[Reisverslag] Zuid-Oost Azie

Hallo fokkers. Met veel plezier lees ik altijd de reisverslagen die hier worden gepost. Nu ik zelf op reis ben vinden anderen het misschien ook leuk om mijn reisverslagen te lezen.

zie ook http://www.daveopreis.nl

-----------------

Aangekomen in Bangkok

13/01/05 - Na een goeie vlucht ben ik vanmorgen om een uur of 7:00 Thaise tijd geland in Bangkok, een half uur eerder dan gepland, we hadden windje mee. Enige nadeel was dat deze kindervriend naast een peuter zat die het zo af en toe nodig vond om het hele vliegtuig bij elkaar te bleren. Bij de bushalte heb ik 2 andere Nederlandse jongens ontmoet waarmee ik de bus naar Khoa San Road heb genomen. En wat al gezegd was kan ik hierbij nog een keer bevestigen, het verkeer is echt een enorm zooitje hier. Overal proberen scooters tussendoor te rijden en toen we op het eerste de beste terras een biertje gingen drinken waren we ook gelijk getuige van de eerste aanrijding.

Daarna een hostel gezocht, met zijn 3-en op een kamer voor 600 Baht en ziet er netjes uit allemaal. Met de tuk-tuk hebben we al een stuk van Bangkok verkend en we zijn ook al de nodige zaakjes afgeweest zodat de tuk-tuk driver zijn commissies krijgt. We wisten al van te voren dat dit zou gaan gebeuren, maar dan hebben we dat in ieder geval al een keer gehad. We wisten toch niet waar we heen wilden.

Net nog ff een paar uurtjes geprobeerd te slapen en nu gaan we Bangkok by night verkennen.

Dag van de Boeddha

16/01/05 - Grrrrrrrrrrr.. heb net een hele lap tekst lopen tikken, is er iets fout gegaan met opslaan. Nou ik zal dalijk misschien nog een poging wagen, hier even wat foto's in ieder geval.


Khao San Road

Khao San Road is het backpackers walhalla van Bangkok. De hele straat vol met guesthouses, eettentjes, en verkopers. Hier hebben we elke avond een beetje rondgehangen. Wat wel grappig is zijn de verkopers die valse identiteitsbewijzen verkopen en een affiche "no id check" waarmee de standjes waar je cocktails kunt kopen lopen te zwaaien.


Big Boeddha

Afgelopen zaterdag was het hier dag van de Boeddha. Dat is 1x per jaar en er is dan meer toegankelijk voor de toeristen dan normaal gesproken. Heb die dag aardig wat Boeddha's gezien waarvan bovenstaande de grootste met 46 meter.


Thai boxer

S'avonds zijn we een keer naar het thaiboxen geweest. Gaat er behoorlijk hard aan toe en die jongens zijn soms pas een jaar of 15. Van de 6 partijen die we hebben gezien moesten er 4 met een brancard de ring uit en alle partijen waren door KO's geeindigd.

De trip naar Siem Reap

18/01/05 - Gister ben ik om 8:00 met de bus vertrokken naar Siem Reap(Cambodja). Van die andere jongens blijft Robert nog 6 weken in Thailand, zijn vriendin zou deze deze morgen arriveren en daar gaat hij mee rondtrekken. Ronald trekt voor 3 maanden rond, die gaat hierna waarschijnlijk ook richting Cambodja maar daar was hij nog niet helemaal uit. Maar ik wilde weg uit Bangkok, ik heb nog wel niet alles gezien maar kom er nog terug.

De reis hier naar toe was er een om niet snel te vergeten. Ik had een georganiseerde reis geboekt met het visum voor Cambodja erbij. Tot aan de grens was het allemaal lekker relaxt, vlak voor de grens stopten we en werd het visum geregeld. Toen naar de grens toe en het duurde denk gauw 1,5 uur voordat we de Thaise en Cambodjaanse douane gepasseerd waren. Bij de Cambodjaanse grens werden geloof ik wel 10 stempels in mijn paspoort gezet. Ook was het nog eens bloedjes heet in een veels te kleine ruimte. Om een uur of 15:00 vervolgden we de reis in minibusjes die nokkie vol waren. Het verschil tussen Thailand en Cambodja was direct merkbaar aan de weg, en ook de dorpjes waren langsreden zagen er erg armoedig uit. Lijkt ook wel of iedereen zijn vuil gewoon op straat gooit, echt een enorme zooi. De natuur was onderweg ook niet echt indrukwekkend, leek wel net zo plat als Nederland (later wel wat heuvels gezien) met als begroeing weide en hier en daar een boom. Hele stukken weide zijn afgebrand en onderweg zagen we ook weide in vuur en vlam staan. Of er lopen hier veel pyromaantjes of de boeren doen het misschien uit agrarisch oogpunt oid.

Na een uurtje rijden hield de verharde weg op en werd het een hobbelige zandweg. De afstand vanaf de grens naar Siem Reap is iets van 150 km, door de beroerde weg heeft dat busje er ongeveer 7 uur over gedaan, met 2x een korte stop. Sommige gedeeltes van de weg zaten zo vol met gaten dat het wel leek of je in een rollercoaster zat. Bij de laatste stop stond een ontvangstcommitee ons op te wachten: kinderen in de leeftijd van 3 tot 14 die in goed engels allemaal vragen stellen en ansichtkaarten verkopen.

Om 22:00 uiteindelijk aangekomen en het eerste de beste guesthouse ingegaan. Voor 5 dollar een kamer met eigen badkamer, fan en tv. Slapen wil nog niet echt lukken in ZO-azie. Voor mijn gevoel draai ik me wel 300x om in een nacht. Ik ben net even in het centrum van Siem Reap geweest. Dit stadje is niet te vergelijken met wat ik onderweg heb gezien. Het staat hier vol met mooie hotels en de wegen zijn hier ook goed. Er komen hier dan ook al langer als 100 jaar toeristen en wel voor het Angkor complex. Daar ga ik dalijk ook heen en morgen ga ik er de hele dag rondkijken. Meer over Angkor in mijn volgende verslag !

De tempels van Angkor

20/01/05 - Angkor is een gebied van zo'n 20 vierkante km wat vol staat met tempels (meer als 100) die gebouwd zijn tussen de 9e en 13e eeuw, het wordt beschouwd als een van de wereldwonderen. In die tijd was de Khmer beschaving ver ontwikkeld en hadden de koningen heerschap over een rijk wat zich uitstrekte van het zuiden van vietnam, tot een groot stuk in china en vanaf vietnam tot de golf van bengalen. Er is genoeg info over te vinden op het internet, dus wie meer wil weten moet maar googlen.

Afgelopen dinsdag ben ik eind van de middag naar de zonsondergang bij Angkor Wat wezen kijken. Het schijnt dat veel mensen beweren dat dit een van de mooiste dingen is die je kunt zien. Helaas werd het steeds bewolkter en toen de zon onderging was dit dan ook niets speciaals. De volgende morgen ben ik om 5:00 (!!!) opgestaan om een half uur later weer richting Ankor Wat te vertrekken achterop de scooter. De zonsopgang schijnt namelijk ook heel speciaal te zijn bij Angkor Wat. Angkor Wat is van zichzelf al heel mooi en bijzonder om te zien, met de zonsopgang was het, vond ik, niet nog mooier.


Angkor Wat

Na Angkor Wat ben ik nog een aantal andere tempel(complexen) wezen bekijken waaonder The Bayon. Deze tempel is bekend van de gezichten die in de torens zijn verwerkt. Vanaf 54 torens wordt je aangekeken door meer dan 200 gigantische gezichten.


The Bayon

Het was die dag echt bloedheet en dan nog het vele klimmen erbij zorgde ervoor dat het zweet continu op mijn rug stond. Beneden bij de tempels spelen ze daar goed op in door flessen water te verkopen. Ik denk dat ik het zinnetje "cold water sir" wel 100x naar mijn hoofd heb gekregen. Ook lopen hier veel kinderen die je weer van alles nog wat proberen te verkopen. Als je bovenaan een tempel komt staat er soms een altaar waarbij een oud vrouwtje zit die gelijk wierookstokjes in je handen duwt en dan gaat ze geluk voor je vragen bij Boeddha. Er wordt dan natuurlijk wel wat geld verwacht, dus na 2x hield ik dat ook voor gezien. Om een uur of 15:00 had ik het wel gehad en was ik toe aan een koude douche.

Angkor is eigenlijk het enige boeiende hier in de buurt dus heb ik vanmorgen om 7:00 de bus genomen naar Phnom Penh alwaar ik om een uur of 14:00 ben gearriveerd. Nou de groeten allemaal en bedankt voor de leuke reacties in het gastenboek, keep 'm coming.

De mensen zijn hier over het algemeen erg aardig alleen wel erg opdringerig. Toeristen hier zijn dan natuurlijk ook erg rijk bij de Cambodjanen en ze willen zoveel mogelijk aan deze lopende goudmijntjes verdienen.

Phnom Penh

23/01/05 - Hierbij een verslag over wat ik de laatste dagen onder andere in Phnom Penh en omgeving heb beleefd.

Ik heb een bezoek gebracht aan het Tuol Sleng Museum, ook wel bekende onder de naam S-21 wat staat voor Security Office 21. Toen de rode Khmer hier aan de macht was, was S-21 een geheime gevangenis bedoeld om elementen die een bedreiging vormden voor de rode Khmer te vernietigen.


S-21

Tussen 1975 en 1978 hebben hier ongeveer 17.000 mensen vastgezeten waaronder 2000 kinderen. Oorspronkelijk was het een school, alle lokalen zijn omgebouwd tot cellen. De eenmanscellen waren niet groter als 2 bij 0,8 meter en gevangenen moesten op de betonnen vloer slapen. Gevangen werden hier ondervraagt en gemarteld. De bewakers waren voor een groot deel kinderen in de leeftijd van 10-15 jaar, geselecteerd en getraind door de rode Khmer en daardoor ongekend hard en vijandig tegenover de gevangenen.


Foto's van gevangenen in S-21

Bijna alle gevangenen zijn vanuit S-21 afgevoerd naar het vernietigingskamp Choeung Ek, ook wel bekend onder de naam Killing Fields. Hier ben ik ook wezen kijken. De verhalen die je leest zijn echt verschrikkelijk, om kostbare kogels te besparen werden mensen net zo lang met stokken geslagen tot ze dood waren. Een deel van de massagraven is opgegraven, achter het glas van het Memorial Stupa monument zijn meer dan 8000 doodshoofden te zien, gerangschikt op geslacht en leeftijd.
Het andere deel van de massagraven is niks mee gedaan en als je over de killing fields loopt zie je hier en daar botten en kleding van de slachtoffers tussen het zand liggen.


Memorial Stupa


Kleding en botresten tussen het zand


Killing Fields

De weg naar de killing fields is een zandweg en het vele verkeer veroorzaakt enorme stofwolken en stinkende uitlaatgassen. Net als vele Cambodjanen (ook in Bangkok zie je veel mondkapjes trouwens) heb ik een mondkapje aangeschaft om stoflongen te voorkomen. Ik zat achterop een brommertje en het waaide ook nogal hard, niet zo fijn met contactlenzen. Met zonnebril en hoed probeerde ik mijn ogen een beetje te beschermen, dat zag er zo uit:



Verder ben ik naar een militaire basis even buiten Phnom Penh geweest om te gaan schieten. Had ik altijd al een keer willen doen en nu was er een mooie gelegenheid voor. Bij aankomst krijg je een menukaart voorgeschoteld met verschillende geweren en pistolen en de prijs voor een x aantal kogels. Ik besloot om voor de AK-47 (kalashnikov) te gaan, het meest gebruikte wapen ter wereld en populair onder terroristen. Voor een magazijn van 30 kogels moest ik 30 dollar neertellen. De terugslag was een stuk groter als ik had verwacht en de knal was ondankt de oordempers nog behoorlijk hard. Een echter scherpschutter ben ik overigens niet, het vel papier met de afbeelding van een terrorist bevatte welgeteld 3 gaten, allen door het hoofd, dat dan weer wel.




Binnekort in de Bios: Rambo 4

Ik heb nog even met die militair gesproken en zei dat het wel leuk bijverdienen was op deze manier. Hij vertelde echter dat het geld naar de generaals gaat en dat de gewone militair hier niks van te zien krijgt. Maar die paar dollar die ik voor wat foto's moest betalen heeft hij ongetwijfeld wel in zijn eigen zak gestoken, en terecht natuurlijk.

Vlakbij het guesthouse waar ik verblijf ligt Wat Phnom, een tempel gebouwd op een heuveltje van waaraf vroeger heel de stad te zien was. Hier maakte ik de fout door aan een bedelaar met 1 been wat geld te geven, binnen 10 seconden stond er een heel leger aan bedelaars om me heen. Met een stevige pas ben ik doorgelopen maar 1 jongetje met een kind op zijn arm bleef hardnekkig volgen. In ruil voor een foto heb ik die uiteindelijk ook maar wat gegeven. Maar in het vervolg geef ik of niks, of alleen iets te eten of een pen ofzo.


De aanhouder wint


Aapjes bij Wat Phnom

Hier in Phnom Penh stikt het van de markten, een van de grotere is de Russische markt. Vraag me niet waarom die zo heet want ik heb geen rus of iets speciaals Russisch gezien. Er wordt hier echt van alles verkocht en het is toch wel apart dat DVD's waar je in Nederland 30 euro voor betaald hier voor 2,5 dollar te koop zijn. Ik heb alleen geen zin om de rest van mijn reis met een stapel DVD's te slepen, ik zal nog genoeg mogelijkheden krijgen. Het enige wat ik heb gekocht is een hoedje voor 1 dollar, heb ik waarschijnlijk nog teveel voor betaald ook.

Nu vind ik het in NL al niet zo lekker ruiken als je op de markt langs een viskraam loopt, die lucht hier is helemaal niet te harden. Ik zie hier dingen liggen waarvan ik niet eens wist dat het bestond. In dat ligt allemaal lekker in de warmte te rotten. Mijn maag kromp daar echt ineen en mijn eetlust is vanwege de warmte al niet geweldig. Nou ik heb mijn best wel weer gedaan met dit verslag al zeg ik het zelf. Morgenavond hoop ik mijn paspoort terug te krijgen met een visum voor Vietnam en dan is het dinsdag op naar Saigon !!!

27/01/05 - Vietnam

De plannen zijn veranderd. Ik had eigenlijk nog niet zo'n zin om gelijk weer naar een grote stad te gaan en heb ipv de bus naar Ho Chi Minh City de bus-boot combi naar Chau Doc gepakt.



Kiekje genomen vanaf de boot onderweg naar Chau Doc

Bij de Cambodjaanse grens moest iedereen nog 2000 Riel (0,50 dollar) betalen, zogenaamde administratiekosten maar das natuurlijk gewoon een extraatje voor de douaniers. De grensovergang bij Chau Doc is pas een aantal jaren open en volgens lonely planet een leuke manier om Vietnam te betreden. Vanaf mijn laatste guesthouse in Cambodja vertrok een Engelse jongen (James) naar dezelfde bestemming en met hem trek ik nu de laatste dagen op.



In Holland hebben we de schotelwijken, hier hebben ze overal antennes boven de daken uitsteken.

Gister hebben we Sam Mountain beklommen, volgens de moto-taxi's een tocht van 2 uur en niet te doen in de hitte. In 35 minuten was de klus echter geklaard, wel met het nodige zweetwerk. Vanaf de top heb je een mooi uitzicht op de omgeving en de rijstvelden van de Mekong Delta. Onderweg kom je overal hutjes met hangmatten en koude drankjes tegen, op de terugweg hebben we hier dan ook goed gebruik van gemaakt. En uiteraard ligt ook hiet overal de rotzooi gewoon op straat, een beeld waar ik aanmiddels gewend begin te raken.



Mijn reisgenoot James uit Engeland bovenop Sam Mountain

De mensen spreken hier niet zo goed Engels als in Cambodja dus hier en daar is wat handen en voetenwerk vereist. Ook vinden de mensen het prachtig als je een foto van ze maakt en ze lachen zich kapot als ze zichzelf terugzien. Bij de kinderen hier ben je als blanke een attractie en wordt je toegezwaaid en verwelkomt met "hello". We hebben ook nog even gevoetbald met een grote groep kinderen op een zandveldje, die gastjes zijn behoorlijk fanatiek en zaten een paar leuke voetballertjes tussen.

S'avond is hier niks te beleven, paar potjes pool gespeeld met wat Vietnamesen maar na 22:00 is het afgelopen, we waren dan ook redelijk vroeg weer in het guesthouse. Vandaag proberen we Phu Qouc Island te bereiken en zal ik de eerste heldere blauwe zeeen te zien krijgen. Ik heb er zin an !

04/02/05 - Phu Qouc Island

Om Phu Qouc Island te bereiken zijn we eerst met een minibus richting kust gegaan, en wel naar het plaatsje Ha Tien. In eerste instantie wilde we met de boot maar onze fiets-taxi chauffeur sprak uiteraard geen woord engels. We belandden uiteindelijk bij het busstation en besloten om maar met de bus te gaan. Busje werd helemaal volgeladen met goederen en personen en onderweg werd hier en daar wat opgepikt of gedropt.



In de minibus

Ook hebben we een half uur moeten wachten omdat de pliesie het busje aan had gehouden. Toen we weer vertrokken kwam 1 van de inzittenden bij alle vietnamesen geld ophalen, er moest dus betaald worden, ze zijn hier behoorlijk corrupt hoor ik ook van anderen. Maar na een rit van 3,5 uur waren we op onze bestemming: Ha Tien. In die minibus werd ook behoorlijk gerookt, bij het uitladen van de goederen zag ik dat het busje enkele jerrycans met het licht ontvlambare aceton vervoerd had, niet echt een lekkere combinatie maar hier geen probleem.



Drijvende brug in Ha Tien

In Ha Tien hebben we een dag een brommertje gehuurd om wat grotten te bekijken. Dat viel behoorlijk tegen, er waren wel grotten maar daar liep je in 2 minuten doorheen. Verder zie je hier heel weinig westerlingen, op zich wel leuk want krijgt veel aandacht van de bevolking.



In de grotten staan overal beelden / boeddha's



Meisjes van de middelbare school dragen hele mooie schoolkleding

Eergister hebben we de boot naar dit eiland genomen. We wilden de boot van 8:00 nemen maar waren blij dat er nog een 2e ging om 8:30 want die eerste boot had als lading een zooitje varkens. Bij het inladen werden die beesten opgetild bij de oren en het achterwerk, iets wat ze niet echt waardeerden want ik weet nu waar de uitdrukking "gillen als een speenvarken" vandaan komt. Ik heb er nog een filmpje van gemaakt, die zal ik proberen de volgende keer op de site te zetten.



Filmpje is te groot, dus maar een foto.

De boot deed er ruim 4 over ipv de beloofde 3, denk wind tegen, ben nog aardig verbrand aan boord ook. De stranden zijn hier wit en de zee is helder, de ideale plek om een paar dagen te chillen. Voor zo'n 3 dollar krijg je een massage van een uur op het strand, lekker hoor. Verder is het eten in Vietnam echt meesterlijk, hier op het eiland is het iets duurder maar op het vaste land kan je voor 1,5 dollar goed eten. Alleen is het jammer dat er geen kip te krijgen is, ivm met de vogelpest die hier heerst. Morgen gaan we waarschijnlijk snorkelen bij wat kleinere eilandjes hier in de buurt. En de volgende keer hoop ik wat foto's te kunnen plaatsen. Groetjes uit een heerlijk warm Vietnam.



Worden jullie al jaloers ?



Het snorkelen was echt super. We hadden een hele leuke groep van 10 personen met de volgende nationaliteiten: Franse, Duitse, Zweedse, Engelse, Ierse, Canadese en uiteraard de Hollandse. De voertaal was Engels zodat iedereen elkaar kon verstaan.



Lunch op de boot tussen het snorkelen

We hebben op 2 verschillende plekken gesnorkeld en het koraal was prachtig. Wel oppassen voor de enorme hoeveelheid aan zee-egels met wel stekels van 25 cm. Het was voor mij de eerste keer dat ik snorkelde en volgens de andere die al vaker gesnorkeld hadden had ik echt geluk met al wat er te zien was.

S'avonds zijn we nog met een deel van de groep op stap geweest. De meesten tenten sluiten hier al om 00:00, toen we iets over 00:00 bij een disco naar binnen wilde waren alle lichten dan ook al uit en waren ze al aan het schoonmaken. Voor ons werd de boel weer opgestart en werd de Dj weer opgetrommeld, heb zelf ook nog ff staan draaien.

Vandaag zijn we, met een tussenstop in Long Xuyen, aangekomen in Ho Chi Minh City (ook wel bekend als Saigon). Zondag is het hier groot feest, dan is het namelijk Tet, het nieuwe maanjaar.

quote:

Op zondag 23 januari 2005 15:26 schreef Boeman het volgende:
Erg leuk om te lezen!
Wel luguber om te zien en te lezen: dat S.21 en the Killing fields...

En hoe kijken de mensen daar tegen je aan? Ben je een vreemde die ze liever op een afstandje houden of word je voornamelijk gezien als toerist met veel geld?

De mensen zijn tot nu toe overal heel vriendelijk (thailand, cambodja, vietnam) en behulpzaam. Af en toe wordt je wel gek van de motobikes / cyclo taxis die je continu roepen en wat willen verdienen maar dat wend.

quote:

Op zaterdag 5 februari 2005 08:24 schreef Strolie75 het volgende:
Erg mooi verslag en leuk om te lezen

Ben je met een georganiseerde reis of op eigen houtje? Ik ga zelf deze zomer met Djoser naar China en Tibet. Maar ik heb lang zitten twijfelen om misschien toch naar Vietnam.Cambodja/Laos te gaan!

Ik reis op mijn eigen houtje, had alleen een ticket geboekt. Vietnam bevalt uitstekend. Prachtige omgeving, hele aardige mensen, goedkoop (goedkoper als Thailand, Cambodja) en heerlijk eten. Ik denk dat ik mijn visa verleng en hier nog wat langer blijf.

quote:

Op zaterdag 12 februari 2005 10:42 schreef UIO_AMS het volgende:
Leuk om te lezen en mooie foto's. En dat strand ziet er goed uit. Hier hebben we nu last van regen en harde wind. Naar dus.

Hoe lang blijf je nog weg en wat zijn je reisplannen?

Ik blijf als het goed is tot 11 juli weg en na vietnam wil ik voor een paar weken naar China, dan Laos, Thailand, Maleisie en Indonesie.

Ho Chi Minh City (Saigon)

12/02/05 - Denk je dat je wel wat gewend bent qua chaos in het verkeer na Bangkok, Ho Chi Minh is de overtreffende trap. Het aantal brommertjes wat hier rond rijdt is niet te tellen. Bij het oversteken moet je dan ook gewoon een keer gaan lopen en blijven lopen, als je wacht tot het rustiger is sta je er wel een uurtje. Hier en daar staat wel een verkeerslicht maar het lijkt erop dat die er voor de sier staan. Desondanks heb ik maar 1 ongeluk gezien in 6 dagen HCMC, echt onverstelbaar. Om een indruk te krijgen hier een fragment.

In mijn vorige verslag zei ik dat Tet (nieuwe maanjaar en belangrijkste feest in Vietnam) op Zondag 6 Januari zou zijn, echter waren we verkeerd ingelicht want het was pas op woensdag de 9e. Dat is ook de voornaamste reden dat we zo lang in HCMC zijn gebleven. Maar het was zeker de moeite waard, zo’n mooi vuurwerk had ik nog niet eerder gezien. Ook de drukte op straat was gaaf om mee te maken, een beetje vergelijkbaar met de gekte die je bij de Loveparade ziet. Tet is vergelijkbaar met kerstmis bij ons. Het is een familiefeest en ipv een kerstboom koopt men hier bloemen en (bonzai)boompjes. Overal waar je komt zie je dan ook bloemen en de flowermarkets zijn ook niet te tellen. Alle vietnamezen, zelfs de allerarmsten, geven geld uit voor dit feest in de vorm van de genoemde bloemen, cadeautjes, volop eten en drinken en lucky money (geld in kleine rode zakjes die de familieleden elkaar geven en wat geluk voor het nieuwe jaar brengt).


Flower market

In HCMC zijn we weer in contact gekomen met Michael, een Canadees van 50 die we op Phu Quoc tijdens het snorkelen hebben ontmoet, al zijn hele leven reist en en prachtige verhalen weet te vertellen, en nog feest als iemand van 20. Hij kent een Vietnamees (Wing) en die heeft ons mee uit eten genomen naar een typisch Vietnamees restaurant. Een van de delicatesses was geitenpenis, we hebben het echter maar bij seafood gehouden. Ook zijn we tijdens Tet bij de familie van Wing langsgeweest en werden daar volgepropt met eten.


Ik weet niet wat ik heb gegeten maar het smaakte uitstekend. Op de foto een vriendin van Wing, Michael & James

HCMC heeft niet zo veel bezienswaardigheden, we hebben van de stad zelf dan ook niet zo gek veel gezien. Het was dan ook meer stappen en feesten in de nacht en overdag een beetje chillen. Wel heb ik nog 1 dag een tour in de Mekong Delta gedaan. We zouden met zijn 3-en gaan, James, Michael en ik, maar James was te beroerd van de nacht ervoor dus we gingen uiteindelijk met zijn 2-en. Ik had maar 2 uurtjes geslapen en was aan begin van de toer dan ook behoorlijk verrot. Plus uiteraard nog het reisgezelschap die dezelfde tour hadden geboekt. De Mekong Delta is verantwoordelijk voor het grootste deel van de Vietnamese voedselvoorziening in de vorm van rijst, vruchten en vis. Het is gebruikelijk om de overleden familieleden te begraven in de rijstvelden van de familie, overal zie je dan ook graftombes tussen de rijstvelden. Tijdens de tour zijn we onder andere door een mangrove a la expeditie robinson gevaren, erg mooi.


Mekong Delta


Ook zijn we nog een dag naar een van de waterparken in HCMC geweest alwaar deze draak bestaande uit borden te zien was

In HCMC ook nog een heel leuk, vloeiend Engels sprekend, meisje leren kennen (Ly) waarmee we een paar avonden op stap zijn geweest.


Ly en een idee voor een nieuwe kapsel

Vanuit HCMC zijn we naar Mui Ne gegaan, volgens lonely planet een schitteren stukje strand maar vergeleken met Phu Quoc was het een grote teleurstelling. Er lag behoorlijk wat vuil op de stranden en de zee is vergelijkbaar met de Noordzee. Een dag later vertrokken naar Na Triet waar het wat mooier was, alleen een enorme wind en sterke zeestroming. Vandaag zijn we aangekomen in Phan Rang en morgen reizen we door naar Dalat om de prachtige natuur aldaar te beschouwen (als de lonely planet het nu wel bij het juiste eind heeft dan).

Dalat

17/02/05 - Zondag de 13e zijn we om 7:30 vanuit Phan Rang achterop de motobike naar de Po Klong Garai Cham Towers gegaan. Deze liggen op de weg naar Dalat en de receptie van het hotel wist ons te melden dat hier vanaf 8:00 volop bussen stoppen die naar Dalat gaan. De eerste bus naar Dalat arriveerde echter pas rond 11:00, maar nu waren we in ieder geval op weg.


Po Klong Garai Cham Towers

In de bus zaten alleen Duitsers en Oostenrijkers en die bleken een dagtour naar Dalat te doen. Dit betekende dus heel veel stoppen, even rondkijken en weer verder rijden. Een tochtje met een kabelbaan en een boottocht behoorde ook tot het pakket.


Uitzicht vanuit de kabelbaan



We hadden s'morgens voordat we weggingen gehoopt om rond 14:00 in Dalat aan te komen, dit werd uiteindelijk 20:00. Dalat ligt op 1475 meter hoogte en heeft hierdoor een koel klimaat. Overdag is het nog behoorlijk warm maar s'avonds heb ik het gewoon een paar keer koud gehad, dit was me nog niet eerder overkomen in Azie. En we hebben ook een paar flinke buien meegemaakt in de avonduren.

De 1e avond in Dalat heb ik spaghetti bolognese gegeten en dat bleek achteraf de verkeerde keuze te zijn geweest. Ik heb die nacht en de dag erop minstens 20x naar de plee moeten rennen en heb ook nog 2x flink lopen kotsen. Ik heb die dag, buiten de tijd die ik op de wc heb doorgebracht, dan ook niks anders gedaan dan in bed gelegen en een beetje tv gekeken en gelezen. Trouwens een aanrader, na "The Da Vinci Code" heb ik "Angels and Demons" van Dan Brown gelezen, allebei super spannende boeken die van begin tot eind blijven boeien.

De dag erna gelukkig nergens meer last van en heb ik wat sightseeing in de omgeving gedaan. De natuur is hier erg mooi, volop bergen en hier en daar een waterval, deed me erg denken aan de vakanties in Oostenrijk vroeger.




Uiteraard hier ook een pagoda/tempel

De laatste dag in Dalat hebben James en ik LangBian mountain beklommen. De top van deze berg ligt op 2300 meter en biedt een prachtig uitzicht. Er waren ook veel vietnamezen op de top, alleen die namen allemaal de jeep ipv de benewagen. Er werd ons nog aangeboden om mee terug te rijden in een jeep, toen we vertelden het leuker te vinden om naar beneden te lopen werden we toch wel raar aangekeken.


Uitzicht vanaf LangBian


Ook hier werden we weer uitgenodigd om wat mee te drinken, enorm gastvrij die vietnamezen

Vandaag zijn we aangekomen in Nha Trang, wederom een plaats aan de kust. Onderweg heeft de bus nog een extra stop moeten maken omdat het meest essentiele onderdeel hier in het verkeer niet naar behoren werkte: de claxon. Hier heb ik het nog niet eerder over gehad maar de Vietnamezen zijn dol op dit geluid, dat idee krijg je althans. Als men gaat inhalen, een bocht nadert, of bij een ander voertuig in de buurt komt dan gaat dit meestal gepaart met een knal op de toeter. Bedenk hierbij het enorme aantal moto-bikes en je kunt wel raden wat hier het meest gehoorde gluid is. Dat is dan ook een van de weinige dingen die ik niet zal missen als ik weer in Nederland ben.


Nha Trang beach

Morgen nemen we de nachtbus naar Hoi An, een tocht die een uur of 11 gaat duren......

Nha Trang, Hoi An, Hue & de familie Kriek

26/02/05 - In Nha Trang hebben we een dag een boottrip gedaan. Het programma bestond uit snorkelen (dit keer veel meer vis gezien waaronder heel mooi gekleurde), een uitstekende lunch op de boot, entertainment, al dobberend in een boei aan de wijn en relaxen op het strand. Met een man of 50 op een boot, niet te vergelijken met de trip op Phu Quoc, dat was maar met zijn tienen. In Nha Trang zie je dan ook veel meer toeristen en er worden in rap tempo nieuwe hotels uit de grond gestampt. Nog even en het ziet er hier net als de grote Spaanse badplaatsen. S'avonds wezen stappen met een paar meiden uit Oz die ook onderdeel van het gezelschap uitmaakte. Omdat het een van de laatste avonden van James in Azie zou zijn (zijn geld is op en hij is inmiddels via Bangkok weer naar Engeland gevlogen) besloten we nog een keer goed dronken te worden, als een waardige afsluiting van 4 weken samen reizen. Ik was aardig lam maar James was helemaal de weg kwijt, die zag ik op een gegeven moment ergens in een plantenbak liggen. De volgende dag natuurlijk zo brak als het maar zijn kan, maar ja het was zeker een gezellige avond.











S'avonds met de nachtbus naar Hoi An gegaan, in plaats van 11 uur duurde de trip 13 uur maar ik ben er inmiddels wel aan gewend dat iets langer duurt dan van te voren gezegd wordt. Vanaf Hoi An hebben we de tempels van My Son bezocht, Vietnams belangrijkste erfgoed van het Champa koninkrijk. Vanaf de 4e tot de 13e eeuw zijn hier tempels gebouwd. Echter hebben de Amerikanen hier flink met bommen en granaten lopen smijten waardoor het grootste deel van de monumenten verwoest is. Ik vond het bezoek dan ook een tegenvaller.



Hoi An staat bekend om het grote aantal tailorshops (kleermakers) wat hier te vinden is. Vrijwel elke toerist laat hier dan ook tegen een spotprijs kleding maken. Ik heb zelf een pak laten maken voor 70 USD, kon nog goedkoper maar dit was de beste kwaliteit stof. Binnen 24 uur was het pak klaar en deze is middels airpost onderweg naar huis. Na Hoi An ben ik richting Hue gegaan en is James vertrokken naar Bangkok, ik reis nu dus weer in mijn uppie.



In Hue heb ik een dag een fiets gehuurd en heb hier een beetje in de omgeving getourd. Een aantal foto's:









Vanaf Hue heb ik een dagtour naar de voormalige Demilitarised Zone (DMZ) gedaan. Na de 2e wereldoorlog werd, tijdens de conferentie van Potsdam, besloten dat de Japanse strijdkrachten ten zuiden van de 16e breedtegraad zich over zouden geven aan de Britten en die in het noorden zouden zich overgeven aan de Chinezen. Deze scheiding heeft tot het jaar 1975 geduurd. Ten zuiden van de DMZ hebben de meest bloedige gevechten van de Amerikaanse oorlog plaats gevonden. Sinds 1975 zijn 5000 mensen omgekomen door mijnen en andere rotzooi die de oorlog heeft achtergelaten. Hoogtepunt van de toer was het bezoek aan de Vinh Moc tunnels, een tunnelcomplex met een lengte van 2.8 km en tot 26 meter diep, nog in vergelijkbare staat als tijdens de oorlog. Tijdens de oorlog leefden hele families in de tunnels en er zijn 17 baby's in de tunnels geboren. Verder was ook het bezoek aan de Khe Sanh Combat Base de moeite waard. 75 dagen lang is hier gevochten en Amerikaanse vliegtuigen hebben hier 100.000 ton aan explosieven naar beneden gegooid, ongeveer 10.000 noord-vietnamezen zijn hierbij omgekomen. Van de basis zelf is niks meer over, de amerikanen hebben alles vernietigd toen ze deze verlieten. Wel is een museum ter nagedachtenis opgericht waar onder andere een Chinook helicopter te vinden is.







Gisteren (vrijdag) heb ik wat buurtgenoten (Henny en Nel Kriek) uit Zoetermeer ontmoet. Zij doen een georganiseerde rondreis door Vietnam en zaten me al een tijdje op de hielen. Ik was elke keer echter net weer uit een plaats vertrokken als zij daar aankwamen. Ben in Hue een dag extra gebleven om hen te ontmoeten. Met hun reisgezelschap ben ik mee uit eten geweest, waarbij iedereen traditionele Vietnamese kleding aan moest. Eten was voortreffelijk, ze bleven maar met nieuwe dingen aankomen. En Henny en Nel waren het koningspaar gedurende de maaltijd, ze zaten dan ook hoger dan de rest.




Hanoi en Halong Bay

05/03/05 - Vanuit Hue heb ik voor de verandering maar een keer de nachttrein genomen ipv de bus. Na een rit van zo'n 14 uur waren we in Hanoi. Naast me zat een Ozzie (Australier) waarmee ik een week ben opgetrokken. Wat erg tegenviel was het weer, het was hier gewoon koud en ik moest een trui tevoorschijn halen. Nog niks vergeleken met de huidige temperaturen in europa, heb begrepen dat het het koudst in 100 jaar is in Nederland. Vandaag is hier volop zon en is het voor het eerst een lekker temperatuurtje in Hanoi.

In Hanoi zijn we "The Old Quarter" ingegaan om een hotel te zoeken. Dit is een van de oudste en meest levendige wijken van de stad. In de 13e eeuw zijn de verschillende ambachten die beoefend werden verdeeld in straten. Tot op de dag van vandaag is dat terug te zien en zie je bijvoorbeeld een straat met vrijwel alleen schoenenwinkels. Ze zeggen dat het verkeer hier minder chaotisch is als in Ho Chi Minh City maar daar ben ik het niet helemaal mee eens. Omdat de straten in de oude wijk vrij smal zijn, en omdat de stoepen worden gebruikt als parkeerplaats voor motobikes ben je vrijwel verplicht om op de weg te lopen en dus continu op je hoeden te zijn.




De treinrails liggen soms op 2 meter afstand van de huizen, lijkt me geen pretje om daar te wonen.

In Hanoi onder andere een bezoek gebracht aan Ho Chi Minh's mausoleum. Ho Chi Minh wordt door zijn strijd voor een onafhankelijk Vietnam gezien als de nationale volksheld van Vietnam. Ho Chi Minh is in 1969 overleden en ondanks zijn wens om gecremeerd te worden is hij net als Lenin en Stalin gebalsemd. Hij ligt in een glazen sarcofaag en het lichaam wordt elk jaar naar rusland gebracht voor onderhoud. Ik moet zeggen dat die russen aardig werk verrichten, hij ligt er goed geconserveerd bij. Even verderop liep ik Henny en Nel nog tegen het lijf, dit keer zonder van te voren af te spreken.



Verder een kijkje genomen in het Army museum. Hier wordt de geschiedenis van de verschillende oorlogen die Vietnam gevoerd heeft verteld, geillustreerd met een berg foto's en wapentuig Topstuk is een MiG-21 gevechtsvliegtuig.




Met dit type raket zijn in 1 nacht 3 Amerikaanse B-52 bommenwerpers neergehaald.


Ho Chi Minh

S'avonds een keer een bezoek gebracht aan het waterpoppen theater. In plaats van een normaal podium is er een grote bak met water waarin men acts opvoert met poppen. De personen die de poppen bedienen staan achter een gordijn en zie je tijdens de show dus niet. Deze shows vinden hun oorsprong bij de rijstboeren, die dergelijke shows gaven als het land onder water stond in het regenseizoen. Het schijnt tenminste 1000 jaar oud te zijn.



Halong Bay

Vanaf Hanoi hebben we een 3-daagse toer naar Halong Bay gedaan. De eerste dag voornamelijk doorgebracht in de bus en op de boot. In een gebied van 1500 vierkante km steken meer dan 3000 eilanden boven de zee uit, vaak niet meer als een grote rots. Tijdens een stop op 1 van de eilanden nog een tweetal grotten bezocht. Ook hebben we een korte rondvaart gedaan op een klein gammel bootje, halverwege werd de moter uitgezet en moest iedereen eerst 20.000 Dong (ca. 1 euro) betalen alvorens we verder konden.











Onderweg zie je hier en daar kleine drijvende vissersdorpjes, de kinderen worden zodra er toeristen verschijnen op pad gestuurt om te bedelen. S'avonds aangekomen op het eiland Cat Ba waar het nog een stuk kouder als in Hanoi was. Ik heb hier dan ook een verkoudheidje opgelopen en loop nog steeds aardig te snotteren. De 2e dag hebben we in de ochtend een korte trektocht in Cat Ba National Park gedaan. S'middags een beetje in de stad rondgelopen maar daar is niet zo veel te beleven. S'avonds naar de disco waar meer personeel dan bezoekers te vinden waren, na 1 biertje hadden we het daar wel weer gezien. En de 3e dag was de terugreis naar Hanoi alwaar ik gisteravond aangekomen ben. Jamie (die Ozzie) ging gelijk door met de trein naar Hue en ik reis morgen verder naar Lang Son. Een dag later zal ik na 6 fantastische weken Vietnam verruilen voor China. Vanmiddag nog even een jas kopen want in China schijnt het nog een stuk koeler te zijn als hier.


Cat Ba National Park


Nog geen 2 jaar oud en al aan het bedelen.


Hier in het noorden zie je regelmatig hond op het menu staan, deze 2 waren waarschijnlijk bang om het volgende slachtoffer te zijn en waren de dakgoot ingevlucht.

Vaarwel Vietnam, hallo China
07/03/05 - Gisteren ben ik om 10:00 met de minibus vertrokken vanuit Hanoi met de bedoeling om naar Lang Son te gaan, niet ver van de grens met China. Onderweg nog langs een plek gereden waar niet lang daarvoor een ongeluk was gebeurd, met tenminste 2 dodelijke slachtoffers. Ik zag 2 paar benen onder een deken vandaan komen en eromheen een grote plas bloed, best luguber. Het stond er vol met ramptoeristen, dat is dus geen verschil met Nederland. Het schijnt dat in Vietnam gemiddeld 37 doden per dag vallen in het verkeer, niet heel vreemd als je de rijstijl van sommige chauffeurs ziet. Aangekomen in Lang Son vroeg ik de toegesnelde motobikes of ze een "cheap hotel" wisten, hierop gebaarde de chauffeur van de minibus me om weer in te stappen. Ik ging er dus vanuit dat hij me bij een hotel zou droppen, echter zag ik een aantal minuten later dat we Lang Son weer verlieten richting Dong Dang. Dat plaatsje ligt nog dichter bij de grens dus ik vond het wel best, uiteindelijk werd ik zelfs bij de grens zelf gedropt. Daar mijn laatste Vietnamezen Dongs omgewisselt voor Chinees geld.

Binnen een half uur was ik door zowel de Vietnamese en Chinese grens, vooral bij de Chinese grens ging het enorm snel. Er waren dan ook niet veel mensen die de grens overgingen. Vanaf de grens een taxi genomen naar PingXiang. In PingXiang wilde ik wat Traveller Cheques omruilen want erg veel Chinees geld had ik niet. Volgens de Lonely Planet geen probleem maar na een 5-tal banken geprobeerd te hebben had ik nog geen succes, er werd mij verteld naar Nanning te gaan, 230 km verderop. Ik ben ook nog een tweetal "International Travel Agencies" binnengelopen om wat info te krijgen maar daar spraken ze 3 woorden Engels. Kreeg wel een gratis bakkie thee dus dat was een bonus. Ik werd tijdens mijn zoektocht naar de banken nog een tijdje achtervolgt door 2 giechelende meisjes van een jaar of 15. Die spraken meer woorden engels als de bankbedienden die ik daarvoor gesproken had en wistten me in ieder geval de weg naar het busstation te vertellen. Bij het busstation aangekomen bleek de bus naar Nanning binnen 10 minuten te vertrekken, en ik bleek net te weinig geld te hebben om een kaartje te kunnen kopen. Ik had gelukkig nog 10 dollar cash om te wisselen op zak en een oud vrouwtje heeft me in sneltreinvaart met haar brommertje naar de dichtstbijzijnde bank en weer terug naar het busstation gescheurd. Ik was nog net op tijd. Na een rit van zo'n 4,5 uur beland in Nanning en hier een taxi naar een hotel genomen. En niet zo'n kleintje ook, hotel heeft meer als 300 kamers maar is volgens Lonely Planet een van de goedkoopste (ja ik blijf vertrouwen hebben). Ze wilden dat ik gelijk voor de 1e nacht zou betalen maar ik had niet genoeg geld. Na zo'n 10 minuten gingen ze accoord dat ik de volgende dag zou betalen, ik moest wel een Traveller Cheque als borg afgeven. In Nanning is het me gelukkig inderdaad gelukt om TC's om te wisselen. En ik heb ook nog een ATM gevonden die mijn pas slikt, voorlopig heb ik dus even genoeg Renminbi.

Een aantal verschillen met Vietnam die me tot nu toe opgevallen zijn:

- je ziet hier meer auto's als motobikes en vrijwel geen getoeter in het verkeer
- er zijn hier enorme supermarkten en warenhuizen, in Vietnam heb ik eigenlijk geen echte supermarkt gezien
- ze hebben hier Mc Donald's, Pizzahut ed, in Vietnam en Cambodja heb ik die niet gezien (waarschijnlijk omdat ze niet zo dol op Amerikanen zijn aldaar)

Mijn volgende doel is waarschijnlijk Liuzhou.

quote:

Op maandag 7 maart 2005 11:54 schreef UIO_AMS het volgende:
En weer bijgelezen. Wat zijn je reisplannen in China?

Voor China had ik van te voren niet echt bedacht wat ik wilde zien. Vlak voordat ik China inging had ik het idee om naar Hong Kong te gaan maar ik heb van andere reizigers gehoord dat HK peperduur is dus dat laat ik maar zitten. Ik zit momenteel weer in Nanning, het regent hier al weer de hele morgen. Vanavond vertrek ik met de nachttrein naar Kunming, daar schijnt het weer iets beter te zijn. In Kunming moet ik mijn visum voor Laos zien te regelen. Is het weer in Kunming ook niet te best dan ga ik denk vrij snel naar Laos, anders blijf ik nog een tijdje in China...

quote:

Op maandag 7 maart 2005 16:52 schreef Timothy_106 het volgende:
Ben benieuwd hoe het je bevalt in China,

dit keer geen foto's btw?

China was wel ff wennen na Vietnam, in Vietnam is reizen eenvoudig omdat het erg ingesteld is op de toeristen, in (dit deel) China is dat een stuk minder. Ook communiceren gaat wat moeizamer. Maar ben er inmiddels wel aan gewend. Accomodatie en vervoer (de lange afstandsbussen dan; lokaal vervoer is goedkoop) is hier ook wat duurder. Alleen het weer zit de laatste dagen een beetje tegen, maar daar doe je weinig aan. De foto's volgen nog, ik heb nog geen mogelijkheid gehad om te uploaden.

quote:

Op zaterdag 12 maart 2005 22:19 schreef Elusive het volgende:
mooie verslagen, over 10 maanden ga ik voor z'n 6 maanden door azie reizen, nu eerst druk sparen
paar vraagjes? wat is jou budget eigenlijk?
en waar laat je al dat geld, ik neem aan dat je niet overal kan pinnen ofzo? credit cards? cheques ? of gewoon cash ?

Ik had van te voren gedacht zo'n 4000 euro nodig te hebben (exclusief vliegticket). Ik denk alleen dat ik het daar niet mee ga redden, ben toch een wat mindere low-budget reiziger als gedacht. Het meeste geld heb ik denk ik uitgegeven aan het stappen, in veel disco's betaal je bijna westerse prijzen voor een biertje dus dan gaat het aardig hard. Maar als je een beetje op je centen let moet je wat Kamigot zegt makkelijk van 25-30 dollar per dag rond kunnen komen. Ik heb een pinpas, cash dollars en traveller cheques. In Cambodja en Loas kun je niet pinnen. In Thailand, Vietnam en China (bij een beperkt aantal automaten) wel.

quote:

Op dinsdag 15 maart 2005 17:12 schreef Monticola het volgende:
Misschien had iedereen het al in de gaten maar voor degene die het nog niet gezien hebben:

Hij heeft sinds zondag weer een nieuw verslag staan op z'n website.

http://www.daveopreis.nl/verslag.php?id=30

Nanning, Yangshuo

Yep, nu ook op fok, de foto's volgen zodra ik de mogelijkheid heb om te uploaden:

13/03/05 - In Nanning is goed te zien dat de economie van China volop in ontwikkeling is, er worden enorme gebouwen uit de grond gestampt en het grote busstation waar ik naar toe moest voor mijn trip naar Guillin stond niet eens in de Lonely Planet. Dit keer geef ik de schuld niet aan de Lonely Planet maar aan de bouwlust van de Chinezen waardoor hier in korte tijd veel veranderd. Vanuit Guillin heb ik direct de bus genomen naar Yangshuo omdat ik geen zin had om weer in een grote stad te verblijven.

Yangshuo is een heel leuk plaatsje en ook erg toeristisch, er zijn hier met name veel Chinese toeristen. De omgeving lijkt erg op Halong Bay maar dan zonder het water. De eerste dag hier was het druilerig weer en heb ik niet al te veel gedaan. Heb een tijdje in een internetcafe rondgehangen en die zijn hier echt enorm vergeleken met die in de andere landen die ik tot dusver gezien heb. En niet de minste machines ook, zit nu achter een P4 2,5 Ghz. Ze hebben zelfs een server draaien vol met films en muziek, veel Chinezen bekijken hier dan ook de laatste films. Ik heb in mijn hotel ook nog wat Champions League voetbal kunnen zien en een reisprogramma over Nederland. Uiteraard werden we weer afgeschilderd als een land vol met molens, klompen, tulpen, haring en wiet. Op de achtergrond waren Nederlandse tophits als Willeke Alberti's "spiegelbeeld" en Gordon's "Kon ik nog maar even bij je zijn" te beluisteren, mijn avond kon dus niet meer stuk .

Verder heb ik een dag een mountainbike gehuurd en de omgeving verkend. Was een mooie tocht door het platteland en kleine dorpjes. Ik was blij dat ik een mountainbike had genomen ipv een gewone fiets want de paden waren soms erg modderig en vol met stenen. Onderweg nog een stop gemaakt om de Moon Hill te beklimmen, 1251 treden omhoog maar het uitzicht van de top was prachtig. Beneden stonden ze natuurlijk weer klaar om koele drankjes aan de dorstige toeristen te verkopen en daar heb ik mijn gids voor de volgende dag ontmoet. In eerste instantie had ik niet de intentie om hier een gids te nemen maar ze liet me een boekje zien met reacties van andere toeristen en die waren heel erg enthousiast. De volgende morgen dus met de bus vertrokken naar Yangdi om vervolgens naar XingPing te wandelen, een tocht die een uur of 6 zou gaan duren. Onderweg nog een paar keer de rivier over moeten steken op een bambooraft, het lokale transportmiddel van de bevolking hier aan de rivier. Yu Lin (mijn gids) heeft me nog wat Chinees proberen bij te brengen maar daarvan is 90% me alweer ontschoten. Het was die dag behoorlijk warm en na een uur of 4 wandelen vond ik het wel mooi geweest, ik was die dag ervoor tenslotte ook al behoorlijk actief geweest. Het laatste stuk hebben we dus op een bambooraft gedaan.

Verder heb ik hier nog een van de velen grotten bezocht. Ik was blij dat ik een helm op had anders had ik nu flink wat bulten op mijn kop gehad. Sommige gedeeltes waren behoorlijk laag en het was er ook glibberig. Omdat je continu goed moest kijken waar je liep om geen natte voeten te krijgen vergat je wel eens omhoog te kijken. Hierdoor had je pas in de gaten dat het toch iets te laag was om rechtop te kunnen lopen als je je kop weer eens had gestoten. Het enige licht wat we hadden was een zaklantaarn. Na een uur of 3 was het een verademing om weer in de buitenlucht te zijn. Daarna heb ik bij Yun Li geluncht, ze had onder andere een van de specialiteiten in dit gedeelte van China, de "beer fish", voor me gekookt. Ik moet zeggen dat dit de beste maaltijd voor me was in China tot nu toe.

De laatste 2 dagen is het hier erg koud (een graad of 8). In eerste instantie zat ik eraan te denken om nog wat noordelijker te gaan maar daar is het nog kouder en ik zit hier niet in het verre oosten om een beetje kou te lijen. Dus de plannen zijn veranderd en ik vertrek over een uurtje zuidelijker naar Wuzhou. Vanuit daar zal ik naar het Westen trekken naar wat een van de mooiste en meest gevarieerde provincies van China schijnt te zijn: Yunnan.

quote:

Op woensdag 16 maart 2005 13:51 schreef versteegrob het volgende:
Zekers zie er heel cool uit. Ga je ook nog naar Nepal? Over 1 jaar ga ik ook naar Azie. Ik heb er echt zin in. Hoe zit het met de tochten die je kan doen? Ik heb hier allemaal boeken en je kan alles pas boeken vanaf 1 april.

Ik ga gedurende deze reis niet naar nepal maar het is een bestemming waar ik zeker nog wel een keer heen wel. Wat je met je andere vraag bedoelt begrijp ik niet helemaal, als je een trektocht van een aantal dagen doen kan je dat eenvoudig ter plekke regelen.

quote:

Op donderdag 17 maart 2005 17:00 schreef Monticola het volgende:
Iets wat ik me nou afvraag he: hoe vaak douche jij nou gemiddeld op zo'n reisje door Azië?
En hoe vaak poets je je tanden zo ongeveer?

Dat soort dingen. (heel klein beetje nieuwschierig maar)

Nou ik douche gewoon elke dag, en als je flink hebt lopen zweten soms vaker. En mijn tanden poets ik ook gewoon 2x per dag. Misschien als je een lange tocht door de jungle doet dat je wat moeilijker kan douchen, maar een dergelijke tocht heb ik nog niet gedaan.

Hier mijn nieuwe verslag:

Wuzhou, Kunming

22/03/05 - Helaas nog steeds geen mogelijkheid gezien om mijn foto's het wereldwijde web op te sturen, dus als goedmakertje een wat langer verslag:

Een van de redenen om via Wuzhou weer terug naar Nanning te gaan was om een bezoek te kunnen brengen aan het daar aanwezige Snake Park. Hier beweert men de grote collectie slangen ter wereld te hebben en vanuit Wuzhou worden jaarlijks meer dan een miljoen slangen naar de keukens van Hong Kong verscheept. Ik was dus wel benieuwd wat daar allemaal te zien was. Aangekomen bij het park bleek deze gesloten te zijn, een flinke domper dus. Ik had al een paar dagen geen tempel meer gezien dus toen maar besloten naar een van de tempels in Wuzhou te gaan. Binnenin was een vegetarisch restaurant maar in China hebben ze blijkbaar een andere definitie voor het woord vegetarisch: het grootste gedeelte van de gerechten op de menukaart bevatte vlees en je kon onder andere vegetarian meat en vegetarian fish bestellen ??? In mijn vegetarian noodle dish zaten dan ook inderdaad stukjes vlees.

Verder is in Wuzhoe niet echt veel te bezichtigen, heb nog even in een park rondgelopen maar dat was niet echt boeiend. S'middags ben ik maar een automatenhal ingedoken om mezelf een beetje te vermaken. Ze hadden daar een erg verslavend gokspelletje. In een soort kleine flipperkast, maar dan zonder flippers en met zo'n 20 gaten in het veld, moet je 5 balletjes schieten en bepaalde combinaties proberen te maken. Ik had al aardig wat punten verzameld en speelde een aantal rondes de maximale inzet. Op een gegeven moment had ik met 4 balletjes al een hele mooie combinatie en met die 5e erbij zou ik een grote slag slaan, blijft dat 5e balletje hangen. Dus ik geef een ram op die kast (dit had ik de chinezen om me heen ook al een paar keer zien doen) en toen begon er een lampje te knipperen. Komt er een medewerker naar me toe, wijst naar dat lampje en zet die kast uit en weer aan. En weg was mijn kans om een grote slag te slaan. Mijn overige punten was ik 10 minuten later ook kwijt. Maar heb me toch een paar uur leuk weten te vermaken voor een eurootje of 3.

De volgende morgen vroeg vertrokken met de bus naar Guiping alwaar ik een berg wilde gaan beklimmen. Daar aangekomen regende het pijpestelen dus gelijk de plannen maar weer veranderd en direct de bus doorgenomen naar Nanning. Bij de lange afstandsbussen in China reist er een servicemeisje mee die je aan het begin een goede reist wenst en verteld waar en wanneer er gestopt gaat worden. Ook deelt ze flesjes water en soms ook een rol koekjes uit en verder zorgt ze voor de betaling bij de verschillende tolpoorten. Verder worden in deze expresbussen ook films gedraaid, in de meeste gevallen een hakkie-takkie film met overdreven veel en langdurige vechtscenes, maar daar houden ze hier in Azie nu eenmaal van. De WC's bij de tankstations zijn ook wat anders als wij in Europa gewend zijn. Er zijn wel gescheiden hokjes als je een grote boodschap moet doen, maar deze hebben geen deur. Als je naar binnen loopt zie je dus mensen gehurkt zitten die een potje lopen te schijten (in openbare gelegenheden zie je veelal squat wc's of gewoon een geul waarin je je behoefte moet doen). Al zou ik nodig moeten schijten zou ik het hier denk nog niet voor elkaar krijgen.


Dit is dus zo'n squat plee

Ook in Nanning was het bar en boos, dus maar een kaartje gekocht voor de nachttrein de volgende dag naar Kunming waar het volgende de weerberichten stukken beter was. En jahoor, daar de volgende morgen aangekomen kon ik eindelijk de zonnebril weer eens tevoorschijn halen. Een strakblauwe hemel en een heerlijk temperatuurtje. Kunming ligt op 1890 meter hoogte en kent daardoor gedurende het hele jaar een mild klimaat. Het is een levendige stad met brede straten en veel kleine marktjes. S'avonds barst het er van de neon verlichting. De eerste dag hier een beetje de stad verkend en mijn visum voor Laos geregeld. Dit was mijn duurste visum tot nu toe: 38 euro voor 30 dagen, de afzetters. Maar dit is de enige plek waar je dat visum kunt regelen in de omgeving dus ik moest wel.

De volgende dag ben ik de Western Hills even buiten Kunming ingetrokken. Na een tocht van zo'n 2,5 uur de top bereikt met een schitterend uitzicht over de grote stad. Ik vind het een stuk leuker om op de kleine weggetjes te lopen in plaats van de wegen waar ook auto's omhoog gaan, resultaat is alleen dat je nog wel eens verkeerd loopt en een heel stuk terug moet. Nergens staat namelijk aangegeven waar die kleine paden heen leiden, zelfs niet in het Chinees.

Ik was al ruim een week niet meer wezen stappen dus s'avonds een taxi ingedoken en na een aantal minuten begreep de chauffeur dat ik naar een plek wilde waar je bier kunt drinken en kunt dansen. Hij bracht me naar een straat vol met barretjes, restaurants en discotheken, in een keer goed dus. In China is het gebruikelijk om in een bar of discotheek niet 1 biertje maar tegelijk (wel met een aantal personen uiteraard) 12 of 20 biertjes te bestellen. Toen ik 1 biertje bestelde werd dan ook 2x nagevraagd of ik er echt maar 1 wilde. En als je wat sterkers wilt gaat dat vaak per fles. De tafeltjes staan dan ook vol met drank. Verder spelen ze hier heel veel drankspelletjes; ja die Chinezen kennen behoorlijk zuipen.

In een van die discotheken in contact gekomen met een leuke chinese meid (Sunny). En de volgende dag ben ik met haar en 2 vriendinnen naar een plaatsje even buiten Kunming gegaan. Een van die vriendinnen had een eigen auto, in de steden hebben ze het in het algemeen stukken beter dan op het platteland. Aldaar weer een paar tempels bezocht. Sunny werkt voor een radiostation en heeft daar een reisprogramma. Bij de ingang van de tempels wist ze de mensen wijs te maken dat ze hier was om informatie te vergaren voor haar programma waardoor we gratis naar binnen konden. Als je Chinezen (overigens geldt hetzelfde voor de Vietnamezen) foto's ziet maken staat in vrijwel alle gevallen iemand te poseren, foto's zonder een persoon erop zijn uniek. Als we langs een mooie plek voor een foto kwamen gingen de dames dan ook 1 voor 1 op de foto. Resultaat is dus 3x dezelfde foto alleen met een ander persoon erop.

Ik heb hier in Kunming de nationale specialiteit uitgeprobeerd: across-the-bridge-noodles. Je krijgt een kokend hete kom soep en wat borden met dun gesneden vlees. Dat vlees moet je als de sodemieter in die kom gooien zodat het even kan koken. Verder een pakket noodles, wat groenten en kruiden erbij et voila, een heerlijke maaltijd.

Ik wilde nog een bezoek brengen aan Stone Forest, 120km vanaf Kunming, maar de dag na mijn bezoek aan de Western Hills voelde mijn rechterknie een beetje gaar aan. Stone Forest zou betekenen weer een hele dag aan de wandel dus dat leek me niet zo verstandig. Dus heb het een paar dagen een beetje rustig aan gedaan, veel gelezen en op terrasjes gezeten en s'avonds met Sunny op stap geweest. Die is nu 4 dagen vrij en gaat met me mee naar mijn volgende bestemming: Lijiang.

Oh ja, nog een paar dingen die opvallen in China:

- Het stikt hier van de kapperszaken, en die zijn meestal nog goed bezet ook. Ik weet niet hoe vaak die chinezen naar de kapper gaan maar het moet een stuk vaker dan de gemiddelde nederlander zijn.

- De vrouwen lopen hier niet alleen als het regent maar ook als de zon schijnt met een paraplu. Het schoonheidsideaal voor de vrouwen hier is een zo licht mogelijke huid dus elke zonnestraal moet vermeden worden. In vietnam zag ik dit ook, maar daar droegen de vrouwen een hoed en mondkapje. Op tv zie je dan ook veel commercials met creme die de huid lichter maakt.

- Als je in je hotelkamer een telefoon hebt kun je er de donder op zeggen dat je een aantal maal per avond gebeld wordt. Ze spreken geen woord Engels aan de andere kant en ik had de eerste paar keer dan ook geen idee wat er aan de hand was. Later las ik in de LP dat dit een soort escortservice is die hotels aanbieden. Je hoort de telefoon van de ene naar de andere kamer overgaan. Ik begin nu maar nederlands tegen ze te lullen, kijken hoe lang het duurt voor ze ophangen. Of als het echt te gortig wordt dan gaat de stekker eruit.

Dali, Lijiang

29/03/05 - Onderweg met de nachttrein naar Dali hadden we de eer om een coupe met de familie Snurk te delen. Volgens mij hielden ze een wedstrijd wie het meeste kabaal kon produceren, iets waar ze allemaal vrij goed in waren. Dus noodgedwongen maar de hele nacht naar muziek geluisterd en zowaar nog een paar uurtjes kunnen slapen.

In Dali aangekomen besloten om daar een nacht te blijven en de volgende dag verder te gaan naar Lijiang. Het oude gedeelte van Dali lijkt erg op Yungshuo, met straten waar geen verkeer is toegestaan, wel lekker om een beetje rond te slenteren. Vlak buiten de stad staan "the three pagodas" waarvan de oudste 16 lagen heeft en een hoogte van 70 meter bereikt. Deze pagoda is oorspronkelijk gebouwd in de 9e eeuw en is voor het laatst gerenoveerd in 1999. De 2 kleinere pagoda's zijn 10-laags en bereiken een hoogte van 42 meter. Het regende en waaide behoorlijk hard die dag, en helaas heb ik de volgende dagen ook veel te veel regen gezien.

Onderweg naar Lijiang reden we door een dichte mist waarbij het zicht niet meer als een meter of 20 was. De buschauffeur kachelde door alsof er niks aan de hand was maar ik hield af en toe mijn hart vast. Gelukkig veilig aangekomen in Lijiang, onderweg nog wel een paar auto's gezien die tegen de bergwand waren opgereden. Lijiang ligt in een prachtige vallei niet al te ver van Tibet. Het bestaat uit een oud en nieuw gedeelte die compleet van elkaar verschillen. Het oude gedeelte heeft veel houten gebouwen en kleine kanaaltjes die het water uit de omringende bergen afvoeren. De straten barsten van winkeltjes waardoor het allemaal erg op elkaar lijkt. S'avonds hebben we dan ook een keer erg veel moeite gehad om ons guesthouse terug te vinden. De oorspronkelijke bevolking van Lijiang, de Naxi, zijn herkenbaar aan hun speciale kleding. Als je op het plein in het midden van de stad komt is de kans groot dat je een leger bejaarde Naxi vrouwen in een kring ziet dansen. Ziet er verder niet bijzonder boeiend uit en die vrouwen kijken er ook een beetje beteuterd bij, waarschijnlijk omdat ze die dans al honderden zo niet duizenden keren hebben gedaan (denk voor de touristen).

Zo'n 35 km van Lijiang bevindt zich de Jade Dragon Snow Mountain met een top van 5500 meter. Met een kabelbaan kun je omhoog tot een hoogte van 4506 meter en beland je tussen de gletsjers. Dit leek me wel gaaf om te zien. Dus eerst een paar dikke jassen gehuurd en vervolgens op weg gegaan. Aangekomen bij Snow Mountain kregen we te horen dat deze gesloten was vanwege het slechte weer. Een enorme teleurstelling dus, maar er was een alternatief. Even verderop konden we met een stoeltjeslift de Yunshanping bestijgen. Hordes chinese toeristen hadden hetzelfde idee en deze hadden allemaal eenzelfde rode regenjas aan, dat zag er wel komisch uit. Bovenop nog even in de sneeuw (nou ja sneeuw, het was meer ijs) kunnen lopen en wat ballen kennen gooien. Maar verder was het vooral kou lijen, ondanks de dikke jassen.

Verder nog een aantal parken en een dorpje in Lijiang en omgeving bezocht, wat tegenvalt hier in China is dat je overal een behoorlijke entree moet betalen (om het gebied van snowmountain te mogen betreden bv. 12 euro, 3 pagoda's ruim 5 euro). Sunny heeft een certificaat om als gids op te treden en kon dus overal gratis naar binnen en ik heb een Youth Travel Card welke ik soms als studentenkaart kon gebruiken (das dan weer een voordeel dat de meeste Chinezen geen Engels kunnen lezen) waardoor ik voor de helft van de prijs naar binnen kon.

Inmiddels zit ik weer in Kunming. Morgen vertrek ik waarschijnlijk naar Jinghong, om vervolgens door te reizen naar Laos. Dit betekend dat ik ook afscheid moet nemen van Sunny (snik) met wie ik een hele leuke tijd heb gehad. Verder was het erg makkelijk om met haar te reizen, met name met vervoer. Ook heeft zij me veel over Yunnan verteld en de lokale gerechten laten proeven, ik heb mijn lonely planet een week lang niet nodig gehad.

Ik denk dat ik erachter ben waarom er zoveel kappers zijn. Ik ben gister naar de kapper geweest en dat is wel even anders als in Nederland. Eerst wordt je haar gewassen en gedurende het wassen krijg je een hoofdmassage. Dit duurt ongeveer een minuut of 20, daarna worden rug en armen gemasseerd. Vervolgens een knipbeurt en daarna wordt wederom je haar gewassen. In totaal ruim een uur in die zaak geweest en kosstte maar 1,5 euro. Das nogal een verschil met de 10-15 minuten in Nederland waar ik 20 euro voor moet betalen.

Helaas nog steeds geen foto's. De internetcafe;s hier hebben geen CD-rom drive. Ik ben wel een keer ergens geweest waar ze bereid waren om mijn cd met foto's in een server te stoppen zodat ik ze via het netwerk kon benaderen, maar toen bleek die CD onleesbaar. Dus denk dat ik de foto's tot in Laos op zich laten wachten.

quote:

Op dinsdag 22 maart 2005 21:37 schreef UIO_AMS het volgende:
Kapperszaken in China zijn leuk. Ga maar eens naar binnen om je te laten knippen. Ik was in '97 de eerste (donker)blondharige die bij een bepaalde kapper in Macau naar binnen liep. Ze wisten niet precies wat ze met me aan moesten en gaven me toen maar de volledige behandeling. Wassen, hoofdmassage, scheren, etc. Ze moesten er zelf ook om lachen.

Jammer genoeg liep ik naar buiten met het kapsel van George Michael ten tijde van Faith.

Ja was een leuke ervaring !

Hier vanuit Laos wat foto's op het web kunnen zetten. Om de foto's in de verslagen te lezen verwijs ik naar mijn site (kan die verslagen hier niet meer editen):

Nanning, Yangshuo
Wuzhou, Kunming
Dali, Lijiang

Laatste dagen in China

03/04/05 - Ik ben toch nog langer in Kunming gebleven dan van te voren gedacht. Reden hiervoor was dat Sunny weer enkele dagen vrij had. Dus alsnog naar Shilin (Stone Forest) kunnen gaan, dit is een gebied ongeveer 125 km van Kunming vol met rotsformaties die door miljoenen jaren regen en wind gevormd zijn. Onderweg stopte de bus eerst 2x een half uur bij winkeltjes en vervolgens ook nog eens zo'n 2 uur bij een tempelcomplex nabij Shilin. Voordat we in Stone Forest aankwamen was het al 14:00. Om 17:00 ging de bus weer terug maar die 3 uur waren voldoende om heel wat stenen te kennen zien.

Vrijdag toch echt afscheid moeten nemen van Sunny en met de slaapbus vertrokken naar Jinghong, Slaapbussen zie je veel in China, in plaats van stoelen zijn er bedden ingebouwd die nog best goed liggen ook. Na een rit van 12 uur arriveerde ik rond 9:00 in Jinghong. Daar niet al te veel gedaan, s'morgens tv gekeken en nog wat uitgerust en s'middags de stad verkend. Ik werd nog aangesproken door een Chinese die Engels studeert en mij als praatbaak wilde gebruiken. Ik kreeg een spervuur aan vragen op me afgevuurd met de meest uiteenlopende vragen, over de Amerikaanse burgeroorlog tot en met vragen over de huidige chinese popidolen. Na een kwartiertje vond ik het welletjes en vertelde haar dat ik toch echt verder moest. Goedkoop gegeten die avond: instant noodles. Een soort cup-a-soup maar dan met noodles, een stuk voedzamer dus. In elk hotel en ook in de trein krijg je een thermoskan met heet water, die instant noodles worden dan ook veel gegeten hier.

Vanochtend met de bus vertrokken naar Mengla, waar ik na een kleine 5 uur arriveerde. Een internetcafe opgezocht waar ik nu dit verslag aan het tikken ben. Voor de rest heb ik vandaag niet veel op het programma staan. Mijn visum verloopt morgen dus zal ik morgen China verlaten en Laos betreden.

Laos

08/04/05 - Maandagmorgen om 8:00 vanuit Mengla vertrokken om op tijd de grens over te kunnen. Daar kwam ik om 10:30 Chinese tijd, 9:30 Laotiaanse tijd aan. Buiten enkele Chinezen was er verder niemand dus na het invullen van de exit en entry formuliertjes en het verkrijgen van de nodige stempels stond ik binnen een kwartiertje in Laos, en wel in het miniscule plaatsje Boten.

Hier de bus opgezocht naar Udomxai (4 uur rijden) die nog helemaal leeg was. De chauffeur wist mij te vertellen dat de bus om 13:00 zou vertrekken. Dit betekende dus een aantal uur wachten in een plaatsje waar werkelijk geen ruk te doen is. Langzaamaan kwamen er nog wat andere passagiers bij en ik was blij toen het bijna 13:00 was. Echter vertrokken we pas om 14:00, en niet naar Udomxai maar naar een of ander gehucht een uur rijden vanaf Boten. Blijkbaar vond de chauffeur dat er te weinig mensen waren, of wilde hij vroeg thuis zijn die dag. Samen met een Japanner en 2 Laotianen waren we dus gestrand en de vraag was of er nog wel een bus zou komen. Deze zou vanaf Luang Nam Tha moeten komen maar het had de dagen ervoor zo veel geregend dat de weg vanaf Luang Nam Tha naar dit gehucht heel slecht begaanbaar was.

We hadden in een restaurant al een slaapplaats geregeld mocht er inderdaad geen bus komen maar om 17:00 verscheen daar de bus naar Udomxai. Na een dag van wachten en bussen arriveerde ik even voor 20:00 in Udomxai. Helaas blijkt dit lange wachten, in ieder geval in het noorden, gebruikelijk te zijn. Verder is het weer even wennen na de luxe expressbussen in China om weer in volgepropte minibussen en sawngthaew (voor passagierstransport omgebouwde trucks) te moeten zitten.

Vanuit Udomxai de volgende dag vertrokken met als bestemming Nong Khiaw. Onderweg een uur vertraging opgelopen door een klapband. Bij het plaatsje Pak Mong moest ik, was mij verteld, overstappen op een andere bus, die was er echter niet. Met de sawngthaew nog door kunnen gaan tot Nam Bak, als ik naar Nong Khiaw wilde moest ik 20 dollar neerleggen, dat was me iets te gortig.

In Nam Bak 1 van de 2 aanwezige guesthouses opgezocht, mijn spullen gedropt en op zoek gegaan naar een restaurant want ik had honger als een beer. Ik vroeg een Laotiaan waar ik een restaurant kon vinden en dat bleek een Laotiaan te zijn die na 24 jaar in Amerika te hebben gewoond nu voor het eerst weer terug in Laos was. Hij nodigde me uit om bij zijn familie te komen eten, een aanbod wat ik natuurlijk accepteerde. De volgende ochtend werd ik om 4:30 gewekt door een stel hanen die het nodig vonden om op dit belachelijke tijdstip met hun dagelijkse ritueel te beginnen. Je ziet hier in elk dorpje veel gevogelte rond lopen dus dat zal me nog wel vaker overkomen.

Al om 8:00 vertrokken naar Nong Khiaw, alwaar ik een paar grotten heb bezocht en de rest van de dag aan het heerlijke Beer Lao gezeten.

Mijn bedoeling was om door te reizen naar het oosten om later af te kunnen zakken naar het zuiden, naar Phonsavan. Het enige vervoer richting oosten ging naar Vieng Kham, 2 uur verderop. Vanuit daar moest ik dan maar weer verder zien. Daar aangekomen wisten ze me te vertellen dat er s'nachts (ca. 01:00) een bus langs zou komen die me weer een eind verder kon helpenn. Ik kon gaan slapen en zou worden gewekt wanneer de bus er zou zijn. Ik werd inderdaad om 01:00 gewekt maar dat bleek de verkeerde bus te zijn. Die andere bus is nooit gekomen beweert men, er is iemand tot 03:00 voor me op de uitkijk geweest. Mijn probeerde me te overtuigen om het de volgende nacht nog een keer te proberen, deze keer zou de bus echt komen. Ik had er echter weinig vertrouwen in en heb de sawngthaew naar Luang Prabang gepakt (dit betekende dus eerst weer 2 uur terug naar Nong Khiaw), waar ik vandaag na een trip van 6 uur met een houten reet ben gearriveerd. Naast me zat een Laotiaan die behoorlijk naar de drank rook en die vroeg of ik een Beer Lao met 'm wilde drinken, ik had nog geen ontbijt op dus die ging er wel in.

Na bijna een week lang elke dag behoorlijk veel gereisd te hebben vind ik het even mooi genoeg geweest, ik zal hier een x aantal dagen blijven. Het is de laatste 3 dagen mooi weer, vandaag erg heet. Mijn eerste 2 dagen hier regende het bijna de hele dag.

Verder is het hier allemaal een stuk primitiever als bijvoorbeeld China en Vietnam. Weinig verkeer op de weg (wat best lekker is) en de meeste huisjes zijn van hout. Mooi landschap en een aardige en gastvrije bevolking.

Foto's van de 2 vorige verslagen staan online:

De laatste dagen in China
Laos

Heet !! Mensen was is het hier in Laos warm (dagelijks tussen de 32-38 graden), eigenlijk te warm om wat te doen en in Luang Prabang heb ik dan ook niet bijster veel gedaan in de week dat ik er geweest ben. De hitte is ook naar mijn bol gestegen want er waren dagen bij dat ik vrijwillig al om 7:00 mijn nest uitkwam, het moet toch niet gekker worden. Tot een uur of 10:00 was het nog enigzins verantwoord om actief te zijn, daarna was het vooral een kwestie van de zon vermijden en niet teveel bewegen.

Wat heb ik dan nog wel gedaan. Ben een middagje naar de Kuangsi waterval gegaan, zo'n 30 km buiten Luang Prabang. Een mooie waterval en het was vooral lekker om een beetje af te kunnen koelen. Deze waterval bestaat uit meerdere lagen met kleine meertjes waar je in kunt zwemmen en vanaf de rotsen in kunt duiken. Helemaal bovenaan zaten nog een paar gasten die er niet ouder dan 17 uitzagen, bewapend met AK-47's. Weet niet wat daar nou de bedoeling van was, misschien beveiliging ofzo.








Kuangsi waterval

Ik heb ook nog een dag een fiets gehuurd, het had die ochtend flink geregend, voorproefje op het regenseizoen wat in mei begint, en was dus aardig afgekoeld. Na een klein uurtje fietsen ben ik van de hoofdweg afgegaan een kleiner hobbelig pad op, iets wat mijn fiets na een tijdje niet meer kon waarderen want mijn ketting vloog er een paar keer in korte tijd af. Ben toen een dorpje ingegaan om mijn handen te wassen en daar was men druk bezig met het vieren van Pi Mai Lao oftewel Lao New Year. Een gebeuren wat zo'n week in beslag neemt met elke dag andere activiteiten. Vandaag stond onder andere het drinken van Lao Whisky (eigen gebrouwen bocht wat echt niet te zuipen is) en Lao Beer op het programma, maar dat doen ze hier volgens mij elke dag, ook buiten nieuw jaar. Ik werd uitgenodigd om aan te schuiven en heb de nodige rondes van dat smerige spul naar binnen mogen werken, had natuurlijk wel kunnen weigeren maar je wilt je natuurlijk niet laten kennen. Meisjes van 13 krijgen het ook naar binnen dus mij moest het ook wel lukken. Maar dat was verder een erg gezellige middag. Onderweg terug nog aardig lopen schelden op mijn fiets, de ketting is er zeker nog zo'n 10x afgevlogen. In mijn toch redelijk beschonken toestand duurde het allemaal wat langer om die ketting er weer op te krijgen, maar werd diverse keren geholpen door Laotianen die snel te hulp kwamen toen ze me zagen prutsen.


Vlakbij het betreffende dorpje


Happy New Year !

Na nieuwjaar in Nederland, Tet in Vietnam en nu Pi Mai Lao in Laos heb ik dus voor de 3e keer binnen 4 maanden tijd nieuwjaar gevierd. De bekendste activiteit van Lao New Year is het "water splashen". April is de warmste maand en om een beetje af te koelen staan hier en daar tieners langs de weg klaar om water over passerende brommers en personen te gooien. Afgelopen donderdag bereikte dit water splashen zijn hoogtepunt waarbij zo ongeveer half Luang Prabang in watergevecht was. Naast water wordt er dan ook met bakmeel oid gesmeten en wordt er blauwe, groene en zwarte smurrie in je gezicht gesmeerd. Sommige lui zagen er op het eind van de dag dan ook echt niet meer uit.

Ik heb zelf ook een aantal uur met water lopen smijten wat erg leuk was. Bij een aantal guesthouses stond de waterkraan wijd open om bij te tanken, ook werd harde muziek gedraaid (veel nummers van de Vengaboys, die breken hier nu door volgens mij ) om de feestvreugde nog wat te vergroten. Het nodige Beer Lao droeg had hier natuurlijk ook weer zijn aandeel in. Veel backpackers hadden een waterpistool aangeschaft, ik moest het in eerste instantie met een klein kannetje doen. Ik eindigde echter met een grote emmer als wapen, dat was het betere werk. Leukste targets waren natuurlijk toeristen die veel moeite deden om droog te blijven. D'r was nog een vent op een motor die toen hij aan kwam rijden al met zijn vinger liep te schudden van "waag het niet", maar die kreeg natuurlijk van menigeen de volle laag over zich heen. Hij stopte verderop en keek dreigend achterom, maar realiseerde schijnbaar dat teruggaan alleen maar meer water zou betekenen.


Water Splashing !!

En verder heb ik eigenlijk niet zo veel gedaan in Luang Prabang. Veel gelezen en tijd in de ligbarren doorgebracht. In plaats van stoelen heeft men hier banken met lekkere kussens waar je kan relaxen en een DVD'tje of sport kan kijken.

Na 3 maanden Azie heb ik inmiddels wel genoeg tempels gezien, Luang Prabang telt er echter 32 dus je ontkomt er hier niet aan. Die tempels moeten natuurlijk ook bemand worden, dus het stikt hier ook van de oranje lakens. Ook nog een keer een deel van ceremonie gezien, hieronder daar 2 foto's van.






Luie Boedda






Vogeltjes in kleine kooitjes die worden verkocht aan toeristen zodat die de vogeltjes vrij kunnen laten, die worden dan later waarschijnlijk weer door dezelfde verkopers gevangen, goede business. Tijdens nieuw jaar kochten ook opvallend veel Laotianen zo'n vogeltje, misschien om vrij te laten, of om op te vreten.


Nightmarket

Ik ben afgelopen vrijdag vertrokken naar Vieng Vang. Ik heb hier echter de afgelopen dagen nog minder gedaan als in Luang Prabang omdat ik me beroerd heb gevoeld. Waarschijnlijk weer wat verkeerds gegeten en deze keer wat langer last van dan de vorige keer. Maar voel me nu wel redelijk. Binnen een paar dagen verkas ik naar Vientiane, vanuit daar trek ik Thailand weer in. Ik heb weer behoefte aan strand. Ik zit eraan te denken om vanuit Bangkok naar Bali(Indonesie) te vliegen of anders een Thais eiland op te zoeken.

Hier de foto's van de vorige 2 verslagen:

Laatste dagen in China













Laos

Laatste uurtjes in Laos

24/04/05 - Vanavond vertrek ik met de bus naar Bangkok en zal ik dus na 3 weken hier geweest te zijn Laos verlaten. Het is een land met een mooie natuur, een hele aardige bevolking en een lekker biertje. Ik heb helaas minder gedaan en gezien dan ik in gedachte had, dit komt met name door de hitte en doordat ik me zo'n week lang niet al te best heb gevoeld.

Nog wat foto's:




Vang Vieng




Vientiane - Phat That Luang


Arc de Triomph van Vientiane





Terug in Bangkok

26/04/05 - Na een busrit van 12 uur gistermorgen aangekomen op de vertrouwde Khao San Road, ben weer hetzelfde guesthouse ingedoken. Ik had in eerste instantie het plan om hier mijn visum voor Indonesie te regelen en dan naar Bali te vliegen. Toen ik gister om iets over 12:00 bij de ambassade van Indonesie aankwam was deze net gesloten. Om 14:00 ging deze open dus in de tussentijd in een van de grote shoppingcenters rondgeslenterd. Echter bleek dat ze visumaanvragen alleen in de ochtend accepteren. Vanmorgen dus weer een poging gewaagd, nu moest ik echter een vluchtnummer opgeven, zonder dit nummer is een visumaanvraag niet mogelijk. Ik had er dus behoorlijk de balen in dat ik 2x voor jan lul naar die ambassade ben gegaan, en heb eigenlijk ook weinig zin om nog minimaal 3 dagen (visumaanvraag duurt 3 dagen) in het hete Bangkok te zitten. De plannen zijn dus weer eens gewijzigd en ik vlieg morgenochtend naar Ko Samui, een van de thaise eilanden. Dus vanaf morgen ligt deze jongen eindelijk weer eens op het strand.


Ko Samui, Ko Phangan

08/05/05 - Hier even een korte update. Ik heb de afgelopen 1,5 week doorgebracht op de eilanden Ko Samui en Ko Phangan. Ik heb hier niet al te veel gedaan, met name gerelaxt: op het strand liggen, zwemmen, DVD'tje kijken, boekkie lezen, in een hangmat liggen, biertje drinken en af en toe op stap. Erg vervelend allemaal hoor, hehehe. Het is ook te warm om iets anders te doen trouwens. Vooral Ko Phangan is erg mooi, ben daar naar 2 stranden geweest en in Thong Nay Paan Noi waan je je in het paradijs. Weinig mensen, een kristalheldere zee van zo'n 30 graden, palmbomen en een wit strand.

Ko Samui is stukken toeristischer omdat daar een vliegveld en verharde wegen aanwezig zijn, Ko Phangan is alleen met de boot te bereiken en kent voornamelijk zandwegen. Op Ko Phangan zie je dan ook voornamelijk backpackers. Verder is Ko Phangan bekend vanwege de fullmoon party's die elke maand duizenden mensen trekken. Toen ik er aan kwam was het echter halve maan. Er was een feest maar ik was in slaap gevallen en werd midden in de nacht wakker en had toen niet echt veel behoefte meer om te party'en. Kort verslag deze keer, maar wel een paar mooie foto's.

Ben zojuist weer aangekomen op Ko Samui. Blijf hier denk nog 2 dagen en dan vertrek ik richting Maleisie.


Ko Samui: Chaweng beach


Op weg naar Ko Phangan




Ko Phangan: Haad Rin









Ko Phangan: Thong Nay Paan Noi




Sandee Bungalows, gerund door een hele aardige familie en fantastisch eten. Ik heb aardig wat uurtjes in zo'n hangmat versleten.

Maleisie

14/05/05 - De laatste paar dagen in Ko Samui was goed te merken dat het regenseizoen inmiddels is begonnen. Tijdens zo'n tropische bui regent het tandjes hard en kan het ook flink waaien. Gelukkig is het na een uurtje meestal weer afgelopen en eigenlijk is het wel lekker ook, het koelt tenminste een beetje af. Over Samui kan ik verder nog vertellen dat het er stikt van de Thaise meisjes die op zoek zijn naar een Westerse vriend, of eerder gezegd het geld van. Als je langs verschillende barretjes loopt wordt dan ook van alle kanten geroepen om naar binnen te gaan, en het blijft niet alleen bij roepen soms proberen ze je letterlijk naar binnen te sleuren. Ik werd ook nog een keer uitgedaagd door een grietje van hooguit 13 om 4-op-een-rij te spelen voor 100 Baht per potje. Die uitdaging had ik beter niet aan kunnen gaan, binnen 10 minuten was ik een paar honderd Baht lichter. Denk dat ze meer verdiend op een avond dan de gemiddelde hoer die daar rondloopt. Je ziet ook mannen van in de 50-60 met bloedmooie meisjes van een jaar of 25 zo niet jonger, dat kan natuurlijk alleen om het geld gaan.

Afgelopen donderdag ben ik al om 6:30 vertrokken vanuit Samui richting Hat Yai. Na vervoer per achtereenvolgens minibus, bus, ferry, bus, minibus en tenslotte tuk-tuk even voor 17:00 eindelijk mijn bestemming bereikt. In Hat Yai is verder niet bijster veel te doen, ben er dan ook alleen voor een overnachting gebleven. In mijn badkamer werd ik nog verwelkomt door een mega grote kakkerlak, ik was er niet zo gecharmeerd van dus dat heeft ie met de dood moeten bekopen. S'avonds ook nog een zooi ratten zien lopen. In eerste instantie wilde ik wat te eten halen bij een kraampje buiten, totdat ik die ratten daar in de buurt zag, toen maar naar de Mac gegaan en op save gespeeld.

Gister met de minibus vanuit Hat Yai naar Georgetown op het eiland Penang (Maleisie) vertrokken. In 1786 hebben de britten hier een handelspost gevestigd, voor die tijd bestond het alleen uit oerwoud. De britse invloed is terug te zien in de straatnamen welke allemaal brits zijn, zo is het guesthouse waar ik verblijf gevestigd op de Love Lane. Van het fort (Fort Cornwallis) wat destijds gebouwd is is niet al te veel meer over, een muur met enkele kanonnen erop en dat is het wel zo'n beetje. Een van die kanonnen is van Nederlandse makelij, destijds cadeau gegeven aan een of andere sultan maar weggekaapt door de Britten.


Bij binnenkomst in Fort Cornwallis kreeg ik gelijk een korte geschiedenis naar mijn oren geslingerd en werd dat geweer in mijn handen gedouwd voor een foto.


Nationale trots

Over Nederland gesproken, iets van het straatbeeld hier doet me denken aan Nederland: hoofddoeken !
Maleisie is dan ook voornamelijk Islamitisch, alhoewel het hier op Penang een echte multicul is. Het stikt hier van de Chinezen en Indiers die hier in grote getallen naar toe trokken toen de handel hier op gang kwam. In het straatbeeld zie je dan ook moskeeen, boeddischtische tempels, hindu tempels en hier en daar een kerk. Dit betekend ook dat er een enorme variateit in eten te verkrijgen is, jammie jammie.


Na al die tempels een keer een foto van een Moskee


En toch ook maar weer een tempel: Kek Lok Si tempel, even buiten Georgetown

Ik zit dit verslag nu te tikken vanuit Komtai, een megagroot shopping center zoals deze ook in Bangkok te vinden zijn. Gisteravond hier naar de Bios geweest: Kingdom of Heaven. Film over de kruistochten met dezelfde regisseur als de Gladiator. Ik vond het een goed verhaal en ook de actie was om van te smullen. Aanrader voor degenen die van het betere hakwerk houden.

Verder heb ik nog te melden dat ik eerder naar huis kom, en wel op 20 juni. Ik vind het reizen nog wel leuk maar kan er niet meer zo van genieten als de eerste paar maanden. Een andere reden is dat mijn girorekening steeds meer in de buurt van het nulpunt begint te komen, ik kan natuurlijk wel geld lenen maar heb liever niet te veel schulden als ik weer thuis ben. En nu ik eerder terug kom kan ik alsnog de bruiloft van Joep en Susan bijwonen wat natuurlijk ook wel erg leuk is. Indonesie bewaar ik dus voor een andere keer....

quote:

Op dinsdag 10 mei 2005 16:03 schreef Gert het volgende:
Wat een superverslag!!!
Mooie mix van tekst en foto's!

Ik vraag me af, hoe doe je dat met die foto's?
Verklein je ze eerst op je laptop, brand je ze dan op CD-rom en laad ze dan op in een internetcafé of zo?

Soms kan je in een internetcafe een cardreader krijgen maar in de meeste gevallen laat ik mijn foto's op cd branden. Verkleinen doe ik met ACDSee of als dat niet beschikbaar is met paint, en dan uploaden idd.

Kuala Lumpur, Malakka

18/05/05 - Kualu Lumpur is een moderne stad met een enorm aantal hoge gebouwen en shopping centers. Verder is het verkeer hier goed geregeld met rondom de wegen veel groen. Ook is het opvallend schoon, vooral na steden als Bangkok en Hat Yai. De bekendste attractie van KL zijn de Petronas Twin Towers, met 452 meter hoogte behoren deze torens tot de hoogste van de wereld, helaas te laat om daar naar de top te kunnen. Het alternatief lag even verderop, de communication tower van KL met een hoogte van 421 meter. Deze toren is op een heuvel gebouwd en steekt daardoor boven de Twin Towers uit. Uitzicht vanaf boven is erg spectaculair, ondanks dat het bewolkt was die dag.

Naar Malakka ging ik met name omdat hier wat Nederlandse geschiedenis te vinden zou zijn. Malakka is door de eeuwen heen bezet door de Chinezen, Portugezen, Engelsen en Hollanders. Wat nu nog te zien is van de Nederlandse geschiedenis hier viel echter erg tegen, behalve het Stadhuys en een kerk die door de Nederlanders gebouwd zijn heb ik weinig terug kunnen vinden. Oh ja, ook nog wat oude grafstenen in St. Pauls church. Wellicht heb ik niet al te goed gezocht, het was die dagen echt bloedheet en na 5 minuten lopen stond het zweet op me rug. De meeste tijd heb ik dan ook doorgebracht in de air-conditioned shopping centers en internet cafes (heb zelfs wat potjes Starcraft gespeeld).

De meeste indruk heeft de Chinese begraafplaats op me gemaakt, een heuvel met zo'n 25.000 graven. Deze heuvel is erg populair bij joggers die in de namiddag hier hun conditie op peil houden.

Ik vlieg morgen naar Bangkok, en zal in Thailand een dag of 10 met Sunny optrekken. Daarna wil ik naar het noorden van Thailand en in ieder geval nog een trekking doen.


Petronas Twin Towers


Uitzicht vanaf communication tower


Petronas Twin Towers


Twin Towes & Communication Tower


KL: mooi gebouw, weet niet wat de naam is


VOC embleem in het Stadthuys Museum


Stadhuys, gebouwd door de Nederlanders en tegenwoordig een museum waarin de coloniale geschiedenis van Malakka wordt verteld


Chinese begraafplaats

Ayuthaya, Ko Samet

29/05/05 - Na een vlucht van 2 uur weer aangekomen in het inmiddels vertrouwde Bangkok. Ik had met Sunny afgesproken haar rond 11:00 in de lobby van haar hotel te ontmoeten en arriveerde om 10:55, goed ingeschat dus. De volgende morgen wilden we per trein naar Ayuthaya, echter hadden we de avond ervoor verkeerde info gekregen, de trein die we in gedachte hadden bleek niet te rijden waardoor we 3 uur zouden moeten wachten. Ik had hier niet zo veel trek in dus toen maar per tuk-tuk naar een busstation gegaan en de minibus genomen.

Ayuthaya is een van de oude hoofdsteden van Thailand (tussen 1350 en 1767) en in die tijd zijn er erg veel tempels gebouwd. In 1767 heeft het leger van Birma hier huisgehouden waardoor veel tempels zijn vernield. Van sommige tempels is dan ook niet veel meer over dan wat ruines maar er zijn er ook enkele die er nog goed uit zien (sommige na restauratie). Na 2 dagen tempelen hadden we het hier wel gezien en zijn we per trein terug gegaan naar Bangkok.



Buddha Sunny @ Ayuthaya





Hier hebben we een bezoek gebracht aan de grootste markt van Bangkok: Chatuchak Weekend Market. Deze markt heeft meer dan 15.000 (!!!) shops/kraampjes en staat er om bekend erg heet en vochtig te zijn. Al bij het eerste stalletje wilde Sunny de nodige kleding passen, mijn geduld werd hier dan ook vele malen op de proef gesteld. Na zo'n 2 uur zweten heb ik d'r kunnen overtuigen dat we wel genoeg geshopt hadden en dat het tijd was om verkoeling te zoeken. S'avonds nog een bezoek gebracht aan Patpong area. Dit gebied staat bekend om zijn vele aantal GoGo bars (bars vol met thaise meisjes die in hun ondergoed staan te dansen, en als er wat van je smaak bij zit kun je er 1 aan de hand van het nummer wat ze draagt "bestellen"). Als je hier rondloopt wordt om de 10 meter gevraagd of je een ping-pong show, bananashow, fucking show etc. wilt zien, we hebben het maar bij een bezoek aan een GoGo bar gehouden. Wellicht breng ik mijn laatste dag een bezoek aan een van die shows, ben toch wel benieuwd

Ook nog wat dagen gerelaxt op Ko Samet, een trip van 3,5 uur met de bus en een half uurtje met de boot vanaf Bangkok. Het was voor Sunny de eerste keer in de zee en dit zorgde bij de eerste golven voor het nodige gegil (komt wellicht ook omdat ze niet kan zwemmen).



Moi @ Ko Samet

Afgelopen vrijdagochtend wederom afscheid moeten nemen. Ik ben die dag nog naar Star Wars 3 geweest (toppertje voor liefhebbers van de overige SW films). Voor de film begint krijg je natuurlijk eerst nog de nodige commercials en previews te zien, het waren er deze keer echter wel erg veel. Op een gegeven moment ging driekwart van het publiek staan (allen thai), de toeristen volgde even later. Het koningshuis heeft hier nog wat meer aanzien als in Nederland en dit bleek een eerbetuiging aan de koning te zijn. In een kort filmpje krijg je de nodige beelden van de koning te zien begeleid door een fraai stukje muziek. Daarna kon de film dan eindelijk beginnen.

S'avonds met de nachttrein vertrokken naar Chiang Mai, alwaar ik momenteel nog steeds zit. Ik wil hier wat plaatsjes aandoen in het noorden en ook nog een trekking doen van een dag of 3. Volgende bestemming is waarschijnlijk Chiang Rai.


Chiang Mai, Chiang Rai, Mae Sai

07/06/05 - Ik heb hier in het noorden van Thailand Chiang Mai, Chiang Rai en Mae Sai bezocht. Chiang Mai is weer zo'n stad die volstaat met Wats. Verder komen mensen hier voornamelijk om een trekking te doen. Ik ben eerst doorgereisd naar Chiang Rai, daar was weinig te beleven. Ik wilde vanuit daar een trekking doen maar d'r waren niet genoeg mensen.


Tempeltje in Chaing Rai


Gezegdes bij die tempel. Vind die middelste echt niet kunnen.
Toen doorgegaan naar Mae Sai wat in het noordelijkste puntje van Thailand ligt. Reden om hier heen te gaan was om een visa-run naar Birma te doen. Mijn visum voor Thailand verloopt namelijk 17 juni terwijl ik de 20e pas vertrek. Als je Thailand weer opnieuw binnenkomt krijg je weer een nieuw visum voor 30 dagen. Ik ben dus voor zo'n 5 minuten in Birma geweest, eigenlijk weet ik niet eens zeker of ik in Birma ben geweest, verder dan het douanehokje ben ik niet gegaan. Had gelezen en gehoord dat er weinig aan de andere kant te beleven valt en het visum wat je krijgt voor 5 dollar is ook maar 1 dag geldig. De douaniers van Birma waren erg vriendelijk in tegenstelling tot degene aan Thaise zijde. Waarschijnlijk omdat ze in Birma voor iedereen 5 dollar kunnen cashen (waarvan ongetwijfeld een deel in eigen zak beland), voor Thailand is het visum gratis. En het zijn hordes buitenlanders die zo'n visa run op een dag doen dus kan begrijpen dat die lui op een gegeven moment stempelmoe zijn.


Myanmar (Birma)
Ik wilde in Mae Sai nog een heuvel beklimmen, werd ik halverwege teruggeroepen door een Thaise militair. Die dacht zeker dat ik illegaal Birma in wilde trekken. Tijdens de bustochten van Chiang Rai naar Mae Sai en terug naar Chiang Mai kom je ook langs een aantal controleposten en iedere Thai wordt dan gecontroleerd op ID-kaart.


Chiang Mai: Een van de poorten van de oude stad


Chiang Mai
Weer terug in Chiang Mai was het tijd om een trekking te doen. Ik had in eerste instantie het idee om een 3 of 4 daagse trekking te doen maar daar waren op dat moment niet genoeg mensen voor. Ik kon wel mee met een 2 daagse trekking met 4 meiden, daar hoefde ik dus niet al te lang over na te denken Bleken het toevallig Nederlanders te zijn, studentes uit het zuiden des lands die voor 5 weken door Thailand en Maleisie trekken. Samen met 2 gidsen onderweg om eerst een local markt te bezoeken. Dit was echt de minst boeiende markt die ik in bijna 5 maanden Azie gezien had, gelukkig vertrokken we hier al na een half uurtje.

Vervolgens hebben we een waterval en een hete bron bezocht die beiden wel de moeite van het bezichtigen waard waren. Daarna begon het meest actieve gedeelte: een 3 uur durende trek door de jungle. Onderweg kregen we een tropische hoosbui over ons heen waardoor de paden al snel in kleine riviertjes veranderden en het spekglad werd. Dat was wel een leuke belevenis. In een bergdorpje hebben we een uurtje kunnen schuilen totdat het wat minder hard begon te regenen. Het bezoek aan de bergstam (Karen tribe) waar we overnacht hebben vond ik een beetje tegenvallen. Had verwacht om die lui in traditionele kleding te zien maar niets van dat alles. Ook zou je niet verwachten dat ze Christelijk zijn, om 6:00 s'morgens begonnen de kerkklokken te luiden. Was op zicht niet zo erg, een scala aan dieren begon om 4:00 al met het maken van de nodige herrie dus wakker waren we toch al. Ben die nacht ook nog zo'n 20x in mijn voeten gebeten door de muggen of andere insecten, jeuk is leuk: NOT !

De volgende dag begon met een korte wandeling naar een olifantenkamp. Na 20 minuten op de olifant vond ik het wel mooi geweest, echt riant zit het niet en je moet je goed vasthouden om niet uit dat bakkie te donderen. Het was echter een rit van 1,5 uur. Er liep ook nog een jong olifantje mee die liep te donderstralen door continue in de weg te lopen, dat was wel leuk om te zien. Na de olifantentocht was het tijd om te bamboeraften. Vanaf de bamboeraft kon je goed genieten van de prachtige natuur. De delen met een stroomversnelling waren natuurlijk het leukst. Ondanks dat ik misschien een beetje negatief in dit verslag ben overgekomen vond ik het een erg geslaagde trekking.


Hot spring


De poncho parade


Oh wat ben je mooi !


Op de olifant


Ons bamboeraft moest nog even worden afgebouwd
Ik zit nu nog Chiang Mai, vertrek vannacht naar Bangkok en vanuit daar naar een strand (weet nog niet welke) om daar mijn laatste dagen door te brengen.

Ko Chang


18/06/05 - Hallo allemaal. Hierbij mijn laatste berichtje uit Azie (snik). Mijn laatste week heb ik doorgebracht op het eiland Ko Chang, dicht bij de grens met Cambodja. Bijster veel heb ik niet gedaan, voornamelijk actief geweest in de avonduren en overdag geluierd. De zee rond Ko Chang is in deze tijd aardig wild en het water was daardoor ook niet zo helder als op de eerdere eilanden die ik heb bezocht. Het eiland heeft wel een hele mooie natuur (het kleine gedeelte wat ik gezien heb dan). Het toerisme is de laatste jaren pas goed op gang gekomen op Ko Chang, langs de hele kust worden nieuwe resorts uit de grond gestampt.

Inmiddels ben ik weer in Bangkok om hier mijn laatste uurtjes door te brengen. Mijn laatste nacht nog een keer dronken worden op de Khao San Road, morgen mijn laatste banana-pancakes en fruitshakes naar binnen werken. Ik zal het missen; de mensen, het eten, de natuur; aan de andere kant kijk ik er ook wel naar uit om familie en vrienden weer te zien. Tot gauw !!



Vissersdorp








Terug in Nederland

21/06/05 - Het avontuur is ten einde, gisterochtend om 9:00 ben ik aangekomen op Schiphol. Toch wel een apart gevoel om weer terug te zijn. Nu, 1 dag later, heb ik al het idee dat Azie lang geleden is. Ik kijk terug op een fantastische ervaring en ik zal zeker nog eens teruggaan. Ik hoop dat jullie een beetje hebben kunnen genieten van mijn reisverslagen, aan de reacties in het gastenboek te lezen zit dat wel goed. Nu gaat het werkende leven binnekort weer beginnen, eerst nog een baan zien te vinden.

Groetjes,
Dave

quote:

Op vrijdag 24 juni 2005 12:47 schreef Kamigot het volgende:
Jammer dat het voorbij is joh, Ik zat ook in die hoek vorig jaar rond deze tijd. Deze temperaturen hier zullen voor jou nu wel meevallen nu je de broeikas van Azïe gewend bent.

Idd jammer, maar er zullen zeker meer reisjes gaan volgen. Ik heb jouw reisverslagen ook gelezen, jij hebt helemaal een hoop meegemaakt. En ik heb het mooie weer mee teruggenomen al vond ik het de laatste 2 maanden eigenlijk te warm.