geen kinderen willen; taboe?

quote:

Op maandag 4 april 2005 09:12 schreef zwijntje het volgende:

Wel moet ik wel eens fronsen bij het gedachtegoed dat er in iedere vrouw een biologische klok zou huizen die vroeg of laat alarm slaat. Sterker nog, een vrouw die die klok niet ervaart ´negeert haar ware aard´ volgens die aanhangers van die theorie.
Ik heb al redelijk wat mensen moeten uitleggen dat daar totaal geen wetenschappelijke grondslag voor is, en dat zo´n klok-orgaan echt een hedendaagse mythe is.

Het idee van de "ware aard" is iets wat vaak door religieuzen wordt gebruikt, en ik vind dat eerlijk gezegd erg denigrerend. Ik schat mezelf toch wel iets hoger in dan een broedmachine.

De begrippen man en vrouw zijn verder ook niet zo absoluut als menig mens je wilt laten geloven. Een ware aard van een man of vrouw kun je dan ook niet echt van spreken. Een menselijk lichaam zit zo complex, en bij iedereen weer verschillend, in elkaar, dat het niet zomaar mogelijk is om je eigen gevoelens en emoties te projecteren op anderen.

quote:

En misschien ervaren ze de´ geen-kinderwens´ als een afwijzing van hun zaad

Het zou best kunnen ja, misschien oerdriften..

quote:

Op maandag 4 april 2005 09:16 schreef Lupa_Solitaria het volgende:

Ik las deze week nog dat het in relaties juist vaker zo is dat de vróuw geen kinderen wil en de man wel. Een of ander onderzoek, verbaasde me nogal.

Heel erg verbazingwekkend vind ik het niet. Het offer dat de vrouw hiervoor maakt is vaak veel groter dan het offer dat de man maakt.

quote:

Op maandag 4 april 2005 09:19 schreef petitlapin het volgende:

[..]

en omdat ik niet persoonlijk word aangevallen, kan ik het niet kwetsend vinden of wat .

Dat is inderdaad wel zo. Laat ik het anders stellen : Waarom vind je dat iedereen kinderen leuk moet vinden? Objectief gezien is de gewraakte uitspraak volledig waar en gaat het voor alle kinderen op.

quote:

Ik vind sommige uitspraken over homo's, gehandicapten enz. ook kwetsend, al ben ik geen van beide.

In die gevallen is er vaak wel sprake van een onjuiste weergave van feiten of generalisatie.

quote:

Ik vind een klein kind minimaliseren tot een schijtend/bleitend kind dat je berooft van je vrijheid nogal kortzichtig en kwetsend, ja. Dat je geen kinderen wil, tot daaraantoe, maar dan maar met platte zinnen afkomen om kleine kinderen tot attention-sucking schepsels te herleiden vind ik ook niet dat.

Ik denk niet dat er sprake is van minimalisatie, maar van het belichten van een andere kant van kinderen, die zwaar onderbelicht is.

quote:

Eigenlijk begrijp ik ook heel de opzet van het topic niet, wat is er zo erg aan als de familie vraagt: wanneer komen er kindjes? Mogen ze dat dan gewoon niet vragen ? zelfs al weten ze het antwoord al een beetje ...

Mensen zouden het respect kunnen opbrengen om in ieder geval te accepteren dat mensen er een andere mening op nahouden dan die van hen, en hun mening niet op te dringen, of zelfs die andere mensen te diskwalificeren(!).

quote:

Op maandag 4 april 2005 09:19 schreef petitlapin het volgende:
Ik vind een klein kind minimaliseren tot een schijtend/bleitend kind dat je berooft van je vrijheid nogal kortzichtig en kwetsend, ja. Dat je geen kinderen wil, tot daaraantoe, maar dan maar met platte zinnen afkomen om kleine kinderen tot attention-sucking schepsels te herleiden vind ik ook niet dat.

Zo zien sommige mensen baby's nu eenmaal. Er zijn ook mensen die bij het zien van elke baby's beginnen te kwijlen, maar ja, zo ben ik nu eenmaal niet. Ik heb helemaal niks met baby's, heb ook geen uitgesproken hekel aan ze, maar er zijn mensen die dat wel hebben. Daar heeft toch niemand last van? Wees blij dat ze er geen krijgen.

Ik vind het trouwens wat anders dan denigrerende opmerkingen over gehandicapten of homo's. Gehandicapt of homoseksueel zijn is een blijvende toestand, baby zijn is dat niet. Ik vind kinderen leuk vanaf het moment dat je ermee kunt communiceren.

Ik zal maar niet zeggen hoe onprettig ik het vind om met geestelijk gehandicapten om te gaan, want dan word ik straks voor nazi uitgemaakt. Mongooltjes zijn immers ook zo schattig.

quote:

Eigenlijk begrijp ik ook heel de opzet van het topic niet, wat is er zo erg aan als de familie vraagt: wanneer komen er kindjes? Mogen ze dat dan gewoon niet vragen ? zelfs al weten ze het antwoord al een beetje ...

Een beetje? Als mensen dat dertien jaar lang op elke verjaardag gaan zitten vragen, word je er gewoon helemaal strontziek van, kun je je dat nou niet indenken? Je hebt dan namelijk het gevoel dat mensen je helemaal niet begrijpen, dat ze helemaal niet weten wie je eigenlijk bent. Dat is heel erg vervelend. Net zo vervelend als die man die al dertig jaar van zijn moeder gezeik over biefstukken moet aanhoren terwijl hij principieel vegetariër is. Daar kun je je toch wel iets bij voorstellen...?

quote:

Op maandag 4 april 2005 09:20 schreef Alicey het volgende:

[..]

Heel erg verbazingwekkend vind ik het niet. Het offer dat de vrouw hiervoor maakt is vaak veel groter dan het offer dat de man maakt.

Ik herrinner me een gesprek dat ik als kind had:
Een volwassene vroeg me of ik later moeder wilde worden, waarom ik antwoordde: ´Nee, ik wil liever vader worden´

Blijkbaar had ik toen al door dat ´vader´zijn een beduidend lichtere (en dus aantrekkelijker) funtie was.

quote:

Op maandag 4 april 2005 09:23 schreef Lupa_Solitaria het volgende:

Een beetje? Als mensen dat dertien jaar lang op elke verjaardag gaan zitten vragen, word je er gewoon helemaal strontziek van, kun je je dat nou niet indenken? Je hebt dan namelijk het gevoel dat mensen je helemaal niet begrijpen, dat ze helemaal niet weten wie je eigenlijk bent. Dat is heel erg vervelend. Net zo vervelend als die man die al dertig jaar van zijn moeder gezeik over biefstukken moet aanhoren terwijl hij principieel vegetariër is. Daar kun je je toch wel iets bij voorstellen...?

mijn moeder zaagt al sinds dat ik kon spreken over het feit dat ik geneeskunde moest studeren, maar ik heb voor de advocatuur gekozen.

Nog hééééééél veel zaagt ze over mij dat het toch jammer is dat ik niet voor geneeskunde heb gekozen, en dat advocaten gediplomeerde leugenaars zijn ( en nog ergere uitspraken).

ik zeg niet dat het leuk is, maar ik kan er best mee leven, ik ben nog nooit uit mijn sloffen geschoten, en ik zal er nooit een topic over openen , ik laat ze gewoon doen, want IK ben gelukkig met mijn keuze, dus HAAR gezaag raakt me niet.

quote:

Op maandag 4 april 2005 09:31 schreef petitlapin het volgende:
mijn moeder zaagt al sinds dat ik kon spreken over het feit dat ik geneeskunde moest studeren, maar ik heb voor de advocatuur gekozen.

Nog hééééééél veel zaagt ze over mij dat het toch jammer is dat ik niet voor geneeskunde heb gekozen, en dat advocaten gediplomeerde leugenaars zijn ( en nog ergere uitspraken).

ik zeg niet dat het leuk is, maar ik kan er best mee leven, ik ben nog nooit uit mijn sloffen geschoten, en ik zal er nooit een topic over openen , ik laat ze gewoon doen, want IK ben gelukkig met mijn keuze, dus HAAR gezaag raakt me niet.

Het betekent wèl dat ze jou als persoon en de keuzes die je maakt niet volledig respecteert (niet verbazingwekkend als ik terugdenk aan het topic over je broer - je opent dus wèl topics over dergelijke dingen). En dat is toevallig iets waar ik maar moeilijk mee kan leven. Mensen nemen mij zoals ik ben en anders ben ik gauw vertrokken, familie of geen familie. Ik heb er een gruwelijke hekel aan als mensen mij menen te moeten vertellen hoe ik zou moeten leven.

quote:

Op maandag 4 april 2005 09:31 schreef petitlapin het volgende:

[..]

mijn moeder zaagt al sinds dat ik kon spreken over het feit dat ik geneeskunde moest studeren, maar ik heb voor de advocatuur gekozen.

Nog hééééééél veel zaagt ze over mij dat het toch jammer is dat ik niet voor geneeskunde heb gekozen, en dat advocaten gediplomeerde leugenaars zijn ( en nog ergere uitspraken).

ik zeg niet dat het leuk is, maar ik kan er best mee leven, ik ben nog nooit uit mijn sloffen geschoten, en ik zal er nooit een topic over openen , ik laat ze gewoon doen, want IK ben gelukkig met mijn keuze, dus HAAR gezaag raakt me niet.

Ik zou zelf toch minder gelukkig worden wanneer mijn ouders mij als individu niet respecteren (Want daar komt het feitelijk op neer). Ik zou zelf waarschijnlijk het contact verbreken in plaats van herhaaldelijk uit mijn slof te schieten, dat dan weer wel.

quote:

Op maandag 4 april 2005 09:33 schreef Lupa_Solitaria het volgende:

[..]

Het betekent wèl dat ze jou als persoon en de keuzes die je maakt niet volledig respecteert. En dat is toevallig iets waar ik maar moeilijk mee kan leven. Mensen nemen mij zoals ik ben en anders ben ik gauw vertrokken, familie of geen familie. Ik heb er een gruwelijke hekel aan als mensen mij menen te moeten vertellen hoe ik zou moeten leven.

de dag dat ze mij de deur uitgooit en me niet meer zou willen zien door mijn keuze, zou ik ook kwaad en gekwetst worden.

maar toch niet door wat gezaag die niet de essentie raakt, en die de band met mijn moeder niet ondermijnt .

quote:

Op maandag 4 april 2005 09:36 schreef petitlapin het volgende:

maar toch niet door wat gezaag die niet de essentie raakt, en die de band met mijn moeder niet ondermijnt .

Het betekent feitelijk dat je ouders de keuzes die jij maakt (En dus jouw identiteit!) niet accepteren. Ik zou daar niet mee kunnen leven, mensen die met mij omgaan, of het familie is of niet, mogen van mij denken wat ze willen, zolang ze maar niet proberen te bepalen hoe ik moet leven. Dan is het over.

quote:

Op maandag 4 april 2005 09:36 schreef petitlapin het volgende:
de dag dat ze mij de deur uitgooit en me niet meer zou willen zien door mijn keuze, zou ik ook kwaad en gekwetst worden.

maar toch niet door wat gezaag die niet de essentie raakt, en die de band met mijn moeder niet ondermijnt .

In mijn optiek raakt het de essentie juist wèl. Want het betekent dat ze jou niet onvoorwaardelijk accepteert. Dat is voor mij genoeg om een relatie volledig te verbreken en dat meen ik heel serieus. Jij en je broer zijn daar blijkbaar minder principieel in, want je broer pikt jarenlang het feit dat ze zijn geaardheid niet accepteert. Ik vind dat soort dingen heel erg. Mensen moeten elkaar nemen zoals ze zijn. Uit wat ik weet uit dit topic en dat andere, krijg ik het gevoel dat jouw moeder haar kinderen ziet als bezit of als verlengstuk van zichzelf, in plaats van als onafhankelijke individuen die hun eigen keuzes maken.

Maar goed, dit is allemaal wel erg offtopic.

quote:

Op maandag 4 april 2005 07:33 schreef petitlapin het volgende:
tja ...

ik zal eens zeggen, mijn moeder is gynaecologe en krijgt wekelijks, om niet te zeggen dagelijks vrouwen van rond de 50/60 op consultatie die ENORM veel spijt hebben van hun kinderloosheid, waar ze toen ze nog vruchtbaar waren, heel bewust voor hadden gekozen.

Bij bijna elke vrouw komt de slag wel eens, ik het niet vroeg, dan is het laat. En dat kan ook niet verwonderlijk zijn, aangezien heel onze lichaamsbouw en onze hormonen ingesteld zijn op het krijgen van een kindje.

Iedereen doet wat hij/zij wil, en ik veroordeel niemand, maar ik vind het persoonlijk ook vreemd dat er mensen geen kinderen willen. Iemand op de wereld zetten is gewoon de mooiste en de sterkste emotie die er bestaat. En de liefde die je voor je kind voelt, die voel je gewoon voor niemand anders. Zo'n pallet van emoties dat zich plots opent, waar je anders gewoon geen besef van had.

Ik lees met verwondering al deze verhalen, en ik vind het gewoon jammer, ik zou in mijn omgeving dus ook wel raar opkijken als ik mensen zie die per se geen kinderen willen. Ik zou ook zeggen om er toch nog eens over na te denken, want je ontzegt je gewoon de mooiste emoties die er zijn.

Als dat pallet van emoties zich zo plots opent als je een kind krijgt, dat blijft dat toch lekker gesloten als mensen geen kind krijgen? Dan hebje daar maar geen besef van, is dat zo vreselijk? Het klinkt een beetje als die mensen die zeggen tegen iemand die iets niet lust: ow, dit is zo lekker, je weet niet wat je mist.

quote:

Op maandag 4 april 2005 09:39 schreef Alicey het volgende:

[..]

Het betekent feitelijk dat je ouders de keuzes die jij maakt (En dus jouw identiteit!) niet accepteren. Ik zou daar niet mee kunnen leven, mensen die met mij omgaan, of het familie is of niet, mogen van mij denken wat ze willen, zolang ze maar niet proberen te bepalen hoe ik moet leven. Dan is het over.

ik heb toch rechten mogen doen, al zag ze het veel liever anders. Mijn moeder mag toch haar eigen mening hebben . Mij raakt het gewoon niet als ze er weer eens over begint.

quote:

Op maandag 4 april 2005 09:41 schreef petitlapin het volgende:

[..]

ik heb toch rechten mogen doen, al zag ze het veel liever anders. Mijn moeder mag toch haar eigen mening hebben

Dit gaat iets verder dan een eigen mening. Jouw moeder meent dat voor jou iets anders beter is. Blijkbaar accepteert je moeder dus niet jouw natuur en identiteit. Acceptatie van mijn natuur en identiteit, hetgeen niet betekent dat anderen moeten doen wat ik ook doe, is voor mij een harde voorwaarde voor welke relatie dan ook.

quote:

. Mij raakt het gewoon niet als ze er weer eens over begint.

Het zou kunnen zijn dat je het anders opvat of dat je het niet erg vindt dat ze jouw persoonlijkheid niet accepteert. Kun je wel begrijpen dat er mensen zijn die zoiets wel problematisch vinden?

quote:

Op maandag 4 april 2005 09:41 schreef petitlapin het volgende:
ik heb toch rechten mogen doen, al zag ze het veel liever anders.

Alleen al het woord 'mogen' zegt genoeg.

quote:

Mijn moeder mag toch haar eigen mening hebben . Mij raakt het gewoon niet als ze er weer eens over begint.

Tja, voor de lieve vrede... Je zegt dat het je niet raakt, maar als het om je broer gaat raakt het je ineens wel...

Ikzelf zou haar op een gegeven moment keihard in haar gezicht zeggen dat ze eens moet ophouden zich met mijn leven te bemoeien...

quote:

Op maandag 4 april 2005 09:44 schreef Lupa_Solitaria het volgende:

[..]

Alleen al het woord 'mogen' zegt genoeg.

Het zou een lichte variant van het Stockholm Syndroom kunnen zijn, maar dat is nogal erg off-topic hier.

quote:

Op maandag 4 april 2005 09:19 schreef petitlapin het volgende:

[..]


[quote]
Ik vind een klein kind minimaliseren tot een schijtend/bleitend kind dat je berooft van je vrijheid nogal kortzichtig en kwetsend, ja. Dat je geen kinderen wil, tot daaraantoe, maar dan maar met platte zinnen afkomen om kleine kinderen tot attention-sucking schepsels te herleiden vind ik ook niet dat.

Ik vind het ook niet nodig om kinderen per se zo neer te zetten, persoonlijk.
Daar staat tegenover dat de mensen die een ander aan willen praten dat kinderen zo leuk zijn, de kinderen neerzetten als het hoogste goed, het mooiste dat er is, en dat hoeft toch ook niet?
Kinderen kunnen leuk zijn, maar ook vervelend; ze zijn niet alleen maar aandachtvragende, geldverslindende poepers, maar bovendien ook leuke, grappige persoontjes.

quote:

Eigenlijk begrijp ik ook heel de opzet van het topic niet, wat is er zo erg aan als de familie vraagt: wanneer komen er kindjes? Mogen ze dat dan gewoon niet vragen ? zelfs al weten ze het antwoord al een beetje ...

Ze mogen dat 1 keer vragen en dan moeten ze het met het antwoord doen, likjt mij. En als dat antwoord 'nooit' is , houdt het op. Dan moet de familie ophouden met vragen en zeker niet beginnen met vertellen waarom ze van gedachten zouden moeten veranderen.

quote:

Op maandag 4 april 2005 09:44 schreef Lupa_Solitaria het volgende:

[..]

Alleen al het woord 'mogen' zegt genoeg.

waarom zegt het 'mogen' genoeg ? Nu pak je me op woorden. Ik zei " ik doe rechten", zij zei " echt geen geneeskunde", ik zei " neen", en dat was het. ok, ze zaagt er veel over, maar ik heb gewoon gedaan wat ik wou.

En ik vind me voor de rest best zelfstandig. En mijn moeder die haar kinderen als verlengstukken ziet van haarzelf ... , dat is dan jammer voor haar, want ik leid echt wel mijn eigen leven.

om trouwens een discussie over een studiekeuze te zien als het feit dat mijn moeder me niet volledig accepteert zoals ik ben ... vind ik wel heel ver gaan.

en om te zeggen dat mijn broer de mening van mijn moeder volgt, dan was hij al lang getrouwd en had hij kindjes .

maar haar vrijheid, haar recht op een mening, neem ik ook niet af, zoals jij blijkbaar ook niet wilt. Waarom zou ik mijn moeder niet gunnen, wat je zelf zo graag wilt : VRIJHEID VAN DENKEN.

quote:

Op maandag 4 april 2005 09:09 schreef petitlapin het volgende:

[..]

langs de andere kant vind ik het hier soms ook kwetsend hoe op schijtende/bleitende kinderen vrijheidsafpakkers wordt afgegeven. Vind ik ook kwetsend, maar ik ga er echt niet kwaad om worden

Tja, als baby bén je nou eenmaal een schijtende, blatende vrijheidsafpakker. Daar valt weinig tegenin te brengen...

En of ik zelf ooit kinderen zou willen, misschien... misschien ook niet... Op dit moment zou ik zeggen: nee.

quote:

Op maandag 4 april 2005 09:47 schreef Alicey het volgende:

[..]

Het zou een lichte variant van het Stockholm Syndroom kunnen zijn, maar dat is nogal erg off-topic hier.

mijn moeder wou dat ik geneeskunde deed, ik wou rechten doen, en ik heb rechten gedaan
dus ik heb het Stockholm Syndroom

ik ben maar een domme advocaat, maar dit begrijp ik niet. Ik trek er mij gewoon niets van aan als iemand mijn keuzes niet respecteert. Jullie worden blijkbaar boos als iemand het niet eens is met jullie mening

quote:

Op maandag 4 april 2005 09:41 schreef petitlapin het volgende:

[..]

ik heb toch rechten mogen doen, al zag ze het veel liever anders. Mijn moeder mag toch haar eigen mening hebben . Mij raakt het gewoon niet als ze er weer eens over begint.

Iedereen mag een eigen mening hebben, maar die mening hoeft niet te pas en te onpas ongevraagd gegeven te worden.

quote:

Op maandag 4 april 2005 09:50 schreef petitlapin het volgende:
waarom zegt het 'mogen' genoeg ?

Omdat het impliceert dat het een soort gunst van je ouders is dat je rechten hebt mogen doen.

quote:

Nu pak je me op woorden. Ik zei " ik doe rechten", zij zei " echt geen geneeskunde", ik zei " neen", en dat was het. ok, ze zaagt er veel over, maar ik heb gewoon gedaan wat ik wou.

Maar ze had liever gezien dat je haar had gehoorzaamd.

quote:

om trouwens een discussie over een studiekeuze te zien als het feit dat mijn moeder me niet volledig accepteert zoals ik ben ... vind ik wel heel ver gaan.

In combinatie met het geval 'je broer' vind ik dat helemaal niet zo vergezocht.

quote:

en om te zeggen dat mijn broer de mening van mijn moeder volgt, dan was hij al lang getrouwd en had hij kindjes .

Lieve meid, hij pikt al jarenlang het feit dat hij zichzelf niet mag zijn bij jullie thuis, dat hij zijn vriend niet mag meenemen. Hij pikt het dat zijn moeder hem niet aanvaardt zoals hij is.

quote:

maar haar vrijheid, haar recht op een mening, neem ik ook niet af, zoals jij blijkbaar ook niet wilt. Waarom zou ik mijn moeder niet gunnen, wat je zelf zo graag wilt : VRIJHEID VAN DENKEN.

Ze mag denken wat ze wil, maar ze moet haar mening niet opdringen en dat doet ze overduidelijk wèl!

En een moeder die iets anders wil dan het geluk van haar kinderen is wat mij betreft geen goede moeder.

quote:

Op maandag 4 april 2005 09:50 schreef petitlapin het volgende:

VRIJHEID VAN DENKEN.

Vrijheid van denken begint met het anderen gunnen van vrijheid van denken.

quote:

Op maandag 4 april 2005 09:53 schreef petitlapin het volgende:

ik ben maar een domme advocaat, maar dit begrijp ik niet. Ik trek er mij gewoon niets van aan als iemand mijn keuzes niet respecteert. Jullie worden blijkbaar boos als iemand het niet eens is met jullie mening

Voor een advocaat lees je wel verdomd slecht. Iemand hoeft het niet eens te zijn met mijn mening, maar bij zaken die verband houden met mijn fundamentele identiteit heeft iemand het maar te respecteren. Een ieder leeft op de manier zoals het hem of haar goed dunkt, en imo heeft niemand het recht om een levensstijl, geaardheid, beroep of wat dan ook op te dringen.

Dames, ik vind het een heerlijke rel, maar ik mòet nu naar school. De plicht roept, ik kom over een uurtje of drie terug. Alicey, neem jij de honneurs waar?