[Reisverslag] Zuid-Oost Azie

quote:

Op maandag 7 maart 2005 11:54 schreef UIO_AMS het volgende:
En weer bijgelezen. Wat zijn je reisplannen in China?

Voor China had ik van te voren niet echt bedacht wat ik wilde zien. Vlak voordat ik China inging had ik het idee om naar Hong Kong te gaan maar ik heb van andere reizigers gehoord dat HK peperduur is dus dat laat ik maar zitten. Ik zit momenteel weer in Nanning, het regent hier al weer de hele morgen. Vanavond vertrek ik met de nachttrein naar Kunming, daar schijnt het weer iets beter te zijn. In Kunming moet ik mijn visum voor Laos zien te regelen. Is het weer in Kunming ook niet te best dan ga ik denk vrij snel naar Laos, anders blijf ik nog een tijdje in China...

quote:

Op maandag 7 maart 2005 16:52 schreef Timothy_106 het volgende:
Ben benieuwd hoe het je bevalt in China,

dit keer geen foto's btw?

China was wel ff wennen na Vietnam, in Vietnam is reizen eenvoudig omdat het erg ingesteld is op de toeristen, in (dit deel) China is dat een stuk minder. Ook communiceren gaat wat moeizamer. Maar ben er inmiddels wel aan gewend. Accomodatie en vervoer (de lange afstandsbussen dan; lokaal vervoer is goedkoop) is hier ook wat duurder. Alleen het weer zit de laatste dagen een beetje tegen, maar daar doe je weinig aan. De foto's volgen nog, ik heb nog geen mogelijkheid gehad om te uploaden.

quote:

Op zaterdag 12 maart 2005 22:19 schreef Elusive het volgende:
mooie verslagen, over 10 maanden ga ik voor z'n 6 maanden door azie reizen, nu eerst druk sparen
paar vraagjes? wat is jou budget eigenlijk?
en waar laat je al dat geld, ik neem aan dat je niet overal kan pinnen ofzo? credit cards? cheques ? of gewoon cash ?

Ik had van te voren gedacht zo'n 4000 euro nodig te hebben (exclusief vliegticket). Ik denk alleen dat ik het daar niet mee ga redden, ben toch een wat mindere low-budget reiziger als gedacht. Het meeste geld heb ik denk ik uitgegeven aan het stappen, in veel disco's betaal je bijna westerse prijzen voor een biertje dus dan gaat het aardig hard. Maar als je een beetje op je centen let moet je wat Kamigot zegt makkelijk van 25-30 dollar per dag rond kunnen komen. Ik heb een pinpas, cash dollars en traveller cheques. In Cambodja en Loas kun je niet pinnen. In Thailand, Vietnam en China (bij een beperkt aantal automaten) wel.

quote:

Op dinsdag 15 maart 2005 17:12 schreef Monticola het volgende:
Misschien had iedereen het al in de gaten maar voor degene die het nog niet gezien hebben:

Hij heeft sinds zondag weer een nieuw verslag staan op z'n website.

http://www.daveopreis.nl/verslag.php?id=30

Nanning, Yangshuo

Yep, nu ook op fok, de foto's volgen zodra ik de mogelijkheid heb om te uploaden:

13/03/05 - In Nanning is goed te zien dat de economie van China volop in ontwikkeling is, er worden enorme gebouwen uit de grond gestampt en het grote busstation waar ik naar toe moest voor mijn trip naar Guillin stond niet eens in de Lonely Planet. Dit keer geef ik de schuld niet aan de Lonely Planet maar aan de bouwlust van de Chinezen waardoor hier in korte tijd veel veranderd. Vanuit Guillin heb ik direct de bus genomen naar Yangshuo omdat ik geen zin had om weer in een grote stad te verblijven.

Yangshuo is een heel leuk plaatsje en ook erg toeristisch, er zijn hier met name veel Chinese toeristen. De omgeving lijkt erg op Halong Bay maar dan zonder het water. De eerste dag hier was het druilerig weer en heb ik niet al te veel gedaan. Heb een tijdje in een internetcafe rondgehangen en die zijn hier echt enorm vergeleken met die in de andere landen die ik tot dusver gezien heb. En niet de minste machines ook, zit nu achter een P4 2,5 Ghz. Ze hebben zelfs een server draaien vol met films en muziek, veel Chinezen bekijken hier dan ook de laatste films. Ik heb in mijn hotel ook nog wat Champions League voetbal kunnen zien en een reisprogramma over Nederland. Uiteraard werden we weer afgeschilderd als een land vol met molens, klompen, tulpen, haring en wiet. Op de achtergrond waren Nederlandse tophits als Willeke Alberti's "spiegelbeeld" en Gordon's "Kon ik nog maar even bij je zijn" te beluisteren, mijn avond kon dus niet meer stuk .

Verder heb ik een dag een mountainbike gehuurd en de omgeving verkend. Was een mooie tocht door het platteland en kleine dorpjes. Ik was blij dat ik een mountainbike had genomen ipv een gewone fiets want de paden waren soms erg modderig en vol met stenen. Onderweg nog een stop gemaakt om de Moon Hill te beklimmen, 1251 treden omhoog maar het uitzicht van de top was prachtig. Beneden stonden ze natuurlijk weer klaar om koele drankjes aan de dorstige toeristen te verkopen en daar heb ik mijn gids voor de volgende dag ontmoet. In eerste instantie had ik niet de intentie om hier een gids te nemen maar ze liet me een boekje zien met reacties van andere toeristen en die waren heel erg enthousiast. De volgende morgen dus met de bus vertrokken naar Yangdi om vervolgens naar XingPing te wandelen, een tocht die een uur of 6 zou gaan duren. Onderweg nog een paar keer de rivier over moeten steken op een bambooraft, het lokale transportmiddel van de bevolking hier aan de rivier. Yu Lin (mijn gids) heeft me nog wat Chinees proberen bij te brengen maar daarvan is 90% me alweer ontschoten. Het was die dag behoorlijk warm en na een uur of 4 wandelen vond ik het wel mooi geweest, ik was die dag ervoor tenslotte ook al behoorlijk actief geweest. Het laatste stuk hebben we dus op een bambooraft gedaan.

Verder heb ik hier nog een van de velen grotten bezocht. Ik was blij dat ik een helm op had anders had ik nu flink wat bulten op mijn kop gehad. Sommige gedeeltes waren behoorlijk laag en het was er ook glibberig. Omdat je continu goed moest kijken waar je liep om geen natte voeten te krijgen vergat je wel eens omhoog te kijken. Hierdoor had je pas in de gaten dat het toch iets te laag was om rechtop te kunnen lopen als je je kop weer eens had gestoten. Het enige licht wat we hadden was een zaklantaarn. Na een uur of 3 was het een verademing om weer in de buitenlucht te zijn. Daarna heb ik bij Yun Li geluncht, ze had onder andere een van de specialiteiten in dit gedeelte van China, de "beer fish", voor me gekookt. Ik moet zeggen dat dit de beste maaltijd voor me was in China tot nu toe.

De laatste 2 dagen is het hier erg koud (een graad of 8). In eerste instantie zat ik eraan te denken om nog wat noordelijker te gaan maar daar is het nog kouder en ik zit hier niet in het verre oosten om een beetje kou te lijen. Dus de plannen zijn veranderd en ik vertrek over een uurtje zuidelijker naar Wuzhou. Vanuit daar zal ik naar het Westen trekken naar wat een van de mooiste en meest gevarieerde provincies van China schijnt te zijn: Yunnan.

quote:

Op woensdag 16 maart 2005 13:51 schreef versteegrob het volgende:
Zekers zie er heel cool uit. Ga je ook nog naar Nepal? Over 1 jaar ga ik ook naar Azie. Ik heb er echt zin in. Hoe zit het met de tochten die je kan doen? Ik heb hier allemaal boeken en je kan alles pas boeken vanaf 1 april.

Ik ga gedurende deze reis niet naar nepal maar het is een bestemming waar ik zeker nog wel een keer heen wel. Wat je met je andere vraag bedoelt begrijp ik niet helemaal, als je een trektocht van een aantal dagen doen kan je dat eenvoudig ter plekke regelen.

quote:

Op donderdag 17 maart 2005 17:00 schreef Monticola het volgende:
Iets wat ik me nou afvraag he: hoe vaak douche jij nou gemiddeld op zo'n reisje door Azië?
En hoe vaak poets je je tanden zo ongeveer?

Dat soort dingen. (heel klein beetje nieuwschierig maar)

Nou ik douche gewoon elke dag, en als je flink hebt lopen zweten soms vaker. En mijn tanden poets ik ook gewoon 2x per dag. Misschien als je een lange tocht door de jungle doet dat je wat moeilijker kan douchen, maar een dergelijke tocht heb ik nog niet gedaan.

Hier mijn nieuwe verslag:

Wuzhou, Kunming

22/03/05 - Helaas nog steeds geen mogelijkheid gezien om mijn foto's het wereldwijde web op te sturen, dus als goedmakertje een wat langer verslag:

Een van de redenen om via Wuzhou weer terug naar Nanning te gaan was om een bezoek te kunnen brengen aan het daar aanwezige Snake Park. Hier beweert men de grote collectie slangen ter wereld te hebben en vanuit Wuzhou worden jaarlijks meer dan een miljoen slangen naar de keukens van Hong Kong verscheept. Ik was dus wel benieuwd wat daar allemaal te zien was. Aangekomen bij het park bleek deze gesloten te zijn, een flinke domper dus. Ik had al een paar dagen geen tempel meer gezien dus toen maar besloten naar een van de tempels in Wuzhou te gaan. Binnenin was een vegetarisch restaurant maar in China hebben ze blijkbaar een andere definitie voor het woord vegetarisch: het grootste gedeelte van de gerechten op de menukaart bevatte vlees en je kon onder andere vegetarian meat en vegetarian fish bestellen ??? In mijn vegetarian noodle dish zaten dan ook inderdaad stukjes vlees.

Verder is in Wuzhoe niet echt veel te bezichtigen, heb nog even in een park rondgelopen maar dat was niet echt boeiend. S'middags ben ik maar een automatenhal ingedoken om mezelf een beetje te vermaken. Ze hadden daar een erg verslavend gokspelletje. In een soort kleine flipperkast, maar dan zonder flippers en met zo'n 20 gaten in het veld, moet je 5 balletjes schieten en bepaalde combinaties proberen te maken. Ik had al aardig wat punten verzameld en speelde een aantal rondes de maximale inzet. Op een gegeven moment had ik met 4 balletjes al een hele mooie combinatie en met die 5e erbij zou ik een grote slag slaan, blijft dat 5e balletje hangen. Dus ik geef een ram op die kast (dit had ik de chinezen om me heen ook al een paar keer zien doen) en toen begon er een lampje te knipperen. Komt er een medewerker naar me toe, wijst naar dat lampje en zet die kast uit en weer aan. En weg was mijn kans om een grote slag te slaan. Mijn overige punten was ik 10 minuten later ook kwijt. Maar heb me toch een paar uur leuk weten te vermaken voor een eurootje of 3.

De volgende morgen vroeg vertrokken met de bus naar Guiping alwaar ik een berg wilde gaan beklimmen. Daar aangekomen regende het pijpestelen dus gelijk de plannen maar weer veranderd en direct de bus doorgenomen naar Nanning. Bij de lange afstandsbussen in China reist er een servicemeisje mee die je aan het begin een goede reist wenst en verteld waar en wanneer er gestopt gaat worden. Ook deelt ze flesjes water en soms ook een rol koekjes uit en verder zorgt ze voor de betaling bij de verschillende tolpoorten. Verder worden in deze expresbussen ook films gedraaid, in de meeste gevallen een hakkie-takkie film met overdreven veel en langdurige vechtscenes, maar daar houden ze hier in Azie nu eenmaal van. De WC's bij de tankstations zijn ook wat anders als wij in Europa gewend zijn. Er zijn wel gescheiden hokjes als je een grote boodschap moet doen, maar deze hebben geen deur. Als je naar binnen loopt zie je dus mensen gehurkt zitten die een potje lopen te schijten (in openbare gelegenheden zie je veelal squat wc's of gewoon een geul waarin je je behoefte moet doen). Al zou ik nodig moeten schijten zou ik het hier denk nog niet voor elkaar krijgen.


Dit is dus zo'n squat plee

Ook in Nanning was het bar en boos, dus maar een kaartje gekocht voor de nachttrein de volgende dag naar Kunming waar het volgende de weerberichten stukken beter was. En jahoor, daar de volgende morgen aangekomen kon ik eindelijk de zonnebril weer eens tevoorschijn halen. Een strakblauwe hemel en een heerlijk temperatuurtje. Kunming ligt op 1890 meter hoogte en kent daardoor gedurende het hele jaar een mild klimaat. Het is een levendige stad met brede straten en veel kleine marktjes. S'avonds barst het er van de neon verlichting. De eerste dag hier een beetje de stad verkend en mijn visum voor Laos geregeld. Dit was mijn duurste visum tot nu toe: 38 euro voor 30 dagen, de afzetters. Maar dit is de enige plek waar je dat visum kunt regelen in de omgeving dus ik moest wel.

De volgende dag ben ik de Western Hills even buiten Kunming ingetrokken. Na een tocht van zo'n 2,5 uur de top bereikt met een schitterend uitzicht over de grote stad. Ik vind het een stuk leuker om op de kleine weggetjes te lopen in plaats van de wegen waar ook auto's omhoog gaan, resultaat is alleen dat je nog wel eens verkeerd loopt en een heel stuk terug moet. Nergens staat namelijk aangegeven waar die kleine paden heen leiden, zelfs niet in het Chinees.

Ik was al ruim een week niet meer wezen stappen dus s'avonds een taxi ingedoken en na een aantal minuten begreep de chauffeur dat ik naar een plek wilde waar je bier kunt drinken en kunt dansen. Hij bracht me naar een straat vol met barretjes, restaurants en discotheken, in een keer goed dus. In China is het gebruikelijk om in een bar of discotheek niet 1 biertje maar tegelijk (wel met een aantal personen uiteraard) 12 of 20 biertjes te bestellen. Toen ik 1 biertje bestelde werd dan ook 2x nagevraagd of ik er echt maar 1 wilde. En als je wat sterkers wilt gaat dat vaak per fles. De tafeltjes staan dan ook vol met drank. Verder spelen ze hier heel veel drankspelletjes; ja die Chinezen kennen behoorlijk zuipen.

In een van die discotheken in contact gekomen met een leuke chinese meid (Sunny). En de volgende dag ben ik met haar en 2 vriendinnen naar een plaatsje even buiten Kunming gegaan. Een van die vriendinnen had een eigen auto, in de steden hebben ze het in het algemeen stukken beter dan op het platteland. Aldaar weer een paar tempels bezocht. Sunny werkt voor een radiostation en heeft daar een reisprogramma. Bij de ingang van de tempels wist ze de mensen wijs te maken dat ze hier was om informatie te vergaren voor haar programma waardoor we gratis naar binnen konden. Als je Chinezen (overigens geldt hetzelfde voor de Vietnamezen) foto's ziet maken staat in vrijwel alle gevallen iemand te poseren, foto's zonder een persoon erop zijn uniek. Als we langs een mooie plek voor een foto kwamen gingen de dames dan ook 1 voor 1 op de foto. Resultaat is dus 3x dezelfde foto alleen met een ander persoon erop.

Ik heb hier in Kunming de nationale specialiteit uitgeprobeerd: across-the-bridge-noodles. Je krijgt een kokend hete kom soep en wat borden met dun gesneden vlees. Dat vlees moet je als de sodemieter in die kom gooien zodat het even kan koken. Verder een pakket noodles, wat groenten en kruiden erbij et voila, een heerlijke maaltijd.

Ik wilde nog een bezoek brengen aan Stone Forest, 120km vanaf Kunming, maar de dag na mijn bezoek aan de Western Hills voelde mijn rechterknie een beetje gaar aan. Stone Forest zou betekenen weer een hele dag aan de wandel dus dat leek me niet zo verstandig. Dus heb het een paar dagen een beetje rustig aan gedaan, veel gelezen en op terrasjes gezeten en s'avonds met Sunny op stap geweest. Die is nu 4 dagen vrij en gaat met me mee naar mijn volgende bestemming: Lijiang.

Oh ja, nog een paar dingen die opvallen in China:

- Het stikt hier van de kapperszaken, en die zijn meestal nog goed bezet ook. Ik weet niet hoe vaak die chinezen naar de kapper gaan maar het moet een stuk vaker dan de gemiddelde nederlander zijn.

- De vrouwen lopen hier niet alleen als het regent maar ook als de zon schijnt met een paraplu. Het schoonheidsideaal voor de vrouwen hier is een zo licht mogelijke huid dus elke zonnestraal moet vermeden worden. In vietnam zag ik dit ook, maar daar droegen de vrouwen een hoed en mondkapje. Op tv zie je dan ook veel commercials met creme die de huid lichter maakt.

- Als je in je hotelkamer een telefoon hebt kun je er de donder op zeggen dat je een aantal maal per avond gebeld wordt. Ze spreken geen woord Engels aan de andere kant en ik had de eerste paar keer dan ook geen idee wat er aan de hand was. Later las ik in de LP dat dit een soort escortservice is die hotels aanbieden. Je hoort de telefoon van de ene naar de andere kamer overgaan. Ik begin nu maar nederlands tegen ze te lullen, kijken hoe lang het duurt voor ze ophangen. Of als het echt te gortig wordt dan gaat de stekker eruit.

Dali, Lijiang

29/03/05 - Onderweg met de nachttrein naar Dali hadden we de eer om een coupe met de familie Snurk te delen. Volgens mij hielden ze een wedstrijd wie het meeste kabaal kon produceren, iets waar ze allemaal vrij goed in waren. Dus noodgedwongen maar de hele nacht naar muziek geluisterd en zowaar nog een paar uurtjes kunnen slapen.

In Dali aangekomen besloten om daar een nacht te blijven en de volgende dag verder te gaan naar Lijiang. Het oude gedeelte van Dali lijkt erg op Yungshuo, met straten waar geen verkeer is toegestaan, wel lekker om een beetje rond te slenteren. Vlak buiten de stad staan "the three pagodas" waarvan de oudste 16 lagen heeft en een hoogte van 70 meter bereikt. Deze pagoda is oorspronkelijk gebouwd in de 9e eeuw en is voor het laatst gerenoveerd in 1999. De 2 kleinere pagoda's zijn 10-laags en bereiken een hoogte van 42 meter. Het regende en waaide behoorlijk hard die dag, en helaas heb ik de volgende dagen ook veel te veel regen gezien.

Onderweg naar Lijiang reden we door een dichte mist waarbij het zicht niet meer als een meter of 20 was. De buschauffeur kachelde door alsof er niks aan de hand was maar ik hield af en toe mijn hart vast. Gelukkig veilig aangekomen in Lijiang, onderweg nog wel een paar auto's gezien die tegen de bergwand waren opgereden. Lijiang ligt in een prachtige vallei niet al te ver van Tibet. Het bestaat uit een oud en nieuw gedeelte die compleet van elkaar verschillen. Het oude gedeelte heeft veel houten gebouwen en kleine kanaaltjes die het water uit de omringende bergen afvoeren. De straten barsten van winkeltjes waardoor het allemaal erg op elkaar lijkt. S'avonds hebben we dan ook een keer erg veel moeite gehad om ons guesthouse terug te vinden. De oorspronkelijke bevolking van Lijiang, de Naxi, zijn herkenbaar aan hun speciale kleding. Als je op het plein in het midden van de stad komt is de kans groot dat je een leger bejaarde Naxi vrouwen in een kring ziet dansen. Ziet er verder niet bijzonder boeiend uit en die vrouwen kijken er ook een beetje beteuterd bij, waarschijnlijk omdat ze die dans al honderden zo niet duizenden keren hebben gedaan (denk voor de touristen).

Zo'n 35 km van Lijiang bevindt zich de Jade Dragon Snow Mountain met een top van 5500 meter. Met een kabelbaan kun je omhoog tot een hoogte van 4506 meter en beland je tussen de gletsjers. Dit leek me wel gaaf om te zien. Dus eerst een paar dikke jassen gehuurd en vervolgens op weg gegaan. Aangekomen bij Snow Mountain kregen we te horen dat deze gesloten was vanwege het slechte weer. Een enorme teleurstelling dus, maar er was een alternatief. Even verderop konden we met een stoeltjeslift de Yunshanping bestijgen. Hordes chinese toeristen hadden hetzelfde idee en deze hadden allemaal eenzelfde rode regenjas aan, dat zag er wel komisch uit. Bovenop nog even in de sneeuw (nou ja sneeuw, het was meer ijs) kunnen lopen en wat ballen kennen gooien. Maar verder was het vooral kou lijen, ondanks de dikke jassen.

Verder nog een aantal parken en een dorpje in Lijiang en omgeving bezocht, wat tegenvalt hier in China is dat je overal een behoorlijke entree moet betalen (om het gebied van snowmountain te mogen betreden bv. 12 euro, 3 pagoda's ruim 5 euro). Sunny heeft een certificaat om als gids op te treden en kon dus overal gratis naar binnen en ik heb een Youth Travel Card welke ik soms als studentenkaart kon gebruiken (das dan weer een voordeel dat de meeste Chinezen geen Engels kunnen lezen) waardoor ik voor de helft van de prijs naar binnen kon.

Inmiddels zit ik weer in Kunming. Morgen vertrek ik waarschijnlijk naar Jinghong, om vervolgens door te reizen naar Laos. Dit betekend dat ik ook afscheid moet nemen van Sunny (snik) met wie ik een hele leuke tijd heb gehad. Verder was het erg makkelijk om met haar te reizen, met name met vervoer. Ook heeft zij me veel over Yunnan verteld en de lokale gerechten laten proeven, ik heb mijn lonely planet een week lang niet nodig gehad.

Ik denk dat ik erachter ben waarom er zoveel kappers zijn. Ik ben gister naar de kapper geweest en dat is wel even anders als in Nederland. Eerst wordt je haar gewassen en gedurende het wassen krijg je een hoofdmassage. Dit duurt ongeveer een minuut of 20, daarna worden rug en armen gemasseerd. Vervolgens een knipbeurt en daarna wordt wederom je haar gewassen. In totaal ruim een uur in die zaak geweest en kosstte maar 1,5 euro. Das nogal een verschil met de 10-15 minuten in Nederland waar ik 20 euro voor moet betalen.

Helaas nog steeds geen foto's. De internetcafe;s hier hebben geen CD-rom drive. Ik ben wel een keer ergens geweest waar ze bereid waren om mijn cd met foto's in een server te stoppen zodat ik ze via het netwerk kon benaderen, maar toen bleek die CD onleesbaar. Dus denk dat ik de foto's tot in Laos op zich laten wachten.

quote:

Op dinsdag 22 maart 2005 21:37 schreef UIO_AMS het volgende:
Kapperszaken in China zijn leuk. Ga maar eens naar binnen om je te laten knippen. Ik was in '97 de eerste (donker)blondharige die bij een bepaalde kapper in Macau naar binnen liep. Ze wisten niet precies wat ze met me aan moesten en gaven me toen maar de volledige behandeling. Wassen, hoofdmassage, scheren, etc. Ze moesten er zelf ook om lachen.

Jammer genoeg liep ik naar buiten met het kapsel van George Michael ten tijde van Faith.

Ja was een leuke ervaring !

Hier vanuit Laos wat foto's op het web kunnen zetten. Om de foto's in de verslagen te lezen verwijs ik naar mijn site (kan die verslagen hier niet meer editen):

Nanning, Yangshuo
Wuzhou, Kunming
Dali, Lijiang

Laatste dagen in China

03/04/05 - Ik ben toch nog langer in Kunming gebleven dan van te voren gedacht. Reden hiervoor was dat Sunny weer enkele dagen vrij had. Dus alsnog naar Shilin (Stone Forest) kunnen gaan, dit is een gebied ongeveer 125 km van Kunming vol met rotsformaties die door miljoenen jaren regen en wind gevormd zijn. Onderweg stopte de bus eerst 2x een half uur bij winkeltjes en vervolgens ook nog eens zo'n 2 uur bij een tempelcomplex nabij Shilin. Voordat we in Stone Forest aankwamen was het al 14:00. Om 17:00 ging de bus weer terug maar die 3 uur waren voldoende om heel wat stenen te kennen zien.

Vrijdag toch echt afscheid moeten nemen van Sunny en met de slaapbus vertrokken naar Jinghong, Slaapbussen zie je veel in China, in plaats van stoelen zijn er bedden ingebouwd die nog best goed liggen ook. Na een rit van 12 uur arriveerde ik rond 9:00 in Jinghong. Daar niet al te veel gedaan, s'morgens tv gekeken en nog wat uitgerust en s'middags de stad verkend. Ik werd nog aangesproken door een Chinese die Engels studeert en mij als praatbaak wilde gebruiken. Ik kreeg een spervuur aan vragen op me afgevuurd met de meest uiteenlopende vragen, over de Amerikaanse burgeroorlog tot en met vragen over de huidige chinese popidolen. Na een kwartiertje vond ik het welletjes en vertelde haar dat ik toch echt verder moest. Goedkoop gegeten die avond: instant noodles. Een soort cup-a-soup maar dan met noodles, een stuk voedzamer dus. In elk hotel en ook in de trein krijg je een thermoskan met heet water, die instant noodles worden dan ook veel gegeten hier.

Vanochtend met de bus vertrokken naar Mengla, waar ik na een kleine 5 uur arriveerde. Een internetcafe opgezocht waar ik nu dit verslag aan het tikken ben. Voor de rest heb ik vandaag niet veel op het programma staan. Mijn visum verloopt morgen dus zal ik morgen China verlaten en Laos betreden.

Laos

08/04/05 - Maandagmorgen om 8:00 vanuit Mengla vertrokken om op tijd de grens over te kunnen. Daar kwam ik om 10:30 Chinese tijd, 9:30 Laotiaanse tijd aan. Buiten enkele Chinezen was er verder niemand dus na het invullen van de exit en entry formuliertjes en het verkrijgen van de nodige stempels stond ik binnen een kwartiertje in Laos, en wel in het miniscule plaatsje Boten.

Hier de bus opgezocht naar Udomxai (4 uur rijden) die nog helemaal leeg was. De chauffeur wist mij te vertellen dat de bus om 13:00 zou vertrekken. Dit betekende dus een aantal uur wachten in een plaatsje waar werkelijk geen ruk te doen is. Langzaamaan kwamen er nog wat andere passagiers bij en ik was blij toen het bijna 13:00 was. Echter vertrokken we pas om 14:00, en niet naar Udomxai maar naar een of ander gehucht een uur rijden vanaf Boten. Blijkbaar vond de chauffeur dat er te weinig mensen waren, of wilde hij vroeg thuis zijn die dag. Samen met een Japanner en 2 Laotianen waren we dus gestrand en de vraag was of er nog wel een bus zou komen. Deze zou vanaf Luang Nam Tha moeten komen maar het had de dagen ervoor zo veel geregend dat de weg vanaf Luang Nam Tha naar dit gehucht heel slecht begaanbaar was.

We hadden in een restaurant al een slaapplaats geregeld mocht er inderdaad geen bus komen maar om 17:00 verscheen daar de bus naar Udomxai. Na een dag van wachten en bussen arriveerde ik even voor 20:00 in Udomxai. Helaas blijkt dit lange wachten, in ieder geval in het noorden, gebruikelijk te zijn. Verder is het weer even wennen na de luxe expressbussen in China om weer in volgepropte minibussen en sawngthaew (voor passagierstransport omgebouwde trucks) te moeten zitten.

Vanuit Udomxai de volgende dag vertrokken met als bestemming Nong Khiaw. Onderweg een uur vertraging opgelopen door een klapband. Bij het plaatsje Pak Mong moest ik, was mij verteld, overstappen op een andere bus, die was er echter niet. Met de sawngthaew nog door kunnen gaan tot Nam Bak, als ik naar Nong Khiaw wilde moest ik 20 dollar neerleggen, dat was me iets te gortig.

In Nam Bak 1 van de 2 aanwezige guesthouses opgezocht, mijn spullen gedropt en op zoek gegaan naar een restaurant want ik had honger als een beer. Ik vroeg een Laotiaan waar ik een restaurant kon vinden en dat bleek een Laotiaan te zijn die na 24 jaar in Amerika te hebben gewoond nu voor het eerst weer terug in Laos was. Hij nodigde me uit om bij zijn familie te komen eten, een aanbod wat ik natuurlijk accepteerde. De volgende ochtend werd ik om 4:30 gewekt door een stel hanen die het nodig vonden om op dit belachelijke tijdstip met hun dagelijkse ritueel te beginnen. Je ziet hier in elk dorpje veel gevogelte rond lopen dus dat zal me nog wel vaker overkomen.

Al om 8:00 vertrokken naar Nong Khiaw, alwaar ik een paar grotten heb bezocht en de rest van de dag aan het heerlijke Beer Lao gezeten.

Mijn bedoeling was om door te reizen naar het oosten om later af te kunnen zakken naar het zuiden, naar Phonsavan. Het enige vervoer richting oosten ging naar Vieng Kham, 2 uur verderop. Vanuit daar moest ik dan maar weer verder zien. Daar aangekomen wisten ze me te vertellen dat er s'nachts (ca. 01:00) een bus langs zou komen die me weer een eind verder kon helpenn. Ik kon gaan slapen en zou worden gewekt wanneer de bus er zou zijn. Ik werd inderdaad om 01:00 gewekt maar dat bleek de verkeerde bus te zijn. Die andere bus is nooit gekomen beweert men, er is iemand tot 03:00 voor me op de uitkijk geweest. Mijn probeerde me te overtuigen om het de volgende nacht nog een keer te proberen, deze keer zou de bus echt komen. Ik had er echter weinig vertrouwen in en heb de sawngthaew naar Luang Prabang gepakt (dit betekende dus eerst weer 2 uur terug naar Nong Khiaw), waar ik vandaag na een trip van 6 uur met een houten reet ben gearriveerd. Naast me zat een Laotiaan die behoorlijk naar de drank rook en die vroeg of ik een Beer Lao met 'm wilde drinken, ik had nog geen ontbijt op dus die ging er wel in.

Na bijna een week lang elke dag behoorlijk veel gereisd te hebben vind ik het even mooi genoeg geweest, ik zal hier een x aantal dagen blijven. Het is de laatste 3 dagen mooi weer, vandaag erg heet. Mijn eerste 2 dagen hier regende het bijna de hele dag.

Verder is het hier allemaal een stuk primitiever als bijvoorbeeld China en Vietnam. Weinig verkeer op de weg (wat best lekker is) en de meeste huisjes zijn van hout. Mooi landschap en een aardige en gastvrije bevolking.

Foto's van de 2 vorige verslagen staan online:

De laatste dagen in China
Laos

Heet !! Mensen was is het hier in Laos warm (dagelijks tussen de 32-38 graden), eigenlijk te warm om wat te doen en in Luang Prabang heb ik dan ook niet bijster veel gedaan in de week dat ik er geweest ben. De hitte is ook naar mijn bol gestegen want er waren dagen bij dat ik vrijwillig al om 7:00 mijn nest uitkwam, het moet toch niet gekker worden. Tot een uur of 10:00 was het nog enigzins verantwoord om actief te zijn, daarna was het vooral een kwestie van de zon vermijden en niet teveel bewegen.

Wat heb ik dan nog wel gedaan. Ben een middagje naar de Kuangsi waterval gegaan, zo'n 30 km buiten Luang Prabang. Een mooie waterval en het was vooral lekker om een beetje af te kunnen koelen. Deze waterval bestaat uit meerdere lagen met kleine meertjes waar je in kunt zwemmen en vanaf de rotsen in kunt duiken. Helemaal bovenaan zaten nog een paar gasten die er niet ouder dan 17 uitzagen, bewapend met AK-47's. Weet niet wat daar nou de bedoeling van was, misschien beveiliging ofzo.








Kuangsi waterval

Ik heb ook nog een dag een fiets gehuurd, het had die ochtend flink geregend, voorproefje op het regenseizoen wat in mei begint, en was dus aardig afgekoeld. Na een klein uurtje fietsen ben ik van de hoofdweg afgegaan een kleiner hobbelig pad op, iets wat mijn fiets na een tijdje niet meer kon waarderen want mijn ketting vloog er een paar keer in korte tijd af. Ben toen een dorpje ingegaan om mijn handen te wassen en daar was men druk bezig met het vieren van Pi Mai Lao oftewel Lao New Year. Een gebeuren wat zo'n week in beslag neemt met elke dag andere activiteiten. Vandaag stond onder andere het drinken van Lao Whisky (eigen gebrouwen bocht wat echt niet te zuipen is) en Lao Beer op het programma, maar dat doen ze hier volgens mij elke dag, ook buiten nieuw jaar. Ik werd uitgenodigd om aan te schuiven en heb de nodige rondes van dat smerige spul naar binnen mogen werken, had natuurlijk wel kunnen weigeren maar je wilt je natuurlijk niet laten kennen. Meisjes van 13 krijgen het ook naar binnen dus mij moest het ook wel lukken. Maar dat was verder een erg gezellige middag. Onderweg terug nog aardig lopen schelden op mijn fiets, de ketting is er zeker nog zo'n 10x afgevlogen. In mijn toch redelijk beschonken toestand duurde het allemaal wat langer om die ketting er weer op te krijgen, maar werd diverse keren geholpen door Laotianen die snel te hulp kwamen toen ze me zagen prutsen.


Vlakbij het betreffende dorpje


Happy New Year !

Na nieuwjaar in Nederland, Tet in Vietnam en nu Pi Mai Lao in Laos heb ik dus voor de 3e keer binnen 4 maanden tijd nieuwjaar gevierd. De bekendste activiteit van Lao New Year is het "water splashen". April is de warmste maand en om een beetje af te koelen staan hier en daar tieners langs de weg klaar om water over passerende brommers en personen te gooien. Afgelopen donderdag bereikte dit water splashen zijn hoogtepunt waarbij zo ongeveer half Luang Prabang in watergevecht was. Naast water wordt er dan ook met bakmeel oid gesmeten en wordt er blauwe, groene en zwarte smurrie in je gezicht gesmeerd. Sommige lui zagen er op het eind van de dag dan ook echt niet meer uit.

Ik heb zelf ook een aantal uur met water lopen smijten wat erg leuk was. Bij een aantal guesthouses stond de waterkraan wijd open om bij te tanken, ook werd harde muziek gedraaid (veel nummers van de Vengaboys, die breken hier nu door volgens mij ) om de feestvreugde nog wat te vergroten. Het nodige Beer Lao droeg had hier natuurlijk ook weer zijn aandeel in. Veel backpackers hadden een waterpistool aangeschaft, ik moest het in eerste instantie met een klein kannetje doen. Ik eindigde echter met een grote emmer als wapen, dat was het betere werk. Leukste targets waren natuurlijk toeristen die veel moeite deden om droog te blijven. D'r was nog een vent op een motor die toen hij aan kwam rijden al met zijn vinger liep te schudden van "waag het niet", maar die kreeg natuurlijk van menigeen de volle laag over zich heen. Hij stopte verderop en keek dreigend achterom, maar realiseerde schijnbaar dat teruggaan alleen maar meer water zou betekenen.


Water Splashing !!

En verder heb ik eigenlijk niet zo veel gedaan in Luang Prabang. Veel gelezen en tijd in de ligbarren doorgebracht. In plaats van stoelen heeft men hier banken met lekkere kussens waar je kan relaxen en een DVD'tje of sport kan kijken.

Na 3 maanden Azie heb ik inmiddels wel genoeg tempels gezien, Luang Prabang telt er echter 32 dus je ontkomt er hier niet aan. Die tempels moeten natuurlijk ook bemand worden, dus het stikt hier ook van de oranje lakens. Ook nog een keer een deel van ceremonie gezien, hieronder daar 2 foto's van.






Luie Boedda






Vogeltjes in kleine kooitjes die worden verkocht aan toeristen zodat die de vogeltjes vrij kunnen laten, die worden dan later waarschijnlijk weer door dezelfde verkopers gevangen, goede business. Tijdens nieuw jaar kochten ook opvallend veel Laotianen zo'n vogeltje, misschien om vrij te laten, of om op te vreten.


Nightmarket

Ik ben afgelopen vrijdag vertrokken naar Vieng Vang. Ik heb hier echter de afgelopen dagen nog minder gedaan als in Luang Prabang omdat ik me beroerd heb gevoeld. Waarschijnlijk weer wat verkeerds gegeten en deze keer wat langer last van dan de vorige keer. Maar voel me nu wel redelijk. Binnen een paar dagen verkas ik naar Vientiane, vanuit daar trek ik Thailand weer in. Ik heb weer behoefte aan strand. Ik zit eraan te denken om vanuit Bangkok naar Bali(Indonesie) te vliegen of anders een Thais eiland op te zoeken.

Hier de foto's van de vorige 2 verslagen:

Laatste dagen in China













Laos

Laatste uurtjes in Laos

24/04/05 - Vanavond vertrek ik met de bus naar Bangkok en zal ik dus na 3 weken hier geweest te zijn Laos verlaten. Het is een land met een mooie natuur, een hele aardige bevolking en een lekker biertje. Ik heb helaas minder gedaan en gezien dan ik in gedachte had, dit komt met name door de hitte en doordat ik me zo'n week lang niet al te best heb gevoeld.

Nog wat foto's:




Vang Vieng




Vientiane - Phat That Luang


Arc de Triomph van Vientiane





Terug in Bangkok

26/04/05 - Na een busrit van 12 uur gistermorgen aangekomen op de vertrouwde Khao San Road, ben weer hetzelfde guesthouse ingedoken. Ik had in eerste instantie het plan om hier mijn visum voor Indonesie te regelen en dan naar Bali te vliegen. Toen ik gister om iets over 12:00 bij de ambassade van Indonesie aankwam was deze net gesloten. Om 14:00 ging deze open dus in de tussentijd in een van de grote shoppingcenters rondgeslenterd. Echter bleek dat ze visumaanvragen alleen in de ochtend accepteren. Vanmorgen dus weer een poging gewaagd, nu moest ik echter een vluchtnummer opgeven, zonder dit nummer is een visumaanvraag niet mogelijk. Ik had er dus behoorlijk de balen in dat ik 2x voor jan lul naar die ambassade ben gegaan, en heb eigenlijk ook weinig zin om nog minimaal 3 dagen (visumaanvraag duurt 3 dagen) in het hete Bangkok te zitten. De plannen zijn dus weer eens gewijzigd en ik vlieg morgenochtend naar Ko Samui, een van de thaise eilanden. Dus vanaf morgen ligt deze jongen eindelijk weer eens op het strand.


Ko Samui, Ko Phangan

08/05/05 - Hier even een korte update. Ik heb de afgelopen 1,5 week doorgebracht op de eilanden Ko Samui en Ko Phangan. Ik heb hier niet al te veel gedaan, met name gerelaxt: op het strand liggen, zwemmen, DVD'tje kijken, boekkie lezen, in een hangmat liggen, biertje drinken en af en toe op stap. Erg vervelend allemaal hoor, hehehe. Het is ook te warm om iets anders te doen trouwens. Vooral Ko Phangan is erg mooi, ben daar naar 2 stranden geweest en in Thong Nay Paan Noi waan je je in het paradijs. Weinig mensen, een kristalheldere zee van zo'n 30 graden, palmbomen en een wit strand.

Ko Samui is stukken toeristischer omdat daar een vliegveld en verharde wegen aanwezig zijn, Ko Phangan is alleen met de boot te bereiken en kent voornamelijk zandwegen. Op Ko Phangan zie je dan ook voornamelijk backpackers. Verder is Ko Phangan bekend vanwege de fullmoon party's die elke maand duizenden mensen trekken. Toen ik er aan kwam was het echter halve maan. Er was een feest maar ik was in slaap gevallen en werd midden in de nacht wakker en had toen niet echt veel behoefte meer om te party'en. Kort verslag deze keer, maar wel een paar mooie foto's.

Ben zojuist weer aangekomen op Ko Samui. Blijf hier denk nog 2 dagen en dan vertrek ik richting Maleisie.


Ko Samui: Chaweng beach


Op weg naar Ko Phangan




Ko Phangan: Haad Rin









Ko Phangan: Thong Nay Paan Noi




Sandee Bungalows, gerund door een hele aardige familie en fantastisch eten. Ik heb aardig wat uurtjes in zo'n hangmat versleten.