singulariteit/oerknal/zwarte gaten topic

en het was dat uitsluitingsprincipe dat zorgde voor een 'kracht' die tegendruk gaf voor het ineen-willen-storten van een neutronenster.

degeneratieve druk in een vacuum, joh ga toch fietsuh

we kunnen natuurlijk ook een natuurkundige singulariteit introduceren.
wiskundige singulariteiten zijn geen natuurkundig fenomeen, want ze zijn dimensieloos.
ik kan me voorstellen dat: " een natuurkundige singulariteit zou bijvoorbeeld een begrensd gebied kunnen zijn waarin voor elk element dezelfde parmeters van toepassing zijn en de parameterwaarde van elk element van de singulariteit is hetzelfde."
maar misschien is een natuurkundige singulariteit niet meer dan een elementair deeltje.

[ Bericht 9% gewijzigd door Yosomite op 22-01-2005 10:43:12 ]

quote:

op zaterdag 22 januari 2005 02:28 schreef #ANONIEM het volgende:
het hele idee van de singulariteit is gebaseerd op doorvoering van de bestaande gegevens over de zwaartekracht (die men tot in de oneindigheid doorvoert) en het vasthouden aan een bepaalde tegendruk omdat men niet weet wat de tegendruk na een periode zal zijn. je hebt dus zogenaamd bij de 'wetenschap' een kracht die men gewoon doorvoert en een kracht die men als standaard aanhoudt omdat men niet weet hoe die zich daarna ontwikkeld en daaruit concludeerd men dat die standaard kracht na een bepaalde tegenwaardse kracht nooit meer die kracht kan overwinnen en dus altijd zal blijven krimpen. gewoon gebaseerd op gebrek aan kennis.

zie mijn post over renormalisatie. dat oneindige grootheden niet fysisch zijn, ben ik met je eens.

quote:

oneindig klein bestaat sowieso niet, oneindig klein is namelijk niks meer. alles wat een oppervlakte boven 0 heeft is nog iets en niet oneindig klein. maar als ik daarover begin krijg je toch al die mensen over je heen die zeggen dat electronen officieel geen massa hebben en geen oppervlakte.

mja, oneindig klein wordt volgens mij in de wiskunde vertaald naar "willekeurig klein", iets wat dan met een epsilon wordt aangeduid en gebruikt wordt voor calculus. oneindig klein is dan zeker niet 0.

quote:

terwijl het zo is dat ze de baan van de electronen niet eens kunnen volgen (de zogenaamde willekeurigheid van deeltjes blijkt daaruit volgens bepaalde mensen op quantum niveau).

lees ik hier goed dat jij graag een klassieke analoog wilt hebben van een elektronenbaan? overigens volgt hieruit niet de "zogenaamde willkeurigheid", als ik tenminste begrijp wat je hiermee bedoelt. bedoel je de onzekerheid in het meten?

quote:

je kan nog zo mooi iets onderbouwen (een singulariteit) maar wanneer het gebaseerd is op aannames (innerlijke druk blijft na een bepaalde tijd gelijk en een oneindige oppervlakte kan wel bestaan) dan blijft een singulariteit alleen in de wiskunde bestaan. het heeft dan ook geen daadwerkelijke waarde voor de wetenschap alleen voor wellicht de filosofie.

het is misschien mooi om eens "de aard van ruimte en tijd" te lezen, daarin wordt in een debat tussen hawking en penrose duidelijk hoe zij tegenover het singulariteitenprobleem staan. worden ze met een quantumgravitatietheorie "opgeruimd" of niet? da's zo'n beetje de vraag.
overigens, waar haal je vandaan dat een oneindig oppervlak kan bestaan? oppervlak is ook een grootheid en dat de "innerlijke druk gelijk blijft?" welke innerlijke druk?

btw, heb je nog wat literatuur gelezen leen?

[ Bericht 3% gewijzigd door Haushofer op 22-01-2005 12:54:49 ]

een singulariteit n elementair deeltje? hm maybe een elementair deeltje een singulariteit? ^_^ ik ben voor

quote:

op zaterdag 22 januari 2005 09:56 schreef yosomite het volgende:
we kunnen natuurlijk ook een natuurkundige singulariteit introduceren.
wiskundige singulariteiten zijn geen natuurkundig fenomeen, want ze zijn dimensieloos.
ik kan me voorstellen dat: " een natuurkundige singulariteit zou bijvoorbeeld een begrensd gebied kunnen zijn waarin voor elk element dezelfde parmeters van toepassing zijn en de parameterwaarde van elk element van de singulariteit is hetzelfde."
maar misschien is een natuurkundige singulariteit niet meer dan een elementair deeltje.

euj...ik snap zo 123 je definitie niet, zou je die es willen toelichten?

je kunt ook een functie definieren, die de raakruimte in punt x naar punten in de buurt van x 'mapt'.
die functie is dan de zogeheten "exponential map". deze stuurt alles vanuit de raakruimte naar je manifold. als het domein nou niet de gehele raakruimte is, dan noem je de manifold "geodetisch incompleet", en is dus een manier om te zeggen dat er een punt (of meerdere) mist in je manifold.

quote:

op vrijdag 21 januari 2005 22:44 schreef bensel het volgende:
en dus zou het na een gravastar wel verder in kunnen storten, toch? aangezien dan die degeneratieve druk niet aanwezig is/zou hoeven zijn

ik heb het idee "gravastar" es doorgekeken, maar zoals ik het begreep wordt het niet echt geaccepteerd. over die degeneratieve druk: ja, die zou naar mijn weten nog steeds aanwezig moeten zijn, en ik snap niet helemaal hoe de zwaartekracht dit principe kan opheffen. misschien dat in een quantumgravitatietheorie het pauli-principe toch niet altijd geldt?

ik beschouw nu een singulariteit als een punt waarin een bepaalde natuurkundige grootheid de waarde oneindig aanneemt.

waarom zou dat niet bestaan? sterker nog, ik kan voor elk punt wel een (onzinnige) natuurkundige grootheid bedenken die in dat punt de waarde oneindig aanneemt. bestaat dat punt dus niet? natuurlijk bestaat dat punt wel.

als een theorie ergens de waarde oneindig voorspelt, wil dat absoluut niet automatisch zeggen dat de theorie dus niet klopt. het is wel een reden om er nog eens goed over na te denken, het kan best aan de theorie liggen. maar misschien is de grootheid gewoon conceptueel zo gekozen dat hij nou eenmaal oneindig daar is, en was een andere keuze beter geweest.

als een theorie voorspelt dat een zwart gat een oneindige dichtheid heeft, so what? dat ik dat niet kan voorstellen boeit niks. en anders voer je toch gewoon de grootheid arctan(dichtheid/a) in, met a een vast gekozen dichtheid... je formules worden er niet makkelijker op, maar die nieuwe grootheid wordt nergens oneindig.

leen: je hebt gelijk als je zegt dat sommige aannames misschien niet kloppen die je meeneemt om een singulariteitszwartgat te voorspellen. maar geeft dat jou het recht om dus maar andere aannames te doen (die op nog minder zijn gebaseerd) en te concluderen dat singulariteitszwartegaten niet bestaan? dan bega je dezelfde fout. en dat lijkt te komen door een oneindigheidsangst (die meer mensen hebben). maar ik ben geen psycholoog hoor, jij kent jezelf veel beter dan dat ik dat doe .

quote:

pie.er:
als een theorie ergens de waarde oneindig voorspelt, wil dat absoluut niet automatisch zeggen dat de theorie dus niet klopt.

het hoeft niet, maar waarschijnlijk wel. zie mn 2e post hieronder

quote:

als een theorie voorspelt dat een zwart gat een oneindige dichtheid heeft, so what? dat ik dat niet kan voorstellen boeit niks. en anders voer je toch gewoon de grootheid arctan(dichtheid/a) in, met a een vast gekozen dichtheid... je formules worden er niet makkelijker op, maar die nieuwe grootheid wordt nergens oneindig.

ja, maar dat is het punt niet; die dichtheid, als die oneindig is, zou je kunnen meten. en dan hou je een oneindige grootheid. daar verandert zo'n arctangens niets aan; die geeft je alleen een eindige functie, maar dat helpt je niets verder.

quote:

en dat lijkt te komen door een oneindigheidsangst (die meer mensen hebben).

zoals gezegt, de geschiedenis heeft geleerd dat een oneindige uitkomsten een teken is dat je je theorie moet bijstellen. ik noemde als voorbeeld al het renormaliseren in de kwantumveldentheorie.

als ik je post lees, lees ik een post van een wiskundige ( heb ik dat juist ? ) een oneindige dichtheid zou een kleine ramp zijn voor de fysica, omdat de fysica altijd met eindige grootheden werkt. bijvoorbeeld de behoudswetten zouden niet meer kunnen deugen als je opeens met oneindige grootheden aan zou komen zetten. jij wilt graag die oneindigheden wegwerken door willekeurig functies te definieren. maar dan heb je het niet over de fysica, dan heb je het over wiskundige functies, maar wat je uiteindelijk wilt kunnen meten is de grootheid zelf.

quote:

bensel:
wat niet is, kan nog komen uiteraard. ik vind het wel een mooie oplossing, en het houdt ook geen singulariteit in

mja, kan verder niet zeggen of de oplossing mooi is of niet. ik snap niet echt wat de aannames ed bij het model zijn.

quote:

op zondag 23 januari 2005 18:01 schreef haushofer het volgende:
ja, maar dat is het punt niet; die dichtheid, als die oneindig is, zou je kunnen meten. en dan hou je een oneindige grootheid. daar verandert zo'n arctangens niets aan; die geeft je alleen een eindige functie, maar dat helpt je niets verder.

maar wat is de fundamentele grootheid? is dat de dichtheid of de arctangens van de dichtheid?
behalve dan dat het natuurlijk voor je gevoel belachelijk is om met de arctangens van de dichtheid te rekenen, zie ik er geen fundamenteel bezwaar voor. we kunnen de arctangens van de dichtheid even goed meten als de dichtheid zelf.
ik beken, ik ben wiskundige.
maar als uit een behoudswet volgt dat een oneindige grootheid niet kan, dan (onder de aanname dat de behoudswetten kloppen natuurlijk) pleit ik er ook niet voor om hem te accepteren. maar er is geen enkele behoudswet die een oneindige dichtheid verbiedt, dus als er ergens een oneindige dichtheid uitkomt dan is dat an sich geen reden voor mij om het model te verwerpen.
de geschiedenis heeft ons inderdaad geleerd dat de theorie wel eens bijgesteld zou moeten kunnen worden. maar een oneindige voorspelling is een reden om dat te gaan doen, niet om het model bij voorbaat al af te danken.
het verschil is denk ik onze interpretatie van grootheden. ik vind de arctangens van een dichtheid even zeer een grootheid als de dichtheid zelf. geen gebruikelijke, nuttige of logische, maar ik zie op puur natuurkundige gronden geen reden om de ene boven de andere te prefereren.

een soort methodologisch relativiteitsprincipe. .

quote:

op zondag 23 januari 2005 18:51 schreef pie.er het volgende:

[..]

...

het gaat niet om hoe je een grootheid definieert, het gaat er om wat voor uitwerking het heeft op de wereld om je heen. een arctangens van de dichtheid kun je niet meten, alleen de dichtheid zelf. en ik denk dat de fysica als axioma heeft dat er geen oneindige grootheden bestaan.
om het bij die singulariteit te houden: in zo'n punt blaast je riemanntensor op. dan maakt het natuurlijk niets uit of je daarna de dichtheid via een andere functie definieert, die riemanntensor blijft oneindig. en dus krijg je iets als een "oneindige kromming". maar ik snap wel waar je heen wilt, alleen zeg ik als fysicus dat je niets aan functies alleen hebt; meten zul je ! muhaha.

kun je dichtheid wel direct meten dan? volgens mij deel je altijd massa door volume hoor.

kijk eens wat mooi. een post op 19:05u. en dat in het jaar van de fysica. .

quote:

op zondag 23 januari 2005 19:05 schreef koekepan het volgende:
kun je dichtheid wel direct meten dan? volgens mij deel je altijd massa door volume hoor.

mja, ok. eerst meet je de massa. en het volume. die deel je op mekaar. en je hebt de dichtheid.

quote:

op zondag 23 januari 2005 19:08 schreef haushofer het volgende:

[..]

mja, ok. eerst meet je de massa. en het volume. die deel je op mekaar. en je hebt de dichtheid.

mja, ik geloof dat ik dat zelf ook nog wel snapte. wat ik bedoel is: wat geeft m/v de voorkeur boven arctan(m/v)? in beide gevallen neem je een functie van twee "observables". dus ik zie niet waarom de natuur de voorkeur geeft aan rho boven arctan(rho).

quote:

op zondag 23 januari 2005 19:05 schreef koekepan het volgende:
kun je dichtheid wel direct meten dan? volgens mij deel je altijd massa door volume hoor.

en een oneindige dichtheid in een eindig volume levert een oneindige massa op... en een oneindige energie.. whoei
dus dan zou het volume 1/oneindig en dus 0 moeten zijn... tenzij oneindig niet echt oneindig is dan is het niet 0 maar heel klein.. maar dan is de dichtheid dus ook weer niet oneindig..
hmm

[ Bericht 1% gewijzigd door Jspt op 23-01-2005 19:19:15 (moest dichtheid ipv massa zijn) ]

quote:

op zondag 23 januari 2005 19:14 schreef jspt het volgende:

[..]

en een oneindige dichtheid in een eindig volume levert een oneindige massa op... en een oneindige energie.. whoei
dus dan zou het volume 1/oneindig en dus 0 moeten zijn... tenzij oneindig niet echt oneindig is dan is het niet 0 maar heel klein.. maar dan is de dichtheid dus ook weer niet oneindig..
hmm

quote:

op zondag 23 januari 2005 19:10 schreef koekepan het volgende:

[..]

mja, ik geloof dat ik dat zelf ook nog wel snapte. wat ik bedoel is: wat geeft m/v de voorkeur boven arctan(m/v)? in beide gevallen neem je een functie van twee "observables". dus ik zie niet waarom de natuur de voorkeur geeft aan rho boven arctan(rho).

de natuur heeft geen voorkeur ( snap trouwens niet helemaal wat daar mee bedoelt wordt, het is gewoon een kwestie van definitie). echter, waar pie.er volgens mij heen wil, is dat als je bv een oneindige energie tegenkomt, dat je dan een nieuwe functie introduceert die deze oneindigheid wegwerkt. punt is echter, dat je deze energie nog wel kunt meten. dus heeft het weldegelijk gevolgen voor de fysieke wereld. hoe je zo'n oneindige dichtheid kunt opvatten, weet ik trouwens niet; de zwaartekracht zorgt voor een niet te stoppen instorting, en daardoor krijg je te maken met een volume element wat naar 0 gaat, maar wel een massa bevat....

quote:

op zondag 23 januari 2005 19:30 schreef haushofer het volgende:

[..]

de natuur heeft geen voorkeur ( snap trouwens niet helemaal wat daar mee bedoelt wordt, het is gewoon een kwestie van definitie).

ja, dat is precies wat ik zelf ook bedoel. . ik dacht dat jij hier zat te verkondigen dat sommige fysische grootheden niet oneindig kunnen worden omdat ze "uitverkoren" zijn boven andere grootheden. maar dat deed je dus niet. .

quote:

op zondag 23 januari 2005 19:30 schreef haushofer het volgende:

[..]

de natuur heeft geen voorkeur ( snap trouwens niet helemaal wat daar mee bedoelt wordt, het is gewoon een kwestie van definitie). echter, waar pie.er volgens mij heen wil, is dat als je bv een oneindige energie tegenkomt, dat je dan een nieuwe functie introduceert die deze oneindigheid wegwerkt. punt is echter, dat je deze energie nog wel kunt meten. dus heeft het weldegelijk gevolgen voor de fysieke wereld. hoe je zo'n oneindige dichtheid kunt opvatten, weet ik trouwens niet; de zwaartekracht zorgt voor een niet te stoppen instorting, en daardoor krijg je te maken met een volume element wat naar 0 gaat, maar wel een massa bevat....

hoe weet je trouwens zo zeker dat het element wat naar 0 gaat wel een massa heeft? een electron heeft een rustmassa, maar in halfgeleiders kan het zich ook gedragen als een deeltje met een negatieve massa. dus wat is massa uberhaupt?
gaat de massa niet ook naar 0 (gedraagt het zich als een massaloos iets) op het moment dat het volume 0 is?

quote:

op zondag 23 januari 2005 19:14 schreef jspt het volgende:

[..]

en een oneindige dichtheid in een eindig volume levert een oneindige massa op... en een oneindige energie.. whoei

nee, geen oneindige massa, een oneindige dichtheid. een ster heeft immers ook een eindige massa. het is alleen de zwaartekracht die deze eindige massa in een erg klein punt weet te drukken. en omdat je op kleine schalen een theorie nodig hebt die de qm en de art verenigt, heb je een onvolledig antwoord. het is alleen de vraag of singulariteiten kunnen worden opgeruimd door zo'n theorie, of dat ze echt bestaan.

quote:

nee, geen oneindige massa, een oneindige dichtheid. een ster heeft immers ook een eindige massa. het is alleen de zwaartekracht die deze eindige massa in een erg klein punt weet te drukken.

een oneindige dichtheid in een eindig volume geeft wel een oneindige massa.. (m = rho v) maar de massa is eindig, dus
of de dichtheid is niet oneindig
of het volume is 0 (niet bijna 0, maar 0)

en als het volume dan 0 is, wat is het dan nog.. of misschien zou je zelfs kunnen zeggen, wáár is het dan nog.

quote:

op zondag 23 januari 2005 19:34 schreef koekepan het volgende:

[..]

ja, dat is precies wat ik zelf ook bedoel. . ik dacht dat jij hier zat te verkondigen dat sommige fysische grootheden niet oneindig kunnen worden omdat ze "uitverkoren" zijn boven andere grootheden. maar dat deed je dus niet. .

neenee, ik geloof dat geen enkele grootheid oneindig kan worden. het begrip oneindig zie ik als een wiskundig begrip, wat geen fysische weergave kent. daarom meende ik ook te kunnen bespeuren dat pie.er meer wiskundig denkt dan fysisch; het gegeven model moet natuurlijk wel worden getoetst, iets waar wiskundigen niet/nauwelijks mee te maken hebben.

overigens, @bensel: ik heb je pdf-je over gravasterren gelezen , maar kon er verder niet zo gek veel mee; het waren ingekorte collegeaantekeningen, en dat leest voor een leek niet zo handig
een hoop gesmijt met lijnelementen, dat wel. yeah!

quote:

op maandag 24 januari 2005 14:21 schreef haushofer het volgende:
neenee, ik geloof dat geen enkele grootheid oneindig kan worden. het begrip oneindig zie ik als een wiskundig begrip, wat geen fysische weergave kent. daarom meende ik ook te kunnen bespeuren dat pie.er meer wiskundig denkt dan fysisch; het gegeven model moet natuurlijk wel worden getoetst, iets waar wiskundigen niet/nauwelijks mee te maken hebben.

ik zie alles als wiskundig begrip. het getal 3.425 net zozeer als oneindig. als ik zeg dat iets een oneindige weerstand heeft, dan snap jij fysisch goed wat ik daarmee bedoel.
wat mijn gedachte meer is, is dat een voorspelling van oneindig ook kan betekenen dat je grootheden gewoon niet handig gekozen zijn.

bijvoorbeeld met faseverschil. ter wille van het voorbeeld definieer ik op de volgende manier de faseverschillengte::
als golf 1 gegeven wordt door x=cos(t) en golf 2 door x=cos(t+a), dan is de faseverschillengte tan(a).
dat is niet zo heel onzinnig als het misschien lijkt, ik kan me inbeelden dat culturen die meetkundig georienteerd zijn dit zo bedenken. en dat met een ingewikkelde constructie met een lichtstraal op een meetlat deze lengte valt af te lezen bij gegeven golven.
de faseverschillengte kan alleen ook oneindig worden, als a=pi/2. dat betekent dat de lichtstraal evenwijdig aan de meetlat gaat lopen.
betekent dit dat a=pi/2 onmogelijk is? nee. betekent dit dat de theorie niet klopt? nee. betekent dit dat de grootheid onhandig gekozen is? dat wellicht wel.

nou is dit natuurlijk een heel stom voorbeeld, met de grootheid expres idioot gekozen. maar wie zegt mij dat de grootheden die wij beschouwen wel slim gekozen zijn?
als jij gelooft dat geen enkele grootheid oneindig kan worden, dan ben ik het met je oneens. wat is de slingertijd van een slinger die frequentie 0 hz heeft?
wel klopt het dat oneindige waarden vaak overbodig zijn (zoals hierboven) of zelfs verboden (bij energie). maar dat komt vooral omdat we de gebruikelijke grootheden door ervaring zo gekozen hebben dat ze normaal eindig zijn, omdat oneindige waarden lastiger rekenen.
dat natuurkundigen graag eindige waardes willen, is voor mij geen reden om aan te nemen dat oneindige waardes niet kunnen. maar ik ben inderdaad wiskundige en misschien moet ik wel gewoon bij mijn leest blijven.
(hoewel, misschien heb ik binnenkort een publicatie in het tijdschrift macromolecules... niet echt wiskundig maar toch kun je erover opscheppen )

quote:

op maandag 24 januari 2005 20:24 schreef pie.er het volgende:

[..]

.....

het idee,dat een sing een gevolg kan zijn van een onhandige keuze van je coordinaten ed is al heel lang bekend. als je bv de schwarzschild metriek neemt, zie je dat er een sing. is bij r=2m. door dan een ander coordinatensysteem te kiezen (bv eddington-finkelstein coordinaten) kun je deze wegwerken. de riemanntensor is echter voor r=0 wel oneindig. misschien dat je dit kunt wegwerken met een andere keuze van grootheden, maar dan lijkt t mij dat ze dat al lang hadden moeten vinden. wat overigens leuk is om te melden, is dat de einstein-vergelijkingen (zoals je waarschijnlijk al weet) eigenlijk gruwelijke differentiaalvergelijkingen zijn:

r_ab-1/2rg_ab=8pit_ab

ze bevat de einstein-tensor, die weer de ricci-tensor&de ricci-scalar bevat, die beide een contractie zijn van de riemanntensor ( de tensor innerlijk, de scalar is een contractie tussen je metriek en de ricci-tensor), die uitgedrukt is in de connectiecoefficienten, die vervolgens worden uitgedrukt in de afgeleides van de metriek. toch heeft meneer schwarzschild binnen een jaar na publicatie (1916) al een exacte oplossing gevonden. mooie kerel.

overigens, die slingertijd van 0 hz; het is onzinnig om een slingertijd te definieren van iets dat stilstaat. ook een oneindige weerstand bestaat niet; zodra het ter sprake komt (bv bij een vacuum van luttele kilometers, en zelfs dan kun je nog twijfelen) doet zoiets er niet meer toe en wordt het overbodig. tenminste, ik kan zo gauw niet tegenvoorbeelden bedenken.

over die fase: je kunt idd een fasefunctie definieren, maar dat is niet wat je meet! je meet uiteindelijk de fase, en die stop je in je nieuwe functie. ik zou zo gauw geen voorbeelden kunnen bedenken waarbij dat anders ligt, maar ik snap heel goed waar je heen wilt.

quote:

hoewel, misschien heb ik binnenkort een publicatie in het tijdschrift macromolecules... niet echt wiskundig maar toch kun je erover opscheppen

go pie go!

quote:

op maandag 24 januari 2005 22:23 schreef bensel het volgende:
okee, haus(hofer), wanneer komt jouw publicatie in physics? (en als ik verder had gekund met m'n bioinfoprmatica studie had ik in nature kunnen staan.. niet dat dat ook echt zou gebeuren, maar het doel van dit kwartaal was het wel )

mwahaha, ik moet eerst maar es uberhaupt aan afstuderen komen nog een paar jaar te gaan dus.

quote:

op maandag 24 januari 2005 09:14 schreef bensel het volgende:

[..]

okee, terug naar school. je hebt een eindige massa (die weet je, is zo groot als een ster) je weet dat het oneindig klein word (maar niet 0) aangezien je deze 2 al hebt, kun je de dichtheid uitrekenen,volgens die formule en die is oneindig.

niks terug naar school..
als het volume niet 0 is dan is het volume niet oneindig klein... en de massa was al eindig
als je die 2 op elkaar deelt krijg je een hele grote dichtheid, maar niet oneindig....

quote:

op dinsdag 25 januari 2005 12:31 schreef jspt het volgende:

[..]

niks terug naar school..
als het volume niet 0 is dan is het volume niet oneindig klein... en de massa was al eindig
als je die 2 op elkaar deelt krijg je een hele grote dichtheid, maar niet oneindig....

dat is het probleem een beetje: de voorspelling van de algemene relativiteit is, dat als je een bepaalde massa hebt, die instort. en aangezien de algemene relativiteit over het algemeen alleen maar over de zwaartekracht gaat, voorspelt ze ook dat die instorting niet wordt tegen gehouden, en dat het volume dus wel 0 wordt. dan heb je dus een eindige massa in een punt ( iets wat je bv kunt beschrijven met een delta-functie ). als er nou een theorie komt die de rel.theorie verenigt met de andere 3 krachten ( waarvan 2 zich alleen op quantumschalen voordoen ), dan kunnen we voorspellen hoe die instorting zich voltrekt op de kleinste schalen.

over relativiteit gesproken, onze natuurkunde leraar kwam met een raar voorbeeld:
((in dit geval, wordt de afstand die de aarde zelf aflegt bij het draaien om de zon niet in rekening gebracht, want je kunt bijv. een vast punt ergens in de ruimte gebruiken in plaats van de aarde))


stel je ziet op een bepaald moment een vurige komeet aankomen met snelheid v.
die komeet moet afstand s afleggen in tijd t om aan de aarde te komen, dus de afstand tot de aarde is s en de tijd die nodig is om de aarde te bereiken is t.

na 1 dag, kijk je weer naar de hemel en je ziet de komeet aankomen, nu bevindt de komeet zich op een ander punt. vanaf het oorspronkelijke punt 'gisteren' tot het punt waar de komeet zich nu bevindt, heeft de komeet deltat tijd nodig. en afstand tussen de twee punten is delta(s).

de afstand van de aarde tot die komeet is dus (s-delta(s)) en tijd die nodig is om de aarde te
bereiken is dus (t+1dag-deltat).

er geldt dat s=c.t
of wel: de afstand die een foton die uit die komeet komt en in je oog terecht komt is gelijk aan s=t.c "c =lichtsnelheid"

dus (s-delta(s))=c(t+1dag-deltat)
als je dit uitwerkt, vereenvoudigt ect.. dan krijg je:
deltat=delta(s)/c +1dag
conclusie deltat is niet gelijk aan 1dag.
wat eigenlijk niet kan! want na één dag heeft die komeet het nieuwe punt bereikt en dus deltat moet gelijk zijn aan 1dag.

ooh.. de vraag is: wat is mis?

quote:

op dinsdag 25 januari 2005 20:30 schreef achtbaan het volgende:

stel je ziet op een bepaald moment een vurige komeet aankomen met snelheid v.
die komeet moet afstand s afleggen in tijd t om aan de aarde te komen, dus de afstand tot de aarde is s en de tijd die nodig is om de aarde te bereiken is t.

na 1 dag, kijk je weer naar de hemel en je ziet de komeet aankomen, nu bevindt de komeet zich op een ander punt. vanaf het oorspronkelijke punt 'gisteren' tot het punt waar de komeet zich nu bevindt, heeft de komeet deltat tijd nodig. en afstand tussen de twee punten is delta(s).

de afstand van de aarde tot die komeet is dus (s-delta(s)) en tijd die nodig is om de aarde te
bereiken is dus (t+1dag-deltat).

die laatste zin klopt niet. je zegt dat de tussenliggende tijd delta t is, terwijl je ook die extra dag meerekent; je rekent dus de tijd verkeerd.

zo zo, dit is dus het trucje, daar trapte ik in..oke..

maar dat had verder niets met relativiteit te maken

ik vind het woord 'trucje' daar niet echt van toepassing, maar dat terzijde .

tja.. :s er moest gelden dat de tijd dezelfde blijft overal, dus deltat=1 dag, maar door zijn drogredenering leek het alsof of 1dag hier meer dan '1dag' is voor die komeet.. :s dus het woord 'relativiteit' was volgens mij van toepassing..

quote:

op woensdag 26 januari 2005 18:46 schreef achtbaan het volgende:
tja.. :s er moest gelden dat de tijd dezelfde blijft overal, dus deltat=1 dag, maar door zijn drogredenering leek het alsof of 1dag hier meer dan '1dag' is voor die komeet.. :s dus het woord 'relativiteit' was volgens mij van toepassing..

mmmmm. moet je je natuurkundeleraar maar es vragen wat relativiteit inhoudt.