MUZ Muziek
Het forum voor 's werelds enige universele hobby! Snaren of toetsen, vinyl of cd, eendagsvlieg of rasartiest, op de radio of op een festival! Hier kun je al je ongebreideld enthousiasme, maar ook je weldoordachte kritische noten kwijt over muziek
Morgen is er bij Vrije Geluiden ook aandacht voor de heropening van het Bimhuis. Fijn om te horen dat ze die blauwe bankjes niet meer hebben, vond dat eerlijk gezegd ook niet zo comfortabel.
Ik kreeg verder nog een linkje doorgestuurd naar een site met video- en audioclips van allerlei bekende trompettisten: http://www.trumpetstuff.com/ .
Zitten hele leuke dingen tussen, vind ik zelf.
quote:Het VPRO-televisieprogramma Vrije Geluiden besteedt komende zondag aandacht aan de opening van het nieuwe BIMhuis, medio februari van dit jaar. Directeur Huub van Riel vertelt over de bouw, verhuizingen en plannen en uiteraard is er ook live-muziek te zien en te horen. Zo komen Trio Braam-De Joode-Vatcher, Misha Mengelberg, Maarten Altena en Corrie van Binsbergen aan bod. Uitzending: zondag 27 februari om 11.00 uur op Nederland 3.
Ik kreeg verder nog een linkje doorgestuurd naar een site met video- en audioclips van allerlei bekende trompettisten: http://www.trumpetstuff.com/ .
Zitten hele leuke dingen tussen, vind ik zelf.
"You fear Jazz. You fear the lack of rules, the lack of boundaries"
Ik heb een deel kunnen zien van Vrije Geluiden, zag er leuk uit!
Alleen nu vroeg ik me iest af: hoe heette dat geweldige trio (piano, bass, drums), dat vlak voor het einde optrad?
Alleen nu vroeg ik me iest af: hoe heette dat geweldige trio (piano, bass, drums), dat vlak voor het einde optrad?
My dear, it's only a movie.
Miles Davis: "Mingus was something else, man. A pure genius. I loved him."
Miles Davis: "Mingus was something else, man. A pure genius. I loved him."
dat was BraamDeJoodeVatcher (weet je ook gelijk welke drie muzikanten het waren )
en voor de free-jazz liefhebbers: vanavond om tien voor half acht op ned. 3 komt in R.A.M. oa. Albert Ayler (en nog 3 andere artiesten) aan bod.
)en voor de free-jazz liefhebbers: vanavond om tien voor half acht op ned. 3 komt in R.A.M. oa. Albert Ayler (en nog 3 andere artiesten) aan bod.
Zeg, eens iets heel anders: de vibrafoon.
Gary Burton of Lionel Hampton? Of weer iemand anders, en zo ja waarom? Wat zijn de referentie-albums en van wie?
Aanleiding: de herontdekking van Hamptons cd 'Stardust', een magistrale registratie van een liveconcert uit 1947. Zúlks een sound. Het roffelt, giert en sjeest dat het een aard heeft. Weergaloos.
Gary Burton of Lionel Hampton? Of weer iemand anders, en zo ja waarom? Wat zijn de referentie-albums en van wie?
Aanleiding: de herontdekking van Hamptons cd 'Stardust', een magistrale registratie van een liveconcert uit 1947. Zúlks een sound. Het roffelt, giert en sjeest dat het een aard heeft. Weergaloos.
Is Rahsaan Roland Kirk al eens langsgeweest hier? Ik heb van de beste man The Inflated Tear en Bright Moments, de laatste is een live registratie. Niet alleen is het technisch geniaal wat hij doet (hij beheerst veel verschillende blaasinstrumenten tot in de perfectie, bespeelt soms 3 saxofoons tegelijk, ja het is wel een showmannetje maar het klinkt wel waanzinnig, of is onmogelijk een beter woord? luister eens naar "pedal up" op Bright Moments) maar hij weet ook een intensiteit en creativiteit in zijn muziek te leggen die je niet vaak tegenkomt. Vaak denk ik: nu zit hij op z'n top, maar dan doet hij er toch nog een schepje bovenop. Ook huppelt hij vrolijk van de ene stijl naar de andere, niet gehinderd door hokjes, zeker op het livealbum. Heb het net weer eens opgezet, is toch wel erg cool.
Unox, the worst operating system.
Lionel Hampton ken ik niet zo goed.
Check eens het nummer Vibrafinger van Gary Burton!
Dit staat op het album "Good Vibes" en valt onder fusion zou ik zeggen.
Check eens het nummer Vibrafinger van Gary Burton!
Dit staat op het album "Good Vibes" en valt onder fusion zou ik zeggen.
The Inflated Tear is inderdaad een lekker album, die live registratie ken ik nog niet, zal eens kijken.quote:Op maandag 28 februari 2005 02:20 schreef Schorpioen het volgende:
Is Rahsaan Roland Kirk al eens langsgeweest hier? Ik heb van de beste man The Inflated Tear en Bright Moments, de laatste is een live registratie.
Over de vibes...ouder Roy Ayers spul misschien? of Modern Jazz Quartet (en misschien ook wel solo werk van Milt Jackson, maar daar ben ik (nog) niet echt bekend mee)? Ben niet echt een jazz expert ofzo, dus misschien valt het niet echt in de smaak, maar die artiesten draai ik zelf wel vaak.
Ik vind die duoplaten van Gary Burton & Chick Corea ook wel mooi, qua vibrafoonwerk.
Bobby Hutcherson speelt regelmatig op de vibes mee op Blue Note-albums uit de jaren 60 (o.a. "Idle Moments" van Grant Green, "The Procrastinator" van Lee Morgan, "Out to Lunch" van Eric Dolphy, "Destination Out" van Jackie McLean, allemaal platen die ik zelf erg graag mag horen). Z'n solowerk moet ik ook nog eens gaan beluisteren. Cal Tjader vind ik ook altijd wel aangenaam op de vibrafoon.
Bobby Hutcherson speelt regelmatig op de vibes mee op Blue Note-albums uit de jaren 60 (o.a. "Idle Moments" van Grant Green, "The Procrastinator" van Lee Morgan, "Out to Lunch" van Eric Dolphy, "Destination Out" van Jackie McLean, allemaal platen die ik zelf erg graag mag horen). Z'n solowerk moet ik ook nog eens gaan beluisteren. Cal Tjader vind ik ook altijd wel aangenaam op de vibrafoon.
"You fear Jazz. You fear the lack of rules, the lack of boundaries"
Ik ben gisteren ook in het nieuwe BIMhuis geweest om naar Aka Moon te kijken. Het is echt een mooi gebouw geworden. Een stuk meer comfortabel dan hoe 't vroeger was, en toch nog steeds een relaxede sfeer daar.:)
"You fear Jazz. You fear the lack of rules, the lack of boundaries"
Ik ben gisteren naar Wayne Shorter geweest in het concertgebouw en ik vond het erg goed.quote:Op zondag 20 februari 2005 03:22 schreef JAM het volgende:
Binnenkort in het concertgebouw the Wayne Shorter Quartet, ook een aanrader. .
Vooral de ritmesectie (Brian Blade & John Patitucci) was erg strak, sowieso waren alle muzikanten echt goed op elkaar ingespeeld. Shorter zelf speelde vrij minimalistisch, vond ik. Als je het bijvoorbeeld met z'n spel op zijn Blue Note-albums of z'n platen met Miles Davis vergelijkt, dan speelt hij niet echt meer van die lange passages, maar veel spaarzamer.
De man is verder ook niet erg spraakzaak dus ik heb verder ook geen idee welke nummers er gespeeld werden ( ), maar ik heb er in ieder geval wel van genoten.
), maar ik heb er in ieder geval wel van genoten.
"You fear Jazz. You fear the lack of rules, the lack of boundaries"
Ik ben ook bij Shorter geweest , het was inderdaad erg goed. Maar vraag me inderdaad niet welke nummers hij speelde. Er waren minstens twee nummers die ik wel kende ( het tweede en de toegift ) maar titels weet ik ook even niet.
Ik had een mooi plaatsje achter het podium ( rechter kant vanuit de zaal gezien , voorste rij ). Dat heet dan tweede rang, maar je zit er wel met je neus bovenop
[ Bericht 1% gewijzigd door fripper op 11-03-2005 16:19:04 ]
Ik had een mooi plaatsje achter het podium ( rechter kant vanuit de zaal gezien , voorste rij ). Dat heet dan tweede rang, maar je zit er wel met je neus bovenop
[ Bericht 1% gewijzigd door fripper op 11-03-2005 16:19:04 ]
"We shall now tune our Mellotrons and attack culture once again"
Wij zaten aan de linkerkant van de zaal achter het podium, ook tweede rang. Ik kon mooi op de handen van Danilo Perez letten. Ik heb ook wel mensen op plaatsen gezien waar je volgens mij echt helemaal niks kan zien (direct naast het kerkorgel bijvoorbeeld), in die zin kun je toch maar beter tijdig kaartjes bestellen voor het concertgebouw.
Er stond gisteren ook nog een positieve recensie in de krant (NRC):
Er stond gisteren ook nog een positieve recensie in de krant (NRC):
quote:Wayne Shorter bestrijdt duivels
De Amerikaanse tenor- en sopraansaxofonist Wayne Shorter is een man van weinig woorden. Alles wat hij nodig vindt te zeggen, laat hij via zijn muziek horen. Aan een plek voor het voetlicht is deze belangrijke jazzarchitect en eigentijdse stilist op zijn eenenzeventigste ondertussen wel gewend, maar aan de rol van entertainer zal hij wel nooit wennen.
Het was deze avond in het Amsterdamse Concertgebouw goed te merken dat zijn Wayne Shorter Quartet al een tijdje met elkaar op pad is. Er was namelijk weinig nodig voor een versmelting op hoog niveau. Meteen kon er een aantal stappen worden overgeslagen en doken de musici de diepte in. De band, waarin iedereen eigenlijk een gelijke rol heeft, voerde met zijn abstract expressionistische muziektaal de luisteraars mee, ver boven het rode pluche van de concertzaal.
Brian Blade toonde deze avond weer eens wat een meesterlijke drummer hij is. Hij was inventief en een goede aanjager. Hij werd op de voet gevolgd door bassist John Patitucci, die hem speels achterna zat met vette accenten of juist een contrast bracht met zijn strijkstok. Dan was daar pianist Danilo Perez, zeker geen kleintje meer met tal van eigen albums, die zijn Pan-Amerikaanse invloeden liet horen met veel versieringen.
En natuurlijk Shorter zelf, die gretig absorbeerde, om vervolgens in clustervorm non-figuratieve lijnen te blazen. Vooral Blades klappen van formaat brachten de saxofonist in staat van opwinding. Grillig maar bezwerend voegde hij zijn mooie ideeen toe aan de vlucht.
Als hij niet speelde stond de introverte musicus, wiens oude composities behoren tot de belangrijke bouwstenen van de jazz in de jaren zestig en zeventig, wat te leunen tegen de vleugel. Hij luisterde naar zijn vitale band, zijn allereerste eigen akoestische groep sinds '67. Wat is het groepsgeluid stevig, avontuurlijk en interactief. En ook de bandleden zijn blij met de creatieve meester te spelen, al zijn zijn aanwijzingen soms wat te diepzinnig en daardoor onbegrijpelijk. "Geef die akkoorden wat meer water", vroeg hij ze eens. Maar dan wel "schoon water". Aha.
Het kwartet begreep deze avond maar wat goed wat er moest gebeuren. In breed uitgesponnen stukken werden de drie duivels en vier hindernissen, de sansho shima volgens de boeddhistische leefwijze van Shorter, samen bestreden. Het was een pittige klus, die misschien niet door iedereen begrepen werd gezien een aantal afhakers, maar iemand moest het toch doen.
"You fear Jazz. You fear the lack of rules, the lack of boundaries"
Luister eens naar deze webradio:
http://www.radiofrance.fr/chaines/fip/endirect/ wel even op 'écouter' drukken.
Een zeer gevarieerde radio met behoorlijk wat jazz. Vooral 's avonds rond 19u30 krijg je 2 uur alleen maar jazz.
http://www.radiofrance.fr/chaines/fip/endirect/ wel even op 'écouter' drukken.
Een zeer gevarieerde radio met behoorlijk wat jazz. Vooral 's avonds rond 19u30 krijg je 2 uur alleen maar jazz.
Get a life.....Morgen lig je onder de tram
Vanavond weer naar het BIMhuis
Eindelijk zie ik Bite the Gnatze live!! Geweldig
Eindelijk zie ik Bite the Gnatze live!! Geweldig
Ekki-Ekki-Ekki-Ekki-PTANG! Zoom-Boing! Z'nourrwringmm
Dat zijn inderdaad goede gasten, altijd leuk om te zien en horen. Ik vind Alan dan ook een geweldige drummer, heel origineel, beetje een mopperkont maar een goede kerel.
Veel plezier!
ik heb vanavond helaas wat anders
Veel plezier!
ik heb vanavond helaas wat anders
De aversie tegen Amsterdam is groter dan de liefde voor jazz?quote:Op zaterdag 19 maart 2005 10:00 schreef nipeng het volgende:
Tja Amsterdam... ik zal er dus nooit komen in dat Bimhuis.
Het BIMhuis is echt relaxed hoor, nipeng. En lekker dicht bij het station, dus je hoeft verder van dat verderfelijke Amsterdam niet zoveel mee te krijgen.
Goed nieuws verder, deze maand doet de NPS weer een greep in het jazzarchief. Vorig jaar waren dat echt leuke programmas, dus ik verwacht er dit keer ook weer veel van.
Goed nieuws verder, deze maand doet de NPS weer een greep in het jazzarchief. Vorig jaar waren dat echt leuke programmas, dus ik verwacht er dit keer ook weer veel van.
quote:30-03 t/m 27 april / NPS Output / ca. 00:15 uur
Jazzkelders
NPS Output is het archief van de Publieke Omroep ingedoken voor unieke opnamen van jazzconcerten uit de jaren '60. Van eind maart tot eind april kunt u genieten van vijf mooie uitzendingen met de jazzhelden van vroeger. O.a. is materiaal te zien van zangeres Rita Reijs, pianist Les McCann, gitarist Django Reinhardt en saxofonist Coleman Hawkins. Meer informatie over de verschillende uitzendingen volgt binnenkort. De serie komt tot stand in samenwerking met Beeld & Geluid.
"You fear Jazz. You fear the lack of rules, the lack of boundaries"
OV is geen optie hier, met de eerste 20 KM ben ik al anderhalf uur kwijt.
Ach ik neem daar wel eens een kijkje. Als bijvoorbeeld het Sun Ra Arkestra daar ooit speelt.
Ach ik neem daar wel eens een kijkje. Als bijvoorbeeld het Sun Ra Arkestra daar ooit speelt.
Hoop dat ze die documentaire over Mnigus nog eens uitzenden [Mingus in een aftandse woonruimte vlak voordat hij wordt opgepakt].quote:Op zaterdag 19 maart 2005 11:12 schreef Zanderrr het volgende:
Het BIMhuis is echt relaxed hoor, nipeng. En lekker dicht bij het station, dus je hoeft verder van dat verderfelijke Amsterdam niet zoveel mee te krijgen.
Goed nieuws verder, deze maand doet de NPS weer een greep in het jazzarchief. Vorig jaar waren dat echt leuke programmas, dus ik verwacht er dit keer ook weer veel van.
[..]
Zander, heb je die mosaicboxen al binnen?
My dear, it's only a movie.
Miles Davis: "Mingus was something else, man. A pure genius. I loved him."
Miles Davis: "Mingus was something else, man. A pure genius. I loved him."
Volgens mij heb ik die nog op video.quote:Op zaterdag 19 maart 2005 11:54 schreef Doff het volgende:
[..]
Hoop dat ze die documentaire over Mnigus nog eens uitzenden [Mingus in een aftandse woonruimte vlak voordat hij wordt opgepakt].
op een gegeven moment schiet-ie gewoon met een shot-gun in het plafond
