Ik werd een keer 's nachts wakker omdat er buiten een kind hard huilde. Echt hard dus, als ik op 2 hoog het kon horen. Ik weet nog dat het had geregend, ik ben nog uit het raam gaan kijken en alles was pikkedonker op wat verlichte etalages na en de straten glommen nog van de regen. Ik woonde midden in het centrum van ons dorp, zonder echt rechtstreekse buren (alleen schuin tegenover woonden mensen maar dat was een wat ouder stel, ze hadden wel een immer krolse kutkat maar die klinkt anders) en de mensen die zo'n 50 meter aan de achterkant van ons gebouw woonden kon ik hier voor nooit horen, en wat doet een klein kind nou midden in de nacht in de regen op straat? Wtf? Ik ben toch wel snelw eer gaan slapen en begin me nu niet af te vragen of ik niet gewoon aan het dromen/ijlen/slaapwandelen was.
Mijn afstandsbediening ben ik ook regelmatig kwijt, en ook vaak dingen die gewoon pleitos zijn terwijl ik wist dat ze bijv. bij m'n computer lagen maar dat is meer mijn eigen slordigheid.
's Nachts wakker worden van niets, eigenlijk, maar ik was klaarwakker, kom overeind, scheurt ineens één van m'n favoriete posters van de muur. Misschien dat hij al eerder wat had gescheurd maar toen ik wakker werd hing alles nog gewoon zoals het altijd hing en niet los oid.
Toen ik 15/16 was klootten een vriendin en ik wel vrij veel aan met een ouija bord. Lekker verantwoord enzo. Ik praatte veel met mijn gids, en 's nachts had ik ineens het dolle idee dat ik hem wel wilde zien en aanraken. Dus ik steek mijn klauw uit de lucht in, paar centimeter van mijn gezicht af, en strijk als het ware langs een onzichtbare wang. Ik wist niet hoe hard ik moest rennen.
Mijn moeder heeft van haar moeder en diens moeder rozenkransjes geërfd; hele mooie in speciale blikjes, de oudste is dus al zo'n honderd jaar oud schat ik. Ze liet ze aan me zien, ik 'oooh' en 'aaah' want ik vind dat soort dingen altijd ontzettend mooi. Ze doet ze terug, volgende dag laat ze ze weer uit het blikje, is er ineens eentje kapot. Echt ook niet zo'n klein beetje ook; gewoon een heel schakeltje was naar de klote. Het leek me sterk dat ze die rozenkrans er met zoveel geweld in gepropt had de dag ervoor dat er een schakeltje helemaal losgegaan was. Ik kreeg natuurlijk de schuld maar toch.
Mijn televisie ging tot een paar jaar terug weleens zomaar heel hard qua geluid. Maar dat kan ook aan de tv liggen, is een beetje oud ding.
Niet echt poltergeist activiteiten maar wel vreemd. Misschien is alles wat ik hier heb opgeschreven gewoon allemaal natuurlijk te verklaren, maar ik had vooral bij dat huilende kind 's nachts en toen ik die onzichtbare wang voelde het idee dat ik weer even bij m'n ouders wilde slapen