MARS - de missies (DEEL 5)

Crash, je hebt gelijk. Ik zal geen tijd meet verdoen aan dit kansloze geneuzel. Ik heb alleen een beetje medelijden

Drooggevallen meer op Mars ontdekt

06-03-2008



Nieuwe foto's die verkregen zijn door NASA's Mars Reconnaissance Orbiter (MRO) hebben uitgewezen dat de Holden-krater op de Rode Planeet ooit gevuld is geweest met een omvangrijke watermassa. Dit water heeft de krater gevuld met puin en sedimenten, zoals rotsblokken en kleinere deeltjes die megabreccia genoemd worden. Dit buitenaardse meer zal relatief lang bestaan hebben en wellicht "levensvatbaar" zijn geweest.

Wetenschappers die verbonden zijn aan de MRO beschouwen de Holden-krater dan ook als een fantastisch doelwit voor een toekomstige Marsrover - zoals het Mars Science Laboratory, die volgend jaar gelanceerd zal worden. De Holden-krater is één van de zes potentiële landingsplaatsen voor de MSL.

De Holden-krater is ontstaan bij de inslag van een ruimerots. De inslag heeft rotsblokken van wel 50 meter groot weggeslingerd en verpulverd, waarna een deel weer is terug gevallen in de krater. De krater is vervolgens gevuld met water, waarbij sedimentaire afzettingen (zoals klei) gevormd zijn. De MRO heeft het bestaan van klei in de Holden-krater zonder twijfel aangetoond.

Helaas is de Holden-krater gevormd in een tijd dat de wereldwijde oceanen op Mars al waren verdwenen. Dat betekent dat het "Holden-meer" geen blijvend fenomeen is geweest, hoewel de krater toch enkele duizenden jaren met water gevuld zal zijn geweest. In deze periode heeft het gewicht van het water de kraterwand doorbroken, waarna deze is leeggestroomd. Dit water is vervolgens het vermogen om zichzelf in stand te houden verloren en is langzaam bevroren en/of verdampt.



Bron: SPACE.com

(Astrostart)

Large volumes of water on Mars detected

Large volumes of water ice have probably been detected below Mars' surface, far from the planet's polar ice caps, scientists have said.

The Sharad radar experiment, on Nasa's Mars Reconnaissance Orbiter (MRO) spacecraft made the discovery in Mars' mid-northern latitudes.

The ice is found in distinctive geological structures on Mars' surface that are hundreds of metres thick.

The radar data suggest that some of these features consist mostly of ice.

The latest evidence was presented at the 39th Lunar and Planetary Science Conference here in Houston, Texas.

Sharad (SHAllow RADar) is able to probe up to 1km beneath the Martian surface to seek out liquid or surface water.

It sends out pulses of radio waves to the Martian surface and analyses the time delay and strength of the waves that return.

Analysis of those waves that penetrate the soil and bounce back can give information on transitions between materials with different properties, such as rock and liquid water, beneath the Martian surface.

Mission scientists used Sharad to probe Martian surface features known as lobate debris aprons (LDAs). These distinctive, dome-shaped structures are concentrated around mid-latitudes in the planet's northern and southern hemispheres.

Geological clues

The researchers looked at LDAs in the Deuteronilus Mensae region of Mars' northern hemisphere, where the features can be found at the bases of valley walls, craters and scarps of mesas.

Scientists have long suspected that LDAs were flows consisting of mixed up rock and ice.

The radar penetrated these geological features with very little attenuation (reduction in signal strength), suggesting they were predominantly made of ice.

"We would say, robustly, more than 50% ice by volume - but it could be much more," said Jeff Plaut, the chief scientist for Sharad.

If confirmed, the discovery could have important implications for the history of water and climate on Mars, because it suggests there were large reservoirs of subsurface ice when the lobate debris aprons formed.

Amazonian times

Scientists think these features formed in mid- to late Amazonian times - the Amazonian being the cold, dry period of Martian history which began around 1.8 billion years ago and lasts to the present day.

"In the mid-latitudes of Mars, there were large volumes of ice that were deforming, at least, during Amazonian times... and maybe they were in place during Amazonian times. And much of this ice is preserved today," explained Dr Plaut, from Nasa's Jet Propulsion Laboratory (JPL) in Pasadena, California.

He suggested these thick ice deposits should be targets for future robotic or manned missions to explore.

"These are certainly intriguing targets for in situ exploration, conveniently placed at mid-latitudes," the JPL scientist told the conference.

The radar data complemented other evidence presented at the conference on the icy nature of these geological features on Mars. Bron: BBC

20-03-2008

Rijke zoutafzettingen op Mars ontdekt


Zoutafzettingen (blauw) op Mars in kaart gebracht.

Onderzoek met een instrument van de Mars Odyssey heeft uitgewezen dat op tal van plaatsen op Mars chloorhoudende mineralen (zouten) zijn afgezet. Volgens de onderzoekers moeten deze afzettingen zijn ontstaan in een waterrijke omgeving.

De vindplaatsen liggen alle in de zuidelijke hooglanden van Mars, waar de oudste gesteenten liggen; in veel gevallen gaat het om bekkens waar geulen naartoe lopen.

Omdat de verschillende zoutafzettingen nogal ver uiteen liggen, wordt de kans klein geacht dat ze tegelijkertijd uit één grote watermassa, zoals een zee, zijn ontstaan. Het is waarschijnlijker dat het grondwater betreft dat naar lager gelegen gebieden is gestroomd en vervolgens verdampt is. Dat zou ruwweg 3,5 tot 3,9 miljard jaar geleden zijn gebeurd, toen Mars naar alle waarschijnlijkheid een warmer en natter klimaat had dan nu.

(allesoversterrenkunde)

quote:

Op vrijdag 21 maart 2008 00:45 schreef ExperimentalFrentalMental het volgende:
20-03-2008

Rijke zoutafzettingen op Mars ontdekt

[ afbeelding ]
Zoutafzettingen (blauw) op Mars in kaart gebracht.

Onderzoek met een instrument van de Mars Odyssey heeft uitgewezen dat op tal van plaatsen op Mars chloorhoudende mineralen (zouten) zijn afgezet. Volgens de onderzoekers moeten deze afzettingen zijn ontstaan in een waterrijke omgeving.

De vindplaatsen liggen alle in de zuidelijke hooglanden van Mars, waar de oudste gesteenten liggen; in veel gevallen gaat het om bekkens waar geulen naartoe lopen.

Omdat de verschillende zoutafzettingen nogal ver uiteen liggen, wordt de kans klein geacht dat ze tegelijkertijd uit één grote watermassa, zoals een zee, zijn ontstaan. Het is waarschijnlijker dat het grondwater betreft dat naar lager gelegen gebieden is gestroomd en vervolgens verdampt is. Dat zou ruwweg 3,5 tot 3,9 miljard jaar geleden zijn gebeurd, toen Mars naar alle waarschijnlijkheid een warmer en natter klimaat had dan nu.

(allesoversterrenkunde)

Nu nog met OMEGA en/of CRISM bevestigen Met behulp van de beperkte spectrale resolutie van THEMIS kunnen ze deze bewering nooit maken

Zeer slecht nieuws voor Marsrovers

25-03-2008



NASA is met slecht nieuws gekomen voor de wetenschappers die verbonden zijn aan de Mars Exploration Rovers. De Amerikaanse ruimtevaartorganisatie heeft namelijk besloten om het budget voor het MER-programma in 2008 te verlagen met 40% - wat neerkomt op ongeveer 4 miljoen dollar. Dat betekent dat de missie van één van de twee Marsrovers beëindigd moet worden. Daarnaast is bekend geworden dat de diensten van de satelliet Mars Odyssey eveneens niet langer gewenst zijn.

Steve Squyres, het hoofd van het MER-wetenschapsteam, zegt dat een budgetverlaging van 40 procent enorm is. “Wij zijn tot de conclusie gekomen dat het doorvoeren van deze budgetverlaging feitelijk neerkomt op het stoppen van alle wetenschappelijke activiteiten bij één van de rovers”.

Overigens heeft het MER-wetenschapsteam onderzocht of het mogelijk is om een Marsrover slechts tijdelijk uit te schakelen, zodat deze op een later tijdstip eventueel weer ingeschakeld kan worden. Dat blijkt inderdaad mogelijk te zijn, zodat de Marsrover die uitgeschakeld zal worden niet geheel afgeschreven hoeft te worden. Toch lijkt het lot voor het MER-programma bezegeld: voor het jaar 2009 staat immers een vergelijkbare budgetverlaging van nog eens 40% op het programma!

Dat betekent het begin van het einde voor het MER-project – en dat terwijl beide rovers nog in prima conditie zijn en nog steeds belangrijke wetenschappelijke ontdekkingen verrichten. Bovendien zal deze gehele financiële kwestie niet best zijn voor het moraal van het MER-wetenschapsteam – wetenschappers zijn immers ook maar mensen.

Dit alles betekent dat Steve Squyres een onmogelijk keuze zal moeten maken: welke Marsrover zal een stille dood sterven? “Ik zit in een positie die ik niemand toewens. Het is eigenlijk een beslissing die ik niet eens wil nemen”. Toch heeft Squyers door laten schemeren dat het slachtoffer van deze bureaucratische NASA-politiek waarschijnlijk Spirit zal zijn.

Overigens zal Spirit niet het enige slachtoffer zijn van budgetverlagingen bij NASA. Een uitgelekte e-mail lijkt te suggereren dat de Marssatelliet Odyssey eveneens de kerst niet zal halen.

Bron: Live Science

(Astrostart)

Geef hem dan aan ESA

quote:

Op woensdag 26 maart 2008 16:30 schreef -CRASH- het volgende:

[..]

Dat is ook een optie

Die hebben er ook het geld niet voor

26-03-2008

Supergeisers op Mars veroorzaakt door bruisend water



Grote fonteinen van koolstofrijk water spoten vroeger op Mars, waardoor hagelstenen en modder enkele kilometers de hoogte in werden geslingerd. Geisers op aarde worden op twee manieren gevormd; ofwel door ontsnapping van ondergrondse stoom, en zo water de hoogte in stuwend, ofwel door het bruisen van koolstofdioxidebubbels die met hoge snelheid naar het oppervlak willen. Beide zijn spectaculair, zie maar naar Old Faithfull geiser in Yellowstone National Park, die water zo’n 45 meter de hoogte in stuwt.

Wetenschappers zeggen tekenen te hebben gevonden van oude geisers op Mars die Old Faithfull doen verbleken. De geisers van Mars zouden enkele kilometers de hoogte in geschoten zijn, en zo hagelstenen en modder enkele kilometers in het rond hebben geslingerd. Deze werd veroorzaakt door het opborrelen van koolstofdioxide, die zo het water omhoogstuwde door scheuren in het oppervlak. Dit is vergelijkbaar met het schudden van een Colaflesje, zodat je het ontsnappende gas ziet bruisen.

Het bewijs van dit proces is op twee plaatsen op Mars ontdekt, namelijk Mangala Fossa en Cerberus Fossae, waar scheuren enkele honderden kilometers lang uitgestrekt zijn over het oppervlak. Beide geulen zijn vertrekpunten van brede kanalen die klaarblijkelijk grote hoeveelheden water gekanaliseerd hebben, tussen 10 en 100 keer de hoeveelheid van de Amazone rivier.

Het ziet er naar uit dat tenminste een deel van dit water in de vorm van enorme geisers op het oppervlak is neergekomen. Water bij Cerberus Fossae heeft een zone bereikt dat hoger en enkele kilometers verder ligt dan de scheur in de grond, zo blijkt uit de erosie van een helling. Een sterke geiser moet daar uitgebarsten zijn, en zo het water tot daar hebben gebracht. Nabij Mangala Fossae hebben geisers van modder grote modderstromen gecreëerd. Wanneer het water daarna is verdampt, liet het enkel sediment en vaste stoffen over, waardoor rimpelige rotsformaties werden gevormd.


Deze foto laat formaties zien die vermoedelijk ontstaan zijn door enorme modderstromen.

Een ander mogelijkheid is dat deze formaties zijn gevormd door gestold lava, maar de richting van de geulen wijst op een andere oorzaak. Wanneer de geulen door lava zouden gevormd zijn, staan ze altijd loodrecht op de vloeirichting van de lava. De gevonden geulen staan nu parallel op de vloeirichting.

Het geheim van de kracht waarmee de geisers uitbarstten is dat het water van zeer diep moet zijn gekomen. Het blijkt uit waarnemingen van verzakkingen dat dit 3 tot 4 kilometer diep moet hebben gezeten. De daar heersende druk op het water moet het hebben toegestaan grote hoeveelheden koolstof dioxide, die van onderliggende magma afkomstig kan zijn. Eenmaal dat een scheur in het oppervlak werd gevormd kon het water onder hoge druk opwaarts weg. Net zoals je een cola flesje opent, zo kon door het drukverlies de koolstofdioxide met grote bellen modder de lucht in schieten met zo’n snelheid van meer dan 400km/u.

Door de zwakke zwaartekracht op Mars konden de geisers zeer snel tot grote hoogtes spuwen. Ze konden zelfs een zulke grote hoeveelheid water bevatten dat ze voor een maand of twee konden spuiten, waardoor enorme hoeveelheden modder werden verplaatst. De geisers zouden relatief kort geleden nog actief geweest zijn, nabij Cerberus Fossae zou dit nog maar zo’n 20 miljoen jaar geleden zijn.



Bron: New Scientist

(Astrostart)

26-03-2008

Toch geen budgetverlaging voor Mars-projecten



NASA is gelukkig niet van plan om een kerngezonde Marsrover op te offeren in ruil voor wat extra centen, zo heeft de Amerikaanse ruimtevaartorganisatie gisteren laten weten. Dit nieuws komt als een reactie op het eerdere bericht waarin gesteld werd dat het Jet Propulsion Laboratory (de beheerder van het Mars Exploration Rover-project) het voortaan met 4 miljoen dollar per jaar minder zou moeten doen. Deze, nu teruggedraaide, beslissing blijkt het gevolg te zijn van een interne communicatieblunder bij NASA.

De brief waarin het JPL op de hoogte werd gesteld van de maatregel, blijkt zonder medeweten van NASA-chef Michael Griffin te zijn verstuurd! De brief is opgesteld door James Green, het hoofd van de afdeling planetaire wetenschappen van NASA, en deze blijkt nu min of meer op eigen houtje gehandeld te hebben.

Nu het jaarlijkse budget voor het MER-programma hersteld is, moet NASA dus nog steeds op zoek naar aanvullende fondsen voor het Mars Science Laboratory, het volgende ambitieuze Mars Rover-project. Het MSL heeft zijn budget immers al met 165 miljoen dollar overschreden en dreigt nu in totaal 1,8 miljard dollar te gaan kosten.



Bron: ABC News

(Astrostart)

05-04-2008

Meteorenstorm op Mars waargenomen



Voor de eerste keer is een team van wetenschappers er in geslaagd om een meteorenstorm op Mars te detecteren. De waarnemingen konden gebeuren doordat ze de meteorenstorm die afkomstig is van de komeet 79P/du Toit-Hartley hebben voorspeld. Deze voorspellingen werden getoetst met observaties van de ionosfeer van Mars, die verricht zijn door NASA's Mars Global Surveyor (MGS) satelliet. Net zoals we meteorenstorm op Aarde kunnen voorspellen, zoals bvb de Leoniden, zo kunnen we ook op Mars en Venus dit soort stormen voorspellen.

Vallende sterren op Mars en Venus zouden dezelfde helderheid kunnen hebben zoals we ze op Aarde kunnen beleven. Maar wel kunnen we ze niet rechtstreeks waarnemen. Daarom moet er door satelliet data gezocht worden naar tekenen van opbrandende deeltjes in de hogere atmosfeerlagen.

Het waarnemen van meteorenregens (die gebeuren wanneer een planeet door de stoffige staart van een komeet passeert) geeft inzicht in de leeftijd, grootte en samenstelling van de door de komeetkern uitgestoten deeltjes, de uitstootsnelheid, en algemene informatie over de structuur en geschiedenis van de komeet zelf. Rond Mars passeren er ruwweg 4 keer meer kometen dan rond de Aarde, en een groot deel daarvan zijn kometen uit de zogenaamde Jupiter-familie. Mars biedt daardoor een uitstekende mogelijkheid om meer te weten te komen over meteorenregens en over de kometen uit de Jupiter-familie.

Wanneer deeltjes van een komeet verbranden in de atmosfeer van een planet, ioniseren metalen in de deeltjes en vormen zo een laagje plasma. Op Aarde bevindt dit laagje op een hoogte van ongeveer 95-100 kilometer. Op Mars voorspelt men dat deze hoogte ergens rond de 80-95 kilometer moet liggen. Meteorenregens laten een fijne laag plasma, bovenop de hoofdlaag van plasma. Dit wordt veroorzaakt door meteoren die behoren tot het algemeen puin van ons zonnestelsel.

De wetenschappers hebben een model ontwikkeld om Martiaanse meteorenregens te voorspellen die afkomstig zijn van de stofstaart van komeet 79P/du Toit-Hartley. Dit model berekende zes meteorenregens sinds Mars Global Surveyor zijn baantjes rond Mars draait (1997). Hoewel de MGS met zijn instrumenten de metaalionen niet rechtstreeks waar kan nemen, kunnen zijn radio communicatie systemen wel indirect bewijs vinden van de plasmalagen door de elektronen dichtheid van de atmosfeer van Mars te observeren.



Van de zes voorspelde meteorenregens, waren er enkel ionosferische gegevens van de MGS beschikbaar in April 2003 en Maart 2005. In de gegeven van April 2003 vonden de wetenschappers ionosferische verstoringen op het exacte voorspelde tijdstip. Ook de hoogte van de verstoring was zoals voorspeld, evenals de vorming van de laag metaalionen, en de breedte en Multi-piek vorm, vergelijkbaar met de Aardse ionosfeer tijdens de Perseiden meteorenregen.

Vanuit de gegevens van 2005 konden echter geen bewijzen gevonden worden op of net achter de voorspelde meteorenregen. De wetenschappers denken dat de meteoren dieper in de atmosfeer zijn verbrand, waardoor er minder ionisatie optreed. Om een beter beeld te krijgen over wat er exact gebeurt, moeten er meer optische en ionisferische observaties van meteorenregens op zowel Aarde als Mars gedaan worden zodat er een definitieve link kan gelegd worden tussen oorzaak en gevolg.

Even belangrijk is dat er meer observaties op Mars moeten gebeuren, zowel vanuit de omringende satellieten als op het oppervlak van de planeet, zodat ze hun voorspellingen kunnen versterken. Als laatste willen ze hun computermodel verbeteren door meer kometen te vinden die in het pad van Mars kunnen komen, en zo meteorenregens kunnen veroorzaken. Het wetenschapsteam bekijkt de mogelijkheid om met de Europese ExoMars missie, eveneens waarnemingen uit te voeren. ExoMars landing is gepland in 2015.



Bron: Royal Astronomical Society

(Astrostart)

16-04-2008

Rusland wil apen naar Mars sturen



Rusland is eventueel van plan om apen naar Mars te sturen alvorens een mens dit doet, zo meldt de BBC. Rusland heeft al ervaring met het sturen van apen naar de ruimte en is bovendien één van de weinige landen ter wereld waar nog actief geëxperimenteerd wordt met apen en overige primaten. Het plan is afkomstig van het Sochi Instituut voor Geneeskundige Primatologie in Vesjoloje nabij de Zwarte Zee, dat al prominent betrokken was bij het (Sovjet-)Russische ruimtevaartprogramma

Het instituut was wil nu twee jaar experimenten op makaken uitvoeren om de veertig best bevonden exemplaren naar het Instituut voor Biomedische Problemen in Moskou sturen dat zich bezig houdt met het medisch aspect van bemande ruimtevaart.


In het bijzonder zijn de dieren proefkonijnen voor de risicovolle straling die toekomstige Marsvaarders zullen ondervinden. Volgens directeur Boris Lapin van het Sotsji-Instituut zijn mensen en apen ongeveer even gevoelig voor kleine en grote stralingsdosissen. "Het is dus beter te experimenteren op de makaken, en niet op honden of andere dieren", zo werd hij door de BBC geciteerd.


De experimenten op de apen vallen samen met het Mars-500 project waarbij vanaf begin volgend jaar vrijwilligers 17 maanden lang in een maquette van "ruimteschip" in Moskou een vlucht naar Mars zullen simuleren. Naast de reactie op straling, willen de wetenschappers ook onderzoeken hoe de apen omgaan met langdurige gewichtloosheid, isolatie en een speciaal dieet.


"De mensheid offert elk jaar meer dan 100 miljoen dieren op in naam van de gezondheid en de schoonheid. Het is tijd om te denken aan alternatief voor experimenten op dieren", zei Andrej Zbarsky van de Dierenrechtenorganisatie WWF tegenover de BBC. "Ik ben er zeker van dat wetenschappers het verhaal zullen overdoen van Laïka, de eerste (Sovjet-Russische) hond in de ruimte. Het is nu geen geheim meer dat de hond overleed tengevolge van de enorme stress meteen na de lancering van de raket. Het dode lichaam draaide nog twee weken rondom onze planeet".



"Ik vind het uiteraard spijtig voor de apen, want zij kunnen sterven. Maar de experimenten zijn nodig om levens te redden van kosmonauten die in de toekomst naar Mars zullen vliegen", zei Sochi-wetenschapper Anaida Shaginjan tegen de Britse openbare omroep. Het instituut heeft een fokprogramma voor de primaten en hoeft ze dus niet in het wild te vangen.



Er hebben bij vorige ruimtemissies van de vroegere Sovjet-Unie en Rusland al twaalf makaken gevlogen. In december 1983 waren Abrek en Bion de eersten. Na een vijfdaagse vlucht zijn ze in Kazachstan geland en na wederaanpassing zijn ze weer bij hun soortgenoten gekomen. Na 1996 waren er geen nieuwe ruimte-experimenten meer met apen, want er was geen geld meer voor het programma.

Bron: Belga

(Astrostart)

15-04-2008

Koers van NASA Phoenix Mars Lander bijgesteld



NASA heeft de vluchtroute van de Phoenix Mars Lander bijgesteld, om hem op de juiste koers naar de rode planeet te brengen. De landing is nog steeds voorzien voor 25 Mei. Dit is de eerste van een reeks van correcties om de mars lander naar een specifieke locatie in het noordelijke poolgebied te brengen. De twee vorige correcties, een in Augustus en een in Oktober, brachten de lander in een baan die samenviel met Mars. NASA heeft een voorlopige landingplek in een vlakke vallei genaamd “Green Valley” goedgekeurd.

De uiteindelijke beslissing zal genomen worden wanneer de Mars Reconnaissance Orbiter (MRO) bijkomende beelden heeft genomen van deze regio. De HiRISE camera van de MRO heeft reeds meer dan 36 beelden van dit gebied genomen. Op basis van deze beelden is gekozen om de oorspronkelijke landingsplaats 13 kilometer zuidoostelijk te verleggen, omdat men er een zone vond die licht bezaaid is met rotsen. Het manoeuvre van vandaag is gebaseerd op deze nieuwe locatie.

De landingszone is een ellips van om en bij de 100 kilometer bij 20 kilometer. Wetenschappers hebben meer dan 5 miljoen rotsen in kaart gebracht in en rond deze ellips, elke rots groot genoeg om de missie te doen mislukken bij de landing. Wetende waar de rotsige streken zich bevinden, heeft het team van wetenschappers een zone uitgekozen die wetenschappelijk zeer interessant is, en waar het risico bij de landing het geringst is. De landingszone heeft de grootste concentratie ij op Mars, buiten de poolkappen gerekend. Wanneer je zoekt naar een bewoonbaar gebied in de permafrost, dan zou dit wel het gebied kunnen zijn.

Phoenix zal in dit ijsrijk gebied graven, binnen het bereik van zijn robotarmen. Daar zal het water en grondstoffen analyseren, en zo op zoek gaan naar bewijs voor klimaatcycli en of het klimaat microbieel leven zou kunnen ondersteunen.Nooit voorheen was er zo veel informatie beschikbaar over een landingszone. Rotsen en hellingen zijn het grootste gevaar voor de ganse missie, maar er is een gebied gekozen dat heel vlak is en relatief vrij van grote rotsen.

De koerscorrectie van vandaag begon met het 145° draaien van Phoenix en daarna het ontsteken van de boosters voor ongeveer 35 seconden, waarna Phoenix terug werd gedraaid om zijn antennes naar de Aarde te richten. Er zijn nog 3 geplande mogelijkheden om koerscorrecties uit te voeren voor 25 Mei om het te volgen traject bij te sturen naar de gewenste landingszone. In de laatste zeven minuten van de vlucht op 25 Mei moet Phoenix een serie van zeer gewaagde acties ondernemen om veilig de snelheid te minderen. Phoenix zal dan een parachute openen om af te remmen van een snelheid van ongeveer 21000 kilometer per uur. Op een hoogte van ongeveer 914 meter zullen “pulse thrusters” de snelheid verder afremmen tot ongeveer 8 kilometer per uur, en daarna landen op drie poten.

Een landing op Mars is uitermate uitdagend en zeer moeilijk. Het is sinds de 70-er jaren geleden dat een landing succesvol uitgevoerd werd door middel van actieve raketten. Er is geen garantie tot succes, maar er wordt alles gedaan om elk mogelijk risico zo goed mogelijk in te dekken. Voor meer informatie rond de Phoenix Mars Lander kan je volgende sites bekijken: http://www.nasa.gov/phoenix en http://phoenix.lpl.arizona.edu

(Astrostart)

quote:

Op donderdag 17 april 2008 19:53 schreef Syd het volgende:
ik vind dit niks met truth te maken hoor check de plaatjes zelf, en OP is uit 2005, het project Mars is nu 3 jaar verder, bron is van 16:00 April 11, 2008 .

En ik zeg ook niet dat ze niet op mars zitten, ik geloof daar juist in.
maar check dit plaatje dan.

[ afbeelding ]

en dan deze.

[ afbeelding ]

Welkom in de wereld van de:

- Verschillende atmosferische omstandigheden
- Vuile lens
- Verkeerde calibratie

quote:

Op vrijdag 18 april 2008 13:36 schreef Syd het volgende:

[..]

check de plaatjes dan ook, zijn beide zelfde plaatjes, alleen andere kleur, dus jouw opsomming klopt niet

Dus calibratie van een plaatje doe je ergens anders? Gegevens die door een instrumententeam worden gerealsed, worden onbewerkt en in een 'pure' vorm gereleased, zodat de data onbevooroordeeld en schoon / onbewerkt is. Dat zij een bepaald algoritme gebruiken om een plaatje te verduidelijken, betekent niet dat jij dit niet mag of kan doen. Lul niet zo onzinnig als je niet weet waar je over praat. Daarnaast, als je de plaatjes ook echt 'checkt', zie je dat het bovenste plaatje overduidelijk dichterbij de heuvel geschoten is: nabij de grote zandbank in het onderste plaatje. En gezien de geringe snelheid waarmee de marsrovers zich veplaatsen, kan daar heel wat tijd tussen zitten.

[ Bericht 13% gewijzigd door star_gazer op 18-04-2008 16:27:39 ]