De Kunst van het loslaten van een ex - deel 15

Nog maar eens dan.

Ik voel me nog steeds klote. Het is nu al 2,5 maand uit, maar ik ben gewoon nog steeds zo verliefd op hem als toen we een relatie kregen. Ik heb de hele tijd vervelende dromen; soms droom ik dat hij het goed wil maken - dat is dus naar wakker worden. Andere keren droom ik dat hij een nieuwe vriendin heeft- dat is nog naarder wakker worden, want dat lijkt me echt het ergste wat zou kunnen gebeuren.
Mijn hele zelfvertrouwen is gewoon weg; ik had er vroeger ook niet zoveel van, maar toen ik een vriend had had ik het gevoel de hele wereld aan te kunnen. Nu is dat helemaal over, en ik voel me de hele tijd vreselijk rot.
Het ergste is nog wel dat bijna niemand het doorheeft dat ik me zo rot voel. Er is niemand die me uit zichzelf vraagt hoe het met me gaat; als ik erover wil praten, moet ik zelf mensen opbellen. En dat doe ik dan maar liever niet, want als zij mij niet bellen, hebben ze kennelijk geen behoefte mijn verhaal aan te horen. Dus praat ik met niemand, terwijl ik dat toch wel graag wil. Ik heb niet eens zozeer behoefte aan 'een vriend', maar aan vrienden, die me kunnen helpen met alles.
Alles wat negatief uitgelegd zou kunnen worden vat ik meteen negatief op (als iemand kortaf doet op msn, of iets leuks gaat doen en mij daar niet voor uitnodigt, ook al zou diegene dat anders toch ook niet doen). En als iemand iets positiefs zegt geloof ik niet dat hij/zij het meent.
Wat moet ik nu denken/doen? Ik ben al de hele tijd leuke dingen aan het doen, en aan het zorgen dat ik het druk heb, zodat ik maar niet alleen hoef te zijn. Maar dat kan ik toch niet altijd blijven doen!

SaskiaR, je zult zien dat wanneer je wel de telefoon pakt om een vriend(in) te vertellen hoe het echt met je gaat, diegene daar ook open voor staat en er voor je zal zijn.
Niemand kan in het hoofd van een ander kijken, en als jij een rookgordijn van 'het gaat goed, hoor' optrekt, is het schier onmogelijk om daar doorheen te prikken.

Toen een relatie van mij desastreus eindigde, heb ik me ook een tijdje heel alleen gevoeld. Totdat ik tot het besef kwam dat ik de enige ben die dat kan doorbreken. En dat daadwerkelijk doorbreken, luchtte enorm op.

En, geloof me, er komt een dag dat je het weer heerlijk vindt om niets te hoeven doen...
Sterkte!

de lucht klaart op... echt... alleen je moet je er wel voor open stellen... negatieve gedachten brengen vaak ook negatieve gevoelens met zich mee... zie positieve dingen, doe leuke dingen, doe dingen die je anders niet had kunnen doen... leer het waarderen... dat maakt het gemakkelijker.

Ik lees nu de dingen die ik bijna 3 weken geleden typte... ik zeg niet dat ik er doorheen ben... ik heb zo het vermoeden dat er vast nog wel een klap gaat komen... maar ik weet wel dat ik... sinds we vorige week donderdag de spullen uitgewisseld hebben... de dingen heb kunnen afsluiten... het is weer mijn domein hier. Af en toe kom ik nog wel wat prulletjes van haar tegen... dingen die we samen gekocht hebben of dingen waar zijn heel erg veel van houdt...

Ik leg ze nu echt heel wat gemakkelijker weg. Mijn gedachte dwaalt niet meer continue naar haar af. Ik heb er vrede mee. vind het wel best zo... ben mezelf weer aan het ontdekken... en man... wat hou ik eigenlijk van mezelf

scheelt misschien ook dat ik weer ben gaan zien dat er nog altijd meiden/vrouwen zijn die me wel leuk vinden... die misschien toch iets in me zien... ik ben de charmeur in mezelf weer gaan zien. en die is best leuk.

toch maar weer een tvptje

quote:

Op dinsdag 18 januari 2005 23:15 schreef SaskiaR het volgende:
Nog maar eens dan.

Ik voel me nog steeds klote. Het is nu al 2,5 maand uit, maar ik ben gewoon nog steeds zo verliefd op hem als toen we een relatie kregen. Ik heb de hele tijd vervelende dromen; soms droom ik dat hij het goed wil maken - dat is dus naar wakker worden. Andere keren droom ik dat hij een nieuwe vriendin heeft- dat is nog naarder wakker worden, want dat lijkt me echt het ergste wat zou kunnen gebeuren.
Mijn hele zelfvertrouwen is gewoon weg; ik had er vroeger ook niet zoveel van, maar toen ik een vriend had had ik het gevoel de hele wereld aan te kunnen. Nu is dat helemaal over, en ik voel me de hele tijd vreselijk rot.
Het ergste is nog wel dat bijna niemand het doorheeft dat ik me zo rot voel. Er is niemand die me uit zichzelf vraagt hoe het met me gaat; als ik erover wil praten, moet ik zelf mensen opbellen. En dat doe ik dan maar liever niet, want als zij mij niet bellen, hebben ze kennelijk geen behoefte mijn verhaal aan te horen. Dus praat ik met niemand, terwijl ik dat toch wel graag wil. Ik heb niet eens zozeer behoefte aan 'een vriend', maar aan vrienden, die me kunnen helpen met alles.
Alles wat negatief uitgelegd zou kunnen worden vat ik meteen negatief op (als iemand kortaf doet op msn, of iets leuks gaat doen en mij daar niet voor uitnodigt, ook al zou diegene dat anders toch ook niet doen). En als iemand iets positiefs zegt geloof ik niet dat hij/zij het meent.
Wat moet ik nu denken/doen? Ik ben al de hele tijd leuke dingen aan het doen, en aan het zorgen dat ik het druk heb, zodat ik maar niet alleen hoef te zijn. Maar dat kan ik toch niet altijd blijven doen!

Omdat jij niet laat merken dat je er nog steeds mee zit denken mensen dat het goed met je gaat...
Ik vind het niet gek dat mensen dan niet gaan vragen hoe het met je gaat...

Bel gewoon een vriendin op (oke is makkelijker gezegd dan gedaan) en begin er gewoon langzaam over.. Wanneer zij er geen zin in heeft weet je ook meteen waar je aan toe bent... Toch?
Maar ik denk niet eens dat het zover komt.. Vrienden heb je ook wanneer je niet zo lekker in je vel zit...

Laat hem los.. Ik weet niet wat de reden is geweest dat het uit is... Maar hoop er niet op dat het goed gaat komen, want dat gaat het niet.. Het duurt nu al 2,5 maand en wanneer hij je terug had gewild was hij al veel eerder gekomen...

Je betrekt alles op jezelf.. Doe het niet, vraag om duidelijkheid wanneer iemand kortaf is.. Of wanneer jij iets vekeerd opvat.. Over Msn kun je gauw misverstanden hebben...

Doe iets met die complimentjes, waarom zou iemand het niet menen?? Alleen maar om je beter te laten voelen? Nee, want je zegt zelf dat mensen denken dat het goed met je gaat...

Mijn vriendin heeft het enkele weken geleden uitgemaakt, nadat we 1 jaar en 4 maanden iets hadden. Vanwege de afstand (studie) zagen we elkaar niet zoveel, ze zegt dat haar gevoel weg is en ze het niet meer kan. Omdat het gevoel weg is bij haar heeft ze er steeds meer een hekel aan in in het weekend terug naar hier te reizen. Vandaar dus dat ze het uitgemaakt heeft.

We hadden het altijd echt super samen. Vooral in de weekenden en vakanties, maar ook zagen we elkaar bijna elke dag op msn. Ik mis haar heel erg.

Waar ze op kamers zit heeft ze ook heel veel andere vrienden. Toen ik met haar uitging zag ik vaak jongens die haar probeerden te versieren, en ik lachte ze toen allemaal kei hard uit bij wijze van spreken, ze was van mij. Ik daarentegen ben iemand die niet zo snel iemand kan versieren en ik heb ook niet heel veel vriendinnen gehad van langer dan een maand.
Sinds het uit is is ze echt heel anders, ze gaat heel vaak stappen en drinken, iets wat ze vroeger nooit deed. Ik denk er heel vaak aan dat ze over een tijdje met allerlei kerels ligt te kloten, omdat ze zo iemand kan krijgen. Ik word echt helemaal gek van deze gedachte! Ze was altijd zo'n lief meisje maar nu lijkt ze helemaal los te komen.

Wat moet ik doen? Ik wil haar helemaal niet loslaten, we hadden het zo goed samen. Ik hoop zo dat het nog goed komt ooit.

Al weer bijna een week geleden dat mn ex het uitmaakte en ik ben er gewoon nog steeds kapot van. Ik wil hem zo graag kunnen haten. En dat is me de eerste paar dagen ook aardig gelukt, maar nu kan ik het niet meer. Ik mis hem gewoon zo erg. Gewoon die kleine dingetjes van een arm om mee heen e.d.

Zolang ik op school ben gaat het allemaal goed, dan heb ik genoeg afleiding. Maar dan kom ik thuis....en dan probeer ik te gaan leren voor mn testweek next week en dan blijven mn gedachten afdwalen. Dan ga ik iets anders doen, film kijken, even internetten, maar ik krijg hem gewoon niet uit mn gedachten.

Zo tegen 19.00 uur weet ik gewoon niet meer wat ik mezelf aanmoet. Normaal ging ik dan altijd naar hem toe of kwam hij naar mij. Ik probeer echt zoveel mogelijk afleiding te zoeken. Ben zelfs van plan om te gaan sporten ook al heb ik daar een gruwelijke hekel aan.
Op sommige momenten voel ik me hardstikke goed, en op andere momenten, vooral savonds, dan voel ik me zo ontzettend waardeloos.

Ik heb al het een en ander meegemaakt (vader overleden, moeder nieuwe vriend waarmee ik niet overweg kon) en ik dacht dat ik me overal wel doorheen kon slaan, maar ik voel me zo ontzettend klote. En hij voelt zich goed, hij zei alleen dat hij zich vervelend voelde omdat ik me zo kut voel.
En het heeft tijd nodig, dat weet ik wel, maar die tijd heb ik niet. Ik heb volgende week een testweek die ik absoluut goed moet maken, is ook voor mn examen, en ik heb nog niets geleerd! Het lukt me gewoon niet. En elke keer blijf ik tegen mezelf zeggen dat ik normaal moet doen, het is niet het einde van de wereld...Maar ja, ik wil zo graag dat mn hart dat ook gaat geloven...

16 maanden is het nou al voorbij... en nog steeds een wrak.

Ik heb goed nieuws gekregen waardoor ik een hele belangrijke beslissing moet nemen. En zij was de enige waarmee ik over dit onderwerp kon praten. Dus ik mis haar nou extra erg.

Nou ik lees altijd mee maar mag ik nu ook eens mn verhaal kwijt?

Ik dacht het uit gaan van mn relatie gebeurd nooit, maar ja het gebeurde toch. En net na nieuwjaar. We hadden een leuk weekend achter de rug (volgens mij dan) en hadden op zondag uitgebreid afscheid genomen op het station (Heerlen) IK ben toen de trein ingestapt en ik kon haar nog zien dus we belden mekaar dat we elkaar zo miste enzo. Toen de trein wegging hingen we weer op. Niks aan de hand dacht ik en ik ging naar de verjaardag van mn nichtje. Kreeg later nog een smsje dat ze van me hield enzo. s avonds belde ik haar altijd om welterusten te zeggen alleen nam ze deze keer niet op. Dat kan natuurlijk altijd. De maandag (3 januari) kreeg ik ineens een sms dat het gevoel weg was ik dacht dat mn leven instortte. Later belde ze nog een keer maar ik was zo van de kaart dat ik niet meer opgenomen heb. De hele week heb ik in de stress gezeten ik heb haar gemail en gemst maar ze reageerde nergens meer op. Bellen was ook een optie maar ik kon dat niet want durfde ik niet meer. In het volgende weekend besloot ik maar op woensdagmiddag (mijn vrije middag van mn werk) eens onaangekondigd bij haar langs te gaan. Haar vader maakt open en zegt meteen dat het UIT is. Ik vraag mijn sleutels terug en ze heeft verder helemaal niks tegen me gezegd ik heb alleen met die ouders in de gang staan praten. Hij zei zelfs dat haar nieuwe vriend al in de kamer zat en dat ze al iets van drie weken hadden. Ze had zelfs tegen haar ouders gelogen dat ze bij een vriendin was maar ze was bij hem en haar ouders waren al eens haar kwijt en toen belde ze in paniek naar mij maar ik wist dus van niks. Van de spanningen was ze al een paar keer flauw gevallen en dat was bij mij ook een paar keer gebeurd en toen kreeg ik nog het verwijt van dir moeder dat ik dat eerder had moeten zeggen. Ja daaaaag ik mankeer niks. Tot op de dag van vandaag heeft ze nog helemaal niks van zich laten horen behalve dat ze haar nieuwe vriend aanprijst op msn. Ik heb met haar nicht nog contact maar die denkt dat ze niks van zich durft te laten horen. Iedereen die dit verhaal hoort is boos op haar en dat sterkt me wel. Alleen had ik van haar zelf willen horen dat het over was en had ze meer initatief moeten nemen om iets van de relatie te maken. Ik wordt er af en toe helemaal gek van en weet met mezelf geen raad

Ik hou van je echt super veel . Wil je nooit meer kwijt. Wat een rekbaar begrip is dit nu zeg. En ze heeft geen respect. OMdat ik wel respectr naar de medemens wil tonen draag ik sinds vrijdag het Respect2All bandje. Dat geeft me enige kracht om verder te gaan.

[ Bericht 5% gewijzigd door navi op 20-01-2005 17:57:21 ]

Hoe vergeet je iemand die je nog wekelijks ziet? Ik zie mijn ex best regelmatig en kan daardoor ook niet over hem heen komen. Ook al heeft hij erge dingen gedaan en gezegd, ik kan hem niet loslaten. Ik word er helemaal gek van. Ik denk aan hem, wat doet hij, waar is hij? Mijn ex is gewoon verder gegaan met zijn leven, ik wou dat ik dat ook kon..

Heeft iemand met wat meer 'ervaring' raad voor mij?

quote:

Op vrijdag 21 januari 2005 07:04 schreef Radjwantie het volgende:
Hoe vergeet je iemand die je nog wekelijks ziet? Ik zie mijn ex best regelmatig en kan daardoor ook niet over hem heen komen. Ook al heeft hij erge dingen gedaan en gezegd, ik kan hem niet loslaten. Ik word er helemaal gek van. Ik denk aan hem, wat doet hij, waar is hij? Mijn ex is gewoon verder gegaan met zijn leven, ik wou dat ik dat ook kon..

Heeft iemand met wat meer 'ervaring' raad voor mij?

Ik zie die van mij ook nog iedere zaterdag de hele dag, op het werk... en 's avonds soms, met uitgaan.
Het word er alles behalve makkelijker op, en ik ben ook aan het kijken voor ander werk. Dit idee heb ik vaker gehad gedurende de jaren, en kreeg ik een paar maanden terug weer (nog voordat ik iets met haar kreeg) maar deze situatie heeft ervoor gezorgd dat ik het ook echt moet gaan doen, want op deze manier trek ik t niet...

Voor mij is het altijd beter geweest om die persoon nooit mee te zien

BrightEyes>Als je eens wist wat voor energie ik in haar gestoken heb om haar te ontwikkelen dan snap je dat ik hier heel erg kapot van ben. We hadden namelijk ook te maken met een groot leeftijdsverschil (ik 31,zij 18) maar het ging hartstikke goed. Nu hoor ik je misschien denken van ja maar dit gebeurd wel vaker op die leeftijd. Hiermee ben ik het absoluut niet mee eens want vreemdgaan in een relatie kan nou eenmaal niet. Ik heb voor mezelf besloten dat ik geen relatie meer met haar wil omdat ze me dus bedrogen heeft.Of ze zou echt alles op alles moeten zetten. Wel hoop ik dat ik nog eens met haar kan praten over dit gebeuren want ik wil haar mening ook weleens horen. Helaas denk ik dat dit dan toch een ver-van-mn-bed show wordt.
Wat ik nog wel wil proberen is aan haar nichtje vragen of zij misschien met haar wil gaan praten. Is dit verstandig of niet?

quote:

Op vrijdag 21 januari 2005 12:58 schreef navi het volgende:
Of ze zou echt alles op alles moeten zetten.

Ik vind dat ze nu al alles op alles heeft gezet om jou te laten merken dat ze niet op een volwassen, respectvolle wijze een relatie kan beëindigen.
Hoe moeilijk ook: probeer haar los te laten, ze is je niet waard.

quote:

Nee, jij wil toch met haar praten? Waarom dan aan haar nichtje vragen.

De reden waarom ik het aan aan nichtje wil vragen is om haar te laten merken dat anderen het ook niet eens zijn hoe zij gehandeld heeft. Daar leren sommigen nog weleens van en dan hoop ik dat ze gaat beseffen wat ze gedaan heeft.

quote:

Op vrijdag 21 januari 2005 12:58 schreef navi het volgende:
BrightEyes>Als je eens wist wat voor energie ik in haar gestoken heb om haar te ontwikkelen dan snap je dat ik hier heel erg kapot van ben. We hadden namelijk ook te maken met een groot leeftijdsverschil (ik 31,zij 18) maar het ging hartstikke goed. Nu hoor ik je misschien denken van ja maar dit gebeurd wel vaker op die leeftijd. Hiermee ben ik het absoluut niet mee eens want vreemdgaan in een relatie kan nou eenmaal niet. Ik heb voor mezelf besloten dat ik geen relatie meer met haar wil omdat ze me dus bedrogen heeft.Of ze zou echt alles op alles moeten zetten. Wel hoop ik dat ik nog eens met haar kan praten over dit gebeuren want ik wil haar mening ook weleens horen. Helaas denk ik dat dit dan toch een ver-van-mn-bed show wordt.
Wat ik nog wel wil proberen is aan haar nichtje vragen of zij misschien met haar wil gaan praten. Is dit verstandig of niet?

Ik weet waarom je dit zegt, deze gedachten zijn wel normaal hoor, het komt omdat je in hetbegin van je verwerking zit... je wil nu nog het gevoel hebben dat jij er alles aan hebt gedaan om het weer goed te laten komen... voor je eigen gemoedsrust wil je niet het idee hebben dat je daarin een steekje hebt laten vallen, je zoekt bovendien naar bevestigingen. Ik begrijp het maar probeer zulke acties niet te doen, probeer jezelf er van te weerhouden.

Als er een kans is dat het goedkomt dan komt ze daar zelf mee als ze heeft ingezien dat ze je echt mist... dat kanze eventueel alleen inzien als jij even niet achter dr aan loopt... maar o zo moeilijk dit, sterkte

quote:

Op vrijdag 21 januari 2005 14:08 schreef Brighteyes het volgende:

[..]

Maar wat zou je daar dan meer mee willen bereiken?

En je hebt trouwens een goede kans dat dat averechts gaat werken. Beetje hakken in het zand principe. Hoe harder mensen roepen dat je fout bezig bent, des te meer jij jezelf ervan gaat overtuigen dat het wel goed. 'Zij zijn stom, en ik niet'.
Onthou wel, _{en dit zeg ik niet om je te pesten} zij is nu verliefd op een ander en handelt vanuit dat gevoel... en dan lijkt dat vaak heel juist te zijn...

Dat het een gok is weet ik. Het gaat me nu niet zo zeer om de relatie maar wel om dat ze voelt dat zo niet met mensen om mag omgaan. Het is me in het verleden al vaker overkomen dat ze bij me terugkwam nadat anderen haar op de feiten hadden gedrukt. Toen hadden we nog geen relatieproblemen ofzo. Het bleef toen bij dat ze vond dat ik teveel voor haar deed en dat wilde ze niet. Het is een heel verlegen meisje dat bijna niks wil en kan accepteren. Door mij is ze hierin wel wat sterker geworden.

Het is me volledig gelukt kwam ik achter. Kwam haar tegen en niets, geen enkel gevoel erbij what so ever, was al een tijdje bijna niets meer, maar zo dat is nieuw.

Lekker Marc! Dat geeft wel een zelfvertrouwen boost

_{Eik wel het zelfde voelt, hehe.. maar dat is al een tijdje
Tnx to someone}

sweet memory's *zucht*

[ Bericht 43% gewijzigd door Jumparound op 21-01-2005 16:16:24 ]

quote:

Op vrijdag 21 januari 2005 15:11 schreef Brighteyes het volgende:

Navi... je was haar vriend... niet haar opvoeder, en nu ben je haar ex, en dus al helemaal haar opvoeder niet meer...
Ik zou als je uberhaupt al enige kans wil maken een hele grote stap terug doen en haar even helemaal met rust laten, want als ik het zo lees zit zij gewoon niet meer op inmenging van jou te wachten.

Let go, let go! En move on! Of probeer dat althans... begin daarmee...

Het woord opvoeden vind ik geen goed woord. Ik heb ook niet het gevoel dat het om die reden uit is gegaan. De hoofdreden blijft nog altijd dat ze een andere vriend heeft. Als je mn allereerste post goed had gelezen dan las je dat het op 2 januari nog hartstikke goed ging en een dag later helemaal niks meer voorstelde. Daar heb ik niet voor gekozen. Ik heb haar altijd met allerlei dingen geholpen, liefde gegeven en goed bedoeld adviezen gegeven. Nu wordt ik dus daarvoor gestraft als ik jouw post goed begrijp. Dat is gewoon erg oneerlijk vind je ook niet?
Voor het opvoeden heb je ouders, ik ben geen ouder ik wil(de) alleen een vriend zijn.

Het omgaan met iemand waarbij je alles moet trekken om het leven voor haar zo mooi mogelijk te maken is geen eenvoudige klus maar ik had het voor haar over. Als je aan haar zou vragen wat heb je vandaag gedaan of wat ga je doen vandaag draait ze altijd een beetje om de hete brij heen. Uiteindelijk lukte het me om erachter te komen wat ze deed maar daar moest ik heel veel moeite doen voor iets simpels en dat heeft me veel onnodige kracht gekost. Het feit dat ze ook tegen haar bloedeigen ouders liegt over wat ze doet of wat ze niet doet zegt meer over haar dan over mij.
Ik blijf er dan ook bij dat ik dus gestraft ben voor mijn goede bedoelingen. Ik twijfel nu wel aan mezelf of ik ooit nog zo diep zou kunnen gaan in een relatie.

[ Bericht 1% gewijzigd door navi op 21-01-2005 16:58:37 ]

quote:

Op vrijdag 21 januari 2005 17:01 schreef Brighteyes het volgende:

Ik snap dit wel, maar dit heb jij zelf gedaan. Zij heeft het zich aan laten leunen, tuurlijk en dat ze nu zo bot van je af stapt is ook niet kosher.
Maar ik krijg een beetje een 'voor wat, hoort wat' gevoel bij jouw verhaal en daar krijg ik een beetje een raar gevoel bij, maar mss lees ik het wel verkeerd.

Liefde is geven en nemen. Ik heb veel gegeven maar er dan toch te weinig voor teruggekregen denk ik Dat vind ik erg jammer want het had nooit zover hoeven komen als je samen knokt voor je relatie.

quote:

Ik denk dat dat wel mee valt. Ik denk dat het wat haar betreft gewoon over was. En dat heeft ze wel op een hele lulllige manier kenbaar gemaakt, maar of dat nou straffen voor je goede bedoelingen is... Denk het niet.
Alleen kan ik me wel heel goed voorstellen dat jouw goede bedoelingen beklemmend over hebben kunnen komen op haar. Zeker als ik dan lees dat ze het daarom al eerder een paar keer (bijna) uitgemaakt heeft.

Als het een tijdje minder gaat in een relatie of alles wordt zo gewoon is dat een reden om er dan met een ander van door te gaan? Of zou je kiezen om de spanning weer terug te brengen? Ik zou voor het laatste gekozen hebben. Of dat lukt weet je natuurlijk nooit, maar je kunt er altijd op gokken.

quote:

]Maar goed, ik ga even stoppen met reageren op je, want nu krijg je alleen mijn mening op je verhaal en daar lijk je iig niet blijer van te worden, misschien zien anderen het anders. Sterkte ermee!

Met jouw mening ben ik erg blij en je mag altijd reageren op me. Ik heb al gemerkt dat we soms niet helemaal op een lijn zitten maar ik heb wel geleerd van je postings. Adviezen zijn dan ook meer dan welkom. Ik begrijp best dat het ook voor jou soms moeilijk in te schatten is hoe de situatie werkelijk is. Eigenlijk zou je dan echt heel de relatie op het forum moeten gaan zetten om een goed beeld te krijgen. Dit is niet te doen en er zitten natuurlijk ook dingen in waar niemand iets mee te maken heeft.

Dus blijf gewoon lekker reageren want ik vind het wel leuk hier ook al zijn dit geen makkelijke onderwerpen

quote:

Op vrijdag 21 januari 2005 18:55 schreef Brighteyes het volgende:


[quote]Ok dan! Ik kon het sowieso toch niet laten hoor!

quote:

Maar zou 'geven' in de liefde niet onbaatzuchtig moeten zijn?
Wat jij er nu voor teruggekregen hebt is een relatie, het enige dat jij zou willen is dat je er een langere relatie voor terug had gekregen...

Hoe lang de relatie duurt weegt niet af tegen hoe stabiel de relatie is. Dat is hij niet helemaal geweest omdat ik elke keer moest vechten tegen haar pet. Was ze het ene moment heel vrolijk was ze het andere moment heel afstandelijk en moest ze van niemand iets hebben. En ik maar praten als Brugman om haar weer uit die dip te halen. Steeds opnieuw lukte het weer. Zelfs anderen begrepen haar downs niet en gingen ook op haar inpraten omdat het mij niet lukte en steeds kwam er weer uit dat ik toch heel erg lief moest zijn.

quote:

Maar... ehm... als zij al een paar keer eerder er mee heeft willen stoppen, denk je dan niet dat zij het die kans allang gegeven heeft? Nogmaals, dat zij er nu met een ander vandoor gaat zonder dat ze dit netjes afgerond heeft is niet kosher, maar als ik jouw stukjes naast elkaar leg heeft zij tijdens jullie relatie al een paar keer op het punt gestaan ermee te stoppen. Dat heeft ze teruggedraaid, geprobeerd er nog iets van te maken... En dat is dus blijkbaar niet gelukt.

Het antwoord wat ik hierop ga schrijven heeft de zelfde strekking als wat ik hier boven heb geschreven. Een papagaai ben ik niet dus herhalen doe ik niet aan

quote:

Eens houdt het op, als de liefde over is dan kan je het blijven proberen, maar soms is het het gewoon niet...
En dan kan je een verliefdheidje op een ander aangrijpen als reden om alsnog die knoop door te hakken...

Als de liefde er niet meer zou zijn had ik het moeten aan zien komen. Dat is niet gebeurd. Bestaat er eigenlijk ook een theorie dat als de een vreemdgaat dat ze erachter komen hoe erg ze de ex missen? En dan uiteindelijk terugkomen? Ik wil geen valse hoop bij mezelf los maken maar ik vind dat ik best realistisch kan denken en alle mogelijkheden niet uit mag sluiten. Of een hernieuwde relatie kans van slagen heeft kan niet gezegd worden. Voorlopig ben ik al blij als ze teminste iets tegen me wil zeggen.

quote:

Precies, zolang wij beiden (en anderen die mee lezen/posten) zich maar realiseren dat reacties hier gegeven worden op basis van het verhaal dat hier staat.

quote:

Op vrijdag 21 januari 2005 18:55 schreef Brighteyes het volgende:
Maar... ehm... als zij al een paar keer eerder er mee heeft willen stoppen, denk je dan niet dat zij het die kans allang gegeven heeft? Nogmaals, dat zij er nu met een ander vandoor gaat zonder dat ze dit netjes afgerond heeft is niet kosher, maar als ik jouw stukjes naast elkaar leg heeft zij tijdens jullie relatie al een paar keer op het punt gestaan ermee te stoppen. Dat heeft ze teruggedraaid, geprobeerd er nog iets van te maken... En dat is dus blijkbaar niet gelukt.

Eens houdt het op, als de liefde over is dan kan je het blijven proberen, maar soms is het het gewoon niet...

quote:

Op vrijdag 21 januari 2005 20:09 schreef navi het volgende:
Het antwoord wat ik hierop ga schrijven heeft de zelfde strekking als wat ik hier boven heb geschreven. Een papagaai ben ik niet dus herhalen doe ik niet aan
(...)
Als de liefde er niet meer zou zijn had ik het moeten aan zien komen. Dat is niet gebeurd.

Niet lullig bedoeld, maar misschien moet je toch even de schellen van je ogen halen, navi... Dit is tenslotte niet van de een op de andere dag gebeurd.

Is rot om te beseffen, maar lijkt mij overduidelijk.
Sterkte.

shit he ik voel me kut, waarom is liefde zo verwarrend. Tijdje terug aan een meisje verteld dat ik verliefd op haar was. resultaat: keiharde afwijzing. zegt ze later: ja ik weet niet wat ik voel, zullen we wat gaan drinken binnenkort? ik zo: oke... zij: we zien wel hoe het loopt. Ik ben in de war.

ik begrijp er allemaal niks meer van.

Wie legt me de taal van vrouwen uit???

quote:

Op vrijdag 21 januari 2005 20:22 schreef Copycat het volgende:

Niet lullig bedoeld, maar misschien moet je toch even de schellen van je ogen halen, navi... Dit is tenslotte niet van de een op de andere dag gebeurd.

Is rot om te beseffen, maar lijkt mij overduidelijk.
Sterkte.

Sorry maar ik snap niet helemaal waar je dit vandaan haalt. Tijdens haar dips is er nooit sprake geweest van enige ruzie of wat dan ook.
Ik wil best geloven als ze zou zeggen "van er is niks meer" maar je kunt niet van de een op de andere dag eerst fijn uitgebreid afscheid nemen op het station. en daarna is er niks meer. Dat kan er bij mij niet in.

Snap je t nog? Ik niet meer..

quote:

Op vrijdag 21 januari 2005 21:16 schreef sir21 het volgende:
shit he ik voel me kut, waarom is liefde zo verwarrend. Tijdje terug aan een meisje verteld dat ik verliefd op haar was. resultaat: keiharde afwijzing. zegt ze later: ja ik weet niet wat ik voel, zullen we wat gaan drinken binnenkort? ik zo: oke... zij: we zien wel hoe het loopt. Ik ben in de war.

ik begrijp er allemaal niks meer van.

Wie legt me de taal van vrouwen uit???

Nee ik snap t ook allemaal niet meer. Daarom proberen we het hier een beetje gezellig te maken zodat je even je zorgen kunt vergeten door erover te praten wat je dwars zit. Pas als ik dit forum weer afsluit voel ik me dus weer k.t.

quote:

Op vrijdag 21 januari 2005 21:16 schreef sir21 het volgende:
shit he ik voel me kut, waarom is liefde zo verwarrend. Tijdje terug aan een meisje verteld dat ik verliefd op haar was. resultaat: keiharde afwijzing. zegt ze later: ja ik weet niet wat ik voel, zullen we wat gaan drinken binnenkort? ik zo: oke... zij: we zien wel hoe het loopt. Ik ben in de war.

ik begrijp er allemaal niks meer van.

Wie legt me de taal van vrouwen uit???

_{Goh leef je nog? Mail ontvangen?}

Heb je post op je verzoek verwijderd, navi.
Maar ben wel heel benieuwd naar je reply... .

_{Nou nog een keertje dan maar}

quote:

Op zaterdag 22 januari 2005 01:16 schreef Brighteyes het volgende:


Oh jawel hoor... dat kan wel... hoe hard het ook is. Zij heeft gewoon niet gedurfd om definitief de knoop door te hakken en is daarom doorgegaan zoals het was. Tot ze de uiteindelijke beslissing genomen had en het feit dat ze jou helemaal niet meer wilde spreken geeft volgens mij wel aan dat ze het niet echt makkelijk gevonden heeft.

Zou ze dan 10 maanden een relatie met me hebben gehad zonder van me te houden? Ze zal het misschien niet makkelijk gevonden hebben, maar dit neemt niet weg dat je er niet over kunt praten. En dat is niet gebeurd. Verklaar me dan maar eens waarom ze dan van een mug een olifant kan maken en dat ik dit alleen zie. Zelfs haar ouders krijgen geen grip op haar want ze weet alles zo goed weg te stoppen en alles bij elkaar te liegen. Totdat ze dus een paar keer thuis flauw gevallen was. Zelfs daar wisten haar ouders niks vanaf dat ze dit mankeerde. Als ik iets heb dan bel ik mijn moeder en vraag ik om advies. Dat doet zij niet. Ze kropt alles op en accepteert geen hulp. Uiteindelijk na veel moeite kon ik haar er dan weer bovenop helpen (heel soms met hulp van anderen, maar het meeste deed ik alleen) En voor al die krachtsinspanningen krijg ik nu toch de rekening gepresenteerd. Dat is het oneerlijke.

quote:

Maar ik vind je heel erg naief als je blijft vol houden dat dit 'van de ene op de andere dag is' als je zelf aan geeft dat ze eerder al een paar keer op het punt van verbreken gestaan heeft.

Ze heeft in 10 maanden tijd dit twee keer geroepen op msn. Ik denk dat dit in elke relatie wel een keertje voorkomt dus zo schokkend is dit niet.

quote:

Sorry, I've tried it the nice way... Maar je bent echt jezelf voor de gek aan het houden...

Ik probeer de dingen realitisch te bekijken. Iedereen heeft zijn eigen mening, het is alleen triest als je geen eigen mening hebt. Ik probeer er achter te komen waarom deze dingen gebeurd zijn alleen dan heb ik wel haar verhaal nodig en dat zal ik waarschijnlijk nooit meer krijgen. Of ze moet wel in een heel diep gat storten. Dan mag ik weer haar problemen gaan oplossen en is het cirkeltje weer rond....

quote:

Op zaterdag 22 januari 2005 11:19 schreef Copycat het volgende:
Heb je post op je verzoek verwijderd, navi.
Maar ben wel heel benieuwd naar je reply... .

Dank je wel, je had m kunnen laten staan maar ik ben voor een goed leesbare discussie. Heb al veel ervaring met het schrijven op forums dus vandaar
Alleen de quotes werkten even niet mee...

De reactie staat hierboven, en nu weer graag ontopic

ik laat exen nooit los.
wat dat betreft ben ik een sucker of love.
maar sommigen zijn gewoon niet goed voor me... het moment dat ik dat besef, heb ik zo'n ex al genoeg losgelaten om er geen last van te hebben

[ Bericht 8% gewijzigd door Salvad0R op 22-01-2005 11:55:22 ]

Pfff, dan ga ik maar proberen om hem te ontwijken. Hij komt 1x in de week zijn zoontje bezoeken, vandaar dat ik mijn ex regelmatig zie. En dat is eeeecht moeilijk!!! Ik ben er ook achter gekomen dat mijn hele relatie 1 grote leugen was. En dat komt ook hard aan.

Ik zit trouwens ook op een ander forum en daar komt hij ook. Hij weet dat en hij post nu zulke gemene dingen. Ik vind het in ieder geval niet leuk. Zoals dit:

quote:

Droomde over een meisje. Ik droom nooit over meisjes, droom altijd over rare dingen (avonturen) of voetbal. Maar meisjes? Nou, vandaag is daar dus voor eens en altijd verandering ingekomen. ops: :blozen:

quote:

Badminton, geen idee man. Nooit gedaan. Of ja, met gym ooit.

Terwijl wij samen gingen badmintonnen

Echt van die kleine dingen, maar ze raken me wel!

quote:

Op zaterdag 22 januari 2005 21:31 schreef Radjwantie het volgende:
Ik ben er ook achter gekomen dat mijn hele relatie 1 grote leugen was. En dat komt ook hard aan.

Ik zit trouwens ook op een ander forum en daar komt hij ook. Hij weet dat en hij post nu zulke gemene dingen. Ik vind het in ieder geval niet leuk. Zoals dit:

Terwijl wij samen gingen badmintonnen

Echt van die kleine dingen, maar ze raken me wel!

Ik weet hoe je je voelt... snap niet goed dat ze dat doen. Gewoon alles wat is gebeurd volledig ontkennen... Waarom toch?

Pfff... al die mensen die zich vastklampen aan die tweede kansen of hoop putten uit elk woordje... elk gebaar.. of zinnetje wat de ex zegt.

Liefde is soms onbegrijpelijk, en als je al zover bent dat je dat beseft probeer het dan ook niet te begrijpen maar leg je bij bepaalde dingen neer.

Schrijf het van je af, praat erover met vrienden, post het desnoods op een forum maar hoop putten uit iets wat dood lijkt te zijn ik zonde van je energie.
Het klinkt allemaal erg makkelijk als ik het zo zeg.... ik weet het.
Maar zet jezelf op nr. 1!!!!

one-monkee heeft gelijk.... moeilijk om in te zien... en gemakkelijker gezegd dan gedaan.... maar tis waar...

morgen heb ik een afspraakje... ik heb geen idee wat het gaat worden... eigenlijk ben ik er nog niet aan toe... maar ik ben het er ook niet mee eens om kansen te laten liggen... en dit is een kans.

Ik ben er absoluut nog niet helemaal overheen... wel voor een groot deel... althans... dat denk ik... iedere dag is een stapje terug en twee vooruit... maar ook daar kom je er mee.... langzaam aan.

Ik zie wel wat er gaat gebeuren morgen.... Ik denk... weinig....

shall see...

ik snap niet dat sommige mensen zo snel over hun ex heen zijn.
maar ja verschilt per persoon denk ik. ik heb ook andere jongen ontmoet terwijl ik ook niet over mijn ex heen ben. en toch zit ik te twijfelen of ik nou wel toe ben aan een nieuwe relatie.
maar ik wacht gewoon even af, het voelt iig nog niet goed aan om met iemand anders te nemen.
sommige nemen het naar mijn idee heel snel met iemand , maar dat kan ik niet. ik kan niet zomaar iemand leuk vinden. heb nu wel iemand gevonden die ik erg leuk vind en dan nog af en toe denk ik aan mijn ex. kheb gewoon tijd nodig.

Ik zit eigenlijk precies aan de andere kant van het verhaal!

3 weken geleden heb ik het uit gemaakt met mijn vriendin, we hadden 9 maanden een relatie, maar eigenlijk speelde het een hele tijd daarvoor ook al. Het is een hele lieve meid maar op een gegeven moment trok ik het niet meer, ik ging me aandingen irriteren, had geen zin meer om bij haar te zijn.

Opzich heeft de relatie niet zo lang geduurd, we hebben echter wel een hele hoop meegemaakt. zo was zij een aantal maanden voor wij wat kregen aangerand, heeft haar zusje zelfmoord proberen te plegen, en heeft ze ook nog eens de eigenschap heel veel aan haar zelf te verwijten zonder dat ze ergens schuld aan heeft.

Ik was eigenlijk haar vertrouwens persoon, haar maatje waar ze alles aan kwijt kon, maar toen viel ik weg, en toen had ze niemand meer.

En dat is eigenlijk mijn probleem, een meisje waar ik echt veel van hou (maar niet verliefd op ben), het meisje dat mij volledig in vertrouwen heeft genomen. moet ik laten zitten. Ook al wil ik haar steunen, maar ik weet dat dat niet zo werkt.

Ik had haar vandaag even op de msn, haar oma was overleden, en moest het gewoon aan me kwijt. Maar het is zo moeilijk daar goed mee om te gaan. aan de ene kant wil je haar steunen en helpen, maar aan de andere kant weet je dat dit niet goed voor haar is, ze blijft om die manier afhankelijk van me.

misschien kan iemand me helpen hier het best mee om te gaan, hoe krijg ik haar het snelst op de rit. want dat zie ik het lieft, dat ze weer gelukkig is.

zorg eerst voor jezelf... denk aan jezelf... uiteindelijk ben je de enige die je hebt...

hoewel ik soms makkelijk doe... ben ik echt nog niet over mijn ex heen... kwam daar vandaag weer eens achter... heb mezelf in een friendszone gemanouvreerd... eentje die beter aanvoelt dan de quasi verliefdheid die ik soms denk te voelen...

eigenlijk ben ik heel erg verliefd op mezelf... ook dat weet ik... en dat voelt goed... ik ben verliefd op wie ik ben en leer mezelf weer kennen.... en dat voelt goed... ik heb nog altijd het gevoel een ander nodig te hebben.... maar ook dat zwakt af... ik heb mezelf en ben steeds gelukkiger met mezelf.... ik ben mezelf weer waard.... and that feels good.

Ik heb mn ex nu al een half jaar niet gezien, en ook daarvoor ook niet al te vaak omdat hij niet bepaald in de buurt woont.

Het is nu al bijna 2 jaar echt uit, en nog steeds ben ik nog niet helemaal over hem heen. Het gaat wel beter dan eerst, maartoch.. het blijft een beetje knagen. Ookal weet ik dat we nooit meer samen komen omdat het simpelweg niet werkt.
Hij is te belangrijk voor me om helemaal geen contact meer te hebben, zo denkt hij er ook over. Dus af en toe spreken/zien we elkaar, maar omdat we elkaar zo weinig zien heb ik nooit echt kunnen wennen aan het feit dat we nu alleen vrienden zijn. Ook heeft hij sinds een jaar een nieuwe vriendin.

De laatste tijd merk ik alleen dat hij afstand bewaard, hij gaat niet diep op dingen in, blijft oppervlakkig en verteld niet veel over zijn leven. Waarschijnlijk doet hij dit op me te beschermen want hij weet wel dat ik het er af en toe nog moeilijk mee heb.

Een paar weken geleden ging hij op vakantie, ik vroeg per sms of hij alleen ging of niet, omdat ik wou weten met wie hij ging, waarschijnlijk met zn vriendin wel, maar dat wist ik niet zeker.
Hij antwoorde met tuurlijk ga ik niet alleen, is niet gezellie!
Zó duidelijk dat hij niet wil zeggen dat hij met zn vriendin gaat. Dit vind ik heel jammer, hij is heel belangrijk voor me en we hebben samen veel meegemaakt en het doet me pijn dat hij nu steeds meer afstand schept.

Hij is inmiddels terug van vakantie en we zouden binnenkort afspreken zei hij, maar nog niks gehoord, ik mag van mezelf even niks van me laten horen omdat hij maar eens initiatief moet tonen vind ik.

Ik wil heel graag gewoon leuk contact met hem hebben, maar het wordt zo wel heel moeilijk. Moet ik hem vergeten en elkaar niet meer zien? Dat wil ik helemaal niet.. hoe moet ik dit aanpakken? Wat vinden jullie?

Als geen ander,

Ik sta dus in de schoenen van de ex die het uitgemaakt heeft, en ik weet dat mijn ex het er heel lang moeilijk mee gaat krijgen. Maar ik wl haar het liefst gelukkig zien, en als een nieuw vriendje krijgt dan benk ik helemaal gelukkig.

Maar hoe moet ik mij gedragen zodat zij het snelst over mij heen raakt.

Negeren?
Er voor haar blijven zijn?
Ik weet het niet?

Het moeilijke is dat we een aantal sociale activiteiten delen, ik zie haar dus bijna elke week. Voor mij is dat geen probleem maar ik vraag me af zij dat trekt.

Groeten Radeloos

quote:

Op donderdag 27 januari 2005 13:38 schreef Brighteyes het volgende:
Alsgeenander... als ik jouw verhaal zo lees, blijkt daar voor mij uit dat jouw ex langzaam maar zeker het contact het laten verwateren is. Het lijkt erop dat jij niet meer zo'n behoefte heeft aan de vriendschap of het contact.
Dus ik denk eigenlijk dat je helemaal geen keuze meer hebt, maar gewoon moet accepteren dat het helemaal over en uit is en dat jullie ook heel weinig contact zullen hebben...

Lullig en vervelend...

Ja.. het begint er wel op te lijken he. Ik denk dat ik het nog maar even afwacht en dan gewoon dit verhaal aan hem vertel, ik heb toch niks meer te verliezen.
Als hij dan idd zegt dat hij wat meer afstand wil zal ik dat moeten accepteren, hoe moeilijk dat ook is..