ook een gelukkig gezinnetje maar wel ontzettend druk. Joshua is inmiddels ook wel aardig gewend geraakt aan zijn zusje. Als ze ligt te huilen dan gilt mijnheer gewoon lekker mee

Het is veel werk dat moet ik wel zeggen, want er blijft weinig tijd over voor mijzelf op het moment. Maar het valt ons ook eigenlijk wel alles mee. Chantel is zo makkelijk en slaapt goed, ze huilt redelijk vaak, maar zodra je haar oppakt wat natuurlijk niet altijd lukt dan is ze stil. De timing voor de middag dutjes gaan soms goed, en vaker ook weer niet. Dat is niet altijd makkelijk.

En in het weekend hebben we vaak mijn schoonmoeder die even op Joshua past zodat wij even een paar uurtjes kunnen bijtanken of wat voor onzelf kunnen doen. Dat is wel lekker.

quote:

Op maandag 6 juni 2005 21:19 schreef bixister het volgende:
nou, het lijkt me ergens echt heel leuk, een gezin met 3 kinderen. maar met 2 ben ik echt al zooo gelukkig (en hebben we onze handen aardig vol ook!), dus hoogstwaarschijnlijk blijft het hier bij.

Ik was met 2 ook al zooo gelukkig Nee echt, hoe druk het soms ook is, het is het allemaal waard. (Mijn 2 oudsten zijn ook niet bepaald rustige, meegaande typjes )

donderdag is onverwacht de hele school dicht ivm studiedag. een moeder van een klasgenootje van luca zit met dr handen in het haar want ze moet zelf werken, dr man zit in het buitenland en ze heeft 5 kinderen onder te brengen (ze heeft er 10 maar die andere 5 zijn dus wat groter).

Jee, lady-wrb, dan zit er denk ik niks anders op dan je ziek melden? Pfff waar heb ik het dan over met mijn 3

Ik zou toch proberen vrij te nemen, als ik haar was

10 kinderen en dan ook nog werken, zohee, ik word al moe als ik eraan denk.

Je zal denk ik wel moeten, als je ze allemaal wil onderhouden

Met deze moeder gaat het goed, het is wel druk maar ik heb alles nog onder controle. We hebben hier de ochtendspits en de avondspits, die drukke momenten van voeden en verzorgen. Sommige momenten zijn razend hectisch en andere hilarisch. Ik doe maar relax, ben makkelijk en heb lage prioriteiten, maar eerlijk is eerlijk, als ze beide slapen ben ik echt even blij (en dan kan ik poetsen en opruimen) Tijd voor mezelf is schaars, dat kan ik wel beamen.

Met Yoram zijn we al weer een stuk makkelijker dan met Chiara destijds, Yoram moet soms even wachten op zijn beurt, en Chiara net zo goed als ik even met hem bezig ben.

Soms vind ik het allemaal best moeilijk, de momenten dat ze beide tegelijk aandacht van me willen bijvoorbeeld, of aan het einde van de dag, Chiara moe, Yoram huiluurtje, ik ook niet altijd op mijn best en dan de aandacht verdelen...

Maar het is ook echt dubbel genieten, de kinderen zijn gek op elkaar. Als ik Yoram in de box leg zit in een mum van tijd Chiara ernaast. Ze kietelt hem, ze is echt gek van dr broertje, allen soms een beetje onvoorzichtig... Maar Yoram vindt een hoop goed, en kan al lekker lachen.

En dan het wegkomen, laatst voor het eerst alleen met ze weg geweest, even de stad in, voor ik weg was ... dat was met Chiara alleen wel even anders, ik was nu al moe toen ik hier van het parkeerterein af reed Ik moet er echt even handigheid in vinden en beter plannen zeg maar...

Het is een mooie tijd die babytijd, maar ik vind het wel intensief geweest de afgelopen maand.

Dit topic (en vooral de bovenstaande post van Melonovy) doet me erg denken aan dat stukje van Brigitte Kaandorp waarin ze uitlegt hoe ze met haar kind op stap gaat. Hilarisch maar met een grote kern van waarheid

Ja, ik heb er laatst ook smakelijk om gelachen Vreselijk herkenbaar!

Die ene keer dat ik was weg geweest was ik ook weer terug gekomen, doodop, kwam ik mijn huis binnen en toen begon ik te twijfelen of ik de auto wel op slot had gedaan, OMG... Daar ging ik weer, kind in de wagen, de andere schoentjes weer aan doen, sleutels pakken, over de galerij, wachten op de lift, Chiara mee praten (en graag even opschieten lieverd ) oversteken (loop even door Chiara!) parkeerterein over en dan bij de auto komen die gelukkig gewoon op slot stond... En weer terug, dan ben je een kwartier verder

zeer herkenbaar inderdaad. het vertrekken gaat nu wel goed maar onderweg.... Piet staat tegenwoordig stil bij iedere putdeksel, voortuin, fiets, boom, lantarenpaal, hondedrol en rondslingerend papiertje. "oh, moooooi!" en dan het betreffende voorwerp benoemen, liefst even aanraken/ er op staan voor we weer verder kunnen (nou ja, niet bij de hondedrol, gelukkig. ). laat het toeval nou willen dat Anna juist helemáá niet houdt van stilstaan, en 't na een paar pauzes op een krijsen zet. gelukkig heb ik nog de mogelijkheid om Piet in de (duo)wagen te zetten, anders kwamen we verder nergens aan toe op een dag.

Lukt dat dan bix? Als ik Cas van wandelstand in de wagen wil zetten krijst hij alles bij elkaar en begint ie te schoppen

quote:

Op woensdag 8 juni 2005 10:50 schreef moussy het volgende:
Lukt dat dan bix? Als ik Cas van wandelstand in de wagen wil zetten krijst hij alles bij elkaar en begint ie te schoppen

Sven ook Maar ik heb het uitgetest, na een minuut of 5 geeft hij de strijd op _soms

Bram kan het uuuuuren volhouden Hoe vaak ik op straat wel niet van die leuke opmerkingen heb gehoord "ben je geslagen?" "Is je moeder niet lief voor je?"
Maar gelukkig is Bram omkoopbaar, zo lekker fout. Zo halen wij regelmatig een krentebol of soepstengel bij de bakker en die mag hij alleen als hij gaat zitten. Net zoals zijn drinken of (als hij echt niet meer te hanteren is) zijn speen. Het liefst heeft hij dat ik hem ga dragen als hij moe wordt maar daar begin ik natuurlijk al helemaal niet aan. We lastig dan hoor, elke 5 meter hangt ie aan mijn benen, zak ik weer door mijn knieen dat hij moet kiezen OF lopen OF zitten. Kiest ie weer voor lopen en na 5 meter weer hetzelfde. Op een gegeven moment zet ik hem gewoon in de kinderwagen en dan is het weer vreselijk brullen

Cas kan gillen wat ie wil, en diegene die een zeikopmerking maakt krijgt en opmerking terug geslingerd. Ik snoer Cas gewoon dan wat steviger vast, zodat ie zich er niet uit frummelt

Ik heb laatst de ziekenhuistas klaar gemaakt en van alles uit het stof getrokken.

Zo heb ik dus de MaxiCosi weer tevoorschijn getoverd en daarvan de bekleding gewassen. En de duowagen die opgevouwen in de achterkamer stond even van dingen die er niet aan/op hoorden ontdaan en uitgeklapt neer gezet... En daar ging ik waarschijnlijk de fout in...
Wilyan hoeft het ding maar te zien of hij zit erin..
Hij wil dan eigenlijk ook dat we een eindje gaan wandelen. Ik vertel 'm dan dat dan eerst de baby moet komen, dan gaan we wel met die wagen. Dan wijst hij in het wiegje en zegt dan "Beejbie?" Waarop ik weer antwoord dat daar idd de baby in moet.

Laatst zat hij in de DMT en toen wou hij weer wandelen. Ikke weer: "Nee, dan moet eerst de baby komen" Komt ie naar me toe, deed zijn handje op mijn buik, "Beejbie, uit......." Kijkt me aan en vraagt dan wijzend naar de DMT "Die?"


Wat dat aangaat is hij best wel lui aangelegd. Als hij de keuze tussen lopen of wagen/buggy moet maken, dan is de keuze snel gemaakt.
Maar hij is dan ook gek op alles wat wielen heeft en kan rijden, ik denk dat dat er ook wel mee te maken heeft. Hij zit gewoon graag op/in dingen die rijden.


Ik ben toch wel heel benieuwd hoe het hier straks is.. Hoe Wilyan op Gupje gaat reageren.
We zullen zien, het duurt vast niet lang meer...

Piet stribbelt vaak wel even tegen, maar zodra hij zit accepteert hij 't toch vrij gemakkelijk. ik neem soms ook een knuffel of auto mee voor hem, die geef ik 'm dan zodra hij weer zit en dan is 't helemaal geen probleem meer.

jonnetje, spannend he. het zal voor Wilyan ook best ff wennen zijn. maar fijn dat ie nog graag in een wagen zit.

quote:

Op woensdag 8 juni 2005 13:44 schreef Jonnetje het volgende:
Ik ben toch wel heel benieuwd hoe het hier straks is.. Hoe Wilyan op Gupje gaat reageren.
We zullen zien, het duurt vast niet lang meer...

Spannend inderdaad, Jonnetje. leuk hoor...
(Het is zooo leuk, joh )


Ik ben ook benieuwd.... (nog even geduld).