De Kunst van het loslaten van een ex - deel 15

@ Radeloos, er voor haar zijn gaat niet werken... Dat heb ik zelf wel ondervonden.
Probeer dit haar duidelijk te maken... En probeer afstand te nemen.
Maar dat gaat echt moeilijk worden....

Probeer het anders af te bouwen.... Zo afkappen gaat ook niet werken, maar zoek niet het contact op en reageer niet gelijk op sms'jes e.d.

quote:

Op donderdag 20 januari 2005 15:05 schreef Uiruru het volgende:
16 maanden is het nou al voorbij... en nog steeds een wrak.

Wat zijn dan de punten waar het niet goed op gaat en waar je tegenaan blijft lopen?
Blijkbaar werkt de aanpak die je tot nu toe hebt gebruikt, niet. Tijd voor een andere aanpak dus.

quote:

Ik heb goed nieuws gekregen waardoor ik een hele belangrijke beslissing moet nemen. En zij was de enige waarmee ik over dit onderwerp kon praten. Dus ik mis haar nou extra erg.

Kan ik me voorstellen. Als je goed/slecht nieuws krijgt dan is de eerste aan wie je het wilt vertellen, iemand van wie je houdt, die dicht bij je staat. Is er niet iemand anders met wie je dat kunt delen? Het contact met mijn ouders is bijvoorbeeld een stuk meer geworden. Als er nu iets is bel ik mijn moeder en 'vroeger' eerst mijn (ex-)vriend.

Sterkte iig!

@ radeloos
misschien is het slim als 1 van jullie dan met die activiteit gaat stoppen? als het om sport gaat ofzo..
op die manier voorkom je lastige situaties

Ik zit zelf ook een beetje in die situatie, mijn ex zit bij mij op school. Hte liefst zou ik met de opleiding stoppen maar ik hoef gelukkig nog maar 3 maandjes en dan ben ik klaar met die opleiding.
Misschien zou je aan haar moeten vragen wat zij wil ofzo.. wat het makkelijkst voor haar is. Aangezien jij er al duidelijk overheen bent zou ik ook een beetje om haar denken.

good luck

meer dan 1 jaar en 3 maanden geleden ging het uit... en vanavond voel ik me weer even verschrikkelijk alleen en dan denk ik weer aan hoe zij als enige ooit in mijn leven dat gevoel van eenzaamheid wist op te lossen. Vind zoiets nog maar eens terug .....

[ Bericht 70% gewijzigd door Radjwonkers op 30-01-2005 16:56:50 ]

Kwestie van oogkleppen op, niet meer naar achteren kijken en flink hard doorlopen. Nu ligt dat ook heel erg aan hoe je ex was,...
Er komt vast wel weer een ander die dat bij me teweeg kan brengen, wat zij kan!
Wie dan leeft die dan zorgt! Niemand heeft er iets aan als ik blijf zwelgen in wat kon zijn. Ik ben er wat dat betreft uit, er had veel meer in gezeten maar mijn ex was gewoon op het gebied van de liefde nog te groen, te onvolwassen en helaas te jong.

Dat is dan gewoon erg jammer omdat ik het gevoel had dat ik er toch een beetje oud mee kon worden, al vind ik dat een enge gedachte. Zij had dat dus blijkbaar nooit echt bij mij, dus dan is het even slikken en weer doorgaan. Het is gewoon een hele jammere zaak dat het allemaal zo gelopen is, ook van mijn kant zijn er grote fouten gemaakt.

Maar goed, die pak je dan weer in je koffertje en neem je weer mee. Niemand heeft er iets aan als je blijft mokken en blijft denken aan wat had kunnen zijn. Je kunt beter je realiteit beinvloeden, dat is een stuk makkelijker. Daar ben ik in ieder geval hard mee bezig met de therapie die ik doe en de nieuwe openere, positievere instelling. Helaas zit het momenteel op ander, volkomen onverwacht, terrein nogal tegen en vraagt dat heel veel energie.

Kortom: het komt allemaal wel weer goed met me, het heeft even zijn tijd nodig.

quote:

Op zondag 30 januari 2005 11:36 schreef Tranceptor het volgende:
Kwestie van oogkleppen op, niet meer naar achteren kijken en flink hard doorlopen. Nu ligt dat ook heel erg aan hoe je ex was,...

Als je het voor elkaar krijgt om haar los te laten, dan heb je blijkbaar het idee dat zij toch niet helemaal die persoon is die je zoekt. Het heeft ook met je levensinstelling te maken. Als jij denkt dat er iemand is die nog op die manier bij je past, dan zul je er wel sneller overheen komen.

quote:

Kortom: het komt allemaal wel weer goed met me, het heeft even zijn tijd nodig.

Ik ben blij dat je er nog zo nuchter over kunt denken. Mijn probleem is dat ik tijdens deze relatie besefte dat het daarvoor nooit goed was geweest! Niet dat ik elke dag depressief ben, omdat ik heel heel zelfverzekerd ben van mijn kwaliteiten. Maar er heeft altijd iets gemist en ik ben nu weer terug bij af.

En nu ik dit besef zal geen enkele vrouw een kans krijgen bij mij, omdat ze gewoon niet aan dat perfecte beeld voldoet. En als er zo nu en dan ééntje komt, die een potentiele kanshebber kan zijn, schrik ik haar waarschijnlijk sterk af door het enorm hoge voetstuk waarop ik haar zal plaatsen.

Ik weet dat het ongezond is om zo te denken, maar het is sterker dan de ratio.

quote:

Op zondag 30 januari 2005 12:07 schreef Tarot het volgende:

[..]

Als je het voor elkaar krijgt om haar los te laten, dan heb je blijkbaar het idee dat zij toch niet helemaal die persoon is die je zoekt. Het heeft ook met je levensinstelling te maken. Als jij denkt dat er iemand is die nog op die manier bij je past, dan zul je er wel sneller overheen komen.
[..]

Ik ben blij dat je er nog zo nuchter over kunt denken. Mijn probleem is dat ik tijdens deze relatie besefte dat het daarvoor nooit goed was geweest! Niet dat ik elke dag depressief ben, omdat ik heel heel zelfverzekerd ben van mijn kwaliteiten. Maar er heeft altijd iets gemist en ik ben nu weer terug bij af.

En nu ik dit besef zal geen enkele vrouw een kans krijgen bij mij, omdat ze gewoon niet aan dat perfecte beeld voldoet. En als er zo nu en dan ééntje komt, die een potentiele kanshebber kan zijn, schrik ik haar waarschijnlijk sterk af door het enorm hoge voetstuk waarop ik haar zal plaatsen.

Ik weet dat het ongezond is om zo te denken, maar het is sterker dan de ratio.

Ik vind berusting in de gedachte dat we geestelijk heel goed bij elkaar passen, maar dat zij niet in staat was geestelijke vermogens te koppelen aan daadwerkelijk gedrag. Helaas was ze dus in dat opzicht er nog niet klaar voor, hoe hard ze dat ook riep. Ik had dat wellicht eerder onder ogen moeten zien, maar kon niet over mijn eigen verliefdheid/liefde voor haar heen kijken. Al met al is het voor mij iets wat ik weer mee heb in mijn koffertje. Ik had het gevoel dat we prima bij elkaar pasten, maar gewoon niet op dit moment in haar en mijn leven.

Ik denk dat de beste manier om ermee om te gaan is je niet afhankelijk stellen van dat er nog één moet komen, maar om voor jezelf te leven. Het heeft geen zin om telkens maar weer ervanuit te gaan hoe leuke eigenschappen die ene had voor jou op dat moment. Dan blijf je stilstaan en wachten op iemand die precies die capaciteiten heeft in plaats van zelf te groeien.

Ik weet het niet hoor, je leeft uiteindelijk maar voor één persoon en dat ben jezelf. Je leeft niet wachtend op een soort verlossing in die zin. Als je zelf weer groeit dan zul je zien dat er op den duur wellicht weer iemand anders komt met andere kwaliteiten die voor dit moment in jouw leven beter bij je passen. Als je er daarentegen voor kiest om stil te blijven staan in je eigen ontwikkeling, wachtend op een soort hernieuwde revolutie dan kun je lang wachten.

Ik heb wat dat betreft een misschien wat nuchtere kijk (al ben ik veel extremer dan sommigen in eerste dagen nadat iets stukgelopen is, dan ga ik echt een stukje dood van binnen) op dit soort dingen. Ik heb ook mijn ups en downs en voel me op sommige momenten zo ontzettend klote dat dat deel van mijn leven maar niet mee wil zitten. Aan de andere kant heb ik de afgelopen jaren zoveel pech in de liefde gehad dat het steeds weer waarschijnlijker word dat het een keer mee gaat zitten.

Ik weet het niet, ik doe mijn eigen ding. Ik werk momenteel aan dingen in mezelf waar ik en mijn omgeving het moeilijk mee hebben gehad en probeer dingen positiever te benaderen. Ik denk wel dat ik er kom en dan komt de 'liefde' vanzelf wel weer. Ik voel in ieder geval niet de neiging me te verliezen in allerlei escapades en onenightstands, dat lost namelijk helemaal niets op.

Een maand gelden dacht ik dat het nooit beter zou worden, nu heb ik alweer vlinders in m'n buik, somethings come when you least expect them...

quote:

Op zondag 30 januari 2005 00:27 schreef Tarot het volgende:
meer dan 1 jaar en 3 maanden geleden ging het uit... en vanavond voel ik me weer even verschrikkelijk alleen en dan denk ik weer aan hoe zij als enige ooit in mijn leven dat gevoel van eenzaamheid wist op te lossen. Vind zoiets nog maar eens terug .....

Ik weet precies hoe je je voelt kerel, want ik heb precies hetzelfde. Als je ooit de oplossing voor dit probleem hebt gevonden hoor ik het van je...

De Fok!kers die mij goed kennen zullen me wel herkennen, omdat ik nogal in de shit zit plaats ik dit berichtje onder een andere naam.
---

Hoewel ik een ander goed kan aanvoelen en problemen graag probeer op te lossen heb ik er soms zelf moeite mee...

Even in het kort een beschrijving was er met mij gebeurt in de laatste jaren.
-Op het punt gestaan om te trouwen maar de relatie is op het laatste moment verbroken. Dit door schuld van ons beiden. Ik werkte te hard (60 uur per week was niet ongewoon), ex wou nooit spontaan iets geks doen.
-Baan verloren (failliiesement)
-Vrienden verloren (wanneer je niks meer hebt leer je je vrienden kennen)
-Door alle elende iets te veel van het leven genoten (en alles gedaan wat god verbood)
-Nieuwe relatie, ging perfect Tot vrijdag avond... Krijg een sms'je met de tekst dat ze me nooit weer wil zien. Ze reageert niet meer op email, telefoontjes of sms'jes. Gewoon van de wereld verdwenen.

Ok zul je zeggen. Even uithuilen en "NEXT!, maar zo gemakkelijk gaat dat niet, niet in mijn geval. Ik ben misschien wel iets te hard van stapel gelopen, had mijn levenspartner gevonden. Je kon ons vergelijken met magneten, over veel dingen dachten we het zelfde maar in sommige dingen stonden we recht tegenover elkaar. Dat maakt een relatie ook leuk. We deden alles samen, we konden gesprekken voeren zonder een woord te zeggen... En dan uit het niets "ik wil je nooit meer zien".

Tuurlijk, ze is niet de laatste vrouw die op deze aarde rondfietst, maar kloten voel ik me wel. Zeker omdat het zo'n perfect match was. Om niet weer terug te vallen in de wereld waar ik me met veel pijn en moeite uit heb weten te trekken pas ik nu technieken toe die ik voorheen gebruikte voor mijn clienten. Ik heb geen advies nodig eigenlijk toch wel, maar geen getrol en gegrap, gewoon iemand die dit wil lezen (een reactie mag natuurlijk altijd).

Zo, dat is er uit. Heeft me heel wat traantjes gekost maar het zal toch moeten.

Sinds vrijdagavond heb je helemaal niets meer van haar gehoord? Wat een ontzettende klotestreek Hoe moeilijk het is, wacht het even af. Als je nu haar continue "lastigvalt" maakt dat de situatie er niet beter op. Hopelijk beseft/bedenkt ze straks dat ze op zijn minst even het fatsoen op kan brengen om jou fatsoenlijk te woord te staan.

Het lijkt me een ontzettende klotesituatie, sterkte!

quote:

Op zondag 30 januari 2005 23:23 schreef Eenzaam het volgende:
Krijg een sms'je met de tekst dat ze me nooit weer wil zien.

En je hebt werkelijk waar geen enkel idee waar dit vandaan komt?

Ik zal haar ook niet stalken hoor, dan ben ik haar zeker kwijt.

Wanneer het duidelijk was dat er iets verkeerd ging had ik het kunnen begrijpen maar het is zo plotseling. We hadden allerlei plannen gemaakt. Vakantieplannen voor komende zomer, al een paar keer gesproken over samenwonen... en dan dit.

Ik baal er niet alleen van dat ik haar als "liefje" kwijt ben, ze heeft me ook enorm geholpen in de tijd dat ik het wat moeilijker had (heb noodgedwongen in een kraakpand gewoond, heb nogal wat pillen en poeders geprobeert). Andersom heb ik haar ook weer met veel dingen geholpen, we waren gewoon... Hoe zeg je dat, aan een half woord hadden we genoeg om elkaar te begrijpen.

Struikel niet over de schrijffouten, slapen doe ik niet meer sinds vrijdag.

quote:

Op zondag 30 januari 2005 23:33 schreef Copycat het volgende:

[..]

En je hebt werkelijk waar geen enkel idee waar dit vandaan komt?

Wist ik het maar... Ik kan me niet herrinneren dat ik iets verkeerds heb gezegd waardoor ze dit zou doen. Tuurlijk, we hebben wel eens een meningsverschil maar dat is vaak binnen een half uurtje opgelost.

Het klinkt namelijk nogal alsof de laatste druppel de emmer heeft doen overlopen...
Misschien dat ze later nog uitleg geeft... als de eerste woede gezakt is.

Hoe lang hadden jullie een relatie?

De druppel zal het niet zijn geweest, dat kan ik me bijna niet voorstellen.
Wanneer we een meningsverschil hadden was het niet eens serieus... "Wat voor chips halen we", dat soort dingen.
14 feb. zou het 3 jaar "aan" zijn geweest.

Weird.

Zeg dat wel...
Het liefst zou ik me nu helemaal klem willen zuipen en in de gracht willen springen. Het hoeft zo echt niet meer voor mij hoor. In A'dam was ik nog beter af, daar had ik in ieder geval de medebewoners nog.

Klem zuipen, okee, maar in de gracht springen lijkt me een minder goed idee .

Viavia krijg je ook geen clue?

Maakt mij niet meer uit, alles beter dan dit... Ik heb toch niks meer te verliezen

Ik zou niet weten hoe ik viavia kan uitvinden wat er aan de hand is. Haar vrienden willen me het niet vertellen en ouders heeft ze niet meer.

quote:

Op maandag 31 januari 2005 00:11 schreef Eenzaam het volgende:
Maakt mij niet meer uit, alles beter dan dit... Ik heb toch niks meer te verliezen

Ja, zo zwartgallig ga je met zulke tegenslagen ook denken, terwijl je rationeel waarschijnlijk zelf uiteindelijk ook wel beter weet...
Maar dat zijn op dit moment waarschijnlijk hele loze woorden...

Ik hoop iig dat het je vannacht lukt om een paar uurtjes slaap mee te pikken.
Sterkte!

Om haar ben ik de laatste jaren clean, niet dat ik stoned als een kikker op CS zat maar gezond was het ook niet. We hadden een heel relaxed leven, niet dat we het heel breed hadden maar we konden het goed redden.
Ze heeft nooit een probleem gemaakt van mijn verleden, andersom ook niet (ik zal niet in details gaan treden, ze is ook wel eens op FOK te vinden. Wie dit verhaal herkend zal weten om wie het gaat).
Wanneer je onze achtergrond en relatie niet kent is het moeilijk voor te stellen maar ik heb echt niks meer om voor te leven, behalve haar...

quote:

Op maandag 31 januari 2005 00:23 schreef Eenzaam het volgende:
Wanneer je onze achtergrond en relatie niet kent is het moeilijk voor te stellen maar ik heb echt niks meer om voor te leven, behalve haar...

Zolang je denkt dat zij de liefde van je leven is, lijkt het mij verstandig om niet op te geven: Blijf liefdes-brieven sturen, blijf berichten achterlaten op haar antwoordt apparaat dat je haar wil spreken, stuur veel bloemen.... hang een spandoek op aan de overkant van haar huis: "[.....] ik hou van je"

Voor hetzelfde geld heeft ze bindingsangst en raak je haar kwijt omdat je het nu opgeeft.

Vandaag nog een keer ingesproken op haar voicemail maar weer geen reactie, ze is wel thuis want ik zag licht branden in haar flatje. Het is zo deprimerend om te weten dat ze mijn berichtjes wel krijgt maar niets van zich laat horen.

Toch blijf ik het heel vreemd vinden dat ze -zonder dat jij je ook maar voor kan stellen waarom- zo ontzettend pissed op je is dat ze een relatie van drie jaar middels een sms-je beëindigd.

Er zijn niet plots oude skeletten uit je kast gevallen? Er is niemand die enig licht hierop kan werpen?

het is nu al ruim twee jaar uit met m'n ex, we zijn nog steeds vrienden. Ik heb het uitgemaakt, mis hem allang niet meer, en wil nooit meer zo'n relatie (niks vervelends, maar we pasten gewoon echt niet bij elkaar, waren voornamelijk goede vrienden) Hij heeft al meerdere vriendinnetjes gehad na mij, terwijl hij altijd juist zo rustig was.. maar goed, leuk voor hem! Ik heb daarna niemand meer gehad, en dat vind ik prima, ben net lekker alleen aan t wonen, studeren, etc.
Normaal denk ik niet aan hem, en had net besloten dat ik hem niet meer zo vaak zou mailen, ik zou wel wachten tot hij weer eens voorstelde wat te gaan drinken.
En toen kwam er vandaag een mailtje: hij heeft weer een nieuwe vriendin, met kinderen dit keer.. en toch doet het me wat!! waarom wil hij mij dat zo graag vertellen? waarom ben ik zo jaloers dat hij wel zoveel vriendinnetjes heeft en ik geen vriendjes?
kortom, waarom doet hij dit en waarom doet zoiets me na zolang toch nog zoveel?

JJ

Ik ga vanavond trouwens uiteten met mijn ex-vriend. Hebben elkaar 2 maanden niet meer gezien (bewust) en ben wel heel benieuwd hoe het met hem gaat.

quote:

Op maandag 31 januari 2005 17:00 schreef Eenzaam het volgende:
Vandaag nog een keer ingesproken op haar voicemail maar weer geen reactie, ze is wel thuis want ik zag licht branden in haar flatje. Het is zo deprimerend om te weten dat ze mijn berichtjes wel krijgt maar niets van zich laat horen.

Ga er dan heen en eis uitleg. Jezus man dit is toch niet normaal! En laat je niet als een dweil behandelen. Je hebt recht op een verklaring.

quote:

Op maandag 31 januari 2005 17:52 schreef Laton het volgende:

[..]

Ga er dan heen en eis uitleg. Jezus man dit is toch niet normaal! En laat je niet als een dweil behandelen. Je hebt recht op een verklaring.

Makkelijker gezegd dan gedaan. Als ze niks van zich laat horen is er een groot probleem. En ik spreek uit ervaring....

quote:

Op maandag 31 januari 2005 21:19 schreef navi het volgende:

[..]

Makkelijker gezegd dan gedaan. Als ze niks van zich laat horen is er een groot probleem. En ik spreek uit ervaring....

Als het licht brand dan weet je dat ze er is en kan je er toch heen? En anders die vrienden lastig gaan vallen.

Ik heb al een paar keer bij haar aangebeld maar ze doet de deur niet open, onze vrienden (we hebben dezelfde vriendenkring) kunen/willen me niks vertellen.

quote:

Op maandag 31 januari 2005 23:30 schreef Eenzaam het volgende:
Ik heb al een paar keer bij haar aangebeld maar ze doet de deur niet open, onze vrienden (we hebben dezelfde vriendenkring) kunen/willen me niks vertellen.

Dan zijn het geen vrienden. En dan gewoon weigeren weg te gaan voor haar deur. Je hebt toch het recht te weten wat er aan de hand is?!

Iemand tegen me in het harnas jagen heb ik te vaak gedaan, ik kan wel een partij moeilijk gaan doen maar daar schiet ik niet veel mee op.

Vandaag ben ik weer bij "mijn" psycholoog geweest. Hij adviseerde me ook om even rustig aan te doen en op te schrijven wat er allemaal aan de hand kon zijn. Zo kunnen we afstrepen wat het niet is.

quote:

Op maandag 31 januari 2005 23:56 schreef Eenzaam het volgende:
Iemand tegen me in het harnas jagen heb ik te vaak gedaan, ik kan wel een partij moeilijk gaan doen maar daar schiet ik niet veel mee op.

Vandaag ben ik weer bij "mijn" psycholoog geweest. Hij adviseerde me ook om even rustig aan te doen en op te schrijven wat er allemaal aan de hand kon zijn. Zo kunnen we afstrepen wat het niet is.

Ik begrijp je dillema..maar deze situatie is te zot voor woorden..ik zou toch nog eens bij die vrienden informeren,..

_{Eigenlijk had ik dit gisterenmiddag willen posten maar er ging wat fout met het forum en ik had de tekst alleen op mn werk in een tekstbestandje staan dus alsnog bij deze}

Uitmaken met sms is sowieso een ramp, ik heb het zelf meegemaakt (zie bladzijde 1). Het zit me nog steeds niet lekker en dat zal nog wel een tijdje zo blijven. Wel heb ik haar een aantal keren gesmst om dr even te laten merken dat het leven zeer oneerlijk is. Zo was ik afgelopen vrijdag vrij en had ik deze vrije dag geregeld op 31 december toen er nog niks aan de hand was. Dat doet pijn en dat laat ik haar ook weten ook. Natuurlijk krijg ik hierop geen antwoord dat was wel een beetje te verwachten. Waarschijnlijk omdat ze gewoon of niet durft of weet dat ze fout zit. Ik heb nu maar besloten om te proberen iets te maken van mn leven en ik verwacht wel dat ze wel contact opneemt over een paar maanden. Het cirkeltje is dan wel weer rond. Een nieuwe relatie is voor mij voorlopig niet mogelijk of er moet wel heel veel gebeuren.
Heb inmiddels ook wat dingen bedacht hoe ik ga reageren mocht ze ineens op de stoep staan. Zeg maar een zgn noodplan. Ze moet van ver komen maar bij haar weet je maar nooit wat ze precies gaat doen dus moet ik me er goed op voorbereiden.

quote:

Op dinsdag 1 februari 2005 09:24 schreef navi het volgende:
_{Eigenlijk had ik dit gisterenmiddag willen posten maar er ging wat fout met het forum en ik had de tekst alleen op mn werk in een tekstbestandje staan dus alsnog bij deze}

Uitmaken met sms is sowieso een ramp, ik heb het zelf meegemaakt (zie bladzijde 1). Het zit me nog steeds niet lekker en dat zal nog wel een tijdje zo blijven. Wel heb ik haar een aantal keren gesmst om dr even te laten merken dat het leven zeer oneerlijk is. Zo was ik afgelopen vrijdag vrij en had ik deze vrije dag geregeld op 31 december toen er nog niks aan de hand was. Dat doet pijn en dat laat ik haar ook weten ook. Natuurlijk krijg ik hierop geen antwoord dat was wel een beetje te verwachten. Waarschijnlijk omdat ze gewoon of niet durft of weet dat ze fout zit. Ik heb nu maar besloten om te proberen iets te maken van mn leven en ik verwacht wel dat ze wel contact opneemt over een paar maanden. Het cirkeltje is dan wel weer rond. Een nieuwe relatie is voor mij voorlopig niet mogelijk of er moet wel heel veel gebeuren.
Heb inmiddels ook wat dingen bedacht hoe ik ga reageren mocht ze ineens op de stoep staan. Zeg maar een zgn noodplan. Ze moet van ver komen maar bij haar weet je maar nooit wat ze precies gaat doen dus moet ik me er goed op voorbereiden.

ze heeft een nieuwe vriend, waarom zou ze weer contact met je opnemen? En de botte manier waarop ze het uitgemaakt heeft, maakt wel duidelijk dat je niet bepaald nog nodig heeft als gewone vriend ook.

okee.... hoe een mens zich voor de gek kan houden...

ik weet dat jezelf weer opbouwen een kwestie is van twee stappen vooruit en één terug... en soms ééntje vooruit en een stuk of zes terug... op dat punt ben ik nu... ik voel me rot... depri... alleen... al die stompzinnige dingen... heb heel erg het gevoel alsof ik aan het vastklampen ben... terwijl er niks is om aan vast te klampen... heel erg het gevoel alsof ik de dingen die moeten gebeuren aan het ontwijken ben... en dat gevoel ken ik... ik werd vanochtend wakker en wist wat ik fout aan het doen was...

best goed wakker worden dus... nu alleen nog afhandelen.... en da's makkelijker gezegd dan gedaan.

Net een telefoontje gekregen, ze heeft mijn smsjes enz wel ontvangen maar wou even alleen zijn. Wel vroeg ze me of ik vanmiddag even langs wou komen omdat er iets belangrijks te bespreken is.

Wat dat is zou ik nog steeds niet weten maar voor mij is het al heel belangrijk dat ze nog contact met me wil hebben.

Succes!

Succes vanmiddag, Eenzaam!

quote:

Op dinsdag 1 februari 2005 13:17 schreef Eenzaam het volgende:
Net een telefoontje gekregen, ze heeft mijn smsjes enz wel ontvangen maar wou even alleen zijn. Wel vroeg ze me of ik vanmiddag even langs wou komen omdat er iets belangrijks te bespreken is.

Wat dat is zou ik nog steeds niet weten maar voor mij is het al heel belangrijk dat ze nog contact met me wil hebben.

Als ik het lees heb ik zo'n idee wat er aan de hand is

* Tranceptor heeft zo'n flauw vermoeden dat mevrouw verliefd is op een ander of wellicht al maanden haar mosterd elders zoek

*Tranceptor klopt af*

Succes man!

Zal ook ff reageren!

Na 2,5 maand een lieve vriendin gehad te hebben kreeg ik vanmorgen te horen dat ze dacht dat het geen zin maar had om samen verder te gaan. Heb geprobeerd haar nog over te halen, want wilde haar echt niet kwijt. Maar het had niet zo mogen zijn. Ze vond dat we te weinig tijd voor elkaar hadden.

Ik baal hier echt heel erg van. Maar ik kan in ieder geval zeggen dat ik er alles aangedaan heb om haar te behouden. Zag het eerlijk gezegd al een beetje aankomen, dus de klap is niet zo heel erg groot.

Naja, wilde het ff kwijt

Mijn ex speelt het klaar om nog steeds om uiteenlopende (doch nietszeggende) redenen te blijven bellen. En ik weet niet goed wat ik er mee moet. Enerzijds wil ik best contact met hem blijven houden, omdat het gewoon een leuke jongen is. Anderzijds heb ik het he-le-maal gehad met hem.
En dan is er nog de optie om hem te verleiden tot ongedwongen sex - want damn, dat hakt er weer goed in.
-zucht-

Ondertussen gaat het op zich wel beter. Ik slaap beter, ik eet meer, ik heb een fijn nieuw kapsel (al mis ik mijn sex-appeal een beetje met mijn korte koppie) en ik pieker een stuk minder. Maar een deel van mij blijft er mee bezig - niet heel heftig, maar het blijft een beetje zeuren. En dan vraag ik me af: zou ik hem terug willen? Verwarrend...

quote:

Op dinsdag 1 februari 2005 13:54 schreef Brighteyes het volgende:
Ik dacht eigenlijk meteen aan *zwanger*...

Zwanger van Eenzaam of van dat andere walletje?

quote:

Op dinsdag 1 februari 2005 16:34 schreef N-joy het volgende:
[....] Ik slaap beter, ik eet meer, ik heb een fijn nieuw kapsel (al mis ik mijn sex-appeal een beetje met mijn korte koppie) en ik pieker een stuk minder. [...]

N-Joy, jouw sex-appeal zit niet alleen maar in je haar hoor! (haar hoor ... hehe, leuke combinatie)
Jouw hele profiel en manier van schrijven is leuk

quote:

Op dinsdag 1 februari 2005 17:00 schreef Tarot het volgende:

[..]

N-Joy, jouw sex-appeal zit niet alleen maar in je haar hoor! (haar hoor ... hehe, leuke combinatie)
Jouw hele profiel en manier van schrijven is leuk

hou es snel op?
Gekkie!

quote:

Op dinsdag 1 februari 2005 17:10 schreef N-joy het volgende:

[..]

hou es snel op?
Gekkie!

Tja je hebt het maar te accepteren..je bent een gezellig sexy beest!

Brighteyes, weet jij dingen die ik niet weet? Gisteren is het hoge woord eruit gekomen. Ze is inderdaad zwanger.
"Fijn", zullen jullie zeggen, "dat is geen reden om zo te doen". Normaal is dat waar maar we kunnen volgens de doktoren geen kinderen krijgen (ik door medicijngebruik en X door andere redenen). Nu hebben we beide dezelfde ideeen over kinderen, never nooit geen gejank bij ons. Emotioneel is X ook niet toe aan kinderen, ik ook niet maar da's een ander verhaal.

Haar huisarts heeft aangegeven dat we er eerst over moeten praten voordat we gaan denken over een abortus of opvoeden. Beide willen we er het liefste vandaag nog af maar dat kan helaas niet.

Ik hoop dat onze relatie dit overleeft, zoniet dan lezen jullie het snel genoeg.